ارباب!
این پست رو نقد می فرمایید ارباب؟

سلام ارباب! خوبین؟ خوشین؟ سلامتین؟ پرنسس خوبن؟

میشه نقد کنید؟

پیشاپیش ممنان!


سلام. خوبیم. خوشیم. سلامتیم و پرنسسمان نیز خوبند.

شد و نقد کردیم و نقد رو هم دادیم به تام جاگسن که بیاره. لازم نیست برش گردونین. بدین یه ماری چیزی به عنوان شام بخوره.

اربابا! قدر قدرتا! شکوه و بلندمرتبه وا!

سلامی به سیاهی بزرگترین ماه گرفتگی... درودی به بزرگی سایه‌تان به شما تقدیم می‌کنم!
ارباب پست نه چندان کوتاهی زدم که اگه لایق بدونین ممنون میشم نقدی درباره ش انجام بدین.

زیر سایه‌تون... میرم و سعی می‌کنم فعلا این ورا آفتابی نشم!


نقد پستت رو به نجینی دادیم که بیاره.
امیدواریم که بیاره!
پست نه چندان کوتاه زده!

مادر!


ما ریواس نیستیم! ازش متنفریم!


بررسی پست شماره 548 خاطرات مرگخواران، مروپ گانت:


نقل قول:گاهی وقتا خیلی مهمه که داستان رو چطوری توضیح بدیم. خودم خیلی وقتا پست های مهم رو می نویسم. جابجا می کنم...پس و پیش می کنم. سعی می کنم به بهترین حالتش در بیاد. این وسط یه نکته ای هست که نویسنده به سختی متوجه می شه. این که این پس و پیش نوشتن ها باعث مبهم شدن داستانم می شه یا نه.
منم گاهی در این مورد شک می کنم و به یکی دو نفر می گم پستم رو بخونن و ببینن که متوجه می شن؟ چیزی براشون گنگ نیست؟
این صحنه، حالت خیلی خیلی خفیفی از همین موضوع رو داره. موقع خوندن فکر می کردم بهتر بود اول دیالوگ نوشته می شد و یا اول صحنه رو توضیح می دادی.
جمله اول جالبه. اگه از زبون یه شخصیت عادی گفته می شد جالب تر و عجیب تر می شد. ولی حالا که گوینده مروپه کمی عادی تر شده. هنوزم جالبه...ولی عجیب نیست. اون جا خواننده به این فکر می کنه که منظور از گلابی کیه؟
همین فکر باعث می شه زیاد به جمله توجه نکنه...دنبال جواب سوالش بگرده!
این اتفاق هم جواب سوال اصلی رو بهمون می ده:
بهتر بود اول توضیح داده می شد. یه توضیح کوتاه و سریع. طوری که خواننده خیلی فرصت نمی کرد هضمش کنه... و قبل از هضم اون، به دیالوگ می رسید. این جوری هر دو قسمت، تاثیرشونو می ذاشتن.
با وجود همه اینا، صحنه خیلی خوب بود.


نقل قول:
دیالوگ های بیشتر از دو نفر رو اینجوری پشت سر هم نمی نویسیم...مگه با وجود یکی از این دو شرط:
1- مهم نباشه که کدوم جمله از کیه.
2- به شکلی بتونیم نشون بدیم که گوینده هر جمله کیه.
که برای شما حالت دوم وجود داشت. مشخص بود کدوم حرفو کی زده. فقط آخری رو متوجه نشدم. اصولا باید از طرف گلابی باشه؛ ولی چون گفته خودم می خورمت، کمی گیج می کنه. البته گلابیه دندون داره و وحشیه. این که ادعا کنه کسی رو می خوره خیلی هم عجیب نیست.

این قسمتش خیلی خوب بود. مروپش خیلی خوب بود که اصلا توجهی به حرفای کسی نمی کرد و روی بخشی که فقط برای خودش مهم بود تمرکز کرده بود.

برای نشون دادن احساسات شخصیت ها احتیاج به توصیف های طولانی نداری. این خوبه...تسلطت روی شخصیت ها رو نشون می ده که یه دیالوگ ساده و کوتاه برات کافیه.


نقل قول:شکلک ها اصولا به عهده نویسنده هستن. نویسنده اس که تصمیم می گیره که کدوم احساس این جا وجود داشته باشه. ولی با توجه به جمله های قبلی، احساس می کنم این برای این جا مناسب نبود. حالت خونسرد یا تهدید آمیز بهتر می شد. بقیه شکلک های پست خوب بودن.


نقل قول:غافلگیر نشدیم. به نظرم قرار هم نبود بشیم. مشخص بود این یه خوابه...و این مشخص بودن اصلا چیزی رو خراب نمی کرد یا تاثیر صحنه ها و طنز قضیه رو کم نمی کرد.


نقل قول:این جاش ضعیف بود. خیلی مستقیم بود. تکراری بود. کلمه "قهر" نباید مستقیما و دائما تکرار بشه. می شد جمله دیگه ای گفت که همین معنی رو بده. اشکال کار، همین مستقیم بودنشه.


نقل قول:بهتره لرد توی سوژه ها این جوری با مهر و محبت حرف نزنه. اون "مان" آخر اسم، لرد رو زیادی مهربون جلوه داده.


نقل قول:قسمت اول، یعنی ورود رودولف خوب بود. حرفاش نه. بهتر بود حذف می شد.


قسمت خواب پست عالی بود. خیلی خوب بود. بعد از بیدار شدن لرد، معمولی شد...و این باعث می شه تاثیر قسمت اول کم تر بشه. بهتر بود توی همون قسمت بیدار شدن تموم می شد. یا بقیه اش خیلی کوتاه می شد. در این حد که لرد خوابش رو برای مروپ تعریف می کرد و مروپ می گفت به نظر من تعبیرش اینه که بریم دنبال سیسمونی.

شخصیت مروپ خیلی خوب بود. لرد خوب بود. بقیه هم قابل قبول بود.

صحنه ها و شخصیت های بخش اول خیلی خوب بودن.

ایده گلابی عالی بود.

خلاقیت و طنز خوبی داری. جلوشو نگیر. بذار شجاعانه جلو بره و کار خودشو انجام بده. شخصیت ها رو خوب می شناسی. بهشون اجازه بده خودشون وارد موقعیت بشن. یقه شونو نگیر و بیار. گاهی کنترلشون کن! نذار هر چی خواستن بگن. مجبورشون کن خاص باشن. کنترلشونو توی دست خودت نگه دار.


خوابمان را بسیار پسندیدیم.

میوه، همه فصلش خوبه.
فرزند، پر ابهتش خوبه.
تو کتابها نوشته:
دامبلدور همیشه زشته!

ریواس مامان لطف می کنه اینو نقد کنه؟

سلام ارباب! دیدم خرداد ماه داره تموم میشه از سهمیه نقد عمومیش استفاده نکردم.
نتیجتا گفتم سوخت نشه این ماه.
بی زحمت نقد کنید.

خلاصه سوژه تا اول این پست:
مرگخوارا می‌خوان برای فنریر زن بگیرن و قصد دارن گزینه هارو از دفترچه ی موارد ازدواج رودولف انتخاب کنن. حالا فنر موقعی که می‌خواستن بهش دفترچه رو نشون بدن غیب میشه و مرگخوارا هم از نجینی می‌خوان تا براشون ردیابیش کنه.


اراده ما در این راستا قرار گرفته که هیچ پستیتو نقد نکنیم. همشون از دم بد هستن. پست هایی که در گذشته زدی و در آینده خواهی زد!

حالا صبر کن ببینیم چی می شه.


ویرایش 2:

نقد پست شما با حلزون ارسال شد. امیدواریم قبل از رسیدن، به مرگ طبیعی بمیرد.

بررسی پست شماره 411 قصر مالفوی ها، آیلین پرنس:


نقل قول:این جا یه موقعیت جالب وجود داره. مامور برقی ک می خواد برق اینا رو قطع کنه و لردی که نباید متوجه جریان بشه.
ایراد اول اینه که دیالوگ ها نباید به این سادگی باشن. نباید معمولی و بی هدف باشن. مثلا "مامور برق چی چیه" یه کم عجیبه. اینا وقتی برق دارن، مطمئنا می دونن مامور برق چیه.
وقتی پست اینجوری شروع بشه و مدتی هم ادامه پیدا کنه، توقع خواننده از نویسنده کاملا پایین میاد. ناامید می شه. اینم باعث می شه پست رو با بی میلی بخونه. لابلای همین دیالوگا باید یه نکته ای نوشته بشه. یه سرنخی که خواننده بفهمه می تونه روی نویسنده حساب کنه. کار خیلی سختی هم نیست. یه ذره سرعتتون رو کمتر کنین. صبر کنین. فکر کنین که تو این موقعیت چی می تونن بگن یا چه اتفاقی می تونه بیفته که اوضاع رو از سادگی و معمولی بودن در بیاره.
مورد بعدی قسمت "نارسیسا زیر لب گفت" هست. اون قسمت رو در ادامه حرفای نارسیسا و مامور برق نوشتی. باید مشخص می کردی که مخاطبش لوسیوسه.
بین نارسیسا و دیالوگش نباید فاصله بذاری.


نقل قول:اگه یه یکی کروشیو بزنیم چه اتفاقی میفته؟
جیغ می کشه...روی زمین میفته...از درد به خودش می پیچه.
این جا چی شد؟ طرف مرد؟ تو سکوت گذاشت و رفت؟
برای هر موقعیتی از طلسم های مناسب استفاده کنین. اینجور اشتباها هم منطق پستتونو زیر سوال می برن و هم مهارت و تسلط شما روی طلسم ها کتاب رو.


نقل قول:طنز این قسمت خوب بود. ولی طرف قرار بود پدر نارسیسا باشه!
دیالوگ های پشت سر هم رو هم بدون فاصله بنویس. مگه این که بینشون مکث یا تردیدی باشه که این جا نیست.


نقل قول:رسیدیم به قسمت مهم ماجرا.
شما چند پست قبل از این هم توی این تاپیک پست زده بودی و گفته بودی که لرد خانه مالفوی ها رو ترک کرد.
من اون پست رو نقد کرده بودم و گفته بودم که سوژه این بود که اینا همه چیشونو از دست دادن و قراره لرد اینو نفهمه. خارج شدن لرد از قصر مالفوی ها کمکی به سوژه نمی کنه. این جا دقیقا همون اشتباه رو تکرار کردی. بازم لرد رفته... قراره فردا ازشون بازجویی کنه که اونم کمک خاصی نمی کنه. سوژه نداره. سوژه اینه که لرد بره نقاط مختلف این قصر رو ببینه...از نبودن وسایل تعجب کنه و نارسیسا و لوسیوس برای این حالت، بهانه هایی بیارن.
سوالی که شاید پیش بیاد اینه که سوژه مجبوره و باید در همین راستا پیش بره؟
نه... الانم من اگه ادامه بدم همون جوری که شما نوشتی ادامه می دم، ولی به نظرم بهترین حالتش اینه. بعد از گذروندن این مراحل، می تونیم برسیم به جایی که الان هستیم. اون موقع لرد می تونه بازجویی کنه یا اتفاق جدیدی بیفته.
الان مهم ترین ایراد نوشته های شما همین سوژه ها هستن. چیزی که مانع قبول شدن درخواست مرگخوارشدنت می شه هم همینه. چون یه سری اشکالات هستن که با یه بار توضیح دادن بر طرف می شن. اینا رو می شه قبول کرد. ولی ایرادایی مثل اشتباه پیش بردن سوژه، احتیاج به زمان و تجربه و تمرین دارن. اینا باید قبل از ورود به گروه بر طرف بشن.


پستت اصلا توضیح نداره. توضیح لازم داره. موقعیت حساسیه. باید احساسات و عکس العمل های ظاهری شخصیت ها رو هم توضیح بدی. وگرنه صحنه ناقص می مونه.


توی نقد قبلی هم گفته بودم...آخر هر جمله ای، بدون استثنا باید علامت گذاشته بشه. شکلک، جای علامت رو نمی گیره.


پستت یه پست بد نبود. مثلا من ترجیح نمی دم که این پست کلا زده نمی شد. بودنش بهتر از نبودنشه. ولی خوب هم نبود. خیلی ساده و معمولی بود. سرعتت هنوز زیاده. از روی همه چی سریع رد می شی. سوژه ها، صحنه ها، توضیحات.
سرعتتو کم کن. صحنه ها رو توضیح بده. شخصیت ها رو توصیف کن. از معمولی نوشتن فاصله بگیر. توی صحنه ها و شخصیت هایی که حضور دارن نکته های زیادی هست که می تونی ازشون سوژه بگیری. به اینا دقت کن.


با سرعت کم دور شو آیلین!

سلام میشه یه نقد دیگه بگیرم؟


سلام.
بله. فعلا می شه. بعد از این که پستتون تو تالار نقد، نقد بشه دیگه نمی شه. بعد از اون فقط پست های خانه ریدل ها رو می تونین برای نقد بیارین این جا.

نقد پست شما ارسال شد.

سلام این پست رو برام نقد کنید!

زاخاریاس


نقل قول:پست های دوئل کمی با پست معمولی فرق می کنن. قواعد خودشونو دارن. سوژه دارن. یه ذره تجربه لازم دارن. همینجوری تجربه کسب می کنین و دوئل کننده های خیلی خوبی می شین. ناامید نشین. ویژگی خوب شما اینه که همیشه دنبال ایراد کارتون برای برطرف کردنشون هستین.


بررسی پست شماره 578 باشگاه دوئل، زاخاریاس اسمیت:


اولین قدم برای نوشتن پست دوئل خوب، پیدا کردن یه ایده متفاوت و خلاقانه اس. برای بالا بردن امتیازتون دو تا عنصر اصلی دارین. ایده...خود پست.
اگه هر دوی اینا عالی باشن، نتیجه هم عالی می شه.
ایده معمولی رو به سختی می شه خیلی عالی نوشت. ممکنه...ولی سخته.
بعضی وقتا هم ایده عالیه...ولی نویسنده نتونسته خوب از کار درش بیاره.

قبل از هر چیزی در مورد سوژه تون فکر کنین. داستانی پیدا کنین که به ذهن هر کسی نرسه. معمولی نباشه. اگه ممکنه یه عنصر غافلگیر کننده توش باشه.
بعد فکر کنین که این ایده رو چطوری بنویسین. از کجا شروع کنین. به کجا برسین. چی رو کجا توضیح بدین که داستان تاثیر خودش رو بذاره. روی همه جمله ها و دیالوگ ها فکر کنین. لازم نیست وقت خیلی زیادی بذارین. موقع نوشتن هم می شه فکر کرد. به این فکر کنین که کدوم شخصیت ها توی این سوژه به دردتون می خورن و می تونن جالب باشن. روی شروع و مخصوصا پایان پستتون بیشتر فکر کنین.

سوژه شما این بود که توی یه موقعیت سخت گیر کنین و یکی بیاد بهتون پیشنهاد معامله ای برای کمک بده.
شما کل محفل رو تو موقعیت سخت تصور کردین. این کمی محدودتون کرده. اگه فقط برای زاخاریاس فکر می کردین، خیلی آزادتر می شدین.
دو تا معامله توی پست شما بود. یکی لرد بود که از محفلیا پول زیادی برای فروختن سوپ خواست و یکی دستفروش بود. در مورد هر دوشون خیلی به سختی تونستیم داستان رو به سوژه ربط بدیم. همین، تاثیر منفی روی امتیازتون می ذاره. سوژه تون اصلا پررنگ نبود و سوژه ای که داشتین، جالب تر از داستانی بود که نوشتین. این موقعیت سختی که ایجاد کردین می تونست خیلی متفاوت تر و جالب تر باشه. لازم نبود حتما جدی و بزرگ و خطرناک باشه. می تونست یه موقعیت ساده باشه...و پیشنهادی که برای معامله می گرفت هم همینطور. هر کسی می تونست باشه. هر کاری یا چیزی می تونستن از زاخاریاس بخوان. چیزی که براش مهمه..با ارزشه...یا چیزی که به دست آوردنش سخته.
این جا مهم اینه که داستانی رو انتخاب کنیم که سوژه هاش بیشترن یا مثلا می شه یه پایان جالب یا غافلگیر کننده براش در نظر گرفت.


یه ایراد خیلی اساسی شما این بود که خیلی مستقیم و با اصرار به سوژه های شخصیت ها اشاره می کردین:
نقل قول:در این مورد توی نقد پست قبلیتون توضیح دادم. فرض کنیم یه شخصیت ترسوئه. دو تا راه داره. یکی این که هر جا رسید بگه من ترسو هستم. توی چت باکس...توی پست هاش...هر جا که حرف زد.
راه دوم اینه که نگه...صبر کنه تا موقعیتش پیش بیاد و ترسش رو توصیف کنه.
اولی زننده می شه. تکراری و خسته کننده می شه. شخصیت جا نمیفته. کسی هم ازش خوشش نمیاد. دومی خیلی آروم تر، ولی درست تر و موندگارتر جا میفته. جلب توجه می کنه. این هم در مورد شخصیت خودمون صدق می کنه و هم شخصیت های دیگه. هیچوقت مستقیم و مخصوصا اینجوری پشت سر هم به ویژگی های شخصیت ها اشاره نکنین. می تونین یکی رو انتخاب کنین و یه صحنه جالب براش در نظر بگیرین و همونو توصیف کنین.
درباره زاخاریاس هم دارین همین کارو می کنین. زیادی به کوییدیچ اشاره می کنین. مواظبش باشین. اینجوری شخصیتش بد جا میفته.


نقل قول:جمله اول خوب نبود. اینو یه عضو عادی بگه زیاد مهم نیست. می شه قبولش کرد...ولی وقتی یه محفلی داره می گه، حداقل زیر لب بگه. زمزمه کنه. بعد از اون همه توضیح، می شد به عده خواننده گذاشت که خودش به همچین نتیجه ای برسه. این ریزه کاریا باعث می شن فضای داستان قابل درک بشه. "ناهار سوپ پیازه" خوب بود. طوری گفته که انگار امروز ناهار جدیدی دارن.


نقل قول:دو تا "ناگهان" به فاصله کمی از هم استفاده شده. اینا موقع نوشتن جلب توجه نمی کنه، ولی موقع خوندن می کنه و کیفیت نوشته رو پایین میاره.


شکلک ها زیادن...ولی اضافه نیستن. همشون درست و به جا استفاده شدن.


شما اونقدر درگیر شخصیت ها شدین که فرصت نکردین به اندازه کافی به سوژه بپردازین. درگیر شخصیت ها شدن توی پست های ادامه دار بد نیست. البته نه این که کلی شخصیت رو وارد کنیم و درباره شون بنویسیم. درگیر شخصیت های حاضر شدن بد نیست. ولی توی پست تکی مجبوریم به داستان و مقدمه و نتیجه و روندش هم توجه کافی داشته باشیم.


نقل قول:دامبلدور به این سادگیا عصبانی نمی شه. اونم در این حد که اینجوری داد بزنه و لحنش بیشتر شبی ولدمورت بشه. این جا کلا از قالبش خارج شده.


نقل قول:این جاش خوب بود. ساده و قشنگ. این جا هم همینطور:
نقل قول:


نقل قول:این جا اگه این شخصیت لرد نبود و یه مرگخوار بود چه اتفاقی میفتاد؟
هیچی.
جایی که لازم نیست، بهتره لرد رو وارد سوژه هایی که براش مناسب نیست نکنین. توی خیلی از سوژه ها لرد جایی هست که اصولا نباید باشه و کارایی می کنه که اصولا نباید بکنه. اشکالی هم نداره. برای سوژه سازیه...ولی این جا واقعا بود و نبودش فرقی نمی کرد. بهتر بود نباشه. در مورد دامبلدور به نظر من همچین محدودیتی وجود نداره، چون شخصیتش طوری بود که تقریبا هر جایی می شه تصورش کرد. شخصیت لرد جدی تره.


نقل قول:اینا رو محفلیا دارن می گن.
اصولا نباید بگن.
دارن با لرد ولدمورت حرف می زنن. زل می زنن بهش و کتاب بی شعوری رو پیشنهاد می کنن؟ می زنن رستورانش بیاد پایین؟
هر شخصیتی باید سر جای خودش باشه. این ضعف نیست. ایفای نقشه. بین اینا فقط دامبلدور جرات می کرد اینا رو بگه...ولی اونم سبک حرف زدنش اینجوری نیست.
اون قضیه بالا که گفتم بهتر بود لرد نباشه این جا به درد می خورد. چون اگه به جای لرد، یه مرگخوار این جا بود، می تونستن همه اینا رو بگن و مشکلی ایجاد نمی شد.

بجز این مورد و این که بهتر بود سوپ رو یه مرگخوار می فروخت، این قسمت و سوء استفاده کردنشون از این موقعیت خوب بود. ولی اینو نمی شه پیشنهاد معامله به قصد کمک حساب کرد...چون قصد کمکی در کار نیست. دستفروشه هم که اصلا از جریان خبر نداشت.


نقل قول:این جاش خوب بود. ولی این جا خیلی خوب بود:
نقل قول:


نقل قول:این جا چه لزومی داشت بطور جداگانه به مودی اشاره بشه؟ طوری نوشتین که انگار مودی محفلی نیست.


نقل قول:در پایان پست رسیدیم که اشکال اصلی پست. سوژه های مستقیم و بدون نکته. این سوژه رو می شد کمی جالب تر کرد و در عین حال، به توضیحی که داده شده بود هم نزدیک تر کرد. به این شکل که دستفروش می فهمید که اینا هیچ راه دیگه ای ندارن و به یکی از وسیله های مهم و باارزش اینا گیر می داد. مثلا ریش دامبلدور رو می خواست...یا یکی از بچه های ویزلی رو...یا سر ریموند رو مثلا(که بزنه به دیوار خونه اش)...یا هر چیزی.
می گفت فقط اونو حاضرم بخرم و محفلیا سعی می کردن طرف رو راضی کنن که اونو بفروشه. در مورد بچه هم می تونستن بگن که فعلا بفروشش...بعد یه جوری ازش پس می گیریم یا بهش یاد می دیم فرار کنه یا همچین چیزی.


پست ایرادهایی داشت که همش به کم تجربگی بر می گشت. بخونین و بنویسین. همه این ایرادا برطرف می شن.