سال ها طول نکشید! خیر!
خیلی زود فهمید که چه دسته گلی به آب داده!
حتی یک هفته بعد از گوزن شدنش فهمید گوزن بودن شخصیت نمیشود! به قول گفتنی نون و آب نمیشود!
صرف اینکه که ما بین جمعی ساحر و ساحره، شاخ داشتن شاید کمی خاص باشد معنی بر شخصیت داشتن نیست.
او سعی داشت گوزن خوبی بشود!
گوزنی با شخصیت!
مگر میشد یک عضو محفل اینقدر بی شخصیت باشد که توی پست ها فقط از شاخش استفاده شو؟ و نگاه شخصیتی به او نشود! او از نگاه ابزاری بیزار بود!
شخصیت شخصیت شخصیت!
او تصمیمش را گرفت، تصمیم به با شخصیت شدن!
شاید اولش کمی سخت باشد، مخصوصا برای گوزنی که کمی فراخ خاطر شده.
میخورد و میخوابد و می جیشد.
آه او باید خودش را تغییر میداد و برای تغییر باید از جایی شروع میکرد.
مثل همه ی شروع های دیگر او هم از توالت عمومی شروع کرد.
روزنامه را کمی بالاتر از حد معمول گرفته بود و پاین پاین اش را نگاه میکرد!
دانشکده تخصصی سناتور ها!
آه سناتور شدن را دوست نداشت، در اخر کلی فحش میخورد، کلی تحریم به پایش مینوشتند و کلی ناسزای خانوادگی قسمتش میشد، خواست روزنامه را بچپاند در سطل آبشخور زیر پایش و سیفونش را بکشد که متوجه شد اشتباهی زده است.
دانشکده تخصصی سانتور ها!
آه ای سرنوشت! خود خود خرش بود! همان چیزی که میتوانست شخصیتش را بسازد!
سیفون را کشید و به سمت جنگل ممنوعه شتافت.
چند صباحی از کلاس هایش گذشته بود و کمکم شخصیتش رو به تشکیل شدن گرفته بود! کلا شخصیتش، رو گرفته بود! حتی پر رو شده بود.
حالا او قادر بود، باد روده را به شقیقه ربط داده و در نهایت دنباله علت و معلولیش را به ستارگان و دم اصغر مربوط سازد.
خدا بیامرز اکبر را هم دوست نداشت مگر نه از او هم نام میبرد.
حال او میتوانست با نگاه کردن به فرق سر هر کچل یا مو دارِ دوپایی زبان به پیشگویی بگذارد!
آه...
او استعداد زیادی داشت!
انقدر ها زیاد که هیچ وقت نفهمید این کلاس ها واقعا کلاس پیشگویی است نه کلاس اموزش حرافی و اراجیف بافی!
به هر حال اگر مدیر دانشکده هم او را از سم جلو سمت شاگرد دار نزند، شاخ سرخ میدهد کله ی خالی به باد.
ریموند تصمیمش را گرفته بود، شل مغزیش را باید پنهان میکرد! حتی به زور اراجیفی بی ربط که نام هزارگان ستاره در میانش نهفته باشد.
آری او دیگر با شخصیت شده بود!
مثل خیلی از همان ادم هایی که با شخصیت اند، اما... به هر حال اکثرا هم بی شخصیت اند، هر چند که با شخصیت اند!
او اینگونه راحت تر بود، زمانی که شاخش میپنداشتند زیر ذره بین رفتنش مکافات داشت، اما حال که گَهی خنگ و گهی هشیار شود، کسی به پرش هم نمیگیردش.
حال روزگارش معمولیست، تکه نانِ خشکی می خورد و...
***
سلام، میشه قبلی رو بکوبین این و بسازین؟
سپاس!
انجام شد.
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
به هر حال با شرایط جور در آمدم.
