هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۲۰:۵۵ چهارشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۹

لاوندر براون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۲۸ دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۲۴:۵۴ سه شنبه ۱۲ دی ۱۴۰۲
از عشق من دور شو!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 263
آفلاین
فیگ گیاه پیر را در گلدان گذاشت. گیاه پیر، با لبخندی از قرار گرفتن در مکانی آشنا،در حالی که بی نهایت احساس آرامش میکرد(از همان نوع آرامشی که بعد از رهایی از یک خطر بزرگ به آدم دست می دهد) ریشه هایش را به نرمی در گلدان تکان تکان داد.او که از دیدن خنده ی شیطانی گیاه بی دماغ احساس قدرت میکرد، به فیگ گفت:
-دستت طلا باباجان!
-خواهش میکنم پدرجان!
-بابا جان؟
-بله؟
-یکی با پشت دست بزن تو دماغ گیاه بی دماغ!

فیگ با تعجب به گیاه پیر نگاه کرد.سپس،انگار که میخواست خبر بدی بدهد، گفت:
-پدر جان! متاسفانه شما آلزایمر گرفتین! یا دچار زوال عقل و بی حواسی شدین. گیاه بی دماغ، دماغ نداره که!
-خانم پامفری بازی درنیار! برو با پشت دست بزن تو دماغش.
-پدرجان،دماغ نداره!

کلمه ی "نداره"را چنان محکم و قاطعانه گفت که اگر گیاه بی دماغ می توانست،همان جا از لج او یک دماغ در می آورد. گیاه پیر رو به گیاه بی دماغ(آقا میشه من اینقدر کلمه گیاه رو تایپ نکنم؟ نه؟ ای بابا!) گفت:
-دیدی؟ دماغ هم نداری بزنه بهش!
-آره، ولی مگه تو میتونی با ریشه هات بوها رو حس کنی؟
-مگه تو میتونی با دماغت...اوهو اوهو اوهو!

صدای سه سرفه ی پیاپی سخنش را برید.فیگ عینک گرد او را برایش صاف کرد.گیاه پیر گفت:
-دستت درد نکنه باباجان!

فیگ در پاسخ لبخند زد. گیاه پیر دوباره به گیاه بی دماغ نگاه کرد تا ادامه ی حرفش را بگوید؛ اما گیاه بی دماغ آنجا نبود. هیچ جای گلخانه نبود. گیاه ناپدید شده بود. لرزه ای بر اندام گیاه پیر افتاد.


تصویر کوچک شده

دختری تنها در میان باد و طوفان...

آیا او را رهایی خواهد بود از این شب غربت؟

یا مامانش دوباره او را به خانه راه خواهد داد؟

او در کوچه ی سرد قدم برمیدارد ومی اندیشد:

آیا ریختن آبلیمو در قهوه ی مادر کار درستیست؟


پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۲:۲۰ دوشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۹

زاخاریاس اسمیت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۶ دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۰:۴۵ دوشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۰
از وقتی که ناظر بشم پدر همتونو درمیارم.
گروه:
کاربران عضو
پیام: 349
آفلاین
گیاه بی دماغ از ریشه اش نفسی کشید و گفت:
-هوا چقدر بوی پرتغال میدهد.
-گیاه جونی هوارو با اسپری پرتقال خوشبو کردم.
-اما ما با ریشه مان نفس میکشیم.

فیگ به حرف گیاه بی دماغ توجهی نکرد. به سراغ گیاه پیر و ریش دار رفت و گفت:
-آماده ای غرق کمپوستت کنم؟
-حتما بابا جان.
-بیا این گلدونو برای تو آماده کردم. توش پر از کمپوست پرتقاله.

گیاه پیر رضایت به تعویض گلدانش داد. در راه که به سوی گلدان میرفتند. فیگ در گوش گیاه پیر زمزمه کرد:
-راستشو بخوای تو گلدون گیاه بی دماغم کمپوست ریختم. بهش نگیا.

گیاه پیر با خنده همراه فیگ به سوی گلدان میرفت که ناگهان گفت:
-با با جان؟ بی خیال کمپوست شو.
-اوا. چرا؟
-نظرم عوض شد. به همون چند قطره آبم راضیم.
-چرا دلیل اینکارو نمیگی؟

گیاه پیر با برگهایش به سوی گیاه بی دماغ اشاره کرد که خشکیده و پژمرده شده بود.
-اون....آخه.... میدونی؟ یه ذره فرق داره.
-منو برگردون به گلدون بابا جون.
-کمپوستتو کمتر میکنم.
-کممممممککککککک.

فیگ به سرعت به سمت به سمت بقیه گلدانها برگشت تا گیاه پیر را در گلدان بذارد. در پشت فیگ گیاه بی دماغ با لبخندی شیطانی میخندید.


ویرایش شده توسط زاخاریاس اسمیت در تاریخ ۱۳۹۹/۴/۳۰ ۱۳:۵۳:۲۳
ویرایش شده توسط زاخاریاس اسمیت در تاریخ ۱۳۹۹/۴/۳۰ ۱۳:۵۶:۰۳


هرکسی از ظن خود شد یار من

از درون من نجست اسرار من

تصویر کوچک شده


پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۹:۴۸ سه شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹

ماتیلدا گرینفورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۴۷ دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۷:۰۷ دوشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۹
گروه:
کاربران عضو
پیام: 45
آفلاین
تصمیم گیری برایش سخت بود اما نهایتا توانست چاره ای بیابد. باید برای جلوگیری از درگیری و موانعی که باز هم ممکن بود سر راهش قرار بگیرد و این گونه او را کلافه کند، کاری میکرد.

دقایقی بعد...

خانم فیگ با دستکش و گلدانی جدید وارد اتاق شد.

_خب حالا وقتشه انتخاب کنی.
_انتخاب؟
_یا کمپوست پرتقال یا از بقیه جدات میکنم که در این صورت ممکنه ریشه هات جدا شه یا به خاطر جابه جایی کلا خشک بشی.
_ما جوانه ای هستیم بی نقص پس در هر صورت شاداب و سرحال میمانیم. شما نیازی نیست نگران باشید. منتقل میشویم.

بعد از دیدن لج بازی گیاه کچل سری به نشانه نا امیدی تکان داد و دست به کار شد.

_بی دماغ جونی دلمون برات تنگ میشه.
_قبل از رفتن بیا با عشق در آغوشت بگیرم.
_خیر. ما خیلی هم از رفتن خوشحالیم. از همان ابتدا هم گفتیم ارزش ما از بقیه بیشتر است شما گوش ندادید.
_نمیخواد حالا انقدر فیلم هندی بازی در بیارید! گلدونتون عوض میشه جاتون رو که عوض نمیکنم.

اما جوانه ی بی دماغ و کچل آنقدر در حس غرورش غرق بود که دیگر نه چیزی میشنید نه برایش مهم بود. ولی باید میدانست در پس این تهدید رازی نهفته است. خانم فیگ خاک گلدان را طوری با کمپوست قاطی کرده بود که خود مخترع آن هم نمیتواست متوجه شود.
_گلدانی داریم بس زیبا و مخصوص خودمان به کسی هم نمیدهیمش.

و بعد او را جابه جا کرد و به خوبی دورش را با خاک و(کمپوست پرتقال)پوشاند.
اما معلوم نبود آیا گیاه طاقت جابه جایی را دارد یا نه و یا چه عوارضی ممکن بود از این نقل و مکان بر سر او بیاید.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۴:۳۳ سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۹

مروپ گانت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۲۸ شنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۳:۵۴ جمعه ۵ فروردین ۱۴۰۱
از زیر سایه عزیز مامان
گروه:
کاربران عضو
شناسه های بسته شده
پیام: 425
آفلاین
-نمیشه گیاه جونی ها...آب زیاد باعث میشه بپوسید! همین مقدار آبی که بهتون دادم کافیه...قانع باشین جون جونیا.

سپس بدون توجه به گیاهان که همچنان غر غر می کردند دقایقی از گلدان دور شد و دوباره با ظرفی که در دست داشت برگشت.

-محتوای آن ظرف چیست؟

فضولی گیاهان گل کرده بود!

-کمپوست پوست پرتقال های مروپ جونی هست. یکم از این کود بهتون بدم قوت می گیرین و خیلی زود رشد می کنین گیاه جونیا.
-به به...کود روشنایی!
-واهاهای!
-کود پرتقالی؟! پناه بر خودمان! ما میل نداریم. آن کود آفت زا را به گلدان ما نزدیک کردید نکردید ها.
-ولی من کود موخوام.

خانم فیگ دستکشی به دست کرد تا مقداری از کود ها را در گلدان ها بریزد.

-اگر آن کود را در گلدان ما بریزید زرد و پژمرده می شویم و برگ هایمان می ریزد. می خواهید ما را گیاهی افسرده کنید؟

تصمیم گیری برای خانم فیگ بسیار دشوار به نظر می رسید زیرا یا باید به حرف دو گیاه ریشو گوش می داد و کود در گلدان می ریخت یا باید به تهدید آن یک گیاه ناسازگار گوش می داد و کودی به گلدان نمی داد. شاید هم می توانست به شکلی گیاه مخالف را به کمپوست پوست پرتقال قانع کند!



پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۳:۲۴ سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۹

مرگخواران

تام جاگسن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۴۱ سه شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۲:۳۸:۱۷ دوشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۲
از تسترال جماعت فقط تفش به ما رسید.
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 643
آفلاین
- تکون نخورید بی ارزش ها!
- چرا اعصاب خودتو خراب میکنی باباجان؟
- تکون نخور ریشو آفتاب به پوستمان نمی‌رسد.

فیگ با سروصدای گیاه هایی که حالا دیگر از جوانه بودن درآمده بودند به هوش آمد؛ سرش را از روی زمین بلند کرد و به آنها خیره شد.
- چرا دعوا می‌کنید گیاه جونیا؟

گیاه کچلِ بی دماغ که دستش را درون چشم گیاه بزرگتر و شست پایش را در نافِ گیاه ریشو فرو کرده بود؛ سرش را از پنجره داخل آورد و شروع کرد.
- آیا ما به آفتاب نیاز نداریم؟
- چرا کچل جونی.
- آیا ما با ارزش نیستیم؟
- معلومه که هستی بی دماغ جونی.
- آن وقت این بی‌مقدار ها می‌گویند باید به طور مساوی آفتاب بخوریم.
- تو خودتو ناراحت نکن چشم قرمزی جونی؛ به توافق می‌رسین.

گیاه غول پیکر که تا آن لحظه به دلیل دستِ گیاه دیگر قادر به حرف زدن نبود، با ضربه ای دست او را پس زد و شروع به حرف زدن کرد.
- واهای فیگولی! آهاب!
- بله؟!
- مثل اینکه به آب نیاز دارد.

فیگ، بعد از فهمیدن درخواست گیاهان، یک لیوان آب از روی میز آورد.
- بیاین قشنگ جونیا!

و با دست قطراتی آب به آنها پاشید.
- مسخره مان کردید؟ ما با این بی مقدارها به مقدار مساوی آب بخوریم؟
- من با این سنم به آب بیشتری از بقیه نیاز دارم!
- من... گنده... آهاب!

درگیری فیگ با گیاه های عجیب و غریبش آغاز شده بود!


ویرایش شده توسط تام جاگسن در تاریخ ۱۳۹۹/۱/۲۶ ۱۳:۳۲:۰۵

آروم آقا! دست و پام ریخت!


پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۲۳:۱۲ یکشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۹

خانوم فیگ


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۳۱ شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۵:۳۰ دوشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۹
از این گردش گردون، نصیبم غم و درده!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 38
آفلاین
سوژه جدید


بانک بذر گرینگوتز افتتاح شد! این خبر چند روزی بود که نقل محافل جادویی شده و دهان به دهان می‌گشت. تقریبا هیچ‌کس نمی‌دانست اهدای بذر واقعا چیست و دقیقا چه فایده‌ای دارد. اما مطلقا هیچ‌کس نبود که در مورد آن اظهار نظری حکیمانه سر نداده باشد. سیاسی‌ترهای این طرفی آن را توطئه‌ی وزارتخانه می‌دانستند و معتقد بودند می‌خواهد از آن برای کنترل بیشتر و تجاوز به حریم خصوصی جادوگران استفاده کند. سیاسی‌ترهای آن طرفی آن را نقشه دشمن می‌دانستند و معتقد بودند می‌خواهد از آن برای حمله جادولوژیک به جادوگران استفاده کند. روشنفکرترها آن را هیاهو برای هیچ قلمداد می‌کردند و ابزاری برای سرگرم شدن بشر و پی نبردن او به پوچی زندگی توصیفش می‌کردند. آقازاده‌ترها بدون شرکت در مناقصه و مزایده صاحب سهام گرینگوتز شدند. باسوادترها با عوض کردن بحث در هنگام مواجهه با سوال در مورد چیستی و فواید آن، فقط به تبریک و ابراز هیجان بابت این پیشرفت در علم جادویی می‌پرداختند. سلبریتی‌ترها تصاویری از بی‌نظمی صف اهدای بذر منتشر می‌کردند و با عباراتی نظیر «هرچی سرمون میاد حقمونه!» و «با پیشینه دوهزارساله فرهنگ غنی جادوگری، الان جلوی مشنگ‌ها سرکشسته‌ هستیم.» از فرهنگ پایین جادوگران تاسف می‌خوردند. دست آخر معمولی‌ترها نیز در مورد آن جوک می‌ساختند.

اما همه افراد بالا در یک نقطه اشتراک داشتند؛ دست به دست هم داده و مقابل بانک گرینگوتز صف‌های درازی تشکیل دادند تا مبادا از غافله‌ی اهدای بذر جادویی عقب بیفتند. یک یکشان خدا شاهده!

به دور از جنجال و هیاهویی که در میان جادوگران برای اهدای بذر جادوییشان شکل گرفته بود، ساحره‌ها در آرامش، روال عادی زندگی خود را طی می‌کردند. البته نه همه‌ی آن‌ها! همه به جز یکی.

- کفران نعمت! کفران نعمت پس چیه؟ همینه دیگه.

خانم فیگ در بین تصاویر پرشمار روی دیوار از گربه‌هایش نشسته بود و با پیگیری اخبار، هر لحظه عصبانی‌تر می‌شد.

- تا وقتی گلدون هست، تا وقتی خاک همیشه مرطوب و باطراوت هست، کدوم عقل سلیمی می‌ذاره توی بانک؟

هر کدام از گربه‌ها، نشانگر یکی از همسران سابق خانم فیگ بودند. با مرگ هر یک، برای پر کردن خلا عاطفی ایجاد شده در اثر فقدان آن‌ها، او یک گربه جدید خریده بود تا آن غم جانکاه را پشت سر بگذارد.

- برای کدوم روز مبادا؟ دنیا دو روزه ... می‌خواین امروز رو خرج فردا کنین؟ فردایی که شاید نباشین؟

خانم فیگ گلدان خاک خورده و تار عنکبوت بسته‌اش را از گنجه خارج کرد و دستی به سرو رویش کشید. شاید کهنه و ترک خورده بود، اما هنوز خاک حاصلخیزی داشت.

- موجیم که آسودگی ما عدم ماست!

خانم فیگ معنای این ضرب المثل را نمی‌دانست. اما دوستش داشت!

تصویر کوچک شده


- سرقت از گرینگوتز! این بریده روزنامه توی آلبوم عکستون چی کار می‌کنه خانم فیگ؟

- آمممم ... هیچی گل پسر! حتما برعکس چسبوندمش. تو صفحه‌ی پشتی عکس گربه‌ای چیزی بوده. به نظرم دیگه خاله پتونیا باید رسیده باشه.

خانم فیگ هری را راهی کرد و بلافاصله سراغ گلدانش رفت. گلدانی که با حرص و ولعی بی‌اندازه، تمام بذرهای جادویی به دست آورده از گرینگوتز را در آن کاشته بود! به نظر می‌رسید چیزی به سر برآوردن یک گیاه جادویی ترکیبی و غیرمنتظره از خاک باقی نمانده. واقعا هم نمانده بود. خانم فیگ با حیرت به گلدان خیره شده بود و از شدت هیجان جیغ می‌کشید. آن قدر جیغ کشید که از حال رفت.

نوزادهای جادویی یکی پس از دیگری چهاردست‌وپا از خاک گلدان خارج می‌شدند. نوزادی که کچل‌تر از بقیه بود با تحکم گفت: «یک بی مقداری به ما شیر بدهد. » نوزادی که از بقیه گنده‌تر بود ادامه داد: «کیکشم بدین به من. » و نوزادی که پیری زودرس داشت افزود: «مهر مادری و نیروز عشق رو فراموش نکنید. »



پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۲۳:۰۲ سه شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
(پست پایانی)


ارتش بیلی، ارتش جالبی نبود...ولی به هر حال ارتش بود.
او هم می توانست از صفر شروع کند و مرگخوارانی قدرتمند داشته باشد.
کمی فکر کرد.
یک ارباب باید چطور رفتار می کرد؟
خوب می دانست! سال ها الگوی بسیار خوبی در مقابلش داشت.
رو به ارتشش کرد.
-یاران ما...مراتب آسایش و رفاه ما را فراهم کنید. غذا و جای خواب خوبی برای ما و فرزندمان تدارک ببینید...دو سه جادوگر سفید هم بیاورید که شکنجه کرده و شادمان شویم!

بیلی وقتی این جمله ها را می گفت، چشمانش را بسته بود. بعد از تمام شدن جمله اش، چشم هایش را باز کرد و با ده ها جفت چشم که از فاصله بسیار نزدیکی به او خیره شده بودند، مواجه شد.
چشم هایی خشمگین و چوب دستی هایی که به طرف او گرفته شده بودند.

-جادوگر سفید؟
-شکنجه؟
-شادمان؟

چند دقیقه بعد، عابرین میدان گریمولد پنجره ای را ندیدند که باز شد و دسته بیلی با لگد از آن جا به بیرون پرتاب شد.

بیلی وسط خیابان سقوط کرد. ته دسته اش بشدت دردناک شده بود.ولی ناراحت نبود. این ارتش، برایش ارتش بشو نبود.

به راهش ادامه داد. از جنگل ها و کوه ها و دشت ها گذشت. به دنبال پول گشت...پیدا هم کرد! ولی جیبش را زدند.
به دنبال ارتش گشت...پیدا هم کرد...ولی در اولین فرصت او را قال گذاشته و به او خیانت کردند.

بیلی، دسته بیل بسیار با تجربه ای شده بود.

رفت و رفت و رفت...

وارد شهری ناشناخته شد. خسته و گرسنه در کنار پیاده رو ایستاد و از پشت شیشه مغازه، به تلویزیون خیره شد.
اخبار سیاسی در حال پخش بود. بیلی نه علاقه ای به اخبار داشت و نه سیاست. تصمیم گرفت راهش را کشیده و برود.
ولی تصویری در تلویزیون توجهش را به خود جلب کرد.

فکری در ذهنش جرقه زد.

باید دست بکار می شد. باید حرکتی می کرد که در ذهن همه باقی بماند. باید وادارشان می کرد او را جدی بگیرند.

یک ساعت بعد، بیلی محکم و مصمم در مقابل ساختمانی ایستاده بود.

کت گشاد و بلندش را که از میان زباله های کنار خیابان پیدا کرده بود دور خودش پیچید.
اطراف را بررسی کرد.
و وقتی موقعیت را مناسب یافت، کت را با دو دستش باز کرد و فریاد کشید:
-از جاتون تکون نخورین. این یک حمله انتحاریه...اگه کسی نزدیک بشه هم خودمو منفجر می کنم و هم این جا رو. سریع ساختمونو خالی کنین. این جا دیگه تحت تصرف منه. وقتی صاحب این جا بشم، ارتشم هم خود بخود تشکیل می شه. کسی جلو نیاد...

با سرو صدای بیلی، افراد زیادی از پنجره های ساختمان به بیرون نگاه کردند.

چیزی که دیدند، دسته بیلی بود که کتش را باز کرده بود. کمربندی با طناب پلاستیکی دور کمرش بسته بود و یک دسته چوب کبریت را بصورت منظم روی کمربند جاسازی کرده بود.

-هیچ حرکت اضافه ای نکنین...وگرنه اینا رو منفجر می کنم...

بیلی خبر نداشت که کمربند انتحاری اش تا چه اندازه مخوف و وحشت برانگیز است.


سرش را بلند کرد و تابلوی ساختمان را دوباره خواند.


وزارت سحر و جادوی آن سر دنیا!


(پایان)




پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۹:۱۶ سه شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۸

فنریر گری‌بک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۴۱ جمعه ۱ تیر ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۲۳:۰۱ سه شنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۲
از زیر سایه ارباب
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 552
آفلاین
بیلی به این موضوع فکر کرد. خیلی هم فکر کرد. افکارش به صورت کاملا فرصت طلبانه داشتن با خاطراتش که به خاطر غسل پیاز هنوز جلوی چشمش رژه میرفتن ترکیب شد، در نتیجه یکی از بچه ویزلی هارو برداشت و به وسیله اون، پشتشو خاروند. بیلی تا حالا چنین لذت و آرامشی رو درک نکرده بود. در نتیجه واکنشش رو با صدای بلند و با چهره ای خاص نشون داد:
- جدی جدی چه کیفی میده.

محفلیا به دست راست دامبلدور نگاه کردن. البته نه دقیقا به دست راست دامبلدور، چون در اون لحظه دامبلدور دستشو توی ریشش فرو کرده بود و سعی داشت ذخیره آب نبات لیمویی هاشو پیدا کنه. پس محفلیا به بیلی نگاه کردن که به عنوان دست راست دامبلدور منصوب شده بود.

محفلیا عادت خاصی داشتن، اونا به دامبلدور به عنوان الگو نگاه میکردن، و در اون لحظه دلیلی نمیدیدن که به بیلی هم به عنوان الگو نگاه نکنن. پس هر کدوم یه بچه ویزلی رو برداشتن و شروع کردن به خاروندن پشتشون.

بیلی به محفلیا نگاه کرد، و خیلی آروم، با یه چهره پوکرفیس بچه ویزلی رو کنار گذاشت.
- آهم...

محفلیا به بیلی نگاه کردن و وقتی دیدن بیلی بچه ویزلی رو پایین گذاشته، بقیه شونم بچه ویزلی هارو پایین گذاشتن.

- چیکار داشتید میکردید دقیقا؟
- دست راست پروف رو الگو رو قرار میدادیم.
- مونده تا ارتش بشید فکر کنم...



پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۶:۰۰ سه شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۸

هوريس اسلاگهورن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۵:۲۳ جمعه ۳ فروردین ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۰:۳۳ شنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۰
از می عشق تو چنان مستم، که ندانم که نیست یا هستم
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 279
آفلاین
- قل قل قل قل ... نکن پیر خرف... قل قل قل قل ... شدم! شدم!

معلوم نبود بیلی در بحر خاطرات کدام برهه از زندگی پربارش مستغرق شده بود اما فریادهای هذیان‌وار او که به خاطره‌اش برمی‌گشت، نجاتش داد.

- پاک شدی؟ آفرین به تو فرزندم!

دامبلدور این را گفت و بیلی را رها کرد. او نیز نه گذاشت و نه برداشت، به طور غریزی به تنبیه، تادیب و فلک کردن ویزلی‌ها پرداخت.

- آخ! پروفسور این که هنوز نشده!
- من به بیلی اعتماد کامل دارم فرزندم.

بیلی دوره افتاد در پناهگاه و در آستین یک یک بچه ویزلی‌ها فرو رفت. یک یکشان مرلین شاهده! آن وسط لحظه‌ای جوگیر شد و سراغ مالی هم رفت. مالی هم جوگیر شد و سریعا یک ویزلی جدید به دنیا آورد. بچه ویزلیها که مدت‌ها تحت تربیت پرِ قویی دامبلدور، رنگ چوب تر را ندیده بودند، تحت تاثیر فرو رفتن بیلی، آرام و ساکت شدند و نشان دادند که متدهای تربیتی نوین حرف مفتی بیش نیست. آرتور قصد اعتراض به اعتماد کامل دامبلدور داشت اما با دیدن شرایط ساکت خانه‌اش که او را به یاد نه ما اول زندگی مشترکش با مالی می‌انداخت، از این موضوع صرف نظر کرد. تمام محفلی‌ها پس از مدت‌ها رنگ آرامش را چشیدند. همان لحظه تاتسویا که تصادفا از جلو در پناهگاه رد می‌شد، آن جا را مکان مناسبی برای ظن یافت و به صورت چهارزانو در حیاط پناهگاه نشست!

- نتیجه اعتماد یک پیرمرد باتجربه رو دیدید؟ از این پس من بیلی رو به عنوان دست راستم منصوب می‌کنم.

آلبوس این را گفت و به اتاقش رفت تا با وسایل ظریف نقره‌ایش ور برود. محفلی‌ها ماندند و بیلی که داشت قلنج خود را می‌شکاند. شاید او ارتشش را پیدا کرده بود!


ز خاک من اگر گندم برآید،
از آن گر نان پزی مستی فزاید! تصویر کوچک شده


پاسخ به: بانک گرينگوتز-بانک جادوگران
پیام زده شده در: ۱۴:۴۷ سه شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۸

مرگخواران

رودولف لسترنج


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۴۷ شنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۰:۲۴ یکشنبه ۲۰ تیر ۱۴۰۰
از مودم مرگ من در زندگیست... چون رهم زین زندگی پایندگیست!
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
مرگخوار
پیام: 1272
آفلاین
دامبلدور یک تشت پر از آب پیاز آورده بود و روبروی خودش گذاشته بود...بیلی را نیز به زور میخواست در درون تشت فرو ببرد...و طبیعتا بیلی مقاومت میکرد...
_نکن...نکن...یه دقیقه وایسا...عه...ببین...من چوبم...حساسم...به آب پیاز بیشتر حساسم حتی...آب بره تو الیافم خراب میشم...ولم کن بذار برم!
_این هر آب پیازی نیست...آب پیاز محفله که با عشق درست شده...شل کن بذار فرو ببرمت!

دامبلدور به هیچ وجه راضی نمیشد که بیلی را ول کند...بیلی اما هنوز مقاومت میکرد...اما به نظر بی فایده بود...
_یعنی چی پیاز با عشق؟ ولم کن...کمک...نکن...نکن..نه...نک...قلوپ قلوپ قلوپ قلوپ...

دامبلدور بلاخره با زور بیلی را در آب پیاز فرو کرد و نگذاشت جمله‌ی بیلی کامل شود...بیلی اما در درون تشت، در حالی که شکنجه میشد، ذهنش به سالهای دور رفت...خاطرات جلوی چشمانش رژه میرفت...
_پشتمون خارش میکنه!
_بخارونم ارباب؟
_خیر...همینجوریش از ما طلبکارید انگار،همین مونده که پشت ما رو هم بخارونید...خودم میخوام بخارونم، ولی دستمون نمیرسه!
_دست یکی رو قطع کنم بدم خدممتون؟
_باز هم دست یک دیگه محسوب میشه!
_دست خودتون رو قطع کنم، بدم اون یکی دستتون؟
_
_ببخشید!
_یک تکه چوبی، چیزی بدین به ما بخارونیم خودمون رو فقط...اون چیه؟آره...همون بیل رو بیارین، با دسته‌اش کارمون رو راه میندازم!
_بفرمایید ارباب!
_آخیش...اوفففف...چه حالی میده...یکمم عمیق تر بخارونم...اوووف...آخ!
_چی شده ارباب!
_چیزی نیست...عمیق خاروندیم، یک قسمتیش در ما فرو رفت...در کمرمون...و فکر کنم یک هوکراکس ناخواسته ساختم...چنین ارباب توانمندی هستیم ما!


دامبلدور بعد از چند ثانیه بلاخره بیلی را از تشت بیرون آورد...
_خب فرزند...پاک شدی؟
_هه...هه...هه...هه...من الان...
_نه پاک نشدی!

دامبلدور دوباره بیلی را قبل از اینکه حرف بزند، در درون تشت آب پیاز فرو برد...شکنجه‌ی بیلی هنوز ادامه داشت...









شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.