هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۱۲:۳۷ پنجشنبه ۱ آبان ۱۳۹۹

گریفیندور، مرگخواران

کتی بل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۴۴ دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۴۹ سه شنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۲
از زیر زمین
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
پیام: 454
آفلاین
{قطار شکنجه آور سکوی نه و سه چهارم }
هرمیون ،رون ،کتی و هری در سکو منتظر امدن قطار بودند که البته این حرف خیلی راست نیست !چون قطار امده بود و نزدیک 2 دقیقه بعد میخواست برود، ولی خانم ویزلی همچنان انها را در اغوش کشیده بود و توصیه شان میکرد .
- مامان میشه بزاری بریم؟
کتی سقلمه ای به رون زد و او را ساکت کرد !
زیر لب زمزمه کرد:
-رون مادرت همین جوریش ناراحته تو میخوای بیشتر ناراحتش کنی ؟
رون با اعصابی خرد زیر لب زمزمه ای عصبی کرد :
-خب قطار داره میره !
هرمیون هم که دست کمی از رون نداشت !اما تمام سعیش را میکرد ارام بنظر برسد ...
هری تنها کسی بود که شکایتی نکرده بود ...
- هی هری ، چته چرا عین نوزاد شدی خب ولی کن بیا بریم دیگه...دیر شد ساعتت رو یک نگاهی بنداز ...
- هان ... اره باشه خب خانم ویزلی ما بریم دیگه قطار داره میره ...
خانم ویزلی با چهره ای اکنده از اندوه به انها نگاهی انداخت ولی بالاخره اجازه داد بروند ...
- هی رون یکم مامانتو درک کن اون مارو دوست داره الان که مرگخوار ها ازاد شدن معلومه که باید ناراحت باشه اصلا درکت نمیکنم خیلی بی احساسی ...
- ولی کتی ...
- رون ،کتی راست میگه !
- بچه ها فعلا بیایید بریم الان قطار راه میفته .
- اره بریم تا من توی هاگوارتز یکم احساس توی کله ی رون فرو کنم ...البته اگر فرو بشه !


ارباب من Lord

گر کسی مرا ببیند نتواند که ببیند چون که او قارقارو نیست!

قاقاروی بدون مو!



پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۲۲:۳۳ چهارشنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۹

گریفیندور، مرگخواران

کتی بل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۴۴ دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۴۹ سه شنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۲
از زیر زمین
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
پیام: 454
آفلاین
هری خسته تر از ان بود که بتواند با رون بحث کند برای صندلی کنار شومینه با تکالیف 5 طوماری پروفسور اسنیپ تازه تمام شده بود و او دیگر هیچ انرزی برای هیچ کار نداشت واقعا نمی توانست کتی را درک کند چگونه 5 طومار تکلیف اسنیپ را نوشته به علاوه تکالیف اضافه که میشد 7 طومار! درکش نمیکرد چون حالا داشتند با هرمیون درباره فردا که میواستند به هاگزمید بروند برنامه میچیدند انها که بودند ؟ همین حالا هم مطمئن بود کتی در امتحان هایش بیست میشود
- هی . هری چت شده چرا لب و لوچت اویزونه ؟
- هان چی ؟ اهان نه یکمی خستم من برم بخوابم ...
- اره همین کارو کن چون واقعا خسته بنظر میای
- هرمیون ؟
- هان
بنظرت هری یکم ناراحت نبود؟
- هان چی نه بابا کی گفته مثلا از چی ناراحت باشه؟
- خب نمیدونم ولی فیاقش اینو میگفت
- نه بابا تکالیف اسنیپ مثل شکنجس برای هری بد بخت
- وا .....
- بابا کتی همه که به خوبی تو نیستند هستن؟
- اصلا ولش کن راستی دلم میخواد زود تر برم زونکو دلم میخواد اون شیرینی های شیرین بیانو زود تر بخورم
رون همچنان در صندلی خود فرو رفته بود و داشت در خواب و بیداری هذیان میگفت
- اره 2 کیلو شیرین بیان.... 5 کیلو پاستیل شکری ........
- خب باشه هرمیون من رفتم بخوابم تو هم خیلی زود به من بپیوند شبت خوش
- اره شب خوش کتی عزیزم


ارباب من Lord

گر کسی مرا ببیند نتواند که ببیند چون که او قارقارو نیست!

قاقاروی بدون مو!



پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۱۶:۱۰ سه شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۹

هافلپاف، محفل ققنوس

گابریل تیت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۹:۳۵ چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۶:۵۸:۲۸ چهارشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۲
از کتابخونه
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
هافلپاف
محفل ققنوس
پیام: 558
آفلاین

خانه ی شماره ی دوازده گریمولد:

-برین بخوابین بچه ها فردا باید زود تر بلند شین!
-هی...هی هری،نگران نباش هر حرفی که مامانم میزنه باید برعکسش اتفاق بییوفته! 😉
-یعنی الان باید بیدار بمونیم؟🤔
-نه...یعنی اگه بخوای اره خب ولی منظورم اینه که فردا دیرتر بلند میشیم!
-اهان گرفتم رون ممنون!
-هی تو رون، و...اوه هری عزیزم،رون چرا نمی ذاری هری بخوابه؟
-من؟...امم من نه ما...
-رون برو بخواب!🤨
-😑🙄

فردا صبح:

-بلند شین! بلند شین همگی!
-اروم تر مامان.
-بلند شو رونالد ویزلی!
-باشه مامان!
-هری و هرمیون عزیزم بلند شین صبحانه حاضره!😄
-ممنون خانم ویزلی،هری بلند شو بریم!
-امدم هرمیون!
-جینی و گابریل شما ها هم لطفا بلند شین امروز روزه مهمیه!😊
-ممنون خانم ویزلی!
-بدو بیا گابریل!
-رونالد ویزلیی!هنوز که خوابیدی!🤨
-مامان اونارو اونطوری بیدار کردی بعد به من که رس...
-برو صیحونت رو بخور رونالد ویزلی!😒
-😑

ایستگاه کینزکراس:

-جینی،هرمیون،گابریل برین!
پوفف
-هری،رون میتونین برین!
پوففف
-فرد و جرج...
-باشه مامان!
پوففف
-اوه ارتور بجنب بریم!
پوففف
-جینی،گب؟ کجایین بیاین بریم دیگه!
-امدم!
-خدافظ مامان!
-خدافظ دخترا!😸

هاگوارتز:

-خب سال جدید رو به همه تبریک میگم! یه سال دیگه رو میخوایم شروع کنیم امیدوارم لذت ببرید!

بعد از جشن:

-چه سالی بشه،اونم با امتحانای سمج!
-اره درسته!
-چرا تو خودتی گب؟
-داشتم فکر میکردم کی دفاع در برابر جادوی سیاه بهمون یاد میده؟
-خب منم همین سوال رو دار...
-دقیقا،نکته ی خیلی ظریفی بود گب!
-هری داشتم حرف میزدم!
-به هر حال گب ما از اینجا از هم جدا میشیم، فردا سر کلاس ماگل شناسی میبینمت!
-خدافظ.

گابریل تنها و پکر از بچه ها جدا شد و به سمت خوابگاهشون رفت،اونسال پومانا همراهش نبود،برای همین تنهایی و بدون دوسش کنار رز تو جشن نشسته بود!

-هی گب سرت پایینه چرا؟
-شیلا؟
-دیدم داری میای سمت خوابگاه اسلیترین خواستم بدونم حواست کجاست؟😏
-عهه...خب ببخشید داشتم...اشتباهی شده!
-اوهومم...خب فعلا!

حالا شیلا هم رفت و دوباره گب تنها شد،تا حالا اینقدر ناراحت نبود تو جشن اول سال،امسال شروع خوبی براش نداشت؛اون از اول سال که پدر و مادرش از هم جدا شدن اینم از الان که تنهای تنهاست!

دوماه بعد:

-من دارم کلافه میشم، باید یه کاری کنیم!😣
-نمیشه هری!
-باید بشه.
-سلام بچه ها!
-سلام گب.
-من نمی فهمم باید یه کاری بکنیم هرمیون اخه اینطوری نمیشه!
-چطوره جمع شیم تو یه کلاس و یکی از استادا رو بیاریم بهمون درس بده؟🤨
-من شوخی نمی کنم!
-میدونم هری ولی چاره چیه؟
-سلام هری! سلام دوشیزه گرنجر و تیت!
-پرفسور!
-شنیدم از دست یکی ناراحتی؟
-نه پرفسور هری به خاطر این ناراحت بود که درس جادوی سیاه درست تدریس نمیشه!😐
-عه واقعا باباجان؟
-بله پرفسور.
-خب چه عالی براتون یه خبر خوب دارم!😉
-چیشده پرفسور؟
-جلسات الف.دال شروع شد!
-واقعا پرفسور؟
-بلهههه باباجان!
-عالی شد،حالا از کی هست؟
-امشب هری!😁


only Hufflepuff
تصویر کوچک شده


پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۲۰:۵۷ پنجشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۹

هافلپاف، محفل ققنوس

رز زلر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۳۹ پنجشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱:۳۱ دوشنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۲
از رنجی خسته ام که از آن من نیست!
گروه:
ایفای نقش
محفل ققنوس
هافلپاف
مترجم
کاربران عضو
پیام: 1125
آفلاین
گم شدن هم مهارت خاص خودش رو می‌خواد. بدونی کجا بری که دیگه پیدا نشی، چه جوری آب بشی و تو زمین فرو بری و چه جوری راه بازگشت رو فراموش کنی!
مهارتی که رز به خوبی بلد بود.

- کجا بود پس؟

میدان گریمولد در تاریکی فرو رفته بود. چراغ‌ها کم سو بودند. رز به خونه‌ی آجری رنگی تکیه داده بود و نگاهش از خونه‌ها به کاغذ در دستش حرکت می‌کرد.
به دنبال خونه‌ی یازده و سیزده می‌گشت تا بتونه خونه‌ی دوزاده رو پیدا کنه. از چند نفری هم سراغ خونه رو گرفت، حتی اینکه خونه برای غریبه‌ها قابل دیدن نیس روهم فراموش کرده بود.

پلاک کثیف و محوی رو پیدا کرد که شماره‌ی روش ناخوانا بود. به نظر می‌رسید که یکی از اعدادش سه باشد. رز فرض رو بر سیزده بودن خونه گذاشت و تمرکز کرد.

خونه‌ی دوازده. خونه‌ی گرم و نرم دوازده. با اون ترک‌های خوشگل روی سقفش. با اون دیوارهای رنگ ریخته‌ش. بوی سوپ پیاز رو حتی با این فاصله‌ هم می‌اومد. صدای هوارهای مادر سیریوس می‌شنید.

ترک بین دوخانه‌ی سیزده و یازده بزرگ و بزرگتر شد. خونه‌ی رنگ و رو رفته و قدیمی آشنا پدیدار شد.
رز نفس عمیقی کشید. بلاخره رسیده بود.
در طبق معمول باز بود ولی سر و صدای سابق به گوش نمی‌رسید. حتی بوی سوپ پیاز چند دقیقه‌ی پیش هم حالا محو بود.

پرده‌ی خانم بلک رو کنار زد. پیرزن فحش های آبدار و جدیدی نثارش کرد. برای اولین بار سعی نکرد خفه‌ش کند. در میان داد و هوارش دنبال بقیه گشت. دریغ از یک نشانه از وجود موجود زنده!

- باز رفتین بدون من سفر بوقیا؟!




پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۲۲:۱۰ پنجشنبه ۶ شهریور ۱۳۹۹

هافلپاف، محفل ققنوس

گابریل تیت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۹:۳۵ چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۶:۵۸:۲۸ چهارشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۲
از کتابخونه
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
هافلپاف
محفل ققنوس
پیام: 558
آفلاین

نصفه شب بود ولی تمام هافلپافی ها در سالن عمومی بودند؛صدای کسی در نمیومد چون همه غرق در تکلیف سخت پرفسور اسنیپ بودند.
امروز بعد از زنگ ناهار دوجلسه کلاس با اسنیپ باعث شده بود که همه برای کلاس پرفسور تریلانی دمخ و پکر باشند،زاخاریاس که پر انرژی ترین فرد در کل سالن بود،اکنون روی مبل کنار شومینه لم داده بودش و به دفترش خیره شده بود.
همه سخت درگیر جوابی بودند برای این سوال تا به بقیه بگن و برن بخوابن؛اما تا این تکلیف حل نمی شد شب هم تموم نمیشد!

-هو هو...هو هو!

صدای جغد خسته و پرکنده ای بود که به سمت تنها پنجره ی باز سالن میومد،کسی انتظار شنیدن صدای این جغد رو نداشت. همه بلند شدن و خودشون رو جمع و جور کردند و شروع به قسم دادن مرلین کردند تا بلکه اون جغد به سمتشون بیاد.
گابریل و پومانا که سخت درگیر تکلیف پرفسور اسنیپ بودند متوجه ی صدای جغد نشدند و اه و ناله های بچه ها! حتی وقتی که جغد شروع به زیگ زاگ حرکت کردند کرد متوجه نشدند تا اینکه ترومن که کنار گابریل نشسته بود پرید که جغد رو بگیره و به تیت تنه زد گابریل به خودش امد و جغد رو جلوی چشمهاش دید!

-یااااا ریش مرلیننننن!

این صدای فریاد گابریل بود که داشت در کل سالن اکو میشد و همه رو متوجه وجود جغد در دستان گابریل میکرد؛ همه دور گابریل جمع شدند و منتظر شدند ببینند جغد برای گابریل چی اورده...

-بازش کن دیگه گب !
-الان الان! برین عقب خفه شدم ها؛بچه هاااااااااااا برین عقب تنگیه نفس گرفتم!

گابریل با ارامش شروع به باز کردن نامه کرد.نامه بسیار سبک بود اما همه ی سالن فضولیشونن گل کرده بود ببیندن از طرف کیه نامه؟

-از طرف کیه گب؟
-از طرف پرفسور دامبلدور!

با شنیدن این نام همه بر سر گابریل بیچاره ریختند چون فکر میکردند پرفسورجواب سوال رو براشون فرستاده یا کلاس های فردا رو کنسل کرده!

-بخونش این نامه خیلی مهمه گب!
-میدونم پومانا ولی ممکنه برای محفل باشه پس اول خودم میخونم بعد اگه دیدم مناسب شما هست براتون می خونم!
-باشه باشه بخون!

سلام خانم گابریل تیت!

با عرض احترام به شما اطلاع میدهم که شما باید اخرهفته به قرارگاه مخفیه محفل بیاید در انجا ماموریتی منتظر شما هست.
قرار هست شما به همراه خانم پومانا اسپراوت،الستور مودی،ریموس لوپین و نیمفارادا تانکس به مامورتی مهم بروید!
ممنون میشوم به خانم اسپراوت اطلاع بدهید.
لطفا کسی از این موضوع با خبر نشود!

دوستدار تو
البوس پرسیوال فالفریک بریان دامبلدور.

گابریل دست از خوندن کشید،ماموریت! چه ماموریتی؟

-خب چیشد گب؟
-اممم...هیچ چیزی نبود مربوط به من و پومانا بود.

صدای ناله بلند شد و سرتاسر راهرو هارو پر کرد...

-اما یه چیزی،در هین خوندن این نامه جواب تکلیف رو فهمیدم!
-واقعا؟
-واقعا؟
-واقعا؟
-واق...
-بعله؛وقعا!
-خب بگو دیگه.
-ببینید سووال این بود"خصوصیت اصلیه سنگ جادو رو نام ببرید؟"
حالا جوابش چیه به نظرتون؟...خب معلومه اگه یادتون باشه هری پاتر فقط و فقط برای یه چیز به دنبالش رفت تا اونو از دست لرد دور کنه تا لرد بدن پیدا نکنه و جاودانه نشه؛درسته؟
خب پس خصوصیت اصلیش"جاودانگیه!"
-اره داره راست میگه گب!
-ممنون زاخاریاس.راستی پومانا باید یه چیزی بهت بگم فردا زنگ ناهار بیا پیشم!

پایان.


only Hufflepuff
تصویر کوچک شده


پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۱۲:۵۴ یکشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۹

هافلپاف، محفل ققنوس

گابریل تیت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۹:۳۵ چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۶:۵۸:۲۸ چهارشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۲
از کتابخونه
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
هافلپاف
محفل ققنوس
پیام: 558
آفلاین
-بچه ها!...نمی خواین بیدار شین؟ ساعت 9 صبحه!...گابریل،پومانا...بیدار شین دیگه!
-خیلی خب بابا! بیدار شدیم ...پومانا،پومانا بلند شو صبح شده.
-باشه باشه گب بیدار شدم.ممنون از لطفت ایزابلا.
-بیاین برین صبحونتون رو بخورین،شانس اوردین که امروز اخرهفته هست و کلاس ندارین؛بلند شین

داخل سرسرا:


-چه عجب گابریل بیدار شدی!
-خب خسته بودم،اخر هفته حق داشتم بخوابم دیگه نه پومانا؟
-هههه...اره خب حق داشتیم بخوابیم سدریک!
-نه تا الان که شما مثلا جزو سخت کوش ترین بچه های مدرسه هستین!
-پومانا،پومانا یه دقیقه اون ظرف حلیم رو بذار پایین! به نظرت بچه های سخت کوش حق ندارند یک خواب منظم داشته باشن؟
-هومممم ...خب قطعا حق دارند گابریل!
-خیلی خب بابا بخورین که ساعت 10 تمرین کوییدیچ دارین،بیاین ها!
-عالی شد گابریل حالا میتونیم باهم تمرین کنیم.
-اره میدونم...سدریک،سدریک واستا یه دقیقه!
-چیشده گابریل؟
-کیا میاین؟
-این چه سوالیه اخه گب؟
-خب میخوام بدونم کیا میاین؟
-بچه های کوییدیچ دیگه!
-خب اسماشونو بگو
-ترومن،ارنی،هری،ویزلی ها، شیلا بروکس،خودم،تو و پومانا
-خب ببین سدریک ممکنه ما یه ذره دیر تر بیایم عیبی که ندا...
-ای خدا!باشه فقط بیاین ها!
-باشه،پس فعلا.
-فعلا.
-گب چی بهش گفتی؟
-هیچی، ازش پرسیدم کیا میان.
-این چه سوالیه دیگه ترومنو ارنی و هری و بقیه میان دیگه!
-پومانا مثل اینکه فراموش کردی منو تو دیشب عضو محفل شدیم ها! ماموریت،دامبلدور،وظیفمون و ...
-خب اره می دونم ولی این چه ربطی داره خب به تمرین کوییدیچ؟
-وایی پومانا! ما اول باید مطمئن بشیم امروز برای محفل کار خاصی قراره بکنیم یا نه ؟
-نکته ی ظریفی بود!
-پاشو،پاشو بریم دفتر دامبلدور!

دفتر دامبلدور:

-تق تق،تق تق...چرا جواب نمیده گب؟
-از کجا بدونم!
-تق تق... تق تق...اه یه بله ای بگو دیگه!
-اروم باش پومانا.
-اخه ساعتو نگاه کن گب،ساعت 9:45 هست،ساعت 10 تمرین داریم!
-به سدریک گفتم ممکنه دیر بیایم،بعدش محفل مهم تر از کوییدیچه نه؟ حالا برو کنار من در میزنم...تق تق...تق تق!
-بله؟
-ایناهاش دیدی پومانا؟
-خیلی خب!
-پرفسور ماییم گابریل و پومانا
-بیاین تو عزیزانم!
-عهه سلام پرفسور
-سلام پرفسور دامبلدور!
-سلام بر خانم تیت و خانم اسپراوت، میتونم کمکتون کنم؟
-گب بگو دیگه وقت نداریم.
-باشه باشه...اهمم پرفسور ما امدیم که به شما بگوییم که اگه امروز کاری باید انجام بدیم درخدمتیم،چون می خوایم بریم تمرین کوییدیچ گفتم قبلش سری به شما بزنیم اخه دیشب شما چند تا چیز تو مایه های ماموریت و اینجور چیزا گفتین!
-اوه،کامل درسته!ولی نه کاری باهاتون فعلا ندارم،هروقت داشتم براتون یه جغد میفرستم عزیزانم.
-پس پرف...
-ممنون پفسور از زحماتتون،پس ما دیگه مرخص می شویم چون به سدریک جان قول دادیم نه گابریل؟
-امممم...خب درسته ول...
-فعلا پرفسور!

پایان.


only Hufflepuff
تصویر کوچک شده


پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۹:۴۱ یکشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۹

پومانا اسپراوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۱۸ یکشنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۹:۲۱ چهارشنبه ۲۳ تیر ۱۴۰۰
از خانه گریمولد
گروه:
کاربران عضو
پیام: 157
آفلاین
_تیت،تیت بدو بیا.

گابریل تیت دوان دوان به سمت پومانا دوید و گفت:
_چی شده؟ولدمورت دوباره برگشته؟خانوادم مردن؟
_چی داری میگی؟بیا اینو بخون.

پومانا برگه را به سمت تیت گرفت تیت انرا بلند خواند

دوشیزه اسپروات و دوشیزه تیت

مفتخرم به عرض شما برسانم با درخواست شما برای عضویت در محفل
موافقت شده است.
برای اطلاعات بیشتر لطفا به اقای پاتر مراجعه کنید.

رئیس محفل
البوس دامبلدور


پومانا و گابریل مات و مبهوت به هم نگاه می کردند.چند دقیقه برای هضم مطلبی که خواندند سکوت کردند تا اینکه پومانا گفت:
_پاشو.گابریل پاشو بریم.
_کجا؟
_خونه ی اقای شجاع!خب پیش هری دیگه.
_الان؟
_پس نه فردا!اه،پاشو دیگه.
_بابا الان نصفه شبه فردا میریم پیشش.
_فردا دیره باید الان بریم.
_چطوری بریم اصلا بر فرض اینکه رفتیم بیرون و سالن گریفیندور رو پیدا کردیم.چطوری واردش شیم؟بعد تازه اگر شانس بیاریم و کسی توی سالن نباشه باید بریم توی خوابگاه که مطمئنا کسی توش هست؛اون موقع می خوای چیکار کنی؟
_تو هم حرفا میزنی گابریل.کی خواست بره تو سالن گریفیندور.
_پس می خوای چی کار کنی؟
_بابا،هری هر شب توی هاگوارتز پرسه میزنه می تونیم پیداش کنیم.

پومانا دست گابریل را گرفت و به سمت بیرون سالن کشید.

راهرو های هاگوارتز

_هری.هری.
_چیکار میکنی؟
_دارم هری رو صدا می کنم.
_برای چی؟
_گابریل؟حالت خوبه؟برای اینکه درباره محفل باهاش صحبت کنیم دیگه؛یادت رفت؟
_خب برای چی صداش می کنی؟
_برای اینکه اون زیر شنله و ما نمی بینیمش باید صداش کنیم.
_اها.یادم نبود.
_واقعا یادت رفته بود؟
_هیس!یک صدایی میاد.
_چی؟
_هیییییییییییس.بیا این پشت.

پومانا و گابریل سریع رفتن پشت یکی از سرباز ها قایم شدند.
_من مطمئنم یک صدایی شنیدم.بیا خانم نوریس.

فیلچ و خانم نوریس به انها نزدیک می شدند.پومانا و گابریل از ترس حتی نفس هایشان را حبس کردند تا صدایشان را نشنود.فیلچ همین طور نزدیک می شد.به ان سربازی که ان دو پشت سرش بودند رسید همه طرف را نگاه کرد اما انها را ندید.
_مثل اینکه اشتباه کردم.حیف شد بیا بریم.

فیلچ و خانم نوریس داشتند برمی گشتند.پومانا و گابریل که خیالشان راحت شده بود،کم کم از پشت سرباز بیرون امدند اما پای پومانا به نیزه سرباز گیر کرد و نیزه افتاد.
دنگ
فیلچ برگشت و به پشت سرش نگاه کرد ان دو را دید و گفت:
_اهای وایستین.شما از قوانین سر پیچی کردین.

پومانا اروم به گابریل گفت:
_تسترالمون دوقلو زایید

فیلچ به سمت انها امد و گفت:
_شما اینجا چی کار میکنین؟

گابریل گفت:
_ما.... ا...میدونین....ما...ما اینجا قدم میزدیم.
_برای چی؟
_برای اینکه حوصلمون سر رفته بود و خوابمون نمی برد.
_اره ارواح عمه هاتون.حالا مهم نیست به چه دلیلی اینجایین.بیاین ببرمتون تا جریمتون کنم البته حالا که کسی نیست و خودمونیم شاید هم از روش هایی که خودم دوست دارم استفاده کنم.

پومانا و گابریل اب دهانشان را قورت دادند و بهم نگاه کردند.نمی دانستن چه کنند؛اگر می رفتند بیچاره می شدند و اگر نمی رفتن...
_ارگوس اینجا چه خبره؟
_جناب مدیر این بچه ها شبانه پرسه می زدند.

پومانا و گابریل که تازه از فکر و خیالات بیرون امده بودند.سر هایشان را به صورت پشیمانی پایین گرفتند.
_ارگوس میشه من این دفعه اونا رو جریمه کنم.
_ولی جناب مدیر....خب بله البته.
_ممنون.پومانا گابریل بیاین.

انها سریع دویدند و از ان جا دور شدند.دامبلدور وقتی که مطمئن شد از فیلچ دور شده اند گفت:
_حدس میزدم امشب نتونین طاقت بیارین و برین پیش پاتر.میدونین من می خواستم با شمابرای ورود به محفل صحبت کنم اما خب باید دور از چشم بقیه و به یک بهانه این کار رو می کردم.و حالا میرم سر اصل مطلب.

دامبلدور انها را به دفتر خود برد و در انجا با انها در مورد محفل صحبت کرد و پومانا و گابریل با دقت به ان گوش دادند.

خوابگاه هافلپاف


_من خیلی خوشحالم.
_منم.
_گابریل به نظر تو منظور دامبلدور از ماموریت چی بود؟
_نمی دونم اما به نظرم باید هیجان انگیز باشه.

پومانا و گابریل انقدر به محفل و ماموریت هایش فکر کردند که نفهمیدند کی خوابشان برده و ایا اصلا خوابیده اند یا همش خیالبافی می کردند.



نیستم ولی هستم

تصویر کوچک شده


پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۱۳:۴۸ دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۹

هوریس اسلاگهورنold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۵۴ دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۱:۱۱ پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۹
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 30
آفلاین
اثری از محفل!


-باباجونیا، بابا جونیا، بلند شید که محفل تکونی عید شرووووعععع شده!

صبح محفل، با شور و انرژی شروع شده بود، دامبلدور و گروه بیدار باشش، اتاق به اتاق حمله میکردن، پرده های پنجره ها رو میکندن و آفتاب و هل میدادن تو اتاق!

نفر اول پرده هارو به شاخ میکشید و نفر بعدی که یه پرتقال گوگول بود روی تخت صاحب اتاق میپرید و با یکی دو تا بوس پرتقالی محفلی صاحب اتاق و بیدار میکرد!
هوای دم عید واقعا بوی عید و میداد.

توی محفل، بوی شیشه شور ها توی هوا پخش بود، صدای چوب کاری فرش های قدیمی و خاک خورده ی محفل از حیاط خلوت میومد و سر و صدای جیغ و داد و آب بازی های سرِ فرش شستن ها، دیوارهای محفل و پایین میاورد!

هر گوشه ی محفل یه نفر شاد و شنگول با پیچیدن یه دستمال دور سرش و یه دستمال تو دستش، مشغول صابیدن در و دیوار بود.

مالی و بچه هاش و نوه و نتیجه هاش آشپزخونه رو پر از بوی شیرینی میکردن و اون گوشه کنار بوی یه خورش قرمه سبزی خوف و خفن به مشام میرسید!

توی راه رو های آفتاب گیر، زیر نور تنوری خورشید،گرد و غبار ها با آواز هاگرید توی هوا ملق میزدن!

خنده های زیر زیرکی جرالد و ماتیلدا از لب پنجره هایی که پاک میکردن، جیغ و داد مالی سرِ فرد و جرج که قاطی خمیر شیرینی، چن تیکه شکلات برتی بارتی با طعم همه چی میریختن، جیغ های بنفش و نارنجی آرتور موقع تمیز کردن لوستر هایی که اتصالی داشتن، صدای چوب کاری فرش ها با قدرت بازوی هاگرید، صدای شلپ شلوپ آب بازی پنه لوپه و گادفری موقع فرش شستن و اوووووه هر گوشه ی محفل رنگ و بوی عید رو... داد میکشید!

همون گوشه کنار ها، گاهی اوقات وسط مسطا، یکم اون وَر تر، یکم این ورتر، زیر میز، توی پریز، بغل گاز، روی پنجره ها، توی شلینگ آب، بین خاک و خُل فرش، جوزفین اما...
کاری گیرش نمیومد، توی رختشور خونه، قاطی لباسا، توی آشپزخونه، ما بین خمیر ممیرا، توی پذیرایی، توی سطل رنگ، هیچ جا و هیچ کس، کاری دست جوزفین نمیداد!

هیچکس نمیتونست به جوزفین اعتماد کنه و کاری دستش بده، آخه جوزفین، آخه جوزفین هیچ سابقه ی خوشی توی هیچ زمینه ای نداشت!
جوزفین یه خرابکار بالقوه ولی ناخواسته بود!

جوزفین که بغض گلوش و گرفته بود و دستمال گردگیری دور موهای قرمزش و باز میکرد، واسه اینکه هیچکس حال و هوای خوش عید و خونه تکونی قبلش و با جوزفین سهیم نمیشد، راهِ راه پله رو پیش گرفت و با دل کوچیک و شکسته اش راهی اتاقش شد.
جوزفین در اتاق کوچیک زیر شیروونی شو محکم بست و همون پشت در، اشک هاش رو رها کرد، بعد هم خودش و روی تخت خوابش انداخت و صدای گریه شو توی بالش مخملش... قایم کرد.


حیاط خانه گریمولد


تو حیاط غوغا بود، بیشتر از اون چه که فکرشو بکنید. هواپیمای ریچارد با اثاثیه جدید محفل وسط حیاط فرود اومده بود و باعث نابود شدن تمام زحمات محفلی ها شده بود.

ظرف های کیک رو زمین بودند و گربه پنه لوپه و ماتیلدا با لذت توت فرنگی ها و میوه های داخل کیک رو نوش جان میکردند.

سطل های رنگ پرواز کرده و مستقیم رو دیوار های سفید و براق فرود اومده بودند و بدتر از همه، ریش های پروفسور دامبلدور پر از رنگ شده بود.

پروفسور که به ریش های بلند و مو راپنزلی اش اهانت شده بود با عصبانیتی وصف نشدنی فریاد می زد صورتشو چنگ می انداخت!
-نه! چرا ؟ آخه چرا ریش نازنینم...

درست زمانی که هیچکس فکر نمیکرد اوضاع از این بی ریخت تر شه، از داد و فریاد دامبلدور و ترکیبشون با گرد و خاک حیاط طوفان شنی به پا شد که چِش چش و نمیدید!



اتاق جوزفین


جوزفین که کمی آروم شده بود، مجله صد و ده صفحه ای شو باز کرد و هندزفریش رو تو گوش هاش گذاشت بی خبر از غوغایی که در بیرون از اتاق به پا بود خودش و مشغول کرد.
-تا مجله رو تموم نکنم بیرون نمیرم باو، نه که خعلی هم من و همه دوس!


حیاط خانه گریمولد


بعد از فروکش طوفان, پروفسور نگاهی به اطراف کرد و با چهره های داغون محفلی ها مواجه شد.

تمام موهای آرتور در دستش بود, ریموند بالای درخت بود و شاخ به شاخ شده بود، چوب های خونه درختی وسط حیاط ریخته بود و نیمی از محفلیا رو له کرده بود، همینکه دوربین روی خرابه های وسط حیاط زوم میکرد ناگهان صدای جیغی از دور دست ها اومد و بعد از دقایقی دختری بر روی دستان پروفسور فرود آمد.
-سلام مزاحمتون نیستم؟
-نه باباجان..!
-پس...چطور میشه همچین طوفانی ساخت؟ چرا ری رو درخته؟ چرا هاگرید تو فرشه؟ چرا آرتور قشنگه؟ چرا اون اقا اسمش مشنگه؟ ؟ چرا جوزفین اونجا نشسته..؟ عه پروفسور! چرا جوزفین اونجا ننشسته؟

چش و چار از کاسه در اومده محفلی ها به جای پارک همیشگی جوزفین افتاد! طبقه اول خونه درختی، زیر شاخه ی اصلی، بغل خونه ی سنجاب درختی!
-جوزفین نیستتتتتتت؟
-جوزفین...
-نیست..!

بغض گلو ها رو گرفت و صدا ها تو سینه حبس شد!
-هوررررراااا!

این صدای خوشحالی تمام بچه های محفل بود.
هر اتفاقی که پیش اومده بود قابل جبران بود، اگه، اگه، اگه فقط مزاحمت های جوزفین در کار نبود!

راند دوم محفل تکونی بعد از خوردن ناهار شروع شده بود!
از اون همه شور شوق دیگه چیز پررنگی نمونده بود، بوی شیرینی آشپزخونه جاش و به صدای شسته شدن ظرف ها و غرغر های مالی داده بود، خاندان مو قرمز های کوچیک به تقلید از مالی هر کار کوچیک و بزرگی رو با غرغر انجام میدادن.

هاگرید خسته از تکوندن فرش هایی که دوباره با گردوخاک چندی پیش کثیف شده بودن کف حیاط خلوت وِلو شده بود.

دامبلدور توی انباری دنبال حلالی برای پاک کردن رنگ ریش هاش بود ولی جز کوهی از ظرف های شیشه ای خالی چیزی قسمتش نشده بود.

آرتور با رنگ کردن دیوار ها به مشکل خورده بود، پنه لوپه با فشار کم شیر آب ساعت ها میشد که فرش رو آب میکشید.

ماتیلدا و جرالد که خسته شده بودن بگو مگو داشتن!
وَوَوَ... هر گوشه ی محفل بوی بد خستگی و غم و اندوه و میداد.

کمکم میشد متوجه جای خالی بعضی ها شد، بعضیایی که هیچ وقت خسته نمیشدن و تا آخرش پایه ی شوخی و خنده بودن.
بعضی هایی که آخر کار های سخت و به عهده میگرفتن و به همه کمک میکرد، بعضی هایی که خستگی و با شیطنتاشون از بین میبردن و پرچم خنده و خوشحالی رو همیشه بالا نگه میداشتن، بعضی هایی که اسمشون جوزفین بود!
کسی نبود که محفل بهش بگه این کار و نکن و اون گند و نزن و این و نشکن و اونو خرد نکن و...
ولی... شاید جاش خالی بود!

همه ی دستمال سر ها با بیحوصلگی و کجکی روی سرا بسته شده بود و با کمک بغض صاحب دستمال در و دیوار های محفل و با حس و حال دلتنگی تمیز میکرد!

-دیع نمیتونمممم من جوزفین مو موخوام! عووووواَااا...

با ترکیدن بغض هاگرید کل محفل ترکید! صدا های کوچیک و بزرگ ترکیدن بغض ها راه پله ی تمیز و صابونی محفل و طی کرده و پشت یه در بسته وایساد!


تق تق تق


-برو همون جایی که ازش اومدی!
-آخه اونجایی که من ازش اومدم به تو نیاز دارن!
-دروغه! هیچکی به من نیاز نعاره! من یه دست و پاچلفتی بدرد نخورم! یه خرابکارِ رو اعصاب!

جوزفین گوشه پنجره کوچیک اتاقش نشسته بود و با آهی که میکشد به آفتاب پشت ابر نگاه میکرد!

-آخه... این دقیقا همون چیزیه که بهش نیاز داریم! تو این مدت که همه ما آدم بودیم، همه چی خسته کننده و بی روح شده بود، همه چی تیره و خاکستری شده بود! ما یه رنگ جلف میخواییم! یه صدای تیز! یه شیطون خرابکار! یه جوزفینِ مونتگومری!

مونت اشکاش و پاک کرد، شلوارش و پاش کرد، موهاش و ریخت و پاش کرد و در اتاق شو باز کرد!

در که باز شد...گوله گوله محفلی به اتاق حمله ور شد و مثل دریای مواجی که قایق کوچیک روش و تکون میده، جوزفین هم روی دست های محفلی ها به هوا پرتاب شد!


آهای دختر درختی، آهای آدامس خرسی، آهای رماتیسم مغزی!
آهای افتخار فسقلی، آهای مهربون قلقلی، آهای شیطون وزوزی!
تولدت مبارک



پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۱۳:۳۰ دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۹

هافلپاف

گابریل ترومن old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۹:۳۲ شنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۷:۵۰:۱۲ سه شنبه ۸ اسفند ۱۴۰۲
از ایران
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 66
آفلاین
-خب گب و گب و تو گب، بیاین جلو.

ترومن و دلاکور و تیت تعجب کردن سه نفری رفتن جای سدریک و اول از همه ترومن بحث رو باز کرد:

-به سدریک کاری داشتی؟

-مگه درخواست نداده بودین برای کوییدیچ؟ خب همونطور که گفتی هافبک چپ برای تو جور شد راست برای گب و مهاجم برای گب
-
-
-

سه تا گابریل ها موندن ،سدریک این نگاه رو شناخت:

-منظور چپ برای گابریل ترومن راست برای گابریل تیت مهاجم برای گابریل دلاکور

دلاکور :ولی من اسلیترینم اینا هافلپاف!

تیت عقب ایستاده بود و دست به سینه تو فکر بود که گفت:

-مگر اینکه دارن تیم مدرسه رو میچینن

ترومن با تعجب و ذوق رو به سدریک :

-یعنی ما برای تیم مدرسه میریم مسابقات با مدارس دیگه؟!

سدریک سری تکون میده و میگه:

-خوشبختانه اره

دلاکور رو به سدریک:

-خب دیگه کیا هستن؟

-جینی مسدومه وگرنه دلاکور رو برای مهاجم خواستن من خودم هری پاتر و رون و زاخاریاس و تیت و ترومن هم هستن. خب برین پیش هری تو زمین کوییدیچ واسه تمرین!

ترومن رو به سدریک

-باش پس بریم!

اون روز ترومن مغرور نبود معلوم نیس چش شده بود

زمین کوییدیچ

هری همه رو جمع کرده بود و در حال سخنرانی:

-خب تیم هاگواردس تشکیل شد بالاخره
اعضای تیم زاخاریاس اسمیت
گابریل دلاکور، گابریل ترومن، گابریل تیت

یک مکثی میکنه و ادامه میده

-سدریک دیگوری رون ویزلی و خودم که به عنوان کاپیتان خدمت شما هستم

رون از پشت بچه ها صداش میاد:

-هری به نظرت سه تا گابریل قاطی نمیکنم تو زمین که نمیشه (با صدای کلف)گابریل ترومن توپو بده گابریل دلاکور

هری شونه هاشو میده بالا

-یکاریش میکنیم خب همه سر جاهاشون قرار بگیرن

همه طبق ترکیب سرجاهاشون قرارگرفتند

هری با فریاد رو به بچه ها:

-خب تیم ریوینکلاو به عنوان تیم تمرینی حاضر شده بازی کنه!

خلاصه اسمه گابریل شده بود دردسر چون عادت کرده بودند به اسم همو صدا بزنند چندین هفته تمرین کردند روز مسابقه فرا رسید

محل برگزاری مسابقات بین مدرسه ایی

یوان با شور خاص و همیشگیه خودش:

-خب چه بازی هیجان انگیزی بشه! این بازی بازیکنان تیم هاگواردس گابریل دلاکور ،هری پاتر ،گابریل ترومن ،زاخاریاس اسمیت ،سدریک دیگوری ، رون ویزلی،و گابریل تیت به عنوان بازیکنان تیم هاگوااااااااردس.

با بردن هر اسم شور اشتیاق تو تماشاگران ایجاد میشه و ادامه داد:

- و بازیکنان تیم دارمسترانگ کریستیانو رونالدو ،لیونل مسی،برد پیت،سلنا گومز ،جاستین بیبر، عارف غفوری و جولیوس سزار

همه با بردن هر اسم شادی میکنن

هری با فریاد رو به بچه ها:

-خب بچه ها امیدوارم بازی خوبی کنین

یوان با انرژی بسیار در حال گزارشگری :

-خب توپ دست بازیکنان تیم دارمسترانگه لیونل مسی توپو تو دستاش داره پاس میده به برد پیت ،پیت فاز جمیز باند :ورمیداره عینک مشکی میزنه ولی توپو از دست میده زاخاریاس توپ تو دستاش پاس میده به گابریل ترومن تیت در خواست توپ میکنه!!

-گب گب اینجا!

یوان مصمم تر گزارش میکنه:

-ترومن بازیکنا رو جا میذاره

ترومن توپو پرت می‌کنه :

-بگیر گب

همه فکر کردند دلاکور رو میگه و به طرف دلاکور میرن ولی به تیت پاس میده
یوان ایستاده گزارش میکنه:

-تیت جلو میره پاس میده به هری ،هری رو هوا توپو شوت میکنه تووووووووی دروازه

تو کل ورزشگاه صدای جیغ و داد تماشاگران و طرفدار های هاگواردس پیچیده شده بود.
بعد از زد و خورد های زیاد و گل های بسیار همه جا سکوتو فرا میگیره

-دارم درست میبینم گوی زرین رو هری تو دستاش داره

یکدفعه جیغو داد طرفدارای هاگواردس بالا میره .همه چی بهم پیچیده میشه مثل آب صورت ها بهم میریزه همه تو آب غرق میشن ترومن تو تخت بود صورتش خیس شده بود یکدفعه از خواب بلند میشه لیسا لوپین رو میبینه!
ترومن با عصبانیت :

-لیسا چکار میکنی

لیسا صورتشو برمیگردونه :

-برو مرلینو شکر کن اخه کدوم اح..قی با جارو میخابه

ترومن دوربرش نگاه میکنه میبینه رو تخت لیسا خوابیده صورتشو کج میکنه

-اذیت شدی فک کنم

لیسا صورتش قرمز شده بود با گلایه :

-نشدم؟

نفس عمیقی میکشه و ادامه میده

-حیف که دوست دارم

و رفت بیرون
سدریک دم در داشت صحنه رو تماشا میکرد

-فک کنم معجون عشق هنوز اثرش مونده😂😂

ترومن مصمم میگه:

- تقصیر خودش بود منکه گفتم اشتی کن اگه نکنی به خوردت میدم
باهم خندیدن و ...
این داستان ادامه دارد....


روزی میرسد تمام جهان را تاریکی میگیرد و مرا میبینی که روشنایی را میاورم🖤🖤


تصویر کوچک شده




پاسخ به: خاطرات یاران ققنوس
پیام زده شده در: ۲۲:۱۹ یکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۹

هوریس اسلاگهورنold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۵۴ دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۱:۱۱ پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۹
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 30
آفلاین





- هاف واف هواف!
- جناب وزیر می‌فرماین که جهت افزایش انگیزه‌ی ملّت، از امروز به بعد، فعالیت توی جادوگران شامل دستمزد میشه!
- واف ووف ویف!
- ینی بابت ارسال هر پُستی، ۱۰ گالیون به حساب‌تون واریز میشه.

اونایی که سخنرانی فنگ رو از نزدیک می‌دیدن، کلاهاشونو انداختن هوا و فوراً لنگ از جا کندن و تاختن و با شیرجه خودشون رو انداختن توی دل انجمن‌ها و تاپیک‌های مختلف.
اونایی هم که سال‌ها میشد که پاشونو تو شهر جادوگران نذاشته بودن و گهگاهی حال و اوضاع این شهر رو توی خونه و از شبکه‌ی جادوگر تی‌وی پیگیری می‌کردن، همگی مشغول پُست زدن شدن.
همه و همه!
از کاربر با آی‌دی شماره‌ی یک گرفته تا «بیشتر...».
آره! حتی همین بیشتری که ۲۴ ساعت شبانه‌روز آنلاین بود و یه دونه پُست هم نمیزد، جدیداً همراه با بقیه رول میزد و توی دریایی از گالیون‌ها شنای قورباغه می‌رفت.

حالا که دیگه رول زدن توی جادوگران بی‌فایده نبود و منبع درآمد خیلیا شده بود، دیگه خیلی سخت میشد «عاشقای رول» و «عاشقای پول» رو از همدیگه تفکیک کرد.
فعالیت اونقد بالا رفته بود که رفرش میزدی، ده‌تا صفحه به اون تاپیک اضافه میشد.

نه به عشق فعالیتِ خالص.
بلکه به عشق پول!

***


- واف هواف هاف!
- جناب وزیر می‌فرماین که امروز سالگردِ پولی‌شدنِ رول‌زنی توی جادوگرانه.
- وافیف ووفین!
- تصمیمی که باعث شد جادوگران از جنبه‌ی ادبی و فانتزیش کاملاً فاصله بگیره و به یه شهر اقتصادی تبدیل بشه.
- وافاف!
- بنابراین، از امروز به بعد، فعالیت توی جادوگران به روال سابقش برمی‌گرده. دیگه دستمزدی در کار نیس!

احساس بیهودگی، دل همه‌ی شهروندای جادوگران رو گرفت.
- دستمزدی در کار نیس؟
- بازم الکی فعالیت کنیم؟
- ینی بازم مفت رول بزنیم؟
- وقتی پولی در کار نباشه، رول زدن چه ارزش و فایده‌ای داره؟
- نخواستیم اصلاً! ما که رفتیم!

طی چند دقیقه، جمعیت شهر جادوگران از پنجاه هزار نفر، رسید به صد نفر!
حالا به راحتی میشد «عاشقای رول» و «عاشقای پول» رو از همدیگه تفکیک کرد








شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.