هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   2 کاربر مهمان





پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۰:۳۹ جمعه ۹ آبان ۱۳۹۹

ریونکلاو، مرگخواران

لیسا تورپین


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۱۶ چهارشنبه ۱ دی ۱۳۹۵
آخرین ورود:
دیروز ۱۵:۳۸:۳۲
از من فاصله بگیر! نمیخوام ریختتو ببینم.
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
مرگخوار
پیام: 539
آفلاین
- من حوصلم سر رفته!

لیسا چند دقیقه ای بود هیچ کاری نکرده بود و با هیچ چیز قهر نکرده بود. زندگی‌اش یکنواخت شده بود و اصلا از این وضعیت خوشش نمی آمد.
- گفتم من حوصلم سر رفته.

نه برای مرگخواران و نه برای محفلی ها، سر رفتن حوصله لیسا مهم نبود.
البته لیسا هم درست میگفت. حوصله‌ی همه سر رفته بود اما هیچ کاری برای انجلم دادن نداشتند.

- خب حالا تو میگی چیکار کنیم مثلا؟
- من نمیدونم. اینجا خیلی بوی خو...
- نه نگو اون کلمه رو!

یک نفر آنها را از خطر گفتن کلمه ممنوعه توسط لیسا نجات داده بود.

- نمیخواستم اونو بگم. میخواستم بگم بوی خوش‌آیندی نمیاد. تازه هیچ کاری هم نداریم که انجام بدیم. اصلا چرا باید اینجا بمونیم؟ خب بریم. کلاغو ولش کنید. رنگش سیاهه اصلا ازش خوشم نمیاد.

دلیل اینکه چرا آنها آنجا بودند برای همه واضح بود. لیسا هم مستثنا نبود.

- لیسامون؟

لرد در حالت گلابی هم برای لیسا بسیار با ابهت بود.

- بله ارباب؟
- چرا ما اینجاییم؟
- قطعا بخاطر شما ارباب. من اشتباه کردم.

لرد گلابی راضی به نظر میرسید.

- از کجا معلوم کلاغ هنوز اینجاست؟ شاید رفته جای دیگه. ویب کلاغ اینجاست؟


ویرایش شده توسط لیسا تورپین در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۹ ۰:۴۲:۲۹

قهر،قهر،قهر تا روز قیامت!


پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۰:۱۸ جمعه ۹ آبان ۱۳۹۹

هافلپاف، مرگخواران

اگلانتاین پافت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۳۶ پنجشنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۲:۲۲:۰۸ جمعه ۴ اسفند ۱۴۰۲
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
مرگخوار
هافلپاف
پیام: 163
آفلاین
- خلاصه فرزند...منم از وقتی که خربزه شدم همیشه به این فکر می کنم که...

دامبلدور، کنار تنه ی پاتریشیا لم داده و محو صحبت با درخت شده بود.
محفلی ها بعد از برداشتن پرفسورشان، به سمت در دست شویی و و جایی که مرگخوار ها منتظر بیرون آمدن کلاغ بودند، برگشتند.

- عه...ببین چی کار کردی! الان چرا پاهای من جای دستامه؟

اگلانتاین که مسئول برگرداندن تام به حالت اولیه و چسباندن اعضای بدنش شده بود، قهقه ای زد و با خوشحالی رو به پیپ کرد.
- شبیه زرافه شده.
- آه، خدای من! تو نمیدانی که چه می‌کنی...هر عملی عکس‌العملی دارد؛ اسحاق نیوتن.

در سمت دیگر رودولف که نصفش درون زمین گیر کرده بود، سرگرم صحبت با کرم خاکی ای شده که سرش را از خاک بیرون آورده بود.
- من میگم...وضعیت تأهلات شما کرم خاکیا چجوریاس؟ یعنی تا حالا شده وصلتی با آدم های دیگه داشتـ...عه! سلام بلاتریکس.

بلاتریکس که لازم دیده بود مراقب شوهرش باشد، با بیلی بالای سرش رفته و لبخندی ترسناک نشانش میداد.
دیگر وقتش بود که کلاغ از دست شویی بیرون بیاید. حوصله ی هر دو گروه سر آمده بود.


ارباب...ناراحت شدید؟



پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۲۳:۵۹ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

پلاکس بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۰۸ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۰:۴۹:۲۸ پنجشنبه ۳ اسفند ۱۴۰۲
از ما هم شنیدن!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 219
آفلاین
_ برید کنار... اهههه... برید کنار منم بیام خب!

پلاکس به سختی از لا به لای جمعیت خودش را به داخل پرتاب کرد.

_ با توجه به اینکه پلاکس مرگخوار نیست! ولی گرایش به سیاهی دارما!

ملت ها تمایلی به دانستن جبهه پلاکس نداشتند؛ برای همین رفتند سراغ مشکلات متعدد خودشان.

_ خب بروید مدیریت محترم را نجات بدهید.

ملت مرگخوار بدون ذره ای توقف به سمت پاتریشیا که درختی بیش نبود سرازیر شدند.
_ آخ... آی... چیکار میکنین؟ آخ پانکراسم افتاد.

این صدای تام بود که در اثر اشیائی که به سویش پرتاب میشد قطعه هایش روی زمین می افتاد.

_ نههههههههه!

ولی دیر شده بود و دامبزه (دامبلدور به شکل خربزه) با دماغ تام برخورد کرد و سپس هردو با مخ روی زمین افتادند.
ملت مرگخوار که نفس راحتی از دست محفلی ها میکشیدند زنبیل به دست رفتند تا تام را جمع کنند.

_ اون... اون موند، بابا لوزولمعده مو بیارین!

مرگخواران پس از جمع آوری تام به سمت لرد به راه افتادند تا گزارش کار بدهند.
درست در جایی که در لرد را سفت بسته و روی زمین گذاشته بودند هاگرید، ایوانا، و اکثر محفلیان میز گرد تشکیل داده بودند.

_ اربابی داریم بسی خوشمزه!
_ ایوا !

و این مرگخواران بودند که بر سر محفلیان به علاوه ایوا ریخته شدند تا لرد سیاه را نجات بدهند.

_ ما نمیخواهیم خورده شویم! دست از سرمان بردارید خب! میدهیم پلاکس همه شما را نقاشی کند... بی مصرف ما را بگذار زمــــــــــین!

بلاخره پس از زد و خورد های فراوان و تلفات... نه تلفات ندادند! لرد سیاه در دستان بلاتریکس آرام گرفت.

_ آفرین تلاش خوبی بود!

همه سر هایشان را به نشانه تایید و تمجید تکان دادند.

_ این چی گفت؟

بلی! مرگخواران لرد را که گلابی شده بود در دست گرفتند. و محفلیان برای پیدا کردن دامبزه به سمت پاتریشیا رفتند.





پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۲۳:۲۲ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

مرگخواران

تام جاگسن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۴۱ سه شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۲:۳۸:۱۷ دوشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۲
از تسترال جماعت فقط تفش به ما رسید.
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 643
آفلاین
- نه. مشکل که نه... فقط خواستیم ببینیم میشه بریم داخل؟
- نه که نمیشه. خیال داری وقتی عیال من دَشوییه بری تو که چی؟

تا الان مشکلی نبود. اما حالا رودولف مشکل‌هایی داشت. بزرگ‌ترین مشکلش که خب این بود که قصد داشت بتواند به کلاغ‌بانو ابراز محبت کرده و شانسش را در میانِ سایرِ جانداران، غیر از انسان هم امتحان کند.

اما این دلیل نمیشد.

پس یکی از بزرگ‌ترین‌ دلایلی که به ذهنش می‌رسید را تصور کرد و با صدایی که از زیرِ زمین می‌آمد، یعنی... واقعا زیرِ زمین بود به هر حال، رو به کلاغ فریاد زد.
- چرا باید برای ورود به مرلینگاه از راه تو رد شیم؟ چرا نباید راه دیگه‌ای برامون باشه؟ این نقض آزادی عمل و حریم شخصی ما نیست؟ شاید یکی بخواد ده بار دستشویی کنه و همزمان شه با خانوم شما خب! یعنی هرکی اگه بخواد دستشویی بره باید از تو اجازه‌شو بگیره؟

قطعاً رودولف خودش هم نمی‌دانست به چه ایراد می‌گیرد، ولی فکر می‌کرد صدایش که به آن‌ور مرلینگاه برسد، این‌ها او را در نظر کلاغ ماده جذاب نشان خواهند داد. شجاع دلیر، از همان چیزهایی که زنان را جذب می‌کند دیگر.
در نتیجه قورباغه‌اش را قورت داده و کارش را کرده بود.

- آم... خیلی هم بی‌راه نمیگه ها.

اما ای کاش تام دیگر قورباغه‌ای قورت نمی‌داد!
چون رودولف دقیقا بی‌راه می‌گفت و کلاغ هر لحظه از سیاهی‌اش کاسته و به سرخی‌اش افزوده میشد و این... اصلاً جذاب نبود.
- بله. همی شکلی که شما عرض کردیه. موشکلی هَه؟
- به هیچ‌وجه! ساده و مفهوم بود. خواستم بگم درود به شرف و غیرتتون فقط.

رودولف لحظه‌ای در میانِ خاک‌هایِ نرمی که احاطه‌اش کرده بودند، عصبانیت بلاتریکس هنگامی که او و کلاغ‌ِ ماده را در کنارهم ببیند، تصور کرده؛ سپس آن را با خشمِ کنونیِ کلاغ‌خانِ کبیر جمع کرده و به این نتیجه رسید که ارزشش را ندارد و بیخیال شده بود. بعدا وقت برای امتحان داشت.

اما تام نرسید به این چیزها فکر کند و از آن‌جایی که مهلتِ صحبت کردن تمام شده بود، از طرف کلاغ به عنوان ایمپاستر انسانی پررو شناخته شده و با مشت سنگینی که دریافت کرد، به سمتِ پاتریشیا و شاخه‌هایش روانه شد.

ولی اکنون این‌ها ذره‌ای اهمیت نداشتند... لرد سیاه عسل و دامبلدور خربزه شده بود و این مشکل بسیار بزرگ‌تر از تامِ گیر کرده در شاخه درخت و رودولفِ نیم‌متر زیرِ زمین بود!


ویرایش شده توسط تام جاگسن در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۸ ۲۳:۲۶:۵۸

آروم آقا! دست و پام ریخت!


پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۲۱:۳۶ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

هری پاتر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۳۵ سه شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۳:۴۰ دوشنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۱
از سایه ها نترس، تو فانوسی! :shout:
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 69
آفلاین
خلاصه: یه هیولا دامبلدور و لرد رو تغییر شکل داده، و گفته تنها راه شکستن این طلسم اینه که محفلیا و مرگخوارا برن شیشه ی عمر هیولا رو از کلاغی که اونو دزدیده پس بگیرن. برای پیدا کردن جای کلاغ، تنها راهنماشون نقشه ای سخنگو و بسیار لوسه بنام ویب. از طرفی هم، هر وقت کسی کلمه ی "بد" یا "خوب" رو به زبون بیاره، بطور رندوم لرد یا دامبلدور تبدیل به یه چیز دیگه میشن. در حال حاضر، مرگخوارا و محفلی ها اومدن دم مرلینگاه عمومی هاگزمید، چون به گفته ی ویب کلاغ قراره اینجا باشه. اما رز با هری دعواش شده، و هی دارن کلمات ممنوعه رو استفاده میکنن.

_من سفیدم، من برگزیده م، من خوبم آقا جان خوب!

دامبلدور باد شد رفت تو موهای هری. دامبلدور حرف شد رفت تو گوشای هری. دامبلدور فکر شد رفت تو کله ی هری. یک لحظه اینجا بود، یک لحظه آنجا بود، تا بیایند ببیند هرکی کجاست طرف دیگر آنجا نبود. دامبلدور موش شد و لرد تله موش شد، دامبلدور هری شد و لرد نیوت اسکمندر شد. سپس دامبلدور و هری دعوایشان شد که کدامشان برگزیده است، برای همین دامبلدور هم نیوت اسکمندر شد. سپس لرد و دامبلدور دعوایشان شد که حاجی من انتخابی نداشتم، تو دیگه چرا. در این مرحله دیگر هیچکس واقعا نمیدانست چرا دارد فلان کار می شود. این وسط رودولف هم هی میرفت درِ مرلینگاه عمومی را میزد، تا کلاغ بیاید بیرون شکر خدا.
_اهم.

هری گفت و گفت و گفت، تا زمانی که دامبلدور خربزه شد و رفت تو حلقش. حتا در یک مرحله دامبلدور گرگ شد، اما قبل از اینکه بخواهد برَد تو گله ی هری مگس کش شد و انداخت دنبال لینی. حالا آن هیچی، دامبلدور خربزه شد و هری داشت کم کم کبود میشد.
_اصلا حالم... خوب نیست...
_اهههم!

بعنوان حسن ختام، لرد تبدیل به یک شیشه عسل شد. مرگخواران سریعا یک کاسه آب فراهم کردند، یک قاشق لرد گذاشتند تو آب و در نهایت افتخار و بالندگی به حل نشدن و اصل بودنِ اربابشان خیره شدند. رودولف برای بار سوم در مرلینگاه عمومی را زد. صدای سیفون و هیچی نمی آمد و لازم بود رودولف بداند که اگر قرار نیست کلاغ بانو آن داخل باشد انرژی نگذارد.

هری سیاه شد، سپس سفید شد، و در نهایت به کله غازی رضایت داد. هری نه تنها چشم هایش همرنگ چشم های مادرش بود، بلکه حالا دیگر کل پوستش همرنگ چشم های مادرش بود. آرزو کرد کاش بجای مسخره بازی یک پارتنر رقص انتخاب کرده بود و ماروولو و سیریوس هم اجباری می رقصیدند و سوژه شهید میشد و میرفتند خانه هایشان اما لااقل زنده بودند. هری قبلا فکر میکرد خربزه مزخرف است، اما حالا دیگر مطمئن شده بود.

همانطور که هری به آهستگی روی زمین جان میداد و به انتهای شلوار حضار چنگ می انداخت، رودولف برای بار چهارم جلو رفت که در مرلینگاه عمومی را بزند.
_اهههههم.

پیش از آنکه ضربه ی اول نه، ضربه ی دوم را بزند، در به آرامی باز شد و کسی از مرلینگاه بیرون آمد که سایه ی شمایلِ مهیبش مرگخواران و محفلیون را در بر گرفت. این موجود از هاگرید که هیچی، از مادر هاگرید هم عظیم تر بود. همگی به جانور هیکلمندی خیره شدند که در برابر نوری که از داخل مرلینگاه به بیرون میتابید تیره بود و از ظاهرش، تنها منقاری عظیم و پر و بالی قدرتمند را میشد تشخیص داد. عقاب عضلانی و بدنسازی رفته ای که از مرلینگاه بیرون آمده بود، بال هایش را با شلوار جینش خشک کرد و گلویش را صاف کرد.
_موشکلی هَه؟
_والا... به ما آدرس یه کلاغی رو دادن...

عقاب هیکلمند دو قدم جلو آمد تا روبروی رودولف بایستد. رودولف که قدش تقریبا تا شانه ی عقاب می رسید، آهسته روی پنجه ی پاهایش ایستاد، اما بعد با فرود آمدن بالِ عضلانی عقاب روی شانه اش نیم متر توی زمین فرو رفت.
_من شوورشم. پرسیدم، موشکلی هَه؟




پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۲۰:۲۴ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

هافلپاف، محفل ققنوس

رز زلر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۳۹ پنجشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱:۳۱ دوشنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۲
از رنجی خسته ام که از آن من نیست!
گروه:
ایفای نقش
محفل ققنوس
هافلپاف
مترجم
کاربران عضو
پیام: 1125
آفلاین
همگی قصد عزیمت به هاگزمید و زیارت مرلینگاه کردند. هری، پسر برگزیده پیشاپیش همه راه افتاد تا چراغ راه و پیش مرگ بقیه بشه، از بس که جان بر کفه این پسر.

- کو؟ کو؟ می‌گم کو؟؟

پسر جان برکف چشم‌های خیاریش رو بست و سعی کرد نفس عمیق بکشه. زیاد سعی کرد. خیلی خیلی زیاد. و بعد با شکست مفتضحی جیغ کشید:
- کی؟
- علیرضا.
- عیلرضا اینبار چیش شده؟
- نیستش دیگه.

هری واقعا متاسف بود که چرا صد و بیست بار قبل که قصد جون علیرضا رو کرد، رحم و شقفت محفلی نشون داد. آخه اونکه ساده و مهربون نبود.
- تو جیب من! من از کجا بدونم؟

به اذن هیولا و مرلین باهم، واقعا گورکن تو جیب هری خوابیده بود و با شنیدن اسمش خواست که سر از جیب در بیاره ولی چون خیلی پیر بود دو دیالوگ طول کشید. درست بعد از حرف هری، سرش رو بالا آورد و خرخر کرد. رز به جیب هری و هری به زیر بغلش زل زدن.
- تو علیرضا رو دزدیدی؟
- من چرا باید یه گورکن بدزدم آخه.
- بیا علیرضا بغلم. هری اذیتت کرد؟ پسر بدیه. دّهش می‌کنم. دّه پسر بد. دّه.

و با هر کلمه تو سر هری می‌کوفت. همه‌ی محفل به استثنای رز که داشت دّه می‌کرد و هری که داشت دّه می‌شد با وحشت به پروفسور نگاه کردن که جلوی چشمشون به قالب پنیر تغییر شکل داد. همگی روی سر نیمه غول پریدن تا بی پروفسور نشن.

کمی اون طرف تر مرگخوارها هم با وحشت به لردشون زل زده بودن تا ببینن این دفعه تبدیل می‌شه یا بازهم نوبت دامبلدوره. و پیش چشمای اوناهم تغییر شکلی به کارد رخ داد.

هری که تازه موفق شده بود از دست رز و کتک هاش خلاص شه، پا روی زمین کوبید.
- من پسر برگزیده‌م. من خوبم. خوب. خـــــــــــــــــــــــــــوب!


ویرایش شده توسط رز زلر در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۸ ۲۱:۰۴:۳۳



پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۱۹:۳۲ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

ریونکلاو، محفل ققنوس

جوزفین مونتگومری


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۱۵ چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸
آخرین ورود:
امروز ۱۳:۱۵:۱۴
از دست من!
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 297
آفلاین
ایده‌ی بدیع و درخشان دیگری به ذهن سیریوس رسیده بود. صحنه‌سازی ویدئو پروژکتور مانندی که قبلاً اجرا کرده بود را بار دیگر اعمال کرد.

در حالی که پشت جمعیت قایم شده بود، چوب‌دستی‌اش را یواشکی تکان داد و جملات نقش گرفته در ذهنش، درست بالای سر نقشه، بر سطح آبیِ تیره‌ی آسمان شب شکل گرفتند:

محفلی‌ها و مرگخوارها باید برن حموم عمومی و دو به دو پشت همدیگه رو با اون صابونی که اونجاست لیف و کیسه بکشن.


و بعد ضمیمه کرد:

البته اینو یادم رفته بود بگم! هرکسی تو انتخاب پارتنر حموم خودش مختاره! ولی پشت همو کیسه کشیدن ماروولو و سیریوس اجباریه!


هیچکدام از دو گروه محفل و مرگخوار حرفی برای گفتن نداشتند. همانطور که کنار یکدیگر ایستاده بودند، محو شدن نوشته‌ها در آسمان بی‌انتهای شب را به تماشا نشستند.

نقشه دیگر نمی‌توانست این مزخرفاتِ بلاهت‌آمیز و آن بلاهت‌های مزخرف‌آمیز را تحمل کند.
جوش آورده بود.

نقشه‌ی لوس و قدیمی‌ای بود، اما باهوش بود. چرا که باهوش‌ها از بلاهت متنفرند.
- ببینید... کلاغ، الان تو دسشوییه. مرلینگاه هاگزمید.

ستاره‌های آسمان شب در چشمان تک‌تک محفلی‌ها و مرگخوارها منعکس شده بودند.

- فقط... فقط... فقط... حرف چرند تو دهن من نذارید لطفاً.


ویرایش شده توسط جوزفین مونتگومری در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۸ ۲۰:۲۳:۳۱

بسوز! شعله‌ور شو، با اشتیاق. چنان بسوز که گرمای وجودت رو بشه حس کرد...


پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۱۹:۳۰ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

مرگخواران

رودولف لسترنج


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۴۷ شنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۰:۲۴ یکشنبه ۲۰ تیر ۱۴۰۰
از مودم مرگ من در زندگیست... چون رهم زین زندگی پایندگیست!
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
مرگخوار
پیام: 1272
آفلاین
مرگخوران و محفلی ها رقصیدنت و سیریوس بلک به صورت ذهنی ارضا شد.

_خب...ویب خوشکلم؟ راضی شدی؟
_آره...واقعا سوژه بدیع و خنده داری بود..روده‌بُر شدم اصلا...راضی‌ام...یک خورده صبر کنید من محل جدید کلاغ رو پیدا میکنم الان!
_ایول...چه خو...
_نهههههههه!

همه شانس آوردند که قبل از اینکه هاگرید کلمه خوب را به کار ببرد، ویلبرت خودش را فدا کرده و لنگ پای چپش را در حلق هاگرید فرو بُرد!
_هوف..شانس اوردیم...این هاگرید احمق نزدیک بود بگه خوب!
_

متاسفانه ویلبرت انقدر هم دراز نبود که لنگ سمت چپ خود را قبل از حرف زدن سدریک، درون حلق او کند!
مرگخواران به سمت مروپ برگشتند و دیدند که ارباب لامپ شده‌شان هنوز در دستان مروپ بود...پس نفس راحتی کشیدند...و این نفس راحت مرگخواران باعث شد که محفلی‌ها با نگرانی به سمت جایی که قبلا ساعت بود و حالا نبود، برگردند...
_پروفسور؟
_بله فرزندم؟
_عه؟ صداشون میاد..پروفسور...کجا هستین؟
_همین پایین فرزندم!

محفلی ها و مرگخواران، همه به پایین نگاه کردند..شی‌ سبز رنگ و مستطیل شکلی روی زمین بود!
_پروفسور..خودتونید؟ چی هستین پروفسور؟
_هنوز خودم نمیدونم فرزندم..ولی بوی خوب دارم!
_فکر کنم پروفسور صابون شدن!




پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۱۸:۴۴ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

مرگخواران

پروفسور بینز old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۲۳ چهارشنبه ۶ تیر ۱۳۹۷
آخرین ورود:
دیروز ۴:۵۹:۴۹
از توی دیوار
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 72
آفلاین
- ما قبول نمی کنیم.
- ما هم قبول نمی کنیم. فکر کردین که چی؟
- حالا که اینطور شد، ما بیشتر قبول نمی کنیم!

مرگخواران و محفلی ها هر کدام سعی داشتند تا بیشتر از آن یکی این اتفاق را قبول نکنند. اما هر چه که بود، نقشه به نظر مصمم می رسید و تصمیم نداشت تا قبل از اینکه خواسته اش برآورده نشود، مکان کلاغ و شیشه عمر را به آن ها نشان دهد. به همین دلیل با حالتی منتظر به آن ها نگاه کرد تا مراسم رقص را شروع کنند.

لرد سیاه با دیدن گره های ایجاد شده در سوژه، سری تکان داد و بلاتریکس را صدا زد:
- بلاتریکس. یار وفادار ما! مرگخوارانمون رو جمع کن تا زودتر یه لباسی چیزی بپوشن تا ما از این حالت در بیاییم. ما حتی دلمون برای دماغ نداشته مون هم تنگ شده.

لرد سیاه این را گفت و خاموش شد. از ناراحتی ای که داشت، دیگر ایده ای برای او باقی مانده بود و ترجیح داد در کناری ایستاده و وضعیت را نظاره گر باشد. بلاتریکس نیز با دیدن این وضعیت نگاهی به مرگخواران و محفلی ها که هنوز در حال قبول نکردن بودند، انداخت و گفت:
- یارانِ ارباب! ارباب فرمودن که قبول کنین.
- عه؟ حله!
- باشه، قبوله.
- ما هم قبوله.
- منم قبوله!
- مام با اِیزه ساحره های جمع، قبول می کنیم.

محفلی ها نیز با دیدن این وضعیت، نگاهی به هری انداختند اما با صحنه ای مواجه شدند که انتظارش را نداشتند. هری دراز کشیده بود و به لرد سیاه خیره شده بود و به او می گفت:
- حالا نمیشه بازم بزنی یه جای دیگه م رو زخمی کنی؟ دیگه یدونه زخم کیف نمیده. محفلی ها دیگه مثل قبل بهم محل نمی ذارن. این بار شبیه ابر بکن زخمم رو. بالای همین یکی. خوشگل در میادا!
- برو اونور بچه! یکی اینو از ما جدا کنه تا واقعا نزدیم زخمیش کنیم!

محفلی ها هری را جدا کردند و با توضیح ما وقع، آن ها نیز تصمیم گرفتند که موافقت کنند.
- ما بیشتر قبول می کنیم تا دلتون آب شه.
- تازه! با روشنایی قبول می کنیم.
- و سفیدی.
- و اعتماد!

دامبلدور بار دیگر برای اعلام ساعت بیرون آمده بود.


ویرایش شده توسط پروفسور بینز در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۸ ۱۹:۰۰:۰۰



پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۱۸:۴۴ پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۹

گریفیندور، محفل ققنوس

سیریوس بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۳۹ پنجشنبه ۲۱ شهریور ۱۳۹۸
آخرین ورود:
امروز ۱۲:۵۸:۲۶
از خونِ جوانان محفل لاله دمیده...
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
محفل ققنوس
گریفیندور
ناظر انجمن
پیام: 170
آفلاین
حل این معنا برای مرگخوارها و محفلیون تبدیل به یک چالش واقعی شده بود. تقریبا حاضر بودند هرکاری انجام دهند تا دوباره ارباب و رهبر خود را بدست بیاورند. بدون آنها، تمام فعالیت‌هایشان بی معنی شده بود و حتی بعضی از مرگخواران و محفلی ها مشترکا میزگرد تخصصی تشکیل داده بودند و درمورد مباحث فلسفی همچون «هدف و چیستی زندگی» بحث می‌کردند.
- بنظرم ما هم باید مثل نیچه تا آخرین لحظات عمرمون مجنون بشیم و به فقط به یک گوشه خیره بمونیم!
- داری اشتباه می‌کنی. به قول سقراط زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد.
- گوشنمون شده.

نقشه با وجود اینکه لوس و قدیمی بود اما نقشه باهوشی بود. می‌دانست چطور در سوژه گره ایجاد کند تا رسیدن به کلاغ سخت تر بشود. او دست پرورده هیولایی بود که برخلاف تمام داستان‌ها که هیولاها بزرگ و خرفت هستند، از قضا هیولا هم هیولا باهوشی بود. نقشه که دید آبی از این جماعت گرم نمی‌شود، قهرش را شکست و در آن سکوت فراگیر که همگی دلسرد شده بودند، به مانند ویدئوپروژکتور در آسمان تاریک و سرد آن شب، جملاتی را به نمایش در آورد.
- بچه ها همگی این بالا رو نگاه کنید!

مرگخوارها و محفلیون همگی به سرعت توجهشان به آسمان جلب شد. نقشه آرام آرام کلماتی را به نمایش گذاشت که نشان از شروط او برای ادامه همکاری‌اش با آنها بود...

امشب هالووینه و من مدت‌هاست که رقص هالووین ندیدم. اگر می‌خواهید زبان باز کنم و به شما GPS لحظه‌ای آن کلاغ را نشان بدهم، مرگخوارها و محفلیون باید لباس مناسب انتخاب کنند و دو به دو باهم برقصند. رقص یک مرگخوار با مرگخوار دیگر و یا محفلی با محفلی دیگر قبول نیست.


همینطور که همگی هاج و واج یکدیگر را نگاه می‌کردند، نقشه چیزی که فراموش کرده بود بنویسد را نوشت!

آهان! این رو یادم رفته بود بگم. هرکس در انتخاب زوج خودش مختار هستش. اما رقصیدن سیریوس و ماروولو باهمدیگر اجباریه. انتخاب موسیقی با خودتون! فرت...


سیریوس:
ماروولو:


تصویر کوچک شده

We've all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on...that's who we really are







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.