- یعنی چی که نیستن؟
- یعنی نیستن دیگه.

محفلی و مرگخواری که جملات فوق را گفته بودند به بقیه اعضای گروه خود نگاهی انداختند. هیچکس ایده ای نداشت در زمانی که هیولا آمده بود و "تمیز" را به لغات جادویی اضافه کرده بود یک مایع ظرفشویی و یک شارژر کجا رفته باشند.
ویب هم با چهره رضایتمندانه ای روی صندلی اش نشست و مشغول نوش جان کردن آب پرتقالش شد.
بلاتریکس-گلدون به دست- و در حالی که سرش را با نگرانی به اطراف میچرخاند گفت:

- زودباشید. باید ارباب رو پیدا کنیم، تکون بخورید.

طبیعتاً در غیاب لرد، بلاتریکس فرمانده گروه به حساب می‌آمد و اجابت کردن دستوراتش امری بود واجب. در غیر این صورت شما با کروشیویی خارج شده از چوبدستی بلاتریکس مواجه می‌شدید. برای همین هم مرگخواران شروع کردن به گشتن به دنبال لرد. همزمان محفلی ها هم عملیات جستجو را برای پیدا کردن مایع ظرفشویی آغاز کردند.

- از ابتدا نیز نباید به این هیولای ملعون اعتماد می‌کردیم.

بالاخره بعد از مدت طولانی مرلین زبان به سخن گشوده بود.

- چرا؟
- بهرحال این هیولا از دنیای زیرین آمده است. از نوچه های هادس به حساب می‌آید؛ و هیچگاه نباید به حرف ها و اعمال هادس اعتماد کنید، چه برسد به نوچه هایش.

مرلین نیامده فاز دانای کل برداشته بود.

زاخاریس که به دنبال ردی از کف بود سرش را بالا آورد و گفت:

- یعنی میگی هیولا پروفسور رو غیب کرده.
- ما هیچ احتمالی را رد نمی‌کنیم. شاید کسی که بیشتر از همه به هیولا نزدیک است بهتر بتواند جواب سوال را بدهد.

محفلی ها و مرگخواران به سمت ویب برگشتند که داشت با صدای "هورت" آب پرتقال را از درون نی به بالا می‌کشید.

- تمیز؟ *پوف* آخه کی میگه تمیز؟ *پوف* خوب شد، نه؟
- تمیز *پوف* خوبه. اینقدر گفتین تمیز *پوف* دلم میخواد یه دوش وایتکس بگیرم تمیز شم. *پوف* شما چطور؟
- نه ممنون، من خودم تمیزم. *پوف*
- منم تمیزم. *پوف*
- منم...
- بسه!

توجه همه به بلاتریکس جلب شد. بلاتریکس که چیزی نگفته بود ولی چوبدستیشو آماده کرده بود به نفر بعدی که بگه تمیز، یه طلسم جانانه بزنه، با گلدونی که دستش بود به سمت مخالف اشاره کرد. هیولا دوباره برگشته بود.

- روانی کردین مارو! ما از کار و زندگی میفتیم اگه همینجوری پیش بره. اصلا همون خوب و بد کلمه های جادویین.
- بابایی.
- ولی بابایی اینجوری از کار و زندگی میفته.
-

هیولا آهی کشید. اون نمی تونست حرفشو پس بگیره. همین یه بار که این کارو کرده بود، ابهتش زیر سوال رفته بود.
- خیلی خب، خوب، بد... تمیز... کلمه های جادویین.

هیولا در حالی که غر میزد، دور شد و درست توی همین لحظه، صدای رز زلر شنیده شد.
- پروف پس کو؟

محفلیا و مرگخوارا تازه متوجه شدن اثری از رهبراشون نیست.

ناگهان از مرلینگاه عمومی هاگزمید، هیولایی شفاف بیرون آمد که تمام افراد حاضر در صحنه او را میشناختند.هیولای هالووین!
-میخواستید ویب ما را در وایتکس بیاندازید؟

هیولای هالووین دست به چانه رو به روی مرگخواران و گابریلی نشسته بود که سطل وایتکسش را آماده برای ریختن روی نقشه کرده بود.
-بابایی!

نقشه گویی که پا داشته باشد،به سمت هیولای هالووین دوید و خود را در آغوش بازش انداخت.هیولای هالووین او را بغل گرفت و گفت:
-کوچولوی من. کی بود میخواست ویب ما را در وایتکس بیاندازد؟

رودولف از مرلین خواسته گابریل را به جلو هل داد.گابریل که به شدت عرق میریخت جلو رفت و گفت:
-من .

هیولا نگاهی به گابریل انداخت و گفت:
-که میخواستی فرزند ما را در وایتکس حل کنی.هان؟

هیولا رو به بقیه مرگخواران و محفلی ها کرد و گفت:
-از این به بعد هر که لغت *تمیز* را به کار ببرد، این ملعون را به شی دیگری تبدیل میکند.برو،اصلا خودتو ناراحت نکن دخترم.

ویب خودش را روی صندلیش انداخت و هیولا نیز با بشکنی گابریل را به اردک پلاستیکی تبدیل کرد و دور شد.

- مایع ظرف‌شویی؟ با چه برندی؟ چه ترکیباتی؟ چه درصدی؟ قدرت پاک‌کنندگی؟ میزان اسید؟ میزان باز؟ من قوی‌ترش می‌کنم آ. وای می‌تونم با بلکِکس خودم مخلوطش کنم و ازش یه ترکیب شکست ناپذیر بسازم!

همه‌ی افراد حاضر در صحنه از صحبت دست کشیده و به گابریل نگاه می‌کردن. حتی مرگخوارهایی که در خفا مشغول کتک زدن محفلی‌ها بودن هم به مشت‌هاشون استراحت داده بودن.

- شکست‌ناپذیر فقط ماییم گب. الان هم می‌خوایم بیایم ‌و دچار برق گرفتگی بکنیمت تا دیگه دلت نخواد دامبلدور رو شکست ناپذیر کنی.
- ولی ارباب! اون‌جوری می‌تونم این نقشه‌ی کثیف چرک رو توش بخیسونم و علاوه بر اینکه تمیز می‌شه با استفاده از الکترولیت‌های موجود در محلول زودتر شارژ بشه آ!
- ما از این راه‌حل خوشمون اومد و به شدت طرفدارشیم. تازه بعدش هم می‌تونیم رودولف رو توش بخیسونیم تا این تتوهاش پاک بشه و سیبیلشم هضم شه. زود باش گب!

اما نقشه، و رودولف، اصلا از حرف‌های گابریل خوششون نیومد و رودولف حتی سعی در قانع کردن خودش داشت تا دیگه حتی سمتِ زدن مخ گابریل نره؛ درسته که در نهایت نتونست قانع بشه، ولی حتی فکر بهش هم نشون می‌داد که چقدر ناراضیه.

حالا نقشه یا باید به غرق شدن توی وایتکس رضایت می‌داد، یا زودتر شارژ شدن.

-خسته شدم.

- غر غر نکنید...فقط باد بزنید!

ویب در کمال آرامش زیر نور آفتاب دراز کشیده بود و گاهی اوقات هم از آب پرتقالش مینوشید.
به فکر فرو رفت. یک نقشه به آن ابهت! به آن زیبایی! باید تنها با یک لیوان آب پرتقال و چند بادبزن راضی به کمک میشد؟
-شارژ شدن من خیلی طول میکشه...اب پرتقال هم موجب کند تر شدن روند شارژم میشه... برام کاپرینا بیارین بنوشم! چند تا لیمو هم بندازین توش!

افلیا که دستش دیگر داشت بخاطر باد زدن پیاپی از جا کنده میشد. با شنیدن حرف های ویب عصبانیتش شدت گرفت.
- بهش آب پرتقال دادیم! داریم بادش میزنیم! کاپرینا هم میخواد! تا کی ظلم؟ تا کی زورگویی نقشه ها؟ از ما "بد" شانس تر هم هست؟
با شنیدن کلمه ممنوعه همه جا در سکوت فرو رفت... که البته این سکوت با فریاد هری شکسته شد.

-پروفسور!
-ب..بله...ب..باباجان!

دامبلدور نمیتوانست به خوبی صحبت کند چون هنگام حرف زدن از دهانش کف خارج میشد!

-شما تبدیل به مایع ظرفشویی شدین!
-هری بابا...حالا که یه ربطی به تم...تمیزی و پاکیزگی پی...پیدا کردم یا..یاد یه چیزی افتادم ب...باباجان! امروز دست‌هاتو ش...شستی بابا جان؟
- بله پروفسور.
- آفرین باباجان... هفتصد و پنجاه امتیاز برای گریفیندور!

اما تلاش های جماعت برای راضی کردن لرد سیاه نتیجه چندانی نداشت. لرد تصمیم گرفته بود بزرگترین و مرگبار ترین سلاح بشریت را به کار بگیرد...بی توجه ای!

لیسا که در استفاده از این سلاح استاد بود تصمیم گرفت تجربیات گرانبهایش را با اربابش به اشتراک بگذارد.
-سرتونم به سمت دیگه برگردونید...گوشاتونم بگیرید. فکر کنید کسی با شما صحبت نمی کنه. همینه ارباب.

سلاح مرگبار لرد، نقشه را به این نتیجه رساند که باید از خیر این روش شارژ شدن بگذرد.
-نخواستیم بابا...اصلا حالا که اینطور شد از طریق خورشید خودمو شارژ می کنم.

نقشه، عینک آفتابی از جیبش در آورد و به همراه لیوان آب پرتقالی زیر خورشید دراز کشید.

-شارژ شدی؟
-خیر.
-پس کی شارژ میشی؟
-تازه ده درصدم پر شده. اگر می خواین بشه بیست درصد کافیه لینک زیر رو بکشین بالا یه لیوان آب پرتقال دیگه م برام بیارین و دو نفرم بیان با بادبزن بادم بزنن!

دقایق می‌گذشتند و نقشه تغییری نمی‌کرد.

-ما داریم شارژش می‌کنیم. مطمئنیم. همین الان عبور یک دسته الکترون از پانکراسمون رو حس کردیم. چرا این تغییر نمی‌کنه؟

نقشه کش و قوسی به خودش داد.
-چون منم دارم در مقابل شارژ شدن مقاومت می‌کنم.

لرد سیاه به طور تقریبی در مرز اتصالی کردن قرار گرفته بودند.
-یعنی چی مقاومت می‌کنم؟ ما رو مسخره کردی؟... ما هی الکترون از دل و روده‌امون رد کنیم و بریزیم تو حلق تو، تو مقاومت کنی؟

نقشه پشت چشمی نازک کرد.
-معلومه مقاومت می‌کنم... شارژت از ته دل نیست. باتری از لو... من الکترون زوری می‌خوام چیکار؟ از ته دل شارژ کن، منم از ته دل قبول می‌کنم. والا! قدیما ما عرج و قربی داشتیم... برو و بیایی... مگه اینجوریـ... باتری ایز لو... بود؟ نه آقا... نه برادر!

لردسیاه که طاقتشان طاق شده بود، طی حرکتی انتحاری اتصالشان را قطع کردند.
-حالا بی شارژ بمون، گشنگی بکش تا آدم شی!

جماعت مرگخواران و محفلیان طی حرکتی تاریخی، به صورت خودجوش به سمت لرد سیاه سرازیر شدند...
آنها به نقشه احتیاج داشتند و باید لرد سیاه را راضی می‌کردند نقشه را از ته دل شارژ کنند!

لحظات سخت و طاقت‌فرسایی برای مرگخواران بود. باید بین فرو کردن اربابشان در نقشه و قهر کردن ویب یکی را انتخاب می‌کردند. که البته درصورت انتخاب دومی، ممکن بود برای همیشه اربابی در شکل و شمایل شارژر یا هر چیز دیگری داشته باشند.

- خیلی خب، چاره‌ای نداریم. باید ویب رو با ارباب شارژ کنیم.
- هرگز! عمرا اگه بذارم دست به ارباب بزنین و به اون نقشه‌ نزدیک کنین!

بلاتریکس سرسختانه مقاومت می‌کرد. که البته پس از اندکی گفتگوی مسالمت‌آمیز با چند تن از مرگخواران و خالی کردن عصبانیتش بر سر آنان، رضایت داد تا نقشه را با لرد شارژ کنند.

- ارباب؟ اجازه می‌دین؟
- برای چه؟
- که این افتخارو بدین تا من برتون دارم و به نقشه وصل کنم و اون شارژ بشه و جای کلاغو پیدا کنیم و شما رو از این وضعیت در بیاریم؟

لرد سیاه گرچه از اعماق وجودش چندان راضی نبود، اما با در نظر گرفتن این که این کار به تمام شدن آن شرایط کمک می‌کند، موافقت خودش را با اکراه اعلام کرد.
بنابراین دست مرگخواری دراز شد، لرد شارژری برداشت و به نقشه متصل کرد.

- باید قشنگ در آغوشش بگیری تام. اونطوری که نمیشه. محکم بغلش کن تا بهتر شارژش کنی.

دامبلدورِ شمشیری که از دور نظاره‌گر ماجرا بود، مصرانه سعی داشت با انتقال تجربیاتش در زمینه در آغوش گرفتن، لرد سیاهِ منزجر از عملی که در حال انجامش بود را راهنمایی کند.

- من یه جا دیدم که شارژر رو به جای پیریز میزدن توی لیموی نصف شده و عمل میکرد.
-
- امم...اینجوری نگام نکن بلا! از به زبون آوردنش پشیمون شدم‌.

تام باز هم ایده‌ی درخشانش مورد استقبال قرار نگرفته بود و‌ فقط باعث شده بود فندک اگلانتاین، از دور برایش چشمکی بزند.
لرد غرولندی کرد‌.
- یارانمان!...چرا کسی به ما توجه نمی‌کند!

مرگخواران که به کل اربابشان را فراموش کرده بودند، به پایین نگاه کردند و با صحنه ای مواجه شدند که چندان خوشایند نبود...لرد سیاه به شارژر تبدیل شده بود.

- مگه نگفتم من شارژ ندارم؟ یهو دیدید خاموش شدم و کلا دیگه جواب کسیو ندادما...

در آن لحظه به تنها چیزی که احتیاج نداشتند، غر زدن های نقشه بود.

- خب بلاتریکس...حالا چی کار کنیم؟

_نگران نباشید فرزندان روشنایی . من خوبم

متاسفانه هیچ یک از اعضا ی محفل و مرگخوار نمیدونستن دهن شمشیر کجا میتونه باشه و نتونستن جلوی دامبلدور رو بگیرن که کلمه ی ممنوعه رو نگه

_نمیخوام نگرانتون کنما ، فقط ارباب کجاست ؟

همه ی جماعت مرگخوار و محفلی رو به تام کردن.
_مثل اینکه نگرانتون کردم .

صدایی از ناکجا اباد به گوش رسید
_یارانمون ما اینجاییم .
_ارباب کجایین؟
_ما پایینیم بلا.

نقشه خسته شده بود . نقشه ، نقشه ای نبود که بتونه بی توجه ای رو تحمل کنه.
نقشه ‌، نقشه ای ناز پرورده بود
_منم هنوز شارژر میخوام .
وگرنه نمیگم کلاغ کجاست و تا اطلاع ثانوی خاموشم . وقتی شارژر پیدا کردین خبرم کنین. فعلا