-بقیه تون هم بشینید روی جای دوم که همون کرایه سه نفر رو بدیم.
- منم جلو میشینم.
-تو خاموش باش تسترال بی ادب.
و مرگخواران که یکبار نشده بود مثل آدمیزاد و با دل خوش از اتاق تسترال ها بیرون بروند با تردیدی که در چشم هایشان معلوم بود به هم نگاه کردند.
لردولدمورت اما مصمم تر از هر وقت دیگر به نظر میرسید.
-یالا راه بیوفتین.
-کجا ارباب؟
-به سمت دنیای تسترال ها. ترتیب حمل و نقل به اونجا رو دادیم.
مرگخواران و تسترال کوچولو همگی به دنبال لرد تا جلوی خانه ی ریدل آمدند و لرد به افق خیره شد.
-برزی برزی برزی ~ شه مه مو سری ترزی ~ برزی برزی برزی ~دارم با تو عرضی~ دارم با تو عرضی~ تو زیبای بی مرزی~ به یه دنیا می ارزی. از کمی پایین تر از افق صدای موسیقی به گوش میرسید و نزدیک و نزدیک و نزدیک تر میشد. کم کم اتوبوس جادویی به حدی نزدیک شد که همه میتوانستند ان را ببینند.
-
بارو بارو بارونه هی بارو بارو بارونه هی
دستِ بده دسم چشم انتظارم هی , دستِ بده دسم چشم انتظارم هی.اتوبوس جلوی پای مرگخواران ایستاد و در اتوبوس با صدای پیسی باز شد؛ ارنست پرنگ راننده ی اتوبوس شوالیه از ان پیاده شد.
-به به آقایون مرگخوار. خیلی مخلصیم. اصلا کار کردن با شما حال میده. میدونید چی میگم. نقده نقده. یالا سوار شید.
-صبر کن ببینم اینجا چه خبره؟
-یالا سوار شید.
همه با تشر لرد سوار اتوبوس شدند.
- د وارد شو تسترال کم ابهت.
و بعد رو به ارنست کرد و کیسه ای از زیر ردای خود دراورد و به او داد. ارنست کیسه را که وقتی سوار اتوبوس شد جیرینگ جیرینگ صدا میداد داخل گاوصندوق کوچکش چپاند و درهای اتوبوس را بست.
-عه. لرد رو جا گذاشتیم.
-در رو باز کن نادون. اصل کاری نیست.
بلاتریکس چوبدستی اش را کشید تا در را منفجر کند که با چشمان آرام و لبخند کوچک لرد مواجه شد که به ارنست اشاره کرد.
-حرکت کن. ( یه چیزی بین این
و این
)
اتوبوس گاز خورد و حرکت کرد. مرگخواران سخت تعجب کردند و میخواستند بفهمند که دقیقا چه اتفاقی افتاده که صدای راننده آن ها را به خودشان اورد.
-آقایون و خانم های مرگخوار و تسترال.
-هووو با کی بودی؟
-بزنیم لهت کنیم؟
-بابا چرا ناراحت میشین با این تسترال که پهلوی من نشسته بودم. ولش کن اصن.
ارنست گوی درخشانی را از زیر ردایش دراورد و از پنجره به بیرون کمی جلوتر از چرخ ها پرتاب کرد.
-ایستگاه بعد: دنیای تسترال ها.
قبل از اینکه کسی بتواند چیزی بگوید گوی درخشان منفجر شد و سیاهچاله ای روی زمین درست کرد و اتوبوس و تمامی مسافرانش وارد ان شدند.
لرد که با چشمانش اتوبوس را تعقیب میکرد با دیدن این اتفاق برگشت و به سمت خانه ی ریدل حرکت کرد.
-مرگخواران بی نبوغ. رودولف رنگ کرده و جای تسترال به ما میدن. لطیفه هم بلد نیستند خیر سر مرلین. لردتسترال. بی مزه ها. اگر با تسترال های ما برنگردن میدانیم چه بلایی سرشان بیاوریم.
آن طرف قضیهبا وارد شدن به چاله یکباره همه ی قیمه ها رفت توی ماست ها و از چوبدستی این یکی از پاچه ی ان یکی بالا رفتن بگیر تا جا به جا شدن لباس مذکر و مونث. همه چیز در هم پیچید و مسافران سقوط نه چندان دلپذیری را تجربه میکردند. ماسک های اکسیژن از سقف اویزان شدند و اتوبوس تکان های شدیدی میخورد اما در نهایت چند دقیقه بعد اتوبوس با باز شدن چند چتر نجات بالای سرشان سرعتش را کم کرد و روی چهار چرخ بر روی زمین سرسبز فرود امد.
-خب. دوستان مسافر. امیدواریم که اوقات خوشی را با ما تجربه کرده باشین .
و دکمه ای را روی صفحه ی رو به رویش بود زد، که در نتیجه ی ان سقف اتوبوس باز شد و جارو و خاک انداز غول پیکری از پشت اتوبوس همه را به بیرون جارو کرد.
مرگخواران که تازه از شوک سقوط بیرون امده بودند خودشان را تکان دادند و چوبدستی هایشان را کشیدند تا حساب ارنست را برسند. اما همان لحظه گوی دیگری منفجر شد و اتوبوس وارد چاله شد.
-اگه خواستین بیام دنبالتون خبرم ک...ژووپس.
و چاله بسته شد و مرگخواران را در سکوت تنها گذاشت.