هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۲۰:۵۳ جمعه ۲۴ شهریور ۱۴۰۲
#72

گریفیندور، مرگخواران

کوین کارتر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۳۴ چهارشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۲
آخرین ورود:
۱۹:۱۳:۳۳ یکشنبه ۱۳ اسفند ۱۴۰۲
از تو قلب کسایی که دوستم دارن!
گروه:
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
مرگخوار
پیام: 150
آفلاین
کمی بعد غسالخانه

بندن با پیروزی تابوت حاوی لرد را روی میز گذاشت و خواست در آن را باز کند که متوجه در های باز غسالخانه و مامورین کنجکاو وزارتخانه شد. پس زیرلب جوری که فقط مرگخواران بشنوند زمزمه کرد:
-زود باشین در و پنجره ها رو بپوشونید. هیچکس نباید متوجه زنده بودن ارباب بشه.

مرگخواران با عجله، تمام در ها و پنجره ها را بستند. پرده ها را کشیدند. با احترام نجینی را زیر در گذاشتند تا راهی برای دید زدن از زیر در وجود نداشته باشد. حتی برای محکم کاری لینی را داخل سوراخ کلید چپاندند.

البته یک اتاق بود و جماعتی مرگخوار. طبیعی بود اکسیژن کم بیاید پس مرگخواران ترجیح دادند انقدر هم محافظه کار نباشند و راهی برای تنفس خود و رفت و آمد هوا باز بگذارند.
پس دوباره با احترام بانو نجینی را از زیر و جلوی در برداشته و به جای دیگری انتقال داند.

حالا همچی برای بازگشت پرشکوه لردسیاه آماده بود.

- خب دیگه همه چی امن و امانه. می تونین به ارباب بگین بیرون بیان.

بندن به آرامی در تابوت را باز کرد.
با بازشدن در، مانند فیلم های ترسناک دستی به سرعت بیرون جهید.
عده ای با دیدن دست فوری رفتند تا بر آن بوسه بزنند و خود را محبوب جلوه دهند که متاسفانه با دیدن ادامه ی دست و بدنی که (دست) به آن ختم شده بود، فوری سرجایشان ایستادند.

- لعنتیا من هنوز زندم! چرا می خواستین دفنم کنین!؟

شخصی که از تابوت بیرون آمده بود لرد سیاه نبود. حتی ذره ای شباهت به ایشان نداشت.
البته جز اینکه او را هم زنده زنده قرار بود دفن کنند.

- به چی نگاه می کنین؟
- فکر کنم تابوتو اشتباهی برداشتیم.

و لحظه ای بعد، لشکری از مرگخواران بودند که سعی می کردند با لگد، مرد زنده را داخل تابوتش بازگردانند.


ویرایش شده توسط کوین کارتر در تاریخ ۱۴۰۲/۶/۲۵ ۱۲:۳۸:۴۲

...I hold them tight, never letting go
...I stand here breathing, next to those who are precious to me





تصویر کوچک شدهتصویر کوچک شده



پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۱۱:۲۵ شنبه ۱۴ مرداد ۱۴۰۲
#71

بندن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۳:۵۴ پنجشنبه ۷ مهر ۱۴۰۱
آخرین ورود:
۱۰:۴۱ پنجشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۲
از قبرستون!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 33
آفلاین
بلاتریکس مرگخواران را به صف کرده بود و داشت نقشه نجات لرد سیاه را مجددا برایشان توضیح میداد.
- ما باید تابوت ارباب رو با اون تابوت عوض کنیم. الان سه شماره می شمرم و یهویی همتون شروع کنین به جیغ و داد و گریه و این وسط رو شلوغ کنین که تابوت ها رو با هم عوض کنیم. نبینم باز مسخره بازی در بیارینا! روشنه؟... خب. آماده. یک... دو... سه... الان!
مرگخواران که گویی همه شان ناگهان مورد اصابت کروشیویی قرار گرفته بودند با صدای بلندی که از چهار قبرستان آنطرف تر هم شنیده می شد، شروع به داد و هوار کردند.هکتور روی زمین غلت می زد و ایوان برای شادی روح لرد سیاه فاتحه می خواند.
در همین حین بلاتریکس آرام آرام، خودش را به تابوت دیگر نزدیک می کرد.
ماموران هم که به دلیل سر و صداهای زیاد و آشفتگی که ایجاد شده بود سردرگم مانده بودند و از خود درباره چرایی انتخاب شغل سوال می پرسیدند، متوجه حرکت بلاتریکس به سمت تابوت و از آن بدتر، حضور پیک مرگی که با بیل در حال کندن حفره ای بزرگ برای تابوت بود نشدند.
بلاتریکس، حالا به وضوح می توانست تابوت جایگزین را ببیند. همه شرایط برای جایگزینی تابوت اربابش با این تابوت محیا بود. اما یک مشکل وجود داشت!
مرگخواران به شدت مشغول شیون و زاری بودند و هیچکدامشان برای کمک به بلاتریکس نیامده بود. بلاتریکس هم توانایی جابه جا کردن یک تابوت با جنازه درونش را به تنهایی نداشت.

-هی، هی خانم! عه شما کجا اینجا کجا بانو بلاتریکس؟ برای مراسم ختم محفلی ای چیزی اومدید؟ اومدید جمجمه ببرید جهت تغذیه بانو نجینی؟ قدم رنجه کردید به قبرستون ما صفا دادید...

بندن که دیگر مرز های پاچه خواری را جا به جا کرده بود، متوجه نگاه های بلاتریکس که آتش در آنها شعله می کشید، نشد و تنها با فریادی از سمت بلاتریکس بود که سیل عظیم تعریف های بندن از وجنات ارباب را متوقف کرد.
- ارباب.
-ارباب؟
-ارباب، فوت شدن!
-ارباب چی شدن؟ یا موسی بن مرلین یا خدا. ارباببببب.

بلاتریکس که از واکنش پیک مرگ شوکه شده بود و از طرفی وقتی برای تلف کردن نداشت رو به بندن کرد و با صدایی آرام گفت:
-واقعا که نمردن! ما میخوایم تابوت ها رو با هم عوض کنیم تا ارباب بتونن بیرون بیان و....

بندن نگاهی به تابوت روی زمین انداخت و نگاهی دیگر به سیل عظیم مرگخواران در حال سیون و زاری و مامورانی که آنها را می پایدند کرد و بعد از اندکی تفکر گفت:
-نیازی نیست تابوت ها رو عوض کنیم. من یه فکری دارم!
-ما نیازی به فکر تو نداریم....

اما جمله بلاتریکس با حرکت بندن به سوی جمعیت نا تمام ماند. او به سرعت خود را به ماموران رساند و با صدایی که برای همه قابل شنیدن باشد فریاد زد:
-ایسسسسست! مامور مخصوص ارباب بزرررررگ بندن. یعنی چیزه، مامور فرد خاصی نیستم اما سریعا از تابوت دور بشید.

ماموران وزارتخانه که گیج شده بودند و از طرفی به دلیل ظاهر و لباس های نه چندان مناسب بندن مشکوک بودند که او هم یکی از مرگخواران لرد سیاه باشد، با لحن مرموزی گفتند:
-چرا؟ اصلا تو کی هستی؟ مامور مخصوص چی؟
-مامور مخصوص قبرستون!
- هر کی که هستی،ما هر چه سریعتر باید تابوت رو ببریم. به دستور وزارت خانه!
-نخیییییر! نمیشه.
-
-اهم.... چون طبق اطلاعاتی که در لیست قبر های من نوشته شده، ارباب..یعنی چیزه! میت هنوز توسط مرده شور شسته نشده!
-
-به مرلین راست میگم و دقیقا به همین دلیله که بردن تابوت غیر قانونیه!
-

بلاتریکس از دور به سیل عظیم مرگخواران نگاه می کرد و مرگخواران به بندن و ماموران وزارتخانه خیره شده بودند یکی از آنها که به نظر می رسید رئیس بقیه باشد، رو به مرگخواران گفت:
-منطقی به نظر میرسه! هر چه سریعتر برید اربابتون رو بشورید و بعد از اون دیگه هیچ خبری از مراسمای مختلف و گریه و زاری نیست. مستقیم تابوت رو خاک می کنیم.

مرگخواران با لبخند پیروزمندانه سرشان را تکان داده و به دنبال بندن که به زور تابوت ارباب را به سمت محل شستشوی جنازه می کشید راه افتادند.



پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۱۲:۲۵ سه شنبه ۲۰ تیر ۱۴۰۲
#70

گریفیندور، مرگخواران

کوین کارتر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۳۴ چهارشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۲
آخرین ورود:
۱۹:۱۳:۳۳ یکشنبه ۱۳ اسفند ۱۴۰۲
از تو قلب کسایی که دوستم دارن!
گروه:
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
مرگخوار
پیام: 150
آفلاین
داشتن وجدان، لردسیاه را یاد پینوکیو می انداخت که همیشه جیرجیرکی را روی شانه ی خود حمل می کرد.
ولی لرد تا به حال جیرجیرکی اطراف خودش ندیده بود چه برسد بخواهد حملش کند. پس چرا باید از تهدید هایش می ترسید؟ اصلا مگر جیرجیرک ترس دارد؟

- ببین چهار دست ما...
- چهار دست؟ مگه کارتون نیک و نیکوعه؟
- می پری میان کلام ما؟ بدیم مرگخوارانمون دو شقه ت کنند؟

لرد از اینکه وجدان بی تربیت سخنانش را قطع کرده بود عصبی شد. با خودش عهد بست هر وقت پیدایش کرد با پا لهش کند.

- خب آخه اسم ملخ و جیرجیرک میذاری رو من.
- مگر ملخ و جیرجیرک و جک و جونور نیستی؟
- نه بابا. من یه چیز مادی نیستم. من معنویم.

راستش را بخواهید لرد از همان کودکی در درس های "دین و زندگی و هدیه های آسمانی" بسیار ضعیف بود.او هرگز درک نکرد چرا باید عدالت وجود داشته باشد آن هم وقتی که جادوگران برترند!؟ یا اینکه چرا خانواده باید کانون عشق باشد درحالی که می توانست کانون آموزش جادوی سیاه باشد!؟
به هر روی به دلیل اینکه لرد به این درس هیچ علاقه ای نداشت، متاسفانه فرق بین مادی و معنوی را متوجه نشد و مثل قبل با خودش تصمیم گرفت وقتی وجدانش را پیدا کرد با پا لهش کند.

-
- اینجوری ما رو نگاه نکن.
- تو مگه میدونی چجوری دارم نگاهت می کنم؟
- بله. حالا درسته که دینیمون ضعیف بوده ولی در کل ما اربابی هستی بسیار دانا.
-کاملا درسته.
- ما کتاب بینوایان را خوانده ایم! ژان والژان در قبر وضعیتی شبیه ما داشت! حتی بدتر از ما! درحال خفه شدن در قبر بود ولی به طور معجزه آسایی نجات یافت. چون قهرمان قصه ها نمی میرند! ما هم قهرمان قصه ایم! ما نخواهیم مرد.

فشار تابوت گویا زیادی بر روی افکار لرد تاثیر گذاشته بود که با داستان های کودکانه سعی در آرام کردن خودش داشت.

بیرون تابوت اما اوضاع جور دیگری بود.
هکتور توانسته بود دوباره مرگخواران را به حالت اولیه شان باز گرداند. هر چند کمی نامتقارن...
بلاتریکس آن ها را صف کرده بود و داشت نقشه را مجددا برایشان توضیح میداد.

- ما باید تابوت ارباب رو با اون تابوت عوض کنیم. الان سه شماره می شمرم و یهویی همتون شروع کنین به جیغ و داد و گریه و این وسط رو شلوغ کنین که تابوت ها رو با هم عوض کنیم. نبینم باز مسخره بازی در بیارینا! روشنه؟... خب. آماده. یک... دو... سه... الان!


...I hold them tight, never letting go
...I stand here breathing, next to those who are precious to me





تصویر کوچک شدهتصویر کوچک شده



پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۱۵:۵۵ دوشنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۲
#69

12345678912


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۵۹ شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۷:۵۱ پنجشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۲
از خونه کله زخمی...
گروه:
کاربران عضو
پیام: 78
آفلاین
لرد داشت سعی می کرد که با احساس غمی که بر او چیره می شد مقابله کند که صدایی نه چندان آشنا او را به خود آورد.

- تام! تام!
- کی هستی؟ تام کجاست؟
- بعد از این همه سال که با هم بودیم، هنوز منو نشناختی؟ نکنه اسم خودتم یادت رفته!
- ما فقط یک اسم داریم. لرد ولدمو...
- نه! اسم تو تامه! تام مارولو ریدل.
- تو چطور جرئت میکنی منو با اون اسم صدا کنی؟
- من هرکاری دلم بخواد انجام میدم. هر جور که دلم بخواد باهات صحبت میکنم و با هر اسمی که بخوام اینکارو انجام میدم.

دست لرد با حرکتی سریع به سمت چوبدستی اش رفت.

- هیچکاری نمیتونی انجام بدی. چون علاوه بر اینکه منو نمیبینی، حتی نمیدونی من چیم! گذشته از اون این تابوت طلسم شده، نمیتونی توش جادو کنی.

- خب حالا بگو چی هستی؟
- این شد سوال خوب. من وجدانتم.

ذهن لرد زمانی را به خاطر آورد که این صدا درهنگام تصمیم گیری برای کار های مهمش به گوش او میرسید درست قبل از این که با درست کردن هورکراکس ها روحش را تکه تکه کند.

- پس یادت میاد.
- چگونه این را متوجه شدی؟
- من راحت میتونم از افکارت با خبر بشم.
- و الان برای چه کاری اینجا هستی؟
- اگه مرگخواران نتونن تو رو به موقع نجات بدن، برای همیشه به خواب فرو میری؛ خوابی ابدی.

لرد درحالی که داشت در ذهنش نیش باز وجدانش را تصور میکرد، چیزی از درونش درحال پیشرفت بود.
ترس! لرد ولدمورت که دنیای جادو حتی نمیتوانست اسمش را بر زبان بیاورد، به شدت ترسیده بود.

تپه مرگخواران

مرگخواران اندک اندک و با کمک هکتور از جایشان بلند می شدند و قسمت های مختلف بدنشان را سر جایشان قرار می دادند؛ همه به غیر از ایوان که استخوان حلزونی گوشش را پیدا نمیکرد و از این بابت خیلی عصبانی بود.

- باید سریع دست به کار بشیم. ممکنه برای لرد مشکلی پیش بیاد.
- تا استخوان حلزونی گوش من پیدا نشه هیچ جا نمیریم.

هیچکس به ایوان توجه نکرد. مرگخواران باید سریع دست به کار می شدند.



EVEN IN DEATH MAY I BE TRIUMPHANT


پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۰:۵۳ جمعه ۱۸ فروردین ۱۴۰۲
#68

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
مرگخواران روی هم سقوط کردند و تپه ای تشکیل دادند.

هکتور دوان دوان از تپه بالا رفت و پرچمی روی آن زد و فتحش کرد.
- نگران نباشین. الان جداسازیتون می کنم. این دست کیه؟

دهان ایوان بالا و پایین پرید.
- من من... مال منه.

تری دستش را عقب کشید.
- چی چیو مال منه! پس چرا وصله به من؟

هکتور پای کت و کلفتی را بلند کرد.
- این مال کیه؟

دهان ایوان هیجان زده جواب داد:
- یه ساعته دارم دنبال پام می گردما...


کمی دورتر!

- سفت است و سخت... و تنفس را برایمان مشکل می کند.

لرد سیاه دیواره های تابوت را لمس کرد.
- سرد نیز هست. این یاران ما چه شدند؟ نکند ما را فراموش کرده و لرد جدید و جالب تری برگزیده اند؟ نکند ما اینجا بمیریم و به اعمالمان رسیدگی شود؟ نکند آن دنیا یقه ما را بگیرند؟ احساس یاس می کنیم!

لرد سیاه غمگین شده بود. محیط تابوت اصلا برای یک ارباب مناسب نبود.




پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۸:۴۱ پنجشنبه ۲۴ شهریور ۱۴۰۱
#67

ریونکلاو، مرگخواران

تری بوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۲۱ پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۰
آخرین ورود:
دیروز ۱:۵۲:۵۲
از پشت ویترین
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
مرگخوار
ناظر انجمن
پیام: 268
آفلاین
ماموران که در فضای بین دو تابوت ایستاده بودند با قیافه‌ای ( ) شکل به مرگ‌خواران زل زده بودند که در آن لحظه داشتند با صدایی ناهنجار که شبیه صدای زنبور بود بالای تابوت لرد پرواز می‌کردند.
ماموری که به نظر می رسید مقامش بالاتر از بقیه باشد پوفی کشید؛ سری به نشانه تأسف رو به مرگ‌خواران پرنده تکان داد، و بعد از صاف کردن گلویش به سمت بلاتریکس رفت که لینی سوراخ شده را در دست گرفته بود و هر دو با قیافه‌ای مثل بقیه‌ی ماموران به مرگ‌خوار ها زل زده بودند.
- اهم... اههههمممم!
مامور بالاخره موفق شد بلاتریکس را از حالت خلسه‌ای که در آن فرو رفته بود خارج کند و بلاتریکس سرش را در حالی که زار می زد بالا آورد.(باور کنین خودمم نمی دونم می خواست فیلم بازی کنه یا واقعا از خنگ بازی مرگ‌خوارا گریه‌اش گرفته بود.)
- بله؟

- خانم محترم این چه وضعیه؟
مراسم تیغ‌پراکنی برگذار کردین، هیچی نگفتیم.
نشستین واسه اربابتون شعر خوندین، بازم هیچی نگفتیم.
اون که نگران عروسیشه!
اون یکی هم که... کوش؟... آها اوناهاش! نگران تابلوی نیمه تمومشه.

مامور داشت با دستش به کتی و پلاکس که در هوا بودند اشاره می کرد.
به نظر می رسید صبر مامور به پایان رسیده.
درست در همان لحظه که بلاتریکس داشت به این فکر می کرد که جواب مامور را چطور بدهد، باد مرگ‌خواران خالی شد و به نوبت شروع به افتادن روی زمین کردند.
تپ... توق... شپلق
- خانم بیاین این رفقاتونو جمع کنین. این دیگه چه شهر شامیه؟
مراسم سقوط بدون چترم داشتین و ما خبر نداشتیم؟
بابا، بیاین اینا رو بگیرین که ما کارمونو انج... آخ!

کلاه سو به شکل فریزبی به پس کله مامور خورده بود و او را بیهوش کرده بود.
بلاتریکس از فرصتی که ایجاد شده بود استفاده کرد و به بالا نگاهی انداخت؛ و تازه متوجه عمق فاجعه شد.
تری، لگدی نثار ایوان کرده بود که باعث فروپاشیَش شده بود و در آن لحظه استخوان های ایوان در چهار جهت جغرافیایی پراکنده شده بودند.
یکی از قمه های رودولف به تام خورده بود و اعضای بدن تام سرنوشتی همچون استخوان های ایوان پیدا کرده بودند.
باقی مرگخواران هم به اشکال مختلف به زمین می ریختند و زمین پر از مرگ‌خوارانی شده بود که یکی یکی سقوط می کردند.




پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۹:۰۵ پنجشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰
#66

گریفیندور، مرگخواران

کتی بل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۴۴ دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۴۹ سه شنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۲
از زیر زمین
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
پیام: 454
آفلاین
بلاتریکس، دستش را به نشانه شروع دراز کرد. انتظار داشت حداقل صدای گریه ای کوچک را بشنود. اما، سکوت بود و سکوت. به سمت مرگخواران برگشت.
دیزی، تلمه ای آلبالویی رنگ را داخل دهان مرگخوران میکرد و پس از باد کردنشان، با نخی لب هایشان را به هم میبست.

- دیزی؟ داری چه غلطی میکنی؟
- بلات... بلاتریکس... اگه میشه ماموریتو یکمی عقب بنداز. یه چیزی... میتونی دوز تلمبمو بالا ببری؟

بلاتریکس، در حال گفتن کلمه ی آورا کادابرا بود، که لینی باد شده، چیزی را به زور روی کاغذ نوشت و دست بلاتریکس داد.
- بلاتریکس، خواهش میکنم زندش بزار. طبق ایدش، قراره با این کار، صدای گریه مون بره بالا.

بلاتریکس، کاغذ را مچاله کرد و با سوزنی که از داخل جیبش یابیده بود، لینی بدبخت را سوراخ کرد.
- دوباره تا سه میشمرم. یک... دو... سه!

دستش را دوباره به نشانه شروع باز کرد، اما باز هم، حرکتی از مرگخواران مشاهده نشد.
- مثل اینکه تنتون میخا...

پیس!
نقشه ی دیزی جواب نداده بود و مرگخوران، مانند بادکنک، در حالی چرخید بالای تابوت لرد سیاه بودند.


ارباب من Lord

گر کسی مرا ببیند نتواند که ببیند چون که او قارقارو نیست!

قاقاروی بدون مو!



پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۰:۳۱ پنجشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰
#65

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
خلاصه:

لرد ولدمورت در طی یک مسابقه از دامبلدور شکست خورده و طبق شرطی که قبل از مسابقه بسته بودن، لرد باید کشته بشه. مرگخوارا وانمود می کنن که لرد مرده و الان قراره زیرنظر مامورای وزارتخونه دفنش کنن.
مرگخوارا تصمیم می گیرن لرد رو طوری دفن کنن که زنده بمونه که بعدا بتونن برگردن و نجاتش بدن.
یه مراسم عزاداری دیگه هم کنار مراسم لرد در حال برگزاریه.

...............................................


بلاتریکس متوجه تنگی وقت بود. برای همین مرگخواران را دور خودش جمع کرد.
- بیایین جلو. می خوام نقشه رو بهتون بگم. کتی... دست از سر اون تابوت بردار. برای چی داری روش یادگاری می نویسی؟ ضمنا ارباب نمردن که اینجوری زجه می زنی.

کتی، اشک ریزان به بقیه ملحق شد.

بلاتریکس به مراسم دیگر اشاره کرد.
- اون جا رو می بینین؟ اون تابوت دقیقا شبیه تابوت اربابه.

- تابوت ارباب! ارباب... باید می مردم و این کلمات رو نمی شنیدم. اسم شما و تابوت نباید در یک جمله برده بشه. بمیرم براتون که در اوج جوانی از دنیا رفتین. بمیرم که اینقدر مردین که اصلا نمی شه زنده تون کرد. شما الان توی اون تابوت کاملا مرده و بی جان هستین. نفس هم نمی کشین. کسی فکر نکنه می کشین.

فریاد های کتی، علاوه بر لو دادن وضعیت، توجه ماموران را به مرگخواران جلب می کرد و اصلا به نفع ارتش سیاه نبود. برای همین بلاتریکس، پلاکس را مامور کرد که جلوی دهان کتی را بگیرد و خودش شروع به توضیح دادن کرد:
- ما باید تابوت ارباب رو با اون تابوت عوض کنیم. الان سه شماره می شمرم و یهویی همتون شروع کنین به جیغ و داد و گریه و این وسط رو شلوغ کنین که تابوت ها رو با هم عوض کنیم. روشنه؟... خب. آماده. یک... دو... سه... الان!






پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۱۸:۲۷ شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۰
#64

امیلی دیکنسون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۱۱ یکشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۰
آخرین ورود:
۱۳:۳۶ پنجشنبه ۱۶ دی ۱۴۰۰
گروه:
کاربران عضو
پیام: 17
آفلاین
نقل قول:

کتی بل نوشته:
- این همه بدبختی محاله، محاله، محاله!

مرگخواران، شیون کننان این بیت را میخواندند و گریه شان بیشتر میشد.

- ارباب! نموندین عروسی کردنمو ببینین.
- ارباب! تابلوم تازه داشت تموم میشد! همشم در وصف شما بود!

کنار مراسم عزای لرد سیاه، مراسم عزای دیگری بود، که تابوتی دقیقا شبیه تابوت لرد سیاه داشت.
سر بلاتریکس، لحظه ای بالا آمد و پایین رفت. پس از چند ثانیه با بالا آمد و با دقت به تابوت مراسم بغلی خیره شد.

- پیست! کسی اونجاست؟ مارا از این مکان تاریک بیرون بیاورید!

بلاتریکس، گوشش را به تابوت چسباند.
- ارباب! اصلا نگران نشین. قول میدم نقشم اینبار بگیره.



خیلی جالب و کمدی بود من خوشم اومد فعلا حرفه ای نیستم بخوام ایرادی بگیرم و فک نکنم مشکلی داشته باشه😊✨


Setareh (Hermione)


پاسخ به: آرایشگاه عمو آگریپا
پیام زده شده در: ۰:۰۵ جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰
#63

مایکل رابینسون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۵۲ دوشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۰
آخرین ورود:
۱۲:۴۵ چهارشنبه ۱۵ دی ۱۴۰۰
گروه:
کاربران عضو
پیام: 66
آفلاین
در حالی که مرگخواران هنوز شیون و فغان می کردند، بلاتریکس لبخند عصبی ای بر لب داشت.
مرگخواران این لبخند او را دیده بودند؛ حتی نه تنها یک بار، بلکه بار ها و بار ها! بخصوص هر زمان که نام لرد را به زبان می آوردند و یا چه بسا به آن فکر می کردند!

_ بلا چرا گریه نمی کنی؟ چرا ناراحتی نمی کنی؟ ارباب ما رو تنها گذاشته، اون وقت تو شادی؟

بلاتریکس، پس از شنیدن حرف مرگخوار نگون بخت، جای لبخند عصبی اش اخم هایی در هم رفته و چشمانی به حالت تهدید آمیز درآمد. این خودش برای مرگخواران یک زنگ خطر بود و مرگخواران چند قدمی از او فاصله گرفتند.

_ احمق! زبونتو گاز بگیر! این یه نقشه اس برای نجات ارباب!

مرگخواران خیالشان راحت شد. اینکه بلاتریکس فقط به داد و هوار بسنده کرده بود و دست به چوبدستی نشده بود، خودش یه موفقیت بزرگ بود.

با فریادی که بلاتریکس سر داد، حواس هر کسی که آنجا بود -حتی ماموران دولت- به او جلب شد.
مرگخواران دوباره نگران شدند و کمی این پا و آن پا کردند و با اضطراب به ماموران دولت زل زدند.

یکی از ماموران که سربازی سبزه و بور بود، با حالت اطاعت مآبانه ای که نشان از عادت به بله چشم گفتن به مافوق هایش بود، گفت:
_ تو چه گفتی، ای سربـــ... خانم؟ راستی شما مجردی؟
سرباز دستی به موهایش می کشد و چشمانش را ریز می کند.

حال فرد دیگری که بسیار خشن تر و قوی تر از سرباز بود، با حالت عصبانی ای رو به سرباز گفت:
_ خفه شو، جک! تو حق نداری جلوی مافوقات حرف بزنی! فک کردی مخ این زن رو بزنی می تونی از سربازی در ری؟ نه! تا من زندم، نه!

جک با بازوانی لرزان به پشت مافوقش رفت.
مافوق چند قدم به سمت بلاتریکس برداشت و دوباره شروع به صحبت کرد.
_ اهم، اهم! شما مجردین احیانا بانو؟

بلاتریکس اخم هایش بیشتر در هم رفت.
گویا سربازان دولت یکی از دیگری پرت تر بود و اصلا متوجه حرفی که بلاتریکس زد، نشده بودند!

_ زود باشین، این تن لشارو متفرق کنین! ممکنه اگه ارباب زیاد تو تابوت باشن اذیت بشن!

مرگخواران با این حرف بلاتریکس به سمت ماموران به راه افتادند. برای نجات لرد باید هر چه زود تر می جنبیدند. تا الان هم وقت را خیلی تلف کرده بودند.
حتی با اینکه لرد بسیار توانا، دانا و صبور بود اما هیچ گاه بازی روزگار مشخص نمی کند که چه بر سر آدم می آورد. در این مورد نیز به همین صورت بود، معلوم نبود که لرد تا کی در تابوت دوام می آورد!


ویرایش شده توسط مایکل رابینسون در تاریخ ۱۴۰۰/۸/۲۸ ۰:۲۰:۲۲
ویرایش شده توسط مایکل رابینسون در تاریخ ۱۴۰۰/۸/۲۸ ۱:۲۷:۱۲
ویرایش شده توسط مایکل رابینسون در تاریخ ۱۴۰۰/۸/۲۸ ۹:۱۰:۲۴
ویرایش شده توسط مایکل رابینسون در تاریخ ۱۴۰۰/۸/۲۸ ۹:۱۸:۰۳
ویرایش شده توسط مایکل رابینسون در تاریخ ۱۴۰۰/۸/۲۸ ۱۲:۴۰:۳۶







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.