خلاصه:

یکی از گیاه های مورد علاقه لرد، عاشق گیاه دیگه ای می شه و در اثر پیوند این دو تا، درخت عجیبی وسط گلخانه بوجود میاد.
درخت میوه های رنگارنگی داره و ادعا می کنه هر کسی که از میوه هاش بخوره به مدت یک ساعت به یکی از آرزوهاش می رسه. ولی برای بدست آورد میوه باید هر کاری درخت می خواد براش انجام بدن. درخت هم از فرصت استفاده می کنه و براشون هفت خوان طراحی می کنه!
در این مرحله، بعد از مقداری ضرب و جرح لرد سیاه، دستور می ده که برای لرد، زن بگیرن.



- ارباب خیلی عذرمی خوام. ببخشید. ولی باید برای شما زن بگیریم!

لرد سیاه اخم کرد.
- زن دیگه چیه؟

مرگخواران به هم نگاه کردند. قبل ازرفتن به نزد لرد سیاه، همه سوال ها و جواب های احتمالی را بررسی کرده بودند ولی "زن دیگه چیه؟" جزوشان نبود!

- ارباب... زن دیگه. خانم! اینایی که در مقابل شما هستن چین؟ بلاتریکس... سوزانا... کتی... پلاکس...

لرد سیاه گزینه ها را بررسی کرد.
- مرگخوارن! چه فرقی با بقیه دارن؟ انسان ها برای ما دو دسته هستن. مرگخواران و اجساد ملعون.

البته این میزان از تساوی جنسیتی که در ذهن لرد سیاه بود، در حالت عادی بسیار پسندیده و تحسین برانگیز بود، ولی در حال حاضر مشکل مرگخواران را حل نمی کرد.

- ارباب... جنس مونث! بانو! همسر! فردی از جنس مخالف شما که بهش علاقمند باشین.

لرد سیاه کمی اطراف را نگاه کرد.
- فقط نجینیه که کمی بهش علاقمندیم.

-ارباب اون نمی شه. هم ماره و هم دخترخوانده شماست. اصلا برازنده نیست. ما داشتیم در مورد گزینه دیگه ای فکر می کردیم. خواستیم نظر شما رو هم بدونیم. به هر حال نظر شما هم مهمه.

-یعنی... ارباب و زن گرفتن؟
-نمیشه اینجوری که! غیرممکنه!

همهمه‌ای میان مرگخواران شکل گرفت که باعث سکوت سنگین از بین برود و مرگخواران از شر این بار خلاص شوند.
-اگه ارباب رو زن بدیم و بازم یه درخواست بدتر بکنه چی؟
-اگه بگه...
-هرچی می‌تونه بگه! باید یه کاریش کنیم!

لرد گوشه‌ای ایستاده بود و داشت فکر می‌کرد. کاش می‌شد این درخت را نابود کند. مگر می‌شود یک درخت انقدر برای لرد دستور بچیند و به او بگوید چه کند و چه نکند! لرد خودش دستوردهنده و امرکننده است، کسی حق امر و نهی کردن به او را ندارد! حالا یک درخت برایش این چنین دستور می‌دهد!
نگاهش به مرگخواران افتاد. زیر لبش گفت:
-هرکس فکری برای این ماجرا نکند برایش یک کروشیو و یک ماه منع شدن از بودن در کنار حضور مفتخرمان تعیین می‌کنیم!

اما در میان مرگخواران فقط بحث سر غیرممکن بودن این اتفاق بود؛ نه نقشه کشیدن برای حل این مشکل!
-واقعا درخت با خودش فکر کرده چی می‌خواد؟
-قطعا نه! درخته‌ها!
-ارباب باید ارباب بمونه! برای همه ارباب و اسمشو نبر و ایناست! بعد زن بگیره...
-اینجوری برای یه نفر ارباب نیست.

بلاتریکس جوری حرفش را زد که انگار می‌خواست با کلماتش کسی را خفه کند. مرگخواران به بلاتریکس زل زدند. بلاتریکس به آنان زل زد. سپس منظور نگاهاشان را فهمید.
-غیرِ. ممکنه. غیرِ. ممکن!

لحظه ای از دستور درخت نگذشته بود که مرگخواران نگاهشان را از درخت برداشته و با گاز گرفتن لبشان هم دیگر را نگاه کردند.
چند دقیقه با همین منوال گذشت و در همین زمان مرگخواران چهره شان از بی لبخندی به مرز انفجار از خنده رسیده بود آن هم در حالی که داشتند با تمام توان جلوی خنده شان را می گرفتند.

- ارباب؟ زن؟ واسه ارباب زن بگیریم؟ ...

بلاتریکس با چهره ای ترسناک و عصبانی که تا بحال هیچکس این چهره را روی صورتشان ندیده بود به اسکورپیوس نگاه کرد و با نگاهی که داشت میتوانستی از روی نگاهش بخوانی که می گفت این خنده آخر زندگیت است.
از آن طرف لرد سیاه که هنوز در شوک بود روی زمین نشست تا بتواند با این مسئله کنار بیاید و آبروی از دست رفته اش را برگرداند.

در همین حین چهره ی مرگخواران پسا خنده به چهره هایی تبدیل شد که قصد داشتند راه حلی برای مشکلشان پیدا کنند و این این درخواست واقعیت ناپذیر را خنثی کنند.

مرگخواران دور درخت مذکور مشغول شعر و شاعری بودند و حواسشان از لردی که در افکارش غرق بود پرت شده بود.
لرد میدانست که مرحله اول خیلی طول کشیده است و اگر با این سرعت جلو بروند ده سال دیگر هم نمیتواند به آرزویش برسد.
- جیسون؟‌

مرگخواران کنار رفتند و به جیسونی نگاه کردند که دور تر از آن ها با جامی از خون ایستاده بود و بهشان نگاه نمیکرد.

- سرورم؟
-بزن!
-اما ارباب...
-اطاعت کن!

جیسون شنلش را دراورد و گوشه ای آویزان کرد و اسنیپ وار آستین هایش را بالا کشید. نفس ها در سینه حبس شد. درخت با لبخندی خبیثانه نگاهش را بین جیسون و لرد جا به جا میکرد. جیسون دستش را بالا برد.

-صبر کن!

گابریل جیغ کشان یک اسپری ضد عفونی و کمی وایتکس از جیبش در اورد و دست جیسون را تمیز کرد.
-اگه اربابو مریض کنی چی؟
- گابریل ارباب با کف سرشون غذا نمیخورن!
-اگه دستشون رو به کف سرشون بزنن بعد غذا میل کنن چی؟
-گابریل ارباب وقت مبارکشون رو با دست زدن به کف سرشون حروم نمیکنن لینی چیکارست پس؟
-
-

با این که معنی جیغ آخر گابریل و نگاه جیسون معلوم نشد اما این طور به نظر میرسید که گابریل قانع شده است. جیسون دوباره دستش را بلند کرد.

شترق


نه تنها مرگخواران که حتی خود درخت هم با فرمت " " به لردی که جای دست جیسون روی سرش خودنمایی میکرد نگاه میکردند. جیسون کم کم از فرمت " " به "" تغییر وضعیت میداد.
همه میدانستند جیسون در اجرای فرامین لرد حتی با خود لرد سیاه نیز شوخی ندارد.
لرد خشمش را فرو خورد و به درخت چشم دوخت.
- راضی شدی یا نه؟

درخت قانع شده بود.
-خب حالا میریم سراغ مرحله بعد! برای این کچل زن بگیرید!

نه؛ نمی شد، گیاه دیگر بد عادت شده بود و اگر به او رو می دادند همینطور تا روزهایی نه چندان کم، پس کله ی لرد مجبور بود ضربه های زیادی را تحمل کند.

نگاه پر استرس مرگخواران بین لرد قرمز شده و گلی که گویی پوزخند بر لب داشت، در حال گردش بود.
از طرفی لرد واقعا آن میوه را می خواست و از طرف دیگر درختی که در اصل دو گیاه در هم پیچیده بود بد اعصابش را می خراشید.

مرگخواران دایره تشکیل داده و در پی یافتن چاره ای بودند... شاید هم باید از راهی که روباه روی کلاغ برای دزدیدن برتی بات با طعم همه چیزش، استفاده کرده بود، استفاده می کردند؟ شاید‌.
از بین مرگخواران کتی انتخاب شد که جلو برود، او تعریف کرده و قارقارو هم ژانگولر بازی در می آورد. حتی دو جفت بال هم برایش گذاشته بودند که برای درخت پرواز کند.
-چه سری چه دمی عجب پایی، عجب ردای خوش رنگی و عجب برتی باتی! عجب شکوهی و عجب جلالی!

چشمه ی های خروشان شاعری در کتی جوشیده بودند و قل قل می کردند، اگرچه این قل قل روی اعصاب مرگخواران بود؛ اما گیاه به خودش نگاه کرد، نه سر داشت، نه دم و پا، تازه برتی باتی هم نداشت؛ اما شکوه که داشت!

در پی اتفاقات قبلی، قدم اول باید دوباره تکرار می شد اما مرگخواران اصلا دلشان نمی خواست این کار را تکرار انجام دهند، چون این کار نتایج خیلی بدی برایشان در آینده داشت و مرگخواران اصلا دلشان نمی خواست سر زندگی شأن ریسک کنند.


- یکی بیاد پس کله بزنه.
- من داوطلبم.
- گفتم یکی داوطلب شه.
- من مجدد داوطلبم.

ظاهراً گیاه هکتور را آدم حساب نمی کرد و مانند لرد سیاه از او خوشش نمی یامد، اما چاره ای نداشت چون غیر از هکتور کسی داوطلب نشده بود.

- بیا شروع کن.

لحظه ای از حرف گیاه نگذشته بود که هکتور با حرکت ویبره پس کله ای به لرد سیاه زد که که چند دقیقه بود ویندوزش بالا آمده و حالا دوباره به حالت خواب رفته بود.

- خوشم اومد. یه بار دیگه.

تا چند لحظه پس از زدن پس کله ای، لرد سیاه، ستاره دور سرش میدید. گیاه، که تا حدی راضی شده بود، قهقه ای سر داد.
- کیف داد. حالا قدم دوم...

بلاتریکس که پس از زدن پس کله ای، هنوز هم در حالت بغض به سر میبرد، مودش زا عوض کرده، و با عصبانیت، رو به گیاه کرد.
- قدم دوم؟ تو منو مجبور کردی بزنم پس کله ی باارزش اربابم، حالاهم قدم دوم میخوای؟

گیاه، که لجش بالا زده بود، برای مرگخوار بیچاره، زبان درآورد.
- نشد که! ریستش کردی! اگه بعد از تموم کردن یه قدم بخوای اینطوری جوش بیاری، باید دوباره انجامش بدی.

ویندوز لرد سیاه، تازه بالا آمده بود، که با بلاتریکس تشنج کرده کف زمین، رو به رو شد؛ گرچه، اهمیتی نداد.
- خب، مرگخواران پس کله ی همایونی ما زدند. حالا میوه رو رد کن بیاد.

گیاه، رویش را آنطرف کرد.
- نه دیگه، نشد! یه بار برا اون موجنگلیه توضیح دادم. اولا که چون بهم تشر رفت، قدم اولتون پاک شد و دوباره از اول باید شروع کنید. کلا هفت تا قدمه، اینقدر سختش نگیرین!

مرگخوار ناشناسی از آن پشت، حرف خوبی زد.
- دیگه بگو هفت خوان رستم!

سکوت سنگینی گلخانه را فرا گرفت .

خیلی سنگین ، خیلی خیلی سنگین ، به قدری سنگین که مرگخواران طاقت تحملش را نداشتند .
پس لینی تصمیم گرفت باری از روی دوش مرگخواران بردارد .

- اصلا چرا آرزوهامون فقط یک ساعت باید دوام داشته باشن ؟

شاخه های درخت کمی درهم پیچیدند و او دست آخر جواب داد :

- زیرا یک توهم همیشگی نیست .......

سنگینی جمله ی درخت ، به سنگینی سکوت حکم فرما در گلخانه اضافه شد و مرگخواران را بیشتر از پیش تحت فشار قرار داد .

اما لینی از آن دسته پیکسی هایی نبود که کاری را نیمه تمام رها کند ، او تا این ، بارِ سنگین را از روی دوش مرگخواران برنمی داشت ، آرام نمی نشست .

- خودت داری میگی توهم ، توّهم هم متضاد واقعیته ، پس یعنی ادعای تو هم واقعی نیست !

درخت نگاهی سرشار از عشق به جُفتش ( که حالا قسمتی از خود او بود ) انداخت و گفت :

- اینکه توهمی باشه ، دلیل نمیشه واقعی نباشه

حرفش قانع کننده بود و طبیعتا مرگخواران هم قانع شدند .
در این بین مرگخواری مهجول النام از آن پشت پشت ها گفت :

- بلا بزن دیگه ، ابهت و عظمت ارباب اونقدری برای ما اثبات شده هست که با یه پس گردنی از بین نره.

حرف مرگخوار حتی قانع کننده تر هم بود ، پس بلاتریکس هم باید قانع میشد ، ، ، ، ، و ، ، ، ، ، ، شاید باورتان نشود امّا ...
شد !!!!!

بلاتریکس در حالی که چشمانش را از ترس بسته بود و داشت لبش را هم از ترس گاز می گرفت ، دستش را بالا برد و ...

محکم زد پس کله اربابش !!

اما اگر درخت راست می‌گفت چه؟ برآورده شدن آرزوها...
-یکی بیاد بزنه پس کله همایونی ما!

جماعت مرگخواران، یکی یکی انگشت در سوراخ گوش دیگری کردند که مطمئن شوند درست شنیده‌اند. در این بین انگشت هکتور بن بستی در گوش ایوان نیافت و از سوراخ دماغش بیرون زد.
-سرورم... یه بار دیگه تکرار می‌کنین خواهشا؟

لرد چشم غره ای نثار آنها کردند.
-فرمودیم یکی بیاد بزنه پس کله ما!

ملت مرگخوار که حالا مطمئن شده بودند از سلامت گوشی مناسبی برخوردارند، سعی کردند نحوه بستن دهانشان را هم به یاد بیاورند.

-یه پس گردنی خواستم ازتون ها! برید اصلا... برید کنار جلوی نور آفتاب رو نگیرید. شما اینکاره نیستین!

درخت بی اعصاب هم بود.
در این بین بلاتریکس که زودتر از سایرین موفق به بستن دهانش شده بود، فکری به سرش زد.
-من میزنم!

کاسه چشم پلاکس از تعجب شکست و حدقه چشمش هم قل خوران دور شد.
بلاتریکس به لرد سیاه نزدیک شد.
-عفو کنین سرورم!

و دستش را نزدیک گردن اربابش نگه داشت و با دست دیگرش کف دست خودش کوبید.
جماعت مرگخوار، یکی پس از دیگری پس افتادند و برخی هم ردا دریدند.

-برگرد ببینم!

بلاتریکس غرید.
-زدمشون دیگه! چی رو می‌خوای ببینی؟

لرد چرخیدند و درخت با نارضایتی غر زد:
-نه! محکم نزدی. قرمز نشده! یکی دیگه!

درخت قضیه را خیلی جدی گرفته بود.

خلاصه تا آخر این پست:

یکی از گیاه های مورد علاقه لرد، عاشق گیاه دیگه ای می شه و در اثر پیوند این دو تا، درخت عجیبی وسط گلخانه بوجود میاد.
درخت میوه های رنگارنگی داره و ادعا می کنه هر کسی که از میوه هاش بخوره به مدت یک ساعت به یکی از آرزوهاش می رسه. ولی برای بدست آورد میوه باید هر کاری درخت می خواد براش انجام بدن.

..........................

- ارباب تبریک می گیم... شما پدربزرگ شدین!

لرد سرش را از روی کاغذهای روی میز بلند کرد.
- ما بیجا کردیم با شما! ما پدر شده بودیم که الان پدربزرگ بشیم؟

اسکورپیوس دست و پایش را کمی جمع کرد.
- ببخشید ارباب... خبر رو بد به سمع و نظرتون رسوندم. هدف فقط خودشیرینی بود. واقعیت اینه که گیاه شما و یه گیاه دیگه به هم علاقمند شدن و هی ساقه و شاخ و برگشون در هم پیچید و دو تایی با هم تشکیل یک درخت دادند. درخواست داریم تشریف فرما شده و بازدید فرمایید.

چند دقیقه بعد، لرد و اسکورپیوس، در گلخانه تاریک، جلوی درخت ایستاده بودند و جمع مرگخواران در پشت سرشان قرار داشت.

درخت، بلند و تنومند بود و میوه هایش هر کدام به رنگی بودند. لرد سیاه خودش را لایق این میوه ها تشخیص داد و دستش را دراز کرد... ولی شاخه ای محکم روی دستش کوبیده شد.
-دست تسترال کوتاه!

لرد با بهت و حیرت به اسکورپیوس نگاه کرد و اسکورپیوس طوری که انگار خودش مقصر این حرکت زشت بوده، خوار و خفیف و در خودش مچاله شد.

درخت توضیح داد:
- به این تهی مغزای پشت سرتون هم گفتم... میوه های من الکی که نیستن. خاصن. آرزو برآورده می کنن. اونم یک ساعت کامل! هر کی میوه می خواد باید کاری که ازش می خوام رو انجام بده. البته کارای سختی هم نمی خواما. مثلا برای گرفتن اولین میوه، یکی باید یه پس گردنی به این کچل بزنه. اصلا ازش خوشم نیومد.

نگاه های مرگخواران به سمت های مختلف خیره شد. در آن لحظه اگر می توانستند، گوش هایشان را هم به سمت دیگری بر می گرداندند.

لرد سیاه اخم کرده بود. بین دو راهی نجات حیثیت و فهمیدن این که درخت راست می گوید یا نه، گیر کرده بود!