هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۲۱:۵۹ جمعه ۷ مرداد ۱۴۰۱

ریونکلاو، محفل ققنوس

آلنیس اورموند


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۲۲ دوشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
دیروز ۱۷:۳۸:۵۸
از دست این آدما!
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 179
آفلاین
قبل از آنکه پروفسور دامبلدور بتواند حرفی بزند، گرگ سفیدی دوان دوان از سمت قلعه به سوی جادوآموزان آمد.
گرگ جلوی چشم همه پیچ و تابی خورد و تبدیل به انسان شد.
- پرو... پروفسور!

آلنیس نفس نفس می زد و دستانش را به زانوانش گرفته بود. انگشت اشاره اش را بالا آورد تا لحظه ای بهش فرصت بدهند.
وقتی بالاخره حالش جا آمد، نفس عمیقی کشید و با نگرانی آماده شد تا جواب چهره های سردرگم جادوآموزان و دامبلدور را بدهد.
- ببخشید پروفسور! یه مشکلی پیش او-

نگرانی اش در لحظه جای خود را به خشم داد وقتی دید چند نفر، حیوانات بخت برگشته ای را روی دست گرفته و معلوم نیست میخواهند با آنها چه کنند.
- وایسا ببینم، تو اون جهنم دره ای که بزرگ شدی بهت یاد ندادن چجوری باید با یه جونور متشخص برخورد کنی؟ بذارش زمین ببینم! به چه حقی فکر کردی میتونی به پولک های از گل نازک ترش دست بزنی؟ هی تو! خوشت میاد یکی تخـ- چیز بچه های خودتو اینجوری ورداره جابجا کنه؟ آره؟ بذارش همونجایی که بود تا نیومدم با دندونام جرت بدم!

چند جادوآموز سال بالایی دست و پای آلنیس را گرفتند تا به آن دو جادوآموز فلک زده ای که لانه پرنده و مار بوآیی در دست داشتند آسیبی نزند.

پروفسور دامبلدور جلو آمد و از آلنیس خواست تا آرامش خودش را حفظ کند.
- این رفتار اصلا مناسب فرزندان روشنایی نیست باباجان! اصلا شما چرا همراه بقیه نیومدی که مصالح جمع کنی؟ مگه قرار نشد همه جادوآموزا همکاری کنن باباجان؟

آلنیس قیافه ای مظلوم و معصوم به خود گرفت.
- چیز... ببخشید پروفسور! من نیومدم که بقیه رو مریض نکنم! با بقیه تو درمانگاه بودیم... راستی نزدیک بود یادم بره! داشتم می گفتم! اون موقع که تو درمانگاه با چندتا جادوآموز جرونایی دیگه بودیم یه صداهایی از بیرون اومد، ما هم اومدیم تو سرسرا که ببینیم چه خبره، دیدیم یه گروه بزرگ سوسک گلاب به روتون سرگین غلتان روی تپه آواره های سرسرا وایسادن و خیلی عجیب رفتار میکنن! تازه یه حشره سیاه چندش گنده دیگه هم پیششون بود که مطمئنم از نژاد اونا نبود!

لادیسلاو که تا آن لحظه به نظر نمی آمد در بین گروه جادوآموزان باشد، ناگهان از ناکجاآباد ظاهر شد و جلو آمد.
- دنگ سیه چرده مان!



پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۴:۴۶ جمعه ۷ مرداد ۱۴۰۱

هافلپاف، مرگخواران

سدریک دیگوری


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۳۳ دوشنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
امروز ۲:۳۱:۲۷
از خواب بیدارم نکن!
گروه:
مرگخوار
ناظر انجمن
ایفای نقش
هافلپاف
کاربران عضو
گردانندگان سایت
پیام: 699
آفلاین
اندکی آن طرف‌تر، دانش‌آموزان در رقابتی تنگاتنگ به دنبال مصالح بودند‌‌. هرکس سعی می‌کرد چوب، سنگ، علف یا هر چیز دیگری که میشد بعنوان مصالح ساختمانی به کار برد را بدون اینکه اعضای گروهی دیگر متوجه شوند، پیدا کند.

و البته در مواقعی که نمی‌شد بدون جلب توجه این کار را کرد، کار به درگیری لفظی و سپس فیزیکی می‌کشید.

- هوی برو اون طرف! نمی‌بینی این محوطه مال منه؟
- ما وسط جنگلیم! کی گفته اینجا مال توئه؟
- من اول پیداش کردم. همه‌ی علف هرزای بلند این قسمت تا شعاع دو متری مال منن. تو برو یه جای دیگه واسه خودت پیدا کن.

درحالی که درگیری بین دو دانش‌آموز از گریفیندور و ریونکلا بالا می‌گرفت، پیکت خود را به تنه‌ی درختی تنومند چسباند و چیزهایی درمورد جدّ پدری‌اش زیر لب زمزمه کرد.

بجز پیکت و پروفسور زاموژسلی که همچنان به دنبال دنگش می‌گشت، بقیه تاحدودی مفید واقع شده و توانسته بودند مصالح نسبتا خوبی گیر بیاورند.
انبوهی از شاخه‌های درخت، برگ‌های خشک شده، تکه سنگ‌های بزرگ و کوچک و علف‌هایی در اندازه‌های متنوع بخش عادی مصالح را تشکیل می‌داد. موارد غیرعادی دیگری هم نظیر لانه‌های پرندگان همراه با تخم‌های درونشان، حیوانات بخت برگشته‌ای که نمی‌دانستند برای چه به آنجا آورده شده بودند و انواع و اقسام کرم‌ها و خزندگان و مواردی از این قبیل وجود داشت.

- پروفسور دامبلدور؟ اینا کافیه؟ می‌تونیم برگردیم؟


فقط ارباب!
هستم...ولی خستم!

تصویر کوچک شده


پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۲۲:۳۸ دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱

رامودا سامرز


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۲۵ پنجشنبه ۴ شهریور ۱۴۰۰
آخرین ورود:
۲۳:۵۴ یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲
از قلب شکننده تر توی دنیا نیس!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 56
آفلاین
-آخه چرا یه پیرمرد باید اینقد به یه داکسی وابسته باشه... مرلین داده داکسی! تازه توی حموم خونمونم زیاده.

کریم غرولند کنان برگایی که از درخت پایین افتادن رو به امید پیدا کردن دنگ، زیر و رو می‌کرد.

کریم هر جایی که احتمال می‌داد رو گشت. روی تنه درختا رو با دقت چک کرد، تخته سنگا رو به سختی تکون داد و زیرشون رو نگاه کرد، حتی تک تک لاکپشتارو از روی زمین بلند کرد تا شاید زیر بدنشون دنگ رو پیدا کنه! این وسط هم چند باری گیاه تله شیطان براش زیرپایی گرفت و با سر زمین خورد و لعنت فرستاد به روح دنگ!
-یعنی اگه این سوسکه رو پیدا کردم با دستای خودم می کشمش!
-غر نزن و زودتر پیداش کن که کلی کار داریم!

جستجو بی نتیجه بود؛ اما کتی مثل روح دنبال کریم راه افتاده بود تا مبادا دست از کار بکشه. آخرین جایی که امکان داشت دنگ رو داخلش پیدا کنه، محوطه کلبه هاگرید بود.

بالاخره کریم دنگ رو نزدیک قفس هیپوگریف ها، در حالی که با دوستش که یه سوسک سرگین بود در حال غلت دادن یه سرگین بودن، پیدا کرد.

-من به این رژیم غذایی عادت ندارما!
-نگران نباش! بهش عادت می کنی.

کریم صورت سبزش رو به سمت کتی برگردوند و با انزجار گفت:
-فکر نکنم لادیسلاو دیگه چنین حشره ای رو بخواد.



پسره ی خاله زنک!


پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۸:۱۹ دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱

ریونکلاو، وزارت سحر و جادو، مرگخواران

لاديسلاو زاموژسلی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۵۵ دوشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۳
آخرین ورود:
امروز ۱۳:۱۳:۵۴
از یترومایسین
گروه:
کاربران عضو
ناظر انجمن
ریونکلاو
ایفای نقش
مترجم
مرگخوار
پیام: 541
آفلاین

- سلام، تو می دونی دنگی که دینگ خطاب می شه کجا افتاده؟
-
-
-
-

- الان داری چی کار می کنی؟

کتی بل این سوال را از دانش آموز مو قرمزی پرسیده بود که روی زمین نشسته و به یک مورچه خیره شده بود.

- دارم ازش می پرسم دنگی که دینگ خطاب می شه کجاست.
- این مگه حرف می زنه؟
- نه.
- پس چطوری می خوای بهت بگه؟
- از تو چشاش... می خونم.

کتی متوجه شد که دانش آموزی که مقابلش بود یک دانش آموز معمولی نیست، پس چوبدستی‌اش را بالا آورد و گفت:
-چلبوسوپومنالوس!

دستی از غیب ظاهر شد و یک پس گردنی به پسر زد.

- آخ! چرا می زنی؟
- واسه خودش نشسته یه گوشه با جک و جونورا ور می‌ره. به جا این خل بازیا پاشو برو مثل آدم بگرد.

پسرک که حالا روی زمین افتاده بود به سوی کتی برگشت و به او گفت:
- تو هیچ می دونی که من کیم که اینطور باهام رفتار می‌کنی؟
- نع! کی‌ای؟

پسرک آب دهانش را فروداد و با بغض گفت:
- کِریم!
- کِریم؟ کدوم کریم؟

کِریم اشک هایش را پاک کرد و چهارزانو نشست.
- کِریم ویزلی.
- آمممم... خب باشه، پاشو بگرد کریم.

کتی این را گفته و از کریم که به نظرش حالت عادی نداشت دور شد. اما کریم که در خانواده‌ای به شدّت پرجمعیت رشد پیدا کرده و بزرگ شده و در اثر فقدان توجه کافی عقده‌ای شده بود، با شنیدن جمله‌ای که مستقیما او را خطاب نموده و از او چیزی را طلب کرده بود، سر از پا نشناخت، بلند شد، خاک را از لباسش تکاند و آماده شد تا با تمام وجودش به دنبال آن حشره کوچک سیه چرده‌ی نفرت انگیز بگردد.


تصویر کوچک شده


پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۶:۵۲ دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱

گریفیندور، محفل ققنوس

آلبوس دامبلدور


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۲۷ چهارشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۱
آخرین ورود:
۲۳:۲۳:۲۴ دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۲
از دفتر کله اژدری
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
محفل ققنوس
گریفیندور
ناظر انجمن
پیام: 73
آفلاین
پروفسور دامبلدور ید طولایی در سخنرانی های مختلف داشت. سخنرانی جشن اول سال، سخنرانی ختم، سخنرانی عید قربان، حتی سخنرانی انقلابی ، اما در آن لحظه می دانست که سخنرانی وقتی تاثیرگذار است که گوش شنوایی باشد و چیزی که جادوآموزانش نیاز داشتند در آن لحظه عمل گرایی بود.
البته اینکه متن سخنرانی هایش را صبح در قدح اندیشه خالی کرده بود هم بی تاثیرنبود.

-چیکار داره میکنه؟
-من همیشه گفتم که دامبلدور یه تخته‌ش کمه.
-اما کارهاش نشون داده جادوگر بزرگی‌ه.
-داره دنبال چیزی میگرده؟

دامبلدور بدون توجه به جادوآموزان با عصا و چوبدستی(دو دستی) کف جنگل را بررسی میکرد و عده ای لاکپشت دیگر را هم بلند کرده بود تا ببیند احیانا روی چیزی ننشسته باشند.

-پروفسور؟ دنبال چیزی می گردین؟

دامبلدور سر بلند کرد و با لبخندی به جادوآموز هافلی نگاه کرد.
-بله فرزندم. دینگی که دنگ خطابش میکنه باید همین اطراف باشه. اگه کمی تلاش و جاه طلبی داشته باشیم و با شجاعت و هوش پیش بریم میتونیم هم استاد امتیازدهی‌تون رو با پیدا کردن دینگ برگردونیم هم سر راه مصالح به درد بخور رو جمع کنیم. به نظرم این خاک برای کاشی های کف مناسب باشه.

جادوآموزان از سخنرانی دامبلدور خمیازه ای کشیدند اما چند جمله شاخک هایشان را تیز کرده بود.
تلاش؟ جاه طلبی؟ شجاعت؟ هوش؟
آیا دامبلدور آنهارا زیر نظر داشت و میخواست که برای حل مشکل‌شان دست به کار شوند؟

قبل از اینکه دوگالیونی همه جادوآموزان بیفتد نیکلاس فلامل که کیمیاگر بود همراه عده ای از هافلی ها به سمت سنگ های اطراف رفتند تا هم دینگ و هم سنگ و خاک مناسب پیدا کنند و گوی رقابت را زیر بغل زده قهرمان شوند.

اعضای بقیه گروه ها هم به همدیگر نگاه کردند. بعد به دامبلدوری که حالا درخت ها را بلند می کرد و زیر و رویشان را می گشت نگاه کردند و بعد هافلی ها را دیدند که با تلاش و جدیت مشغول بودند.
آنها هم باید هرچه زودتر دست به کار می شدند.



پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۱:۲۰ دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱

اسلیترین، مرگخواران

دوریا بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۵ پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
امروز ۷:۱۰:۵۳
از جنگل بایر افکار
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
اسلیترین
مرگخوار
گردانندگان سایت
ناظر انجمن
مترجم
پیام: 305
آفلاین
هیچ کس نمی‌دانست چرا پروفسور زاموژسلی پیش قدم شده بود تا در این مسئله کمک کند. او حتی سر کلاس درسی هم نداده بود! حالا میخواست علاوه بر کمک، روش خردمندانه‌ای را هم در پیش بگیرد؟ شاید حشره‌ی سیاه کوچکش می‌توانست او را کنترل کند و او فکر خردمندانه‌ای داشت. هر لحظه به تعداد افرادی که زیر لب با هم شروع به صحبت کرده بودند، افزوده می‌شد.

-واقعا فکر خردمندانه‌ای داره؟
-نکنه سر کاریم؟
-عجیب نمیزنه؟
-شاید اون حشره‌ی عجیبش مثل موشِ سرآشپزه!
-موش سرآشپز کیه؟
-نباید جلوشو بگیریم؟ به کشتن ندمون!


در همین هنگام حشره‌ی پروفسور خودش را به لبه‌ی کلاه رساند و شروع به صحبت کرد.

-سلام خدمت همه نوگلان باغ دانش جادویی، اول که آرزو می کنم توی این کلاس خیلی بهتون خوش بگذره و همینطور من بتونم چیزی بهتون...

هنوز کلمات به طور کامل از دینگ خارج نشده بود که گوجه‌ی پلاسیده‌ای دنگی به او برخورد کرد.
جادوآموزان با آمیخته‌ای از خشم و سپاس گزاری به اطراف نگاه کردند. احتمالا حشره داشت سر کارشان میذاشت و پروفسور هم نمی‌توانست کاری از پیش ببرد اما به هرحال کسی که قرار بود امتیازدهی را انجام بدهد همین پروفسور تازه وارد بود.

-کی زد؟
-خودت بیا جلو! مرسی ازت
-باید لهت کنیم!

پروفسور زاموژسلی که از قدرت پرتاب گوجه کلاهش و همراه آن دینگ به عمق جنگل پرتاب شده بود، دست‌هایش را پشتش قفل کرد، و با حالتی که نمیشد فهمید بی تفاوتی محض است یا شوکِ غم رو به گروه عظیم دانش آموزان کرد.

-از شدت فعالیت‌های جان کاه فرسوده گشته‌ایم و بسی احساس گرسنگی می‌نماییم. همچنین دنگِ دینگمان نیز از ما جدا گشته است و این حادثه‌ی غم افزا کمکی به شرایطمان نمی‌کند. ما از امتیازدهی این خیره سران انصراف داده و مسیر خود را از ایشان جدا می‌نماییم.

و با گفتن این جملات ثقیل پروفسور از جمعیت دور شد.
جادوآموزان به شدت احساس اضطراب و گیجی می‌کردند چون هیچ استاد دیگری به دست و دلبازی پروفسوز زاموژسلی نبود و همچنین می‌شد به راحتی با کمی غذا با او مذاکره کرد اما از طرفی کسی نمی‌دانست که آیا دینگ زنده است یا مرده و اگر مرده باشد شاید بهتر بود بگذارند پروفسور از آن‌ها تا حد امکان دور شود چرا که هیچ کس از توانایی‌های استاد عجیب خبر نداشت و نمی‌دانست تا چه حد می‌تواند آن‌ها را تنبیه کند.

-جلوشو بگیریم؟
-نه! یه استاد دیگه پیدا می‌کنیم!
-از کجا؟ همین یکیم مثل اینکه زوری پیدا کردن!
-امتیاز خوب میده، حیفه؛ باید بریم دنبالش!
-من میرم دنبالش!
-نه!
-پس نمیرم دنبالش!
-نه!
-چیکار کنیم بالاخره؟

یک نفر باید تصمیم نهایی را می‌گرفت.



Tranquil Departure
,Out beyond ideas of wrongdoing and rightdoing
.there is a field. I’ll meet you there
*
.I believe in poems as I do in haunted houses
.We say, someone must have died here
*
You are NOT the main character in everybody's story
*
Il n'existe rien de constant si ce n'est le changement
*
Light is easy to love
Show me your darkness


پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۷:۲۵ یکشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۱

ریونکلاو، وزارت سحر و جادو، مرگخواران

سو لى


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۳۲ دوشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۱۷:۰۲:۳۶ یکشنبه ۶ اسفند ۱۴۰۲
از این سو، به اون سو!
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
ریونکلاو
کاربران عضو
پیام: 541
آفلاین
" خلاصه"


سرسرای عمومی هاگوارتز بر اثر طوفان تخریب شده و دامبلدور از خود جادوآموزان خواسته تا با جادو یا روش های دیگه، اونجا رو تعمیر کنن.
در ابتدا کسی تن به این کار نداد، ولی بعد از تصمیم دامبلدور برای دادن امتیاز به گروهی که اعضاش بیشترین مشارکت رو داشته باشن، همه برای بازسازی سرسرا دست به کار شدن. قرار شد تا امتیازدهی به گروه ها رو استاد درس وردهای جادویی، یعنی پروفسور زاموژسلی انجام بده.
همه به جنگل رفتن تا برای ساخت سرسرا مصالح جمع کنن و حالا جلوی درخت بلندی وایسادن تا پروفسور زاموژسلی قطعش کنه.




ویرایش شده توسط سو لى در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۲ ۱۷:۴۳:۲۰
ویرایش شده توسط سو لى در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۲ ۱۷:۴۵:۱۶
ویرایش شده توسط سو لى در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۲ ۱۹:۴۱:۳۳

بلای جان ارباب!

بهش دست نزنید! مال منه.


پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۲:۴۰ یکشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۱

سوزان بونز


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۷ شنبه ۴ تیر ۱۴۰۱
آخرین ورود:
۹:۰۹ پنجشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲
گروه:
کاربران عضو
پیام: 14
آفلاین
جمعیت جادوآموزان با چهره های درهم و غرولند کنان پشت سر پروفسور زاموژسلی که حال بسیار محبوب شده بود به طرف جنگل به راه افتادند؛ دامبلدور اما کمی عقب تر از جمعیت حرکت میکرد تا بار دیگر با سیلی از گوجه، خیار های خشمگلین مواجه نشود.
سوزان هم لابه لای جمعیت اهسته راه میرفت تا زیر دست و پا له نشود.
پس از دقایقی پیاده روی در میان درختان سربه فلک کشیده جمعیت از حرکت ایستادند و به نظر می آمد حالا تقریبا به وسط جنگل، محل رویش درختان تنومند رسیده باشند.
دامبلدور آهسته و پیوسته جلو آمد و برای اینکه بین جمعیت دیده شود، با کمک جناب زاموژسلی بر روی تخت سنگ بزرگی ایستاد و صدایش را صاف کرد.

_ بابا جانیای عزیز! لطفا...

_ اهااااااااااایییی از رو کمرم بیا پایین هویییی پیرمرد! خجالت نمیکشی با اون حجم ریش روی کمر من سوار میشی!؟

ناگهان سر سبز رنگی از تخته سنگ بیرون امد و تخته سنگ چنان تکان خورد که پیرمرد با تمام اسباب و اساسیه اش نقش زمین شد.
بر زمین افتادن پیرمرد مساوی شد با خنده و تمسخر جادوآموزان که به لطف سدریک دیگوری که یکی از زرنگ های هاگوارتز بود و جناب زاموژسلی سروصدا کمترشد.
دامبلدور به عصایش تکیه داد و با کمری خمیده به سختی از جا برخاست.

_ ببینم باباجان مگه سنگ هم حرف میزنه؟

_ پیرمرد مومن سنگ چیهههه، من لاکپشتم لاکپشتتتتت!

لاکپشت عصبانی دست و پاهایش را از لاک کهنه اش بیرون کشید و ادامه داد:

_ وقتی کوچیک بودیم از دست بچه هاتون آسایش نداشتیم حالا هم شما مارو با سنگ اشتباه گرفتین!

خوشبختانه سوزان در صحبت و مذاکره با لاکپشت ها مهارت داشت، سریعا خود را از لابه لای جمعیت حیرت زده بیرون کشید‌.

_ جناب دامبلدور اگر اجازه بدین من با این لاکپشت گرانقدر صحبت کنم.

دامبلدور که از حیرت دندان مصنوعی هایش را گم کرده بود سرش را به نشانه تایید تکان داد.

_ جناب لاکپشت عزیز، ای عزیز ترین و زیبا ترین لاکپشت جهان، ای لاک قشنگ ترین لاک دار ... ینی چیز خانه به پشت جهان.... ما داشتیم از اینجا رد میشدیم و قصد توهین به لاکپشت گرانقدری چون شما رو نداشتیم، این پیرمرد مظلوم، بدبخت‌،بیچاره....

_ عهم عهم!

_ ینی چیز این مرد خیلی جوان گرامی مهربون قشنگ رو ببخشید ماهم بریم به بدبختیمون برسیم.

و بالاخره پس از ساعت ها چرب زبانی سوزان لاکپشت راضی شد پروفسور دامبلدور را حلال کند و برود پی زندگی اش.
در این فاصله جادوآموزان هم یک چرت کوتاهی زده بودند و باز همگی باهم به راه افتادند و لحظه ای بعد جلوی درخت اسمان خراش پیری از حرکت ایستادند، پروفسور زاموژسلی که حسابی ژست ماگل های قوی را گرفته بود تبر رنگی رنگی و ربان پیچ شده ای را که پلاکس تزیین کرده بود برداشت و ضربه ای به درخت زد، اما پس از چند ثانیه خودش برای اینکه آبرو ریزی نشود تبر را بر زمین گذاشت و چوبدستی از را در دست گرفت.

_ جنابمان قصد در قطع کردن درخت با روشی خردمندانه داریم...


ویرایش شده توسط سوزان بونز در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۲ ۱۴:۳۸:۳۶
ویرایش شده توسط سوزان بونز در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۲ ۱۵:۲۰:۱۰
ویرایش شده توسط سوزان بونز در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۳ ۹:۱۸:۵۴


پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۲:۳۴ یکشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۱

پلاکس بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۰۸ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۰:۴۹:۲۸ پنجشنبه ۳ اسفند ۱۴۰۲
از ما هم شنیدن!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 219
آفلاین
مک گونگال روی زمین نشست و کاغذ های قرعه کشی را جلوی پایش ریخت؛ روی هرکدام نام یکی از اساتید را نوشت و مشغول هم زدن کاغذ ها شد. بعد از چند ثانیه، یکی از کاغذ هارا درآورد و باز کرد:
_ به اطلاع میرساند... .

صدایش در انبوده صداهای جمعیت گم شد، به همین دلیل بلند تر فریاد کشید:
_ به اطلاع میرساندددد .

همه حواس ها با ترس و لرزش به او جلب شد.

_ خب... داشتم میگفتم، اسم پروفسور زاموژسلی در اومد. در ضمن پرفسور دامبلدور گفتن من برم از لباس کهنه ها دستمال در بیارم، نیاز میشه.

مک گونگال کاغذ را به دست لادیسلاو زاموژسلی داد و با همان سرعت دامبلدور غیب شد.

_ خود خویشتنمان ناظر شمایان شدیم؟ خوب است.

همه جادو آموزان، به افتخار لادیسلاو _که در اولین کلاس به همه آنها نمره های خوبی داده بود_ ایستاده دست زدند و هورا و جیغ کشیدند.

_ کنون ما بر شما نظارت بنمونده و امتیازتان میدهیم؛ مشغول گردید.

پلاکس به مخروبه های تالار دست کشید.
_ ولی اینا همشون خراب شدن... باید آجر و مصالح جدید داشته باشیم. تازه برای نقاشی ساختمون داخلی رنگ هم نداریم.

ارتباط روحی دامبلدور هنوز از دفترش با سرسرا برقرار بود.
_ غصه نخورید باباجانیان، چیزی که زیاده مصالح، جمع کنید بریم از جنگل بیاریم.

_ مگه تو جنگل مصالح هست.

دامبلدور در حین صحبت روحی با سرسرا، خودش را جسما به آنجا رساند.
_ البته که هست باباجان، چوب از درخت ها، سنگ از صخره ها، آجر هم... آجر هم گل رس برمیداریم میپزیم باباجان، خیالت راحت.



پاسخ به: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۲۰:۱۵ شنبه ۱ مرداد ۱۴۰۱

گریفیندور، مرگخواران

کتی بل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۴۴ دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۴۹ سه شنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۲
از زیر زمین
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
پیام: 454
آفلاین
جادو آموزان، بی معطلی، به سمت آجر ها هجوم آورده و هر کدام یکی دو آجر برداشتند.
مینروا و دامبلدور و باقی استاد ها، با خیال راحت به جادو آموزان مشوقی که آجر به دست بودند، نگاهی انداختند و خواستند با خروج از سرسرا و بازگشتن به اتاق هایشان، به ادامه ی استراحت شیرینشان بپردازند، که جادو آموزی شبیه قاشقی نشسته، وسط پرید.
- ولی پروفسور، بعدا شما از کجا میفهمین که کودوم گروه بیشترین همکاری رو داشته؟

دامبلدور پس از چند دقیقه تفکر پر اضطراب، و خیره شدن به استاد هایی که ناگهان به در و دیوار مخروب سرسرا علاقه پیدا کرده بودند، جوابی یافت.
- بابا جان! سرگروه ها این وظیفرو به عهده میگیرن!
- بازم، پروفسور! یادتون نیست موقع رفتن به هاگزمید، سرگروه ها مفقود شدن؟ هنوز پیداشون نکردیم.

صورت دامبلدور به شکل علامت سوالی درآمد. اما حال، مهم سرسرای مدرسه ی نازنینش بود!
- باباجانیان! بعدا به موضوع سرگروه ها میرسیم! نظرتون چیه برای اینکه کودوم معلم ناظرتون وایسه رای بگیریم؟
- شما هم حساب میشین؟

دامبلدور، ورقه های قرعه کشی را در دستان مینروا گذاشت و به دفترش بازگشت.
- خوش بگذره، باباجانیان!


ارباب من Lord

گر کسی مرا ببیند نتواند که ببیند چون که او قارقارو نیست!

قاقاروی بدون مو!








شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.