خلاصه:
لرد ولدمورت توهم زده و همه رو به شکل سبزیجات میبینه. محفلیا از وضعیت لرد سوءاستفاده میکنن و ازش آش درست میکنن تا بفروشن. ولی مرگخوارا، لرد-آش رو به زور نجات میدن.
لرد اما به گفته ی خودش آش مسئولیت پذیریه و میخواد که خورده بشه و به همین منظور دستور میده که مرگخوارا روی شعله بذارنش که جا بیفته. اما شعله ای که از قضا سخنگوئه، از آش لرد خوشش نمیاد و او نو پرت میکنه رو زمین. مقداری از آش حاوی لرد هم روی زمین میریزه و میره لای کاشی های خونه! (
)
مرگخوارا میترسن اون مقدار آشی که رفته لای کاشی ها، قسمت مهمی از لرد، مثل قلب یا کبدش بوده باشه. و تصمیم میگیرن آش ریخته شده رو جمع کنن. ولی چون نمیتونن لردو از لای کاشی ها جمع کنن، تصمیم میگیرن خونه ی ریدل ها رو کج کنن که لردِ آشی ای که داخل کاشی مونده بریزه داخل پاتیل و به باقی لرد بپیونده!
***
مسلما نقشه ای بهتر از آن، برای نجات یک ارباب که بین کاشی های خانه گیر کرده باشد وجود ندارد. این را هر مرگخواری که در آن لحظه در جمع حضور داشت، میدانست.
بعد از یک تلاشِ بی اثر در هل دادن خانه ، آنها باز هم دست از کوشش نکشیده بودند و امیدوارانه در حال چیدن یک نقشه ی جدید و تنظیم جایگاه هرکس در نقشه بودند.
اما بالاخره صبر راوی به سر آمد و تصمیم گرفت در روند داستان دخالت کند.
-اِهِم... عذر میخوام...
مرگخواران دست از کار کشیدند دستشان را سایه بان چشمانشان کردند و با اخم به جایی در آسمان، که احتمالا صدای پر طنین و آسمانیِ راوی از آنجا به گوش میرسید نگاه کردند.
راویِ مذکور خود را جمع کرد و با دستپاچگی ادامه داد:
-ببینید من اصلا قصد دخالت ندارما... ولی شماها واقعا فکر میکنید میتونید یه خونه رو بلند کنید و باقی مونده ی لرد رو بریزید تو پاتیل؟! باور کنید موفق نمیشید.
مادا ماکسیم پشت چشمی نازک کرد و جواب داد:
-آهای راوی! ما خودمون خوب میدونیم تو آسمونی و خیلی مقدسی و باعث نوشته شدن این پست ها میشی...
ولی ببین تا الان که ما رو تو این بدبختی گذاشتی و مجبومون کردی این کارا رو بکنیم. پس لطفا دخالت نکن تو کارمون!
دختر بچه راویِ آسمانی و مقدس که چیز دیگه ای برای گفتن نداشت، آخرین حرفش را از پشت لپ تاپش فریاد زد:
-باشه ولی همینجا میمونم و میبینم که نمیتونید این کار رو بدون جرثقیل انجام بدید.
دقیقه ای بعد، مرگخواران تا سه شمردند و طبق استراتژی جدیدشان، شروع به هل دادن خانه ی ریدل ها کردند. خانه به سمت راست کج شد. بعد به سمت چپ تلو تلویی خورد و بالای سر پاتیل حاوی لرد قرار گرفت و آشی که لای کاشی ها گیر کرده بود، قطره قطره داخل پاتیل چکید.
سپس خانه ی ریدل ها، به همان سرعتی که از جا بلند شده بود با صدای گرومپ مهیبی سرجای خود قرار گرفت.
راوی به سرعت صحنه را ترک کرد و نوری که تا چند لحظه پیش فضای را پر کرده بود از بین رفت.
از آن طرف، لردِ داخل آش، که حالا احساس رضایت میکرد از جایی داخل پاتیل دستور داد:
-خب... حالا که آشی شدیم تکمیل و ذراتمان سر جای خودشان قرار گرفتند، سرِ حرفمان هستیم.
ما نیاز دارم که جا بیفتیم و خورده بشیم. وگرنه با همتون قهر میکنیم.