هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۱۵:۰۶ دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۳
#22

هری پاتر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۵۱ چهارشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۶:۳۷ جمعه ۳۰ مرداد ۱۳۹۴
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 224
آفلاین
تراختور سازی - ترنسیلوانیا

پست سوم.

پـــــاق!

اعضای تیم تراختور سازی خسته اما خوشحال جلو در عمارت کاپیتانشان ظاهر شدند. فلورانسو به سرعت در را باز کرد و همه مانند برگ خزان بر روی مبل ولو شدند. سیسرون که ترس، قیافه ی او را ترسناک تر از قبل کرده بود به ملت نگاه کرد. ناگهان دابی بغل هری پاتر پرید و گفت:
- هری پاتر! دابی از سیسرون ترسید! اون ترسناک بود! نـــــــه! دابی فیلم ترسناک نخواست!

همه ی اعضای تیم با تعجب به یکدیگر نگاه کردند. واقعا وجود هری، دامبلدور و دابی، پیشنهاد کدام دانشمند بود؟ هری به آرامی دابی را زمین گذاشت و به سوی چمدانش دوید. چند دقیقه بعد با جوراب پشمی قرمز رنگی وارد نشیمن شد و به سوی جن خونگی وحشت زده رفت. جوراب پشمی را به سوی او دراز کرد و گفت:
- بیا دابی، اینو بگیر و دیگه به چیزای بد فکر نکن.
- اوه! هری پاتر خیلی لطف داشت!

ناگهان پروفسور دامبلدور از جای خود بلند شد و به سوی دابی دوید، جوراب پشمی را از دست او گرفت و آن را در آغوش کشید. سپس برای جوراب لالایی سر داد و وقتی جوراب به خواب رفت، (!) روی خود را به سوی پسر برگزیده برگرداند و با بغض به هری گفت:
- فرزندم؟ جوراب پشمی رو دادی به دابی؟ چطور تونستی با من اینکارو بکنی؟
- پروف...!
- دامبلدور باید جوراب را به دابی داد! اون مال دابی بود!

پروفسور با کمال آرامش جوراب را روی مبل گذاشت و به طرف دابی برگشت و گفت:
- نه فرزندم اون مال منه.
- دامبلدور از دابی تو هاگوارتز کار کشید! باید حقوق او را داد! :ant:

دابی با این حرف به سوی جوراب که روی مبل بود، شیرجه زد. در همین لحظه صحنه اسلو شد و دابی در هوا معلق ماند. پروفسور ریش هایش را گره زد و مانند کابوی ها که سوار بر اسب طناب حلقه شده ی خود را پرتاب میکنند، سوار بر پشتی مبل ریش گره زده ی خود را پرتاب کرد و دابی را در هوا گرفت.

- اون مال دابی بود!
- نه فرزندم مال منه!
-

در روز مسابقه

- ما میبریم!
- پیروزی مال ما بید!

شیر فرهاد و سیسرون کف دست هایشان را به یکدیگر کوبیدند. پروفسور دامبلدور که هنوز از پیشنهاد آنتونین ناراحت بود زیر چشمی به او نگاه کرد. آنتونین دالاهوف جلوی تلوزیون نشسته بود و فیلم دزدان کارائیب 3 را تماشا میکرد. هری هم مدام در حال فرار از دابی بود زیرا او در تلاش بود او را نجات دهد.

- فرزندان؟ به نظرتون کار درستی بود این یه هفته رو حتی یه جلسه هم تمرین نکردیم؟ تمام این یک هفته رو استراحت کردیم و خوردیم و خوابیدیم.

فلورانسو که درحال هماهنگی با مسئولین محل برگزاری مسابقه بود سرش را از اتاق بیرون آورد و به پروفسور دامبلدور نگاه کرد. بعد از چند دقیقه بعد از پاترونوس فرستادن، کاپیتان تراختور سازی به سوی پیر مرد محفل ققنوس آمد و گفت:
- پروفسور ما که اسنیچ رو جادو کردیم! پس میبریم، چرا باید تمرین کنیم؟
- فرزندم من میدونم اینکارا آخر عاقبت نداره.
- ایول جک گنجیشکه!

همه به سوی آنتو برگشتند که با پیروزی جک بر دیوی جونز به هوا پریده بود. آنتو با لبخندی به اعضای تیم تراختور سازی زد و گفت:
- ببخشید یه لحظه جو گرفتم!

قبل از آنکه فلورانسو بتواند جواب دامبلدور را بدهد هری دوان دوان وارد شد و به سمت اتاقش رفت. کاپیتان تیم تراختور سازی با تعجب به این صحنه نگاه کرد، چند دقیقه بعد هری با چمدانش از اتاق بیرون آمد و به سمت در رفت. فلورانسو به سرعت جلوی در ایستاد و رو به هری گفت:
- کجا داری میری؟
- مسابقه داریم دیگه بریم استادیوم.
- دروغ نگو.
- خب راستش من برای فرار از دابی میخواستم وانمود کنم دارم چمن میزنم بعد دابی خواست کمکم کنه الان داره با تراختور حیاطتون رو شخم میزنه.
-
جلو ورزشگاه غول های غار نشین

اتوبوس تیم تراختور سازی جلو ورزشگاه ایستاد و اعضای تیم هندسفری به گوش و گرمکن به تن، از اتوبوس پیاده شدند و به سوی رختکن پیش رفتند. در همان لحظه اتوبوس تیم ترنسیلوانیا جلو ورزشگاه ایستاد و اعضای تیم رقیب از اتوبوس پیاده شدند و دو تیم با یکدیگر چشم در چشم شدند. دامبلدور با بغض به گلرت چشم دوخت.

- گلرت؟ دوست من؟ چطور دلت اومد رو به روی من قرار بگیری؟
- آلبوس...!

اعضای دو تیم با تعجب به این صحنه نگاه کردند به جز شیر فرهاد که با نیشخند به دافنه که با قل خوردن به آن محل رسیده بود، نگاه کرد. سیسرون هندسفری خود را از گوشش بیرون آورد و گفت:
- تیم بازنده رو ببین.
- من ... روونا راونکلاو... قول میدم شما تو این بازی میبازید.

با این حرف بانوی آبی پوش، همه ی اعضای تیم تراختور سازی نا خداگاه شروع به خندیدن کردند. آماندا، کاپیتان تیم ترنسیلوانیا به سمت تراختوری ها آمد و در چند سانتی متری فلورانسو ایستاد. با چوبدستی خود جلو پای کاپیتان اشکالی عجیب کشید. چوبدستی خود را غلاف کرد و گفت:
- این خط اینم... ام... نشونه مثلا. ما این بازیو میبریم با اختلاف 100 امتیاز.
- ببینیمو تعریف کنیم.

با این حرف آنتونین، اعضای هر دو تیم به سوی رختکن رهسپار شدند.

در رختکن

- پروفسور تورو مرلین بشین الان بازی شروع میشه!
- نمیتونم بابا جان من روم نمیشه با تقلب برنده بشم.

فلورانسو دیگر کم مانده بود که سر خود را زیر تراختورش بگذارد و خودش را راحت کند که در همان لحظه شیر فرهاد کنار او ایستاد و به او نگاه کرد. هری هم مسابقه ی دوی فرار از جان گذاشته بود تا دابی هوس کمک کردن به او را نداشته باشد. در همین لحظه شیر فرهاد به کاپیتان فلورانسو گفت:
- ها فلفلی وگوئم وخوای پروف رو وبرم تو ای زمین؟
- صد بار گفتم ف...لو...ران...سو. نخیر لازم نکرده خودم راضیش میکنم.
- ها فقط بعد مسابقه یه سر وزن به پایین بربره به بوا موام سر وزنیم.

قبل ازآنکه فلورانسو بتواند موهایش را بکند صدای دیگری از آن سوی رختکن آمد، دابی به پای هری چسبیده بود و سعی کرد هرطور شده اجازه ی کمک کردن به او را بگیرد.

- هری پاتر اجازه داد دابی تو بازی کمکش کرد؟
- نــــــــه!
- بابا بیخیال نقشه و اینا! برین سوار تراختور های جادوییتون شید بریم تو زمین! :vay:

با این حرف کاپیتان تیم تراختور سازی، اعضای تیم روانه ی زمین شدند.

در زمین

- سلام بینندگان عزیز من شلوار جین لی جردن هستم و قراره بازی دو تیم ترنسیلوانیا و تراختور سازی رو گزارش کنم. شنید که اعضای تیم ترنس رو معرفی کردم و الان اعضای تیم تراختور رو معرفی میکنم... دروازبان تیم، آلبوس پرسیوال والفریک برایان دامبلدور.
- یــــــــاح! ( به زبون غول های غار نشین همون شیره )
پروفسور که روی تراختورش نشسته بود و قصد بلند شدن نداشت و زور فلورانسو بالاخره پرواز کرد و در حالی که جوراب پشمی اش را رو به دوربین گرفته بود مارک روی جوراب یعنی اسپانسر تراختور سازی را تبلیغ کرد.

- دو مدافع تیم... آنتونین دالاهوف و شیر فرهاد! که ظاهرا باهم گلاویز شدن.
- یــــــــــاح!

آنتونین در حالی که شیرفرهاد یقه اش را گرفته بود و فریاد " با فلفلی چیکار وداری " سر میداد رو به دوربین برگشت و لبخند ملیحی زد و صدای سو و جیغ نیمفادورا از جای تماشاگران بلند شد.

- ددی خودمه!
- دو مهاجم تیم ... سیسرون هارکیس و فلورانسو!
- یــــــــــاح! یـــــــــاح!

بالاخره دو نفر از اعضای تیم سوار بر تراختور های آخرین مدل (!) به پرواز در آمدند و با ژستی به دوربین خیره شدند. هری آماده شد که با تراختور خود به پرواز در بیاید که بار دیگر دابی به پای او چسبید.

- و هری پاتر! مهاجم دیگر تیم!

هری فرصت نکرد که دست به سینه به دوربین نگاه کند و تنها به یک لبخند اکتفا کرد. هاگرید که بر روی سکو نشسته بود وقتی نام هری را شنید بلند شد و فریاد " شیره! " سر داد و کیک پیروزی تیم تراختور را بالا گرفت. گراوپ هم درحالی که پف فیل بزرگی در دست داشت به زمین بازی نگاه کرد.

- و جستجوگر تیم تراختور سازی، دابی!

دابی با شنیدن نام خود پای هری را ول کرد و با تراختور خسته خود در آسمان اوج گرفت و بقیه اش هم خودتان حدس بزنید. بعد از معرفی شدن اعضای تیم تراختور سازی، فلورانسو و آماندا جلو رفتند و با یکدیگر دست دادند.

- بله دو کاپیتان با هم دست دادند اما به نظر میاد آماندا اون وسط یه دندونی هم نشون داد. واقعا چرا باید یه خون آشام...
- جردن؟

پروفسور مک گوناگال که برای دیدن بازی پروفسور دامبلدور ( ) به ورزشگاه آمده بود این حرف را بر سر جردن فریاد کشید و عصای خود را بر سر جردن کوبید. مک گوناگال با وجود آنکه پیر شده بود و روی ویلچر نشسته بود هنوز هم روی جردن نفوذ داشت.

- آخه چرا؟ چرا من هروقت باید گزارش کنم این پیری باید پیش من باشه؟ چرا آرزوی یه گزارش خوب رو به دلم میزارید؟ خب با سوت داور بازی شروع میشه.

با پرتاب کوافل به هوا، مهاجم های دو تیم به سمت توپ هجوم بردند. تراختوری ها مطمئن بودند بازی را برده اند اما بعضی وقت ها اوضاع آن جوری که آن ها می خواستند پیش نرفت!


به یاد گیدیون پریوت!

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.



تصویر کوچک شده
تصویر کوچک شده


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۱۲:۰۸ دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۳
#21

سیسرون هارکیس


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۳۱ پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۲۲:۱۵ چهارشنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۴
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 96
آفلاین


تراختور سازی vs ترانسیلولیانا


پســـــــــت دوم تراختوریانگان!


- ای الان از کجا برق ویاره؟

شیر فرهاد که چونان خرس های جنوب ایلات اَجنبیستان دهانش باز مانده بود و به آن تک چراغ نگاه می کرد، این سوال را بپرسیدیده بود.البته ناگفته نماند که آن نگاه نافذ آن چنان بر چراغ اثر کرد که بپوکید سخت و بر هر سوی پاشیدن گرفت، لکن فرهاد شیر همچنان بر چراغ چشم دوخته بود که ناگهان با فریاد آن آلبوس ریش پشمکیانی بر خود آمد و آن لوزه هایش را پنهان نمود.

- نع! من اجازه این عمل وقیحانه رو نمی دم! ما باید ببازیم!

- آره آره، پیشگوئی می گه!پیشگوئی ... غلط می کنه.

جمله ثانی را آن علّه کله زخمی اضافه نموده بود و چون نگاه های معنی دار جماعت را بر خویشتن خویش بدیده، آن سان نمودیده بود.از آن سوی نیز آلبوس که از خویشتن خویش بی خود گشته بود، لانچیکو ای در هوا ظاهر نمود و بر آنتونین حمله ور شد و فریاد بر آورد:

- ای مزدور اغفال گر! ای خائن! ای راه راه سیاه سفید! ای..

که ناگهان شیر فرهاد خنده ای از خود در کرد و افزود:

- هَهَ هه هه ، ای شلوار بوآ منم راه راه بیَ هه هه هه.

و آلبوس که در تعجب بود و پس از اندکی نگاه عاقل اندر سفیهانه بدان سفیه نمود، که هیچ اثری نداشت آن نگاه پر عظمت بر وی، بر سر کار خویش برگشت و ناگاه هری را که چندی پیش توسط فلورانسو بدان سو شوتیده گشته بود را در مقابل خویش بدید که زانو زده و چونان گربه آن غول بی شاخ و دم مشنگ دوست شِرِک نام به چشمان او زل زدیده بود:

- پـــــــروفسور جونم، من که برات ولدمورت می کشم، من که برات جون پیچ پیدا می کنم،دلت میاد من ببازم، اگـــــــه من ببازم باز کله ام درد می گیره هاااا!

آلبوس که سخت چشمانش اشک بار گشته بود، بر آن عله نگریست، ناگاه دست و دلش لرزید و بر دو زانو افتاد و در عمق احساسات فرو گشت و از اعماق ریش پر پیچ خود هق هقید و آنتونین نیز چون موقعیت را مناسب بدید، دست در دست عله و فلو و شیر فرهاد و دابی نهاد و ما را در مانده کرد چنان که ندانستیم چند دست دارد اوی و جمله پاقیدند.

اندرون ورزشکده غولکان غاریده،بالای سولاخ دروازه:

جماعت یکایک در بالای تیرک دروازه از خویشتن خویش آویزان بودند، که آنتونین بر اشتباه خویش پی ببرد و دگر بار جماعت جمله پاقیدند.

همان جا روی کف زمین:

جماعت که اکنون بر کف زمین بودند بر خویشتن نالیدند و آنتونین را همی بسیار نفرینیانیدن و راه خویش بر بگرفتند به سوی ناکجا. چندی نگذشت که آنان خویشتن را در مقابل درب ورودی یافتند و ندانستند از چه روی در آن جایند.که ناگاه علّه، یعنی همان هری، فریاد بر آورد که:

- دستشویی! ما نمی خواستیم بریم دستشویی؟

که ملت بر وی سخت بشوریدند و گفتندش، که آخر در خانه دستشویی مگر نبود که ما ز این سر دنیا تا آن سر دنیا خویش را پاقیدیم! ما آمده ایم تا توپک زیبایمان را بجادوانیم، تا توپک خود خویشتن بر ما روان گردد! و در انتهای نطق جماعت، دابی سوالی بپرسید که جماعت را بر فکری دیگری فرو در ببرد و آن این بود:

- توپ کجا هست؟

لکن لحظه ای نگذشته بود که شیر فرهاد سخن از خویشتن راند که:

- ای برره ای جماعت وبیدند که قاره اونریکا را کشف ویگولنزیجیدند! ما کلا تو خونمون بیه راه یابی! همتون ویاید دنبال مو.اوهوا!

که آنتونین نگاهی سخت بر وی در افکند و بر وی بانگ زد:

- مطمئنی؟

- یعنی تو وگوئی به شیرفرهاد اطمینان نوداری؟ نه تو اصلا خجالت نوکشی از این ریشت، جانی دوپ!

و سپس راه خویش را در میان تاریکی بر پیش گرفت، او رفت و رفــــــت و رفـــــــــــــــــــت و پس از ساعاتی دویدن در میان راه رو های پر پیچ و خم در مکانی به ایستاد و چشمانش را تنگ کرد و رو به جماعت کرد و از فلورانسو بپرسید:

- ای شامپو ای که تو وزنی چی ویده؟

فلورانسو چون این سخن را از وی شنید سخت از این رنگ بر آن رنگ گشت و گفت:

- شامپوی بـــــــــوق ( که به دلایل تبلیغاتی از بردن نام شامپو معذوریم!). واسه همینه که موهام ..

- خو تو الان برو او ته.

- چرا؟

- ای شامپویی وید که بش بزهام وزنم، ای بوش برا من نوستالژی وَداره. نَوَتونم درست جهت یابی وکولم!

- بـ.. بز! شـ..شامپو بز!


و پس از آن فلورانسو در حالی که سخت مغموم بود، با خود، چیزی راجع به شامپوی بز زمزمه می کرد، در افق های دور محو گشت و پس از چندی شیرفرهاد دگر بار از خویش فریاد شادی در کرد و دربی که در مقابلش بود را بگشود و توپکان پدیدار بگشتند.جماعات که حال شامل شیرفرهاد ، آنتونین ، هری و مریدش می شد،جامه ها سخت بدریدند و فریاد زنان پای کوبان خویش بر در و دیوار بکوفیدند و بر اتاق وارد آمدند.چون همگی درون آمدند، آنتونین به یاد دوران مرگجویی خویش لبخندی شیطانیانه بر لب نهاد و توپک طلایی را به بالای آورد و چوبک را بدان نشانه بگرفت، زیر لب چیز میزکی زمزمه می کرد که ناگاه عله فریاد بر آورد:

- دستشویی!

- اسپیدالیسوس دستشویسو هریوس چی چیو؟ اهم..اهم.. یعنی دستشویی چی؟

هری اندکی رنگ به رنگ شد و در جواب آنتونین گفت:

- دیدی گفتم می خوایم بریم دستشویی! اینجا هم دستشویی خو!

آنتونین نگاهی بر اطراف خویش در انداخت و چون آن همه سیفون زیبای را به دید، او بر برگزیدگی بزرگ علّه تاریخ پی ببرد. پس از آن نیز جماعت جمله دست در دست یکدیگر به مهر نهادند و فلورانسو نیز که چند ثانیه پیش از افق دور پدیدار گشته بود بر آنان بپیوست و پس از سبک گرداندن جسمشان زان همه چیزک، جمله پاقیدند!

پـــــاق


ویرایش شده توسط سیسرون هارکیس در تاریخ ۱۳۹۳/۱۱/۶ ۱۸:۱۷:۲۸

وقتی که می بری نیاز به توضیح دادن نداری ولی وقتی می بازی چیزی واسه توضیح دادن نداری

ارزشیوانوانئه

تصویر کوچک شده



{سرهنگ دوم ساواج}


تصویر کوچک شده


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۶:۳۰ دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۳
#20

فلورانسو


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۱۰ پنجشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۹:۰۴ چهارشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۴
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 350
آفلاین
تراختور سازي- ترنسيلوانيا( پست اول)

شب بود ماه به روشنى مى درخشيد. ستاره ها به ماه چشمک مى زدند و آن در مقابل نور بالا مى زد. سکوت در همه جا چادر زده بود و اوقات مى گذراند که ناگهان افرادى چادر را بالا زدند و سكوت جيغ جيغ كنان كه" آخ آبروم رفت!" از آن جا دور شد.

ابتدا گمان مى رفت اين افراد خفاش هاى شب هستند اما وقتى به رول نزديک شدند، ماه کمى نور پايين زد و چهره ى بازيکنان تيم تراختور سازی نمایان شد.

فردى که قيافه اش از همه بيشتر در ذوق مى زد و هر تنابنده اى با مشاهده ى او تا يک ماه خواب نداشت، سيسرون هارکيس بود. پسرک چشمانش از حدقه در آمده و لباس هايش پاره و کهنه بود. هر از گاهی هم خود را به برق مى زد تا مبادا شبیه فرزندان آدم شود. در رتبه ى دوم" قيافه در ذوق زن ها" مردى بود که با هر قدم مجبور بود ريش بلندش را هم روى زمین بکشد. شایعات مبنی بر اين بود که اين مرد، آلبوس دامبلدور، شيفت شب رفتگرى را به عهده گرفته است و در مقابل جوراب پشمی مى گيرد. در كنار آن دو آنتونين، دابى، هرى و در آخر فلورانسو که گوش هايش را از دست حرف هاى شيرفرهاد گرفته بود.
- هاااا.. فلفلى!
- ف..لو..ران..سو..صد دفعه!
- هاااا خوشبختم، منم شيرفرهاد بيدم. معلومه به آشنايي بيشتر علاقه وداري.
- تو هم معلومه به كتك علاقه داري.
- كتكي كه از جانب يار وباشه همچون ناز بيد. ويا وزن ويا!
- :vay:

فلورانسو تنها فرد ناراحت جمع نبود، همه از قرعه کشى اى که براى کوييديچ شده بود ناراضى بودند. اعضا قدم زنان چادر سکوت را بيشتر و بيشتر از سرش مى کشيدند و کشف حجاب مى کردند. ناگهان دامبلدور همچون جوانمردان به مبارزه پرداخت، چادر را روى سر سکوت کشيد و همه را به آرامش دعوت کرد.
- فرزندان روشنايى و آنتونين گرگ و ميش، ما الان کجا بخوابيم؟ ما مثلا بايد براى مسابقه آماده بشيم.

ريش دارها دست به ريش و بى ريش ها دست به ردا شده و شروع به فکرکردن نمودند. هرى پاتر همان پسر برگزیده، زودتر از بقیه براى نجات دوستانش قدم جلو گذاشت.
- پرفسور بريم خونه ى ما.
- فرزندم خونه ى شما همیشه شلوغه. الان من مطمئنم سيريوس اونجاست.

بعد فلورانسو عينکش را روى چشمش صاف کرد و گفت:
- بريم خونه ي ما؟
- فرزندم تو که با ددى و ماميت مشکل دارى!
- آره اما واسه تعطیلات رفتن لب ساحل تو شمال هاگزميد.
- مگه شمال دریا داره؟
- سدزدن. آب هم از زاينده رود گرفتن.

تراختور سازها كه موقعيت را مناسب ديدند، لبخندي زدند و دست هم را گرفتند و به گرمى فشردند اما بعد با اين حالت يادشان افتاد كه نبايد دست هم را فشار مي دادند، بايد غيب مي شدند.

چند ثانیه بعد- امارت اجداد فلورانسو

تراختور هاي غريبه، خيلي زود به تراختور هاي پسرخاله ى فلورانسو تبدیل شده و" هن و هن" و "قان قان" مى کردند.

- فلو چرا چيزى تو يخچالتون نيست؟
- أه..اصلا از دكور خوشم نيومد. عوضش كن.
- دوستان اگه بازديدتون از خونه تموم شد..ما پس فردا مسابقه داريم با ت..ر..چى بود اسمش؟
- فرزندم اصلا نگران نباش منم بلد نيستم.

باز هم همان قهرمان، همان قدرت اعظم هري شروع به حرف زدن كرد.
- ت..ر..ن..سي.ل..وانيا..ترنسيلوانيا. فهميديد؟
- دابى به ارباب افتخار کرد. ارباب همه کار توانست. اى شفتالو، اى آلبالو، اى کله زخمی گردالو!
- دابى!

اعضا که توسط هرى، اسم تيم حريف را ياد گرفتند، دور هم جمع شدند تا برنامه ريزى کنند. ديگر حتى سمج ترين ها چون شيرفرهاد هم که پشت يخچال و کابينت ها را هم نگاه کرده بود، به دوستانش پيوست. ناگهان دابى تلوزيون مشنگى را که پدر فلورانسو داشت روشن کرد. فوتبال مشنگى در حال پخش بود.
- با نام و ياد خدا. در حضورتون هستيم با گزارش بازى پرسپولیس و استقلال دو تيم مشهور برزيلى. خب على کريمى رو مى بينيد که داره به سمت دروازه ميره، همه رو داره جا ميزاررررره. و.. و..گگگگل.

يک دقیقه بعد

- على کريمى حالا دومين گل رو ميزنه.

شش دقیقه بعد

- على کريمى ششمين گل رو به استقلال مى زنه. خب چون وقت رو به اتمامه من اطلاع ميدم که بازى شش بر صفر به نفع پرسپولیس تموم ميشه و آبى ها شيش تايى ميشن. خدانگهدار.

با تمام شدن فوتبال همه دوباره به ياد مسابقه ى خود افتادند. شيرفرهاد رو به فلورانسو گفت:
- هاااا کاپيتان اى نقشه ى مسابقه چى بيده؟
- نق..نقشه؟ باور کنید من حالم خوب نبود. دفتر مشقمو تو خونه جا گذاشتم.
-
- اونطورى نگاه نکنيد! من بچه ى خوبیم. ناخن هامو گرفتم، لباسامو اتو کردم و همیشه با ليوان آب مى خورم. نمره انضباط کم نکنيد.
-
- فرزندم آروم باش، كسي با تو كاري نداره. خودم نقشه مي كشم.
-


باز هم سكوت برپا شد اما شيرفرهاد قصد بيخيال شدن نداشت.
- هاااا پرفسور نقشه چى بيده؟

پرفسور فکر کرد، فکر کرد، فکر کرد باز هم فکر کرد.
- فرزندان ما مى بازيم.
-
- دابى ناراحت، دابى بيچاره، دابى تراختوره اما از کار افتاده.

سپس آنتونين از جايش برخاست و شروع به خواندن کرد.
- از چى بگم از شير فرهادى که پاستوريزه س يا اين دابى که انقده ريزه ميزه س؟

همه سکوت کردند. آنتونين جو را دو دستى گرفت و فریاد زد.
- نه بگيد آخه از چى بگم؟ ها؟ بگيد ديگه!
- فرزندم چرا داد مى زنى؟ بشين حالا يه چيزى ميگى ديگه.
- نه پرفسور من ساکت نميشم. ما مى بازيم. نکنه انتظار داريد اسنيچ رو جادو کنيم؟

ناگهان روى سر هر بازيکن يک چراغ روشن شد. بابا برقى سريع وارد شد، چراغ ها را خاموش کرد و فقط يکى بالاى سر همه به صورت مشترک روشن گذاشت.


تصویر کوچک شده


I'm James.


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۰:۴۰ دوشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۳
#19

آلبوس دامبلدور old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۰۱ سه شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۰:۲۸ سه شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۴
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 154
آفلاین
هفته اول مسابقات کوییديچ

تراختور سازی - ترنسیلوانیا

زمان: از ساعت 00:01 روز 28 دی ماه - 23:59 روز 7 بهمن ماه

* قبل از شروع مسابقه قوانین را به دقت مطالعه کنید.


تصویر کوچک شده

تصویر کوچک شده

موفقیت برای انسان بی جنبه مقدمه گستاخی ـست...


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۱۸:۲۲ سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳
#18

ماندانگاس فلچر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۴۶ شنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۸:۰۵:۵۲ دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۲
از مرگ برگشتم! :|
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 416
آفلاین
نتیجه بازی دو نصفه جارو - پاپیون سیاه

دو نصفه جارو
پست یکم؛ یوآن آبرکومبی، 75
* غلط املایی نگارشی، ابهام، سوژه، پرداخت سوژه، پیشرفت سوژه.

پست دوم؛ لیلی لونا پاتر، 81
* غلط املایی نگارشی، پرداخت سوژه، پیشرفت سوژه.

پست سوم؛ رکسان ویزلی، 87
* غلط املایی نگارشی، پیشرفت سوژه.

امتیاز کل: 81

پاپیون سیاه

پست اول؛ پاپاتونده، 82
* پرداخت سوژه، پیشرفت سوژه، تغییر سبک.

پست دوم؛ باری ادوارد رایان، 0
* ویرایش بعد از مهلت قانونی.

پست سوم؛ پاپاتونده، 84
* سوژه، پایان پست، تغییر سبک.

امتیاز کل: 83 => 0

برنده بازی: دو نصفه جارو



پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۲:۵۸ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۳
#17

پاپاتونده old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۳۹ شنبه ۷ تیر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۶:۰۳ دوشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۴
گروه:
کاربران عضو
پیام: 61
آفلاین
پاپیون سیاه Vs. دو نصفه جارو


پست پایانی


-فریاد های پشمی پشمی فضای ورزشگاه رو پر کرده تافتی همچنان می خنده، باید دید واقعا کی این بشر دست از خندیدن می کشه. حالا یه غول غارنشین ته جاروی ویرویدیان رو می گیره و اونو کله پا می کنه. اوه اوه!

گزارشگر با چنان التهابی بازی رو گزارش می کرد که انگار تا حالا بازی کوییدیچ ندیده، البته بیچاره تقصیری هم نداشت، کسی تا حالا همچین بازی کوییدیچ ندیده بود. ارتش غول های برره به همراه مریدان سینه چاک پشمی، ورزشگاه رو به تسخیر خودشون در آورده بودند. ماندانا، داور بازی برای اینکه زیر دست و پا نمونه، خودش رو توی یه صندقچه ی طلا که صبح از یه خونه تو لندن کش رفته بود مخفی کرده بود.

-یکی از غول ها حالا با مرلین گلاویز می شه اما مرلین با یه بلاجر به صورت این غول غارنشین می کوبه، بعدشم به سمت آلبوس دامبلدور پرواز می کنه که داره از ورزشگاه خارج می شه.

تمام این اتفاقات اما ذره ای از جدیت پاپاتونده کم نکرده بود. او با نهایت تلاش و سرعت، بلاجری رو که به سمتش میومد رو به غول های غارنشین می کوبید.
-من گفتم این بازی رو سه هیچ اعلام کنیم، گفتی نه ما این غول و رفیقاش رو می بریم، مردی اینا رو ببر!

برق دندون های سفید تافتی، پاپا رو بدجوری عصبانی می کرد. طوری که بلاجری که به سمت می اومد رو به مقصد دهان تافتی شلیک کرد.

-پووووووف(افکت صدای برخورد بلاجر با زمین چمن)
-

دودی غلیظ از سر سیاه رنگ پاپاتونده بلند شده بود. با سرعت باور نکردنی جارویش رو به سمت تافتی هدایت کرد. تافتی که چهره ی خشم آلود پاپا دید، جارو به فرار گذاشت و به سمت آسمان به پرواز در اومد.

در تیم حریف اما اتحاد بیشتر بود. شیرفرهاد فریاد می زد:
-ها وگیرید وخورید ای پاپاتونده ی قیرو! ها ای ایقد سیاه بیده که کربن جلوی ای رو سفید بیده.

ارتش غول های برره هم با شعار ای رهبر آزاده آماده ایم، آماده گوش به فرمان شیر فرهاد بودن. لیلی هم از فرصت استفاده کرده بود و تا جایی که می تونست گل های متعدد رو به دروازه ی تیم پاپیون می زد.

-حالا اسکور برد 170 به 60 رو به نفع تیم دو نصفه جارو نمایش می ده. یوآن هم به نظر میاد به دنبال اسنیچه، ببینیم این روباه مکار می تونه پایانی به این بازی عجیب بذاره یا این کار رو کلاوس انجام میده. البته کلاوس از ابتدای بازی به در و دیوار برخورد می کنه و مثل اینکه باید به چشم پزشک مراجعه کنه.

گزارشگر آب خنکی که روی میزش رو می خوره و بعد دوباره با ولع و اشتیاقی وصف ناپذیر به تماشای بازی ادامه می ده. مرلین که توی آسمون به دنبال سر دامبلدور می چرخه بالاخره خودش رو به او می رسونه.

-هی پیرمرد فکر کنم، نفسای آخرت باشه.
-چرا مرلین؟! چرا می خوای منو بزنی من که بچه ی خوبیم تازه تو رو رو سفید هم کردم. من الان خیلی خوب جادوگرای جوان رو پرورش می دم. دارم نسل جادوگری رو گسترش می دم. اونم به خوبی!
-خفه شو! تو باعث شدی اسم من به عنوان بهترین جادوگر ریش سفید فراموش بشه! حالا جایزه هم می خوای؟
-آره، جایزه بده من. drool:
-ده بگیر که مفت شستت!
-تررررررررررررق(افکت خورد شدن دندونای آلبوس دامبلدور )

یوآن روباه مکار تیم دو نصفه جارو، به دنبال اسنیچ چشم می چرخونه اما خبری از اسنیچ نیست. کلاوس هم برای n امین بار (که n به سمت بی نهایت می ره) به دیوار برخورد می کنه.

-بابا این بازی که داور نداره تعطیلش کنین بره دیگه!
-کور خوندی جیگر الان این اسنیچ رو می گیرم کار تمومه!

و صدای وز وز بال اسنیچ رو زیر گوش های دراز احساس کرد.

-حالا خود یوآن به دنبال اسنیچه و بله اون اسنیچ رو می گیره. بازی در عین ناباوری به نفع تیم دو نصفه جارو به پایان می رسه.

شیرفرهاد و غول های برره:

پایان!

***

فقط واسه اینکه توی لیگ حضور داشته باشیم همچنان می دونم اصلا خوب از آب در نیومده!



پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۲:۵۵ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۳
#16

باری ادوارد رایان


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۴۴ سه شنبه ۲۲ بهمن ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۲۰:۵۵ شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۳
از چی بگم؟
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 274
آفلاین
پاپیون سیاه Vs. دو نصفه جارو


پست دوم


پروف تافتی اولین کسی بود که یک قدم جلو برداشت و با سینه جلو داده، عین تریپ ناپلئون بعد برد تو جنگ علیه انگلیس! بعد يه لبخند پت و پهن اندازه يه آپارتمان دو خوابه زد، بعد وارد مستطیل سبز شد و به بقیه علامت داد که بیان.

پشت سرش هم به ترتیب پاپا که اصلا انگار نه انگار يه مشت ترول گنده تماشاچی هستن, با تیپ همیشگی وارد زمین شد و به سمت داور رفت تا بازی رسما شروع بشه.

بعد هم بقیه اعضای تیم درست برعکس پروف تافتی و عین نیروهای انگلیس که شکست خوردن, وارد زمین شدند و با بی حوصلگی به جاروهایشان چسبیدند.

-------------

6 دقیقه بعد...

-حالا آغاز بازی اعلام میشه.توپ دست پاپیون سیاهه.تافتی سوار بر جارو با لبخندی دوبرابر صورتش و سینه سپر کرده توپ رو پاس میده به ویرویدیان. خود ویرویدیان سوار بر جارو و دست به توپ یک پرتاب انجام میده، غول گنده رو گول میزنه و....گل گل گل برای پاپیون سیاه.اولین گل توسط ویرویدیان به ثمر میرسه.

و اینجا بود که دستیار گزارشگر,با زحمت گزارشگر رو که از شدت هیجان بالا و پایین می پرید و نوشیدنی شو به سر و صورت عوامل پشت صحنه می پاشید، روی صندلیش برگردوند.

توی زمین, سوارز با عصبانیت شانه یکی از تماشاچی ها رو گاز گرفت. غول غارنشین هم نعره ای بلند کشید که موجب لرزش چند ثانیه ای زمین شد، اما چه اهمیتی داشت؟ بازیکن ها که روی هوا بودن.


جوراب کله شو خاروند و رو به تماشاچی هایی که هووو میکردن چشم غره ای رفت که باعث شد همه ملت مثل اولین آزمایش برق ادیسون که شکست خورد، خاموش بشن.

-شیرفرهاد يه چرخ بندری با جارو میزنه و با تمام سرعت میره طرف دروازه حریف.يه ضربه ناشیانه به بلاجر میخوره که فکر کنم از طرف اون مرلینه بود اما اینجاست که سوارز با دندوناش بلاجر رو می گیره و تو دهنش خردش میکنه.این پسر چماقش کو پس؟بگذریم...شوت شیرفرهاد داره به سمت دروازه میره...با سرعت...اما نه...دروازه بان که فردی رایان نام هست با نوک جاروش برگشت میده.يه ضدحمله سریع...موقعیت برای تافتی و گل دوم به ثمر میرسه.

-دیدین گفتم به اون سختی هم که فکر می کنین نیست! ما این غول گنده رو شکست می دیم، حمله!

سربازان شکست خورده ی انگلیسی یا همون بازیکنان تیم پاپیون سیاه جون تازه ای گرفتن. بعد با توکل به مدافع مسنشون امیدوارانه بازی رو ادامه دادن.

-حالا دامبلدور صاحبه سرگخون، خودش توپ رو جلو می بره، مرلین رو ببین با چماق خالی دنبالش افتاده دامبلدور از ترس سرخگون رو رها می کنه و به سمت آسمون پرواز می کنه.

شیرفرهاد که در عقب زمین کنار جوراب زیر گوشش که در ابعاد یه یخچال ساید با ساید امرسانه که هم زیبا هم جادار و هم مطمئن زمزمه می کنه:
-ها فکر وکنی الان وقت پلان بی بیده؟

غول پشمی، دستی بین شپشاش می بره و سری به نشانه رضایت تکون می ده. شیر فرهادم چشمک ریزی می زنه و می گه:
-ها وقتی یه گل دیگه وزدن، بگو ویان، وریزن ای وسط، ای یوآنم ای گوی زرد هستا شبیه زرده ی تخم مرغه، وگیره، ما وبریم!

بازی همچنان با سرعت دنبال می شه. تیم دو نصفه جارو موفق شده یه گل بزنه ولی دوباره کوافل دست پاپیون سیاه، گزارشگر که بدجوری هیجان زده اس می گه:
-کلاوس رو ببینید. شمارش اینکه این چندمین باره که می ره توی دیوار از دستم در رفته. ببینید اونور چه خبره مرلین همچنان دنبال دامبلدور کرده. از اون سمت سرخگون دست تافتیه.

تافتی توپ رو به سمت پشمی می فرسته و کوافل توی پشم هاش گیر می کنه. ماندانا دستور آوردن یه موزر رو صادر می کنه تا بتونن سرخگون رو از تن پشمی در بیارن!

-الان می گیرمت پیرمرد خرفت! تو می خوای به ما گل بزنی!
-مرلین به اعصاب خودت مسلط باش! بعد بازی تو محفل با هم می شینیم، سنگامون رو وا می کنیم.

بعد از آوردن موزر پشمی که به شدت از تبدیل لقبش به بی پشم می ترسه، پا به فرار می ذاره و با حرکت شدید بدنیش سرخگون از تنش جدا می شه و روی زمین می افته.

-حالا ویکتور کوافل بی صاحب رو صاحب می شه و گل! 60 به 20 به نفع پاپیون سیاه.

پشمی در حالی که همچنان در میره، فریاد می زنه:
-غول های غارنشین حمله کنید!
-غول های برره حمله وکنید!


ویرایش شده توسط باری ادوارد رایان در تاریخ ۱۳۹۳/۵/۲۵ ۲۳:۳۸:۱۶

خوب زندگی کن. بزرگ شو و... کچل شو! بعد از من بمیر و اگه تونستی با لبخند بمیر. توی کارات دودل نباش. ناراحتی چیز باحالی برای به دوش کشیدنه ولی تو هنوز خیلی جوونی!


کوروساکی ایشین- بلیچ

تصویر کوچک شده




پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۱۸:۲۷ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۳
#15

پاپاتونده old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۳۹ شنبه ۷ تیر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۶:۰۳ دوشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۴
گروه:
کاربران عضو
پیام: 61
آفلاین
پاپیون سیاه Vs. دو نصفه جارو


پست اول


نور به پنجره ی بیمارستان مشت می زد. خیلی محکم مشت می زد؛ کلاوس کاملا صداش رو می شنید، چشم های قرمزش رو مالید. دیشب خوب نخوابیده بود؛ خواب اون بلاجر که به سرش خورده بود، راحتش نمی ذاشت. در با صدای نسبتا بلندی باز شد. دکتر با سیبیل های کلفت روغن کاری شده، وارد اتاق کلاوس شد. کلاوس که به خاطر خواب های ترسناک دیشبش خوب نخوابیده بود، با دیدن دکتر کاملا مفهوم خواب رو به فراموشی سپرد. با چشم های گرد شده که رگ های سرخ دورش رو به راحتی می شد، شمرد به دکتر خیره شد.

-ممد مگه نگفتم در این بچه کور رو روغن کاری کنی؟ بیام بزنم ...

به علت ادبیات غنی دکتر از ذکر کردن حرف هاش به شدت معذوریم. ممکنه ادبیاتش برای شما خیلی سطح بالا باشه.

کلاوس در حالی که چشماش به صورت بیضی عمودی در اومده بود، با لکنتی شدید، گفت:
-دُ ... دُ ... دُ ...
-بنال دیگه بچه! دکتر، نکنه عقلتم مثل چشات کوره؟!

کلاوس، آب دهانش رو خیلی محکم قورت داد، طوری که نزدیک بود، لوزه و زبونش هم قورت داده بشه. بعد در حالی که چشم هاش از شدت فشار برای باز تر شدن داشت به صورت عمودی بسته می شد، گفت:
-دُ ... دُکت ... تُر گرامی به نَ ... ظر شما بهتر نَ ... بود در می زدین؟
-مثل اینکه تو کلا کلکسیون ایرادی بچه، لال که شکر مرلین هستی، در راه مرلین کر هم هستی، کور هم که از قدیم الایام بودی، عقلتم مث که ناقصه، من کلی در زدم.

اینجا بود که دو گالیونی کلاوس از جیبش افتاد و فهمید نور به پنجره مشت نمی زده بلکه دکتر به در مشت می زده.

-انگشتاتم از دهنت در بیار. ناخن واسه سلامتی خوب نیست، به مرلین قسم!
-کسی به من قسم خورد؟

صدای پیر و لرزان مرلین توی اتاق پیچید اما چند لحظه بعد، فضا به طور کلی تغییر کرد، نور جدی تر شد؛ هوا جدی تر شد. حتی بو ها و قیافه ها هم جدی تر شده بود. انگار طلسم خاصی در حال اجرا بود. مرلین لبخند درازی زد و گفت:
-پاپا باز تو اومدی، خشکی و جدیتت فضا رو پر کرد فرزندم.

چهره ی جدی و سیاه پاپا بیشتر از قبل کلاوس را نگران می کرد. با خودش حدس زد که کارش تمومه و از تیم اخراج شده اما زمانی که تافتی رو با اون لبخند پهن دید، نفسش یکم بالا اومد. شاید دوست نداشت به خاطر بیاره که تافتی در هر شرایطی می خنده. خاطره ی زمانی که برادر تافتی مرده بود، هنوز یه جایی توی انباری ذهن کلاوس بود. اون موقع هر کی به تافتی تسلیت می گفت، اون با یه لبخند پهن ازش تشکر می کرد. تافتی همچین آدمی بود، کسی که همیشه می خنده! کلاوس اما ترجیح داد که به خودش دلداری بده و این خاطرات رو همونجا توی انباری ذهنش نگه داره. زمانی که بقیه ی اعضای تیم هم وارد شدند، خیالش بیشتر راحت شد، کل تیم برای اخراج یه نفر نمی اومدند بیمارستان؛ قضیه مهم تر از اخراج اون بود.

-آقای دکتر فکر می کنم وقتشه ما رو با کلاوس بودلر تنها بذارین. مسائلی هست که باید در خلوت گفته بشه.

لحن پاپاتونده حتی پیکره ی طنز رو ترک می داد. انگار کلا برای موقعیت های جدی به این دنیا آمده بود. دکتر تابی به سیبیلش داد و بعد رو به کلاوس گفت:
-خب دیه سفارش نکنم؛ یه معده ی سالم داری به امید مرلین تا حالا با ناخنات سوراخ سوراخش کردی، الان دیگه آبکش شده.

بعد سری تکان داد و چشمکی به مرلین زد؛ مرلین صورت چروکیده اش رو جمع کرد. با خروج دکتر از در پاپا با همون جدیت به ویکتور نگاه کرد، ویکتور هم نگاهش رو درک کرد و به سمت در رفت تا ببنددش. بعد نگاهش رو به کلاوس که کله اش حسابی باند پیچی شده بود، دوخت و گفت:
-ویرویدیان، آنالیز تیم؟
-ما یه باخت مغرورانه داشتیم، این هفته استراحت هستیم و بعدش با دو نصفه جارو مسابقه داریم. دو نصفه جارو در هفته ی قبل در مقابل کیو.سی.ارزشی داره. ما الان یه مصدوم داریم توی تیممون، کلاوس بودلر جوان، یه نیمه مصدوم داریم، تافتی و ...

دست سیاه و بزرگ پاپاتونده که آدم رو یاده دست مکانیکا می انداخت، مانع ادامه دادن حرفای ویرویدیان شد. پاپا خیلی آروم به سمت کلاوس رفت طوری که اگه بهش نگاه می کردی، متوجه حرکت کردنش نمی شدی. دست بزرگ و سیاهش رو روی زخم عمیقه کلاوس گذاشت. بعد زمزمه کرد:
-به نظرت به بازی بعدی می رسی؟

کلاوس که کمی گیج شده بود، ساکت به چهره ی سیاه، چشم های ورقلمبیده ی پاپا خیره شد. تافتی که خنده ی پهنی به لب داشت، پرسید:
-خوشگله؟
-نه، نمی دونم، چی می گی؟
-یعنی می خوای بگی پاپا خوشگل نیست؟
-چرا این چه سوالی؟ قیافه اش چه اهمیتی داره؟

پاپا چشم غره ای به تافتی رفت که باعث شد لبخند پت و پهن تافتی یه کم آب بره، بعد دوباره به چشم های قهوه ای رنگ کلاوس خیره شد و گفت:
-سوال منو جواب ندادی.
- گمان می کنم این که در بازی با دو نصفه جارو شرکت کنم، محقق شود.
-عین آدم حرف بزن، بچه!
-تافتی!

نگاه جدی و خشمگین پاپا باعث شد، تافتی درون شلوارش احساس رطوبت کنه اما لبخندش همچنان روی صورتش پایدار بود. پاپا نگاهش رو یه بار دیگه به سمت ویرویدیان چرخوند و گفت:
-اوضاع رو چطور تخمین می زنی؟ درصد شناختت از اعضای تیم حریف چیه؟ احتمال برد چقدره؟

نیشخندی روی صورت استخوانی ویرویدیان ظاهر شد. انگار چیزی قلقلکش می داد، شاید تافتی بود. تافتی برعکس پاپا آدم شوخ طبعی بود اما نه! این احساس اطمینان برای برد بود که قلقلکش می داد.
-دروازه بان، جوراب پشمی!

صدای خنده ی تمام اعضای تیم پاپیون سیاه باعث بوجود اومدن زمین لرزه ی خفیفی در ساختمان بیمارستان شد؛ البته پاپاتونده حتی لبخندی هم نزد و بعد چند ثانیه گفت:
-ادامه بده.
-مدافع ها، رکسان ویزلی که کاپیتانشونه و لوییس سوآرز، یه ماگل که توی کوییدیچ ماگلی بسیار بسیار بازیکن حرفه ایه! شایعاتی راجع بهش هست که یه خون آشامه!

این بار لبخند محو و چراغ خاموشی روی صورت پاپا ظاهر شد. زیر لب زمزمه کرد:
-خون آشام ها رو واسه شام می خورم، بعدی.
-جست وجو گرشون یه روباهه و مهاجم ها، شیرِفرهاد، مثل اینکه شیر یه آدمه ایرانیه، لیلی لونا پاتر، به انضمام آلبوس دامبلدور، ستاره ی کم فروغ و با تجربه ی تیم، آلبوس دامبلدور. کلا با این وضیعت برد ما صد در صده!

مرلین زیر لب فحشی داد. انگار دلش نمی خواست، ستاره ی مسن دیگه ای هم در این لیگ حضور داشته باشه. بعد رو به پاپا کرد و گفت:
-اگه اون پیر خرفت رو توی مسابقه از نزدیکم رد بشه، از صحنه ی روزگار محوش می کنم. اون پیر خل مزاج رو می کشم!
-به خودت فشار نیار، سکته می کنیا!
-تو آدم بشو نیستی.

و بعد از خروج ناگهانی تافتی از در بقیه اعضا به نوبت از اتاق کلاوس خارج شده اند.

روز مسابقه، مجموعه ی ورزشی غول های غارنشین

صدای نعره ی غول های غارنشین ورزشگاه رو پر کرده بود. شاید این اولین باری بود که لبخند تافتی خیلی محو شده بود. دیدن این همه غول غارنشین، اونم یکجا باعث ایجاد رطوبت بود. بقیه ی اعضا هم کم و بیش دچار رطوبت شده بودند. ویکتور بدن لاغرش رو به تافتی چسبوند، کسی نمی دونست که به خاطر ترسیدن یا اینکه ترس فقط یه بهانه اس! پاپا اما باز هم با همان جدیت به سمت راهرو می رفت که ناگهان صدای سوت و فریاد غول های غارنشین بلند تر شد.

-پشمی! پشمی! پشمی!

یک غول غارنشین، البته نمی شد مطمئن بود که اسمش غول است یا نه چون به طور تقریبی دو الی سه برابر یک غول غارنشین عادی بود و بدنش با پشم سیاه رنگی پوشیده شده بود. غول های غارنشین انگار که این غول غارنشین تبرک باشه، (منظور رب گوجه فرنگی نیست! ) به همه جا های دست زدنی و دست نزدنیش، دست می مالیدند! لبخند بزرگ روی صورت غول نشانه ی رضایت کاملش بود. هر چه بیشتر به سمت اعضای تیم پاپیون سیاه می اومد، رطوبت سنج ها نصب شده روی شلوار های اعضای این تیم عدد بزگتری رو نشون می دادن.

-من جو راب هستم ملقب به پشمی! :pashmak:
-ببین پاپا فکر کنم بهتره این بازی رو سه هیچ اعلام کنی چون من نیستم!

پاپا با اخمی گره خورده به تافتی نگاه کرد، بعد فریاد زد:
-ما این غول پشمی رو بین همه ی دوستا و اقوامش می بریم. برید لباساتون رو عوض کنید!
-داره ازت دود بلند می شه پاپا!

این جمله تافتی باعث شد که پاپا با گرفتن گوشش اون رو به سمت رختکن هدایت کنه. بقیه ی اعضا هم که گوشاشون رو محکم چسبیده بودن که به دست پاپا نیفته به سمت رختکن راه افتادند. اون ها نمی دونستند دیگه چه چیز هایی در انتظارشون بود. چیز هایی که توی بیمارستان حتی تصورش رو هم نمی کردن!



پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۱۶:۴۸ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۳
#14

رکسان ویزلیold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۵۹ دوشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۲۰:۴۳ یکشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸
از پسش برمیام!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 141
آفلاین
دو نصفه جارو

Vs.

پاپیون سیاه

پست پایانی

-
-
- وات آر یو دویینگ؟

رکسان همون جوری که کم کم داشت آب می رفت و عرق جبین از سر و روش سرازیر بود، هنوز حالت وارانه خودشو حفط کرده بود.

- بله شنوندگان گرامی! دو نفر از بازیکنای پاپیون سیاه به بیرون از ورزشگاه پرتاب شدن!


تیم مقابل که همشون یا پروفسورن یا تحصیلات آکادمیک دارن، خیلی مودبانه و با وقار به سمت دانگ میرن و تا دلیل شوت شدن بازیکناشونو بفهمن اما در طرف دیگه بازی:
-
- ها پروف منو ول وکن ببینم این چرا این کارها را وکنه؟
- چی شده فرزندم؟ راز اون چماق چیه؟

و همون طور که یوآن و لیلی جلوی شیرفرهادو گرفته بودن، رکسان روی نصفه جاروش فرار می کرد.

سمت دکترادارهای جامعه

- دانگ ما الان بدون دو تا از بازیکنامون چیکار می تونیم بکنیم؟
- به نورممد گفتم ردیابیشون کنه ببینه کجا افتادن، بریم همون جا بازی کنیم!
- دانگ تو رو ما ردیاب وصل کردی؟
- مشکلی هست؟ نورممد چی شد؟ کجا افتادن؟

و از پشت در صدایی شنیده می شه:
- آرنا دا بایشادا!
- فوش دادی؟
- اسم جاییه که افتادن دانگ!

و دانگ خیلی باوقار برمی گرده سمت پاپیون سیاهیا:
- می ریم به آرنا...بقیش چی بود نورممد؟

سمت دیپلمه های جامعه

- توضیح رکس!
- عع، خوب!

و رکس شروع می کنه به توضیح این که چیزی که باعث شده بود زمین دیاگون ترک بخوره چماق تو دستشه و برای این که میزان توانایی چماقو امتحان کنه، دندونای سوارزو مورد آزمایش قرار میده.
- خب فکر نمی کردم قدرتش این همه باشه؟

در راه ورزشگاه آرنا دا..ولش کن اصن!

- دانگ حالا نمی شد یکی از تیما رو همین جوری برنده اعلام می کردی؟
- پس پاپیون سـ..

پروف از اون سر آسمون دوون دوون می یاد سمت دانگ و لیلی و جوراب پشمی بین راه از دستش رها می شه و میوفته تو سر یکی دیگه از بازیکنای پروفسور پاپیون سیاه و پروفسور مذکور مستقیم می خوره تو یه صخره و برچسب دیوار می شه!
- اون پروفسور ویردیان بود یا پروفسور ویکتور؟

و در این بین نباید فراموش کنیم که پروف هنوز داشت دوون دوون به سمت دانگ و لیلی می یومد.
- لیلی فرزندم پاشو بشین این ور من بشینم پیش دانگ!

و همون جوری هم زیرلب زمزمه می کنه:
- اگه دو دقیقه دیر رسیده بودم، این بازی هم به فنا رفته بود!

***************


- دانگ می شه بپرسم چرا اومدیم این جا؟

ملت دو نصفه جارو و پاپیون سیاه یه نگاه به تک دروازه استادیوم و یه نگاه به همدیگه و یه نگاه به دانگ می‌ندازن!
- مشکلی نداریم! مهاجما کوافلو بندازین زیرپاتون، مدافعام وسط جمعیت راه برین بلاجرا رو پرتاپ کنین، جستجوگرم که تکلیفش معلومه!

ملت همه یه نگاهی به جاروها و نصفه جاروهاشون میندازن و پرتابشون می کنن یه گوشه و وارانه می دون وسط زمین. سوارز به رسم قدیما دو سه تا گاز می گیره و نوستالژی درست می کنه واسه خودش. شیرفرهاد "ها، از دست این جاروها راحت وشدیم!" گویان وسط زمین بالا و پایین می پره و دامبلور با همون ژست همیشگیش، درحالی که جورابش رو بغل کرده، خیلی ناامید دروازه رو از نظر می گذرونه.

جوراب سرشو بالا می گیره و چشمای پراشک دامبلدور رو از نظر می گذرونه:
- چیزی شده پروف؟
- عزیزکم چجوری رو این دروازه بکشیمت؟!

و تیم حریف خیلی مودبانه سر پستاشون قرار می گیرن و کلاوس رو به بقیه تیم میگه:
- در مورد این ورزشگاه تو یکی از کتابای..

- تافتی شصتتو بکش اون طرف!
- پاپا دماغت تو چشمه!

از دور دو نفر که در هم پیچ و تاب خوردن به تیم پاپیون سیاه نزدیک می شن و مرلین که تا این جا اظهار نظری نکرده میگه:
- می دونستم نیروی مرلین شمارو برمی گردونه!

و در اون سمت زمین دانگ و رکسان در حال جر و بحثن.
- من این چماقو می برم!
- نمی بری! ما که نمی خوایم کل ورزشگاه جا به جا بشه!
- می برم!
- نتیجه بازی به نفع پاپیـ..
- باشه نمی برم!

گزارشگر که به زور خودشو از دست تخمه های پریده تو گلوش نجات داده، شروع به گزارش بازی می کنه:
- بینندگان عزیز بعد از اتفاقاتی که دیدین وارد ورزشگاه آرنا..وارد یه ورزشگاهی شدیم. بازیکنای دو تیم سر پستاشون قرار می گیرن و حالا یکی از پروفسورا گل می زنه. مثل این که جوراب پشمی مشکلی داره.

مثل این که جوراب فقط تونسته نصف دروازه رو بپوشونه و حالا گل یازدهم پاپیون سیاه!

حالا لیلی کوافلو از زیر پای یکی دیگه از پروفسورا درمیاره و پاس میده به شیرفرهاد. شیرفرهاد نگاه وارانه نثار لیلون می کنه و کوافلو به سمت دروازه می بره. باری ادوارد رایان خودشو آماده می کنه که..

- بابا!

از سمت راست استادیوم صدای بچه ای میاد که ورزشگاه رو گذاشته رو سرش و "بابا، بابا" گویان به سمت وسط زمین می یاد. داور بازی باید بازی رو متوقف کنه ولی دانگ کجاست؟

دانگ دوون دوون به سمت رختکنا میره که بچه ی وسط زمین عربده می زنه "بابا" و با یه جهش بلند خودشو به دانگ می رسونه.

ملت وات هپند وار همدیگه رو از نظر می گذرونن و هرلحظه صدای گریه بچه بلندتر میشه. نورممد سراسیمه خودشو به بچه دانگ می رسونه و چماق مدافعا رو میده دستش. بچه چماقو می گیره و آروم میشه.
- خانم ان بچه رو چرا آوردی این جا؟ نمیگی ایفای نقش من بهم می خوره؟

و همزمان دست نوازشی بر سر بچه می کشه.
- همیشه می دونستم دوست داره مدافع بشه!

دانگ می چرخه سمت بازیکنا و دستور ادامه بازی رو میده. همزمان صداو لرزشی که از ناکجا آباد میاد، باعث صبرکردن بازیکنا میشه. دانگ خیلی آروم می چرخه سمت نورممد و می پرسه:
- کدوم چماقو دادی دستش؟
- همون چماقی که تو کیفتون بود قربان!
- نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه!

با آخرین ضربه بچه دانگ، ورزشگاه به درک می پیونده و گزارشات حاکی از اونه که مردم برزیل سال ها افسانه نابود شدن ورزشگاه آرنا نمی دونم چی چی رو به دست خدایان، سینه به سینه نقل می کردند!


ها؟!


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۱۲:۳۹ شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۳
#13

لیلی لونا پاترold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۴۶ چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۲:۲۸ سه شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۳
گروه:
کاربران عضو
پیام: 13
آفلاین
دو نصفه جارو

Vs.

پاپیون سیاه


پست دوم

یعنی چی می تونه باشه؟
- درستش اینه بگی یعنی کی می تونه باشه!
- به تو ربطی نداره، تو جادوکار ویزنگاموت نیستی که منو نقد کنی!

همون طور که یوآن و لیلی به جون هم افتاده بودند و دامبلدور و شیرفرهاد و هم سعی در جداکردنشون داشتند، رکسان خیلی آروم و بی سر و صدا به سمت شی عجیبی رفت که آسفالت و سنگ فرش کوچه رو شکافته بود و کم کم داشت به آب می رسید.

- تازه همشم "می" هاتو می چسبونی!
- به خودم ربط داره!

دامبلدور که با وجود جوراب پشمی نمی تونست کاری بکنه، جوراب رو آروم و طوری که تار و پوداش آسیب نبینند، می‌ذاره روی سنگ فرش گوشه خیابون.
- این جا تمیزه جوراب عزیزم، هیچ جا نری ها جان پدر!

بعد آستیناشو می‌زنه بالا و با یه دستش لیلی و با یه دستش یوآن رو می‌گیره و می‌ذاره رو طاقچه!
- فرزندانم اون جا بمونین تا روش برخورد با مشکلات رو یاد بگیرین!

حالا دیگه طاقچه از کجا اومد و دامبلدور چجوری تونست دو نفرو بزاره روش، به داستان ما ربطی نداره و بعدا جادوکارایی که منطق داستان رو بررسی می کنن به این موضوع می رسن.

یک ساعت بعد

- پروف وَیارشون پایین دیه!

پروف سرشو می گیره بالا:
- فرزندانم روش برخورد رو یاد گرفتین؟
- نــــــــــــــــــــــــــــــــه!

سه ساعت بعد

- الان چی فرزندانم؟
- نـــــــــــــــــــــــــــــــه!

دو روز بعد

- لیلون ترو به خدا وگو یاد وگرفتی!

پروف با چشم های منتظرش به لیلی و یوآن نگاه می کنه:
- آره یاد گرفتیم!

پروف از جاش بلند می شه و کش و قوسی به کمرش میده.
- رکس فرزندم بیا بریم به تمریناتمون برسیم.
-......
- رکس؟
- هـــــــا، پروف، رکس همون روز اول ورفت!

ملت یادشون می یوفته قبل از این که یوآن و لیلی به این در بیان، یه شی عجیبی در حال شکافتن زمین و رسیدن به قنات بود. همه با هم سرشونو به سمتی که کیسه افتاده بود می چرخونن و می بینن بال هست و خبری از اسنیچ نیست!

********************

- سوارز از جات تکون نخور!

رکس چند قدم عقب میره و خیلی منتقدانه سوارز رو از نظر می گذرونه.تصویر کوچک شده

- یه کم سرتو ببر بالاتر، نه زیاد رفت یه کم پایین تر.

و همزمان که فرمون می داد به سوارز، چماق جدیدشو بلند کرد و بلاجری رو که دور و برش پرواز می کرد، به سمتش هدف گرفت.
- عــــــــــــــــــــــاو!تصویر کوچک شده


و خب همون طور که رکسان مثل کانگورو جهش کنان و مثل جیمز جیغ زنان می گفت "اون تونست، اون تونست! " سوارز به دندوناش روی زمین زل زده بود و امید داشت که شاید حالا دیگه فیفا قبولش کنه.

روز بازی

- رکس کجا ومونده پ؟

دو نصفه جاروها کنار نصفه جاروهاشون نشسته بودند و چشم به راه یوسف گمگشتشون بودند.

رکس که با مشقت فراوون تونسته بود چماق جدیدشو تا ورزشگاه بکشونه، جلوی در ورزشگاه نفسی تازه کرد. بعد دستی پشت سر سوارز زد و گفت:
- تو می تونی پسر، مهم نیست نصف دندونات از بین رفتن!

و خودش به این حالت وارد ورزشگاه میشه. گزارشگر که درحال شکستن تخمه بود، با اشاره پشت صحنه که خواستار گزارش بازیَن، تخمه ها می پره تو گلوش و از سرفه قرمز میشه:
- بینندگان محترمتصویر کوچک شده
بازی دو نصفه جارو و تصویر کوچک شده
پاپیون سیاه که من تا این جا پاپیونی ندیدم ازشون رو گزارش می کنم!

پاپیون سیاهیا با دیدن دندونای سوارز که نصفشون ریخته، خوشحالی خودشونو بروز می‌دن که شامل یه سری دست و لبخند هست.

پروفسورای تیم پاپیون سیاه که ادب و کمالات شر و شر می ریزه ازشون دستی به سمت دوربین تکون میدن. پروفسور ویکتور و پروفسور ویردیان و پروفسور و پروفسور تافتی هر سه در گوشه ای جمع شدند و تکنیک های تیم حریف رو بررسی می کنند.

مرلین در سمت راست زمین عصاشو بالا می گیره و یه دور، دور سرش می چرخونه و در این بین عصاش می خوره تو سر کلاوس. پاپا هم خیلی مودبانه کلاهشو از سرش برمی داره و دور ورزشگاه پرواز می کنه.

دوربین به سمت بازیکنای دونصفه جارو می چرخه اما با یه سری حرکات منشوری مواجه میشه. از پشت صحنه به گزارشگر اشاره می کنن که شروع کنه:

حالا پروف به سمت دروازه ها می ره و طی یه حرکت چرخشی کوافل رو پاس می‌ده به لیلی. ظاهرا لیلی بلاجری رو که داره به سمتش میره ندیده ولی کوافل در سه قدمی لیلی متوقف میشه و به سمت پاپاتونده پرواز می کنه.

گزارشگر ساکت میشه و به صحنه ی پیش روش چشم می دوزه.
بلاجر به سمت پاپاتونده میره و بعد از این که بهش برخورد می کنه، بلندش می کنه رو هوا در حالی که پاپا دست و پا می زنه به پروفسور تافتی می خوره و هردو رو با خودش می بره و از ورزشگاه خارج میشه!

ملت:

همه سرها هم زمان با همون استیل به سمت رکسان برمی گردن. رکسان در حالی که سعی می کنه چماقشو پشت سرش قایم کنه میگه:
- چیزی شده؟


ویرایش شده توسط لیلی لونا پاتر در تاریخ ۱۳۹۳/۵/۲۵ ۱۲:۴۸:۰۸

I Dream to Remember







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.