گیدیون عزیز ... غیر از مثال بالا این حرف در قسمت های دیگر کتاب زده شده. مثل فصل چهارم کتاب ششم که دامبلدور صراحتا در جواب هوریس میگه:
- بی شک کندتر از قبل شدم.
و در ادامه نیز توصیفات دیگری میشود که میتونه درستی فرضیه ما رو ثابت کنه چون در ادامه به مزایای پیری نیز اشاره میشود و اینجور توصیفات معمولا موقعی صورت میگیرن که خواننده از موضوع اول اطمینان حاصل کرده باشه.

در مورد اسنیپم باید بگم که اسنیپ همچین اطلاعات دسته اولی رو به بلاتریکس نرسونده اون تنها برای یادآوری این مسئله رو یاد آوردی کرده و هر دو نفر بر روی این موضوع توافق داشتند و ضمنا بلاتریکس خیلی راحت میتونسته خودش روی درستیه حرف اسنیپ تحقیق کنه.

اگر اون قسمت از متن کتابم بخونی میبینی که اسنیپ این دلیلو نیاورده که موضوع انگشتر رو برملا نکنه و حرف شما کاملا اشتباست. اسنیپ این حرفو زد فقط چون میخواست این حرفو بزنه و به نظر منم از قصد این حرفو زده. ضمنا از نظر اسنیپم اون انگشتر فقط یک وسیله خطرناک بوده و اونم نمیدونسته که این انگشتر میتونه جزو اسباب بازی های ولدمورت باشه که بخواد چیزی رو پنهان کنه.

به هر حال هم این مثال و هم مثال فصل چهارمو من عنوان کردم و باور کردن و یا اصرار بر روی اینکه همه اینا خالی میبندن و شما راست میگید به عهده خودتونه ولی به نظر من این یک پدیده طبیعی هست که انسان ها در دوران سالخوردگی قدرت و سرعت سابق رو ندارند و دامبلدور هم هر چند بسیاری از خصوصیات دوران جوونی خودشو حفظ کرده بود اما به هر حال نمیتونه مستثنی از این قانون باشه.

نقل قول:

باز خوبه دامبلدور فهمید ... ولدمورت که در این هفتاد و اندی سالی که زندگی میکرد تا سال آخر عمر هیچی راجع به قدیس ها نشنیده بود. اصولا آدما دنبال چیزی میرن که ازش خوششون بیاد ...

ولدمورت هورکراکسس هاشو مخفی کرده بود اما چیزی نزدیک هفتاد هشتاد سال چوب الدر در دستان دامبلدور بود و ولدمورت متوجه این موضوع نشد که قدرت های این چوبدستی خارق العادست.

حرف شما زمانی میتونه درست باشه که دامبلدور پنجاه سال از عمرشو وقف کشف راز زندگی ولدمورت کرده باشه در صورتی که دامبلدور وقتی دفترچه خاطرات ریدل رو دید متوجه این موضوع شد و خودش دنبال مطلبی نرفته بود.

منم واقعا نمیدونم کشتن آدمای مختلف و تیکه تیکه کردن روح چه نوع هوش و افتخار نهفته ای داره که شما ولدمورتو باهوش میدونید. ولدمورت اگر مرد فقط بخاطر تیکه تیکه کردن روحش بود. در واقع خودش به دست خودش خودشو کشت. اگر ولدمورت روح کاملی داشت شاید هیچ وقت در مواجهه با هری مرتکب اشتباه نمیشد ، شاید هیچ وقت تشنه انتقام نمیشد ، شاید با کمی احساسات جلوی خیلی از وقایع رو میتونست بگیره.

دامبلدور پس از مرگش بازی ای ترتیب داد که ولدمورتو تمام مرگخوارانشو هورکراکسهاش در اون بازی گنجانده شده بودند و خودشونم خبر نداشتن. اگر ولدمورت خیلی باهوش بود حداقل میتونست بازی دامبلدور رو پیشبینی کنه، یا خیانت اسنیپ و خیلی چیزای دیگه. ولی در کتاب هفتم ولدمورت ثابت کرد در اینجور سیاست ها هیچگونه استعداد ویژه ای نداره و حتی دامبلدور یک سال قبل پیشبینی کرده بود که ولدمورت مارشو تحت حفاظت خودش در میاره.

ضمنا من هر جور به قضیه نگاه میکنم کسی که عمرش به هشتاد سالم نرسیده به هیچ وجه نتونسته در راه جاودانگی قدمی برداره ضمن اینکه جاودانگی لغت غلطیه که ولدمورت بکار میبره وگرنه من بیشتر با توضیحات دامبلدور موافقم و همچنین این مسئله که تیکه تیکه شدن روح ولدمورت جلوی خیلی از ویژگی هایی که میتونسته براش مفید باشه رو گرفته.

بليز عزيز :
اوني كه اسنيپ گفت فقط براي دليل آوردن بود. چون نمي خواست بفهمن كه دست دامبلدور در اثر چي به اين روز افتاده اين رو گفت وگرنه هم هري هم دامبلدور و هم ولدمورت مي دونن كه دامبلدور در اون نبرد هيچ آسيبي نديد.

به فوكس :
اون قدرتي كه شما مي گيد قدرتيه كه درون هري هستش. حالا اين قدرت چيه به نظر من بايد تو تاپيك قدرت هري پاتر بحث بشه روش.
اينكه من اينقدر روي هوش تاكيد دارم براي اينه كه با هوش مي شه كاري كرد كه همه فريب بخورن و با دست خودشون ، خودشون رو از بين ببرن. حالا اگه اين هوش با قدرتي جادويي مثل ولدمورت آميخته بشه كه ديگه هيچي. دامبلدور هم باهوش بود ولي هوش ولدموئرت بيشتر بود. 50 سال طول كشيد تا دامبلدور تونست بفهمه ولدمورت از همه به جاودانگي نزديك تره. تازه اون هم با كمك خود ولدمورت بود.

فوکس عزیز ... کاهش مهارت جادویی دامبلدور در سن پیری فقط نظر من نیست. این چیزیه که اسنیپ در فصل دوم کتاب ششم میگه و در دو پست قبلیم از کتاب نقل قول گذاشتم از اون قسمت و همچنین در خاطرات قدح اسنیپ این موضوع رو دوباره به دامبلدور گوشزد میکنه و دامبلدورم مخالفت نمیکنه. بنابراین این نظر من نیست. حالا اگر شما حرفهای اسنیپو قبول ندارید و حالا به هر دلیل فکر میکنید عکس العمل های دامبلدور همچنان بعد از صد سال مثل روز اول سریعه اون یه بحث دیگست. اما به هر حال این موضوع "فقط" نظر من نیست. چیزیه که با توجه به کتاب گفتم.

ولي من به جادويي سياه ميگم که در جهت عملي کردن هدفي سياه اجرا بشه!

خوب فکر ميکنم اين با چيزي که بيلز گفت خيلي متفاوت نباشه.

اما من بازم ميگم که نظر ايشون مبني بر کاهش مهارت جادويي دامبلدور با افزايش سنش، فقط نظر ايشونه و همون طور که اثباتي براش وجود نداره اثباتي هم براي عکسش نميتونيم پيدا کنيم!

در هر صورت من مجبورم اين جمليه دامبلدور رو تکرار کنم که؛

........ در سازمان اسرار داري هست که درش هميشه قفله, در اونجا از چيزي نگهداري ميشه که از عقل و هوش انسان فراتره ; حتي از تمام نيرو هاي طبيعت شديد تره.........

پس خيلي نبايد روي هوش که 'گيديون پريوت' تا اين حد روش تاکيد داره، حساب کرد!

من به هوش , ذکاوت و استعداد هاي ديگه ي دامبلدور کاري ندارم, اما ميدونم دامبلدور هميشه به چيزي تکيه داشت که ولدمورت لحظه اي تاب تحملشو نداشت، چه برسه به اينکه بخواد در برابرش مقاومت کنه!

دامبلدور چيزي رو فهميد که ولدمورت مثل خيلي هاي ديگه از درکش عاجز موند.

ولدمورت فقط از ناشنخته ترين ناشناخته ي هستي (و شايد فرا تر از هستي), ميترسيد!
درحالي که دامبلدور اين ناشناخته رو به ميزان زيادي درك کرده بود!

اما پايه ي اين تفاوت هاي عظيم، تفاوت جزئييه که نحوه ي انديشه کردن ها باعثش ميشن !

همين !!

خب مشکل شما بیهودست ...

من به هر جادویی که بتونه اثرات مخرب بخصوص در ابعاد بزرگ بزرگ داشته باشه و بتونه خطرات جدی ایجاد کنه جادوی سیاه میگم. شما اگر تعریف بهتری دارید بگید.

جادویی که اون شب دامبلدور به سمت ولدمورت فرستاد یک جادوی سیاه بود ... چون اگر سکتوسمپرا میتونه زخم های وحشتناک به وجود بیاره این جادو به طور حتم میتونست یک انفجار وحشتناک به وجود بیاره. قدرت تخریب این طلسم رو میشد از توصیفاتش فهمید.

آبی که از حوض بیرون اومد اگر غیر از ولدمورت یک جادوگر دیگه بود خیلی راحت ممکن بود بتونه طرف رو شدیدا مجروح یا حتی بکشه. شما کافیه چنین پدیده ای رو در ذهنتون تجسم کنید. به عنوان مثال بلاتریکسی که نتونست در جلوی یک مجسمه از خودش دفاع کنه چطور میتونست در چنین گردابی دووم بیاره... گذشته از مسئله کمبود اکسیژن مشخصه چنین چیزی چه اثرات مخربی میتونه داشته باشه .. بخصوص اگر کسی نتونه بر قدرت این گرداب غلبه کنه و آپارات کنه و ولدمورتم تنها اون طوری تونست خودشو نجات بده.

در مورد مجسمه هام بنده کوچکترین حرفی نزدم ولی نکته ای که باید توجه داشته باشید اینه که همیشه این جادو نیست که تعیین میکنه سیاهه یا سفیده بلکه این اجرا کننده جادوئه که تعیین میکنه چه نوع جادویی انجام داده. مثلا دامبلدور پنج مجسمه رو زنده کرد یکی رو به سمت بلاتریکس فرستاد. با دو تا راه های ورودی رو بست ... یکی رو برای دفاع از هری و یکیم برای دفاع از خودش.

خب این یک نمونه جادوی خوبه. اما ممکن بود یک نفر این مجسمه ها رو زنده میکرد و بهشون فرمان میداد که به خیابون بریزند و همه مردمو قتل عام کنند اونوقت اینکار درست بود؟ جادو همون جادوئه اما نیت فرق داره. و البته بازم میگم من حرفی در مورد مجسمه ها نزدم که حالا بخوام دفاع کنم.

کارهاییم که دامبلدور کرد همگی کارهای بزرگی بودند و جادوها هم فوق العاده پیشرفته و همونجور که در پست قبلیم گفتم جادوی قوی رو به معنی جادوی مخرب به کار بردم ... فرق دامبلدور با ولدمورت اینه که از چنین جادوهایی برای اهداف خودش استفاده نمیکنه بلکه برای مبارزه با بدی ها استفاده میکنه. جادو میتونه همون باشه اما در جهت مبارزه درست بکار میره نه مبارزه غلط.

بعضی مواقع هست که باید در مقابل ابزارهای مخرب از ابزارهای مخرب استفاده کرد مثل زمانی که کراوچ دستور داد تمام طلسم های نابخشودنی مجاز هستند که خب البته جادوگر قوی ای به اندازه دامبلدور لازم نیست خودشو اونقدر کوچیک کنه که با این طلسم ها بجنگه اما خب همه جادوگرا قدرت دامبلدور رو ندارند که بتونن با طلسم های کوچکتر یا طلسم های پیشرفته دیگه ای جلوی جادو های بزرگتر رو بگیرند.

اگر یک نفر با اسلحه راه بیفته تو خیابون هم کار خطرناکیه هم جرمه و هم اینکه اون ادم درستی نیست. اما اگر یک نفر اسلحه برداره و برای حفظ کشورش و دفاع از حق خودش و خانوادش و مردمش به میدون جنگ بره مایه افتخاره یک ملت میشه. پس شما بهتره بیشتر از ظاهر طلسم به نیت استفاده از اون طلسم توجه کنید.

جادوهایی که دامبلدور به کاربرد نمیشه گفت سیاه بود چون برای هدف درست بکار گرفته شد اما اگر یک نفر از همین جادو ها اما با نیت متفاوت استفاده میکرد اونوقت این کار از سیاهترین کارا بود.

ضمنا جادوی سیاه هم میتونه انواع مختلف داشته باشه مثلا آواداکدورا فقط برای کشتنه و کروشیو فقط برای شکنجه و خب مشخصه چنین طلسم هایی درجه سیاهیشون به حداکثر رسیده و به همین علتم این طلسم ها رو از بقیه جادوهای سیاه جدا کردند و از اونا با نام طلسم های نابخشودی یاد میکنند. اما بحث ما یک بحث کلیه و ما نباید جادوهای سیاه رو حتما با این دو سه طلسم بسنجیم.

---------------------------
ویرایش:

گیدیون عزیز معنی جمله رو عوض نکنید. منظور من از کتاب پنجم یعنی کتابی بود که ما توش دیدیم چطور دامبلدور مبارزه میکرد و منظورمم وزارت سحر و جادو هست. ولدمورت در کتاب 1 و 2 و 3 اصلا بدن داشت که شما معتقدید در این کتاب قدرت ولدمورت مشخصه؟ در کتاب چهارمم که در دوئل هری و ولدمورت چیز خاصی از ولدمورت ندیدیم و تازه هری بعد از پیوند چوبدستی ها بهتر عمل کرد. کتاب ششمم اصلا ولدمورت نبود. کتاب هفتمم تنها یک مبارزه از ولدمورت دیدیم که اونجام شکست خورد و مرد. قبلشم با کینگزلی و مینروا و اسلاگهورن مبارزه کرد که دامبلدورم در کتاب پنجم بدون استفاده از طلسم هایی که ولدمورت علاقه زیادی به کار بردنشون داره تونست مرگخواران داخل وزارت رو دستگیر کنه.

منظور من مبارزه ای هست که خودمون بخونیم و ببینیم ولدمورت در دوئل چیکار میکنه وگرنه اگر اونجوری باشه که شما میگید در همه هفت کتابم گفتن دامبلدور تنها کسیه که ولدمورت ازش میترسه. غیر از اینه؟

مثالتون در مورد فاج واقعا جالبه. ببینم مگه دامبلدور تا حالا کسی رو تهدید به مرگ کرده بود؟ مگه دامبلدور مخالفین خودشو میکشت یا شکنجه میداد؟ همه برای این از ولدمورت میترسیدن چون اون مخالفینشو یا میکشت یا انقدر شکنجه میداد که عقل از کلشون بپره. اگر دامبلدورم چنین آدمی بود مطمئن باشید نه تنها فاج بلکه کل جامعه جادوگری ازش میترسیدن ولی دامبلدور چنین آدمی نبود.

نقل قول:

ولی در عوض حتی یک مرگخوارم پیدا نشد که بگه دامبلدور از ولدمورت میترسید. اینم به اون در!
اول اینکه آمار شما کمی اشتباست چون نه تنها بیشتر از دو سه نفر اینو گفتن و اونام حرفایی که از دیگران شنیده بودنو نقل کردن یعنی عده بیشتر هم میدونستن. حتی در کتاب پنج در روزنامه پیام امروزم فکر میکنم چنین چیزی گفته شده ... و ضمنا این موضوع بر عام مردم دلالت میکرد. مثلا میگفتن:
- همه میدونن دامبلدور تنها کسیه که ولدمورت ازش میترسه.

هیچ جای کتاب نگفته همه دلالت به محفلی ها داره. همه یعنی جامعه جادوگری!
نکته بعدم اینکه کتاب هری پاتر کتاب شعر یا نثر مسجع نیست که شما دنباله آرایه میگردید مثلا بگید حرف هاگرید ایهام داره یا آرایه اغراقه! یک مطلبیه که شما میخونید و با توجه به شیوه نوشتاری کتاب قبول کردنش منطقی تره.

يكي دوتا مسئله :
نقل قول:

به نظر من اگر رولينگ فقط در كتاب 5 قدرت هاي دامبلدور رو به ما نشون داد ، قدرت هاي ولدمورت رو در 7 كتاب به ما نشون داد. اينكه همه از ولدمورت مي ترسيدن نشان از قدرتمنديش نيست ؟ فاج از دامبلدور مي ترسيد ولي به راحتي اون رو در منگنه گذاشت. ولي مطمئنا اگر ولدمورت بود فاج جرات اينكار رو نداشت.
در ضمن من فكر نمي كنم ولدمورت از دامبلدور مي ترسيد. ما اينرو فقط از دهن دو سه تا محفلي شنيديم ( كه يكيشون هم هاگريد بود) ولدمورت از دامبلدور فقط به عنوان يك دشمن مي ترسيد.

نقل قول:

ولدمورت هم عاشق بود ولي عاشق خودش بود.
--------------------------------------------------------------------------
گويا كسي با فرضيه من مبني بر كمك رولينگ به دامبلدور نيست نه؟
--------------------------------------------------------------------------
در ضمن به عنوان يك اسليتريني معتقدم كه ولدمورت قويترين بود.

ببخشين جناب زابيني،
من با اين حرف يخورده مشکل دارم !

ميشه تعريفتو از جادوي سياه بگي؟؟
اون طلسمي که دامبلدور فرستاد جاي بحث داره، ولي کاري که اون با مجسمه هاي حوض برادران جادويي کرد، فقط و فقط جنبه ي دفاعي داشت!
----------
جادوي سياه صرفا نبايد قدرتمند ترين جادو باشه!
منم اول اين تاپيک نظرمو گفتم ولي دوباره ميگم که وقتي از واژه ي ((قوي تر)) استفاده ميکنين، بايد بدونين که اين فقط مهارت جادويي رو شامل نميشه! که اصلاً گاهي فکر ميکنم تمام اين هفت جلد سعي داشتند به همين نکته برسن !

شايد درکش با خوندن جمله ي زير آسون تر بشه؛

« در سازمان اسرار اتاقی هست که درش همیشه قفله. توی اون اتاق نیرویی وجود داره که هم اعجاب انگیزه هم از مرگ قوی تره، از عقل و هوش انسان نیرومندتره، و حتی از نیروهای طبیعی شدیدتره. » ( آلبوس دامبلدور )

خب من نظرمو قبلا گفتم که چرا میگم دامبلدور قوی تره.

اما یک مسئله هست که به اشتباه تفهیم شده. کارایی که ولدمورت کرده به این معنا نیست که دامبلدور نمیتونسته انجام بده. اگر دامبلدور میخواست یک جادوگر سیاه باشه (بخصوص در جوانی)چه کسی میتونست جلودارش بشه یا به عبارتی چه کسی توانشو داشت که جلوش بایسته؟ اگر روابط دامبلدور با گریندلوالد به هم نمیخورد و اونا طرحشونو به مرحله اجرا میذاشتن چه کسی جلودارشون بود؟

رولینگ در کتاب پنجم قدرتهای دامبلدور رو به ما نشون داده. اینکه چطور همه مرگخوارا رو در وزارت دستگیر کرد. اینکه فاج و تمام کاراگاهاشو در وزارت دعوت به دوئل کرد و اینکه چطوری آمریجو از چنگ سنتورها بیرون آورد یا بلاتریکسی که از قوی ترین مرگخوارا بود رو در وزارت چه راحت به دام انداخت و تعریفاتی که در جاهای مختلف کتاب از دامبلدور شده که قدرتشو نشون میده و بالاخره جادوگری که ولدمورت ازش میترسد (حداقل زمانی که دامبلدور جوون تر بود)


مسلما چنین جادوگری اگر میخواست خرابکار شه چیزی به بدی ولدمورت میشد و در جامعه جادوگری هم هیچ قدرتی نبود که باهاش مقابله کنه. پس اینکه ما بگیم ولدمورت قوی تره چون این همه خرابی به بار آورده اساسا یک فرضیه غلطه چون این موضوع هیچگاه به این معنی نیست که دامبلدور و یا حتی جادوگر های دیگه نمیتونستن چنین کاری کنن.

به نظر من دامبلدور برعکس اون تعریفی که دوستان میکنند خیلی هم جادوی سیاه بلده و به موقعش استفاده میکنه. ولی بستگی داره که شما از جادوی سیاه چی تعریف میکنین. جادوی سیاه کلا به این معنی نیست که جادوهایین که با بقیه جادوها فرق دارند و یا نشانه گذاری شده هستن... هر جادویی که اثرات مخرب داشته باشه میتونه یک جادوی سیاه باشه و دامبلدورم از این جادو ها استفاده میکنه اما به موقعش. مثل زمانی که در کتاب پنجم طلسمی رو به سمت ولدمورت فرستاد.

در کتاب گفته اون طلسم اونقدر قدرت داشت که موهای هری هم به حرکت سیخ شد ... در صورتی که هیچ طلسم انفجاری ای در کتاب با این خصوصیات ذکر نشده و خیلی راحت میشه پیشبینی کرد اگر چنین طلسمی به هدف میخورد چی میشد. چنین جادویی صددرصد در حیطه جادوهای سیاه قرار داره.

اصولا در یک مبارزه اینچنینی با در چنین سطحی استفاده از جادوی معمولی اصلا معنی نمیده ... وقتی طرف داره از قدرتمندترین جادوهای سیاه شناخته شده استفاده میکنه تنها راه مقابله استفاده متقابل از جادوی سیاهه ... اون شب هم هیچ کدوم از طلسم های دامبلدور جادوهای عادی نبودن و همشون جزو جادوهای فوق العاده پیچیده بودن ... مثلا هیچ کدوم از اساتید هاگوارتز فکر نکنم بتونن آب حوض درون وزارت رو به صورت یک زندان برای ولدمورت در بیارن ... اما دامبلدور این کار رو با یک اشاره انجام داد.

اگر جای ولدمورت یک جادوگر ضعیفتر مثل اسنیپ یا بلاتریکس بود صددرصد اسیر چنین جادویی میشد. اگر جادوهایی با چنین قدرتی جادوی سیاه نباشن پس چطور سکتوسمپرا رو میتونین جزو جادوهای سیاه قرار بدین؟

به نظر منم ولدمورت قويتره....
دامبلدور همش حدس مي زد و به جادوهاي سنتي اكتفا مي كرد...
ولدمورت هركاري رو كه مي خواست انجام ميداد و روز به روز بر جادوهاش اضافه مي كرد...
به نظر من دامبلدور يه كم مغرور بود.... فكر مي كرد اطلاعاتش كامله... اما ولدمورت حتي با دوز و كلكم كه شده چيزاي جديد به دست ميورد حتي راجع به جادوي سياه... اينش فرق5ي نمي كنه....
من با گيديون موافقم....
ولدمورت اشتباه بزرگي كرد و اون دست خودش نبود كه به چيزاي قدرتمند و اصيل و بزرگ علاقه داشت و باعث شد كه هوركراكس هاش از بين برن....
نيروي عشق دامبلدور هم قوي بود اما من فكر كنم هري نيروي عشق قويتري داشت.... عشق وقتي عمل مي كنه كه در راه درستش باشه...
ولي باحرف رولينگ عشق دامبلدور به يه مسير بد كشيده شد همون كه گفته بود دامبلدور چيز! بازه!

به گیدیون:
همون طور که گفتم اون خیلی باهوشه و از همون اول فهمید که او تو سرش چیه. در ضمن اون می دونست که حتی وقتی هم که نمی دونست جادوگره چه کارهای شرورانه ای انجام می داد بنابراین با توجه به هوشی که داشت آینده شو تا حدودی حدس زد.