نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
کچل جون چطوری؟
تنها امید لرد برای یافتن مشکل بلا که وفادارترین مرگخوارش است بود و حالا او نیز به جمع دیگران پیوسته بود. اینبار باید خودش دست به کار میشد و فکری به حال مرگخواران میکرد.
لرد کمی فکر کرد و در آخر گفت:
-بلا بیا بشین بغلم می خوام یه چیزی بهت بگم!
آواداکادورا
دوان دوان به سمت حمام رفت و بعد از پنج دقیقه برگشت. در اتاقش را باز کرد و با صحنه ی عجیبی مواجه شد
دستش را دور گردن بلاتریکس انداخت اما بلاتریکس دست او گرفت و کنار زد.
ولدمورت دیگر صبرش تمام شد و یک بیهوش کننده به طرف بلا فرستاد و بعد با طلسم هایی پیچیده معده اش را تخلیه کرد.
بلا با سرعت از اتاق خارج شد و ولدمورت را که حالا در حال این فکر بود که چطوری می تواند دیگر مرگخوارانش را هم به حالت اولشان برگرداند ، تنها گذاشت.
با دیدن صحنه ی وحشتناک نابود شدن آدامسی که گلرت قورت داده بود سریعاً برگشت و تصمیم گرفت به جای خروج از تَه، دهان را امتحان کند.
پس از مشقت های فراوان، چند بار گم کردن راه و ملاقات با چیز های عجیبی که گلرت خورده بود بالاخره به دهان او رسید. ابتدا 12 دندان خراب توجه او را به خودشان جلب کردند ولی بعد متوجه چیز دیگری شد. گلرت با دهان بسته خشک شده ب
لوسیوس سریع غیب شد و به کافه برگشت. سریع پیش بلا رفت و داستان را براش تعریف کرد.
- البته مشکلی نیست. امشب میرم نورمنگارد تو خواب خشکش میکنم.
بلاتریکس با دو دست تو سر لوسیوس زد و گفت: هَی وای من. خره وقتی حفاظ داره که دیگه این جادوها روش کار نمیکنه. فقط طلسم های قوی اثر میکنه.
ولدمورت در غصه بود و قیافه نچندان خوش تیپ را طلب می کرد اما زمانی که کمی فکرش کار کرد فهمید که او می تواند از این موقعیتش استفاده کند تا به اهدافش برسد...
و به طرف تخت خوابش رفت. مروگخواران متوجه حرکت او نشدند و مطوئن نبودند که او رفته اما با بی اعطنایی شرو به حرف زدن کردند.
-من می گم همین الان فرار کنیم و ولدمورت رو تنها بزاریم.....هان چطوره؟
ایوان جلوتر آمد و گفت: ولی من می گم هممون نامرئی بشیم و به محفل حمله کنیم و بعد دامبلدور رو مجبور کنیم تا ما رو به حالت اولیه برگردونه....
- آخ جون ارباب !زیر زمین؟ یعنی اونجا میشه سوسکا رو له کرد و با موشا دوست شد؟
- آخه هیچ کسی به نجینی... چرا! یه نفر هست!
- کی؟
- گنج کجاست لوسیوس؟
این صدای سرد و بی روح لرد سیاه بود که به گوش میرسید. لوسیوس بار دیگر تلا شی برای به یاد آوردن گنج کرد اما نتیجه ای نگرفت.
لوسیوس به سرعت نگاهب به چوبدستی بلا انداخت که بیرون آمد و بعد سریع نگاهی به چشمان و ابرو های او که به شیءی در دستش اشاره میکرد. یک جام.درست شبیه جامی که جیمز با یویو آن را نابود کرده بود....
یک جام.درست شبیه جامی که جیمز با یویو آن را نابود کرده بود....
لوسیوس به خودش آمد. اکنون به یاد می آورد که گنج چه چیزی است. به ساعتش نگاهی انداخت. ساعت 11:59 دقیقه بود و لوسیوس آنجا ایستاده بود بدون جام. در حالی که میدانست دیگر جامی وجود ندارد.
جامی که فقط یک نمونه ی دیگر داشت که در خانه ی ریدل نگهداری میشد...
لرد سیاه در حالی که بسیار عصبانی بود و چشم های قرمزش با درخششی عجیب به رز خیره شده بود، گفت:ای احمق! تو لو رفتی! دیگه به درد من نمی خوری! یه مهره ی سوختیه! وقتشه بمیری!
ده دقیقه قبل، محفل ققنوس!
لوسیوس که تازه به خانه ی ریدل رسیده بود، نگاهی به جنازه ی روی زمین بود. همان دخترکی بود که آن به پیش ارباب آمده بود.
من ،رز ویزلی، امروز بعد از اینکه جنازه ی هری پاتر را برای اربابم می برم، به مقام والای مرگخواری می رسم و از این بابت بسیار خوشحالم من در این راه برادرم را نیز به کشتن دادم اما اکنون که به نتیجه ی آن نگاه می کنم از این بابت خوشحالم! بیش از این جنازه را بر زمین نمی گذارم و به سمت اربابم آپارات می کنم بعد از این که جنازه را به ارباب دادم، این نامه را نیز به او می دهم تا بداند چقدر به مرگخواریت علاقه مندم!
لوسیوس اشک در چشمش جمع شد و کاغذ را دوباره بر جنازه ی رز انداخت و از کنار آن گذشت و به اتاق شخصی خود رفت تا اشک هایش بر کسی هویدا نشود!
من مسحور همین جذبه ی شمام!
