خلاصه:

فنریر هکتورو می خوره. هکتور تو گلوش گیر می کنه؛ ولی اصلا از این قضیه ناراضی نیست و قصد داره همون جا زندگی کنه. در حالی که فنریر در حال تلاش برای خلاص شدن از شر هکتوره، در اثر بی احتیاطی مرگخوارا فنریر دچار انفجار می شه!

...................

گابریل فورا دستکش هایش را به دست کرد. ماسکش را به صورت زد.

ربکا با تعجب به این صحنه نگاه می کرد.
-می خواد عملش کنه؟

-می خوام بدوزمش!
گابریل بعد از گفتن این جمله، جعبه نخ و سوزن و قیچی اش را در آورد و آتش کوچکی روشن کرد.
سوزن را روی آتش گرفت و صبر کرد تا کاملا سرخ بشود.
نخ را روی آتش گرفت و نخ سوخت.
نخ دیگری برداشت و روی آتش گرفت و نخ دیگر هم سوخت.
نخ سوم را در حالی که زیر لب در مورد کیفیت نخ های جدید غر می زد، برداشته بود که ربکا جلو رفت و شیشه الکل طبی را به دستش داد.
-اون یکیو با این تمیز کن!

گابریل به حرف ربکا عمل کرد.
بعد، با آرامش فنریر را برداشت و روی آتش گرفت.

-هی...داری چیکار می کنی؟

هکتور از داخل شکم تکه و پاره فنریر فریاد کشیده بود.

-حرف نباشه...تکون نخور. باید ضد عفونی بشین. همینجوری که نمی شه دوخت و دوز رو شروع کرد.

مدتی فنریر و هکتورش را روی آتش چرخاند...تا این که بلاتریکس سر رسید.
-خودتو خسته نکن گب...ارباب فرمودن اونقدرا مهم نیست که براش نخ هدر بدیم. یه جایی دفنش کنیم بره.

-آخه هکتور توشه!

بلاتریکس لبخندی زد.
-اینم به ارباب گفتم...فرمودن بهتر! با همون هکتورش دفنش کنین.

معجون های قلیایی، کار گابریل را خراب میکردند. وایتکس خوب کار نمیکرد و بیشتر روده را کثیف میکرد.
-نکن فنر! نکـــــــــــــن!
-یـــــام!

کار گابریل خراب میشد ولی قبل از اینکه معجون ها به او برسند، اول به هکتور و بچه رابستن میرسیدند. آنها سیم ها را به هم نزدیک میکردند ولی معجون ها به سیم میخوردند و جریان برق را خراب میکردند.
-جیز جیز!
-بابا گفتن میکرد جیز بودن میشه و نمیذاشتن میشد که من دست زدن بشم. حالا عمو هکتور اجازه دادن میشی من دست زدن بشم؟
نه، دست نزن. اول بذار این لامپه روشن شه، بعد دست بزن.
-چرا با لامپ امتحان کردن میشی؟
-برای اینکه مطمئن شم برق درست شده.
-باشه. بعدا دست زدن میشم!

فنریر نه صدای جرقه های برق را میشنید و نه صدای ریخته شدن آب جوش در جوهر نمک و وایتکس رامیشنید. پس آخرین معجون قلیایی را بلعید و...

بـــــــــوووم!

-لامپ ترکیدن شد!
-مثل اینکه جای جوهر نمک، جوش شیرین ریختم تو وایتکس!
-نه... آی!

-فنریر دچار انفجار درونی شده بود!

فنریر اصلا وضعیت جالبی نداشت. از یه طرف دیده‌بانی چشماش برعهده‌ی رابستن و بچه‌هاش قرار گرفته بود، از یه طرف هکتور چپ و راست به همه، خود فنریر و حتی اعضای بدنش دستور می‌داد و از طرف دیگه گابریل هرچی مواد شوینده بود در اقصی نقاط بدنش خالی می‌کرد.

- حس می‌کنم دلم داره حالی به حولی می‌شه!

هکتور دست از اعلام دستور پخت معجون می‌کشه و از خوش‌حالی ویبره‌ای می‌ره.
- معلومه دستوراتم خوب بت ساخته. دارن جشن می‌گیرن.

این ویبره یکم با تاخیر بین اعضای بدن فنریر جا به جا می‌شه تا جایی که فنریر و اعضای بدنش همگی با هم می‌زنن رو ویبره.
فنریر که حس می‌کرد هر لحظه ممکنه بالا بیاره، به ناچار صبر می‌کنه ویبره تموم شه و بعد می‌گه:
- نه منظورم از نظر بد بود! انگار دارم نابود می‌شم. انگار که اسید پاشیده باشی تو روده‌هام!

گابریل که دقیقا داشت همین کارو می‌کرد، با شنیدن این حرف دست از آواز خوندن حین تمیزکاری برمی‌داره.
- آره خب، روده‌هات خیلی کثیفن دارم با جوهرنمک تمیزشون می‌کنم.

فنریر یه زمانی آرسینوس جیگر بود، و آرسینوس جیگر هم معجون‌ساز بود. معجون‌سازها هم به زبان مشنگی شیمی‌دان‌های خوبی هستن. پس تعجبی نداره اگه فنریر با وحشت بپره سمت قفسه‌ها و هرچی معجون قلیایی به چشمش میادو برای خنثی کردن اثر جوهر نمک یه راست بریزه تو حلقش!

مشکلی که فنریر قصد بیانش را نداشت و تنها آن چیزی را که نصفه نیمه میشنید انجام می داد.

هکتور هم در روده ی فنریر نشسته و دستور کار می داد.
-بچه بهش بگو معجونو برداره و توش کمی آبجوش بریزه

بچه ی رابستن هر چه از هکتور میشنید را به فنریر میرساند.
-عمو معجونو برداشتن کن و یه ذره توش آبجوش ریختن کن.

فنریر اما درست نمیشنید.
-کره ی آب مرغ بهش اضافه کنم؟....باشه!

بچه ادامه داد.
-بعد توی پاتیل ریختنش کن و توش یه ذره پر ققنوس و موی تک شاخ ریختن کن.

فنریر که حسابی تعجب کرده بود با خودش زمزمه کرد.
-توی پاتیل بریزم بعد ریش آلبوس و جوی تک سوراخ بهش اضافه کنم؟......اینا از کجا بیارم؟

درست زمانی که فنریر به دنبال مواد لازم میگشت در بدنش هم آشوب دیگری در راه بود چون گابریل بر روی روده های او جوهر نمک میریخت که تمیز و سفید شوند!

- قان قااان قاااااان!

بچه که حسابی از شغل جدیدش راضی بود پشت چشمای فنریر نشسته‌بود و بیرون رو رصد می‌کرد. در حالی‌که رابستن نگران سلامتی بچه‌ش بود و اولین چیزی که دستش میومد رو منهدم می‌کرد تا فنریر از حرکت بایسته؛ حالا چه غضروف بود و استخون، چه شریان حیاتی. اهمیتی که نداشت.

- این قارقارک رو نگه داشتن کنین... این سلامت روانی نداره هممونو خوردن می‌کنه!

هکتور که اصلا دوست نداشت این رئیس بازی پایان پیدا کنه پس‌گردنی‌ای به رابستن زد.
- نگران نباش، ارباب شکمشو پاره می‌کنه درمون میاره... تو الان به دیده‌بانی‌ت ادامه بده بریم اتاقم!
- بیب بیب کردن کن عمو!
فنریر که می‌ترسید در صورت مخالفت بچه دستشو از توی چشمش دربیاره تا مجبورش کنه، بغضشو فروخورد.
- بیییب بیییب بوووق بووووق!
- بابا دیدن کردی بوقی رو؟
- دخترم من بهت افتخار کردن می‌کنم! تو کی انقد بزرگ شدن شدی که فنریر رو روندن کنی؟!
- بابا بابا رسیدن شدیم به اتاق عمو هکتور، برو تو!

هکتور تا فهمید به اتاقش رسیدن، لرزون لرزون از جاش پاشد.
- بگو بره سمت اون میز بزرگه وسط اتاق... بعد معجون صورتیه رو برداره... عصاره کرابه!
- اون معجون صورتیه رو ورداشتن کن...
- معجون سوسنیه؟ باشه باشه، حالا چی؟

بچه شنوایی قوی‌ای داشت... اما فنریر نه. و این برای درست کردن معجون که کار حساسی بود، یه مشکل بزرگ محسوب می‌شد.

تنها چیزی که فنریر می‌خواست رهایی از دست هکتور و گابریلی بود که تو بدنش جا خوش کرده بودن؛ و از اونجایی که خارج شدن اونا از بدنش با شرط و شروطی همراه بود، چاره‌ای نمی‌بینه جز اینکه دو نفر دیگه رو هم قورت بده و این‌بار به چهار نفر تو بدنش سکونت بده.

- خیله خب.

فنریر برای لحظه‌ای به خاطر وضع بدش بغض می‌کنه، اما وقتی پای خوردن به میون میومد چهره‌ش به سرعت تغییر می‌کرد و آب دهنش جاری می‌شد.

- هاااام!

خوی گرگینه‌ای فنریر در کسری از ثانیه خودشو نشون می‌ده و قبل از اینکه رابستن و بچه‌ش بخوان متوجه حضور شخص سومی تو اتاق بشن، توسط فنریر بلعیده می‌شن!

فضای اتاق که ناگهان در چشم رابستن بسیار زیبا می‌نمود، با دل و روده‌های شکم فنریر جا به جا می‌شه و حتی بدتر از اون، هکتور ملاقه به دست و گابریل جاروبرقی به دست جلوشون ظاهر می‌شن.

- اینم از دیده‌بان‌هامون! برین تو چشم دیده‌بانی کنین!

هکتور که حسابی از رئیس بودنش لذت می‌برد، بلافاصله دستورات لازمو به رابستن و بچه‌ش انتقال می‌ده.
اما رابستن و بچه هنوز تو شوک اتفاق رخ داده بودن و فقط با شوک نگاهی به هم می‌ندازن!

خلاصه:

فنریر هکتورو می خوره. هکتور تو گلوش گیر می کنه؛ ولی اصلا از این قضیه ناراضی نیست و قصد داره همون جا زندگی کنه. در حالی که فنریر در حال تلاش برای خلاص شدن از شر هکتوره، گابریل هم به همراه یه جاروبرقی وارد بدنش می شه و قصد داره اونجا رو تمیز کنه.
برای تامین برق جارو برقی، قراره هکتور یه معجون بسازه. برای همین به طرف اتاق هکتور می رن.

................

-برو برو برو...مستقیم...مستقیم...مستقیم...


شترق!


فنریر به دیوار اصابت کرد!
-نامرد...چرا گفتی مستقیم؟

هکتور دهان فنریر را باز، و کمی اطراف را بررسی کرد.
-خب من که از این تو خوب نمی بینم. احتیاج به چشم فعال داریم. برگرد...برگرد...برگرد...

هنوز سر فنریر به سنگ نخورده بود و داشت از هکتور اطاعت می کرد.
بعد از چند دستور دیگر، به اتاق رابستن رسیدند.

-شدن نمی شه بچه...ارباب اجازه دادن نمی کنه که یک ردای مرگخواری کوچیک برای تو دوختن بشه. مگه بچه بازیه؟

هکتور دستور بعدی را صادر کرد.
-رابستن و بچشو با هم بخور. می تونن برامون دیدبانی کنن که بریم اتاق من!

- میخواید تو دهن من سیم کشی کنید؟

فنریر این جمله را با تعجب زیادی گفت که باعث شد دهنش باز بماند و حجم زیادی از هوا وارد دهانش شود.

- دهنتو ببند سوز میاد! تازه دوباره کلی گرد و خاک اومد تو.

فنریر با عصبانیت دهانش را بست.

- سیم کشی چیه؟ بزرگترین معجون ساز قرن، هکتور دگورث گرنجر، سیم کشی نمیکنه که... معجون میپزه!

بر اثر هیجان زیاد، هکتور ویبره شدیدی رفت که باعث فنریر نیز بلرزد.
صبر فنریر تمام شده بود.
- آخه چطور دو شاخه رو بزنه تو معجون؟

فنریر این را با صدای خیلی ریز و ارام گفته بود؛ ولی گابریل و هکتور چون در بدن او بودند صدای او را خیلی بلند شنیدند.

- این رو فقط بسپار به بزرگترین معجون ساز قرن. حالا برو سمت اتاقم.
- بدو دیگه، توی این همه کثیفی حالم داره به هم میخوره!

فنریر با عصبانیت راه افتاد و دوباره شروع کرد به غر زدن.
- ارباب حتما منو میکشن. اگر نکُشن ولی حتما اخراجم میکنن!

-جارو... برقی؟
-پس چی؟ فکر کردی تمیزکاری به همین راحتیه که با سه بطری وایتکس و پنج دور تی کشیدن و چهار بار آب کشیدن تموم بشه؟ نخیر! کاملا در اشتباهی.

فنریر حوصله کل کل کردن نداشت. بدون حرف اضافه ای به طرف اتاق گابريل به راه افتاد. اما درست جلوی در اتاق متوقف شد.
البته متوقفش کردند!
-وایسا، وایسا! پاتو توی اتاقم گذاشتی، نذاشتیا... چرک!

فنریر قصد اعتراض داشت. اما وقتی دهانش را باز کرد، چیزی جز یک صدای سوت از آن خارج نشد.
-من کی سوت زدن یاد گرفتم؟

در همین فکر بود که یک جارو برقی دوان دوان از اتاق خارج شد و درون حلقش پرید.

-آفرین پسر خوب.

«تلق تلق»

گابریل دو ضربه‌ی آرام روی سر جارو برقی اش زد.
-فنر، الان راحتی؟
-خیلی! فقط اون لوله جاروت یکم سقف دهنمو به خارش میندازه... دیگه ساکت بشین می خوام برم خدمت ارباب.
-کجا؟ من برق ندارم. چجوری اینو روشن کنم؟!

هکتور کتابش را به گوشه ای پرتاب کرد و از روی دندان شماره هفت فنریر بلند شد.
-اصلا نگران نباشید که بزرگترین معجون ساز قرن اینجاست! برو وسایل و پاتیل منو بیار تا معجون برق ساز درست کنم.

داخل اتاق
- داشتیم میگفتیم!

فنر سوزش شدیدیو درون دهن، حلق، مری و معده ش حس میکرد، ولی چاره ای نداشت باید صبر می کرد تا حرف لرد تموم شه.

- فنر! بهت گفتیم مسواک بزنی رفتی با وایتکس مسواک زدی!؟

فنر تازه متوجه اینکه دهنش بوی وایتکس میده و اینکه گابریل شروع به تمیز کاری کرده بود شد. فعلا باید همزمان سوزش دهن، حلق، مری و معده رو تحمل می کرد و هم بهونه ای برای لرد جور میکرد.
- بله ارباب! مسواک نداشتم مسواک کریسو برداشتم جای خمیردندونم وایتکس برداشتم، ارباب، بازم دستشویی!

فنر همزمان با اینکه کریس سعی می کرد با برگاش دهنشو تمیز کنه از اتاق خارج شد!

- ما بازم اجازه ندادیم!
بیرون اتاق

- چیکار میکنین، شما دو تا اونجا!؟ ابرو نموند واسم پیش ارباب!
- هکتور اینجا بیکار نشسته هیچ کاریم نمیکنه! اون وقت من دارم این همه زحمت می کشم تو ام سرم قر میزنی!
- بیا بیرون دیگه خب!

اشک تو چشمای گابریل حلقه زد.
- یعنی تو منو ادمی می بینی که جای به این کثیفی رو همین طوری ول کنه بره!؟
- خب چیکار کنم من الان!؟
- به جای حرف زدن برو تو اتاق من جارو برقیمو قورت بعد بعدم برو پیش ارباب!