خیلی نا مردین! میخواین منو بکشین؟؟؟

ولی خوب اگه بمیرم بهتره با این زندگی گندی که واسه من درست کرد! مگه شهر هرتِ که با احساسات دختر مردم بازی کنن بعد هم برن عاشق کس دیگه ای بشن؟

بکش راحتم کن ! بزن دِ بزن دیگه انقدر عذابم نده بزن دیگــــ اهم ببخشید کجا بودم!؟

اها!

با ایلین درباره ی لرد والدرمورت موافقم اخه یه هم چین کسی نباید به این راحتی شپلخ بشه!

احتمالا من بهش توصیه می کردم تا نویسندگی رو کلا بی خیال بشه و بره سر یه کار دیگه!...چیه خب چرا می زنی؟
اهمم...از پشت صحنه اشاره می کنن اجبارا باید به عنوان یه نویسنده بهش پیشنهاد داد...خب اول از همه بهش میگفتم شلنگ رو از وسط کتاب برداره به اندازه ی کافی آبیاری شده!در وهله بعدی یه چهارچوب مشخص برای کتاب مشخص کنه و بعد به غیر از شجاعت و خوشدلی کمی هم عقل و داریت در وجود هری به جای خرشانسی فوق العاده اش قرار بده تا عوض عاشق شدن و بدون فکر کار کردن و پشتش تهمت زدن به دیگران کمی هم عقلشو به کار بگیره. در قدم بعدی بشین از اول کتاب هفتو بنویس زن حسابی!چنان ماست مالیش کردی که سریالای ایرانی باید جلوش لنگ بندازن!
محترمانه اسنیپ رو به زندگی بر میگردونی... لرد سیاه رو با شایستگی به حکومتی که حق مسلمش بود می رسونی و هری رو هم...خب عمرش به دنیا نبود دیگه!
در ضمن جینی رو هم می کشی!
گذشته از شوخی بشین رو کتاب هفت بیشتر فکر کن!یه حکومت سازمان یافته مثل حکومت ولدمورت به همین سادگی و در عرض چند ماه سقوط نمیکنه...حتی تو قصه های پریان هم زمان بیشتری برای این کار وقت می ذارن!
بلاتریکس رو هم به طرز شایسته ای باید به قتل برسونی مثلا وقتی نصف محفلو یه تنه از بین برده.در اخر هم لرد به اون عظمت در حالیکه بین یه مشت بچه مدرسه ای محاصره شده نباید با یه اکسپلیارموس خشک و خالی کشته بشه.بی تعارف هری هم باید همراه لرد نابود بشه.فهمیدی؟اگه نفهمیدی بیام جور دیگه ای توضیح بدم!

از نظر من من رولینگ کار خوبی نکرد که آخر داستان رو اونطوری هپی اور افتر تموم کرد!
اگه هری هورکراکس بود پس نباید زنده میموند یه بارم که تو سال دو زهر باسیلیسک رفت تو بدنش باید بلافاصله می مرد چو به هر حال هورکراکسا خیلی زود به عوامل نابود کننده شون واکنش میدن.
علاوه بر این دلیلی واسه کشتن اسنیپ نبود زیادی تراژدی وار شد و بی دفاع مرد ینی انگار خودش این اجازه رو داد که بمیره و حالا چندتا مورد دیگه هم هست که باید از خود رولینگ پرسید

نمیذاشتم اسنیپ و دامبلدور و فرد وخیلی های دیگر بمیرن و از اسنیپ بخاطر کارای بزرگش قدردانی میکردم.

كتاب ٧ خيلي واسم عجيب بود.
يعني چي كه مثلا نارسيسا بياد در گوش هري بگه دراكو زنده س؟
يعني چي كه هري بميره بعد زنده شه؟ مگه زامبيه؟
يعني چي كه هري با اكسپليارموس بزنه "لرد سياه" رو نابود كنه؟
من اگه جاي رولينگ بودم دوئل هري و ولدمورت رو انقدر زود تموم نميكردم.
كلا كتاب ٧ به يه بازسازي كامل نياز داره...

داستان رو بعد از 19 سال کلا اینطوری تموم نمیکردم.یعنی چی نویل با دختره ی پاتیل درزدار ازدواج کنه!؟پ لونا چی شد؟حداقل چند کلمه بعد از 19 سال میگذاشتم « و باز ماجرا ادامه دارد » اینطوری حتی اگه ادامه نداشت باز خواننده هیجانی میشد.سیریوس رو تو کتاب 5 میکشتم جایی که هری تازه فهمیده بود نه دنیایی هم دور از دنیا جادوگری هست.اگه میشد کاری میکردم اخرای کتاب دادلی با هری دوست بشه ( که انگار شده بود ) و اخر کتاب رون یا هری بگن :
هی رون ( یا هر کی ) ببین این پسر دادلی اه!قانون مشنگا برداشته شده اونو فرستاده اینجا تا تحصیل کنه !)
رون : اره خب حتما یکی مثل تو میشه!

اگه جای رولینگ بودم میذاشتم هری بمیره
من داستان رو میخونم ولی بعضی اوقات از شخصیت اصلی خوشم نمیاد مثل هری
نمی گذاشتم باجینی ازدواج کند

کلا این قصه سر دراز دارد رولینگ تو داستان نویسی بعضی مواقع زیادی هیجانی کار کرده و یه مرتبه زده داستانو ترکونده. که این موضوع تو کتاب هفت خیلی بارزه که رسما تبدیل به فیلم هندی شده بود مثلا سر قضیه ی اینکه یه تکه از روح ولدمورت تو جسم هریه. اول تصمیم میگیره هری باید بمیره بعدا دلش نمیاد و به طرز احمقانه ای هری رو زنده می کنه من که فکر می کنم کلا کتاب هفت رو باید از نو بنویسه. مثلا من یکی از پیشنهاد هام این بود که اسنیپ رو زنده بذاره حالا نه سالم و سرحال و گردن کلفت بالاخره اونم تو دهن شیر بوده ولی اقلا زنده بمونه و از کاراش قدردانی بشه. کاری که رولینگ تو هیچکدوم از کتابا نکرد و با یه کینه عجیب تمام تلاش های اسنیپ رو ندیده گرفت. من موندم اسنیپ به این بشر چه هیزم تری فروخته بوده؟ قضیه ی پیشگویی در مورد هری و ولدمورت به نظرم خیلی پیش پا افتاده و کلیشه ای بود ای کاش رولینگ یه بهانه مناسب تر برای پیدایش کینه ولدمورت از هری پیدا می کرد. باورم نمی شه یه آدمی مثل ولدمورت تو قرن بیستم (مال اون قرن بودن آخه ) با پیشرفت علم و از این حرفا به یه همچین چیزی معتقد باشه. و خیلی چیزای دیگه هم هستن که الان یادم نیست یادم اومد می گم.

این تاپیکی که چند سال پیش زدم به نظرم جالب رسید بالا بیارم که نظر بقیه اعضای تازه وارد فعلی رو هم بدونیم در موردش . پست اول تاپیک رو با دقت بخونید :


نقل قول:

تهيه كنندگان شركت هاي بزرگ فيلم سازي گاهي سر پايان فيلم با كارگردانهاي هنري به شدت درگير مي شوند زيرا بعضي از كارگردانها نمي خواهند آخر فيلمشان را مثل تمامي فيلم ها به خوبي و خوشي تمام كنند و به خاطر نتيجه گيري خاص را يك درس خاص به بيننده يا هر چيز ديگر پاياني غير از آن چيزي كه معمولاً بيننده عامي ميخواهد براي فيلم رغم مي زنند كه البته اين پايان معمولاً در نسخه هاي دي وي دي به عنوان ويرايش كارگردان عرضه مي شود و در نسخه اكران سينما ها معمولا پايان نظر تهيه كننده يا شركت فيلم سازي نمايش داده مي شود . فكر مي كنم در مورد كتاب هري هم همين اتفاق افتاده!
تنها پاياني كه شكوه و ايثار گري هري رانشان مي داد و ارزش به خطر افتادن و كشته شدن بسياري از دوستانش راداشت اين بود كه خود را فدا مي كرد تا تاريكي تبديل به روشنايي كند. مصداق مسائل عرفاني خودمان:
هم خود را ديوانه كن هم خانه را ويرانه كن وانگه بيا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو
اگر اين طوري مي شد خواننده حس فداكاري هري را در عمق جانش احساس مي كرد.
....يعني همان كاري كه مادرش براي او كرد.....
ضمناً من انتظار داشتم اتاقي كه هري و دوستانش در كتاب پنجم در وزارت خانه با علامت ضربدر ديدند و دامبلدور به آن اشاره اي كرد و گفت در آنجا بر روي اسرار مرگ تحقيق مي شود داراي نقشي در كتاب هفتم باشد. رولينگ معمولاً به هيچ موضوعي بدون دليل اشاره نمي كرد.