اما متاستفانه روونا سرش شلوغ بود و وقت یاری کردن نداشت.

-قبوله...ولی خودت گفتی سبیل رو گرو می ذاشتن، پس تو هم باید نیش رو گرو بذاری!

لینی نگاهی متعجب به نیشش و سو که لبخند دندان نمایی میزد انداخت.
-این یه ضرب المثله سو. انتظار نداری که الان نیشمو از جاش در بیارم بذارم توی دستت؟!
-چرا...دقیقا همین انتظارو دارم. تو که انتظار نداری یه ریونی باهوش فقط به حرف اعتماد کنه؟ حرف مساویست با عمل. یالا نیشتو رد کن بیاد!
-

لینی با افسوس نگاهی به نیشش انداخت، نیشش نیز نگاهی با افسوس تر به او.

چه صبح ها که به نیشش کرم مرطوب کننده و آب رسان زده بود. چه شب هایی که با امید نیشش را مسواک زده بود. چه خاطرات خوشی که همراه نیشش سپری کرده بود و آن را در چش و چار ملت فرو کرده بود.

از خاطرات دل انگیزشان که بگذریم، نمی توانست به همین سادگی آن را از جایش بکند و به سو دهد. هرچه باشد نیش بود و به بدنش چسبیده بود، کندنش درد داشت خب!

- ببین سو، قبل از این که اون روی حشره‌ایم بالا بیاد خودت قبول کن و بیا قول نیشی منو بپذیر. خب؟

سو با تردید نگاهشو بین لینی و نیشش رد و بدل می‌کنه. آیا واقعا می‌تونست به نیش لینی اعتماد کنه؟ اگه قول به نیش، قول قابل اعتمادی نبود چی؟ اگه وسط راه قالش می‌ذاشتن چی؟ اگه واقعا اخراج شده بود چی؟

اون جنگیدن با اون روی حشره‌ایِ لینی رو به قابل گذاشته شدن و اخراج ترجیح می‌داد!
- نچ!

لینی که نگاهش تمام مدت به چهره‌ی مضطرب سو خیره مونده بود، طوری که انگار هر آنچه که تو ذهن سو گذشته رو ازش باخبره، آخرین تلاششو برای رو نکردن اون روی حشره‌ایش به کار می‌گیره.
- بابا سو به چی شک داری تو؟ اصن از نیش من با ارزش‌تر داریم؟ این مث سبیل گرو گذاشتن مردم تو قدیماس! ازش خبر داری که؟

سو یک ریونکلاوی بود و هر ریونکلاوی دست کم چند بار کتابای مختلفی رو از اول تا آخر نه تنها خونده بود، بلکه به خاطر هم سپرده بود! پس تصمیم می‌گیره شک و تردیدشو کنار بذاره. نفس عمیقی می‌کشه و با یک قدم محکم جلو میاد.
- قبوله!

لینی که بالاخره موفق شده بود، اون روی حشره‌ایش رو می‌فرسته پی کارش و نیشش رو دوباره به سمت سو دراز می‌کنه تا بالاخره به یاری روونا راه بیفتن برن دنبال کراب!

سو دست به نیش لینی برد تا اونو بگیره ولی درست وقتی که دیگه تقریبا نیش لینی رو گرفته بود یه جوری عقب پرید که انگار به نیش لینی برق وصل بود.
- نمیخواااااااااااااام!
- چرا خب؟
- اخراج قبلی کم بود که حالا میخوای از زندگی هم اخراجم کنی؟
- کی اخراجت کرده اخه؟
- قیافه من در حال اخراج بوده، حتما میخواستین اخراجم کنین دیگه. من که میدونم.
- نه سو! من که گفتم بیا بهت قول نیشی بد...
- نمیخواااااااااااااااااااااااااااام!

لینی کم کم داشت عصبانی میشد!

خلاصه:

تسترال‌های لرد گذاشتن رفتن.
لرد از مرگخوارا می‌خواد براش تسترال‌های جدید تهیه کنن. مرگخوارا در بازار موفق می‌شن یه تسترال پیدا کنن. ولی تستراله هم حرف می‌زنه و هم خیلی پرروئه و هم عاشق هکتور شده و اسمشو گذاشته تستراکتور.
مرگخوارا به هرطریقی تسترال رو قانع می کنن تا همراه مرگخوارا راهی خانه ریدل ها بشه.
کراب بین راه جا میمونه تو مغازه مواد آرایشی. چند تا از مرگخوارا(فنریر، سو، لینی و آریانا) قرار می شه برگردن و کراب رو پیدا کنن. بقیه همراه تسترال منتظرشون بمونن.


...............

کراب دیوانه وار از این سمت مغازه به آن سمت می دوید و هر لحظه بر بار لوازم آرایشی اش افزوده می شد.
از آن جا که صاحب مغازه را هم قبلا کشته بود، اصلا نگران مارک و قیمت اجناس نبود.
-کانسیلر...پرایمر...کرم بی بی و سی سی...هایلایتر...براش های کوچیک و بزرگ...

و در سمت دیگر، لینی سرگرم جلب موافقت سو برای حرکت به سمت کراب بود.
-چرا سو؟ چرا واقعا؟ الان چرا جلوی ما رو گرفتی؟ اینو با من در میون بذار. چرا نمیای؟

سو چهره ای غمگین و در حال اخراج به خود گرفت.
-شما می خوایین قالم بذارین...وسط راه ولم کنین. ترکم کنین. بدون من برگردین.

لینی نیشش را به طرف انگشت کوچک سو گرفت.
-نیشمو بگیر...بهت قول نیشی می دم که حتی یک ثانیه ازت جدا نشم. خوبه؟

-امکان نداره بیام!

دسته‌ی چهار نفره‌ی مدیران، راه نیفتاده، متوقف شد.
-چرا؟

سو با بغض نگاهی به عمارت ریدل انداخت.
-اینا همش نقشه‌ست. شما می خواید وسط راه منو ول کنید و همتون برگردید اینجا. من خودم می دونم. اخراج شدم.

تسترال، همانطور که کنار تستراکتورش روی زیر انداز نشسته و برایش چای می ریخت، گازی به بيسکوئيتش زد.
-عزیزم، دوست ندارم بعد از ازدواج با همچین آدمایی رفت و آمد داشته باشیم. مشکل عصبی دارن!
-نه، پس... دوستا و فک و فامیل تو خوبن. با اون خواهرت!

هکتور زیادی در نقشش فرو رفته بود!

-میگم بیا!
-نمیام.
-چرا نمیای؟
-نمی خوام.
-وای وای وای!

لینی فریاد کشیده و دست از کشیدن کلاه سو برداشت.


از آن سو، کراب پنجمین دور سرشماری اجناس مغازه را به اتمام رسانده بود که چیزی در گوشه‌ی قفسه ها، توجهش را جلب کرد.
-وای! چطور اینا رو ندیدم؟ جدید ترین مدل ریمل های رنگی؟

- مشکل تو با ما مدیرا چیه بلا؟

نکته‌ی قابل توجهی بود!

- همیشه بتون گفتم من مدیرم، شما باور نداشتین.

آریانا با خوش‌حالی اینو ذکر می‌کنه و طلسم اکسپلیارموسی روانه‌ی یکی از بوته‌های اطراف می‌کنه که موجب آتش گرفتن و خاکستر شدن بوته می‌شه.

بلاتریکس حتی یک ثانیه هم به مدیر بودن گزینه‌های انتخابیش فکر نکرده بود. اما اون بلاتریکس بود و باید جواب دندان‌شکنی می‌داد!
- برای اینکه بفهمین اینجا مدیر و غیر مدیر نداریم. همه مرگخوارن و برابر. حالا زودباشین برین ببینم.

سه مدیر حاضر و یک مدیر بالقوه، آهی می‌کشن و جمع مرگخوارا رو ترک می‌گن. آریانا حتی برای طبیعی جلوه کردن مدیریتش، تخته‌ای رو برمی‌داره تا بعنوان منوی مدیریت به ملت قالبش کنه!

پیش کراب:

کراب تقریبا نصف فروشگاهو بار کرده بود اما هنوزم حس می‌کرد چیزیو از قلم انداخته و واسه همین برای صد هزارمین بار داشت اقلام فروشگاهو سرشماری می‌کرد.

در همون حال که کراب داشت انواع رژ لب هارو تست میکرد، هکتور داشت برای مرگخوارا سخنرانی پر وعده وعید بعیدی میکرد.
- من تو دهن وزارت و جامعه میزنم...

مرگخوارا:

- من معجون تعیین میکنم!

هرچی هکتور وعده های بیشتری میداد، مرگخوارا بیشتر مطمئن میشدن که اگر یه روزم بخوان رای گیری کنن، اصلا نباید به هکتور رای بدن!
بلاتریکس باخره از بین جمعیت مرگخوارا جدا شد و اومد جلوی هکتور.
- سکوت میکنی یا...؟

دیدن قیافه عصبانی بلاتریکس و دستش که به سمت چوبدستیش رفته، کافی بود تا هکتور سکوت کنه. بلاتریکس گوش هکتور رو گرفت. از روی زمین بلندش کرد و توی گوشش گفت:
- مگه تو قرار نبود زوجِ این تستراله باشی؟

هم بلاتریکس، هم گوش هکتور، و هم خود هکتور میدونستن که قرار همین بود. بنابراین بلاتریکس جمله دیگه ای رو توی گوش هکتور گفت:
- پس این مسخره بازیا چیه؟

هکتور نمیدونست این مسخره بازیا چیه. اصلا نمیدونست چرا اینطوری شده اوضاع!
- معجون غلط کردن بخورم؟

بلاتریکس آخرین نگاه هشدار آمیزش رو به هکتور انداخت و بعد به مرگخوارا گفت:
- فنر، لینی، سو، آریانا. برید کراب رو بیارید... و دیر نکنید!

-نه خیر نمیشه!

-این بی رحمیه

-چطور میتونی انقدر خودخواه باشی؟

-یعنی ما اندازه ی دوتا تسترال هم ارزش نداریم؟

هکتور که با تسترال جمع بسته شده بود اعتراض کرد.

-به من گفتین تسترال؟

اما کسی به او اهمیت نمیداد.

-اینجوری نمیشه....اصن کراب مگه کیه؟

-حالا که اینطوری شد ،ما رهبر دیکتاتور نمیخوایم!

و سپس مرگخواران یک دل و یک صدا ،بر علیه رهبر دیکتاتورشان ، لینی شورش کردند.

-ما رهبر دیکتاتور نمیخوایم ، نمیخوایم!

-توپ تانک فشفشه لینی ، کیسه کشه!(×۲)

-یه هفته ، دوهفته لینی حموم نرفته!

-نه لینی ، نه کراب ،مرگخواریون ارباب!(×۲)

لینی که دید شرایط خیلی وخیمه تصمیم گرفت از اقتدار رهبریش استفاده کنه ،ودادی مهیب برای ساکت کردن مرگخواریون بزنه ،اما نه تنها صدای لینی آنها را نترساند،بلکه صدایش در همهمه ی مرگخوارا گم شد.
در این میان هکتور که حسابی جو گرفته بودش ،شروع به خودنمایی کرد.
-مرگخواران ،مطمئن باشید من اگه رای بیارم ، واسه همتون سنگ تموم میزارم ...

مغازه ی لوازم آرایشی

کراب هم همچنان مشغول برسی مارک های رژلب های مغازه بود.

-این چیه؟...آهان برند گاشه خوبه ،بزار اون صورتی روهم ببینم...اوممم نه قرمزه بهتره من همیشه از لوازم های آرایشی برند استفاده میکنم!
-لالالا،لالالالالا،لالا ....

لینی یه نگاه به تسترال و یه نگاه به مرگخوارا می‌ندازه.
- خیله خب من تصمیم هوشمندانه‌ای اتخاذ کردم که مایلم با شما در میون بذارم.

مرگخوارا هیچ علاقه‌ای به شنیدن دستور از جانب یه حشره‌ی آبی رنگ کوچولو نداشتن، ولی خب مثل اینکه شرایط بر وفق مرادشون نبود و اونا مرگخوارای روزای سخت بودن و باید باهاش کنار میومدن.

- می‌شنویم.

لینی گلوشو صاف می‌کنه و اشاره‌ای به خودش و تسترال می‌کنه.
- حالا که تسترال نمیاد، پس ما اینجا منتظر می‌مونیم تا شما برین و کرابو بردارین و بیارین و بعدش همه با هم بریم پیش ارباب!

هکتور به سرعت واکنش نشون می‌ده.
- شما دو تا خسته نشین یه وقت؟

تسترال هم به دنبال هکتور مخالفت خودشو اعلام می‌کنه.
- من بدون تستراکتور عزیزم نه قدم از قدم برمی‌دارم، و نه حتی اینجا منتظر می‌مونم.

جمله‌ی تسترال پر بود از تناقضات عملی، اما به هر حال تسترال بود و شاید ابراز علاقه‌ی تسترال‌ها این شکلی بود خب.
لینی با بی‌میلی تغییراتی تو تصمیمش می‌ده.
- خیله خب، من و هکتور و تسترال می‌مونیم شما هم می‌رین کرابو می‌یارین.

ولی به نظر میومد دسته‌ی "شما" همچین راضی به نظر نمی‌رسیدن!

لینی یه نگاه به تسترال و یه نگاه به مرگخوارا می‌ندازه.
- خیله خب من تصمیم هوشمندانه‌ای اتخاذ کردم که مایلم با شما در میون بذارم.

مرگخوارا هیچ علاقه‌ای به شنیدن دستور از جانب یه حشره‌ی آبی رنگ کوچولو نداشتن، ولی خب مثل اینکه شرایط بر وفق مرادشون نبود و اونا مرگخوارای روزای سخت بودن و باید باهاش کنار میومدن.

- می‌شنویم.

لینی گلوشو صاف می‌کنه و اشاره‌ای به خودش و تسترال می‌کنه.
- حالا که تسترال نمیاد، پس ما اینجا منتظر می‌مونیم تا شما برین و کرابو بردارین و بیارین و بعدش همه با هم بریم پیش ارباب!

هکتور به سرعت واکنش نشون می‌ده.
- شما دو تا خسته نشین یه وقت؟

تسترال هم به دنبال هکتور مخالفت خودشو اعلام می‌کنه.
- من بدون تستراکتور عزیزم نه قدم از قدم برمی‌دارم، و نه حتی اینجا منتظر می‌مونم.

جمله‌ی تسترال پر بود از تناقضات عملی، اما به هر حال تسترال بود و شاید ابراز علاقه‌ی تسترال‌ها این شکلی بود خب.
لینی با بی‌میلی تغییراتی تو تصمیمش می‌ده.
- خیله خب، من و هکتور و تسترال می‌مونیم شما هم می‌رین کرابو می‌یارین.

ولی به نظر میومد دسته‌ی "شما" همچین راضی به نظر نمی‌رسیدن!