مرگخوار ها با بهت به تسترالی که تسترال نبود و داشت دور میشد نگاه می کردند که ناگهان...
- من رو بذارم زمین جغد سم دار دروغگوی تسترال...
جیغ هکتور بلند شده بود.
تسترال هکتور رو انداخت زمین و با عصبانیت به سمت مرگخوارا برگشت.
- شما گفتین مرده! این که زنده است!
هکتور سعی می کرد کرم پودر های فاسد رو از روی صورتش پاک کنه و نارسیسا سعی کرد این موضوع رو حل کنه.
- نه! این مرده! جادوی حرکت روش اجرا کردیم ببینیم جواب میده یا نه!
بلاتریکس با خشم به سمت هکتور برگشت و چوبدستیش رو در آورد.
-الان طلسم رو باطل می کنم ببینی.
هکتور که مرگ رو نزدیک تر از هر چیزی می دید قبل از اینکه بلا حرکتی بزنه دوباره شل و وارفته و مثل یک مرده ی واقعی روی زمین افتاد و به خودش افتخار کرد.
تسترال که با مغز تسترالی کوچک و جغدی اش در تلاش بود تا پیچیدگی این رفتار ها رو درک کنه به سمت هکتور رفت.
- خب پس... من باید پیغاممو برسونم... هوهوهو.
و دوباره نیت کرد تا پرواز کند.
- نه این پیغام نیست!
- پس چیه؟
مسئله ی جدیدی رخ داده بود. هکتور واقعا چه بود؟

بلاتریکس عصبانی و بی تاب بود.
_ ارباب منتظرن! یه چیزی بدین بهش کوفت کنه بریم دیگه!

نارسیسا به سمت جمع رو کرد.
_ خب یه علفی ، گلی، چیزی گیر بیارین بدیم بخوره تا بتونیم بریم...
_ علف آخه؟

نارسیسا به تسترال نگاهی انداخت.
_ آره دیگه... نیگا سم داره... سم داران علف میخورن دیگه. پس اینم علف خواره!

و از آنجاییکه کسی ایده دیگری نداشت، مرگخواران برای یافتن علوفه رهسپار دشت های اطراف شدند!

چند دقیقه بعد، هوریس با بوته ای که از ریشه کنده بود بازگشت.
تسترال به بوته ی در دست هوریس نزدیک شد. کمی آن را بو کشید. سپس مشغول خوردن شد.

_ دیدین گفتم علف خواره!

بلاتریکس نفسی از سر آسودگی کشید.
_ خب. بریم دیگه. زود...زود... تسترال راه بیفت.

ولی تسترال بی توجه سر جایش ایستاده بود.

_ سیرشدی دیگه. بیا بریم!
_
_ عجب تسترالِ تسترالیه ها! چرا نمیای؟
_ من تسترال نیستم. من جغدم! هو هو...هو هو... باید نامه امو برسونم...

سپس با خیال اینکه هکتور نامه است او را به دهان گرفت و پر کشید!

هیچکس در مورد غذای یه تسترال لوسِ بدعنقِ سخنگو هیچ ایده‌ای نداشت.

- شماها مگه مدرسه نرفتین؟ تو اون هاگوارتز چی بهتون یاد دادن که نمیدونید غذای تسترال چیه؟

تسترال راست میگفت. این نقص بزرگ سیستم آموزشی بود. هیچوقت از چیزای مهم حرف نمیزد و چسپیده بود به چیزای بدردنخوری مثل "دفاع در برابر جادوی سیاه". هیچوقت نیازهای جامعه رو در نظر نمی گرفت. قطعا تسترال های سخنگو قسمتی از جامعه‌ی جادویی رو تشکیل میدادن. غذا یکی از نیازهای اولیه‌ی هر موجودیه ولی مرگخوارا نمیدونستن غذای تسترال چیه. این که مرگخوارا همچین چیز بدیهی رو نمیدونستن، قطعا کم کاری سیستم آموزشی رو میرسوند.

هوریس احساس کرده بود توهین بزرگی از طرف یه تسترال بدقلق بهش شده. باید یه جوری اوضاع رو درست میکرد. ترم جدید هاگوارتز شروع شده بود و روی گالیون گالیون دانش‌آموزا حساب کرده بود. نوشیدنیای کره‌ایش داشت ته میکشید.
- اینجوریام نیس جناب تسترال. ترم جدید هاگوارتز تازگیا شروع شده. مدیریت فخیم مدرسه در نظر داره کمپین حمایت از حقوق تسترالای سخنگو را بندازه.

این حرف هوریس قطعا عواقبی داشت ولی هیچی از نوشیدنی کره‌ای مهمتر نبود. هیچی!

تسترال تحت تاثیر قرار گرفته بود. تا حالا "جناب" خطاب نشده بود. تا حالا هیچ کمپینی مخصوص تسترال ها ندیده بود. تسترال، تسترال کیف شده بود. ولی با وجود قار و قور شکمش و هکتورِ روی پشتش، کیفش زیاد طول نکشید.
-باشه حالا هرچی... من گشنمه.

هکتور به خودش مفتخر بود. افتخارش در آن لحظه در حد افتخار لحظه ای بود که برای اولین بار معجون جاودانگی را ساخته بود و روی خودش امتحان کرده بود که به موجب آن تکثیر شده بود به ده ها هکتور. البته، او بقیه هکتورها را منجمد کرده بود و نگه داشته بود برای روز مبادا.

افتخار هکتور تنها برای چند دقیقه به طول انجامید، یعنی زمانی که مرگخواران او را بلند کردند و روی کولِ ناهموار تسترال قرار دادند.
هکتور که بوی بد مرگ را از بدن تسترال استشمام میکرد، همچنان به سختی بی حرکت ماند. این بو، حتی از بوی بدترین معجون هایش نیز بدتر بود، هکتور با فکر کردن به این موضوع، یکبار دیگر به خودش افتخار کرد.

بلاتریکس به سرعت گفت:
- خیلی خب دیگه... آماده باشید که حرکت کنیم. نمیتونیم آپارات کنیم، مجبوریم... لایتینا؟

لایتینا جوابی نداد.

- نا؟ سرت رو از توی اون وسیله نجس مشنگی بکش بیرون و بلند شو بریم!

لایتینا که نشسته بود روی زمین مقابل لپ تاپ مشنگی اش و داشت آلو با نمک میخورد، به شدت از جا پرید.
- ناااااح... نمک رفت تو کیبوردم!

بلاتریکس برای یک ثانیه پوکرفیس شد، سپس برای اینکه کنترل اوضاع از دستش خارج نشود، به سرعت لپ تاپ و آلوهای لایتینا را گرفته، در جیب و چشم و چال وی فرو برد.
اکنون تمام مرگخواران آماده بودند.
آنها جاروهای خود را احضار کرده، روی جاروها سوار شدند و تسترال هم به همراهشان شروع به پرواز کرد.
داشتند از بالای لندن عبور میکردند که ناگهان تسترال شروع کرد به کم کردن ارتفاعش.

- هووی... تسترال! چرا داری فرود میای؟
- تسترال عمه‌ته! گرسنمه! نمیتونم با وجود گرسنگی پرواز کنم که. باید بریم یه چیزی بخورم اول.

مرگخواران در تلاش برای اینکه جلوی ناسزا دادن خود را بگیرند، و هکتور در تلاش برای اینکه همچنان بی حرکت بماند، فرود آمدند...
و همان لحظه بود که بزرگترین سوال به ذهن تک تکشان خطور کرد...
غذای تسترال ها چیست؟

کراب همینجوری جلو رفت. هی جلوتر میرفت. قدم پشت قدم... با اقتدار، مثل یه کراب با عظمت، همین طور به صورت حماسی جلو میرفت...

- داداش دنده عقب بگیر زیاد رفتی جلو.

اقتدار کراب خرد و خاکشیر شد. اما کراب دست بردار نبود. یه جارو و شیشه مربا برداشت، با جارو اقتدارشو از روی زمین جمع کرد و توی شیشه مربا ریخت.

- کراب اگه به خاطر تاخیر تو ارباب خودمونو به عنوان تسترال بذاره توی طویله قول میدم حتی ازت تسترالم نمونه.

اما تهدید بلا تهدیدی نبود که کراب اونو نادیده بگیره، اقتدار خرد و خاکشیر شده ش هم اینو درک میکرد پس سری به نشانه‌ی این که "برو من درکت میکنم" ـی تکون داد. کراب هم سریع با دستمال اشک هاشو پاک کرد، نه برای این که کسی گریه‌شو نبینه، بلکه به خاطر این که ریمیلش گرون بود و نمیخواست خراب...

- کراب!

کراب با فریاد مرگخواران دوون دوون عقب رفت و رو به روی هکتوری وایستاد که خودشو به مردن زده بود.

هکتور همیشه کراب رو اذیت میکرد، ویبره میرفت و باعث میشد دست کراب موقعی که داشت آرایش میکرد بلرزه و تمام زحمتاش به باد بره، وسایل کراب رو بر میداشت و از اونا برای معجون درس کردن استفاده میکرد یا حتی گاها بعضی شبا معجوناشو روی اون امتحان میکرد و بعضی صبحا کراب وقتی بیدار میشد که شبیه ملاقه س!

کراب با به یاد آوردن تمام این ها و کینه‌هایی که از هکتور داشت با خودش فکر کرد که شاید وقت انتقامه. پس هرکاری رو میتونست انجام داد تا مثلا امتحان کنه و ببینه هکتور مرده یا نه.
برای هکتور لاک ارزون زد، روی صورتش کرم پودر فاسد شده زد، هکتور رو به طرز افتضاحی آرایش کرد و درنهایت میشد گفت که چیز فاجعه آمیزی رو ازش ساخت.
اما هکتور برای اولین بار توی عمرش مفید واقع شد و تکون نخورد!

خلاصه:

تسترال های لرد گذاشتن رفتن. لرد از مرگخوارا می خواد براش تسترال های جدید تهیه کنن. مرگخوارا برای خرید تسترال به بازار می رن و موفق می شن یه تسترال پیدا کنن. ولی تستراله هم حرف می زنه و هم خیلی پرروئه!
تسترال بهشون می گه که قبل از رفتن باید هکتور رو براش بکشن.
بلاتریکس وانمود می کنه که داره این کار رو انجام می ده.

..............................

بعد از چند دقیقه، بلاتریکس به همراه هکتورِ شل و ول و بی حرکت از اتاق خارج شدند. هکتور جوگیر شده بود و زبانش را هم به صورت یک وری از دهانش خارج کرده بود!

بلاتریکس رو به تسترال کرد.
-بیا...کشتمش!

تسترال جلو رفت. با سمش هکتور را تکان داد...توی صورتش فوت کرد...توی چشمش تف کرد...توی گوشش فحش های بدی داد...قلقلکش داد...ولی چیزی نفهمید!
برای همین رو به نارسیسا کرد.
-برو ببین مرده؟

نارسیسا از عصبانیت که چرا همیشه این مسئولیت نفرت انگیز باید به او سپرده شود، به طرف هکتور رفت. یک چشمش را باز کرد و نگاهی به مردمکش انداخت.
-بله...مرده!

تسترال شانه هایش را بالا انداخت.
-تو کله زخمی رو هم گفته بودی مرده. به تشخیصت نمی شه اعتماد کرد. یه نفر دیگه هم چک کنه...اگه مرده بود، اینو بندازین رو کول من که با هم بریم. هی...تو برو!


با اشاره تسترال، کراب جلو رفت.

مرگخوار بدبختم كسي نبود جز هكتور. هكتور گفت:
-اخه چرا من تسترال؟ چرا؟

هكتور داشت به تسترال بد و بيراه ميگفت كه بلاتريكس كه ديگر از دست تسترال عصبي شده بود و ميخواست هرچه زودتر از شر او و هكتور خلاص شود يقه هكتور را از پشت گرفت و او را به داخل اتاق كشاند.

درون اتاق
-نه بلا. نه. تو رو جان من نكن.

بلاتريكس كه ديگر صبر سر امده بود گفت:
-كروشيو. بابا هيپوگريف فقط تو الان ناله كن. بعد من تورو از اتاق ميكشم بيرون و تو مثلا مردي. باشه؟

هكتور باور نميكرد بلاتريكسي كه هميشه آرزوي مرگ هكتور را داشت الان براي نجات جانش نقشه ميكشيد.آن هم بلاتريكسي كه هميشه يا اين بود يا اين جوري.يك لحظه فكر عروسي با بلاتريكس به سرش زدولي ياد رودولف افتاد و كاملا منصرف شد.
صداي جيغي از بيرون شنيده شد:
-استفراغ! استفراغ! كراب پاشو برو جارو رو بيار اين كصافت كاري رو جمع كن.

هكتور كه غرق در چهره بلاتريكسي كه به او نگاه نميكرد شد بود گفت:
-باشه بلا. آي بلا نكن. نه. نه. نه!

ولي كسي چه ميدانست تسترال چه قصد شومي دارد.

-یکیتون بیایین خودتونو در راه لرد سیاه فدا کنین. مگه مرگخوار نیستین؟ بیایین بمیرین ببینم.

طبیعتا کسی داوطلب نمیشه. همه به فضای خالی زل میزنن.

-چیه؟ چتونه؟ چرا به من زل زدین؟

لایتینا شروع به توضیح داد میکنه:
-به تو زل نزدیم بانز...فقط به فضای خالی خیره...هی...صبر کن ببینم. تو چرا نمیمیری؟ تو که الانت هم فرقی با روح نداره...

بانز معترض میشه:
-عمرا...حرفشم نزنین. من چه لذتی از زندگیم بردم که الان بیام بمیرم؟ شاید فردا یه راهی پیدا شد مرئی شدم...شما پاسخگوی آرزوهای ناتمام و جوانی از دست رفته ی من خواهید بود؟

تسترال هم قاطی بحث میشه:
-من گفتم مرگ میخوام. مرگ رو باید ببینم. مرگ اینو چطوری ببینم؟ این که از منم تسترال تره! اونو بکشین! روح شه همراهمون بیاد.


سم تسترال به طور مشخص به یکی از مرگخوارا اشاره میکرد.

-مرگ ميخواى؟... مگه دست خودته كه مرگ ميخواى؟... خريديمت! تو الان مال مائى! هرچى كه ما بگيم بايد بخواى! فهميدى يا تسترال فهمت كنم؟!
-باشه... باشه خواهر! چرا حرص ميخوري؟... من يونجه خوردم اصلا!... بيا!... بيا بشين ببرمت يه دور بچرخونمت از دلت در بياد!
-خواهر؟... اين الان به من گفت تسترال؟!

پريدن پلك و وز خوردن مو در بلاتريكس ها، معمولا عواقب خوشي نداشت. پس نارسيسا در كسرى از ثانيه جلو پريد و او را قبل از انفجار، خنثى كرده و از صحنه بيرون برد.

-به به!... چه تسترال با كمالاتى!... آخه حيف اين كمالات نيست كه مرگ بخواد؟... بيا! بيا بريم خونه ريدل ها... يه رز داريم با غنچه هاش رو پايى ميزنه! بيا بريم نشونت بدم!

به محض بلند شدن پاى تسترال، رودولف خودش را به گوشه اى پرتاب كرد. لاكن تسترال به جاى جفتك زدن، به گوشه اى كه رز ايستاده بود اشاره كرد.
-اوناها! داره روپايى ميزنه!... دارم ميبينمش ديگه! تا اونجا چرا بيام.

مرگخواران كه حسابى گرفتار شده بودند، بايد هرچه سريع تر راهى براى قانع كردن تسترال، براى آمدن به خانه ريدل ها پيدا مى كردند.

مرگخواران یک به یک نظرات خود را مطرح نمودند.

_ من میگم گشنشه!

از ناکجا آباد جفتکی به قوزک پای آرسینوس حواله شد!
اینطور که پیدا بود تسترال گشنه نبود!

_ نکنه تشنشه؟

جفتک بعدی با شدت شدیدتری به استخوان جناغ آرسینوس اصابت کرد.
_ آخ! تسترال! نفهم! اینو که من نگفتم! چرا منو میزنی؟

تسترال دلیل خاصی نداشت. همین که تسترال بود دلیل قابل قبولی برایش محسوب میشد!

_شاید مرلینگاه کار داری؟

آرسینوس ناخودآگاه پشت نارسیسا سنگر گرفت!
ولی این بار تسترال بصورت کاملا منطقی با نظر رودولف مخالفت کرد.
_

_ خبر مرگت بیاد! چته پس تسترال؟
بلاتریکس اعصاب درست درمانی نداشت!

تسترال با آنکه تسترال بود ولی بازهم میفهمید شوخی با این یک مورد عاقبت خوشی نخواهد داشت!
_ این چشه؟ از من قاطی تره که ... خیلی خب میگم... مرگ میخوام! مرگ !