پرسی ازاونجائی که خیلی آنتونینو دوست داره در به در دنبال یه مار مثل نجینی در خانه ریدل ها میگشت.از پارکینگ دوم گرفته تا پنت هاوس گشت ولی هر چی گشت کمتر یافت.

در آخر خسته شد و رفت تو لابی یه آهنگ گذاشت و در حالی که لم داده بود،گزینه هاش رو بررسی کرد:اولین چیزی که بنظرش رسید این بود که گوربابای آنتونینم کرده ن!دومین گزینه میگفت نه اون خیلی سفیده!!سومین گزینه میگفت حالا اول برم یه چیزی بخورم بعد ببینم چی میشه!!!

معذلک رفت تو آشپزخانه و آنی مونی رو دید که داره زار زار گریه میکنه.رفت پیشش نشست و کلی نازش کرد و گفت عیب نداره درست میشه از طرفی تو خیلی سیفیت میفیتی حیفی در کل خیلی حیفی و حیفه اینجا بشینی گریه کنی،اصلا حیف نیست آدم سیفیت باشه و گریه کنه؟

آنی مونی که به قصد شوم پرسی پی برده بود،گفت"برو بینیم بابا!،اشکای من بخاطر پیاز پوست کندنه،اصلا تو اینجا چی میخوای؟"
_والا گرسنه مه،یه پیتزا خانواده ای چیزی بده بخورم

آنی مونی یه نون پنیر سبزی درست کرد داد دست پرسی و گفت:"فعلا تحریم شدیم،همینم بخور مرلینو شکر کن!"

پرسی در حالی که داشت دو لپی نون پنیرشو میخورد گفت:"راختی شو نیدونی تو شونه ریدل مار کشا پیدا شیشه؟
_اول لقمه تو بخور بعد صحبت کن

پرسی لقمه شو درسته قورت داد و بعد از چند دقیقه که نفسش بالا اومد گفت:"میگم تو نمیدونی تو خونه ریدل مار کجا پیدا میشه؟"
_چرا،ته اتاق تسترال ها یه در مخفی هست که به یه جائی باسم "پارک ژوراسیک"راه داره و اونجا پر از جونورای عجیب و غریب و خیلی خطرناکه حتما اونجا پیدا میشه،البته فقط من و لرد از این قضیه با خبریم و لرد خیلی تاکید کرده کسی نفهمه
_چرا پس به من گفتی؟
_هان؟

پرسی که کمی تا قسمتی ترسیده بود،گزینه هاش رو دوباره بررسی کرد...

با شنيدن صداي مخوف لرد سياه مرگخواران به حالت خبردار صف كشيدند.
پرسي به دليل آزادي بيش از حد،بدون توجه به ورود لردروي صندلي لم داده بود.
آنتونين با وحشت به چشمان آبي تسترال نگاه كرد.
-ار...ار...ارباب..ما كاري نكرديم.باور كنين.اين تستراله مريض نشده بود.باور كنين.ما زهر نجيني بهش تزريق نكرديم.باور كنين.ما اشتباهي نصف آمپولا رو به دامبل نزديم.باور كنين.

لرد سياه قلاده تسترال را به دست پرسي داد.
-اوهوم.باور كردم.

پرسي تا حد امكان از تسترال فاصله گرفت.
-ارباب اين تستراله صداهاي عجيبي از خودش در مياره.منظورش چيه؟ارباب جون اينو ازم بگير...

لرد سياه بدون توجه به پرسي بطرف اتاقش رفت.
به محض خروج لرد سياه تسترال با جهش بلندي خود را به آنتونين رساند و گاز خفيفي از بازويش گرفت.آنتونين تسترال را هل داد.حيوان روي زمين افتاد و در حاليكه زوزه ميكشيد شروع به پيچ و تاب خوردن كرد. ديگر در چشمانش اثري از آرامش نبود.طولي نكشيد كه دود سياهي از بيني تسترال خارج شد.به دنبال دود دو متر ريش و بعد از آن دامبل...
آلبوس دامبلدور در حاليكه بطرز عجيبي بوي تسترال ميداد در وسط اتاق ايستاده بود و با خشم به دو مرگخوار نگاه ميكرد.
مرگخواران غافلگير شده بودند.آلبوس به دنبال چوب دستيش گشت ولي چوب دستي در معده تسترال درحال هضم شدن بود.
-شما...شما دو تا...

مرگخواران:

-شما دوتا از من به عنوان يك حيوون استفاده كردين.سزاي اين كارتون...

مرگخواران:

-يك اكسپلي آرموس بزرگ از طرف دامبلدوره.تازه باهاتونم قهرم.

مرگخواران:

دامبلدور بعد از اجراي اكسپلي آرموس بزرگش در را به هم كوبيد و از خانه ريدل خارج شد.

نيم ساعت بعد:

در اتاق ارباب با صداي مهيبي باز شده و پرسي دوان دوان وارد اتاق شد.به محض ورود پايش به نجيني گير كرد و نقش زمين شد.ارباب...ارباب كمك..آنتونين...آنتونين يه جوري شده.

لرد سياه قصدكروشيو داشت كه به دنبال پرسي آنتونين وارد اتاق شد.حالت غير عادي چشمانش كاملا مشخص بود.انگار روحي در بدنش وجود نداشت.با چشمان يخ زده و بي حالتش وارد اتاق شد و كنار پرسي روي زمين دراز كشيد.

پرسي با وحشت به آنتونين اشاره كرد.
-ارباب اون تستراله گازش گرفت.اولش چيزي نشد ولي ده دقيقه بعد يهو اينجوري شد.نه حرف ميزنه نه ميشنوه.فقط هر كاري من ميكنم تكرار ميكنه.ارباب كمككك.

لرد سياه نجيني را از روي زمين برداشت و سرش را نوازش كرد.
-خوب...چيكار كنم؟مگه من جانور شناسم؟ببرش سنت مانگو.

-پرسي به ترس و لرز به نجيني نگاه كرد.
-ارباب..چيزه..تو خون اون تستراله زهر نجيني بود.الان...الان براي درست كردن پادزهر به نجيني احتياج داريم.يعني به خون نجيني.

نجيني زبانش را به حال تهديد آميزي براي پرسي در آورد.لرد سياه نجيني را روي تخخوابش گذاشت.
-هرگز...به خاطر يه مرگخوار ابله مار محبوبمو بكشم؟هرگز.زود برو بيرون.اين جسدم با خودت ببر.

پرسي ملتمسانه به لرد نگاه كرد.
-ارباب،پس لااقل بگين نجيني رو از كجا پيدا كردين.شايد بتونم برم يه مار ديگه از اين نوع شكار كنم.

لرد سياه لبخند مخوفي زد.
-هوووم...جاي دوري نيست.تو همين خانه ريدل ميتوني پيدا كني.

لرد يقه تسترال را گرفت و بعد از اينكه وي را به زور روي زمين نشاند خودش هم در كنارش نشست.نجيني همانجا جلوي ارباب براي خودش وول ميخورد و از هواي تازه لذت ميبرد.
لرد نگاهي به تسترال كرد و گفت:خيلي دلم ميخواد بدونم اگه تو ميتونستي حرف بزني الان بهم چي ميگفتي.
دامبلدور كه صدايش قطع شده بود در ذهنش گفت:اگه ميتونستم حرف بزنم كه يكي از همون طلسم هاي سياه بوقيت رو ميفرستادم سمتت.عاشق محفلي ها ميشي؟دهه،مگه محفل صاحب نداره؟پس من اينجا چيكارم.ئهه!

لرد با تعجب به تسترال چشم آبي نگاه كرد و گفت:عجيبه.تو يكي چرا امشب اينقدر امم امم ميكني؟نكنه جدا هوس كردي حرف بزني؟جو گير نشو بوقي من يه چيزي گفتم.همين مونده كه تو هم بخواي حرف زدن ياد بگيري.
و پس گردني بليز پسندي روانه گردن تسترال كرد.دامبلدور كه تا حالا پس گردني نخورده بود دچار سرگيجه و غش و ضعف شد!
لرد نگاه مشكوكي به تسترال كرد و گفت:يعني چي؟اين تستراله چش شده امشب؟همه تسترال ها عاشق پس گردني هاي لرد هستن.نكنه اين بوقي ها بلايي سرش اوردن؟

لرد بلند شد و نجيني را دور گردن تسترال بست و گفت:بايد ببرمت پيش مرگخوارا ببينم قضيه چيه.واي به حالشون اگه بلايي سرت اومده باشه.ميدم خودت بخوريشون!
دامبل با فكر كردن به اينكه در حال جويدن مرگخوارهاست لبخندي بر دهان استواخنيش نشست ولي بعد از دريافت پس گردني دوم احساس كرد چندين نيمبوس دو هزار دور سرش ميگردد!
لرد كه حسابي عصبي و كلافه بود نجيني و تسترال را كشان كشان دنبال خودش ميبرد و زير لب به مرگخوارها كه باعث شده بودن دردل هاي شبانه اش با تسترالش خراب شود بد وبيراه ميگفت.

دامبل هم كه گيج و منگ شده بود قصدش را براي تجديد خاطرات با لرد كنار گذاشته بود و بدون اينكه بفهمد كجا ميرود دنبال لرد تلو تلو خوران حركت ميكرد.
در خانه ريدل همه دور ميز آشپزخانه جمع شدن بودند و در فكر اين بودند كه چه راهي براي درمان تسترال واقعي پيدا كنند.
آني موني تكه اي از استيك اژدهايش را در دهان گذاشت و گفت:همون كه گفتم...تنها راهش اينه كه دوباره برين زهر نجيني رو بگيرين.بدون زهر هيچ كاري نميتونين بكنين.

پرسي سرش را با شدت تكان داد و گفت:نه خيرم امكان نداره.من با چيزي كه امشب از لرد ديدم ديگه عمرا حاضر نيستم شب پام رو توي اتاق لرد بذارم!لرد از منم خطري تره!
آنتونينطلسمي به سمت پرسي فرستاد و گفت:تو حرف نزن بوقي.نه كه دفعه قبل تو زهر نجيني رو گرفتي؟خوبه همه كار ها رو من كردم!ولي اين دفعه خودت ميري توي اتاق لرد زهر نجيني رو بگيري.
پرسي ميخواست به حرف آنتونين اعتراض كند كه ناگهان در آشپزخانه به شدت باز شد و لرد در حالي كه نجيني را به گردن دامبلدور-تسترال بسته بود در آستانه در ظاهر شد و با لحن خشمگينانه اي پرسيد:خودتون اعتراف كنين چه بلايي سر تسترال من اومده!

لرد قلاده ی نجیبی را باز کرد و بعد ان را دور گردنش گره زد طوری که مار بیچاره تقریبا داشت خفه میشد..بعد به آرامی با تسترال محبوبش صحبت کرد
_ اوه می دونم که تو درک داری و می فهمی ! من هیچ کسو ندارم که باهاش درد و دل کنم ..در این مورد حتی نمی تونم با بلا هم مشورت کنم ولی تو یک موجود بیزبون و نازنین و دوست داشتنی (!) هستی که می دونم به هیچ کس هیچی نمی گی

سپس به ماه نگاه کرد که تقریبا تا نیمه ی اسمان بالا امده بود و سایه ی درختان کاج که روی سطح پیاده رو خودنمایی می کرد
_اوه تسترال عزیزم،اگه قول بدی به بلا چیزی نگی ..بهت می گم که ارباب عاشق شده

دامبل : !!!!
لرد :تسترال دوست داشتنی ،ارباب عاشق یک محفلی که الهی قربونش برم شده ..ارباب باید چی کار کنه؟اگه مرگخوارایش بفهمن چی؟

سپس متوجه شد که دکمه های ردایش را تا به تا بسته است ..در حالی که به سرعت دکمه هارا درست می کرد با صدای لرزانی گفت
_ می بینی ؟ارباب از عشق انیتا دکمه هاشو جا به جا بسته

دامبلدور که دیگر خونش به جوش امده بود کم کم از درون گر می گرفت.ناگهان لرد با صدای بلندی فریاد کشید
_ اه چرا تو این قدر داغ شدی تسترال ؟!ارباب سوخت!

همـــان لحظه خانه ریدل !

پرسی مرگخوار آزاد موهای سرخش را تکان داد و با لبخند شومی که چهره ی مغرورش را پوشانده بود رو به بقیه مرگخواران گفت
_ دیدین؟! اون حتی متوجه نمیشه که چه کسی رو با خودش برده..انتخاب من همیشه درسته!
انتونین :ولی پرسی ..!
پرسی :حرف نباشه برین سریعتر گندی که زدین رو درست کنین ..به من هیچ ربطی نداره که شما اشتباهی به دامبل تزریق کردین
مرگخوارا:!!!!

خلاصه:

يكي از تسترالهاي لرد سياه مريض شده و راه درمانش زهر نجيني مار محبوب ارباب است.
پرسي و آنتونين مجبورند بدون اينكه ارباب متوجه شود به اتاق او رفته و زهر نجيني را بگيرند.دالاهوف شبانه اين كار را انجام ميدهد.معالجه تسترال هفت روز طول خواهد كشيد.لرد تصميم به پياده روي با هفت تسترالش ميگيرد ولي مرگخواران لرد سياه را قانع ميكنند كه هر روز فقط با يك تسترال به گردش برود.پس از گذشتن 6 روز مرگخواران متوجه ميشوند كه به علت نامرئي بودن تسترال معالجه درست انجام نشده(فقط موفق به تزريق يكي از آمپولها به تسترال شده اند).
تنها راه حل باقيمانده استفاده از آلبوس دامبلدور است چون شش شب متوالي به جاي تسترال به آلبوس آمپول زهر نجيني تزريق شده.مرگخواران آلبوس را گرفته(چطوريشو نميدونم)و به جاي تسترال نزد ارباب ميبرند.
------------------------------------------
تق تق تق...

-نيا تو...برو ده دقيقه ديگه بيا كار دارم.

پرسي كه هنوز در جو "مرگخوار آزادي" بود با اعتماد به نفس كامل در را باز كرده و وارد اتاق خصوصي لرد سياه شد.
-اوه...آآآه...ايييي....ارباااااب...شما هم؟

-اي بوق.مگه بهت نگفتم ده دقيقه ديگه بيا؟برو گم شو حالا.واي به حالت اگه چيزي به كسي بگي.

پرسي لبخند زنان از اتاق خارج شد.
-نه ارباب مگه همچين چيزي ممكنه؟...آنتوووونين.اگه بدوني چي ديدم...

لرد سياه كه حيثيت خود را درخطر ميديد فورا نجيني را از روي زمين برداشت و با مهارت سه بار دور سرش چرخاند و...
هوشت....
نجيني دور گردن پرسي گره خورد و پرسي به داخل اتاق كشيده شد.

-موقرمز عوضي مگه بهت نگفتم جلوي دهنتو بگير؟حالا جون بكن ببينم براي چي مزاحم من شدي؟

پرسي -كه همچنان لبخندش بشدت روي اعصاب لرد بود- نجيني را از دور گردنش باز كرد.
-ارباب...هي هي هي...چيزه...هي هي هي....تسترالتونو آورديم...هي هي هي

با اشاره لرد سياه دالاهوف تسترال را به داخل اتاق آورد و پرسي را كشان كشان از اتاق برد.

لرد سياه به چشمان زيبا و آبي تسترال خيره شد.قلاده اش را باز كرد و نجيني را به جاي قلاده به دور گردن تسترال بست.
-هوم..خوش تيپ شدي.نميدونم چرا احساس خوبي نسبت به تو ندارم.منو ياد دوران جوونيم ميندازي.مهم نيست.ببين تسي جان.امشب من و تو با هم ميريم يه جاي خوب.تو بايد تس خوبي باشي و هر چيزي كه امشب ديدي فراموش كني.

چشمان آبي تسترال برقي زد.لرد سياه قلاده(نجيني)را در دست گرفت و در تاريكي شب مشغول پياده روي مشكوكش به همراه آلبوس دامبلدور شد.

نقل قول:

آنتونین که عنقریب بود زوارش در برود نفس نفس زنان رو زمین ولو شده بود و دوست داشت یه دل سیر بگیره بخوابه اما صداهای"پیتیکو،پیتیکو"این اجازه رو بش نمیداد.

آنتونین:پرسی خجالت بکش چقدر از این پیرمرد سواری میگیری!
آلبوس در حال چهار نعل رفتن:موتوشکرم آنتونین به نکته بغرنجی اشاره کردی!لطفا مرا از شر این پسرک سیفیت میفیت نجاتی ببخش!

پرسی ترکه شو در میاره و محکم میکوبونه به اونجای آلبوس(یا در واقع تسترال فعلی)و میگه:بیخیال آنتونین!تو هم بیا دو تائی سوار شیم حالشو ببریم!

آنتونینم که حساس!...میگه:نه!اول بیار یه خرده غذا بش بدیم جون بگیره پیرمرد.

پرسی:خب آلبوس چی دوست داری؟یونجه یا کاه؟
_هیچ کدام!پیتزائی،لازانیائی،بیف استروگانفی چیزی اگه لطف کنید موتوشکر میشوم
_بینیم بابا،همینم زیادیته،بخور مرلینو شکر کن!

بعد از اینکه آلبوس غذاشو خورد و به مرلینگاهم رفت،پرسی ماشین ریش تراشو آورد و ریشای آلبوسو از ته تراشید و بستش به یه درخت.

شب شد.آنتونین و پرسی خوشحال و شاد و خندان همچون دو پسر سیفیت میفیت مهربان آماده شدند تا همراه تسترال جدید الساخت(یا همون آلبوس)به محضر لرد شرفیاب بشوند.

_ببین آنتونین...حال میکنی؟خدائی هفت تیغه بیشتر بهش نمیاد؟
آلبوس:الهی که پرسی از عمر و زندگیت خیر نبینی!من این ریشهارا در آسیاب سفید نکرده بودم که
آنتونین:بگذریم...خب پرسی فک کنم همه چیز مرتبه فقط مونده افسون زبون بند که اینم از این...حالا میتونیم تسترال رو ببریم پیش لرد...

آنتونین (در حال حرکات موزون): این‌جوری! این‌جوری! بیخیال پرسی! حالا یه جوری ردش می‌کنیم بره دیگه! چقدر سخت می‌گیری پسر! فوقش مي‌میریم! مگه نه رفیق؟!

آنتونین یه پس گردنیِ دوستانه (!) به کسی که تازه وارد اتاق تسترال‌ها شده می‌زنه.

پرسی: هااا؟ ارباب شمایین؟! بذارین کمکتون کنم!

ولدمورت که در اثر شوخی دستی آنتونین نقش زمین شده پرسی رو با عصبانیت هل می‌ده عقب!

ولدمورت: کریشو! دسو بیکش کینار! آنتونین؟!

آنتونین: اووه ارباب ببخشید مدل "آره داداش" زدم پس کلتون! به جان تسترال‌هاتون منظوری نداشتم! عادته دیگه!

ولدمورت: آره؟! بگیر که اومد! سیــــــــــــــــــه! اوووودا! سیــــــــــــــی!یـــــــــــــاه!

پرسی: مااااا ارباب چه باحال! آنتونین سه دور تو هوا چرخید! ایول ارباب ایول ایول رفتش تو دیوار!

ولدمورت (در حال فرود اومدن روی زمین و مرتب کردن لباسش): اینم باب تنوع بود نرین بگین ارباب شبیه یه معتاده کچله که موهاش ریخته و فقط بلده کروشیو بزنه!

پرسی:

ولدمورت: راستی پرسی...

پرسی: جانم ارباب؟!

ولدمورت: کروشیو!

پرسی: آخ آن‌جام!


چند لحظه‌ی بعد

آنی مونی که دیده چند وقتیه خبری نیس بالاخره از آشپزخونه خارج شده و اومده سری به اتاق تسترال‌ها بزنه! همه‌جا تاریکه و فقط صدای پرسی و آنتونین میاد!

پرسی: یااااییییییی! اِه...اِه...اِه...! نمیشه آنتونین درنمیاد! بدجوری گیر کرده اون تو!

آنتونین: و...اووو....و....اوووو...؟! اووو؟!....اوووو!

پرسی: اَه سر و صدا نکن! بذار یه کم دیگه فشار بدم...یییییاه! آآآآآآآآ!

آنتونین: اوووو!... اوووووو؟!...ووووووا!

آنی‌مونی: هاااان؟! ای‌ بی‌ناموسا! کجایین؟! الان ساطوریتون می‌کنم! حملـــــــــــــــــــــــــــــــــــه! :root2:

حرکت آهسته (توجه کنید صداها کلفت شده!)

پرسی: نـــــــــــــــا.... تــــــــــو ......دااااااااررررررررررررری اشـــــــــــــتـــــــــــــــــــــــبـــــــــــــــــــــــاه مـــــــــــــــــــــی‌کـــــــــــــــــــنی!

و در آخرین لحظات پرسی با یه حرکات ماتریکسی از جلوی ساتور آنی مونه به کناری می‌پره و آنی مونی با ساطور در پشت آنتونین بیچاره که سرش توی دیوار فرو رفته فرود میاد!

آنتونین: اوووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووو!

و در اثر فریاد جانکاه آنتونین دیوار ترک برداشته و کلش از داخل دیوار خارج میشه!

آنتونین: آخ! دردم اومد! چی کنار می‌کنی آنی مونی؟! ولش کن بذار بمونه ساطوره! ولش کن بابا! حوصله داریا! آخ! یواش بابا!

آنی‌مونی: شماها این‌جا چی کار می‌کنین؟! آنتونین تو مگه بیکاری کلت رو کردی توی اون سوراخه که گیر کنه؟

آنتونین: نه کار لرد بود!

پرسی:

آنی‌مونی: یعنی لرد کله‌ی آنتونین رو کرد تو اون سوراخه؟!

پرسی:

آنتونین: نه بابا لرد؟! کله‌ی منو؟! عمراً! این فقط واسه ثایت کردن این بود که کله‌ی من از کله‌ی اسموت لرد هم محکم‌تره!

پرسی:

آنی‌مونی: آهان با کله‌ی لرد اون‌جا رو سوراخ کردی بعدش سرت رو کردی اون تو؟!

پرسی: بابا بسه دیگه من چقدر باید شکلک بزنم! بفهمین دیگه! این تسترال مریضه رو عصری لرد میاد ببره گردش...

آنتونین: ولش کن بابا پرسی بیخیال... سخت نگیر...

پرسی آنتونین رو از یقه می‌گیره و کلش رو دوباره می‌کنه داخل دیوار!

آنتونین: هااااا اووو... اووو؟! اووو چرا پرسی اوووو؟!

پرسی: آخیش بهتر شد! ببین آنی مونی! با این آمپول زهر مار نجنینی رو اشتباهی زدیم به دامبل! تو رو به جان غذاهات یه راه حل دیگه‌ای پیدا کن الان چی کار کنیم!؟

آنی مونی: آخی! چقدر شما خوبین! واسه درد مفاصلش بهش زدین دیگه؟ می‌دونی توی سن دامبل خیلی سخته واسش... اِ‌ خودت می‌دونی دیگه!

پرسی در حال تلاش برای خونسرد بودن: : من می‌تونم... من می‌تونم... ببین آنی مونی عزیز... مهم نیس ما چرا به دامبل آمپول زهر مار زدیم! الان واسه این تستراله چی کار میشه کرد؟!

آنی مونی: اِ هووومم! نجینی که دیگه زهر نداره... شمام فقط یه عصر وقت دارین...

آنتونین: اوووو....بیخیال پرسی....اووو..اووو؟! سمبل....اوووو!

پرسی: وینگاردیوم لویسا!

پرسی کله‌ی آنتونین رو چند بار خارج می‌کنه و محکم‌تر داخل سوراخ فشار میده!

آنتونین: اووو..خیله....اووو... خب...اووووو!؟!!

آنی مونی: اِ... آهان! چون زهر مار الان داخل خون دامبل جریان داره و خون دامبل هم از بس ضایس به هر چیزی تزریق کنی می‌میره تنها راه حل اینه که از طلسم مرکب پیچیده‌ی هماهنگ استفاده کنین!

پرسی: هااا؟! چه اسم خفنی! چطوری هست یعنی؟! :lol2:

آنی مونی: باید دامبل رو بگیرین و زیر انعکاس نور کله‌ی لردسوار تسترالش کنین و بعد ریشش رو بکنین تو دهن تسترال! این‌طوری جسم دامبلدور برای یک شب وارد بدن تسترال میشه و حال تسترال اون شب خوب خواهد بود! فقط ممکنه یه کم اخلاقش خراب بشه و شبیه دامبل بشه!

پرسی:

آنتونین: اوووو... بیخیال سخته.... اووووو...سمبل...اوووو!

با تشكر از امپراطور به خاطر بوقيدن به تلاش شش شبانه روز پرسي و آنتونين!

------------------------

آنتونين: چي همه چي تموم شد؟! امروز لرد مياد اين تستراله رو ببره واسه گردش و ما تا حالا فقط بهش يه آمپول زديم! شيش‌تاي بقيه رو همش رو دامبل خورده!

پرسي : حالا خوب شد كه يه دونه رو اين امپراطور زد به آمپول گاه اين تسترال ...

انتونين با عصبانيت تمام يك پس گردني به پرسي زد :

_آخه بوقي! بايد اين امپولها رو تو 7 شب پشت سر هم بهش ميزديم...الان چه فايده داره؟ نيم ساعت ديگه كه لرد اومد تسترالش رو ببره گردش ، اونوقت ميفهمي!


29 دقيقه ي بعد

آنتونين داره چونه اش رو ميخارونه ، شايد يه ايده اي چيزي به ذهنش برسه.پرسي يه دفترچه از جيبش درآورد .و قلم پر تندنويس رو روي دفترچه حركت داد.

آنتونين با تعجب زياد به دست پرسي نگاه كرد و سعي كرد نوشته هايش را بخواند.

هيچ شبي مانند آن شب با آلبوس نبود... يك شب به ياد ماندني..آه!

پرسي دفترچه اش رو بالا گرفت:
_چيه!؟ دفتر خاطراتمه...خصوصيه!

آنتونين: الان چه وقت خاطره نويسيه؟

پرسي بي توجه به آنتونين نوشتن رو ادامه داد:

_وقتي ميدونم دارم ميميرم ، دارم آخرين كاراي عمرم رو انجام ميدم....دارم مينويسم كه باشد تا عبرت همگان شود باشد كه رستگار شوند! (كپي رايت باي مورگان و پرسي)

_اونوقت ميگي خصوصيه؟

آنتونين با نگاهي به ساعت اش فهميد ، حقيقت دور از حرف هاي پرسي نيست. از جيب ردايش سيگاري بيرون آورد و روشن كرد.

تق تق!

پرسي و آنتونين:

آنتونين از تاريكي اي كه از هاله ي نااميد ياش در اتاق به وجود آمده بود ، لحظه اي فراتر رفت:

_هي پرسي بوقي! شايد تو بخواي بميري ولي من نه! بيا تلاشمون رو بكنيم ..شايد تونستيم لرد رو بپيچونيم.نه؟

پرسي دفتر خاطراتش را بست. به آنتونين نگاهي كرد.

پرسي: چجوري؟

روز هفتم

پرسی: می‌دونی چیه آنتونين! فک کنم شدیداً سر کاریم! الان شیش شبه داریم به یه چیزای نامرئی آمپول مي‌زنیم! از کجا معلوم اصلاً درست زده باشیم!
آنتونين: بیخیال بابا بزن بره! سمبلش کن!
پرسی: چی سمبل کن! لرد بفهمه... اَه باز سر و ته این تسترال رو گم کردم.
آنتونين: بیخیال بزن بره! مهم نیس! :grin:
پرسی: توئم هی همینو بگو! شاید زدم تو چشش اون‌وقت جواب لرد رو چی بدیم؟! آهان صب کن... آره این‌جا نرم‌تره! فک کنم ته تستراله این‌جاس! بیا نگه دار من بزنم! اَه چقدر تکون می‌خوره!
آنتونين: بابا بزن بره! حالا می‌خوایی ضدعفونیم بکنی لابد! یدونه آمپول زدن هم بلت نیستی!

پرسی آمپول رو مدل خنجر گرفته دستش و مدام توی هوا این‌ور و اون‌ور می‌کنه و آنتونین هم دستاش رو توی هوا همین‌طور این‌ور و اون‌ور می‌کنه.

پرسی: آهان گرفتیش! بده ببینم! آآآآآ
آنتونين: چی شد؟!
پرسی: هیچی! یه جای اشتباهی از تسترال دستم بود!
آنتونين: ولش کن! می‌زدی به همون‌جا بره!
پرسی: یا کله‌ی ارباب! بیا اصلاً بزنم تو مغز تو شاید یه مقدار تأثیر مثبت داشته باشه!
آنتونين: آره بزن بره... نه چی می‌گی یعنی... اِ پرسی اون‌جا رو یه چیزی کنار دیوار داره تکون می‌خوره.

در همین هنگام در گوشه‌ای از دیوار ردهایی از دود داخل هم می‌پیچیدند و بر روی دیوار ترک‌های ریزی ایجاد می‌شد.
پرسی کماکان مشغول تنظیم محل فرود آمد سوزن بود!
آنتونين:‌ پرسی نیگا کن! عین فیلم کینه مي‌مونه! خیلی خفنه!

ترک‌های دیوار بیشتر شدند و در میان ستون‌های دود که داخل هم می‌پیچیدند چند رعد و برق هم همین‌طوری ول داده شد!

آنتونین: ایول! پرسی نگا کن!
پرسی: آهان خودشه! آ چقدر سفته تو نمی‌ره! ياااااخ! باید از سوزن بزرگتری استفاده کنم! فک کنم پایه‌ی صندلی لرد خوب باشه!

رعد و برق‌ها شدیدتر شدند و سرانجام با صدای گرومبی خیلی گرومب! قسمتی از دیوار فروریخت و در میان گرد و خاک و دود و شعله‌های کوچیک آتش هیکل یک مرد سیاه پوش که پخش زمین شده بود نمایان گشت.

آنتونین: پرسی! یا کله‌ی لرد! بهمون از محفل حمله شده!

پرسی با جفت پا مشغول فشار دادن ته سرنگه!

پرسی: ای لعنتی برو تو دیگه! ییییییااااااااااااااااااا! شل کن بچه بهت می‌گم! سوزن می‌شکنه اون توها!

- آخ ستون فقراتم! آخ رماتیسمم! آخ حساسیت فصلیم! ای دهنتون سرویس مدارس بروبچز پورتال امپراطوری! اگه دفعه‌ی دیگه گذاشتم این فیلم جامپر رو نگا کنین! آخه جلوه‌های ویژه هم حدی داره!

هیکل سیاه پوش در حالی که همچنان ازش دود بلند میشه پا میشه و با تعجب به آنتونین که خشکش زده و پرسی که با جفت پا داره به یکی آمپول تزریق می‌کنه نگا می‌کنه!

- ا ا ا اِ مثل این که افتادم تزریقاتی سنت‌مانگو! واه چه خفن شده سنت‌مانگو! لابد لرد این‌جا رو هم تصرف کرده! ها؟! دامبل تویی؟ چرا زیر شنل نامرئی داری تزریق می‌کنی؟!

دامبل: آخ لو رفتم!
آنتونین و پرسی:
پرسی: صب کن ببینم

پرسی دس می‌اندازه و چیزی رو که فکر می‌کرده تا حالا پوسته می‌کشه بیرون از پشتش دامبل که در پوزشین آماده‌ی آمپول خوردنه ایستاده نمایان میشه!

پرسی:‌ آآآآ ای بی‌ناموس بی‌حیا!
دامبل: هاهاهاها! شماها مرگ‌خوارا همتون شکست می‌خورین! من با این حقه‌ی هوشمندانه باعث خواهم شد تسترال‌های لرد همشون بمیرن! آهاهاهاها!

آنتونین: ها؟! یعنی چی؟! یعنی ما شیش شبه به تو آمپول زدیم؟!
دامبل: آره! دیدین من چه باهوشم! نقشه‌ی شما را نقش بر آب کردم! حالا آسوده بمیرین مرگ‌خوارهای احمق! هووووووشت!

- اَه بذارین من خودم رو معرفی کنم عقده‌ای شدم از بس با خط فاصله زدم؟!

پرسی: ها آره راستی تو کی هستی؟! خودت رو معرفی کن تا با قدرت خیلی زیاد مرگ‌خوارای درجه یک لرد سیاه روبه‌رو نشدی!

- یه لحظه... این ترک چند بود... آهان! ایـــــــــــــول!

تیــــــــــــــش تیــــــــــــــــــــش تیـــــــــــــــــــــــش! دیدیریدید! (آهنگ فوتبالیست‌ها!)

پرسی و آنتونین:

- من امپراطور ِ‌تاریکی هستم! آهاهاهاها! ایــــــــول ایـــــــــــــول!

امپراطور تاریکی: آخیش! راحت شدم! یه لحظه بچه‌ها

۴۸ ساعت بعد...

پرسی: آنتونین می‌گم بازم صب کنیم؟ فک کنم دو روزه این‌جاییم‌ها!
آنتونین: آره بابا یارو گفتش یه لحظه صب کنیم. بعدش به نظر خیلی خفن می‌یومد زشته بعدن می‌گن مرگ‌خوارای لرد ادب و کمال حالیشون نیس.
شپلخ! (امپراطور ظاهر می‌شود!)

امپراطور: خب من تمام پست‌ها رو خوندم و الان فهمیدم که این‌جا زیرزمین بیمارستان سنت‌مانگوئه که لرد تسترال‌هاش رو فرستاده تا روش آزمایشات ژنتیکی انجام بدن و آپگریدشون کنن و دامبل هم به عنوان داوطلب این‌جاست تا روش آزمایش انجام بدین --- گیرایی رو حال کردین!
پرسی و آنتونین:
پرسی: ببین آقای امپراطور چیز... من نمی‌دونم کارت چیه ولی به نظر میاد چیزای نامرئی رو خوب می‌بینی بیا یه دستی به ما برسون...
امپراطور: چیز؟! چی؟! من؟! در شخصیت من نیس کارهای ساده‌ای مثل تزریقات!
آنتونین:
پرسی:

چند لحظه‌ی بعد:


اخطار ناظر: امپراطور چیز تاریکی عزیز لطفاً از زدن پست‌های طولانی خودداری کنید تا صفحه سفیدک نزند. با تشکر --- راجر دیویس و مدیریت محتوای زوپیس

امپراطور: آ باریک‌الله! دیدی درد نداشت؟! بیا یه شکلات تاریک‌عسل هم جایزت!
تسترال: یاهاهاهو آااا خرت خرت هاهاهاها یوهاهاها (ترجمه: یعنی خیلی ممنون عمویی)

پرسی و آنتونین:
امپراطور: اَه بسه شمام یه کم نوآوری داشته باشین یه جور جدید تعجب کنین! اهم! خیله خب من چون خیلی موجود خفن و منفی و خیلی بدجنسی هستم باید برم ببینم کلاً این‌جا چه خبره! فعلاً! ... هاااا؟! نه! بابا من درخواست غیب و ظاهر شدن معمولی رو کردم! نه! نـــــــــــه!

زمین دوباره می‌لرزه و همه‌جا رو دوباره دود می‌گیره و با یه صدای انفجار و صدای "آخ مادر!" امپراطور و ریزش قسمتی از دیوار امپراطور غیب میشه تا بره بقیه‌ی جاها سر و گوشی آب بده!

پرسی: آخیش همچی تموم شد.
آنتونین: چی همچی تموم شد؟! امروز لرد میاد این تستراله رو ببره واسه گردش و ما تا حالا فقط بهش یه آمپول زدیم! شیش‌تای بقیه رو همش رو دامبل خورده!
پرسی: نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه! حالا چی کار کنیم؟!
آنتونین: آرهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه! نمی‌دونم!

- هوووم ؟ هااان ؟ باشه . یه وقت دیه می ریم بیرون . فیلا برو بگو ایگور بیاد یکم با هم خاله بازی کنیم ...

پرسي سرفه ي كوتاهي كرد و آنتونين هم اوهمي كرد.

لرد با قيافه ي يه وركي به اون دونفر گفت:

_هوم چيه؟ نكنه ميخوايد بگيد كه اون هم خوابيده؟

پرسي و آنوتين در اوج لرزش و ترس كه مبادا دوباره بحث به تسترال ها برسه ، از پشت ،همديگه رو ويجكون (ويشگون) ميگرفتند. بلاخره آنتونين شروع كرد به صحبت:

_هومممممم نه ارباب عزيز! خاله بازي چيه ؟ اين حرفادور از شخصيت بالاي شماست...شما نبايد خودتون رو با امثال وزير آسپ مقايسه كنيد كه لوگو(كه درستش لگوئه ) بازي ميكنه....

لرد فريادي كشيد: اااااااااه! من نميدونم...ميخوام خاله بازي كنم. حوصله ام سر رفته. بگيد ايگور بياد بينم...

پرسي ته شجاعت گريفندوري اش رو به نمايش گذاشت و گفت:

_ولي ارباب...از تالار اسليترين خبر رسيده كه ايگور پس از مراجعت به اسلي بسيار خسته ميباشه و حال ِ هيچ گونه فعاليت رو نداره. قربان هم اكنون ايگور با تن لش () هيچ فرقي نداره.

لرد كه كلي كلافه شده بود ، دستي به چونه اش كشيد و گفت:

_همممم ما دريا ميريم بايد يه آفتابه از اينا كه كالين ميساخت بايد با خودمون ببريم! خب. لرد سياه تصميم گرفتند با همون تسترال ها به گردش بروند..

آنتونين كه هر لحظه مرگ خودش رو به عينه و در فاصله ي كمي از خودش احساس ميكرد، آخرين تيرش را در تاريكي انداخت:
_ولي ارباب! گفتم كه يكي شون خوابه... اصلا من يك پيشنهاد ميكنم. به جاي اينكه هر هفت تا رو ببريد گردش ، روزي يكي رو ببريد تا همشون رندوم روزي يك بار هواي آزاد تنفس كنن.

پرسي با تملق مخصوص به خودش دنباله ي حرف آنتونين رو گرفت:
_بله قربان...اين جوري حداقل تا يه هفته از بيكاري درميايد.

پرسي و آنتونين به لبهاي مبارك لردولدمورت چشم دوخته بودند كه تا شايد بتوانند حكم مرگ خود را تا چند روز به تعويق بندازند. نفسهاشان در سينه حبس بود. صداي قلبشان ، چون تيك تاك ساعتي بود كه آلارمش مرگشان را خبر ميداد.

لرد ولدمورت پس از لحظه اي تفكر و مكاشفه و فال بيني و غيره تصميم خودش رو گرفت:
_بسيار عالي! فكر خيلي خوبيه. آنتونين ، برو رندوم يه دونه از اون تسترالهاي تپل مپل روبرام بيار برم پياده روي...چرا چنين فكري به ذهن خودم نرسيد؟

پرسي كه باري به سنگيني هر هفت تسترال از روي دوشش برداشته شده بود ، نفسي عميق كشيد: خب اخه شما كه...چيزه ... يعني وقتش رو ندارين كه روي اين مسائل جزئي فكر كنيد.

ارباب خيلي شوخ و شنگول قلاده ي تسترال اش را گرفت و رفت.

پرسي نفس كشان() رو به آنتونين كرد و گفت:
_خب اين تا 6 روز..روز هفتم رو چي كنيم؟

انوتين كه به دور شدن لرد نگاه ميكرد جواب داد:
_حالا تا اون روز يه خاكي به سرت ميكنيم!

روز هفتم....