شاید رابستن از فضا آمده بود و فرق گل ها را تشخیص نمی داد ولی مروپ به واسطه برادر انگل اجتماعش تجربیات ارزشمندی در این زمینه کسب کرده بود؛ تازه پیگیری مادرانه اش هم نمی گذاشت که فرزند فضایی اش به دام اعتیاد بیفتد.

ناگهان از بوته شمشاد ها به بیرون پرید!
-خبه خبه... می بینم که توی پارک، خوب گل و گیاه رد و بدل می کنید!

و یک قاچ خربزه و عسل در دهان ساقی مواد مخدر چپاند و اخمی به او کرد.
-میگم لیسا مامان هم باهات قهر کنه و برات چشم غره بره!

ساقی مواد مخدر در حالی که خربزه و عسل را می جوید عبرت گرفت و روحیاتش ناگهان دگرگون شد. تصمیم گرفت پاک زندگی کند و پاک بمیرد. و پاک هم مرد! زیرا دچار مسمومیت غذایی شده و جان به جان آفرین تسلیم کرد! مروپ هم کشان کشان رابستن را به خانه ریدل بازگرداند.

خانه ریدل

نجینی در دفتر لرد همچنان منتظر داماد فراری بود و مرگخواران هم بیرون دفتر دوباره میزگرد تشکیل داده بودند.

-بانو حالا گل و شیرینی از کجا آوردن بشیم؟
-شما اول بگین دامادم کیه تا گل های تو باغچه و کیک پیتزایی دست پخت خودمو تقدیمتون کنم!

مرگخواران به یکدیگر نگاه کردند.

-قرار بود بانز شدن بشه دیگه!
-خب بانز کجاست؟! نیست که! یک گزینه ملموس پیدا کنید که نوه م نگه داماد رو چرا غیب کردید تحویلم دادید!

مرگخواران به یکدیگر نگاه کردند و ملموس ترین گزینه موجود را به جلو هول دادند.

-کره بايد خورد و کام دل بايد راند/پيداست که چند در جهان بايد ماند.
-اینکه دیگه خیلی ملموسه! هوریس دقیقا چه شباهتی با اون پیتزا فروش ریز نقش داره آخه؟

-بانز، برو کت شلوارت رو بپوش!

بانز نه میتوانست اعتراضی کند و نه حتی حرفی بزند، دسترسی او گرفته شده بود و حالا فقط میتوانست در حد حضور ایفای نقش کند!

-الان مناسبه یعنی؟
-کت شلوار که داره... گل و شیرینی هم... مرگخوارا! گل و شیرینی!

حالا بار دیگر مرگخواران باید یک فرد را انتخاب میکردند... برای خرید گل و شیرینی!
-رابستن؟
-نه!
-راب؟!
-هرگز!
-راااااابستن؟!
-فورا انجام شدن میشه!

با فریاد بلاتریکس رابستن فورا برای خرید عازم شد.
...
...
بازار لندن

رابستن شیرینی به دست دنبال گل فروشی میگشت.

-هوی...آقاعه! چی میخوای؟
-من؟ گل خواستن میشم!

مرد مهربان که قصد کمک داشت دست رابستن را گرفت و راه افتاد.
-بهترین گلا رو اون مرده که اونجاس میفروشه!
-همون که تو پارک نشستن کرده؟

اما مرد مهربان دیگر رفته بود.

-سلام کردن میشم! گل خواستن میشم!
-هیس! آرومتر بابا، میخوای مامورا رو خبر کنی؟!
-مگه گل خریدن جرم محسوب شدن...

مرد گل فروش دستش را روی دهان رابستن گذاشت.
-هیس! بیا اینم گل! فقط برو!

رابستن با تعجب به گل در دستش نگاه کرد، احتمالا از این گل های جدید و پیشرفته بود!
-اینو باید چیکار کردن بشم؟!
-باید بکشیش!

و رابستن در یک قدمی دام اعتیاد قرار گرفت!

مرگخوارها توانایی اینو داشتن که ساعت‌های متمادی به هم خیره بشن، اما یادشون افتاد که در حد یه چای خوردن فرصت دارن و استکان چای لرد سیاه هم هر لحظه خالی‌تر می‌شد.

-تا من رو دارید، غم ندارید!
-رودولف، یه کلمه دیگه حرف بزنی بزرگترین قسمتی که ازت باقی می‌مون گوشِته!
-خب چرا من نه؟
-

-معجون خشک کننده برای حرف نزدن بدم؟

-تو هم وقت گیر آوردی برای قالب کردن معجونات ها، هکتور!

-حالا اگه تونستید دو دقیقه دعوا نکنید، ببینیم چه برتی‌باتزی باید بخوریم!

-مرگخوارای مامان، کدوم‌تون داماد کشک بادمجون مامان می‌شه آخرش؟

هر کدوم از مرگخوارا سریعا با دست به صورت رندوم به یه جهتی اشاره کردن. مروپ نگاهی به انگشت‌ها انداخت و به جهتی که بیشترین انگشت بهش اشاره شده‌بود نگاه کرد. اون‌جا کسی نبود جز... جای خالی!

-به‌به، مبارک باشه بینز قشنگم! چه دامادی بهتر از تو!
-ولی من این طرفم مادر جان!

مروپ نگاهی به طرف صدا انداخت و یه روح شفاف رو دید. بعد دوباره نگاهی به جای خالی انداخت.
- عه وا! پس این کیه این‌جا وایساده؟
-اون بانزه مادرجان. الان هم مرگخوار نیست. اصن نیست تو سایت، گروهاش کاربران عضوه فقط.
-خب پس مبارکه.

- پ... پرنسس... داماد خسته بود خوابید!
- می‌رم فیسش می‌کنم بیدار شه، بعد مفسسسل می‌خوابه.
- نه بابا پرنسس خواب کجا بود، گبی شوخی می‌کنه. داماد رفته گل بچی... یعنی، گلاب بیار... چیز...
- من فهمیدم چی شد. داماد رفت ظاهرش رو تغییر بده و با گل و پیتزا برگرده خدمتمون. الاناست که بیاد!
- بله دخترِ ما، خواستگارت وقتی ظاهر آراسته‌ی ما رو دید شرمنده شد. مجلس رو به یکباره ترک کرد و رفت‌. ... اصلا بنظرت کسی که آداب لباس پوشیدن ندونه و از طرفی، جلسه‌ی خواستگاریش رو یکهو ترک کنه، کِیس خوبیه؟
- کاملا.
-
- شما متمفسین که الان میاد؟ پس چرا فس نکرد؟

مرگخواران به هم، و سپس به لرد خیره شدند. توی نگاه لرد سیاه " یا خواستگار جور می‌کنید یا تک‌تکتان را به آتش می‌کشیم" ِ واضحی دیده می‌شد.

- الان میاد پرنسس، شک نکنید که توی راهه. ما هم شما و پدرتون رو تنها می‌ذاریم تا صحبت‌های خصوصی بزنید! ... همگی گم شن بیرون ببینم!

مرگخواران از اتاق بیرون رفتند میزگرد تشکیل دادند.

- یکی از ما باید داماد... بشین سرِ جات رودولف! ... باید داماد بشه و بعد اونو پیتزا فروش جا بزنیم.

مرگخوارها به هم خیره شدند.

- خب، کی حاضره؟

مرگخوارها بیشتر به هم خیره شدند.

نجینی شوهر پیتزا فروش می خواست...و پیتزافروشی که پیتزا برای او اورده بود، حالا در خانه ریدل بود...لرد اما نمیخواست که دامادش یک مشنگ باشد...همانطور که پیتزا فروش بخت برگشته هم نمیخواست همسرش یک مار جادویی و پدر زنش سیاه‌ترین جادوگر تاریخ، با طرفدارانی جادوگر باشد...مخصوصا اگر همین چند دقیقه‌ی پیش از وجود جادو خبردار شده و به جنون رسیده بود!
پس لرد می‌خواست که قبل از آمدن نجینی از آشپرخانه، همراه با یک سینی چایی که در اصل معجون‌های هکتور بود، این خواستگار مشنگ را قایم کرده و در صورت نیاز دامادی دیگر به عنوان خواستگار پیدا کند.
_یاران ما...نشنیدید که چه گفتیم؟ این مردک مشنگ رو ببرید یک جایی قایم کنید!
_
_این چوب جادوی ما کو؟ خیلی وقت هست که آوادایی ازش خارج نکردیم!
_رفتیم...رفتیم ارباب!

دو مرگخوار زیر بغل پیتزافروش بدبخت را گرفته و از اتاق خارج کردند...سپس لرد ولدرمورت برگشت و رو به یارانش ایستاد...
_خب...حالا باید...
_فس....پاپا!
_عه...دخترم...اومدی؟
_فس؟
_کی؟ چی؟ در مورد چی صحبت میکنی؟
_فسسسسسسسسسسسس!
_ای بابا...گریه نکن دخترم...نه..نگران نباش...الان بهت توضیح میدیم!
_فس!
_نه دیگه...الان الان که نه...این چایی رو بیار حالا یه گلویی تازه کنیم، بعدش حتما توضیح میدم...یعنی یکی از یاران وفادارمون بهت توضیح میده...مگه نه یاران من؟
_

مرگخواران نگاهی به هم انداختند...آنها فقط تا به اندازه‌ی یک استکان چایی خوردن فرصت داشتند که فکری به حال این وضع کرده و یک راه حل پیدا کنند که هم به مار محبوب اربابشان توضیح دهند و هم خود اربابشان را راضی نگه دارند!

-مگس!

شترق!

لینی درست به موقع از دسترس مشنگ دور شد.
-به من گفت مگس... به من گفت مگس! کوری مگه برادر؟ من مگس نیستم... پیکسی‌ام... نواده‌های شوهر خالم هم مگس نبودن حتی!

مشنگ در بین قهقهه هایش چیزهای نامفهومی گفت که برداشت ما از آن‌ها این بود:
-یه مگس آبی سخنگو همین الان برام زبون درازی کرد.

و باز سرش را به محل اتصال لوستر و سقف کوبید.
لوستر که طاقتش طاق شده بود، سقف را رها کرد خودش و مرد را محکم به زمین کوبید.
-من لوسترم! لوستر... فلسفه وجودیم روشن کردن اتاقه... نه تحمل کردن وزن یه مشنگ هفتاد کیلویی!

مشنگ از جنون گذشته، ترس را ترجیح داد و به زیر تخت پناه برد.

-نه این واقعا یه چیزیش می‌شه... هی آقا... از زیر من بیا بیرون! روی تخت باید بخوابی نه زیرش! زیر من جای وسایلیه که حوصله جمع و جور کردنشون رو نداری. ممکنه آمادگی نداشته باشن... به حریم شخصیشون احترام بذار!

مشنگ در همان لحظه مرگش را از صمیم قلب از خدا خواست.

-چرا وایستادید؟ نشنیدید چی گفتم؟ بیارید بیرون این مردک مشنگ رو تا دخترمون نیومده... ببرید قایمش کنین!

-
-قیافه تان را برای ما اونطوری نکنید. ما از همان دو چشم بزرگ و کوچک شده تان متوجه می شویم در حال پنهان کردن سوابق ننگین محفل خود هستید! ما اربابی هستیم چهره شناس و ذهن خوان.

پیتزا فروش خودش را کمی جمع و جور کرد. چهره لرد سیاه تهدید آمیز به نظر می رسید.
-من اصلا نمیدونم منظورتون از این سوال چیه!

ناگهان بینز در وسط مجلس خواستگاری ظاهر شد.
-در اینجا طراح سوال قصد داره که پیشینه شما رو بدونه. اینکه آیا عضو قدیمی هستید یا جدید، تا به حال در گروه مرگخواران بودین یا نه و اینکه تمایلات سفید و سیاهانه وجود شما چقدره. اگه به متن سوال دقت کنین، دو نکته هست که باید بهش توجه داشته باشین...
-ت...ت...تو...چرا سفید و شفافی؟!
-خب من مُردم دیگه برادر من...روحم...روح.
-یعنی...یه روح داره...با...با من صحبت می کنه؟!

پیتزا فروش سعی داشت جلوی جیغش را بگیرد، بنابراین رویش را به طرفی دیگر برگرداند تا بینز جلوی چشمش نباشد. اما متاسفانه بلافاصله پشیمان شد زیرا با فنریری رو به رو شد که قطرات خون از پوزه اش می چکید.
-ل...لا...لابد...اونم گرگتونه...نه؟!

بینز نگاهی به فنریر انداخت.
-گرگ که نه...درواقع گرگینه هست. ولی نگران نباش از نظر رژیم غذایی گرگینه ها هیچ فرقی با گرگ ندارن. دوتاشون آدم می خورن! هرچند این گرگینه ما همه چیز خواره.
-آ...آ...دم؟!
-البته یه گرگینه دیگه هم داریم وجترینه حتی!

سر تا پای مرد می لرزید. همچنان سعی داشت جیغ نکشد. ناگهان ربکا بال بال زنان با شکل و شمایل خفاشی اش خودش را به نیم متری چشم های مرد رساند.
-راحت باش بابا...جیغتو بزن...کی به کیه! والا!
-یه خفاش سخنگو...جیـــــــــــــــــغ!

لحظاتی بعد مرد پیتزا فروش بی اراده می خندید و سرش را به دیوار می کوبید، دور خانه ریدل گرگم به هوا بازی می کرد، از لوستر آویزان می شد و آواز می خواند و در درون یخچال باله می رقصید.

-آخرم یک داماد خل و چل نصیبمان شد.
-ارباب؟ حالا جواب پرنسس رو چی بدیم؟! فکر نکنم با دیدن این صحنه ها چندان خوشحال بشن!
-فعلا این پیتزا فروش مفلوک را یک جایی قایم کنید که دخترمان پیدایش نکند. شاید موفق شدیم یک داماد دیگر بجایش تدارک ببینیم تا دخترمان رضایت دهد.

نجینی به سمت آشپزخانه رفت تا چایی دم کند. میخواست برای همسر محبوبِ آینده اش چایی دم کند که او را نمک چایی گیر کند. اما او مار بود و توانایی آنچنانی ای برای درست کردن چای و به طور کلی درست کردن هر چیز دیگری نداشت. نگاهی به اطرافش انداخت. تنها فردی که در نزدیکی اش بود، هکتور بود. چشمان نجینی برقی زد و به سمت هکتور حرکت کرد. هر چه بود، بالاخره چایی به اندازه معجون سخت نبود!

اتاق لرد سیاه:

- خب مشنگ! مایلیم با تو صحبت بکنیم!

پیتزا فروش بیچاره با شنیدن کلمه مشنگ، لحظه ای دست از ترسیدن برداشت و عصبانی از توهینی که به او شده بود، گفت:
- مشنگ خودتی کچل! اومدی منو اینجا بکشی، بکش! دیگه چرا توهین می کنی؟!
- به ما گفتی مشنگ؟ به ما گفتی کچل؟! آواداکـ...

لرد سیاه وسط طلسم مرگش، ناگهان به یادش آمد که دخترش علاقه شدیدی به این مرد مشنگ دارد. به همین دلیل از ادامه طلسمش صرف نظر کرد و با آرامش سعی در مذاکره با او کرد.
- مسئله ای نیست! ما اربابی هستیم بسیار آرام. داشتیم می گفتیم. دختر ما از تو خوشش اومده. ولی ما هم باید از تو خوشمون بیاد.
- دخترتون؟ دخترتون کیه دیگه؟
- پرنسس بابا! نجینیِ عزیزمون!
- کی هست خب؟

لرد سیاه از احتمال اینکه داماد خنگی نصیبش شده بود افسوسی خورد و گفت:
- همون مار زیبا و جذابی که چند دقیقه پیش اینجا بود و رفت برای تو چایی بیاره!
-
- خب! داشتیم می فرمودیم. مایلیم چند تا سوال ازت بپرسیم و ببینیم آیا لیاقت ورود به جمع مرگخوارانمون و داماد ما شدن رو داری یا نه!
-
- هرگونه عضویت سابق در گروه های محفل ققنوس/مرگخواران را با زبان خوش شرح دهید!
-

-چایی؟
-فس؟
-مگه ما قبول کردیم؟
-فس پاپا! فسسس!
-نه خیر! ما باید قبول کنیم بعد مراسم خواستگاری!
-فس؟
-گریه نکن دخترم! مراسم خواستگاری بعد از تایید ماست.
-فس فس!
-گفتیم گریه نکن! ما تلاش خودمو میکنیم تا تاییدش کنیم. ولی تایید یه مشنگ برای یک دختر اصیل و نجیب و سیاه، خیلی سخته.
-فس پاپا! فسسس!
-دخترم. تا تو چایی بیاری ما فکرامونو میکنیم. تو برو تا ما فکرامونو بکنیم.
-فس پاپایی! من میرم چایی فس کنم!

آن طرف مشنگی که کنار پنجره ایستاده بود، دوباره با فریادی دیگر درخواست کمک کرد.
-یکی منو نجات بده!
-ساکت باش مشنگ! دخترمون رفته واست چایی بیاره. وایستا تا نجابت رو در تو ببینیم!
-این آقا کچله به من گیرداده! یکی منو نجات بدهههه!
-پاپا! چایی پر رنگ فس؟
-ما کمرنگ میخوریم.
-فس پاپا!

_ما باید دامادمان را ببینیم.
_فس؟
_خیر...هنوز نپذیرفتیم. میخواهیم با دامادمان آشنا شویم.
_فس.
_ندیده و نشناخته رضایت بدیم؟! دخترم کمی نیش بر جگر بگذار، اینهمه عجله آخر و عاقبت ندارد!

نجینی با عجله جلوتر از لرد روانه اتاقی شد که مرد بخت برگشته پیتزا فروش در آن حضور داشت و لرد نیز بعد از او وارد اتاق شد.

_کمک...کمک...آهااااای...اون پایین کسی صدامو می شنوه؟ یه مار دراز و ترسناک منو گروگان گرفته...فکر کنم میخواد منو بخوره! آهااااااای...

مرد مشنگ که یک متر از پنجره به بیرون آویزان شده بود، در سکوت محوطه روبه روی خانه ریدل به دنبال منجی میگشت.

_هیس...ساکت. من و این ساحره های باکمالات توی دکه م داریم با هم درباره علاقیات خاصشون صحبت می کنیم، انقدر آلودگی صوتی درست نکن برو بخواب تا نیومدم با قمه هام ریز ریزت کنم!.
_کمک...یه مار دراز و ترسناک با یه جانی قمه کش منو گروگان گرفتن!

لرد هرگز انتظار نداشت روزی صاحب چنین داماد با وقار و متینی شود.
_اهم اهم.
_واااای یا خدا...این یارو کچله چرا دماغ نداره؟!
_الان این مشنگ به ما چه گفت؟! عشق جلوی چشم های فرزندمان را پوشانده!
_من میرم چایی فس کنم.