هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۰:۰۳ چهارشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۶
#72

پاتریشیا وینتربورن old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۴۲ جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۵:۳۰ سه شنبه ۱ آبان ۱۳۹۷
از همون اول هم ازت خوشم نمی اومد!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 146
آفلاین
خب مشخصه خیلی از آدم ها بدشانسن . بد جوری هم بدشانسن . ولی بعضیام هستن که با ضجه موره می نالند : باسه من نه شانسی وجود داره نه زندگی! من بدبختم !. ولی اگه قرار باشه کسی تو بد شانسی از آبرفوث جلو بزنه که دیگه آبر فوث خصوصیت اخلاقی نخواهد داشت که! کجامون بزاریم این سرمربی رو ؟ هی ،دامبلدور چرا دمپایی پرت می کنی؟ خب برادرت بد شانسه ! وقتی زدین سر آریانا رو زیر آب کردین باید بهش فکر می کردین . این به اون در ! لازم هم نیست دنبال دمپاییت بیای . ویزلی ۸۹۴۵۳۳۳۲۱۴۵۷ بردش محفل .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
خلاصه از اون جایی که شانس معمولا در خونه ی آدم های بد شانس رو نمی زنه امکان یک در میلیون وجود داشت که آبرفوث سالم به خونه برسه . یعنی اگه سالم به خونه می رسید که اسمش تو گینس به عنوان : بدشانس ترین مرد ۲۰۱۷ ثبت نمی شد که !
اصلا انقدر بد شانس بود از بچگی. گریفندوری بدبخت از گینس هم شانس نیاورد . روبه روی اسمش دقیقا خطرناک ترین زلزله ی ۲۰۱۷ ثبت شد اصلا باعث شد بچه ها وسط بازی برن تو گسل ! عیبی هم یختی بابا ! ما فاجعه ی زلزله وار زیاد داشتیم ! اصلا یه بار هم خودمون زلزله زده بودیم که تیم حریف برد . من می گم آرینا رو هم گسل قورت داد به مرلین .
بعد هم چه انتظاری از تیمی که اسپانسرش گرینگوتزه دارین ؟.
خنده هم نداره . تا دلتونم بخواد. زلزله تیمتون رو ببره تو گسل !
والا به مرلین . چه دلیلی داره آدم بیاد بشینه بدبختی های برادر پروفسور مملکت رو بخونه ؟ خب بدبخت ،بدبخته که می ره قطعات جغد بخره می افته تو گسل ! . والا به مرلین .


I'm learning that who I'm is'nt so bad.The things that make me different are the things that make me





پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۹:۵۸ چهارشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۶
#71

آبرفورث دامبلدور old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۵۰ سه شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۱:۲۴ سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱
از اتاق مدیریت هاگزهد
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 78
آفلاین
بنام خالق مرلین.
هارپی هالی هد
.Vs
ترانسلوانیا
~~~~~~~~~~~~~~~~~
یکی بود، یکی نبود،چرا نبود ها بگید چراااا؟آخه باید به این موضوع خیلی توجه کنید فهمیدید آفرین غیر از مرلین،کی بود؟ها؟ چند بخشه؟توجیب جا میشه؟ بزار فکر کنم،آها یافتم،یافتم،دامبلدور بود آفرین به خودم ،روزی روزگاری یه کوییدویچ بود، که الانم هست ،هیچی ازش سر در نیارم یه کویه که+دیچ شده چه مسخره ،اصلا نمیدونم کی این کوییدیچ رو اختراع کرد کی میدونه اصلا ،از کار زندگیمونم میندازه این کوییدویچ ،از صبح میایم خونه فقط میشینم سر این وسایل ماگلی ،اینترنت، تبلت،گوشی...وبعد بازی کوییدویچ میکنیم،اینطوری چجوری به درس مشق خودمون برسیم؛درس خواندن ماهم خیلی عالیه ،میایم خونه این خرس خسته لم میدیم رو زمین به کتاب خیره میشیم این خروس مشنگ ،اون وقت توقع داریم این درس که می خوانیم بره تو کلمون ،بعد به ما میگن تازه وارد انقد زحمت میکشیم آخر کشک بعد میگن چرا همیشه میبازید؛خب همش تقصیر این بلا های طبیعی وجانوریه و همچنین توطئه حریف،تیم من داشت بازی میکرد که یه دفعه رعد برق خورد تو سر همه بازیکنان و همه راهی بیمارستان شدن یا یه بار زلزله اومد و همه رفتن تو گسل حتی یه بار سیل اومد همه موش آب کشیده شدن و بعدش طو فان اومد ،اینا همش توطئه حریفه،باور نمیکنی؟بهت بگم عوامل جانوری هم به باختن ما ربط داره ،یه بار یه مجید تو زمین بازی بود چرا آخه ها؟بعد همه تیم توجهشون به گربه جلب شد و همه رفتن تو تماشا گران،اینو چی میگی که یه بار کوچ لک لکا بود ،همشون از وسط زمین کوییدویچ رد شدن آخه یکی نیست بیاد بگه این همه جا چرا از وسط زمین مسابقه ؛ولی من هنوز میدونم همش به خاطر توطئه حریفه.
بعد من نمیدونم این اسنیچ کی اختراع کرد هی جهش میکنه آخه هی میپره اینور وهی میپره اونور خب بچه بشین سر جات دیگه اه، بعد نمیدونم این توپه که همش دنبال آدماس چی می خواد از جونشون یه بار فکر کردم اون باید بگیرم گل کنم که یدفعه با سرعت اومد خورد تو موخم تقق تا یه هفته بیمارستان بودم.
اون یارو کیه اون وسط هی سوت میزنه خیلی پرو بود گررفتم یه فص زدمش ،بعد نمیدونم چی شد ما رو یه سال از بازی محروم کردن واین گونه تیم حریف برد .
یکی داش داد میزد و به تماشا چیا می گفت:
-آب نبات تنقلات ...

ومن انقد هوش زکاوت داشتم که فهمیدم توطئه حریفه گرفتم یه فص زدمش و این گونه دوباره مارو یه سال محروم کردن و دوباره تیم حریف برد ،حالا فهمیدین که چجوری میبازیم.
نمیدونم چی شد ولی یه روز یکی که خیلی مهربون بود اومد به هممون آب داد ولی نمیدونم چرا یه ثانیه بعدش همه بی هوش شدن و تیم حریف برد دوباره.
میدونی از کجا شروع شد این داستان که من چجوری رفتم تیم تشکیل دادم ،داستان از اونجا شروع شد که :
آبرفورث نامه علامیه رو میبینه آبرفورث دوان دوان به سازمان ثبت نام برای کوییدیچ میره وآنها مگن که باید بازیکن برای خودش جمع کنه ،اون میره خونه و با جغد می خواد به دوستانش نامه برای کوییدویچ بنویسه که میبینه ای دل غافل جغدش خراب شده و باید بره به تعمیراتی جغد آبرفورث با هزار بد بختی میره تعمیراتی و به مغازه دار میگه:
-میشه این جغد تعمیر کنید اومدم از زمانتش استفاده کنم.

و بعد فرو شنده میگه:
-نه نمیشه زمانتش یک دقیقه گذشته.

از اون به بعد آبرفورث به یه قانونی تو زند گیش معتقد شد که بد شانس ترین آدم روی زمینه ،آبرفورث به قطعات فروشی میره و قطعات جغد میگیره و به سمت خانه راه می افتد.


ویرایش شده توسط آبرفورث دامبلدور در تاریخ ۱۳۹۶/۹/۲۲ ۲۳:۳۰:۱۸
ویرایش شده توسط آبرفورث دامبلدور در تاریخ ۱۳۹۶/۹/۲۲ ۲۳:۳۵:۴۴
ویرایش شده توسط آبرفورث دامبلدور در تاریخ ۱۳۹۶/۹/۲۲ ۲۳:۳۶:۱۴


قدم قدم تا روشنایی، از شمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
میجنگیم تا آخرین نفس !!
میجنگیم برای پیروزی !!!
برای عـشـــق !!!!
برای گـریـفـیندور !!!!!

تصویر کوچک شده

تصویر کوچک شده


تصویر کوچک شده


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۰:۰۲ سه شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۶
#70

آرسینوس جیگرold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۵۹ دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۱
آخرین ورود:
۲۱:۴۹ دوشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۷
از وزارت سحر و جادو
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1513
آفلاین
مسابقه مقدماتی لیگ کوییدیچ 1396



ترنسیلوانیا
VS.
هارپی هالی هد


مهلت مسابقه: از ساعت 00:00 روز 21 آذر تا ساعت 23:59 روز 30 آذر


داوران: نقاب و آیلین پرنس



پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۳:۵۷ شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵
#69

دای لوولین


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۴۳ چهارشنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۲:۲۹ جمعه ۲۰ دی ۱۳۹۸
گروه:
کاربران عضو
پیام: 292
آفلاین
داس در مقابل طوسی جامگان لندن‌

پست آخرش

*******


پاق!

- این ماموریت سریه؟!
- نه، اینجا باغ وحش چینه. فقط فکر کنم قفس اشتباهی...

قاره اونوری

دای در حال شمارش با انگشتانش بود.
- اگه دیروز یکشبنه بوده... با پاندا می شیم چهار نفر، سه تا کم داریم!

بعد سرش را چرخاند، و بهترین مدافع دنیا را دید!
بزرگ، گل گلی، قدرتمند، با قابلیت خفه کردن حریفان، نَرم...

هوش از سر دای پرید. دهانش باز شد؛ چشمانش گرد. در حالی که باد از پشت سر می وزید و خورشید هم سعی بر عاشقانه تر کردن فضا داشت، دای پیله های شلوار کردی اش را بالا گرفت و به سمت نیمه گمشده اش دوید.

دای بالشتش را دیده بود!
- بنده وکیلم شما رو به عنوان مدافع برای تیم مون انتخاب کنم؟

و از آنجایی که سکوت علامت رضاست بالشت را زیر بغلش زد و به سمت دیگر زمین دوید تا بقیه اعضا را پیدا کند.

این ورِ قضیه، آسیا
- بدو!
- چرا ما اینجاییم؟!

از آنجایی که جادوگرهای بزرگ هم کشتی را به آپارات بین قاره ای ترجیح می دادند، احتمالا این کار اصلا منطقی نبود. البته اگر شما یک جادوگر که چهارده ساعت در روز را خواب است و بقیه اش را چرت، در حالی که همراهش هم حافظه اش هر چند دقیقه یک بار ریست می شود را برای دزدی به چین بفرستید و به منطق نشان دهید، دمش را روی کول گذاشته و فرار می کند.

بگذریم، اگر منطق فرار کند، شانس بعضی وقت ها کمکِ کمی می کند. آن ها در باغ وحش چین بودند. قفس شیرها!

- من خیلی لاغرم. بذار برم چاق و چله بشم بعد بیا منو بخور.

شیر به سر تا پای دوتا مهمون ناخونده ـش نگاه کرد. بدرد نمی خوردند خیلی. اون یکی دختره که حرف نمی زد، دقیقه ای یک بار یهو چشاش گرد می شد و با تعجب به اطراف نگاه می کرد. بعد تا می اومد به اطراف عادت کنه دوباره چشماش گرد می شد!

- کی بر می گردین؟
- یا مرلین، چرا همه حیوونا تازگیا حرف می زنن؟!
- مرلین کیه؟

شیر ترسید. دختره بیش از حد شیرین می زد. ممکن بود حتی اگر اینجا بماند هم کمال همنشین اثر کند.
- فقط از قفس من بیرون بیرون!

سوزان با انرژی ای که از او عجیب بود دست اورلا را کشید و فرار کرد.

زمینِ بغلیِ دشت غول های غارنشین

- پس شد پنج تا. دوتا کمه.

باد همچنان سعی بر عاشقانه کردن فضا داشت. با شدت بیشتری می وزید و هر چه سر راه خود بود را هم به پرواز در می آورد. مهربان تر از این می شد اصلا؟!

باد وزید و وزید. موهای دای در باد پریشان می شد. شلوار کردی اش باد می خورد و پیله هایش را به پرواز در می آمد. هر لحظه جذاب تر از قبل...

- هی! برو کنار از رو صورت من!

دستکش اورلا که معلوم نبود از کجا پیدایش شده خودش را محکم به صورت دای چسباند.

- خاطرخواهام یدونه نیستن که!البته من فقط شما رو می خوام نیمه گمشده جان!

دای به بالشتش نگاه کرد تا بیشتر دل و قلوه رد و بدل کنند که دید بالشت رفته و او مرد تنهای شب است.
- خوشبختیت آرزومه حتی با من نباشی...

جای بالشت را شنل اورلا گرفته بود. اصلا این اورلا از اول با خوشبختی دای مشکل داشت. دستکشش از جذابیت دای کم کرده و شنلش بالشت را پوشانده بود.

- پوشانده بود؟
شنل را کنار زد. خورشید تابید و دای سوخت! خب، خورشید هم احتمالا سعی بر رمانتیک کردن صحنه داشت، ولی دایِ بی تربیت، توی مزرعه زیر نور زیبای خورشید کار می کرد و خون آشام هم بود خیر سرش! خجالت هم نمی کشید!

- همیشه میدونستم ترکم نمی کنی!

دای به شنل و دستکش که در دست دیگرش بودند نگاه کرد. اگر می توانستد به این خوبی پرواز کنند و زندگی آتش بزنند چرا نمی توانستند مهاجم شوند؟!

چین، جلوی قفس میمون ها

- میگم ما واسه چی اومده بودیم اینجا؟
- نمی دونم. بیخیالش. ببین چقد مردم خوبین. اونا ـم خوابشون میاد انگار.

سوزان پاپ کرن به دست در باغ وحش می چرخید و اورلا را هم به دنبال خود می کشید. احتمالا تنها کسی که وظیفه خود را فراموش نکرده، کمال همنشین بود.

- هی سوزی! پاندا! یه چیزای عجیبی داره یادم میاد. مثلا کویی...
- وهاااااهییییی اینا چقد خوبن!!

عشق، عقل را از بین می برد. البته اگر از اول عقلی وجود داشته باشد.
- من میخوام تا ابد اینجا بمونم.
- باشه من می رم دور بزنم.

روز مسابقه


دای اعضای تیم را زیر بغلش زده و با زانوهایش چوب را نگه داشته بود. زیر لب غرِ "من که از اولش گفتم نریم!" می زد و در ذهن به خرید یک مگس کش به عنوان هدیه برای لینی فکر کرد. چشمانش اطراف را دید می زد بلکه خبری از بقیه تیم شود. نبود که نبود!

- روستایی حوصله ش سر رفته هسته. یا بازی ره شروع کنید یا گاومیش برنده هسته.

دای در حال تفکر بود. احتمالا با وجود بقیه اعضا هم آنها شانسی برای برد نداشتند.
- بردید ولی من به همه میگم که چون وزیری داورو خریدی!
-
-
-
- میریم ما!

یکسال بعد

بالشت-دای ها در زمین می دویدند و بالشت خانم هم اون ور زمین دمپایی و داس و بیل و بقیه مخلفات رو پرتاب می کرد.
- ندویین توله فنگا! ای خدا من چه غلطی کردم این بیچاره ها رو دادی بم؟

در حالی که بالشت-دای شماره سه در تردید بود که توضیح دهد ننه شان چه غلطی کرده است یا نه، دای بیرون آمد، دستش را بالا برد و با حالتی عارفانه گفت:
- بوی پیراهن سوزان را می شنوم!

پاق!


- سلام دای. ما چین بودیم. پانداها خیلی گوگولی بودن. ما یادمون رفت که باید بدزدیمشون. اونجا موندیم و موندیم و موندیم. بعد چینیا تصمیم گرفتن مارو صادر کنن ژاپن که از موندن ـمون برق تولید کنن. ولی ما تسلیم نشدیم و همونجا موندیم. کم کم تبدیل به جاذبه توریستی شدیم. یه روز یکی از پانداها اومد بامون دعوا کنه چون ما حقشونو در جاذبه توریستی بودن خوردیم، با بامبو زدن تو سرمون. هنوز جاش درد می کنه جون تو. اورلا یادش اومد که باید بدزدیمشون و من یادم اومد که باید برگردیم. میدونی؟ خیلی عصبانی بودن نمی شد نزدیکشون شد. اوری موند که من بیام تو رو به عنوان کمک ببرم و بدزدیمشون. راستی چند روز به مسابقه مونده؟!


این بدترین شکنجه دنیاس، اینکه صبر کنی و بدونی هیچ کاری از دستت ساخته نیست.

the hunger game | 2012 | Gary Ross


تصویر کوچک شده

تصویر کوچک شده


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۳:۵۷ شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵
#68

روفوس اسکریم جیور


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۰۶ شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۲۳:۱۵ دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸
از دواج يك امرحسنه است !
گروه:
کاربران عضو
پیام: 689
آفلاین
هاگرید روی جارو نشسته بود . با دیدن این صحنه چنان نا امید شد که دو دستی بر سرش کوبید . خاک فضا را پر کرد و صدای پرندگانی که از کله او بیرون می آمدند در فضا میپیچید ...

فلش بک ...

با اضطراب و نگرانی مشغول نوشتن بود ...

- زود جمع کنین بیاین که اگه نیاین همه چی نابود میشه . وقتشه یه بار هم که شده به یه دردی بخورین و دنیا رو نجات بدین .

نامه را لول کرد و به سمت طاووس رفت .

- حالا این نامه رو به کجاش ببندیم ؟‌ :-؟ اممم ... به این پرها که بند نمیشه مگه ببندمش زیر . وایسا ببینم این زیر میرا چی داری ...

و پرهای طاووس را بالا زد ...

- جان ؟ :O مگه اینا پرنده نبودن ؟‌ :O این همه مدت تو اینجا بودی و من ...

زمین بازی

- چه دستای تپلی :ي حیف نیس با این دستا بخوای به ما گل بزنی ؟‌

این برای چندمین بار بود که دامبلدور روند بازی را مختل میکرد .

رودولف که از دیدن بازی کسل کننده و اعمال شنیع دامبلدور دچار اختلال مزاج شده بود از جای خود بلند شد و فریاد زد ...

- تمومه بازی !‌

- چی چیو تمومه بازی ؟ بشین بابا

فنگ مقابل رودولف ایستاده بود .

- چطور جرئت میکنی ؟‌



خدا ایشالا به ما خدمت بده به شما توفیق کنیم ...


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۳:۵۳ شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵
#67

اورلا کوییرکold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۵۰ دوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۱۹:۰۸ جمعه ۲۳ شهریور ۱۳۹۷
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 477
آفلاین
داس در مقابل طوسی جامگان لندن‌

پست دوم

*******



- اصن برا چی داریم دنبال عضو میگردیم؟

اورلا نگاهی به دای که هنوز در حال اهم اهم کردن بود و سوزانی که نزدیک بود از عصبانیت به خواب ابدی فرو برود نگاهی کرد و سپس با این وضعیت تصمیم گرفت به زمین خیره شود.

- هیچی عزیزم تو و سوزان قراره برین برا یه ماموریت فوق سری دنبال عضو بگردین.

درواقع لبخند شیطانی دای هرکسی را گول میزد. شاید هم نمیزد. و یا شاید هم همه میتوانستند بفهمند او کلک میزد. حالا هرچه!

- اما دای...

خون آشام وانمود کرد که میخواهد علف تفی شده را نشانه گیری کرد تا به ته حلق سوزان بفرستتد که تهدیدی برای سوزان محسوب میشد و حتی اگر باورتان نشود هم این به ساکت کردن سوزان کمک کرد.

- ماموریت؟
- اره.
- واقعا؟
- اره.
- واقعا واقعا؟
-
-

راستش را بخواهید درست است که اورلا حافظه اش را از دست داده و در چند ثانیه دوباره از اول همه چی را دوباره باید به یاد بسپرد اما به هرحال روحیه اش همان اورلای قبلی است دیگر.

- ولی اخه کیو بریم بیاریم؟ ها؟ منِ پاندا از کجا میخوام عضو پیدا کنم؟

ناگهان به صورت خیلی ناگهانی و حتی سریع تر از پلک زدن اجزای صورت دای با جیغ سوزان از هم باز شدند و همزمان با اورلا شروع کردند به ویبره زدند و در روزنامه ها و سایت های خبری شایعه شده است که دلیل سونامی های گذشته و حال و آینده ی ژاپن این دو هستند.
- پاندا!
- جانِ پاندا؟
- پاندا!
- بله؟
- پاندا!
- یه دقیقه آروم بگیر بگو چی میگی هی پاندا پاندا میکنی.
- منظورش اینه که بریم پاندا رو بیاریم به عنوان عضو.
- ببند!
- سوزان ببین اینم فهمید. این چیزا هوش ریونی میخواد.
- جدی که نمیگی؟

لحظه ای سکوت همه جا را فرا گرفت و حتی صدای جیرجیرک ها نیز که در این مواقع سکوت را میشکنند نیز قطع شد. آیا واقعا دای پاندا را میخواست برای مسابقه بیاورد.

همه به این می اندیشیند که اگر پاندا عضو گروه شود چه اتفاقی رخ میدهد.

دای به بالای سرش خیره شد که بالای آن ابری شکل میگرفت.
نقل قول:
داور سوت مسابقه را زد و پاندا روی جارویی که نشسته بود سعی به بالا رفتن کرد اما طبق قوانین فیزیک و نیوتون - که همه ی ما را به بدبختی کشانده- او نمیتوانست بالا برود. دای با چشم غره رو به زمین حرکت میکند تا به او کمک کند اما به محض این که پوستش با خزه ی نرم و لطیف پاندا برخورد میکند خوابش میگیرد روی شکم پاندا مثل ژله‌ای آب شده پخش میشود و در یک ثانیه در بغل پاندا به صورت خیلی رمانتیک خوابش میبرد.


ابر بالای سر دای کم کم محو میشود و خون آشام نیز لبخندی رضایت آمیز روی لبانش می نشیند.

حال نیز بالای سر اورلا ابری شکل میگیرد تا تفکر او را درباره آوردن پاندا به بازی نشان دهد.
- هی صب کن ببینم. اصلا باید درباره چی فکر کنم؟ چرا من هیچ چیز یادم نمیاد؟
- هیچی هیچی شما به خودت فشار نیار.

سوزان این را میگوید و سری به نشانه ی تاسف تکان میدهد. ابری که قرار بود بالای سر اورلا شکل بگیرد بالای سر سوزان کم کم شکل میگیرد و تصاویری درونش پدید می آید:
نقل قول:
با سوت داور پاندا به راحتی و با شکستن تمامی قوانین فیزیک از زمین بلند شد و به سمت پست خود یعنی دروازه بانی حرکت کرد. از شانس آن ها پاندا به اندازه ای بود که کل سه حلقه را بگیرد و هیچ کس نتواند گل بزند. و این طور بود که سوزان با خیال راحت روی جارویش روی هوا خوابش برد و تا آخر بازی بیدار نشد.


لبخندی رضایت آمیز دیگری نیز روی لبان سوزان جا خوش کرد.

- چرا هردوتون دارین میخندین؟ بگین منم بخندم خب.
- اورلا بیا بریم به ماموریت مون برسیم.
- کدوم ماموریت؟
- یعنی یادت نمیاد واقعا؟
- نچ!

سوزان آرام آرام کنار دای رفت و در گوشش گفت:
- پیس پیس. باید یه کاری بکنیما نمیشه این شکلی هیچی یادش نی.
- پیس پیس. بهتر از زمانیه همه چیز یادش بود و میرفت رو اعصابمون که.
- پیس پیس. راست میگی.

و سپس دوباره کنار اورلا ایستاد.

- خب نگفتید الان میخوایم بریم... هی دستمو ول کن! ولم کن!
- جیغ نزن! میخوایم آپارات کنیم.
- آپارات؟ خب حالا میخوایم کجا بریم؟
- باغ وحش چین!

"پــــــــــــــــــــــق"


ویرایش شده توسط اورلا کوییرک در تاریخ ۱۳۹۵/۱۲/۷ ۲۳:۵۸:۱۴

خودم، آخرین چیزی بودم که برایم باقی می‌ماند تصویر کوچک شده

Onlyتصویر کوچک شدهaven
تصویر کوچک شده



پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۲:۴۸ شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵
#66

ریگولوس بلکold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۱۷ پنجشنبه ۶ فروردین ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۱۷:۵۴ پنجشنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۸
از یو ویش.
گروه:
کاربران عضو
پیام: 279
آفلاین
داس vs طوسی جامگان لندن
پست دوم



پست تکی با فلش بک شروع نمیشود، ملتفتید که. اما در این برهه حساس زمانی مامان نویسنده با سینی چای در جوارش ایستاده است و اصرار دارد درباره راه های درست مدیریت اقتصادی با او بحث کند و باور کنید، اصلا وقت درستی برای یادآوری این نیست که این پست کلا ادامه دار است.

فلش بک

گاومیش باروفیو، درحالیکه سیگارش را روی نعلبکی می فشرد به قوچ سیاه رنگی که روی کاناپه ی مجاور لم داده بود نگاه کرد.
_جوون از دس دادم خان دایی. حقمو خوردن.
_رقابت تنگی بود دایی، انقد درگیر نکن خودتو.
_گشاد بود خان دایی، خیلیم گشاد بود.

درحالیکه به نامه ی روی میز خیره شده بود، سم هایش مشت شدند و چهره اش را در هم کشید.

"تبریک! شما دومین برنده ی جایزه وبلاگ برتر از طرف جامعه جادوگران عنتلکت هستید. یک جلد کتاب فاطمه جان اختصاری بهمراه مدال نقره برای شما ارسال خواهد شد."

اشک در چشمانش جمع شد و پیشانی اش را به دستانش تکیه داد. در میان نعره ی حضار آه عمیقی کشید. چشمانش که کمی چرخید، خنجر خونین کنار نامه که کمی پیش با آن چاه بست را عوض کرده بودند توجهش را جلب کرد.

***

هاگرید که طاووسش را در آغوش گرفته بود و به خواب عمیقی فرو رفته بود، با لگد های پی در پی ریگولوس بی ملاحظه و بی تربیتی که همان لحظه وارد اتاق شده بود از خواب پرید.

_نمیدونم چرا این کارو کردم، ولی لازم بود بدونی که دیشب روونا به قتل رسید.
_خوشحالم ریگولوس... خوشحالم...
_نه، یه دقه نخواب. مسابقه امروزه. روونا رو کشتن، تیم شیش نفره شده.
_خوشحالم...
_

***

می دانید، ثانیه اول که چشمش به دامبلدوری افتاد که بجای باروفیو روی تخت خوابیده بود، اولین فکری که به ذهنش رسید چیز چندان جالبی نبود. در واقع فکر های دوم و سوم هم چندان جالب نبودند، و حتی ذره ای به حقیقت نزدیک. راستش را بخواهید این که باروفیو طی شب گذشته تبدیل به دامبلدور شده باشد آخرین احتمالی بود که یک ریگولوس می توانست در ده دقیقه ی اول مواجهه با صحنه ی مورد نظر به آن دست پیدا کند، اما حقیقت همیشه تلخ بود و رقابت تنگ و این صحبت ها.

_آم... باروف-اهم... میخواستم بگم که... روونا...

دامبلدورِ مذکور یک چشمش را باز کرد، و ریگولوس دیگر لزومی ندید پیش از فرار جمله اش را تمام کند.

پایان فلش بک

درست لحظه ای که زمین از وسط جر خورد و از میان شکاف طبقاتی ایجاد شده و خاکروبه های باشکوهِ چیز و اینا یک دانه عنتونین به صلابت و اقتدار تمام سر بر آورد، بنظر رسید که مرلین هم دقیقا میخواهد از همان سوراخ مورد نظر در بیاید چرا که برای چند دقیقه ی کوتاه دو اسطوره ی بی تکرار رول نویسی اقدام به زدن یکدیگر کردند و سپس همچون دو پهلوان قدر قدرت در کنار هم شانه به شانه ایستادند و به جمعیت خیره شدند.

مرلین طوری که کسی حرکت لب هایش را نبیند زیر چشمی به عنتونین نگاه کرد و زمزمه کرد.
_یادم رفت اومدیم چه غلطی بکنیم.
_لعنتی، به منم نگفته بودی فقط گفته بودی کار خوبیه.

در این میان، اورلا کوییرک که در میان صدها سپر مدافع خال خال پشمی و آبی کله غازی روی ابر ها پرواز میکرد و با هر نفسش ده تا ساختمان فرو میریخت، تصمیم گرفت ضربه آخر را بزند. لذا برگشت و با نگاهی آتشین به عنتونین و مرلین کبیر خیره شد.

و آن دو پیش از آنکه به یاد بیاورند اصلا آمده اند چکار، پودر شده در هوا پراکنده شدند.


تصویر کوچک شده
تصویر کوچک شده


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۲:۴۳ شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵
#65

سوزان بونزold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۱۶ شنبه ۳۱ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۱۹:۲۲ دوشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۱
از تو تالار
گروه:
کاربران عضو
پیام: 265
آفلاین
داس در مقابل طوسی جامگان لندن‌

پست اول

*******


خورشید از پشت کوه‌های عظیم‌الجثه‌ی لندن طلوع می‌کرد و با پرتوهای سرطان‌زای فرابنفشِ طلایی رنگِ خود، آغاز روزی ژدید را بر همگان بانگ می‌زد. پرنده‌ها، از آشیانه‌ی خود پر زده به دنبال غذا می‌گشتند. غنچه‌ها شکفته، کائنات بیدار می‌شدند. همگی روز جدید خود را آغاز می‌کردند.
در آن سوی دیگر اما، غول‌های غارنشین، کبابِ تسترالِ روی آتش را رها و با طلوع آفتاب، روز خود را پایان یافته دیدند و قرار را بر فرار ترجیح دادند و به سوی غارهای خود روانه شدند. آخر می‌دانید؟ آفتاب به پوست‌شان نمی‌سازد!
هر روز، وقتی غول‌ها می‌روند، سر و کله‌ی کشاورزانِ غیور و زحمت‌کشِ مزرعه‌ی مشرف به ورزشگاهِ کوییدیچِ غول‌های غارنشین پیدا می‌شود.
-پیس پیس! غولا رفتن!
یکی پس از دیگری، پشت به خورشید، به طوری که آفتابِ شدید مانع از شناسایی آنان می‌شد و چهره‌شان مشخص نبود، وارد زمین کشاورزی شدند.


یکی‌شان داس به دست و بونز نام... آن دِگَر بالشت به دست و خون‌آشام... دیگری اما بدون دستکش‌ش، می‌زند قاطُ و فراموش می‌کند که، او که هست؟!


"-هی لعنتی! من نمی‌تونم با همین لحن ادامه بدم داستانو! یادم رفت چی می خواستم بنویسم... راحت نیستم!
-خب تو هرجوری بلدی بنویس. "

فلش بک
-دای. بی‌زحمت تا سمپاش دستته یه کم سم به این مگسه بزن. هی ویز ویز می‌کنه. اعصابمو خورد کرده! تمام دونه‌های گل‌های آبی رو با زردا قاطی کردم!
-هی من که مگس نیستم!
-یا مرلین! اون حرف می‌زنه! دیدین؟ حرف زد!
-اوری آروم باش. این حشره اسمش لینیه. مگس نیست!
-آره! من یه پیکسی‎م! سلام دای! سلام سوزان! سلام اورلا!
- تو منو می‌شناسی؟!
-
سکوت کوتاهی فضا رو پر کرد.
-بیخیال لینی. چه خبر؟ شما کجا؟ اینجا کجا؟
-چی؟... آها آره! اومدم بگم چند وقت دیگه مسابقات جام حذفی شروع میشه!
- خب؟
-خب نداره دیگه. شما هم بیاین!
-
-
-جام حدفی چیه دیگه؟
به لطف اورلا... و باز هم سکوت. ایندفعه، کمی طولانی تر.
- برای کوییدیچه. ببخشید لینی. ولی فصل برداشت محصولا داره می‎رسه و ما هم اصلا وقت نداریم.
-چی میگی دای؟ هنوز کلی مونده! لین... رو ما هم حساب کن!
-چ‍ی...
و سوزان دهان دای رو سفت چسبید. سفتِ سفتِ سفت!
-باشه! پس فعلا!
-ممبمبمب مبمب...
-

پایان فلش‌بک

وقت ناهار بود و تیم "داس" که هنوز تیم نبود، دست از کار کشیده بود و یه گوشه نشسته بود و در سکوت غذاش رو می‌خورد.
-دیروز یه جغد اومده بود...
دای، در حالی که با شلوار کُردی زیرِ سایه‌ی درختی نشسته بود و به تنه‌ش لَم داده بود و تیریپ شاخا رو گرفته بود و تیکه علفی که بین دندونای جلوی دهنش گذاشته بود رو می‌جویید و کلا روی هرچی شاخ‌ه رو سفید کرده بود، گفت:
-و؟
-مسابقه چند روز دیگه شروع میشه...
-و؟
-ما چهارتا عضو کم داریم...
-خب؟
همین! فقط "خب"! اصلا براش مهم نبود. دای از اولشم مخالف بود.
-خب...
-نکنه انتظار داری پاشم برم دنبال عضو بگردم؟
دای خیلی مخالف بود!
-گوش کن! من از همون اول هم مخالفِ... خخخخ... خخخخخخ...
-چی شد؟!
دای کبود شده بود. البته اولش کبود نبود. یه پروسه‎ای رو طی کرد و بعد کبود شد. به این صورت که اول شروع به "خخخخخخخخ" گفتن کرد. خب این عادی بود. خیلی‌هامون دیدیم که بعضیا وقتی باهاشون چت میکنی، برای نشون دادن خنده‌شون از "خخخخخخخخ" استفاده می‌کنن. ولی دای نمی‌خندید. بعد از "خخخخخخخخ" گفتن، رنگ‌ش داشت تغییر می‌کرد. اونجا بود که سوزان گفت "چی شد؟! ". ولی دای جواب‌شو نداد.
خون‌آشاما همشون همینجوری‌ن. یهو می‌بینی جوابتو نمی‌دن! و اینجاست که خودت باید بفهمی منظورشون چیه. ولی سوزان خسته بود. علاوه بر اون، سوزان نصف زندگی‎شو خواب بوده، برای همین نتونست از کسی یاد بگیره که وقتی خون‌آشاما سکوت می‌کنن، چجوری باید منظورشونو فهمید.
بگذریم... رنگ‌ش داشت عوض می‌شد. اولش یکم سبز شد. بعد یه ترکیب ضایعی از سبز و قرمز. بعدم احتمالا داشت آبی می‌شد. برای این میگم احتمالا، چون سوزان بقیه‌شو ندید. چون ناراحت بود. شکست عشقی خورده بود. اون معتقد بود تغییر رنگ ویژگی خودشه! مال خودشه! حق خودشه! همه هم اینو می‌دونن. اصلا هم براش مهم نبود که آپشن تغییر رنگش چند وقته از کار افتاده و دیگه کمتر کسی یادشه اون روزا رو. اصلا دای برای چی باید اینکارو می‌کرد؟ نکنه از این که سوزان زوج ایفایی‌شه خسته شده بود؟ نکنه زیر سرش بلند شده؟ نکنه یکی دیگه رو پیدا کرده...؟
سوزان خیلی شیک و مجلسی دای‌و ول کرد و رفت اورلا رو آورد. اورلا هم وقتی قیافه‌ی گرفته و داغون سوزان رو دید، چیزی بهش نگفت.
-فکر کنم یه چیزی تو گلوش گیر کرده.
وقتی اورلا این‌و گفت، دقیقا همون موقع بود که دای دیگه کم کم آبی و بنفش و جیگری رو رد کرده بود و داشت به کبودی می رسید. سوزان هم که مثلا قهر بود، داشت با خودش فکر میکرد که "چقد وقتی کبود میشه جذاب‌تر میشه... بی‌خود نیست زیر سرش بلند شده. احتمالا به جذابیت‎های نهفته‌ش پی برده... آره... حتما همینه... هعـــــی... روزگار..."
اورلا دستکش‌شو یکم (تا زیر گلوش) بالاتر کشید و بعد دستشو تا آرنج کرد تو حلق دای. احساس کرد یه چیز کوچولو و نرم اون توعه.
-عاققخخقخق...
-ای وای! ببخشید...
خب ظاهرا اشتباه کرده بود. یکم دستشو برد اون ور تر.
-آهااا!
با نوک انگشتاش یه چیزی رو از دهن دای آورد بیرون. هرچند آب‌دهنی شده بود.. ولی به راحتی می‌شد فهمید همون علف‌ست که دای داشت می جویید.
-اهه اهه! باشه آقا جان... اهه!... غلط کردم. هر چند.. اهم!... هر چند هنوزم مخالفم... ولی باشه. بگردین دنبال عضو.





ویرایش شده توسط سوزان بونز در تاریخ ۱۳۹۵/۱۲/۷ ۲۲:۴۹:۴۵

تصویر کوچک شده


پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۲۲:۰۸ شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵
#64

باروفیو


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱:۴۲ جمعه ۱۲ تیر ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۱۶:۱۵ شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۶
از محصولات لبنی میش استفاده کنید!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 191
آفلاین
طوسی جامگان لندن در برابر داس
پست اول

تصویر کوچک شده

دفتر کابینه وزارت - جلسه فنّی



-

-

-

طوسی جامگان لندن، دور تا دور میز نشسته و در سکوت مطلق، به یکدیگر خیره شده بودند.

- بنال باروفیو!

- چی ره؟

- کاپیتان تیمی خوب! باید صحبت کنی.

- در روستای ما کاپیتانی حرف زدنه ره نداشت! کاپیتان فقط اگر عقب افتادیم دعوا ره شروع می‌کرد. چی ره باید بگم؟

- باید حریفو آنالیز کنی!

- آنالیز چیچی هسته؟

- یعنی بگی چجوری بازی می‌کنن.

- خوب هنوز که بازی نکردن من از کجا اینه ره بدونم؟

در حالی که روفوس و لادیسلاو، ریگولوس را گرفته بودند که از سوء قصد احتمالی او نسبت به باروفیو جلوگیری کنند و هاگرید داشت نخ نخ ریش‌هایش را می‌کند، ملکه زیر لب گفت:

- یه فکری ...

پس از آن که ریگولوس به اعصاب خود مسلط شد و هاگرید دست از کندن برداشت، روفوس از ملکه جویا شد «چه فکری؟» اما ملکه بر این اعتقاد بود که «برای چه کسی مهم است که من چه فکری دارم؟ هیچکس به من اهمیتی نمی‌دهد ... البته به جز 1001 خواستگاری که درب خانه‌مان را از پاشنه درآورده اند.» و عاقبت پس از دریافت زیرلفظی و اندکی خوارانیده شدن از ناحیه پاچه، ایده‌اش را مطرح کرد:

- من داشتم فکر می‌کردم که باروفیو بدم نمیگه ... اگه ببینیم چطوری بازی می‌کنن می‌دونیم چطوری بازی می‌کنن! منظورم اینه که از زمانبرگردان استفاده کنیم ... نه ولش کن هیچکس به ایده‌های من اهمیت نمی‌ده اصلا بیخیال من می‌رم ...

آن‌ها که دسترسی داشتند به فرمت راهی تالار زمانبرگردان‌ها شدند و آن‌ها که نداشتند وظیفه خطیر دلجویی از ملکه‌ی دلشکسته را برعهده گرفتند.

تصویر کوچک شده


باروفیو، هاگرید و ریگولوس با دهان باز و چشم‌های گرد به منظره وحشتناک مقابلشان خیره شده بودند. نسخه‌های اصلی آن‌ها و سایر تماشاگران آنقدر سرگرم سنگر گرفتن و تلاش برای در امان ماندن از خطرات احتمالی بودند که نیازی به پنهان شدن از چشمشان احساس نمی‌شد. دور تا دور مجموعه ورزشی غول‌های غارنشین که واقع در دره‌ی غول‌هاست، تا دقایقی قبل بین چند کوه احاطه شده بود اما حالا اخگرهای قرمز رنگی که از منوی فنگ به سمت رودولف شلیک می‌شد نیمی از آن را و جریان پرفشار شیری که رودولف به سمت فنگ گرفته بود نیمه دیگر را تخریب کرده بود. رودولف و فنگ پس از تخریب کامل ورزشگاه، ارتفاع گرفته و در حین پرواز به نبرد آتشینشان ادامه دادند.

تصویر کوچک شده


جلسه اضطراری ستاد مدیریت بحران - مرلینگاه وزارتخانه


وزیر و معاونین در حالی که هنوز از وحشت صحنه‌هایی که لحظاتی پیش دیده بودند بر خود می‌لرزیدند در یک مرلینگاه که تابلوی خراب است روی در آن خودنمایی می‌کرد تشکیل جلسه داده و در حال بررسی ابعاد وخیم اوضاع بودند.

- تو دفترچه راهنمای منو نوشته هر شلیک معادل یک بمب اتم مشنگیه و ده شلیک کل نیا رو می‌ترکونه!

- پسر جریان شیر کلّ گونه‌های جانوری رو غرق می‌کنه ... دیگه هیچ طاووسی باقی نمی‌مونه!

- ما باید به عنوان متولّیان جامعه جادویی جلوی نابودیش ره بگیریم! تصویر کوچک شده


- تصویر کوچک شده


و بدین گونه بود که آن‌ها پس از همفکری و تلاش بسیار تصمیم گرفتند با ارسال سبدکالای حاوی شیر و کیک مسموم به اردوی تیم حریف آن ها را از مسابقه دادن بازدارند تا از به جنجال کشیده شدن آن و متعاقبا نابودی دنیا جلوگیری کنند و از طرفی بدون زحمت به مرحله بعدی راه یابند.


شب قبل از مسابقه


اردوی طوسی جامگان در خاموشی فرو رفته بود تا همه با استراحت کافی وارد مسابقه شوند. از یکی از اتاق‌ها اما سر و صدای مشکوکی به گوش می‌رسید ...

- لوموس!

- دزد هسته! هاگرید! ترسوندی منه ره.

- واس چی تو آشپزخونه ای؟

- گاومیش من می‌خواست شیر و کیکه ره بخوره.

- شیر و کیک که دس توئه!

- نه من با این‌ها دارم بازی فردا ره آنالیز می‌کنم. شیر مثلا جارو هسته ... کیک هم تو هستی.

- تکخوری؟

- ببخشینم. تصویر کوچک شده
سبد کالامونه آوردن منم خواستم شما ره بیدار نکنم.

هاگرید خشکش زد و به باروفیو خیره شد.

- سبد کالا؟

- ها!

- امروز که وسط ماهه!

- وزارتخونه هسته دیگه ... حساب و کتابه ره ره نداره.

- هان راس میگی ... بریم بکپیم.


I'm sick of psychotic society somebody save me




پاسخ به: مجموعه ورزشی غول های غارنشین
پیام زده شده در: ۸:۳۰ سه شنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۴
#63

اسلیترین، مرگخواران

مرلین کبیر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱:۴۸ دوشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۲
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۳۲
از دین و ایمون خبری نیست
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
اسلیترین
مرگخوار
پیام: 705
آفلاین
نتیجه بازی تیم قرمز و طلایی گریفیندور با کیو.سی. ارزشی ( مجموعه ورزشی غول های غارنشین )


تیم قرمز و طلایی گریفیندور:
رون ویزلی: 87
فوکس:76
برایان دامبلدور:76

امتیاز تیم: 79.6
امتیاز هماهنگی پست ها: 15


کیو.سی.ارزشی:
تد ریموس لوپین: 93
ویولت بودلر:86
ویکتوریا ویزلی: 88

امتیاز تیم: 89
امتیاز هماهنگی پست ها: 17


برنده مسابقه: کیو.سی.ارزشی
صاحب گوی زرین: کیو.سی.ارزشی









شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.