نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
به سبک جادوگران نوشتن رو بلدی و فاصله‌ها و اینتر‌ها رو هم رعایت کردی. 
جینی بدون توجه به او دستش را کشید و شروع به جمع کردن وسایلش کرد. دراکو با عجله گفت: من دوست دارم.
جینی از کار دست کشید وگفت: چی؟
دراکو: من دوست دارم و ازت خواهش میکنم شنبه با من بیای بریم هاگزمید.
اسكايرس تا كلمه دوست را شنيد گفت:
-"نه من هميشه تنها بودم و خواهم بود.من هيچ دوستي نياز ندارم!"
كلاه گفت:
-"خيلي خب.تنها راهي كه جلو پامه اينه!اسلايترين!"
اين كلمه آخر را با صداي بلند گفت.
از طرز راه رفتن بریده بریده اش میشد تردید و ترس رو حس کرد. "چشم های خیس! خدای من دارم چی میبینم؟ دراکو مالفوی داره گریه میکنه؟" چنین شخصیت سفت و بی روحی قاعدتا طرفدار چندانی نداشت، مارتل گریان هم از آن قاعده مستثنی نبود. برای همین آروم شروع کرد به مسخره کردن دراکو. صدای خنده های ریز و آزاردهنده اش بلند شد.چیزی نگفت، فقط به راه رفتن دراکو نگاه میکرد و زیر لبی میخندید. اما دراکو انگار گوش هایش کر شده بودند، انگار اصلا در این دنیا نبود. بدون ذره ای توجه حتی به حضور مارتل با همان حالت خودش را به یکی از شیر های آب رساند، شیر را باز کرد اما حتی آنقدر انرژی برایش نمانده بود که دست های خودش رو خیس کنه، نگاهی توی آینه روبرو کرد، همه چیز از آن چشمان جذاب قابل فهم بود.
