هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۲:۵۳ چهارشنبه ۷ دی ۱۳۸۴
#28

پروفسور کويیرل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۵۲ چهارشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۲۳:۵۷ چهارشنبه ۲۱ دی ۱۴۰۱
از مدرسه جادوگری هاگوارتز
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 2956 | خلاصه ها: 1
آفلاین
نیمه هایه شب بود.تمام بازیگران تئاتر به همراه بقیه عوامل به خانه هایشان رفته بودند تا خود را برای نمایش فردا آماده کنن.بعد از چندین ماه تلاشهایه تمامی آنها فردا روزی بود که بالاخره باید نتیجه کارشان را به همگان نشان میدادند.کوییرل بر روی صندلی در کنار میز کارش نشسته بود و تمام فکرش را برای آخرین تغییرات بر روی نمایشنامه متمرکز کرده بود.هنوز خبری از کارگردان اصلی نماینامه گراپی در میخونه نشده بود.کوییرل هر چند دقیقه یکبار به تلفن بر روی میز نگاهی میکرد تا شاید زنگ بزند.اما فایده ای نداشت.خودش باید تنها و بدون کمک هیچ کس فردا نمایشنامه را بازی و کارگردانی کند.فردا باید ثابت میکرد که میتواند از عهده یه تئاتر هرچند کوتاه بر آید.
مدتی گزشت خسته تر از آن بود که بتواند برای یکبار دیگر نمایشنامه را مرور کند پس آن را مرتب کرده و در کشویه میزش قرار داد.ساعت حدود چهار صبج بود.باید استراحت میکرد.باید کمی میخوابید .باید خود را برای فردا آماده میکرد و بایدهایی دیگری که باعث شده بود با وجود خستگی خواب از چشمانش برود.
از رویه صندلیش بلند شد لباسهایش را عوض کرد و بر رویه تخت خوابش به آرامی دراز کشید.سعی کرد به چیزی فکر نکند.اما فکر نمایش فردا مانند تصاویری وهم انگیر در مقابل چشمانش قرار میگرفت با خود گفت"ما خیلی تمرین کردیم حتما موفق میشم"
کوییرل سعی میکرد خود را آرام نگه دارد و به خود امیدواری دهد.صدایه تیک تیک سایت بسیار بلند بود انگار ثانیه شمار با عقربه هایه دیگر تصمیم داشتند که زمان را به تندی سپری کنند.فردا نزدیک بود.نزدیک تر از هر زمان دیگری.کوییرل در تختش غلطی زد دیالوگهایه شاعر مفلس را با خود زمزمه میکرد تا مطمن شود همه را از حفظ است.
هوا کم کم رو به روشنی بود و کوییرل از این میترسید که خوابش نبرد میترسید برای فردا .اگر چه الان دیگه با فردا فقط چند ساعت فاصله داشتند.یکبار دیگه سعی کرد تا بخوابد.به چیزی فکر نمیکرد شاید بتواند بخوابد.تصاویر نمایش در برابر چشمانش کم رنگ شد.و جز سیاهی چیز دیگری نمیدید.کاملا آرام بود.چشمانش گرم شده بودند و با لبخندی که به لب داشت بخواب رفت.
صدایی به گوشش رسیده .از خواب بیدار شد فقط چند دقیقه بود که خوابیده بود.به سمت محل صدا برگشت.تلفن بر روی میز دیوان وار زنگ میزد انگار میخواست هر چه زود تر پیغام صاحب پشت خطش را برساند.کوییرل از تخت بلند شد و به سمت میزش حرکت کرد.دستش را به سمت تلفن برد و گوشی را برداشت"کوییرل هستم بفرمایید"
صدایی از آن سمت بگوشش نرسید "الو بفرماین"نه انگار کسی نبود دوباره پرسید اینبار محمکتر از دفعه قبل اما باز هم صدایی به گوش نرسید.با عصبانیت گوشی را محکم گزاشت.خواب کاملا از سرش پریده بود.با خودش گفت"آیا برتی بود پس چرا حرفی نزد شاید یکی از بازیگران تئاتر بود.نه حتما اونا تا بحال خوابده اند"سرش بشدت درد میگرد.صدایه زنگ تلفن بکلی افکارش را بهم ریخته بود.احساس میکرد تمام اتاق بدور سرش میچرخد.خیلی خواب آلود بود اما وقتی خواست دوباره به تختش برود تا بخوابد دید دیگر فرصتی برای خوابیدن ندارد ساعت حدود شش صبج بود باید به سالن میرفت تا آخرین تمرینات را با بچه ها انجام دهد.آیا میتوانست.چاره ای دیگری نداشت امروز ساعت ده صبج اجرا داشتند پس لباسهایش را بتن کرد و با بدنی خسته و چشمانی خوآب آلود اتاقش را به سمت سالن تئاتر هاگزمید ویزاردیشن ترک کرد.





Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۷:۱۶ سه شنبه ۸ آذر ۱۳۸۴
#27

پنه لوپه کلیرواتر old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۴۹ شنبه ۳۰ آبان ۱۳۸۳
آخرین ورود:
۲۲:۱۰ دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۸۹
از پشت دریاها!!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 239
آفلاین
چند روز بعد از بازگشت سدریک از سنت مانگو:
آلی و سدریک دارن با هم حرف میزنن.پنه لوپه در حال سبزی پاک کردنه!ونارسیسا داره چمدونشو مرتب میکنه.
آلی:..اون بطری رو بده من
سدریک:جون مادرت یه دقه گوش کن
آلی:بنال
سدریک:ببین عزیزم،من دارم میگم_
آلی میپره وسط :بگو دیگه
سدریک:دارم میگم_
آلی:یه ساعته وقت منو گرفتی حرف نمیزنی!ولم کن بابا!
بطری رو از دست سدریک میگیره و میره
____________
نارسیسا جوراب دراکو رو گرفته جلو دماغش:...به به!دلم تازه شد!کجایی پسرم که یادت بخیر..!
پنه لوپه:آخی...!یاد پسرتون افتادین مادر؟!
نارسیسا:مادرو زهر مار!کی گفته من مادر توام!
___________
کوییرل:خب!همونطور که میدونید...
آلی:چی رو میدونیم؟
کوییرل:همونطور که نمیدونید...
پنه لوپه:آلی تو چرا هی میپری وسط حرف کارگردان؟!
آلیشا نمیفهمه.داره لبخند میزنه.
بعد از یه ساعت
سخنرانی کوییرل تموم میشه
آلی:هی پنی...تو حرفی زدی؟!
پنه لوپه:من؟نه!
آلیشا:وایسا ببینم...یه چیز گفتی!
پنه لوپه:...
آلی:این که گفتی هی پابرهنه میپری وسط حرف کارگردان با من بودی؟
پنه لوپه:خب آره!باتوبودم
آلی:پس شانس آوردی با تو بودی!اگه با من بودی میدونستم چیکارت کنم!
سدریک دستشو دراز میکنه طرف آلی:به چه تفاهمی !شما هم مثل من ترک هستید؟
آلی:دستتو بنداز بابا!من کجام ترکه!
سدریک:پس حتما دورگه اید!از آشناییتون خوشبختم!منم ترک دورگه م.بابام ترکه مامانم آمریکایی!!

پنه لوپه خوب بود اما من دلم میخواد بجایه نمایشنامه در مورد اتفاقات داخل سالن در مورد خود نمایش گراپی در میخونه هم بنویسی.سعی کن همونطور که قبلانم به همه گفتم بچایه این همه دیالوگ از فضاسازی بیشتر استفاده کنی.موفق باشی


ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۹/۱۲ ۱۵:۵۷:۵۹


Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۸:۰۱ سه شنبه ۱ آذر ۱۳۸۴
#26

نارسیسا بلک old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۵۰ جمعه ۳ تیر ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۲۱:۰۵ پنجشنبه ۴ شهریور ۱۳۸۹
از قصر خانواده مالفوی
گروه:
کاربران عضو
پیام: 100
آفلاین
سلام دوستان
توجه کنید ... از بنده دعوت شده تو این تاپیک نمایشنامه بنویسم ! ( در واقع عضو تئاتر هاگزمید بشم ) و من نیز با اجازه ی بزرگترا، از همین پست خودم رو وارد نمایشنامه هاتون میکنم، امیدوارم منو در جمع دلپذیر و فارنهایتی تون بپذیرید !

نام و نام خانوادگی: نارسیسا بلک
نام پدر: رولینگ هیچ اشاره ای نکرده
آیا پدرتان در قید حیات است یا در قید ممات: ممات
سابقه ی بازیگری: عباس کیارستمی یه بار ازم تست بازیگری گرفت ... ولی گفت برو فیلم رو که ساختیم بیا !
داوطلب کدام نقش هستید: همون جدیده ! ماتیلدا !!!

...............................................................................

سدریک رو که در گوشه ای از سالن افتاده بود و به سختی نفس میکشید رو تنها میذاره ...
سدریک همچنان وسط سن دراز به دراز افتاده بود که در سالن تئاتر با صدای قیژ بلندی باز میشه و متعاقبش زن جوانی خوش قد و قامت ! با موهای طلایی که به کمرش می رسید ( بابا همون قیافه ی توصیف شده ی نارسیسا بلک ) خلاصه با وقار خاصی وارد سالن میشه و به طرف سن میره، روی سن وقتی چشمش به سدریک میافته با عجله از اون چند تا پله بالا میره و کنار سدریک زانو میزنه.
نارسیسا: آقا ... آقای محترم
سدریک: هاااااااااااو ( یعنی : ها ؟ )
نارسیسا: حالتون خوبه ؟
سدریک: نااااااااااااا و ( یعنی : نه ! )
نارسیسا بلافاصله سدریک رو برمیگردونه و بعد در حالی که سرش رو نگه داشته بود میگه
- وا شما چتون شده ... کسی اینجا نیست ...
هیچ صدایی نمیاد - چن لحظه بعد نارسیسا چوب دستی اش رو در میاره به طرف سدریک می گیره و میگه : لوکوموتورترانک
سدریک رو هوا به پرواز در میاد و نارسیسا پشت سرش از سالن خارج میشه ...
.............................................
صبح روز بعد

کوییرل وسط سن دست به کمر ایستاده و به تازه واردین که در حال خمیازه کشیدن هستن چشم غرّه میره ... کش دهن همه در رفته، اون به این نیگا میکنه دهنش یه متر باز میشه این به اون ...
کوییرل: ببینم کسی از سدریک نفله شده خبر نداره
همه با دهن باز میگن
- ناااااااااا هاااااااام ( نه، آمیخته به خمیازه )
کوییرل با شنیدن این صدا با خشم چرخی میزنه و پشت به اونها می ایسته، ولی لحظه ای نمیگذره که با صدای قیژ در امیدوارانه بر می گرده، اما به جای سدریک تو تاریکی سالن موهای طلایی بلندی رو می بینه که رو هوا موج می خورد ... زن جوان از وسط صندلی ها میگذره و در حالی که همه با چشم دنبالش میکردن یه راست به طرف سن میره و جلوی کوییرل می ایسته
زن جوان: سلام
کوییرل: سلام جانم شما ؟
زن جوان: من نارسیسا بلک ( مالفوی ) هستم، ناظر این فروم منو فرستاد تا به عنوان بازیگر با شما همکاری کنم
صدای قه قهه از پشت سر به گوش می رسه
کوییرل: عجب که شما رو فرستادن اینجا با ما همکاری کنی
نارسیسا: بله
کوییرل: خب بگو ببینم نارسیسا بلک ماااااالفوی جان ... از تئاتر و بازیگری چیزی سرت میشه ؟
نارسیسا: پیتر جکسون که بهم گفته خیلی بهتر از نیکول کیدمن بازی میکنم ... دیگه نمی دونم به خاطر لوسیوس بود یا ...
کوییرل که با شنیدن اسم پیتر جکسون چشاش گرد شده بود، تته پته کنان گفت: پیت - پیتر جکسون ... تو باهاش کار کردی
نارسیسا: نه اوه - راستش برای فیلم ارباب حلقه ها آگهی داده بود، با لوسیوس رفتیم تست دادیم ... ولی بعد از اینکه بازی ام رو دید، با اینکه تعریف کرد، اما بهم گفت برا نقش فرمانده ی ارکس ها خیلی خوشگلم
کوییرل که تازه دوزاری اش افتاده بود با خودش فکر کرد " اصیل زاده ی مغرور ... ولی هر چی که باشه برای نقش ماتیلدا بهش احتیاج دارم - آره خیلی خوبه، مخصوصا عقل و موهاش جون میده واسه این شخصیت "
کوییرل : خب باشه ... ما برای شخصیت ماتیلدا به یه بازیگر مثل تو احتیاج داشتیم
نارسیسا ( ذوق زده ): وای جون من راس میگی
کوییرل: به جون پیتر جکسون راس میگم ... فقط - فقط یه مشکلی هست
نارسیسا ( با قیافه غم زده ): اوه چه مشکلی ؟!
کوییرل: مشکل این شخصیته که ... راستش ماتیلدا یه دختر دیوونه اس که - که البته بعد در اثر یه شک عاقل می شه
نارسیسا: اوه این که چیزی نیست - اتفاقا خیلی هم جالبه، من قبول میکنم
کوییرل: خوبه خیلی خوبه هیچ کس حاضر نشد این نقش رو قبول کنه، ولی الان ...
نارسیسا: ولی چی باز مشکلی هست
کوییرل: نه نه فقط خبری از این سدریک نیست نمی دونم کدوم گوریه ؟!
نارسیسا: منظورتون همون جوون خوشگله بود، که دیروز وسط سن افتاده بود
( صدای جمع ) : پغ - پیف - واه - اوه - ایش
نارسیسا با تعجب به پشت سرش نگاه میکنه و میگه: تمرین میکنید - کنسرت هم داریم ؟!
کوییرل به بقیه چشم غره میره: نه نارسیس جان اونا معمولا اینجوری با هم ارتباط برقرار میکنن - چخه ساکت ...
کوییرل: خب حالا بگو ببینم از این سدریک خبری داری یا نه ؟
نارسیسا: اوه آره بردمش سنت مانگو
نفس ها تو سینه حبس می شه کوییرل عاجزانه می گه: چی ؟!

........................................

می دونم که چنگی به دل نمی زنه ... ولی خب به بزرگی بزرگان ببخشید، من بیشتر از این قادر به طنز نویسی نیستم و شخصیتم هم که درست مثل شخصیت لونی لاوگود شد ... عجب اعتراف تکان دهنده ای

میبینم که خودتو به سبک لوری(مایک لوری) پرت کردی وسط نمایشنامه اونم بدون اینکه قوانین رو بخونی.ما شخصیت گرفته نشده تو این سالن زیاد داریم بنظرم بهتره یکی از اونا رو برداری مثل کافه دار یا ویلیام ادوارد ولی اگه فکر میکنی نمیتونی خب این ماتیلدا رو میتونیم به سبک ام پی تری بزاریم تو تئاتر در ضمن تا وسطایه نمایشنامت فکر میکردم قراره نقش ماتیلدا اون گاوه تو نمایشنامه کک و نخود سحر آمیز رو بازی کنی که چند وقت پیش تو هالی ویزارد اجرا شد باخودم گفتم بالاخره یکی اون خونده.ای بابا بیخیال در مورد نمایشنامت بنظرم خب بود البته من نمایشنامه هایی رو که تو قصر میزنی رو خیلی دوست دارم چون فضاسازیش عالیه اگه اینجام اونطوری بنویسی که خیلی خوب میشه.سعی بتونی از طنز هم استفاده کنی.موفق باشی


ویرایش شده توسط نارسیسا بلک(مالفوی) در تاریخ ۱۳۸۴/۹/۱ ۲۰:۰۸:۵۳
ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۹/۲ ۱:۲۲:۱۰

این نیز بگذرد !


Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۲۳:۳۷ یکشنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۴
#25

آلیشا اسپینت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۴۴ سه شنبه ۱۰ شهریور ۱۳۸۳
آخرین ورود:
۱:۳۳ پنجشنبه ۲ خرداد ۱۳۹۲
گروه:
کاربران عضو
پیام: 186
آفلاین
سدریک با نا امیدی داشت از اونها دور میشد که ناگهان صدای شکستن چیزی رو از پشت سرش شنید.برگشت و و کوییریل رو دید که روی زمین دراز کشیده و آلیشیا که بطری شکسته ای در دستش بود با بدجنسی به او نگاه میکرد.
سدریک:ب..ببینم تو که اینکارررو نکردی؟
آلی:چرا!دیدم حوصله ندارم به حرفاش گوش بدم. خب حالا ما دو تا تنهاییم!
سدریک:ی ی یعنی مرده؟
آلی:شاید. نمیدونم!مگه فرقیم میکنه؟
سدریک در حالی که عرق از سر و روش میریخت جیغ گوشخراشی کشید و پا به فرار گذاشت.
آلی:پروفسور.میتونی پاشی.یارو رفت.دیگه عمرا دور و بر من آفتابی بشه.خودمونیم این نقش میت رو لااقل خوب بازی میکنیا!
کوییریل که جوابی نداشت که بده ترجیح داد خودش رو به نشنیدن بزنه و گفت:خب میخواستم یه چیزی رو بهت بگم...
آلی:کویی جون شرمندتم.من باید برم دیگه.بعدا میبنمت.
و به سمت در خروجی سالن میره.
درست وقتی که آلیشیا میخواست از اونجا خارج بشه بارون شدیدی شروع به باریدن میکنه.(فیلم هندی.چرا اصلا راه دور بریم همین فیلم های خودمون)در همون لحظه که آلی در این فکر بود که چیکار کنه ناگهان سدریک معلوم نیست از کجا در مقابل آلی فرود میاد.
سدریک:من همراهم چتر آوردم.واسه هردومون جا داره.
آلی:عجب زیگیلیه!تو هنوز اینجایی!؟
آلی نگاه تردید آمیزش رو از قیافه ی سدریک به سمت بیرون میگیره و با مشاهده ی شدت باران بالاخره تصمیم میگیره و میگه:من که فکر نکنم هردومون زیر این چتره جا شیم.اشکال نداره که یکم خیس بشی؟دو قطره آبه دیگه چیزی نیس.
و چتر رو از دست سدریک میگیره و با پوزخندی از اونجا دور میشه....
...................................................
(صبح روز بعد در سالن تئاتر):
همه به جز سدریک جمع شده بودند و کوییریل نکاتی رو به آنها تذکر میداد.بعد از اینکه مثل همیشه مدتی رو صرف حس گرفتن کردند همه آماده بودند که بازی رو شروع کنن که سدریک در حالی که تمام صورتش قرمز و متورم شده بود وارد سالن میشه و با زحمت زیادی خودش رو به بقیه میرسونه.
کوییریل:به موقع اومدی .برو جای خودت وایسا که زودتر شروع کنیم.
سدریک با صدای ضعیفی گفت:مگه نمیبینین قیافم چجوری شده?
همه لحظه ای به سدریک نگاه میکنن بالاخره آلی میگه:من که تغییری نمیبینم.ولی... به نظرم امروز قیافت مثل همیشه نمیره رو اعصاب.انگار همچین بهتر شده.نه؟
بعد از مدتی بحث همه حرف آلی رو تایید کردند.
کوییریل :خب بچه ها کافیه همه آماده باشن.صحنه ورود گراپی رو تمرین میکنیم.سدریک فقط حواست باشه تا میتونی قیافت ناله باشه...عباس! نور صحنه رو کمتر کن...موسیقی رو برو...

صدای هایده خدا بیامرز از ضبط قراضه ای در پشت صحنه به گوش میرسه:مستتیییییییم درد منو دیگه دوا نمیکنهههههههه غم با من زاده شدهههه منو رها نمیکنهههههههه منو رها نمییییییک...."تلق"(صدای موسیقی قطع میشه)
کوییریل: چی شد؟
پنه:بقیه آهنگ اونور نواره.الان میرم درستش میکنم)
بار دیگه صدای آهنگ به گوش میرسه.بر روی صحنه آلی و چند نفر مست دیگه حضور داشتند که هر کدام در گوشه ای کز کرده بودند یا اینکه با صدای بلندی میخندیدند.در همون لحظه سدریک که رنگ پریده به نظر میرسید وارد صحنه میشه و در حالی که دستش را بر پیشانی میکوبید فریاد میزنه:آآآآآآه اشی من!کجااایی شیییییییی!اشییییییی....اشی...اشی...
و سدریک با صدای گرومپی بر زمین میفته.
کوییریل:خب کافیه.خیلی عالی بود.سدریک این صحنه افتادنت رو خوب اومدی.بچه ها الان یه کاری واسم پیش اومده مجبوریم کار رو تعطیل کنیم.میتونین برین .

همه از سالن خارج شده بودن و کوییریل هم میخواست اونجا رو ترک کنه که چشمش به سدیک میفته:دددد.تو هنوز خوابیدی اینجا!!عجب بچه ولوییه.پاشو برو خونتون.هییییییی با تو ام!نمیری ?من رفتم خود دانی...
و از اونجا خارج میشه و سدریک رو که در گوشه ای از سالن افتاده بود و به سختی نفس میکشید رو تنها میذاره..

اولا که کوییریل خودتی من کوییرلم.دوما که اممم دوما نداریم.خب از نمایشنامه قبلیت خیلی بهتر بود مخصوصا اینکه از طنز هم استفاده کرده بودی.فضاسازیت کم بود ولی از جمله بندیات خوشم اومد .خیلی بهتر ازینا میتونی بنویسی.دیگه چیزی به ذهنم نمیرسه.موفق باشی


ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۸/۳۰ ۳:۳۹:۵۶


Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۵:۰۲ پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۸۴
#24

پروفسور کويیرل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۵۲ چهارشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۲۳:۵۷ چهارشنبه ۲۱ دی ۱۴۰۱
از مدرسه جادوگری هاگوارتز
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 2956 | خلاصه ها: 1
آفلاین
تئاتر هاگزمید ساعت 12:10 دقیقه نیمه شب

تمامی بازیگران تئاتر در سالن جمع شده بودند.پنه لوپه و آلیشیا مشغول صحبت بودند و سدریگ مشغول تمرین کردن در سن بود.گراپی بر روی کف سن بر روی شکمش خوابیده بود دستهاش رو زیر چونه اش زده بود و به پنه لوپه نگاه میکرد.
غییییییییژژژژژژژژژژژژژ
کوییرل:خیله خب همه آماده این ؟بدویین که خیلی عقبیم.اون چیه وسط سن ؟نورممد هویییییی با تو ام بیا این آتاآشغالارو از این وسط جمع کن.کجاییی؟
سدریک:نورممد نیستش بجاش گراپی اومده تا کاراشو انجام بده
کوییرل:اه شانس نداریم که حالا این تپه بی مصرف کجاهست؟
سدریک با سرش به چیزه گنده ای که در وسط سن افتاده اشاره میکنه و کوییرل مات و مبهوت به اون چیزی که روی زمین افتاده خیره میشه
کوییرل:مااااااااا حالا کی میخواد اینو از این وسط جمع کنه بابا دیر شده
سدریک:یه لجظه.پنه لوپه میشه زحمت گراپی رو بکشی
پنه لوپخ نیم نگاهی به سدریک میکنه و در حالی که انگار داره بالا میاره رو به گراپی میکنه و میگه:هی گراپ از اونجا پاشو الان تمرین داریم
گراپی:من اشی رو میخوام .گراپ اشی کوچانگ رو میخواد
کوییرل:همینو کم داشتیم
.هی داری چه غلطی میکنی هیکل گندتو از اونجا تکون بده دیگه ساعت از دوازده و نیمم گزشت
گراپی:من اشی کوچانگ رو خاست...
سدریک:پنه لوپه میشه لطفا
پنه لوپه که دیگه واقعا داره بالا میاره مجبور میشه با یه تنفس مصنوعی گراپی رو از اونجا بلند کنه
پنه لوپه:هوووووووق کوییرل من حالم هوووووووق میشه من برم حالم هووووووق
کوییرل:اه برو تا همه جارو بیش از این کثیف نکردی زود بر گردیا
.خیله خوب تا برگشتن پنه لوپه تمرین رو شروع مکنیم همه سره جاهاتون .پس مست شماره یک و دو کو کافه دارم که نیومده ویلیام ها کوشن .هیچ معلومه اینا کجان؟
سدریک:خب میان کم کم حالا ما تمرین و شروع کنیم تا اونام برسن
آلیشیا:من موافقم ....هیع.....از اینا دیگه ندارین...هیع...
کوییرل:سدریک تو هم با این بازیگر انتخاب کردنت اینا رو از کجا پیدا کردی.اه فکر کنم حال من داره بهم میخوووو هووووووووق من الان میا هوووووق
سدریک:ای بابا فقط منو تو موندیم
آلیشیا:آره ...هیع....هیشکی نیست....هیع
سدریک:تنها شدیم
آلیشیا تلو تلو خوران به سمت سدریک میره و...
کوییرل:اوهوم اوهم امشب دیگه تمرین نداریم میتونین برین خونه هاتون
سدریک:اء چه بد یعنی چه خوب خب باشه تو برو مام میایم
کوییرل:اختیار دارین اول شما بفرمایین
آلیشیا:...هیع...ای بابا...هیع
سدریک:باشه پس تا فردا فعلا آلیشیا بیا
کوییرل:نه من با آلیشیا کار دارم باید یکم بهش تمرکز کردن رو یاد بدم تو برو شب بخیر فردا میبینمت
سدریک با نگاهی حسرت آمیز به آلیشیا سالن تئاتر هاگزمید ویزاردیشن رو ترک میکنه





Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۸:۵۰ سه شنبه ۲۴ آبان ۱۳۸۴
#23

پنه لوپه کلیرواتر old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۴۹ شنبه ۳۰ آبان ۱۳۸۳
آخرین ورود:
۲۲:۱۰ دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۸۹
از پشت دریاها!!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 239
آفلاین
ورود الیشا اسپینت رو به جمعمون تبریک میگم.
من ادامه ی پست سدریک رو زدم.
_____________________
یه نیم ساعتی همه تو کفن و دارن گراوپ رو نگا میکنن.
پنه لوپه:هیچ اشی کوچانگی وجود نداره.حالا برو بذار تمرینمونوبکنیم.
گراوپ:نه آخه به من گفتن اشی کوچانگ اینجا تئاتر کار میکنه.
پنه لوپه:یکی اینو بندازه بیرن تا نکشتمش!
کوییرل:جون مادرت بروبیرون وقتی ای نمایشنامه رفت رو سن بیا اشی کوچانگ ببین.
گراوپ میره بیرون.
___________________
کافه خلوته.مست1ومست2دارن شلنگ تخته میندازن.
گراوپ وارد میشه:اشی کوچانگ نیومده؟
کافه دار:نه!دیالوگاشو حفظ نیست.
صدای کارگردان:خفه شو.
کافه دار:...نه...چیزه...باهاش قرار داری؟
در همین لحظه اشی کوچانگ وارد میشه.
گراوپ یه دسته گل میگیره طرفش:ای آلبالو ای شفتالو ای زردآلو ای پامادر ای قشنگ
بعداز یه ربع
گراوپ و اشی هی به هم نگا میکنن و سرشونو میندازن پایین.
آخر گراوپ میگه:ای حلوا ارده شما چند سالتونه؟!
اشی کوچانگ:من...من67سالمه!
گراوپ:ای شصت و هفت سالگی...ای لحظه ی شگفت عزیمت...!
اشی کو چانگ:آخــــی شما شعرم میگید؟
گراوپ:شعر که نه ...یه چیز تو مایه های معر...البته با کمک شاعر مفلس...
اشی کوچانگ:من میتونم چند تا از کاراتونو بخونم؟
گراوپ:من یه شعر عاشقانه براتون سرودم که اگه اجازه بدید تقدیمتون کنم.
اشی کوچانگ:بفرمایید.
گراوپ:تواوناو بود هرکه داوناو بود...ز داونش دل پیر برناو بود...(با لحن معلمای ادبیات بخونید)
اشی کو چانگ:وااای...اینو واسه من گفتید؟!!...تا حالا همچی شعری به این قشنگی نشنیده بودم...میدونیدآق گراوپ؟!...من به شعر علاقه ی زیادی دارم...بعد عادت دارم شعرای شاعرای معروفو حفظ کنم...!
گراوپ:بله معلومه!

من تشکر میکنم ازتون بخاطر اینکه قوانین رو کاملا خوندین و حالا اومدین نمایشنامه از خودتون در میکنینن!بابا خواهر من عزیزمن جان من مگه من نگفتم نمایشنامه های ادامه دار ممنوع من گفتم به هر سبکی بنویسین ولی والا منظورم برره ای نبود.پنه لوپه جون مادرت یکم دقت کن.در کل هی بد نبود ولی قبلی بهتر بود تو میتونی پس سعی کن بهتر بنویسی.موفق باشی


ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۸/۲۴ ۱۹:۵۶:۴۱


Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۲۱:۳۹ دوشنبه ۲۳ آبان ۱۳۸۴
#22

آلیشا اسپینت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۴۴ سه شنبه ۱۰ شهریور ۱۳۸۳
آخرین ورود:
۱:۳۳ پنجشنبه ۲ خرداد ۱۳۹۲
گروه:
کاربران عضو
پیام: 186
آفلاین
کوییریل*:خب بچه ها بهتون یک ساعت وقت میدم.هرکدوم میشینین چشاتونو میبندین وبه خودتون فشار میارین تا بتونین حس و تمرکزتون رو جمع کنین بعد تمرینو شروع میکنیم...
(یک ربع بعد):
کوییریل:هی سام تو چرا بنفش شدی؟صبر کن ببینم اینجا یه بوایی نمیاد؟نگفتم که انقدر به خودتون فشار بیارین...
سام که مدام تغییر رنگ میداد و صداش به زور شنیده میشد گفت:قربونت من یه لحظه برم دست به آب...
بقیه که وضعشون بهتر از سام نبود همگی به سمت دست به آب سالن هجوم میارن
کوییریل در حالیکه بر سرش میکوبید با ناله میگه:اااااای خاک بر سر خر من بکنن با این بازیگرایی که انتخاب کردم(خودش میگه.به من چه ربطی داره؟)
صدای سام از فاصله ی دوری به گوش میرسه:خاک...خاک...

(در صف دستشویی):
-هی!بدو دیگه بیا بیرون.(و زیر لب زمزمه میکنه):یه ریزه دو ریزه (...)ام داره میریزه
دلی که بیقراره همش در انتظاره...
یه ذره دو ذره.......
در همون موقع دختری وارد سالن میشه و تلو تلوخوران به سمت بقیه میره.
کوییریل:خانم دستشویی زنونه اونوره.
دختر در حالیکه ته مونده ی محتوای بطری ای رو که دستش بود سر میکشه به سختی میگه:ببینم اینجا از این لعنتیا(اشاره به بطری)پیدا نمیشه؟
کوییریل:ااام خب...صبر کن ببینم این همون آلیشیای خودمون نیست که نقش مست شماره یک رو گرفته بود؟!!!نگاه به چه روزی افتاده!!!
آلیشیا که به سختی خودش رو نگه داشته بود میگه:ببین!درست صصحبت کنا!من که چیزییییم نیس!فقط یکم خخخخستم.
در همون موقع سام از دستشویی بیرون میاد و با لحن پیروز مندانه ای میگه:خب تموم شد.راحت شدم. کوییریل بیا یه دقیقه کارت دارم.
اوندو از بقیه فاصله میگیرن و سام به آهستگی میگه:بین کوییریل جون.من حرفای این دختره رو شنیدم.پس گوش کن ببین چی بهت میگم.همین دختره رو برا نقش مست شماره یک استخدام میکنی.هم طبیعی بازی میکنه همین که خرجت کم میشه.مطمئن باش این برا یه بطری حاضره بازی کنه.
کوییریل:ولی آخه...بدبخت...
سام:بابا جون! خودش خواسته اینطوری شه ما که بهش نگفتیم...خب پس حله...
سام به سرعت به طرف آلی میره و محکم به پشتش میزنه و میگه:بهت تبریک میگم آبجی واسه نقش قبلیت دوباره پذیرفته شدی!
آلی که در اثر بوی سام مستی از سرش میپره(در صورتی که واقعا مست بوده باشه)میگه:منو میزنی(...)و(....).صبر کن نشونت میدم... ببینم تو چقدر بووووووو میدی!!!انگار افتادی تو فاضلاب.از من فاصله بگیر.دور شو.چخه! خب باشه مشکلی نیس.نقشو قبول میکنم.فقط اول باید در مورد تصویه حساب و این حرفا یه صحبتی داشته باشیم.
سام و کوییریل:

............................................
*لابد انتظار داری بگم پروفسوووور؟؟؟؟!!!!!!!!

خوب بود آلیشیا ممنون فقط یادت باشه که دیگه سامی وجود نداره سام شده سدریک درضمن سعی کن از این به بعد نقشت رو (مست شماره یک) بیشتر به دیگران بشناسونی درواقع بجای نمایشنامه های توصیفی در مورد بازی تو تئاتر بیشتر حضور داشته باشی امیدوارم منظورمو فهمیده باشی چون خودم نفهمیدم چی گفتم.موفق باشی


ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۸/۲۴ ۱۹:۵۶:۰۵


Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۵:۳۲ یکشنبه ۸ آبان ۱۳۸۴
#21

سدريك ديگوري


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۰۴ شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۲۱:۲۲ جمعه ۲۱ مهر ۱۳۸۵
از لبه ي پرتگاه
گروه:
کاربران عضو
پیام: 523
آفلاین
صحنه ي يك كافه روي سن تنظيم شه,كافه دار پشت بار ايستاده و دو ويليام ادوارد عاشقانه به هم نگاه ميكنند,بقيه افراد هم در حال گفتگو هستند,شاعر مفلس هم در حال خواندن ترانه اي از D.J Aligator .

ناگهان چراغهاي صحنه روشن و خاموش ميشه و گراوپي با قر وارد صحنه ميشه و ميره وسط ميخونه روي زمين ميشينه.
كافه دار:هوي نره غول اينجا طويله نيست سرتو ميندازي مياي تو.
گراوپ:ميدونم جيگر,تو سرت به كارت باشه.
ويليام ادوارد رو به كافه دار:شما خودتو ناراحت نكن من كلا مديرم الان ميرم يه صحبت كوتاهي باهاش ميكنم تا راضي شه بره بيرون.
ويليام ادوارد زيراكس شده:هوي ويلي جون منو با خودت ببر منم ميخوام مديريت كنم.
ويليام ادوارد:خب عزيزم مگه تو مدير گيم اسپات نيستي ديگه زياديتم هست.
ويليام ادوارد به سمت گراوپي ميره:گراوپي جون بوگو ببينم چي شده؟
گراوپي:من اول دلم هگر خواست,بعد اشي كو چانگ ديده شد,بعد از نظر من هگر نخواست چون زشت شد,گراوپ عاشق شد.
شاعر مفلس:افتادم تو دام عاشقي نفهميدم,نفهميدم.
صحنه تاريك ميشه و نور سرخي روي صورت گراوپ ميشينه و گراوپ شروع ميكنه به حرف زدن:شعله هاي عشق اشي مرا از درون به آتش كشيده و اين آتش مرا در خود ميسوزاند و من در فكر تلالوي...
ويليام:چلالو؟
گراوپ:رشته ي افكارم رو پاره كردي ميگم تلالو.
شاعر مفلس:پاره پاره كردي فكر منو ...
------------------------------------------------

تمامي دست اندركاران:
سام:كوييرل جون مادرت من ديگه دمپايي نميخوام.
كوييرل:تو...اينجا...روي سن.
همه بر ميگردن و گراوپي رو كه روي سن نشسته رو نگاه ميكنن.
سام:يكي نميخواد بگه اينجا چي شده؟

كوييرل:هوي نره غول تو كي هستي؟
گراوپ:من گراوپي هستم من عاشق اشي كو چانگ شدم بعد بهم گفتن اون تو اين تياتر بازي ميكنه,نيروي جاذبه ي عشق مرا از آن راه دور به اينجا كشاند.
همه:


نسبت به پست قبلیت خیلی بهتر بود فقط اینکه چند تا اشتباه تایپی داشتی که درستش کردم .از اینکه گراوپی واقعی بجات تو نمایشنامه اومد خیلی خوشم اومد کارت جالب بود ولی آقا ما هر چی فکر کردیم نفهمیدیم جریان اون دمپایی چی بود. اگه میدونی به ما هم بگو .موفق باشی


ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۸/۸ ۲۰:۱۰:۵۸

[size=medium][color=0000FF]غم و اندوه را مي ستايم زيرا همواره همراه من بوده Ø


Re: سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن
پیام زده شده در: ۱۱:۵۳ یکشنبه ۸ آبان ۱۳۸۴
#20

پروفسور کويیرل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۵۲ چهارشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۲۳:۵۷ چهارشنبه ۲۱ دی ۱۴۰۱
از مدرسه جادوگری هاگوارتز
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 2956 | خلاصه ها: 1
آفلاین
ساعت یک و نیم بعد از نیمه شب میخونه
شاعر مفلس:آه امشب چه شبیست شب مرادست امشب آه همی بده ای دوست یه ذره گوشت تا بخوریم زود و بگیریم دوش
ویلیام ادوارد:چه شده است امشب تو ای شاعر همی هستی خوشحال به ما بگو همی چیزی برنده شده ای نکنست مدیریت را بتو همی داده اند در شهر
کافه دار:فکر همی کنم امشب قرار است اتفاقی شگفت افتد در این میخانه
مست یک:هیع..... یکی دیگر بده.....هیع..... باز هم بده
کافه دار:امشب در اینجا چه خبر است ای مردمان همه شادن
شاعر مفلس:آه چه بگویم ای نازنین که اگر نگویم بهتر است
کافه دار:هر جور همی راحتی ای شاعر فقط پول زهرماریها رو فراموش همی نکنی
مست شماره دو:..هیع ....ها من گویم که....هیع ...قرار است امشب....هیع ...دو کبوتر عاشق همی....هیع ....بهم برسند
ویلیام ادوارد:اوووووووق ما را باش چه خیالها در سرمان میچرخید گمان میکریدم امشب قرار است چیزی به ما بماسد ولی حیف برویم شاید پست مدیرت را بچنگ آوریم
کافه دار:هووووی همی کجا روی پس پول آنچه که کوفت کردی چه میشود؟
ویلیام ادوارد:همی لطف کن و از ویلیام ادوارد زیراکس شده بگیر بر سر ما منت همی مینهی تا فردا شب بدرود
شاعر مفلس:آه میبینید چگونه سخن میگوید خودش همی کم بود یه کپی هم دارد آه من چگونه میتوانم در بین این مردمان زندگی کنم چرا نمیاد این دوست مرا بیش از این منتظر نگزار همی من مشتاق دیدارتم آه
غیژژژژژژژژژژژژژژژژ
مست شماره یک:هیع .....آیا درست میبینم......این تو هستی گراپی...هیع ...ما را خوشحال همی کردی
شاعر مفلس:آه همی با خود میاندیشیدم که این شخص اشی کوچانگ است اما همی اشتباه میکردم این که همان همان اءءءءءء

دستیار:اءءءءءء پس این گراپ کو نوبت اونه نمایشنامه رو ادامه بده هوییی این سام وایز کوش؟
نورممد:با منین؟
دستیار:برو بابا کسی این سام رو ندیده؟
پنه لوپه:چرا رفته دوش بگیره
دستیار:چییییییییی؟ما که دوش لازم نداریم
دیگل:منظورش حمومه الانا باید پیداش بشه
دستیار:آخه الان موقع حموم کردن بود؟
پنه لوپه:ببخشید ولی فکر کنم یادتون رفته چند ساعت پیش از تو چاه فاضلاب بیرون آوردیمش آخه با اون بوگندی که میدا فکر نکم
دستیار:اوه ببخشید یادم نبود.ما بابد تا چند روزه دیگه این نمایشنامه رو ببریم رو صن بعد شما فکر بوی سام هستین واقعا که
دیگل:آخه کوییرل جون تو که پهلوش
دستیار:ساکتتتتتتتتت همتون از دم اخراجین نه نه وایسین منظورم اینه که باشه فعلا صبر میکنیم نوبت کی بود ؟
نورممد:آقا اجازه نوبت خودتون بود داشتین میگفتین که اءءءءءءءءء
دستیار:خیله خوب دوباره از اول شروع میکنیم تا سام از حموم در بیاد همه سره جاهاشون شروع میکنم.آه امشب چه شبیست شب مرادست امشب آه .......





Re: گراپی در میخونه
پیام زده شده در: ۱۷:۰۴ جمعه ۶ آبان ۱۳۸۴
#19

سدريك ديگوري


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۰۴ شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۲۱:۲۲ جمعه ۲۱ مهر ۱۳۸۵
از لبه ي پرتگاه
گروه:
کاربران عضو
پیام: 523
آفلاین
زمان:همون لحظه
مكان:چاه فاضلاب پشت محوطه نمايشخونه
سام در حالي كه نصفه بدنش توي چاه گير كرده فرياد ميزنه:كوييرل جونه مادرت بيا منو نجات بده,هوي يكي بياد منو بياره بيرون.
----------------------------------------------------
همون لحظه در سالن نمايشخونه
كوييرل در حالي كه روي يه صندلي نشسته به بازيگران دستور ميده:هوي پني بايد حالت صورتتو يه كم تغير بدي به هيچ وجه شبيه نقشي كه ميخواي بازي كني نيستي اين نورممد رو ميزاشتم جاي تو بهتر بود.
پنه لوپه:پروفسور الان يه هفته س داريم يه بند تمرين ميكنيم من ديگه نميكشم من ميخوام برم.
كوييرل:شما نميتونيد از اين سالن خارج شيد شما فداييان هنر هستيد.
نورممد در حالي كه يه سطل پر از آب دستشه مياد وسط سن.
كوييرل با عصبانيت فرياد ميزنه:اه.كات,نورممد تو اينجا چيكار داري؟
نورممد:پروفسور سقف انباري چكه ميكنه والا ما ديگه نميدانيم چه كار بكنيم,از هر وسيله اي هم استافهد كرديم نتونستيم سوراخ رو ببنديم.
كوييرل:بريد احتمالا مشكل از پشت نمايشخونس.(چه ربطي داشت. )
نورممد در هر حالي كه هنوز سطل دستشو ميره پشت نمايشخونه.
نورممد:واي پناه ميبرم به ريش مرلين,اين چيه,اين چرا نصفس.
سام:هوي مردك بيا منو ببر بيرون مردم از سرما.
نورممد:اگه راست ميگي دستتو نشون بده.
سام:هوي حواست باشه ها من نه گرگم نه ننه ي توام يالا منو بيار بيرون از اينجا كلي كار دارم.
نورممد در حالي كه هنوز سطل آب دستشه با دو دستش سام وايز رو ميكشه بيرون.
----------------------------------------------------
كوييرل:خب پنه فايده نداره,كات.دوباره ميريم,برداشت يك ميليون و نود و شيش.نور...

سام:ناراحت نباش كوييرل عزيز من اومدم
كوييرل:من ناناراحت نباشم,من ميخوام سر به تنت نباشه.
و در حالي كه در يك عمليات غافلگيراني لنگه كفششو به سمت سام پرتاب ميكنه.
سام:جونه مادرت صبر كن واست توضيح ميدم.
كوييرل:فقط دو دقيقه فرصت داري پررو دريده.
سام:خب من داشتم ميومدم كه تمرين كنيم يههو رفتم تو چاه فاضلاب اينقده ترسيدم از اون پايين يه صداهايي ميومد.
همه:
كوييرل:خب چون دليلت كاملا قانع كننده بود و من اونو باور ميكنم تو دوباره ميتوني نقش گراوپ رو بگيري.
سام وايز:
كوييرل:
داستان ما هم به خوبي و خوشي تموم شد.(البته فعلا)

دوستان توجه کنن با همتونم اینجا از این به بعد سالن تئاتر هاگزمید ویزادیشن نیست کاروانسرای هاگزمیده هرکی از راه رسید سریعا یه نمایشنامه بنویسه خودشم توش جاکنه آره اینطوری عالی میشه منم میشم ریش سفید کاروان یا همون هدایت کننده.
نه واقعا از این همه اعتماد به نفست که بعد از 10 روز اومدی نمایشنامه تحویل دادی خیلی خوشم اومد واقعا رومو سفید کردی ایولا... دمت گرم .میبینم که نقش قبلیتم برداشتی چه جسارتا واقعا که فکر کنم هیچی نگم بهتره چون همین دوسه نفرم که با هزار تا التماس آوردم میترسم بپرن.
آقا بیخیال بریم سراغ نمایشنامه:خب در کل خوب بود مخصوصا اینکه دیر اومدن تو تئاتر رو گیر کردن تو چاه فاضلاب توصیف کرده بودی.فضا سازیت کم بود اگه تو نمایشنامه بعدی خودت رو در حین بازی تو نقش گراپی نشون بدی بهتره در ضمن مگه فیلمبرداریه که نوشتی کات یا برداشت نمیدونم چندم .لطفا به این مسائل بیشتر توجه کن.موفق باشی
*دادو بیدادهایی که اول نقدها انجام میدم صرفا طنزه اگه به کسی برخورد امیدوارم زیاد دردش نیاد


ویرایش شده توسط پرفسور کويیرل در تاریخ ۱۳۸۴/۸/۷ ۱۳:۵۵:۱۲

[size=medium][color=0000FF]غم و اندوه را مي ستايم زيرا همواره همراه من بوده Ø







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.