هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۴:۳۷ جمعه ۲۴ شهریور ۱۳۹۶

آراگوگ


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۲۶ شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۲:۳۱ چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 57
آفلاین
بررسی پست شماره 337 مرگ خواران دریایی،لیسا تورپین:


نقل قول:
یک پست لاغر برای نقد آوردم!
لاغر نیست که! لاغر اینه...قیافه شو ببین!


نقل قول:
- خب کسی سر این قبر نیست. این گل هم خیلی تازست؛ منم پول ندارم برای خاک پدرم گل بخرم و این یعنی این گل رو میبرم سر خاک پدرم!
شروع خیلی خوبی بود. پست قبل با دیالوگی تموم شده که باید ادامه دادشته باشه و شما به درستی ادامه شو نوشتی. گاهی داستان رو نباید قطع کرد. اینم یکی از همون گاهی ها بود.


نقل قول:
از حرف های آن مرد، رز فهمید که باز هم دارد به جایی دیگر میرفت.
دارد به جایی دیگر می رفت؟
به زمان ها دقت کن.
باز هم باید به جایی دیگر برود...یا بار هم داشت به جایی دیگر می رفت.
اینا درستن.
این جا می شد درباره احساس رز بیشتر توضیح داد. لازم نبود...یعنی الان چیزی کم نداره. ولی خواستم اشاره کنم که ظرفیتشو داشت. چون شما کمی خلاصه می نویسی. ولی مثلا این جا:
مرد به دور و اطراف نگاه کرد. کسی نبود. خیلی سریع رز را از روی قبر قاپید و به سمت قبر پدرش رفت.
توضیح کوتاهه...ولی همین کافیه. دیگه این صحنه رو لازم نبود بیشتر از این کش بدیم.


نقل قول:
- پسرم یه گل خوشگل گرفتی؟
-بله! خیلی خوشگلشم گرفتم.
- اوا مادر این چیه گرفتی؟ اینو عمه هات ببینن که آبروی من میره. حالا مجبوریم بذاریم سر قبر. برو بذارش ببینم چه خاکی باید تو سرم کنم.
این جاشم می شد کمی توضیح داد. خانومه می تونست بیاد رز رو کمی بررسی کنه و هی ازش ایراد بگیره. به رز بر بخوره!


نقل قول:
چند دقیقه ی بعد با صدای چند زن بیدار شد.

- وا جاری جون این گل پژمرده چیه گذاشتی سر قبر شوهرت؟ نمیتونستی یه گل خوشگل بخری؟
- راست میگه خواهر شوهر! داداشم چی برات کم گذاشت که این گل زشت رو گذاشتی سر قبرش.
این جاش خیلی خوب بود. می تونستن بیشتر هم بگن. درباره زشت بودن و عیب و ایرادای رز...از گلدونش گرفته تا خاک و بوش. از همه چی می تونستن ایراد بگیرن.


نقل قول:
بعد زیر لب به پسرش گفت:
- سریع اون گلو از جلو چشمم دور کن.
پایان خیلی خوبی بود. الان رز می تونه بره به سمت ماجرای بعدیش. میتونستی تعیین کنی ماجرای بعدی چی باشه. ولی به نظر منم بهتره به عهده نفر بعدی گذاشته بشه. شاید ایده خوبی داشته باشه.


یکی از چیزایی که توجهمو جلب کرد شکلک ها بود. خیلی درست و به جا استفاده شدن. تاثیر خوبی روی نوشته گذاشتن.
این پست از نظر کمبود توضیح، بهتر از پست های قبلیت بود. ولی متاسفانه دلیلش این نبود که شما توضیح کافی دادی. دلیلش این بود که توضیح زیادی لازم نداشت. دیالوگ براش کافی بود. برای همین احتمالا مشکل خلاصه نویسی شما سر جاشه. همونطور که در نقد قبلی گفتم، سعی کن بنویسی. خودتو مجبور کن صحنه رو توضیح بدی. خیلی از سوژه های طنز از صحنه ها پیدا می شن. حیفه ازشون بگذری.
سوژه رو خوب پیش بردی.طنزش ملایم و خوب بود.


موفق باشی!...توضیح بده! صحنه توصیف بنما! درباره احساسات شخصیت ها بنویس!


!If you can't handle me at my worst, you dont deserve me at my best


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲:۳۱ جمعه ۲۴ شهریور ۱۳۹۶

لرد ولدمورتold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲:۳۱ شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۳:۱۳ یکشنبه ۲ مهر ۱۳۹۶
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 29
آفلاین
بررسى پست شماره ٤٤٣، خاطرات مرگخواران، لايتينا فاست:

لايتينا
بذاريد اول يه توضيح كلى بدم.
تو نگاه اول، پستتون تكه تكه است. اين موضوع، گاهى ميتونه يه نكته ى مثبت باشه. ميتونه آشفتگى شخصيت رو به خواننده منتقل كنه. اما اين كار، بايد با ظرافت انجام بشه. زياده روى نشه. باعث گيج كردن خواننده نشه.
اما در مورد پست شما، اين تكه تكه بودن، باعث ميشه مجبورى شى برگردى به عقب. و اين كيفيت پست رو مياره پايين. مثلا جاهايي كه بخشى از يه موزيك رو نوشتين، و بعد بهش اشاره كردين، باعث ميشه خواننده از پست جدا بشه. بره اون بخش رو بخونه و دنبال معنيش بگرده كه ارتباطش با توضيح شما رو متوجه بشه.
و متاسفانه يه حقيقتى وجود داره. و اون اينه كه در نود و نه درصد مواقع، خواننده به طور كل از اين بخش ها عبور ميكنه. و كلا شايد خط اولش رو بخونه. اونم فقط تو تيكه ى اول!

‏نقل قول:
این دفعه تنها خودش بود...
با این که آدم های زیادی، اطرافش در جنب و جوش بودند اما او چیزی نمی‌شنید. آهنگ، همیشه دنیای او و انسان‌های اطرافش را تفکیک میکرد. مانند تابلویی که سردر ذهنش چسبانده باشد...!


لايتينا، براي شروع، باز هم تكرار ميكنم كه شروع پست، بسيار مهمه. مخصوصا تو پست هاى تكى، كه خواننده مجبور به خوندن نيست. بايد ترغيب كننده باشه. من كلا طرفدار صحنه پردازى هاى خيلى سنگين و توصيف آب و هوا نيستم. اما اينجورى هم خواننده رو نندازين وسط سوژه. مثلا ميتونستين جاى پاراگراف اول و دوم رو با كمى تغييرات، جا به جا كنيد.
وقتى پست جدى مينويسيد، بايد يه دايره ى لغات گسترده همراهتون باشه. آهنگ و موزيك و موسيقى، سه تاشون به يك معنيين، اما اينجا ميتونستين به جاي استفاده از كلمه ى آهنگ، انتخاب بهترى داشته باشين.

‏نقل قول:
روی نیمکتی پوسیده نشسته بود. سرش را به تنه‌ی درختی که پشت نیمکت بود، تیکه داد و به برگ های درخت نگاه کرد. نور آفتاب سعی می‌کرد راهش را از میان شاخه‌های درخت تنومند باز کند و به چشم های لایتینا برسد. اما درخت قدرتمندتر از آفتاب بود و سایه‌اش دخترک را نجات میداد.


به فعل ها توجه كنيد. همه رو يا گذشته بنوسيد، يا حال.
باز هم همون نكته اى كه بالا گفتم. آفتاب و خورشيد يكين. اما باز هم فكر ميكنم استفاده از خورشيد، مناسب تره.

نقل قول:
سرش را جلو آورد و به جعبه‌ای که در دستانش بود نگاه کرد. جبعه چوبی و به نظر قدیمی می‌آمد، اما با این وجود سنگین بود. علامت نت موسیقی روی آن حکاکی شده بود. تازه آن را از یکی از خوار و بار فروشی که خریده بود. حتی نمیدانست کاربردش چیست اما به هرحال آن را دوست داشت.


جعبه ى چوبى و سنگين، به نظر قديمى مي آمد.
به نظرم اين بهتره.

نقل قول:
تازه آن را از یکی از خوار و بار فروشی که خریده بود.

جمله ايراد داره. انگار قصد داشتين چيز ديگه اى بنويسيد و پشيمون شدين. اما فراموش كردين كه جمله رو اصلاح كنيد.

نقل قول:
از حرفی که زده بود، نیشخندی زد و در جعبه را باز کرد.


جدى نويسى كار آسونى به نظر مياد. اما واقعا آسون نيست. ريزه كارى زياد داره. توجه و تمركز زيادى ميخواد. مثلا اينجا لايتينا اصلا حرف نزد. حتى فكر هم نكرد. كلا بهتر بود كه از اين جمله صرف نظر كنيد و فقط به باز كردن جعبه اشاره كنيد.

نقل قول:
با عصبانیت جعبه را کنارش روی نیمکت گذاشت. او ساحره بود چرا باید از این که روش کار یک وسیله مشنگی را نداند عصبی شود؟
سرش را میان دستانش گذاشت و به نوک کفش هایش خیره شد. پایش به تندی تکان میداد و باعث میشد سرش نیز به سرعت بجنبد. خودش هم دلیل این کارش را نمیدانست.


وقتى پست رو نوشتين، فورا نفرستيد. كمى صبر كنيد. اصلا ولش كنيد و يك ساعت بعد بياين سراغش. بعد يه بار با صداى بلند بخونينش. منظورم اين نيست كه چهچه بزنيد. نه! فقط با صدا بخونين. اين ترفند، باعث ميشه كه نصف بيشتر ايرادات تايپى و جا افتادن كلماتتون رو ببينين و فرصت درست كردن داشته باشيد.

نقل قول:
با به یاد آوردن آدم ها، راه نور را به چشم هایش باز کرد و لحظه‌ای جا خورد. دختربچه درست رو به رویش ایستاده بود و با چشمان آبی رنگش به او زل زده بود. دخترک که انگار مدت زیادی بود منتظر باز شدن چشمان لایتینا بود، بالاخره جهت نگاهش را تغییر داد و به جعبه‌ی چوبی نگاه کرد.


با به یاد آوردن آدم ها، راه نور را به چشم هایش باز کرد و از ديدن دختربچه اى كه درست رو به رویش ایستاده و با چشمان آبی رنگش به او زل زده بود، جا خورد.
دخترک که انگار مدت زیادی را منتظر باز شدن چشمان لایتینا بود، بالاخره جهت نگاهش را تغییر داد و به جعبه‌ی چوبی خيره شد.


همونه، فقط كلمات و فعل هاى تكرارى حذف شدن. اين كار، باعث روون شدن نوشته ميشه.

نقل قول:
دستانش را در جیبش گذاشت و دوباره سرش را به درخت تکیه داد. دیگر کم کم آفتاب نیز تسلیم درخت شده بود و نورش را بین بقیه ساختمان‌های لندن میکرد.


"نورش را بين بقيه ساختمان ها ميكرد"، ايراد داره. اشتباهه.

نقل قول:
مدت ها بود، حس میکرد درون ذهنش زندانی است. تفکراتش...
و حالا فرصتی بود که فرار کند، آزاد شود.


مدتى بود كه حس مي كرد درون ذهنش زندانى است.
اسير تفكراتش...
و حالا، فرصتى بود كه فرار كند...آزاد شود.


لايتينا، جمله هاتون هنوز ابهام دارن. بهتر شدن، اما هنوز بايد روشون كار كنين.
و همينطور روى علائم نگارشى. مثلا وقتى جمله تموم ميشه، ويرگول نداريم. نقطه استفاده ميشه. اگه جمله تموم شده، اما ميخوايم ادامش بديم، از نقطه ويرگول و براى نمايش مكث، از ويرگول استفاده ميكنيم.

تو يه جمله، يك فعل رو دو بار تكرار نكنيد. اولى رو به قرينه ى دومى حذف كنيد. مثلا:
نقل قول:
لايتينا روى نيمكت پوسيده نشسته بود و سرش را به تنه ى درخت تكيه داده بود.

لايتينا روى نيمكت پوسيده نشسته و سرش را به تنه ى درخت تكيه داده بود.

به نظر من، فعلا وقتتون رو بذاريد رو طنز. جدى نويسى فقط براى تنوع خوبه.
بيشتر بنويسيد و بيشتر بخونيد.

موفق باشيد.


ویرایش شده توسط لرد ولدمورت در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۲۴ ۲:۳۷:۱۵


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲۳:۲۱ پنجشنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۶

آراگوگ


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۲۶ شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۲:۳۱ چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 57
آفلاین
بررسی پست شماره 476 کافه تفریحات سیاه، سینوس:


پستت کمی طولانیه. ولی می دونم که دلیل طولانی بودنش اینه که می خواستی سوژه رو به جایی برسونی.
این ویژگی خوبیه که استثنائا داری سینوس. دنبال سوژه های گیر کرده و راه حل های احتمالی نجاتشون می گردی.


نقل قول:
لپ تاپ هر لحظه به زمین نزدیک تر میشد و با این نزدیک شدن، چشمان رودولف وحشت زده تر و دهان وینکی از شادی گشادتر.
لپ تاپ به یک سانتی متری زمین رسیده بود که ناگهان متوقف شد، سپس با یک خنده ترولی به جاذبه زمین، روی هوا شناور شد و به سمت درب اتاق حرکت کرد و مستقیما در دستان لرد سیاه قرار گرفت.
این صحنه خیلی خوب بود...ولی تا یه جایی پیش می رین و بعد متوقف می شین. متوقف نشین. ادامه بدین. راه درسته.
الان لپ تاپ پرت شده...و درست نزدیک زمین متوقف شده.
خب این خیلی خوبه. این درسته. دنیای جادویی یعنی همین. یعنی هر لحظه باید منتظر هر اتفاقی باشیم. و همگی می دونیم که دنیای جادویی سایت قوانین آزادتری از دنیای جادویی کتاب داره.
این قسمت کمی باید جدی تر نوشته می شد. طوری که انگار این یه اتفاق عادیه! لپ تاپه پررو تر و حق به جانب تر می بود. جاذبه زمین هم همینطور. اینا می تونستن موقتا شخصیت پیدا کنن و با هم بجنگن. دو کلمه "ترولی" و "پوکر فیس" اون جدیت رو از بین بردن. بهتر بود حذف می شدن.
جسارت به خرج بدین. سعی کنین کمی بیشتر مرز ها رو بشکنین.


نقل قول:
لرد حالتی پر از تنفر به چهره خود داد، سپس چشمانش را از صفحه نمایش لپ تاپ بلند کرد و گفت:
- هکتور، نگران نباش، ما ندیدیمت، فقط سعی نکن از پنجره بپری بیرون، چمن های حیاط رو میزنی خراب میکنی با فرودت!
می خواستم بگم شکلک کمی غیر لردانه بود! لرد یه حالتای مشخصی داره. تو این جمله احتمالا این شکلی نمی شه. ولی یادم افتاد که اون لرد قبلی بود. هر لرد می تونه یه اخلاقی داشته باشه...برای همین نمی گم!


نقل قول:
هکتور که خود را تا نیمه از پنجره بیرون کشیده بود، دوباره وارد شد و پیش از آنکه زیر نگاه لرد سیاه ذوب شود، خود را در یک گلدان پنهان کرد.
اینجاش قشنگ بود. من جای شما بودم به گلدونه هم هویت می دادم. می رفت تو گلدون رز پنهان می شد. وقتی سوژه داریم چرا استفاده نکنیم؟


نقل قول:
- ما این لپ تاپ رو میبریم رودولف. لپ تاپ خودمون ویروسی شده بود، و تو هم آخرین کسی بودی که در حالی که سرما خورده بودی اومدی توی اتاق ما. نتیجتا لپ تاپت رو میبریم قبل از اینکه ویروس هاتو منتقلش کنی!
- ارباب میشه ببخشید که من یه چیزی بگم؟
- نمیبخشیم و نگو.
- ولی ارباب...
این دیالوگا و شکلکا همشون خوب بودن. دیالوگ های پشت سر هم یکی از قسمت هایی هستن که خیلیا اشتباه می کنن. شما هم چون نقد می کنی خواستم اشاره کنم که باید اینجوری باشه. بیخودی نوشته نشه...یه هدفی، یه فایده ای داشته باشه.
ویروسی بودن رودولف و دانش کم لرد(!) هم خنده دار بود.


نقل قول:
لرد بدون توجه به رودولف دستش را روی قسمت لمسی لپ تاپ گذاشت تا ابتدا تصویر زمینه را تغییر دهد که ناگهان...
اینم یه سوژه خوب بود. چی بود و به چی می خواست تغییر بده؟
ولی این جا می دونم که محدودیت داشتی. چون از زدن پست هدفی داشتی و باید جلو می رفتی. نمی شد درباره هر مورد جزئی توضیح بدی. پست ممکن بود خیلی طولانی بشه. فقط گفتم که بقیه ببینن. سوژه های ریز رو از دست ندن.


نقل قول:
لپ تاپ در دستان لرد منفجر شد!
لرد که چهره اش سیاه شده بود و میکوشید از تعجب چهره اش کاسته، به خشمش بیافزاید، گفت:
- فقط از جلو چشممون دور شو رودولف... تا سه میشماریم، فرار کن...
- ارباب به مرلین من خواستم بگم که به اثر انگشت حساسه!
- سه!
-
خیلی خوب بود. هم صحنه هم دیالوگا هم شکلکا.
صحنه رو کوتاه و جدی نوشتی. همین تاثیرشو بیشتر کرده. همون جمله ساده "لرد که چهره اش سیاه شده بود" به اندازه کافی خنده دار بود. دیالوگ ها هم به همون خوبی بودن.


نقل قول:
فلش فوروارد به روز رای گیری:
اینم که هدفی بود که می خواستی بهش برسی که خیلی هم درست بود. انتخابات وزارت تموم شده. چیزی که تموم شده، معمولا تو سوژه ها جذابیتش رو از دست می ده و باید ازش رد شد.


نقل قول:
رز و لینی پس از آنکه از وینکی که همچنان در حال تشنج کردن بود، فاصله گرفتند، مستقیما به سوی سایت رفتند تا "ترین ها" را به راه بیندازند...
ایده ترین ها، ایده خوبی بود!
این سوژه همینجوری باید پیش بره. مدتی درباره یه اتفاق نوشته بشه...و بعد بریم سراغ اتفاق سایتی بعدی.


خوب بود سینوس. نه طنز اجباری...نه توضیح اضافی...نه شخصیت بی مزه. نه اتفاق بی معنی! سوژه خوب پیش رفته. طنزش خوب و مناسبه. شخصیت ها هم خیلی خوب بود.


سلام سینوس...خوبیم سینوس!
سلام و احوالپرسی که نکرده بودی که سینوس! چی شد پس؟ اونا فقط مال ارباب بودن؟

..........

بقیه بعدا! الان باید برم اون طرف!


!If you can't handle me at my worst, you dont deserve me at my best


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۵:۰۷ پنجشنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۶

ریونکلاو، مرگخواران

لیسا تورپین


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۱۶ چهارشنبه ۱ دی ۱۳۹۵
آخرین ورود:
دیروز ۱۵:۳۸:۳۲
از من فاصله بگیر! نمیخوام ریختتو ببینم.
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
مرگخوار
پیام: 539
آفلاین
یک پست لاغر برای نقد آوردم!


قهر،قهر،قهر تا روز قیامت!


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲۲:۴۹ چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۶

ریونکلاو، مرگخواران

لایتینا فاست


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۳۳ شنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۰:۲۷:۲۴ چهارشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۳
از زیر بزرگترین سایه‌ جهان، سایه ارباب
گروه:
کاربران عضو
مرگخوار
ریونکلاو
ایفای نقش
گردانندگان سایت
پیام: 375
آفلاین
سلام.

اینو آوردم محض نقد. ممنون.


The MUSIC is making me growing
The only thing that keeps me awake is me knowing
There's no one here to break me or bring me down

Onlyتصویر کوچک شدهaven


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲۱:۴۷ چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۶

آرسینوس جیگرold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۵۹ دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۱
آخرین ورود:
۲۱:۴۹ دوشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۷
از وزارت سحر و جادو
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1513
آفلاین
درود فراوان.

میشه که ایشون نقد بشه؟

با تشکرات.



پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۴:۲۳ چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۶

آراگوگ


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۲۶ شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۲:۳۱ چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 57
آفلاین
بررسی پست شماره 442 باشگاه دوئل، ابروکرومبی:


چون پست رو قبلا خوندم می تونم قبل از شروع ایرادای کلی شو بگم.
اولین و مهم ترین ایرادش اینه که خیلی کش داده شده! طولش مهم نیست. مخصوصا در پست دوئل. این مهمه که موقع خوندن، می خواستیم زودتر تموم بشه یا نه؟
سوژه کمی تکراری شده. سوژه خیلی خوبیه...حتی یکی دو بار اول شوکه کننده بود که جادوگران به این شکل سوژه بشه. ولی الان دیگه نه. الان تکراری شده.


نقل قول:
تاریکی از بین رفت و فضا روشن شد.
در دلِ غارِ بزرگی ایستاده بود.
- کسی اینجا نیس؟

پژواکش جواب داد: "نه! نه! کسی اینجا نیس!"
با گام‌هایی لرزون، به سمت جلو حرکت کرد.
این صحنه جالبی بود. این که پژواک اینجوری جواب بده. ولی به نظر من کال مونده! نه خامه...و نه رسیده. نصفه مونده. یا از اول باید نوشته می شد که: "نیس...نیس...نیس"...که خواننده می فهمید که این واقعا پژواک صداست و جواب نمی ده. و یا پژواکه بیشتر حرف می زد! پررو بازی در میاورد!
یه ایراد ریزی هم لحنش داره. موقع خوندن حس می کنی یه ایرادی هست. "گام" خیلی ادبیه..."لرزون" خیلی محاوره ای. این دو تا کمی باید به هم نزدیک بشن. با هم هماهنگ بشن. گام می تونه تبدیل به قدم بشه که سنگینیش کمتره...یا لرزون تبدیل به لرزان بشه. این جا بحث محاوره ای و نوشتاری نیست. بحث محاوره ای تر بودن و نوشتاری تر بودنه. کلمات بتونن با هم جفت بشن!


صحنه ها رو عموما خیلی خوب توضیح می دین. توصیفاتتون به شکلی هستن که صحنه رو واضح و روشن می شه تصور کرد. صحنه ها رو بیش از حد کش دار و کند توصیف نمی کنین. این خیلی خوبه. ولی بعضی جاها، سرعتتون زیاد شده:
نقل قول:
با این فکر، سر جاش میخکوب شد. پشتِ سر و جلو و چپ و راستش رو پایید. چیز عجیب و چشم‌گیری رو ندید.
امّا از بالای سرش غافل شد.
نیزه‌ای از لای سقف ظاهر شد و به سمتش پرتاب شد.
جیغی کشید و به کناری شیرجه زد.
- هی! این... این دیگه چی بود؟
این جا بعد از "غافل" شد، صحنه سریع تر از چیزی که باید باشه پیش رفته. می دونم اونجا سرعت صحنه اس که زیاده و اتفاقا باید پشت سر هم بیفتن، ولی بازم سریع تر از چیزیه که خواننده بتونه هضمش کنه. راه حلش هم اینه که اون جا زاویه دید کمی عوض می شد. تا اون لحظه از پایین به صحنه نگاه می کردیم، و از اون جا می تونستیم بریم بالا...پیش نیزه. یعنی می گفتیم که نیزه ای ظاهر شد...کمی تکون خورد و یوآن رو هدف گرفت...و با تمام قدت پرتاب شد.
اون دو تا "شد" پشت سر هم، هم قشنگ نیستن. می تونن اینجوری باشن: نیزه‌ای از لای سقف ظاهر، و به سمتش پرتاب شد.


از کلمات انگلیسی اصلا و به هیچ عنوان استفاده نکنین! مگه این که واقعا جایگزینی براشون نباشه. کیفیت نوشته رو شدیدا میارن پایین. مثلا این جا به نظرم نمی شد معادل فارسی خوبی پیدا کرد:
نقل قول:
- وحشیا! هیچکدوم‌تون نمی‌تونین مانع رسیدنم به اون تخم طلایی بشین! هیچ اهمیتی نداره که چند نَفَرین! همه‌تونو حریفم! رئیس‌تونو هم حریفم! پوزه‌شو به خاک می‌مالونم و سُر و مُر و گُنده برمیگردم خونه! اگه لازم شد هم دوباره میام و همه‌تونو روی درجه‌ی سختیِ Hard شکست میدم و High Score میزنم! فاکس لایف!
این همینجوری خوبه...ولی بقیه جاها نه. مثلا تو دیالوگ های یوآن بود...حتی اگه دیالوگ باشه، جو رو خراب می کنه.


نقل قول:
همین که چرخید که بره، یکی از سگ‌ها از پارس ‌کردن دست کشید.
- آقا روباهه، اجازه؟ دُمبِت درازه.
این صد در صد باید حذف می شد. این یکی از اون قسمت های "پستی" بود که می گفتم! پستو خراب می کنه. یوآن می تونست همینجوری یهو متوجه دمش بشه. یا مثلا سگا یهو دست از پارس کردن بکشن و شروع به خندیدن به دمش کنن.


نقل قول:
یادش اومد که چند دقیقه قبل، توسط یه ساطورِ گنده، دُمِ نازنینش به کاردستی تبدیل شده بود. ولی اون موقع توی مخمصه گیر کرده بود و وقت نداشت که از درد جیغ بکشه.
امّا الآن وقتش رو داشت.
- عـــا! عـــا! عـــو! عـــو! عـــی! عـــی! عـــا!
این یکی دیگه از قسمت های ضعیف بود. مخصوصا با دو لینک پشت سر همی که داده شده و خواننده رو مجبور می کنه پستو نصفه رها کنه و بره سراغ لینکا...ارزششو نداشت.


نقل قول:
به تعداد دفعاتی که دُمِش ساطور خورده بود، فریاد زد و دردِ ته‌نشین‌شده رو تخلیه کرد. بعد، با چسب نواری، تیکه‌های دُمِش رو به همدیگه چسبوند
این ایده خیلی خوب بود. سریع ازش رد شدین. این جور ایده ها رو باید تبدیل به ضربه کرد. مثلا بگین بعد از گریه و فریاد و اینا به خودش اومد. اون یوآن ابروکرومبی بود و می تونست از پس این مشکل بر بیاد. همونجا بود که فکر بکری به ذهنش رسید. می تونست دمش رو دقیقا مثل اولش کنه...و از این حرفا...
و بعد راه حل ساده و بامزه چسب رو اجرا می کرد.


نقل قول:
یوآن وایساد.
- با منی؟
- نه با اون یکی دیوارم. با خودتم دیگه.
این جاش خوب بود. همینطور این اشاره:
نقل قول:
روباه با خودش فکر کرد که اِی کاش یه ریونکلاوی رو با خودش می‌آورد. حتی به قیمت اینکه تخم طلایی رو پنجاه-پنجاه شریک بشه.



کل قسمت معما و دو به اضافه دو عالی بود. اینجاس که امتیاز جنابعالی می ره بالا...و بعد باز میاد پایین!


نقل قول:
با هر وقفه، یه ضربه‌ی کلّه به دیوار می‌کوبید.
دیوار، خونی نداشت که از سر و صورتش بپاشه.
اصلاً سر و صورتی نداشت که خون ازش بپاشه.
بنابراین کمی از سیمانِ بین آجُرهاش پاشید.
اینم عالی بود.


نقل قول:
با موجودی مواجه شد که ظاهراً متشکل از تعداد زیادی جادوگر بود. مثل یه توپ خیلی خـیـلـی خــیــلــی گنده که از هر گوشه‌ش، سر و دست و پا بیرون زده بود.
ایده اصلی جادوگرانی غافلگیر کننده نبود. ولی شکلش جالب بود. همین توپه!


نقل قول:
هرکدوم از جادوگران جواب دادن:
- منو میگی؟
- نه بابا منو میگه!
- داشت منو نگا میکرد.
- انگشتش طرف من بود.
- با زبونش بهم اشاره کرد.
- رونالدینیویی بهم اشاره کرد.
- ما رو میگه.
- کی با تو کار داره کچل؟
- هوووی!
- یکی اینو بندازه بیرون!
- یکی اونو بندازه بیرون!
- ببین با کیا شدیم صد نفر!
اینا کمی زیاد و کمی ساده بودن. می تونستن شخصیت دار تر باشن.


جروبحث های بعدی جادوگرانیا خیلی طولانی بود. خسته می کرد. صحنه ها جالب بودن. مثلا جایی که دارن از هم می پاشن...جایی که شلوار رودولف بادبان می شه.


اون شکلک مسخره ای که برای "جادوگران" می ذاشتین انتخاب فوق العاده ای بود.


ابروکرومبی آخرش کمی قهرمان بازی در آورده! روباه بازی بیشتر بهش میومد.


قسمت "خر" کلا به نظر من اضافه بود.


نقل قول:
- جان سالم به در ببر!
اینم خیلی خوب بود.



نقل قول:
- آخ چِشَم!
- آخ دماغم!
- آخ پام!
- اینی که گرفتی، پامه. پات نیس.
- اِ نیستش؟ ... اِ ایناهاش! آخ پام!
- ملاقه‌م کجاش شبیه پاته؟
- بازم نیستش؟ ... آها! ایناهاش! آخ پام!
- عصای منه، باباجان!
- پس پام کدوم گوریه؟
- از چه روی در این هاگیر واگیر در پی پایِتان می‌گردید؟
- خو می‌خوام بگیرمش و درد بکشم!
- درد نکش! مجبوری مگه؟
این قسمت بد نیست. ضعیف نیست. در یه پست عادی خوب هم محسوب می شه. ولی اینجا، می تونست نباشه...یا خیلی کوتاه تر باشه.


قسمت نویل خیلی خوب بود...نویل بودی؟...واقعا؟...نویل آخه؟! نویل؟! لانگ باتم؟!


این پست رو باید سریالی خوند...روزی یه تیکه شو! داور دوئل همچین شانسی نداره. مجبوره همه رو یکجا بخونه. برای همین تو پست دوئل باید انتخاب کنین. قسمت های خیلی قوی رو بذارین، و از قسمت های کمی ضعیف تر صرفنظر کنین. هر چقدر هم که خوب باشه، خسته کننده می شه. مخصوصا با توجه به سبک شلوغ و پر دیالوگ و پر شکلکش.


نقل قول:
جادوگران به یوآن اشاره کرد.
یوآن:
ساحرگان با دیدن تخم توی دست روباه، دوتا سیلی به خودش زد و جیغی کشید.
- بچه‌مون دست تو چیکار می‌کنه روباهه؟ چی از جونمون می‌خوای؟ ما که نه تو رو می‌شناسیم، نه هیزم تَری بهت فروختیم! چرا گروگان گرفتیش؟ پول می‌خوای؟ هرچقدر دلت بخواد بهت میدیم! ولی کاری به کار بچه‌مون نداشته باش! تو رو جون هرکی دوس داری! خواهش!

و با پیش‌بندش، مشغول پاک کردن اشکِ معمولی و اشکِ سبزش شد. هرچند که اون وسط، ربکا جریکو با بقیه‌ی ساحره‌ها هماهنگ نبود و داشت برای روباه، بوسِ حلقه‌ایِ هوایی می‌فرستاد.
یوآن چشم غرّه‌ای به ربکا رفت.
- اولاً که تو یکی کور خوندی، دختره‌ی مو گیلاسی! سه ماه از زندگیمو خراب کردی! دوماً، من هیچی از جون بچه‌تون نمی‌خوام! نه تخم‌تونو می‌خوام، نه پول‌تونو، نه هیچی‌تونو! از همون اولشم کاری به کار هیچکدوم‌تون نداشتم! ولی یه حسی مجبورم میکرد که بچه‌تونو بدزدم! یه صدایی دَرِ گوشم می‌گفت اگه ندزدمش، منو می‌کُشه! ولی الآن دیگه ازش نمی‌ترسم! بیاین، اینم تخم‌تون! می‌خوام برم اون یاروی وسوسه‌کننده رو پیدا کنم و حقشو بذارم کف دستش!

امّا ساحرگان همچنان گریه می‌کرد و جادوگران هم بغلش کرده بود.
- دروغ نگو روباهه... تو... تو می‌خواستی زندگی‌مونو به آتیش بکشونی! تو می‌خواستی ما رو از داشتن یه بچه محروم کنی!
- دارم بچه‌تونو دو دستی تقدیم می‌کنم، بازم گریه می‌کنی؟
- هیـــــس! چیزی نگو... از همون اول تقدیرم این بوده که زندگیم به دستِ توی مکار نابود بشه! جیگرت آتیش بگیره! آتیـــــش!
این قسمت به این بزرگی رو کپی کردم که بگم این قسمت که اندازه یه پست کامله، می تونست در حد یکی دو دیالوگ خلاصه بشه. چیزی هم از کیفیتش کم نمی شد.


نقل قول:
لرد که طاقت دیدن ورژن نوزاد مؤنثش رو نداشت، جلوی چشماش رو با دستاش پوشوند.
این جاش اصلا لینک لازم نداشت. حتی توضیحش خیلی واضح تر از عکس بود.


نقل قول:
ویولت هم تصمیم گرفت که با کنت الاف ازدواج کنه و خودش رو توی خونه‌ی کنت زندونی کنه تا هیچوقت چشمش به ویولتِ مذکرِ ریش و سبیل‌دار نیفته.
کرابِ جدیدی که لوازم آرایشی دیگه براش آپشن نبودن، بلکه لازمه‌ی زندگی‌کردن بودن.
رودولفِ جدیدی که دیگه به این راحتی‌ها نمی‌تونست برهنه بشه و بدتر از اون، ظاهراً در آینده طعمه‌ی ورژن بزرگسالش میشد.
دامبلدورِ جدیدی که به‌جای ریشِ درازِ سفید، به لب‌های سرخِ غنچه‌شده و دماغی که حداقل چهار بار عمل شده، مجهز میشد.
مالیِ مذکر، نام خونوادگیش رو به آرتورِ مؤنث تحمیل میکرد و کارخونه‌ی ویزلی‌سازی ورشکست میشد و پریوت‌ها جهان رو تسخیر می‌کردن.
این قسمت اونقدر که ظرفیت داشت، قوی نبود. می تونست کمی کوبنده تر باشه!


این پست احتیاج به کمی انتخاب، صرف نظر کردن، خلاصه کردن، و پررنگ کردن بعضی قسمت ها داشت. ایده های بکر و فوق العاده ای توش بود که کاملا نشون می داد نویسنده خلاقیت کافی داره.


همین دیگه. برو پی کارت! یه بار خوندم امتیاز بدم(دو بار خوندم حتی)... یه بارم خوندم و نقد کردم!




!If you can't handle me at my worst, you dont deserve me at my best


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۲:۳۹ چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۶

آراگوگ


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۲۶ شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۲:۳۱ چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 57
آفلاین
بررسی پست شماره 477 کافه تفریحات سیاه، گیبن:





موفق باشید!


!If you can't handle me at my worst, you dont deserve me at my best


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۰:۴۴ چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۶

گیبنold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۳۵ یکشنبه ۷ تیر ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۲۱:۲۲ سه شنبه ۷ تیر ۱۴۰۱
از زیر سایه ی هلگا به زیر سایه ی ارباب
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 255
آفلاین
سلام لطفا نقد بشه.


هافلپافی خندان
تصویر کوچک شده



دنیا چو حباب است ولکن چه حباب؟! نه بر سر آب، بلکه بر روی سراب.
آن هم چه سرابی، که بینند به خواب آن خواب چه خواب؟ خواب بد مست خراب.


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱:۲۶ چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۶

آراگوگ


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۲۶ شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۲:۳۱ چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 57
آفلاین
الان قراره نقد کنیم دیگه یعنی؟!

پیچیده شد!...نقد می کنیم احتمالا...


نقل قول:
ولی صرفاً دارم می‌پرسم که از نظر شما داورا، همه‌ی رولام از لحاظ کیفی تفاوتی ندارن؟ همه‌شون در یه حدّن؟
از نظر کیفی تفاوت دارن. زیاد نه...ولی دارن. چیزی که می تونم بگم اینه که رولای شما یه ویژگی واضح دارن(حداقل به نظر من)...
پستی و بلندی!
یه جاش عالی می شه...یه جاش ضعیف. و اونقدر بالا و پایین می ره که در نهایت، امتیاز متوسط می گیره. مثل دانش آموزی که نصف نمره هاش بیست باشه و نصفشون صفر...موقع نقد می تونم بگم کجاش خوب بود و چیش بد بود. ولی موقع امتیاز دهی فقط یه امتیاز میتونم بدم. البته 27 متوسط نیست. خوبه. 26 متوسط رو به بالاست. ولی به هر حال دلیلش همینه که یه قسمتش عالی می شه و یه قسمت دیگه یا یه ویژگی دیگه میاد می زنه خرابش می کنه. امتیاز شما هم هی می ره بالا و میاد پایین.
ولی در حالت کلی فکر می کنم این که خیلی سعی کنیم یا اصلا سعی نکنیم، تاثیر مستقیمی نداره. بیشتر بسته به اینه که ایده به ذهنمون برسه. چه در مورد کلیت داستان و چه موقعیت های ریز تر. اینو برای این گفتم که خودم پست هایی زدم که خیییلی براش فکر کردم. با دقت نوشتم. شاید به نظر خودم شاهکار بودن! ولی ملت خوندن...و کسی چیزی نگفت. یعنی توجه کسی رو جلب نکرد. و پست هایی زدم که خیلی سریع و بدون فکر زده شد و به نظر خودم خاص نبود، ولی ملت چپ و راست اومدن گفتن چقدر عالی بود. تحت تاثیر نظر همدیگه هم نبودن. خصوصی می گفتن.
مدتی سعی کردم کشف کنم که چی می شه که خوب می شه...ولی به نتیجه ای نرسیدم.

خودم اصلا از امتیاز 26 و 27 خوشم نمیاد...شاید چون زیاد داده می شه. ولی کاریش نمی شه کرد. چاره ای نداریم وقتی جمع بندی پست طرف 27 می شه. چه دلیل دیگه ای می تونه داشته باشه؟ مثلا شما در ذهن ما به عنوان یه 26-27 جاافتاده باشین؟
اینجوری نیست واقعا.
ما خواه ناخواه از همه، یه پیش زمینه ذهنی داریم...اینو نمی شه پاک کرد. ولی خیلی پیش اومده نویسنده های خوب کم گرفتن و تازه کارا در حد متعجب کننده ای امتیازشون زیاد شده.


!If you can't handle me at my worst, you dont deserve me at my best







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.