برای چند لحظه همه چیز توی سکوتی وحشتناک فرو رفته بود و جو به شدت سنگین شده بود. صدا از کسی در نمی اومد. فقط نگاه ها از لرد به سمت پیشگو و از پیشگو به سمت لرد میرفت و می اومد. بلاخره بعد از اینکه ملت از این همه سر چرخوندن آرتروز گردن گرفتن صدای بلتریکس این قائله رو تموم کرد.
-ارباب من که میگم این خود تریلانیه. از اولشم دنبال مرگ و میر بود. من که میگم بکشیمش.
- بیا فرزندُم. بیا ببینُم زیر اون موی اسفنجی چی مخفی کردی؟ بیا موهاتو تیغ بزنُم.
-آواداکداورا!
و این بود سزای کسی که با لرد و گیسوی کمند بلاتریکس بابا شوخی رو باز کنه.
- سرورم من ازتون عذر میخوام ولی مطمئنم این فالگیره یه نسبتی با اون تریلانی داشت. اونم که میدونید واسه محفل کار میکرد. وگرنه شما به این سالمی چرا باید بمیرید.
- ما نمیمیریم یارانمون. ما هزاران تا جون داریم در سراسر دنیا.
- معجون جمع آوری جون های تیکه پاره شده از سراسر دنیا به این نقطه تازه دمیده!
کراب در حالی که تلاش میکرد هکتور رو توی پاتیلش غرق کنه گفت:
- ارباب به نظر من که شما از همه سالم ترین. گونه هاتون بدون رژ گونه حسابی گل انداختن.
- ارباب حتی شاعر میگه سلامتی چشم قرمزا. یعنی شما چون چشمتون قرمزه سلامتین.
ملت مرگخوار بعد از تایید جملات فوق نتیجه ی علمی گرفتن که لرد قرار نیست بمیره. بنابراین تصمیم بر این گرفتن که گشت دیگه ای توی غرفه بزنن.
بعد از برداشتن نیم قدم اول صدای مهیب گرومپی اومد و بعد از اون یه صدای فریاد بلند.
- مراقب باااااااااااااااشییییییییییییییین!
ملت مرگخوار یه نگاه به سمت صدا کردن و فقط مشغول تماشای پاندولی شدن که به ارتفاع برج ایفل بود و تیغه اش جوری تیز بود که حتی ضخامت کاغذ رو هم میبرید.
و این پاندول درست از جلو دماغ لرد رد شد!
- اهم اهم... میگم ممکن نیست لردمون طوریش بشه ولی به نظرتون بهتر نیست کم کم بریم خونه؟
- ما دوست ندایم برگردیم داره به ما خوش...
چاقویی که درست بالای سر لرد به فاصله ی دو میلیمتری از پوست سرش توی دیوار فرو رفت، حرفش رو قطع کرد.
حالا همه ی مرگخوار ها و حتی لردترجیح میدادن برگردن به خانه ی ریدل ها و مشکل اینجا بود که باید لرد رو راضی میکردن که برگردن. اون هم بدون جادو حتی بدون جارو!
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
ارباب...شما هم لطفا روی زمین واینسین! 
...منو چرا جا گذاشتین؟ از اونجا تا این جا دنبالتون دوییدم. ارباب زنده هستن؟ 
