نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
در همین هنگام مرگخواران به دو دسته تقسیم شدند... یک قسمت با چشمانی از تعجب گرد شده و دهانی پر زِ کف به لرد خیره شده بودند و یک قسمت با دهانی زِ کف پر شده و چشمانی از تعجب باز به لینی!
لینی اما تعجب نکرده بود...کف کرده بود،لاکن نه از تعجب...از ذوق!
_بله ارباب...همیشه به همین خوشرنگی و زیبا رویی و باهوشی بودیم!
_بسیار خوش رنگ و درخشنده ای...سریع برو تو گل تا قهوه ای بشی!
_چرا ارباب؟
_هیچ کدوم از یارانمون نباید از سرورشون که ما باشیم درخشنده تر باشن...ما درخشنده ترین موجود رو زمین هستیم!
لینی نیازی نبود تاسی خاطر دختروخودش را در گل بپلاکند، زیرا همین حالا هم به نظر رنگش از آبی درخشنده،به قهوه ای تغییر یافته بود!
_اره...اصلا نمیشه ارباب عاشق هکتور بشه خب...میدونید؟
در همین حین اما صدایی از اتاق لرد آمد که تمام مرگخواران را به سکوت فرو برد!
_هکتور...بیاد در محضر ما یک دقیقه!
سلام
_ هیییعش دُمــَـــم هیییییعش
_ آی پــــــام!
_ دستـــــم! مـــامـــان!
_ریشــــم!
_ گوشـــــم!
_ ببخشید...آخ معذرت...واقعا شرمنده...اوپس ندیدمش پام رفت روش!
بقیه مرگخواران سالم در سالن با حیرت به دخترک چشم بادومی ناشناسی که به محض ورود، نصف حُضار را دچار صدمه کرده و مشغول ابراز پشیمانی بود، خیره شدند.
دختر گوش های روباهی اش را سیخ کرد و سریع پاسخ داد:
سوجی دمش را تکان داد و لبانش را با حالتی متفکر جمع کرد. بعد مدتی اشک در چشمانش جمع شد.
_ میوکی سوجی؛ از آخر به اول بخونین شما... فی...فیلم آوردم بفروشم...اصلٍ اصل... جدایی آرتور از مالی 2018...سکوت گرگینه ها...یه فیلم گریه دار هم تازه برام آوردن...
رودولف دست هایش را به هم مالید و رو به لرد سیاه کرد.
_ سرورم شما به فیلم خیلی علاقه داشتین؛ نه؟
_ نه!
_ سرورم به نظرمـ...
- حالا که خیلی اصرار میکنین، یکی میخریم.
_ یه سریال دارم اسمش سال های دور از خانس. یه ساحره بود توش...اوشین ... بدبختو با یه کیسه برنج عوض میکنن...
اربابا خیلی بین قسمتاش فاصله افتاد، نه؟!
اربابا آخه باید اون حسِ نوشتنش بیاد.
ولی خب خعلی دوست دارم این سری رو. حالا این همرو گفتم که... چیز... می دونم نباید هر پستی که می زنم بیام اینجا بدو بدو که نقد کنین، ولی خب این مجموعه رو خیلی دوست می دارم. گفتم ینی راه داره اینو نقد کنین باز؟:)
ارباب؟! ارباب!
+ حس می کنم روز به روز بدتر می نویسم. قشنگ روند نزولی و اینا.
- یه عالمه آدم بودیم بچه. هممون شش داشتیم و کلیه و دماغ و مثانه.
بعد، یک چیزی توی محفظه تغییر کرد. . همه تلاش می کردند به خاطر بیاورند که کجا بوده اند. همه چیز چه شکلی بوده. همه امیدوار شده بودند.
- ترسناک نیست که همه به این زودی قانع می شن..؟ راضی می شن..؟ عجیب هم نیست حتی؟!
چشمان زنوفیلیوس پر از اشک شدند. زنوفیلیوس نان داد. زنوفیلیوس آب داد. زنوفیلیوس خیس عرق شد. زنوفیلیوس داشت در قطرات عرق خودش غرق میشد.
اما پیش از غرق شدن، او به سمت جمعیت خندان و خوشحال و قدر دنیا را دانان مرگخواران فریاد زد:
حتی لوسیوس هم به سرعت خودش را از یک گوشه ای کشید از اتاق بیرون که جلوی چشم ملت نباشد.
داخل مرلینگاه، زنوفیلیوس کودک را روی یک میز گذاشت. سپس در حالی که میزان محکم بودن کمربند به دور بینی اش را امتحان میکرد، شروع کرد به باز کردن پوشک کودک
به محض باز شدن پوشک، بو، همچون ماری سبز رنگ و طویل از میان در مرلینگاه خارج شد. از میان پله ها و سالن خانه ریدل گذشت، سپس وارد حیاط شد. البته گیاهان و گل های موجود در حیاط هم نتوانستند بو را تحمل کنند و همگی سکته ناقص زدند و رفتند به دنیای پس از مرگ. خود بو هم افسرده شد و رفت خانه سالمندان خود را بستری کرد.
در همین مدت زنوفیلیوس نیز موفق شد پوشک کودک را عوض کند. البته به این صورت که پوشک را روی سر کودک بست و سایر لباس هارا هم موفق شد در چشم و چال وی فرو کند.
زنوفیلیوس نا امید در میان مرگخواران ایستاده بود و بچه را روی دستش بلند کرد تا بهتر در معرض دید مرگخواران قرار گیرد. بعد با صدایی که از ته چاه در می یامد که دلیل ته چاهی بودن آن کمربندی بود در جلوی دماغش جا مانده بود. فریاد زد:
ملت مرگخوار به زنوفیلیوس توجهی نکردند. هیچ کس هیچ گاه به زنو فیلیوس توجه نمی کرد. زنش به او توجه نکرد و غیب شد، دخترش به او توجهی نکرد و زفت عضو محفل شد، در وزارت خانه به او توجهی نشد و اخراج شد. زنو فیلیوس با بچه ای که همچنان ونگ ونگ می کرد در گوشه ای نشست.
پاتیل صبر زنوف سر آمد
جیغی شبیه به جیغ های دخترش کشید. این بار توجه تمام خانه، تمام همسایه ها، حتی توجه تسترال های خانه به زنوف جلب شد.
به استحضار می رساند مرگخوار حاضر (زنوفیلیوس لاوگود ده آبادی اصل) شما به دلیل نداشتن رفتار خشن در ماموریتی که به شما داده شد از لیست مرگخواران حذف و موظفید که خانه ریدل و زیر سایه اربابتان را ترک کنید.
بانز همچنان داشت میرفت. بانز خیلی داشت میرفت. بانز بسیار چست و چالاک شده بود.
اما بعد با دیدن یک درخت در رو به رویش، که البته آن را سه بار پیش از این هم دیده بود، سوالی برایش پیش آمد.
البته جواب سوال بانز اکو نشد. دلیلش هم خستگی درختان از کار زیاد و خرج گران زندگی بود البته. اعصاب نمانده بود برایشان دیگر که جواب سوال ملت را با اکو بفرستند برایش!
او همچنان که نشسته بود و سعی داشت از میان درختان، جنگل را ببیند، متوجه دو چشم ریز قهوه ای که در کنارش از روی درخت زل زده بودند بهش، نشد.
نمیشم اصلا داربد
او همچنان که نشسته بود و سعی داشت از میان درختان، جنگل را ببیند، متوجه دو چشم ریز قهوه ای که در کنارش از روی درخت زل زده بودند بهش، نشد.
بانز همچنان که غرق در رویا پردازی بود، یکهو چشمش افتاد به همان دو تا چشم کوچک قهوه ای که البته با حالتی متفکرانه زل زده بودند به سمت او.
- اوه... یه داربد... داربد ها هم خوبن ها... چشم ملتو در میارن حسابی... بلند شو بریم نشونت بدم به ارباب.
