منم با پرسی عزیز مخالفم!
اکثر جاها یکی به هری کمک کرده. یه بار رون ، یه بار هرمیون ، یه بار فاوکس ، یه بار ...
همیشه یکی به داد این بیچاره رسیده!!

رولینگ فقط شخصیت های سیاه داستان رو زیر سوال نبرده , شخصی مثل دامبلدور یا جیمز پاتر یا حتی رون وقتی که هری و هرمیون رو ترک کرد. تمام شخصیت ها در موقعیت هایی اگرچه کم رنگ زیر سوال رفتن و قابل انکار هم نیست , در مورد وزارت خونه همه می دونن مرگ خوارها ادامایی با توانایی های معمولی هستن و از هوش فوق الادهای هم برخوردار نیستن جز دو سه نفرشون از جمله بلاتریکس که خب جادوی سیاه رو از ولدومورت یاد گرفته ! همونجور که سوزان اشاره کرد اونها نمی خواستن سر و صدایی ایجاد بشه و کسی از حضورشون خبر دار بشه و خب وقتی ام پیشگویی دست هری بود باید با آرامش رفتار می کردن اما دیدیم به جز هری و لونا همه بچه ها جراحت های عمیقی برداشتد , مثل رون و هرمیون .. نویل هم که دماغش شکست , ولی اگه محفلیا دیرتر رسیده بودن هری داشت پیشگویی رو می داد بهشون

توی وزارتخونه اونا نمیخواستن بچه ها رو بکشن! هم باید پیشگویی حفظ می‌شد هم کسی نمیفهمید ولدمورت و مرگخوارا برگشتن

اگه میکشتن که معلوم میشد

جینی هم کتاب 6 گفتش اگه به خاطر اون معجون شانس نبود همه مرده بودیم!

شاید در مورد بلاتریکس و مالی ... رولینگ می خواست اثبات کنه که خشم یک مادر برای حمایت از فرزندانش خیلی خیلی قوی تر از هرگونه جادوی سیاهه!
از این نوع نتیجه گیری های ارزشی!

هنوزم نظرم اینه که ضعف شخصیت پردازی داشته، چرا فقط سیاه ها باید توی آزمایش شکست می خوردن؟!
قدرتی که رولینگ در کتاب های ابتدایی از مرگ خواران و سیاه ها، نشون داد، که حتی می ترسیدن اسمشونو ببرن، در کتاب های پایانی به شدت رو به افول بود. چرا؟ چون رولینگ می خواست داستان رو خیلی خوب و مثبت و هپی اند تموم کنه و از پس قدرتی که به لرد و اینا داده بود بر نیمود..
وگرنه در کتاب 5، در جنگ وزارت خونه، چرا همه مرگ خوارا از چند تا بچه شکست خوردن؟ دلیلی به غیر ضعف در جمع و جور کردن قدرت ها؟
بسیاری از محفلی ها از مرگ خوارا شکست خورده بودن و مرده بودن..چرا چند تا بچه از پسشون براومدن؟چرا طلسم های حفن اجرا نمی کردن؟ کم مونده بود دیگه فقط بلاتریکس هی بگه، آلاهومورا!

به نظر من شخصیت های سیاه به شدت بدکار شده بود در اخر کار!

شخصیت های ضعیف عامل پیروزی هری نبود هر شخصیت توی داستان ضعف خاصی داشت و رولینگ از اون ضعف در شرایط خاص بیشترین استفاده رو برد مثلا همه از اول از مالفوی استنباط شخصیتی ترسو ضعیف گاهی خطرناک , خودخواه با عقاید خیلی شدید , عاشق قدرت و .. رو داشتند و رولینگ از این خصوصیات توی کتاب شاهزاده نیمه اصیل استفاده کرد و اون شخصیت رو در آزمایش گذاشت در مقابل شرایطی که متفاوت بود با زندگی معمولی دراکو و این عوامل خودشون رو خیلی برجسته تر نشون دادن ! در مورد ولدومورت هم همینطوره در جایی که همه انتظار چیز وحشتناک تری داشتند ضعف شخصیتیش بارزتر بود و این ایراد داستان نیست و نمیشه گفت رولینگ برای اینکه داستان لنگ نمونه اون ها رو ضعیف جلوه داده تا هری موفق بشه , هدف رولینگ این بود که اون ها در شرایطی به آزمون گذاشته بشن و ضعف های درونیشون و خواسته های پنهانیشون آشکار بشه وگرنه همه می دونن که رولینگ به قدری قدرت خیال پردازیه ف.ق الاده های داره که اگه می خواست می تونست همه رو در اوج قدرت نشون بده و به هری توانا یی های خیلی خاصی بده که بتونه اون موانع رو کنار بزنه ولی زیبایی داستان اینجاست که هری هیچ توانایی خاص و دور از ذهنی نداره که بگیم به این علت به اینجا رسید !

به نظر من رولینگ انقدر داستانشو به اوج برده بود که هیچ رقمه نمی تونست در همون اوج تمومش کنه
برای همین یهو همه چیز ضعیف و تقلبی به نظر رسید

من فکر می کنم تنها راه پیروزی پاتر واقعا همین تناقض های رولینگ بود...
لرد سیاهی که همه می ترسیدن اسمشو ببرن، و مرگ خوارانی که توسط لرد اموزش دیده بودن( مثه بلاتریکس) چطوری در کتاب 5 از یه مشت بچه، شکست خوردن؟
بلاتریکس چطور از مالی ویزلی که جادوگر ساده ای بود به همین راحتی شکست خورد؟
لوسیوس مالفوی که اینقدر وفادار بود چی شد؟
رودلوفس لسترنج چی شد؟!

اگه بخوایم از خود مرگ بی ربط لرد هم رد شیم...اینا رو نمیشه گفت یه اشتباه ساده ی نوشتاری رولینگ...اینا ضعف شدید داستان پردازیه.

به نظر من هری همیشه با کمک دوستاش تونسته پیش بره.و این اصلا" بد نیست.اون سه تا یه جورایی مکمل هم دیگه بودند مثلا" اگه هرمیون نبود هیچ وقت نمی تونستند درست تصمیم بگیرند یا اگه هری نبود هیچ وقت کارهاشون درست پیش نمی رفت چون همیشه شجاعت نهایی رو هری نشون می داد و اگه رون نبود شاید هری نمی تونست شجاعت نهایی رو نشون بده!
در مورد سوتی ها هم به هیچ وجه نمی شه گفت که اصلا" سوتی نداره ولی این سوتی ها اونقدر کم و جزئی هستند که جای بحث زیادی رو باقی نمی ذارن و قطعا" نمی شه به خاطر چند تا سوتی ساده کل شاهکار رو نادیده گرفت!

من با نظر پرسی موافقم!
چون فکر میکنم هر قدر هم که دوستان هری به او کمک کرده باشند باز هم در پایان کار خودش پله های ترقی را طی کرده همیشه در جای خطرناک تنها بوده همیشه باید مبارزه ی نهایی به تنهایی انجام می داده.
اما فکر نمی کنم رولینگ هم بدون نقص نوششته باشه اما درصد ضریب اشتباهاتش اونقدر پایین بوده که می شه از اونا گذشت و اگر می خواست این جوری دوستان می گویند آبگوشتی بنویسد حد اکثر 3 کتاب اولش فروش می کرد نه اینکه هر کتابش بزنه رو دست کتاب دیگش.