گاهنامه وزارتخانه - دوره دولت آزادی و پرواز - شماره 9 (آخر)آخرین سخنرانی وزیرملت غیورپرور!
یک سال دیگر مثل برق و باد بر وزارت گذشت و دولت آزادی و پرواز نیز هم اکنون به ساعات آخر خدمتگزاری خود رسیده است!
(گریه ی حضار)
- داش مورف! بعد تو کی به ما چیژ برشونه؟!
- مووووورف! نذار آژادی و پرواژمونو بگیرن!
- وزیر گانت! نرو! بعد اژ تو دوباره چیژ غیرقانونی میشه. دوباره دموکراشی و حقوق بشر و آژادی بیان لگدمال میشه!
گریه نکنید ای ملت!
چه کسی می تواند آزادی و پرواز را محدود کند؟! چه کسی می تواند طعم شیرین چیز را که بر کام ها و ریه هاتان نشسته تلخ نماید؟! چه کسی می تواند زمستان خفقان و استبداد را جایگزین تابستان آزادی و پرواز کند؟! هیچکس! هیچکس نمی تواند آزادی شما را برباید! شاید حاکم بر بدن هایتان شوند و تنتان را در آزکابان زندانی کنند، اما نمی توانند آزادی و پرواز روحتان را زنجیر کنند!
گیرم که کشف کنند؛
گیرم که ضبط کنند؛
گیرم که حبس و اعدام ببرند؛
با رویش ناگزیر جوانه های خشخاش چه می کنند؟!
با عطش روح های جوانی که با هیچ چیز جز چیز، سیراب نمی شود چه می کنند؟!
ملت غیورپرور!
هر چند که دولت آزادی و پرواز به پایان فعالیت خود رسیده است اما گفتمان آزادی و پرواز را پایانی نیست و پیام 4 تیر به همه ی آزادی خواهان چیزطلبی رسیده، که هنوز تازه راه طولانی آزادی را آغاز کرده اند و غیر از آن؛ چه کسی گفته پایان دولت آزادی و پرواز، پایان تابستان است؟! تقویم تابستان پر است از حوادث نامعلومی که هر کدام شروعی دوباره خواهد بود بر گفتمان چیز و مورفینیسم و کسی چه می داند؟! شاید دولت بعدی دولت پرواز و آزادی باشد!
به هر حال هدف از این سخنرانی چیز نیست بلکه چیز دیگریست و آن تشکری از ملت غیورپرور و ارائه ی کارنامه ای از عملکرد دولت است.
قبل از هر چیز بنده تشکر می کنم از تک تک دوستانی که در تابستان 92 به بنده اعتماد کرده و با آرای خود کلاه وزارت را به اینجانب سپردند. در مرحله ی بعد تشکر می کنم از همکاران و معاونان دولت؛ ارنی مک میلان یا همان هلگا هافلپاف ملعون یا همان دانگ فعلی و لینی وارنر، که دولت بیش تر فعالیت های رولی در انجمن وزارت را مدیون این دو دوست عزیز است. همچنین متشکرم از آیلین پرنس که مدت زیادی ریاست سازمان ساحرگان را بر عهده داشت و واقعا تلاش کرد و متشکرم از ساحرگان و کاراگاهان و سایر کارمندان وزارتخانه.
متشکرم از آنتونین دالاهوف که مشاور اعظم بود و برخی ایده ها از دل گپ و گفت هایمان به مرحله اجرا رسید. تشکر ویژه دارم از بیل ویزلی یا همان ایگور کارکاروف یا همان مرلین کبیر فعلی که درخواست بنده برای فعالیت در موزه را پذیرفت و انصافا زحمت کشید و وقت گذاشت و تلاش کرد.
همچنین از همه ی دوستان عزیزی که آمدند و در بنیاد مورخان پست زدند و گزارش دادند و یا در قالب پاسخ به پرسش های تاریخی و... با موزه همکاری کردند تشکر می کنم. خیلی دوست دارم یکی یکی ازشان اسم ببرم ولی می ترسم حافظه ام یاری نکند و کسی را جا بیندازم. پس ای ملت یاوران موزه! تشکر! تشکر!
و همینجا تشکر ویژه می کنم از دلوروس آمبریج که شور و هیجان را از همان روزهای انتخابات تابستان 92 در ایفا ایجاد کرد و کلا حضورش در ایفا یعنی شور و هیجان و اصلا همین فعالیت ها و ایده هایش یکی از عوامل ایجاد انگیزه در بنده بود برای فعالیت بیشتر. دلو بعد از انتخابات هم همواره در کنار وزارت بود و هیچ وقت از کمک دریغ نکرد و بزرگ ترین طرح و ایده و کمکش هم قطعا و یقینا کودتای بی نظیر و جذاب دی 92 بود که فکر نمی کنم در کل تاریخ ایفا یک چنین حرکت ایفا ترکانی! سابقه داشته باشد.
تشکر می کنم از تام ریدل که در روزهای سخت کودتا ما را در آزکابان پناه داد و حیف که وقت کم بود وگرنه برنامه ها داشتیم برای تبدیل آزکابان به دستگاه قضای جادویی و برگزاری دادگاه متهمان فتنه ی زمستان!
در ویکی مورفین وعده هایی دادم مبنی بر اجرای طرح تقدیر که شروعش کردیم ولی تمام نشد. امیدواریم در وزارت آینده شرایط طوری بشود که بتوانیم این طرح را همچنان پیش برده و کامل کنیم.
وعده ی فعال کردن ویزنگاموت را به کمک وزارت دادیم ولی آنطور که باید بشود نشد و شاید خوب شد که نشد تا ویولت بودلر و تد لوپینی بیایند و خودشان ویزنگاموت را اینجور خوب تر راه اندازی مجدد کنند.
وعده ی جمع آوری تاریخچه انتخابات وزارت و کل ایفا را دادیم که وزارتش محقق شد و کل ایفایش ماند که عذرخواه ملت غیورپرورم!
در پایان بار دیگر از همه ممنونم و امیدوارم اگر مشکل، نقص، ظلم، جنایت، نسل کشی و یا کشتاری از جانب ما در حقش روا دانسته شد، ببخشاید و به حساب ذات سیاه مرگخواریمان بگذارد.
زنده باد تابستان!
و در پایان گزارشی از فعالیت های یکساله ی دولت به شرح زیر تقدیم می گردد:کارنامه دولت آزادی و پروازدولت آزادی و پرواز با شعار زنده باد تابستان و آزادسازی ظرفیت ها و با وزارت
مورفین گانت پا به میدان گذاشت و بر همین اساس عمده ی فعالیت های خود را در تابستان متمرکز نمود.
سه روز پس از استقرار دولت و در 8 تیر 92
ارنی مک میلان به عنوان معاونت وزارتخانه منصوب و به درخواست دولت و همت مدیر
دلوروس آمبریج انجمن جدیدی تحت عنوان
موزه وزارتخانه ایجاد شد که دو هدف را دنبال می کند:
1. تدوین تاریخچه سایت و اجرای طرح های مرتبط با آن
2. بایگانی ستادهای انتخاباتی دوره های مختلف (که باعث شلوغی انجمن وزارتخانه شده بود.)
در ادامه ی فعالیت های دولت،
آنتونین دالاهوف به عنوان مشاور وزیر منصوب شده و تاپیک سازمان آموزش به عنوان تاپیک نقد انجمن وزارت ایجاد شد.
همچنین دفتر فرماندهی کاراگاهان با طرحی نو شروع به عضوگیری و فعالیت نمود.
با انتصاب
بیل ویزلی (
مرلین کبیر فعلی) به عنوان اولین رییس موزه وزارتخانه یکی از بزرگترین طرح ها با عنوان اهدای نشان های مرلین، کلید زده شد.
پس از مدتی
لینی وارنر به عنوان معاون جدید و
آیلین پرنس به عنوان ریاست سازمان بین المللی حمایت از ساحره ها منصوب شدند.
فعالیت کاراگاهان و سازمان ساحره ها و همچنین سوژه وزیر شدن یک شخصیت قابل احترام، پاک، خدوم و عاری از هر گونه غل و غش، سوژه های جدیدی به تاپیک های رول وزارتخانه و ایفا وارد نموده و باعث فعالیت های مقطعی گردید.
پس از مدتی با رایزنی های وزیر و تصویب مدیریت ایفای نقش، انجمن
زندان آزکابان نیز رسما به عنوان زیرمجموعه وزارتخانه قرار گرفت تا با انتصاب
تام ریدل به ریاست این زندان، مقام وزارت پس از مدت ها نقشی بیش تر از یک ناظر ساده پیدا کرده و مدیریت کامل سه انجمن را در اختیار داشته باشد.
این موفقیت های پی در پی دولت آزادی و پرواز باعث شد که حسودان عنود و بوژبوژی تاب نیاورده و به سرکردگی دلوروس آمبریج کودتایی زمستانی را از ابتدای دی ماه علیه دولت تابستانی کلید زده و با تطمیع و تهدید و ترور، جبهه ی آزادی خواهان پروازطلب را از هم بپاشانند.
در اولین مرحله کودتا آمبریج دسترسی وزارت را از وزیر قانونی گرفته و خود را به عنوان دولت موقت مطرح کرده و افراد سست عنصری مانند
هلگا هافلپاف (ارنی مک میلان سابق) را از بدنه ی دولت قانونی جدا کرده و سایرینی را که حاضر به خیانت نشدند مانند لینی وانر از مقامشان عزل کرد. هر چند وارنر بلافاصله و طی حکم فوق سری وزیر گانت ضمن اعلام مخالفت ظاهری با دولت آزادی و پرواز معاونت وزارت را پس گرفته و به عنوان مامور مخفی دولت قانونی و در قالب معاون دولت کودتا فعالیتش را ادامه داد.
با سقوط وزارتخانه، مورفین گانت به آخرین سنگرش یعنی
آزکابان پناه برده و به همراه تام ریدل و سایر وفاداران به گفتمان چیز، تحت عنوان ستاد مقاومت مردمی موسوم به ارتش آزاد آزکابان به صیانت از دموکراسی و آزادی پرداخته و برخی از سران فتنه مانند
لودو بگمن و هلگا هافلپاف را دستگیر نموده و طی فرآیندی عادلانه برایشان وکیل گرفت و دادگاه برگزار کرد و حبس بُرید.
حمله ی ستاد مقاومت مردمی موسوم به ارتش آزاد آزکابان به
وزارتخانه با شکست مواجه شده و نتیجه اش این شد که آزکابان و موزه نیز سقوط کرده به دست آمبریج افتاد.
اعضای ستاد مقاومت نیز همگی تسلیم، متواری و یا قتل عام شدند و زمستان حکومت ظالمانه ی خود را آغاز کرد.
وزیر گانت نیز با هویت جعلی به
بزستان آبرفورث دامبلدور پناه برده و مدتی چوپانی کرد تا آب ها از آسیاب بیفتد و دوباره بتواند قدرت را به دست گیرد اما پیش از به قدرت رسیدن به نیروانا رسید و تارک دنیا و بی خیال قدرت شد.
از طرفی دلوروس آمبریج نیز مورد سوءقصد قرار گرفته و در سنت مانگو بستری شد و همینجا بود که دست های پشت پرده فعال شده و آنانکه عمری فریاد "باشد تا وزارت نباشد" سر می دادند به قدرت رسیده و
تد ریموس لوپین وزیر شده و
جیمز سیریوس پاتر نیز به عنوان معاونش بر سریر قدرت تکیه زدند.
حکومت سرد زمستان که بسیار طوفانی آغاز شده و در ایام امتحانات مشنگی ایفا را ترکانده بود تا اوایل بهار ادامه داشت تا اینکه مورفیوس گانت کپسول قرمزش را خورد و از دنیای پرفریب نیروانا خارج شده و یک تنه به وزارت حمله برده و با کمک بچه های بالا، دسترسی های موزه، آزکابان و وزارتخانه را پس گرفت و آزادی و پرواز را دوباره حاکم کرد و تمام غیرسیاهانی را که به دولت آزادی و پرواز خیانت کرده بودند پاکسازی نموده و کابینه اش را کاملا سیاه چید.
همچنین مراکز فتنه خیزی همچون دفتر فرماندهی کاراگاهان و سازمان بین المللی حمایت از ساحره ها که تبدیل به مراکزی جهت نفوذ سفیدها به وزارتخانه ی سیاه شده بودند تعطیل شدند و تلاش بر این بود که تمامی خائنان مفصلا محاکمه و مجازات شوند که به علت ضیق وقت فقط مجازات شدند! و دولت آزادی و پرواز تا آخر عمر به خوبی و خوشی با هم زندگی کردند!