هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل




پاسخ به: مرگ خواران دریایی!
پیام زده شده در: ۲۲:۴۶ یکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸
#21
بعد از اینکه از شوک بیرون آمد کمی به بر و روی کوسه نگاهی انداخت. متوجه شد که کوسه چه قد و بالای رعنایی دارد و صد البته که اگر کوسه یک دوشیزه ی محترم نبود عمرا رودولف این گونه به او خیره میشد. درحالیکه که کوسه نزدیک میشد رودولف هم از وجنات و اینکه از هر باله ی همچین بانوی متشخصی هنر میبارد تااا چقدر سر سفره پدر و مادر خوب تربیت شده است تعریف کرد.

یک ساعت بعد...
رودولف هنوز از مخ زنی تسلیم نشده
- به به چه کوسه ی خوش هیکلی. چه بالی، چه دمی، عجب دندونای تیز و تمیزی دارین شما.
- ....
- چقدر شما با وقار و با کمالاتین عین یه دسته جواهر میمونین میشه شمارتون رو داشته باشم؟
-....؟
-آها بله اینجا آنتن نمیده.

سپس کمی با این حرفش در اندیشه فرو رفت. به ذهنش خطور کرد که اصلا زیر آب حرف زدن مقدور نیست تا الان فقط مشغول حباب تولید کردن بوده. پس به این نتیجه رسید که حال که حرف زدن زیر آب بی فایده است باید با یک زبان دیگر حالی اش کند که بفهمد. بعد با زبان اشاره شروع به فهماندن مخ زنیش به کوسه کرد .
از سوی دیگر همزمان مشغول بریدن طناب بوسیله اره ماهیه مفلوک با آن یکی پای آزادش بود آن هم پایی که از سرگیجه ی اره ماهی معلوم بود چند وقت است در جوراب بوده.
دقایقی بعد....
- بلا....کمکککک...اره ماهیه دستمو گاز گرفته ول نمیکنه...هوووی یکی به این کوسهه بفهمونه ما ناموس داریم واسه خودمون دست از سرمون بر دارههه.
کوسه درحالیکه پاچه ی شلوار رودولف را سفت چسبیده بود و ول نمیکرد با دمش به اره ماهی لگد میزد که دست رودولف را ول کند.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: زندگی به سبک سیاه
پیام زده شده در: ۲۱:۲۶ پنجشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۸
#22
خلاصه: مرگخوارا اضافه وزن پیدا کردن و نمیتونن ماموریت هاشونو به درستی انجام بدن و تصمیم گرفتن با رژیم و ورزش لاغر بشن. ولی با برنامه رژیمی و ورزشی طاقت فرسای بلاتریکس رو به رو میشن.


از شانسش معجونهای سقوط کرده باعث شده بود روی سر رکسان بوته ی بزرگ کرفس سبز شود. رکسان با وحشت دستش را به سرش نزدیک کرد ثانیه ای طول نکشید تا جیغش به هوا برود حال دیگر چاره جز کرفس خوردن نداشت. از طرفی ماتیلدا با خود یک فلاکس قهوه آورده بود و در گوشه ای از سالن نشسته بودتا دیدن این لحظات ناب را از دست ندهد. البته او فقط به آوردن قهوه که برای جلوگیری از به خواب رفتنش بود، بسنده نکرده بود و کاملا مجهز و با کلی خوراکی آمده بود آنها را تماشا میکرد. اصلا هم قصد آب کردن دل مرگخواران تحریم شده از غذا را نداشت. بلا که در حال چک کردن درست اجرا شدن برنامه هایی که به مرگخوارا داده شده بود، بود. ناگهان برق خاصی در چشمانش ظاهر شد. قمه ی رودولف را قاپید و با قدم های بلند و سریع به سراغ بوته ی بزرگ مقابلش رفت و فریاد زد.
_اون بوته ی متحرک رو بگیریدش. بانز برو اون آبمیوه گیر رو بردار بیار. منم میرم طناب بیارم ببندمش. حواستون باشه از جاش جم نخوره.
گابریل نزدیکتر شد و گیاه مورد نظر رو از همه طرف وارسی کرد.
_نچ نمیشه... این اصلا بهداشتی نیست فنر تو برو شلنگ رو بیار. سو، بیا اینجا تو هم برو شامپو... نه... مایع ظرفشویی...نه. آهههه با چی بشورمش اصلا؟! بیخیال همون وایتکس خودمو میزنم فنر فقط تو برو شلنگ رو بردار بیار واسه آبکشیش. شما ها هم محکم نگهش دارید.
مرگخوارا درحالیکه دسته جمعی ریخته بودند و داشتند وایتکس های روی کرفس های کله ی رکسان را چنگ میزدند بعد از چند دقیقه متوجه شدند که رکسان که تا چندی پیش درحال ناله و دست و پا زدن بود حال دیگر نه صدایی از او می آمد و نه حرکتی از او مشاهده میشد. همه با حس گناه هم دیگر را نگاه کردند.
_به احترام عزیز تازه از دست رفته یک دقیقه سکوت.
در این بین که مرگخوران در سکوت فرو رفتند فنریر از دور با شلنگه آب آمد و آن را با شدت روی کله ی رکسان گرفت.
کمی بعد رکسان چشمانش را باز کرد و صدایی رعب آور سکوت را شکست.
_خوبه هنوز زنده س.
بلا با لبخندی روی صورت از پشت رکسان درحالیکه قمه ی رودولف در دستش بود ظاهر شد.
_با اون میخوای چیکار کنی؟
_الان میفهمی.
_بانز آبمیوه گیر رو بذار زمین من از این طرف میبرم تو از اون طرف اگرم چیزی نداری با دست خالی بکنش.
_باشه. ولی یه چیزی بلا کرفس به چه درد میخوره؟!
_به نکته ی ظریفی اشاره کردی. به درد ما که الان اضافه وزن داریم میخوره. لاغر کننده س.

ملت مرگخوار با شنیدن سخنان بلاتریکس با لبخند های دل انگیزی به رکسان نگاه کردند.

_کرفس؟ حالا نمیشه کرفس لاغر کننده نباشه؟ حداقل کرفس های روی سر من لاغر کننده نباشه؟

رکسان با دیدن قمه های رودولف شروع به جیغ کشیدن و دست و پا زدن کرد.
_ کمک...یکی منو از دست این جماعت بی رحم سنگدل نجات بده!

اما بلاتریکس و جماعتی پشت سرش با قساوت قلب در حال نزدیک شدن به رکسان بودند.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: کافه تفريحات سياه!
پیام زده شده در: ۲۳:۵۹ پنجشنبه ۹ آبان ۱۳۹۸
#23
تصویر کوچک شده


با این حرف بلاتریکس، دوباره همه به راه افتادند ولی کراب هنوز در گیر پاک کردن کف ها و پوشاندن خراش های اسکاجی بود که گابریل روی صورتش ایجاد کرده بود.

سی دقیقه بعد...

_هنوز نرسیدیم؟
_نه.
_هنوز رسیدن نکردیم؟
_نههه.
_بلا رسیدیم؟
_...چرا همتون انقدر علاقه دارین یک حرف رو هر یک دقیقه تکرار کنید؟
_آخه ...خیلی بو میده. من دیگه...نمیتونم تحمل کنم.
_راست گفتن میشه نتونستن میشن بلا. بچه هم داره تلف شدن میشه.
_دیدمش.
_آره راست میگه دیدن شدم بلا... چی؟ چی رو دیدن کردی؟
_یک سفید داره پیاز کباب میکنه.
_حتما داری شوخی میکنی! ما که سیریم اگر میخوای میتونی بری بخوری ولی وقتی برگشتی باید کل وایتکس گب رو سر بکشی. دیگه تحمل بوی پیاز از طرف تو رو ندارم فنر.
_پیاز رو چیکار دارم منظورم سفیدیه که داره اینکارو میکنه.

و تازه همه متوجه شدند منظور فنریر چه بوده. از آنجایی که بوی پیاز هرچه جلوتر میرفتند شدید تر میشد حواسشان هم بیشتر به سمت آن پرت میشد به همین دلیل به اینجا رسیدند و سفیدی را دیدند تازه حواسهایشان را جمع کردند.

_من از جلو میرم حواسشو پرت میکنم. رودولف. تو از پشت برو و غافلگیرش کن.

در حالیکه بقیه مرگخواران پشت خانه ای خود را قایم کردند، سو لی کاملا عادی به سفیدی که دیده بود نزدیک شد.
اما آیا این سفید همان سفیدی است که به دنبالش هستند و یا باز هم با شکست مواجه می شوند؟


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: موزه جادو و تاریخ جادوگری
پیام زده شده در: ۱۹:۵۶ پنجشنبه ۹ آبان ۱۳۹۸
#24
تصویر کوچک شده

مروپ با زنبیل خریدش جلوی در موزه ظاهر شد. در حالی که زیر لب به وضع اقتصادی غر میزد بدون در زدن وارد اتاق رئیس موزه شد.
رئیس موزه که از این ورود ناگهانی جا خورده بود با تعجب نگاهی به مروپ انداخت که جلوی میزش ایستاده بود و چپ چپ نگاهش میکرد.
-فکر کنم این اتاق یه دری داشت ها قبلا که قبل از ورود دوتا تقه بهش میزدن.
-اون مال قبلا بود...الان الانه!

رئیس موزه دوست داشت جوابی دندان شکن به مروپ بدهد اما با دیدن جسمی که مروپ در دست داشت از اینکار منصرف شد.
-چه قاب آویز قشنگی.
-آره مال جدمه...آوردم بفروشمش.
-به به. میشه ببینمش؟

مروپ با بی خیالی قاب آویز را در دست رئیس موزه گذاشت.

-چیزه...این ممکنه یکم خریدش از بودجه موزه خارج باشه...می تونید قسط بندیش کنید؟
-نخیر...فقط پول نقد! یعنی انقدر موزه تون فقیره که یک گالیون هم توش پیدا نمیشه؟
-یک گالیون؟!
-نکنه گوشات مشکل دارن؟!

رئیس موزه که احساس میکرد در خواب به سر میبرد خودش را نیشگونی محکم گرفت. یعنی بعد از مدت ها شانس دم در موزه اش نشسته بود؟

-اگر اهل معامله ای زودتر یک گالیونم رو بده برم که میوه های با کیفیت رو فقط صبح ها میشه توی بازار پیدا کرد. میخوام با این یک گالیون یک کیلو پرتقال تامسون خوب برا عزیز مامان بگیرم.

رئیس موزه نگاهی مرموز به قاب آویز انداخت و کمی در دستش اینور و آنورش کرد و دم گوشش تکانش داد.

همه چیز به شکل عجیبی عادی به نظر می رسید!
-میگم که...فکر کنم یکم ارزشش از یک گالیون بیشتره ها.

او رئیس موزه ای با وجدان بود!

-سلامتی از مادیات مهم تره پسرم.

رئیس موزه با دستانی که از تعجب و شوق می لرزید یک گالیون را به مروپ داد. مروپ هم با رضایت فراوان راهی بازار شد.

یک روز بعد

لرد با اضطراب شدیدی در حال جست و جوی تمام مکان هایی بود که ممکن است هورکراکس عزیزش در آنجا پنهان باشند...

اما نبود که نبود!

خودش را به آشپزخانه رساند تا به تبعیت از هر فرزند خلفی از مادرش سراغ گمشده ها را بگیرد!

-مادر؟ هورکراکس ما را ندیدین؟
-عزیز مامان توی اون جوراب خال خال صورتیه رو گشتی؟ حالا بیا یه لیوان آب پرتقال نوش جان کن پیدا میشه.
-میل نداریم مادر! همون قاب آویزمونو میگیم ها ندیدنش؟
-عه چرا دیدمش عزیز مامان...بیا.

و لیوان آب پرتقال را به قدری به لرد نزدیک کرد که کم مانده بود در چشمش فرو کند. لرد به سختی لیوان را از خودش دور کرد.
-مادر ما میگیم قاب آویزمان را ندیدین شما لیوان آب پرتقال به ما می دهید؟!
-دیروز رفتم فروختمش باهاش پرتقال برات خریدم الانم آب گرفتمش برات. هیچی بهتر از میوه تازه و سالم نیست عزیز مامان.
-گفتین شما چیکار کردین مادر؟!

لرد نگاهی بغض آلود از لبخند مادرانه مروپ به لیوان آب پرتقال انداخت.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: گورستان ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۶:۲۶ جمعه ۳ آبان ۱۳۹۸
#25
همان یک بیسکوئیت برای خشک کردن یک دریاچه هم کافی بود، چه برسد به عنکبوت. اما مروپ که عاشق قاطی کردن قیمه ها با ماست ها بود با بیسکوئیت ها لقمه ی سوسیس بندری با خیار شور و سس فلفل درست کرد تا مرگخوارا آن را به دست عنکبوت تشنه بدهند.

_میگم اگه مشکلی نیست میشه به منم چیزی بدین بخورم.
_چرا چرا اتفاقا بانوی ما چیزی برات آمده کرده.
_اینم یه هدیه از طرف بانو بودن میشه.
_واقعا؟! ممنون حتما ازشون تشکر کنید.

در این مدت که لرد عنکبوت سوخت گیری کرده بود و حسابی از تشنگی در آمده بود با ژست لئوناردو داوینچی مانند داشت همزمان و با دقت و ظرافت معبد شائولین و مجسمه ی آزادی را از خود طراحش هم بهتر به نقش در می آورد.

و اما عنکبوت دیگر که از نگون بختی اش همه بر علیه اش نقشه ریخته بودند در طرف دیگر درحال دست و پا زدن بود. حال علاوه بر تشنگی، داشت از سوختن توسط فلفل اشک میریخت و مرگخواران هم با خنده های شیطانی درحال شادی بودند که ناگهان پای فنریر به وایتکس گابریل خورد و تمام معبد شائولینی که لرد با خون دل خلق کرده بود را به ذرات میکروسکوپی تبدیل کرد. اما خب چون مجسمه ی آزادی را آن طرف تر ساخته بود سالم ماند با اینحال چون تعداد اثر های عنکبوت و بزرگی اش بیشتر بود برنده بخش دوم هم عنکبوت اعلام شد.
و حالا نوبت بخش سوم مسابقه بود. هرلحظه بر حساسیت مسابقه افزوده میشد و عرق سرد بر پیشانیه همه جاری بود که این مسابقه چه خواهد بود و نتیجه چه میشود.
ولی از طرف مرگخواران سر و صدای زیادی بلند شده بود و همه با نگاه هایی سرشار از سرزنش به فنریر نگاه میکردند.
_من چیکار کنم تقصیر گابریل بود که وایتکسش رو سر راهم گذاشته بود.

_تو چرا حواست به جلوی پات نبود.

_بس کنید. الان وقته بحث کردن نیست.

بلاتریکس چشم غره ای به آنها رفت و همه ساکت شدند.
_بسیار خب. نوبت بخش سوم مسابقه س یعنی آویزون بودن درحالیکه یک فیل رو روی بند پاهاتون نگه داشتید هرکی بتونه مدت بیشتری دوام بیاره برنده س.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: مهد کودک دیاگون
پیام زده شده در: ۰:۵۳ شنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۸
#26
کوآلایی که در درخت رو به روی دفتر لرد زندگی میکرد هر از گاهی بیدار میشد و از اتفاقاتی که در ساختمان رو به رویش در حال رخ دادن بود مطلع میشد.
از روی کنجکاوی او هم تصمیم گرفت خود را محک بزند. اما آنقدر گیج خواب بود که دستش را دراز کرد و دختری که روی شاخه پایینی درخت تکیه داده بود و در حال چرت زدن بود را برداشت و کشان کشان به طرف دفتر لرد در ساختمان مقابل برد. او هنوز متوجه این موضوع نشده بود که دختری که با خود میبرد هیچ شباهتی به بچه ها ندارد.

تق تق تق

_بیاید داخل.

لرد سرش را بالا آورد و از دیدن کوآلا و دختر جوانی که با خود آورده بود تعجب کرد.
_آه...الان کدامتان، کدام یکی را با خود آورده؟
_من سرورم. من این بچه رو تربیت کردم و آوردم تا آموزش هایی که بهش دادم نشونتون بدم.
_بچه؟ کجا؟ ما که نمیبینیمش .

کوآلا با انگشت تیلدا را که تازه از خواب بیدار شده بود به لرد نشان داد و به دختر گفت:
_زود خودت رو جمع کن و به لرد سلام کن بی ادب نباش بچه.

انگار خواب زیاد سلول های چشم و مغزش را ضعیف کرده بود که هنوزم نمیتوانست تشخیص دهد کسی که به عنوان بچه آورده است، اصلا بچه نیست.

_درود بر لرد تاریکی؟
_علامت سئوالت چیست دیگر؟شک داری؟
_آه نه سوء تفاهم نشه ارباب من هنوز خوب بیدار نشدم چشمام خوب نمیبینه.
_خب شما چه چیزی به او تعلیم دادید؟
_خیلی چیز ها. موضوعات خیلی مهم و سیاه و پلیدانه.
_پلیدانه؟هوممم جالب است. اینطور که پیداست شما در این کار خبره اید. آفرین بر شما. واقعا کوآلاهای نمونه و بی نظیری مانند شما باید کشف بشن وگرنه استعداد هایتان هدر می رود. الحق که از مرگخواران ما مفید ترین. حال آموخته هایتان را به ما نشان دهید کنجکاویم بدانیم این تعلیمات سیاه و پلیدانه چیست که یاد گرفته اید.

ماتیلدا با تعجب و سئوال گونه به کوآلا نگاه کرد.

_نگران نباش فقط کاری که همیشه میکنی رو انجام بده.

ناگهان در یک چشم بهم زدن هردوی آنها به خواب رفتند.

لرد متحیر شد که دقیقا چه اتفاقی افتاده. سعی کرد هرطور شده آنها را بیدار کند.
صدا کرد...
داد زد...
فریاد کشید...
هرچه روی میز دم دستش بود پرت کرد طرفشان...
اما دریغ از یک عکس العمل کوچک و ساده. در نهایت لرد صبرش به لبش رسید و آمد جلو و لگد محکمی به کوآلا زد و کوآلا شوت شد توی بغل ماتیلدا و هردو کاملا بیدار شدند.

_چطور جرات می کنید در محضر ما...فراموشش کن. داشتید میگفتید چی یاد دادید و شما چی یاد گرفتید؟
_خواب راحت.
_آره راست میگه خواب راحت. خررر پففف.
و هردوی آنها مجددا به خواب فرو رفتند.

لرد در حالی که با تاسف به افق خیره شده بود دستور داد یکی از مرگخوارا بیاید و آن دو نفر را با فرغون از آنجا جمع کند ببرد.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: انجمن تفرقه بین دو جبه ی سیاه و سفید
پیام زده شده در: ۰:۴۹ پنجشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۸
#27
لینی آنقدر سوهان زد که جز شاخک هایش عضو دیگری از بدنش نمانده بود.

_حشره؟خودت را به دیار باقی بردی؟زنده ای؟
_ارباب من برم بچه رو خوابوندن کنم این صحنه ها برای سنش هنوز زود بودن میشه.
_چه فرزنده رو...تاریکیه نازی! باشد برید که فردا روز پر مشغله ای پیش رو داریم، ما به وضع این حشره رسیدگی میکنیم.

دامبلدور درحالی که داشت رویش را به سمت لینی برمیگرداند گفت:
_فرزند گفتیم سوهان بزن نگفتیم امعاء احشاء خود را بیرون ب..ریز..که....

و متوجه شد باد همان شاخک های باقی مانده که روی میز افتاده بود را هم با خود برده است.

محفل ققنوس:

لرد فوری خود را به حمام رساند تا مطهرات را از ردایش پاک کند.

_عه! پروفسور شما اینجا چیکار می کنید؟

از شانس لرد، دقیقا در همان لحظه به رون ویزلی برخورد کرد.

_هیچی... فرزند برای رشد کردن یک سری تمرینات لازم است؛ میدانستی؟ یکیش اینه که این ردای من که بویی نا مطلوب میدهد بشوی و فردا صبح زود که خشک شد برایم بیاور. فردا درباره درسی که از این تمرین آموختی از تو سئوال خواهم کرد.
_چ...چشم پروفسور. اما بوی چ...
_به شما چه ربطی ... اهم... بابا جان انقدر سئوال نپرس، هرچی بزرگ ترت گفت بی چون و چرا گوش کن. جزئیاتش را چیکار داری؟
_بله پروفسور...معذرت میخوام.

رون با عجله سراغ مواد شوینده رفت. ردا را برداشت و شروع کرد به شستن.
آنقدر غرق فکر کردن به حرف پروفسور و نتیجه اخلاقی کاری که گفته بود فردا باید به آن جواب دهد شد که متوجه گذر زمان نشد.
لرد صبر کرد و بازهم صبر کرد. لرد خیلی صبر کرده بود اما خبری از رون نشد. او ردایش را لازم داشت! با عصبانیت بلند شد و میخواست خودش به سراغش برود که همان لحظه رون را جلوی در اتاقش دید که با چهره ای وحشت زده و گریان پارچه ای نخ نما در دست گرفته بود.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: مرگ خواران دریایی!
پیام زده شده در: ۰:۰۳ شنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۸
#28
قورباغه تقریبا رسیده بود میدانست که هرچه بگوید بازهم آنها مجبورش میکنند که برای برگرداندن کلاه پیش قدم شود اما همین که به فکر این افتاد که اگر خرس مذاکره پذیر نباشد و نخواهد کلاه را بر گرداند چه بلاهایی میتواند بر سرش بیاید ، کمی از سرعتش را کاست تا چاره ای بیاندیشد. چند دقیقه بعد پس از جهش هایی که برای قوری به نظر طولانی می آمد و انگار آخرین جهش های عمرش را میکند به خرس رسید با آنکه از ترس به خود میلرزید شروع کرد به صحبت کردن.
_میگم اممم دوست قطبیه من بیا بشینیم عینه دوتا حیوون حسابی باهم اختلاط کنیم. تو اون کلاه رو بده منم یکی از آدمایی که اونجا وایساده رو به عنوان جایزه میدم که با خودت ببری و آزادی هر کار میخوای باهاش بکنی بخوریش یا تاکسیدرمیش کنی واسه دکور خونه ت.
قوری بعد از زدن این حرف پیش خود فکر کرد:
_بلاخره اونها مرگخواری اند واسه خودشون شک ندارم هر کدومشون رو خرس برداره میتونن از پس خودشون بر بیان ولی...اگر بفهمن من اونها رو در مقابل کلاه معامله کردم چی؟؟؟

خرس قطبی از این پیشنهاد بدش نیامده بود پس لبخندی رضایتمندانه زد و نیم نگاهی به مرگخواران انداخت ولی از یک طرف هم از کلاه خوشش آمده بود و دل کندن از آن هم سخت بود و از طرف دیگر خرس طماعی بود پس به فکر فرو رفت تا راهی پیدا کند که علاوه بر اینکه چیزی را از دست ندهد بتواند چیز دیگری هم بدست آورد .یک مرگخوار خوشمزه .
_هوممم پیشنهاد بدی به نظر نمیاد اما یک شرط داره اول شما به حرفتون عمل کنید منم بعدش کلاه رو پس میدم.

قوری کمی تامل کرد تا به گونه ای راهی بیابد تا یکی از مرگخواران انتخابیه خرس قطبی را با خود بیاورد و معامله کند. در یک لحظه انگار چراغی در سرش روشن شد و یک نقشه خوب به ذهنش خطور کرد.
_بسیار خوب. فردی که انتخاب کردی رو نشونم بده . منم میرم با دوستانم در این باره گفت و گو میکنم و اون رو با خودم میارم.

مرگخواران هم که حدود بیست تا سی قدم از آنها فاصله داشتند از این مذاکره چیزی متوجه نشدند اما چون زیرک و باهوش بودند، به قورباغه اعتماد چندانی نداشتند بنابراین در آن هوای سرد که تا مغز استخوان هایشان قندیل بسته بود تصمیم گرفتند شش دنگ حواسشان را جمع کنند تا مبادا از قوری فریب بخورند.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: زمان برگردان مرگخواران
پیام زده شده در: ۱۴:۱۰ شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۸
#29
لرد رفت و سر و صورتش را حسابی شست ،سه بار هم شست و چند ثانیه در فکر فرو رفت . دنبال راه جدیدی برای انتقام کار های آینده و حال آلبوس می گشت . ناگهان فکری به سرش زد بچه را زد زیر بغلش و از خانه بیرون رفت.

_
_چیست بچه ؟چرا اینگونه به ما نگاه میکنی ؟ خودت میدانی هرچه به سرت می آید حقت است.

همانطور که داشت به راهش ادامه میداد تا به دنبال مکان یا وسیله ای برای تلافیه کارهای آلبوس بگردد به طور اتفاقی چشمش به پوستر تبلیغاتی بزرگی که روی آن عکس های رعب آوری داشت و نوشته بود (هیجان و وحشت با فیلم زامبی های مغز خوار)را دید و درباره اش کنجکاو شد. کمی جلوتر که رفت به سینما رسید و داخل سالن شد.
_این مشنگ ها هم هر روز چه چیز هایی میسازند!اصلا به چه کارشان می آید؟!

نفسی عمیق کشید و آلبوس را روی صندلی کنارش گذاشت .
_امیدواریم حداقل این فیلم هایشان یک بچه را بترساند.

کم کم چراغ ها خاموش شد و فیلم آغاز شد. از همان ابتدا زامبی هایی با سر و کله پر از خون و شمایلی عجیب روی پرده سینما ظاهر شدند. آنقدر تصاویر بزرگ و واقعی بود که حتی رنگ لرد هم پریده بود و دستان و پاهایش شروع به لرزیدن کرده بود.
_ما...ما جارویمان را بد جایی پارک کردیم تا جریمه نشدیم بریم جایش را درست کنیم.

و به سرعت برق از سالن غیب شد .اما انگار آلبوس کوچک از فیلم خوشش آمده بود و قهقهه ای از روی شادی سر داد.

چند دقیقه بعد نزدیک همان تابلوی تبلیغاتی...

_آه بلاخره خلاص شدیم . اصلا چه کاریست هوای بیرون کیف میدهد برای شکنجه. مگه نه آلبوس؟

و با تعجب نگاهی به دستانش کرد که خالیست.
_دامبلدور اصلا شوخیه بامزه ای نیست همین الان خودت را نشان بده...

و هیچ صدا یا علامتی نیامد. لرد کمی فکر کرد آخرین بار کجا آلبوس را دیده، آنگاه متوجه شد او را در سینما جا گذاشته. به سرعت هرچه تمام برگشت اما اثری از آلبوس دامبلدور کوچک نبود.


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲۲:۴۶ دوشنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۸
#30
سلام میشه لطفا این پست من رو نقد کنید؟این


He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He don't play for respect

He deals the cards to find the answer






هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.