هری سعی کرد تا خود را به لبه ی پرتگاه برساند تا شايد راه نجاتی يابد.به پايين پرتگاه نگاه کرد موجهای بلندی را ديد که خود را به سنگهای عظيم می کوفتند و سپس کفی سفيد از آن ها بجا می ماند . اگر کسی ازاينجا به پايين پرتاب می شد مسلما اگر از صخره ها جان سالم به در می برد موجهای وحشی دريا او را نيست ونابود می کرد. برای يک لحظه توده ی سنگ عظيم وسپيد رنگی که در سمت راستش بود توجهش راجلب کرد .با سرعت هر چه تمام تر به طرف توده ی سنگ دويد و خود را پنهان نمود . صدای ولدمورت را شنيد که مهيب می خنديد:[1] هری در ذهنش آن لحظه را بياد آورد که چوبش را برای نجات دادن نويل از دست داده بود اگر چه چوبش را از دست داده بود ولی
اکنون نويل زنده بود و به دنبال آخرين بازماندگان يگان ققنوس بود.
[2]هری تمام عزم خود را جزم کرد تا جوابی به ولدمورت بدهد ولی ناگهان صدای بلند و مهيبی را شنيد وبعد صدای ولدمورت را که داشت فرياد می کشيد :( نه اسنيپ نه ) و اينبار صدای خنده ی اسنيپ بلند شد هری به ارامی سرش را از پشت تخته سنگ بيرون آورد و اسنيپ را ديد که نجينی مار محبوب ولدمورت را دردست داشت وچند متر انطرف تر ولدمورت افتاده بود و چوب جادويش هم از دستش خارج شده بود. [3]
( نه ولدمورت عزيز خودت خوب می دونی که اين مار ارزش زيادی برای هردومون داره
ولی در مورد خيانتکار بودن من " من از تو هميشه برتر و بهتر بودم در وجود من چيزای با ارزش زيادی که تو حتی يکی از اونارو هم نداشتی تو يک پليد واقعی هستی . تو با اون مادر ديوانت که وارث اسليترين بوده)) و صدای خنده اش بلند شد . هری برای اولين بار شادی واقعی را در چهره ی سرد و بي روح اسنيپ می ديد [4]
بعد هری ديد که اسنيپ حرکتی آرام رو به سوی ولدمورت کرد و چوب جادويش را بالا برد و فرياد کشيد:[5] وسپس مارمحبوب ولدمورت را به هوا پرتاب کرد و به او نشانه رفت و نور سبز رنگی از چوبش منتشر شد و مار قطعه فطعه شد و روی زمين افتاد ولدمورت فرياد بلندی از خشم کشيد . هری ديد که ولدمورت وقتی اسنيپ غرق در شادی نابود کردن آخرين جاودانه ساز بود به جلو لغزيد( درست جايی که چوب هري افتاده بود) و چوب را زير شنلش پنهان کرد و وقتی اسنيپ به سويش چرخيد تا کار او را يکسره کند ولدمورت ناگهان چوب هری را از زير شنلش بيرون اورد و فرياد کشيد :[6] و اسنيپ در جايش خشک و مچاله شد .صورتش نشان می داد که درد سختی را متحمل شده است0 ولدمورت فرياد زد [7] و بعد کنار قطعات مار عزيزش ايستاد و با خشم گفت:))بيا بيرون هری. بيا پدرت اينقدر ترسو نبود حتی مادرت هم مثل توپنهان نشده بود. هری برای اخرين بار گردن اويزی را که بعد از مرگ دامبلدورورفتن به خانه ی قديمی پدر و مادرش در انجا يافته بود و روز تولد هری پدرش او را به مادرش هديه داد بود و اکنون در گردنش بود را فشرد و دست بر روی نگين براق و درخشان ان کشيد و احساس کرد که پدرش در اخرين مبارزه ی او حاضر هستند و بعد به رن و هرميون که کمي ان طرف تر بر روی زمين افتاده بودند نگاهی انداخت. ان ها ديگر تکان نمی خوردند هری برخواست و از پشت تخته سنگ بيرون امد و فرياد زد :[8] و بعد درست رو به روی ولدمورت ايستاد. ولدمورت به سينه ی او نشانه رفت و فرياد زد:[9]هری چطوری پسرم؟ نويل همه چيز را برای ما تعريف کرد که ولدمورت چگونه شما را غافلگيرکرده [10] نه فقط بيهوش شده اند و کمی زخمی شده اند [11]:هری کجاست؟ [12]:همه چيز تمام شد پسرم. هری انجا ايستاده [13]:پس ولدمورت کجاست؟[14]:نه مودی ان ها مرگ خوارانند مگر انها را نمی شناسی ؟[15]:نترس هری ديگر مرگ خوار بودن معنی نمی دهد.چون انها ديگر قدرت ندارند [16]:هری تو قدرتی داری که او هيچگاه نداشته است و ان قدرت عشق است ((.نگين زيبا ودرخشنده –ی گردنبند مادرش طلسم ولدمورت را به خودش بازتابانده بود و ولدمورت برای هميشه نابود شده بود.