صدای زنگ گنگی در گوشهای سینگا پیچید. دست و پای خود را گم کرد و با دست پاچگی تکرار کرد:"اژ...اژدها؟!"
یولان به سرعت جادو می کرد. آن قدر سریع که دست هایش دیده نمیشد. از میان دندان های به هم فشرده اش با خشم زمزمه کرد:"الان فرصتی برای تکرار نیست... سینگا! ما نیاز به کمک داریم! کمک!"
کم کم اژدهاها به آن سه نفر نزدیک می شدند. اکنون سینگا می توانست جزئیات بدن آنها را به آسانی ببیند. موجوداتی با هیکل های عظیم شبیه به خزندگانی غول پیکر. در چشمان ریز درخشانشان خشم و نفرت موج می زد و دست های کوتاه با چنگال های مرگبارو هر کدام به بلندای یک متر. بدن آنها پوشیده از فلس بود و در رنگهای گوناگون و جزئیاتی که در هر کدام متفاوت بود.
گودریک سرش را با ناباوری تکان داد:"این... این غیر ممکنه! چه طور ممکنه که این همه گونه هم زمان و دست جمعی به طرف یک هدف بیان؟ آخه چه طور ممکنه؟!"
یولان با سرعتی فراتر از حد تصور سینگا را گرفت و به سمت پناهگاه پرتاب کرد. فریاد زد:"سریعا پیش بنرا برو و ازش کمک بخواه! اون می دونه که باید چی کار کرد!"
اژدهاها اکنون به گودریک و یولان رسیده بودند. گودریک چرخی زد و بالای سر انها قرار گرفت. گوی های جادویی آتشین و مرگبار را به سمت چشم ها و قسمت های بدون فلس آن ها می فرستاد. سینگا به خود آمد، نمی بایست وقت را بیش از آن تلف کند. به سرعت به طرف شهر نامرئی رفت.
به سختی با زمین برخورد کرد و در حالی که پایش روی سطح زمین نمناک می لغزید به طرف کلبه ی بنرا دوید.دو تن از نگهبانان سد راه او شدند. سینگا با عجله گفت:"کار مهمی با بنرا دارم. گودریک و یولان در خطرن! اژدهاها حمله کردن!!"
یکی از نگهبانان گفت:"متاسفم خانم. دوشیزه بنرا مشغول استراحت هستند. در حال حاضر نمی تونن کسی رو ببینن!"
سینگا با شنیدن این کلمه برآشفت. فریاد زد:"یعنی چی که نمی تونن کسی رو ببینن؟! گودریک و یولان در خطرن! اژدهاها هر لحظه ممکنه به اینجا حمله کنن! استراحت توی چنین وضعی احمقانه س!" و با خشم سعی در کنار زدن نگهبانان کرد.
نگهبان دیگر یقه ی پیراهن سینگا را گرفت . او را بلند کرد و نزدیک صورت خود برد. در حالی که دندان هایش را به یکدیگر می سائید گفت:"خوب گوش کن خانوم کوچولو. در حال حاضر تنها کاری که احمقانه س اینه که تو سعی کنی ما رو عصبانی کنی. امیدوارم که دیگه اینجا پیدات نشه وگرنه..."
"وگرنه چی تراویا؟"
این چهره ی گلگون بنرا بود که از پشت پنجره پدیدار شد و با دیدن چهره ی سینگا ناپدید شد و به سرعت در درگاه پدیدار شد. در حالی که به سمت سینگا می دوید گفت:"خدای بزرگ، سینگا! چه اتفاقی برات افتاده؟"
سینگا بریده بریده گفت:"گودریک و...یولان! اژدهاها...حمله! به کمک نیاز دارن!"
بنرا در حالی که به طرز شگفت آوری خونسردی خود را حفظ کرده بود گفت:"اوه! باید عجله کنیم! نمی تونن خیلی دووم بیارن!"
و تن صدایش تغییر یافت. با فرکانسی بلند و صدایی غیر زمینی. سینگا حس کرد قبلا این صدا را شنیده است اما به خاطر نیاورد کجا؟ شبیه به یک فراخوان بود. ددنان های دیگر در حالی که زره هایی به تن داشتند از خانه های خود بیرون آمدند .
بنرا با ملایمت سینگا را به جلو هل داد و گفت:"تو جلوتر پرواز کن و راه رو به ما نشون بده. معطل نکن!"
سینگا بدون فوت وقت پرواز کرد. چنان سریع که از اطرافش چیزی به جز لکه های نورانی نمی دید و باد در گوشش هوهوی موهومی داشت. چیزی نگذشت که به آنها رسید. یولان و گودریک یارای مبارزه با اژدها ها را نداشتند. گودریک بی حال میان ضربات آتشین آنها قرار گرفته بود و یولان داشت سقوط می کرد. سینگا به سرعت به طرف یولان رفت. او را گرفت و به آرامی روی زمین گذاشت. یکی دیگر از ددنان ها نیز گودریک را روی زمین گذاشته بود. سینگا خواست به میدان مبارزه برگردد که یکی از ددنان ها فریاد کشید:" از جات تکون نخور!"
صدای غرش ملایمی به گوشش رسید. صدا از پشت سر او می آمد. صدای آه و ناله و تقلای یولان هم بلند شد. صدای جویده شدن و خرد شدن و آخرین فریاد.
سینگا دیوانه شد. از خشم فریادی برآورد و با یک چرخش موزون به عقب باز گشت. جسد له شده ی یولان در دهان اژدها بود. سینگا به سمت آن خیز برداشت. تنها چیزی که می خواست باز پس گرفتن یولان ، تنها معلم و دوستش، و بهترین مشوقش بود. به اطراف خود، غرش اژدهاها و ناله ی زخمی ها و آتش هایی که در اطرافش به پرواز در میامدند توجه نداشت. این حقیقت نداشت. حقیقت نداشت. یولان نمرده بود. نمی توانست مرده باشد. سینگا به او نیاز داشت. هنوز چیزهایی برای آموختن بود. یولان حق نداشت بمیرد.
سینگا با خشم پیش می رفت و نجوا می کرد:"اون نمرده! اون نمرده!خودم اون جونورو می کشم!" به اژدها رسید. اژدها با چشمانی حریص به او نگاه می کرد. به آرامی یولان را زمین گذاشت و با خرسندی نعره پیروزی سر داد. همین برای برانگیختن سینگا کافی بود. فریادی کشید و به سمت اژدها پرید و با نیرویی فراتر از حد تصور او را به عقب پرت کرد و او را گیج و خشمگین کرد. سینگا و اژدها با حالتی ستیزه جویانه به دور یکدیگر می چرخیدند و هر یک منتظر فرصتی مناسب بودند.اژدها پنجه های ترسناک خود را بالا آورد تا ضربه ای برق آسا به سینگا وارد کند. اما در این لحظات تمام وجود سینگا با تمرکز و حساب شده عمل می کرد و در برابر این حرکت جاخالی داد. ناگهان به سرعت به دور اژدها شروع به چرخش کرد و لحظه به لحظه بر سرعت خود می افزود. حیوان بیچاره از روی ناچاری همراه با حرکت سینگا به دور خود می چرخید تا زمانی که تلوتلو خوران به زمین افتاد. همین یک ثانیه سستی به سینگا فرصت وارد کردن آخرین ضربه را داد. تمام نیروهای خود را جمع کرد و اشعه ی پرقدرتی را به سمت اژدها فرستاد.
اژدها ناامیدانه آخرین نعره ی خود را کشید و در دم منفجر شد. سینگا به سرعت به سمت لاشه ی بیجان یولان برگشت. اطرافش از نبرد آنها به خاک و خون کشیده شده بود .سراسر فریاد... سینگا جسد بی جان یولان را در آغوش گرفته بود و می گریست... کابوس به حقیقت پیوسته بود.

ادامه دارد...