فصل اول ( تابستان غمگین)
----------------------------------------------------------------
این غمگینترین تعطیلات هری در طول عمرش بود. تعطیلات سردی که با از دست دادن پدر خوانده اش در طول دو گذشته ایجاد شده بود.
هری پاتر پسر مشهوری که حالا به سن شانزده سالگی رسیده بود تقییرات بسیاری با اولین باری که وارد مدرسه ی ساحری و جادوگری هاگوارتس شده کرده بود، الان پسر بالغی بود که چهره ی دوست داشتنی داشت ، قدش بسیار بلند شده بود و در چهره اش تعغییرات فاحشی نسبت به چند سال پیش پیدا کرده بود ولی زخم روی پیشانیش هیچ تغییری نکرده بود ، حالا هم روی تختش در کوچکترین اتاق خانه ی دورسلی ها در پرایوت درایو دراز کشیده بود .
چندین نامه دورش پخش و پلا بود اتاق به هم ریخته اش پر بود از پرهای سفید جغدش هدویگ که حالا برای شکار بیرون رفته بود.
گوشه ای از اتاق چمدان بسیار بزرگی وجود داشت که از گوشه ی آن ردای سرخ رنگ کوئیدیچش بیرون زده بودو کنار آن وسیله ای بلند و کاغذ پیچ شده ای بود که انتهای چوبی آن از کاغذ بیرون زده و نوشته کنده کاری شده ی آن به اسم فایر بالت نمایان بود ، روی میز تحریر کهنه اش کتابهای قطوری با جلدهای چرمی دیده میشد و کنارشان پر بود از طومارهای نوشته شده و مچاله شده و طوماری تمیز و لوله شده و چندین نوع قلم پر .
هری که تازه مقاله ی خسته کننده ی پرفسور بینز را تمام کرده بود بی حوصله روی تخت به نامه هایش خیره بود حتی حوصله نداشت عینکش را که تا نوک بینیش سر خورده بود سر جایش بگذارد، همان طور که داشت به نامه ی رون نگاه میکرد دستش را دراز کرد و تکه ای از کیک کشمش و خاویاری که هگرید برایش فرستاده بود کند و در دهان گذاشت ، مزه ی بدی نداشت ولی اگر خود هگرید آن را پخته بود واقعا ,الی بود چون پختن چنین کیکی از او بعید بود.
همان موقع صدای سنگین پای دادلی را که از پله ها بالا می امد شنید ، به سرعت از روی تخت جستی زد . چون دادلی عادت در زدن نداشت ممکن هم بود در راه رفتن به اتاقش برای غافلگیر کردن هری در را باشتاب باز کندو بارها هم این کار را کرده بود. هری به تندی کیک و هدایای تولدمش را به زیر تخت حول داد و رو تختیش را تا پایین کشید . حدسش درست بود دادلی مثل تانکری بزرگ با روبدوشامبر زرشکی در را با شتاب باز کرد و داخل اتاق پرید چشمان ریز و خوکیش در اتاق چرخی زد و روی هری ثابت ماند ،دست گوشتیش را از دستگیره رها کرد و داخل شدو با تردید گفت:" چی کار میکردی؟"
هری که سعی داشت چهره اش کاملا جدی باشد گفت:" به تو چه؟"
دادلی در را محکم به هم کوبید و به طرف میز تحریر هری رفت .
هری هم از جا پرید و جلو رفت و با لحن تندی گفت:" برو بیرون"
ابروهای دادلی تا آخر بالا رفت " نرم؟"
هری مکس کرد....دنبال بهترین واژه برای آزار او میگشت و به سرعت آن را پیدا کرد. این موضوع باعث شده بوددر طول تعطیلات هری از شر دورسلی ها راحت باشد .هنوز دو روز از تعطیلات نگذشته بود که آلستور مودی با لباسی کاملا جدوگری در خانه ی دورسلیها را زده بود، در آشپزخانه ی برق افتاده یشان نشسته بود و در حالی که آب پرتغال دلدلی را سر میکشید دورسلیها را تهدید کرده بود.
هری پوزخندی زد ، چشمانش را ریز کرد و گفت:" اونوقت یه نامه به آلستور مودی میفرستم ، میشناسیش که؟...همونی که اول تعطیلات اومد اینجا"
هری منتظر ماند تا تاثیر حرفش را در صورت دادلی که مثل چراغ چشمک زن سرخ و سفید میشد ببیند و ادمه داد:" بقیش رو هم بگم؟"
دادلی به سرعت خودش را جمع و جور کرد و گفت:" مامان داره صدام میزنه...اومدم مامان"
و با سرعت باور نکردنی بیرون پرید و در را بست.
هری از مودی متشکر بود چون او با رفتار تندو تیزش در برابر دورسلیها و ترساندن آنها از این که مبادا هری نامه ای از گله و شکایت برایش بفرستد تا بیاید و خانه ی آنها را منفجر کند،باعث شده بود دورسلی ها کاری به کار هری نداشته باشند ، اصلا انگار هری در آن خانه نبود سعی میکردند حدالامکان با او صحبت نکنند حتی نگاهش نکنند .
دیگر هری برای بیرون رفتن از خانه نیاز به اجازه ، و موقع برگشتن ساعت مشخصی نداشت ، قانونی برایش وضع نمیشد و اجباری برای پوشیدن لباسهای کهنه و گشاد دادلی نداشت که مثل فیل پیری که پوستش آویزان است در خیابان جلب توجه کند.
از حسابش در گرینگوتز مقداری پول برداشته بود و همانجا به پول ماگلی تبدیل کرده بود و همان روز اول تعطیلی برای خودش یک دست لباس و یک جفت کفش ورزشی خریده بود .
تمام اخبارهای روز را گوش میکرد و تمام روزنامه های حوادث ماگلی و دیلی پرافت جادوگری را میگرفت و بارها و بارها مرور میکرد، دوباره روی تختش نشست و روزنامه ی دیلی پرافت را از زیر باشش بیرون آورد و به آن خیره شد از صبح که روزنامه به دستش رسیده بود سه بار آن را خوانده بود و تغریبا تمام مطالبش را حفض کرده بود.
اخبار بد نه تنها در روزنامه های جادوگری بلکه در اخبارهای ماگلی هم فراوان بود .
{ ّ فرو ریختن چندین ساختمان عظیم صنعتی که بناهای محکمی داشتن ، مفقود شدن افراد بسیاری که در خبرهای ماگلی افراد عادی بودند اما در دیلی پرافت در مورد سابقه ی خوب کاری آنها در وزارت و ... صحبت شده بود و خبر های بد و بد تر که روز به روز بیشتر میشد.وزارت به تکاپوی شدیدی افتاده بود و هر بار پیامی در روزنامه میداد و جالب این بود.....امکان نداشت در روزنامه حرفی از ولدمورت و مرگخوارها بیاید و نام پسری که زنده ماند در آن نباشد .
هری هنوز داشت روزنامه را ورق میزد که صدای ویژی او را به خودش آورد برگشت و دید جغد سیاهی از پنجره وارد اتاقش شده جغد با سرعت به طرف هری رفت و نامه ی مهر و موم شده ای را به او دادو رفت.
هری به مهری که با شمع آبی رنگی روی نامه زده شده بود نگاه کرد ، یک چوبدست بود که پایین آن نوشته بود وزارت سحر و جادو.
هری نامه را باز کرد و کاغذ پوستی را که با جوهر سیاه و دست خط کشیده ای نوشته شده بود بیرون آورد .
" آقای هری جیمز پاتر"
( این دعوتنامه ای برای حضور رسمی شما در دادگاه روز بیستم آگوست ساعت ده صبح میباشد.
طبق این دعوتنامه ،شما باید در تاریخ ذکر شده در وزارت سحر و جادو حضور پیدا کنید.
شما به عنوان شاکی این پرونده باید حاضر باشید.)
" موفق باشید"
( ارادتمند شما ، لوتستیک همیلتون . اداره ی نقض قانون سوگند خورده شده ی وزارت سحر و جادو. کنفدراسیون وارلوک)
چهره ی هری در هم رفت و مغزش تعطیل شد .
او از کسی شکایت نکرده بود ، اصلا قانون سوگند خورده به او مربوط نمیشد ، بلکه به افراد بالای وزارت مربوط بود و این را هم میدانست چنین دادگاهی کاملا محرمانه است .
پس چرا برای او نامه فرستاده بودند؟
--------------------------------------------------------