سومين نسخه ی سينمايی هری پاتر بی ترديد يکی از همان استثنا ها محسوب می شود که گر چه يک شاهکار نيست اما به هيچ وجه غير قابل تحمل هم نيست و بايد اقرار کرد در مقاطعی لذت بخش و تحسين بر انگيز هم هست . با وجود آنکه در اقتباس سينمايی از کتاب های پر طرفدار همواره بيننده انتظاری بيهوده دارد که با تطبيق مو به موی دو متن با فتورمان رويايی خويش رويارو گردد اين امر ناگفته محال است که هر کس در رويای خود تجسدی منحصر به فرد از شخصيت های محبوبش دارد و صحنه ها را آنگونه که خود می خواهد تجسم می کند . پس اگر مغزهای متفکر نسخ سينمايی هری پاتر عاقبت در می يابند که بهتر است متن که کتاب را تا حد زیادی کنار بگذارند و داستانی با چفت و بست را برای زمان محدود فيلم از نو بنويسند باز هم جای شکرش باقی است . آن هم به خصوص بعد از ۲ فتورمان نامجسم که حتی در ترسيم ساده ترين روابط بين جادوگرها راه به جايی نبرده بودند در زندانی آزکابان اين مشکل از همان لحظات اول رفع شده است . عکس جادويی جيمز و ليلی پاتر و صحنه ی ورود خواهر عمو ورنون توفيق غای فيلم در ترسيم روابط و شخصيت پردازی را نشان می دهد نتيجه ی کار کائورون یک شاهکار عظيم هاليوودی است بلکه يک فيلم با گرمی و صميميت خودش است . اين نشان دهنده ی تجربه ی کارگدان است( باقی در قسمت ۲)