هری پاتر و انجمن نظام سیاه

بخش اول : تعطیلات تابستان
فصل اول : پیرمرد خردمند
قسمت اول : دیوانه سازها

هوا گرگ و میش بود . مه همه دور و اطراف را احاطه کرده بود . در این میان هری پاتر جلوی شومینه نشسته بود و به فکر فرو رفته بود . در دستانش جاودانه ساز تقلبی قرار داشت . ناگهان صدای زنگ در توجه او را به خود جلب کرد کی می توانست باشد؟
در زیر ربدشامبر کهنه اش دستش را بر روی چوبدستیش فشار داد . گوشش را تیز کرد . صدای پای خاله پتونیا را می شنوید که به طرف در حرکت می کرد . هری با شنیدن صدای خاله پتونیا که نفسش را در سینه حبس کرده با سرعت تمام برگشت و چوبدستیش را بالا گرفت و آماده حمله شد . ناگهان در جلوی چشمش چندین دیوانه ساز وارد سالن شدند . برایش باور کردنی نبود , دیوانه ساز ها در خانه دورسلی ها ؟ همین که چوبدستیش را بالا برد که حمله کند عمو ورنون از همه جا بی خبر وارد سالن شد و قبل از این که هری بتواند از خود دفاع کند با مشت به صورت هری ضربه زد و سر هری که بر روی زمین افتاده بود فریاد کشید :
می خواستی به زن من حمله حمل حم ....
عمو ورنون دیگر صدایش در نمی آمد فقط بر روی زمین افتاده بود و دست هایش را بر روی سرش گذاشته بود . هری با حس کردن هوای سرد و ضعف در بدنش سریع چوبدستیش را از روی زمین برداشت و افسون سپر مدافع را اجرا کرد ولی به جای گوزن نقره ای , هاله ای نقره ای فام از چوبدستیش بیرون آمد که فقط با عث شد چند دیوانه ساز نزدیک تر کمی عقب بروند و طولی نکشید که توانستند در جلوی سپر بیشتر مقاومت کنند و دو مرتبه به سمت هری حرکت کردند . چراغ ها همه خاموش شده بودند و تنها منبع نور در اتاق سپر مدافع ناقصش بود . چشم های هری دیگر جایی را نمی دید . زانو هایش دیگر تحمل وزن بدنش را نداشت . در سرش صدایی عجیبی می پیچید که آرام آرام واضح شد :
سوروس .... سوروس ....خواهش می کنم ....
صدای دیگری که نفرت در آن کاملا مشخص بود نعره زد :
آواداکداورا !!!
هری فریاد می کشید و سرش را محکم تکان می داد تا شاید صدا ها و یاد آن خاطره عذاب آور از بین بروند .
کم کم صدای جدیدی در ذهنش جان گرفت که با خنده پارس مانندی می گفت :
زود باش دیگه , تو بهتر از این می تونی مبارزه کنی !
صدای آرام بلاتریکس را شنید که وردی را می خواند .
نه ....
این صدای هری بود که از شدت خشم از دهانش خاج شده بود . ناگهان فضای حال در برابر چشمانش ظاهر شد . دیوانه ساز ها داشتند نزدیک می شدند . چوبدستیش را بالا برد و دوباره سپر مدافع را پیش فرستاد این بار نیز همانند دفعه قبل فقط یک هاله از چوبدستیش خارج شد . باز هم صدایی در درونش بیدار شد . صدایی بی روح و بسیار سرد که می گفت :
اون یکی رو بکش !
بعدش صدای جیر جیر مانندی فریاد زد :
آواداکداورا !!!
صدای به زمین خوردن جسم سنگینی را شنید . جسمی که طلسمی به آن بر خورد کرده باشد . جسمی که در طول مسابقه سه جادوگر با هری رقابت و رفاقت کرده بودند .
هری سعی کرد تمرکز کند و به خاطره خوشی فکر کند ولی وقتی دستهای سرد دیوانه ساز دو طرف بدنش را گرفت تمرکزش بهم خورد . کاملا وحشت کرده بود . حالا دیگر نفس های سرد دیوانه ساز را بر روی صورتش احساس می کرد . صدایی در ذهنش جان گرفت . دیگر امیدش را از دست داده بود تا لحظه دیگر دیوانه ساز بوسه خود را نثارش می کرد .
صدایی سرد و بی روح در حالی که قهقه میزد گفت :
اون را به من بده با تو کاری ندارم در غیر این صورت تو رو هم می کشم ...
نه... نه... نه... خواهش می کنم ...
صداهای نا مفهومی شنیده می شد اما نه داخل مغز هری که دیگر از شدت فشار از حال رفت .