هری پاتر و آغاز پایان
فصل10
صبح روز بعد هری به سرعت از خواب بلند شد اوضاع نابه سامانی داشت افکارش مغشوش بود . صداها دائم در گوشش می پیچید:
هری یادت نره بری تو قدح...مرتیکه نامرد انگار نه انگار که قتلی انجام داده ...فردا میریم دره ی گودریک جان پیچه رو پیدا کنیم...نمیدونم کدومشونو بیشتر دوست دارم!
- هری !بیدار شدی؟
- آره انگار خیلی خوابیدیما! چه خبر؟
- من نامه رو نوشتم!
-جدا؟؟؟؟! چقدر سریع!
-می دونی با خودم گفتم اگه رون بیدار شه و ببینه که من دارم با ویکتور نامه می نویسم دلش میشکنه!گفتم بهتره تا خوابه تمومش کنم!
- ا؟ چه خوب !
هری انتظار نداشت که هرمیون نامه را برایش بخواند ولی دلش می خواست بداند هرمیون برای ویکتور چی نوشته است؟با چه لحنی نوشته است و جوری ننوشته باشد که ویکتور بفهمد برای همین به او گفت:
هرمیون!جوری ننوشتی که چیزی بفهمه مگه نه؟
-آره بابا خیالت راحت باشه خوب اگه می خوای برات می خونمش تا مطمئن بشی!
هری از چهره ی هرمیون فهمید که نباید بگذارد تا نامه را برایش بخواند. اما از طرفی دلش می خواست ببیند هرمیون چه چیزی برای ویکتور نوشته است ولی بعد با خود فکر کرد که اگرموضوع او و جینی بود راضی میشد که رون آن را بخواند برای همین گفت:
-نه نه! من به تو مطمئنم!
سپس بلند شد تا دست و رویش را بشوید.هرمیون گفت:
-هری میشه هدویگو قرض بدی؟
-اوه...آره !اصلا یادم نبود...آره حتما برش دار.
رون که تازه از خواب بیدار شده بود با محبت به هرمیون سلام کرد اما بعد انگارکه تازه صحبتهای دیشب را به آورده بود رویش را برگرداند و بیرون رفت...هرمیون نمی دانست چه کند...اعصابش داغون شده بود از طرفی به خاطر رفتارهای رون عذاب وجدان داشت از طرفی ویکتور را دوست داشت همین طور که به این موضوعات فکر می کرد یکدفعه نگاهش روی چیزی که در بوفه ی بلک ها قرار داشت خیره شد...ناگهان نفسش در سینه حبس شد...و حالت عجیبی به او دست داد...چه طور ممکن بود؟!چرا تا آن موقع ندیده بودش ...هری وارد سالن شد و گفت:راستی راجع به ما که چیزی به کرام نگفــ...هرمیون چیزی شده؟؟؟
هری به صورت هرمیون نگاه کرد صورت هرمیون مانند زمانی شده بود که باسیلیسک تالار اسرار به او نگاه کرده بود.هری نفسش در سینه حبس شد : نکنه سیریوس هم یه باسیلیسک داشته!؟
او به سمت هرمیون دوید: هرمیون!چت شده؟
رون که این سروصدا را شنیده بود سراسیمه وارد سالن شد: چیزی شده؟؟
بعد نگاهش به هرمیون خیره ماند...:هرمیون! خواهش می کنم حرف بزن!
هرمیون تازه متوجه حضور هری و رون شده بود رویش را برگرداند و به آن دو گفت:
بچه ها پیداش کردم!
هری و رون که خیالشان از بابت سلامتی هرمیون راحت شده بود گفتند: توکه ما رو کشتی!
- الان وقت این حرفا نیست!
-منظورت چیه؟؟
-بچه ها من پیداش کردم!
-چی رو پیدا کردی؟؟
هرمیون به شیئی داخل ویترین بلکها اشاره کرد: اونجا رو ببینین!
هرمیون صدای حبس شدن نفس آن دو را شنید.
- امکان نداره!
- این اون نیست!
- خود خودشه!
ناگهان هری به یاد دو سال پیش افتاد روزیکه انها همراه هم مشغول تمیز کردن خانه بودند. سیریوس هم با آنها بود
:بچه ها یادتونه...
- آره هری درسته خودش بود...
رون با ناباوری گفت: نکنه میگید این همونه که نتونستیم بازش کنیم؟
- آره خودشه ولی این جا چیکار میکنه؟
- نمی دونم ...هیچی نمی دونم !
- حالا با هاش چی کار کنیم؟
-فعلا هیچ کاری نمی تونیم بکنیم تا زمانیکه نامه ی هرمیون به کرام برسه و اونم جواب نامه رو بده!
هری به قاب آویز خیره شد...آخر این جا چکار می کرد؟؟؟چه ربطی به سیریوس داشت؟او مطمئن بود که سیریوس از جان پیچ ها هیچ چیز نمی داند اگر می دانست یه او می گفت...
- هری به نظر تو سیریوس چیکار داشته؟
- من نمی دونم!
-سیریوس اسم دیگه ای نداشت؟
- رون شوخیت گرفته؟؟؟
- معلومه که نه ...ولی این به معنی اونه که این یارو چی بود ؟ ب.ر.ا ؟؟؟با اون یه رابطه ای داشته!
- آفرین رون !تو خیلی باهوشی ! درسته هری ر.ا.ب. فامیلیش به بلک می خوره !
- آره اما فکر نمی کنم اول اسم سیریوس «ر»باشه!
- اما این خودش یه سرنخه!
- هری برو نامه ای که تو غار پیدا کردی بیار!
- زود باش دیگه!
هری رفت و آن نامه ی کذایی را از داخل جیب یکی از رداهایش بیرون آورد . از آن نامه متنفر بود!از دستخط اون فرد متنفر بود! اگر آن مرد سیریوس بود ...نه...امکان نداشت...یعنی سیریوس باعث قتل دامبلدور شده بود؟؟؟
هری نامه را به هرمیون داد هرمیون یک بار دیگر نامه را خواند:

برای لرد سیاه
می دانم که مدتــــها پیـــش از آن که تو این را بـــــخوانی
مرده ام اما می خواهم بدانی این من بودم که به راز تو پی
بردم. من جان پیچ اصــــــــلی را دزدیده ام و قصد دارم در
اولین فرصــــت ممکن آن را نابود کنم. با این امید با مرگ
مواجه می شوم که تو،در زمان رویارویی با حریفت دوباره
فانی شده باشی.

ر.ا.ب

-حالا باید کشف کنیم! اول اینکه کسی که اینو دزدیده مرگ خوار بوده چون گفته برای لرد سیاه!
هری با خوشحالی گفت:پس سیریوس نبوده!
- معلومه که نبوده! ولی ای کاش می تونستیم دوستا یا فامیلای اونو بشناسیم!اون موقع شاید می فهمیدیم که کی اینو دزدیده!
- هرمیون!فرشینه ی خانوادگی بلک!!
- هری تو نابغه ای!
هری رویش را برگرداند...: بیاین این جاست! سیریوس از این متنفر بود!
هری شروع به خواندن کرد ...اسم های زیادی بود اما هیچ کدام آنها با ر شروع نمی شد...به جز یکی...
-ایناهاش ... درسته خودشه...ریگولوس آلفرد بلک...همه چیزش جور در میاد!
- منم مطمئنم که خودشه!
-ریگولوس مرگ خوار بوده...بعد هم اینجا خونه شه...درسته!
هری خیالش آسوده شده بود نمی دانست چرا ولی احساس آرامش می کرد ...حالا دیگر فقط یکی از جان پیچ ها مجهول بود... .