نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
"به نام خالق زيبايی ها"
چو چانگ: دختری شرقی که سياست برکنارش کرد
هری پاتر کتاب نژاد پرستانه ای نيست. چون دنيای بچه ها, دنيای نژاد ها و رنگ ها نيست. هری پاتر مال سياست نيست. ادبيات و سياست هيچ ارنباطی با هم ندارند.
در هری پاتر, شخصيت ها مال همه جايند. سفيد و سياهی در کار نيست. غرب بر شرق برتری ندارد. دنيای هری پاتر, دنيای اين حرف ها نيست. سياست فقط مال ماگل هاست.
کدام هری پاتريستی هست که چو چانگ را نشناسد. دختر زيبای ريون کلايی که دل هری محبوب را برد. کسی که هری با او عشق و جدايی را تجربه کرد. دختری شرقی با رفتاری غير قابل پيش بينی که گاه لحظات شادی را پديد می آورد و گاه لحظاتی که فقط می شد به قتلش فکر کرد.
چه شد که دختر زيبای شرقی جايش را در قلب هری به جينی داد؟ هری به راحتی از او دست برداشت. رولينگ با چنان سادگی ای بی تفاتی هری را نسبت به او نشان داد که انگار هری هيچ گاه به او عشق نورزيده است. چگونه می توان از لحظات ناب با هم بودن آن دو چشم پوشيد؟ اين ديگر چه عشق آبکی ای بود که با يک تلنگر جايش را به بی تفاتی داد؟ از رولينگ بعيد بود که اين عشق را, با آن لطافت ها و زيبايی هايش, اين چنين ساده, دور بيندازد.
بايد واقع بين بود. چند سال بود که هری جينی را می شناخت؟ مگر می شود يک هو عاشق شد؟ هری که در طول اين سال ها حتی به جينی فکر هم نکرده بود, چگونه بعد از يک تابستان عاشق سر و دست شکن جينی شد؟ اين عشق ديگر از چه نوعی است, ما که نمی دانيم.
چو چانگ شرقی ما, اصلا از داستان هری پاتر حذف شد. انگار نه انگار که اصلا وجود داشته است. در کتاب "هری پاتر و شاهزاده دورگه" حتی اسم او به زحمت جند بار آمده است. گويی نويسنده از تکرار آن نام اکراه داشته است.
در دنيای امروز, سياست خود را با همه چيز قاطی می کند. وقتی ادبيات در امان نماند يعنی هری پاتر هم ديگر نمی تواند بی طرف باشد. هری پاتر هر چه باشد, باز هم غربی است. عقايد نژاد پرستانه, عمدا يا سهوا, در ششمين جلد آن ظهور کرد و روی کسی خط کشيد که روزگاری شخصيت مهمی در هری پاتر بوده است.
رولينگ نژاد پرست نبود. اما غربی که هست. در غرب که زندگی می کند. تلاش خاموش او برای بی طرف ماندن نتيجه ای نداد. چو چانگ رفت. فقط چون شرقی بود. فقط چون سياست امروز غرب, عليه شرق است.
چو چانگ فقط نمونه کوچکی از سياست غرب است. سياستی که به يک شخصيت در يک داستان تخيلی رحم نکرد. کاش سياست مداران غرب می دانستند که ادبيات و سياست, اصلا با هم جور در نمی آيند.
چو چانگ: دختری شرقی که سياست برکنارش کرد
هری پاتر کتاب نژاد پرستانه ای نيست. چون دنيای بچه ها, دنيای نژاد ها و رنگ ها نيست. هری پاتر مال سياست نيست. ادبيات و سياست هيچ ارنباطی با هم ندارند.
در هری پاتر, شخصيت ها مال همه جايند. سفيد و سياهی در کار نيست. غرب بر شرق برتری ندارد. دنيای هری پاتر, دنيای اين حرف ها نيست. سياست فقط مال ماگل هاست.
کدام هری پاتريستی هست که چو چانگ را نشناسد. دختر زيبای ريون کلايی که دل هری محبوب را برد. کسی که هری با او عشق و جدايی را تجربه کرد. دختری شرقی با رفتاری غير قابل پيش بينی که گاه لحظات شادی را پديد می آورد و گاه لحظاتی که فقط می شد به قتلش فکر کرد.
چه شد که دختر زيبای شرقی جايش را در قلب هری به جينی داد؟ هری به راحتی از او دست برداشت. رولينگ با چنان سادگی ای بی تفاتی هری را نسبت به او نشان داد که انگار هری هيچ گاه به او عشق نورزيده است. چگونه می توان از لحظات ناب با هم بودن آن دو چشم پوشيد؟ اين ديگر چه عشق آبکی ای بود که با يک تلنگر جايش را به بی تفاتی داد؟ از رولينگ بعيد بود که اين عشق را, با آن لطافت ها و زيبايی هايش, اين چنين ساده, دور بيندازد.
بايد واقع بين بود. چند سال بود که هری جينی را می شناخت؟ مگر می شود يک هو عاشق شد؟ هری که در طول اين سال ها حتی به جينی فکر هم نکرده بود, چگونه بعد از يک تابستان عاشق سر و دست شکن جينی شد؟ اين عشق ديگر از چه نوعی است, ما که نمی دانيم.
چو چانگ شرقی ما, اصلا از داستان هری پاتر حذف شد. انگار نه انگار که اصلا وجود داشته است. در کتاب "هری پاتر و شاهزاده دورگه" حتی اسم او به زحمت جند بار آمده است. گويی نويسنده از تکرار آن نام اکراه داشته است.
در دنيای امروز, سياست خود را با همه چيز قاطی می کند. وقتی ادبيات در امان نماند يعنی هری پاتر هم ديگر نمی تواند بی طرف باشد. هری پاتر هر چه باشد, باز هم غربی است. عقايد نژاد پرستانه, عمدا يا سهوا, در ششمين جلد آن ظهور کرد و روی کسی خط کشيد که روزگاری شخصيت مهمی در هری پاتر بوده است.
رولينگ نژاد پرست نبود. اما غربی که هست. در غرب که زندگی می کند. تلاش خاموش او برای بی طرف ماندن نتيجه ای نداد. چو چانگ رفت. فقط چون شرقی بود. فقط چون سياست امروز غرب, عليه شرق است.
چو چانگ فقط نمونه کوچکی از سياست غرب است. سياستی که به يک شخصيت در يک داستان تخيلی رحم نکرد. کاش سياست مداران غرب می دانستند که ادبيات و سياست, اصلا با هم جور در نمی آيند.
یک نظر دیگه