کوییدیج، بازی دیگری از هری پاتر افسانه ای

بیایید با قوانین کوییدیج اشنا شویم.

در این بازی 3 نوع توپ وجو دارد:

1 – سرخگون.
2 – توپ های باز دارنده.
3 – گوی زرین.

توپ های بازی:

سرخگون:
از زمان قدیم سرخگون را بر خلاف توپ های دیگراصولا جادو نمی کردند و صرفا یک توپ چند تکه چرمی بود که نواری به ان متصل بود،زیرا بازیکنان مجبور بودند ان را با یک دست بگیرند یا پرتاب کنند. با کشف افسونهای گیرشی دیگر اتصال نوار ضرورتی نداشت زیرا بازیکن مهاجم می توانست بدون این ابزار با یک دست چرم افسون شده را نگه دارد. سرخگونهای جدید، 35 سانتی متر قطر دارند و بدون درز هستند و طوری جادو شده اند که اگر از دست بازیکن رها شد سرعت سقوط ان مانند سرعت سقوط توپ در اب باشد، بدین ترتیب بازیکن مهاجم می تواند توپ را قبل از افتادن بر روی زمین بگیرد.

2 – توپ های باز دارنده:
اولین توپ های بازدارنده سنگ های پرنده بودند که تراشیده شده و به شکل توپ در امده بودند. اما این توپ های بازدارنده یک ایراد مهم داشتند که ممکن بود بر اثر ضربه چماق خرد شوند ودر این گونه موارد خرده سنگها تا پایان مسابقه بازیکنان را تعقیب می کردند. امروزه جنس همه توپهای بازدارنده از اهن و قطر انها 25 سانتی متر است. توپ های باز دارنده را طوری جادو می کند که تک تک بازیکنان را تعقیب کند. اگر توپ بازدارندهای را به حال خود رها کنند به بازیکنی حمله می کند که از همه نزدیکتر است و وظیفه بازیکنان مدافع دور کردن انها از بازیکنان تیمشان است. 

3 – گوی زرین:
گوی زرین به اندازه یک گردوست و ان را طوری جادو کرده اند که که در حد امکان از به دام افتادن بگریزد. بازی کوییدیج با گرفته شدن گوی زرین به پایان می رسد و هر جستجو گری که بتواند گوی زرین را بگیرد 150 امتیاز برای تیم خود کسب میکند.

قوانین بازی کوییدیج
1 – هیچ محدودیتی در ارتفاع پرواز بازیکنان در طول مسابقه ندارد اما خروج بازیکنان از مرز محوطه بازی مجاز نیست و در صورتی که بازیکنی ازمحدوده زمین بازی بیرون برود تیم خطاکار موظف است سرخگون را به تیم مقابل بدهد.  
 
2 – کاپیتان هر تیمی می تواند با علامت دادن به داور تقاضای وقت استراحت کند. این تنها زمان در طول یک مسابقه است که پای بازیکنان به زمین می رسد. اگر مسابقه ای بیش از    12 ساعت به طول بیانجامد مدت زمان استراحت حداکثر به 2 ساعت نیز می رسد. بازنگشتن بازیکنان تیم پس از 2 ساعت به محوطه زمین موجب محرومیت ان ها از ادامه مسابقه خواهد شد.  

3 – اگر داوربرای تیمی ضربه پنالتی اعلام کند بازیکن مهاجمی که ضربه پنالتی را می زند باید از حلقه مرکزی زمین به سمت منطقه گل زنی پرواز کند. در هنگام ضربه پنالتی همه بازیکنان به غیر از دروازه بان تیم مقابل باید دور از این محوطه قرار بگیرند.   

4 – بازیکنان می توانند سرخگون را از دست حریفان بقاپند اما در هیچ شرایطی نباید دست بازیکنان به بدن بازیکن صاحب سرخگون برخورد کند.
 
5 – در صورت مصدوم شدن بازیگن هیچ گونه جایگزینی مجاز نبوده و مسابقه بدون حضور ان بازیکن مصدوم ادامه می یابد.
 
6 – بازیکنان مجازند چوب دستی خود را در محوطه بازی همراه داشته باشند اما تحت هیچ شرایطی نباید از ان بر علیه اعضای تیم مقابل یا جاروهایشان، داور، توپ های مسابقه و یا تماشاگران استفاده کنند.
 
7 – مسابقه کوییدیج فقط با گرفتن گوی زرین یا با توافق کاپیتان دو تیم به پایان می رسد.

خطاهای بازی کوییدیج :
در واقع قوانین برای نقض شدن تصویب می شوند. حدود 700 خطا در کوییدیج ثبت شده است که هر 700 خطا در مسابقه نهایی اولین دور مسابقات جام جهانی کوییدیج در سال 1473 به انجام رسیده است. اما فهرست دقیق این خطاها هرگز دردسترس عموم جادوگرها قرار نگرفت چون مسئولین بر این عقیده اند که اگاهی جادوگران از این خطاها ممکن است باعث شکل گیری خطاهای جدید شود.

10 خطای مهم و رایج در کوییدیج به شرح زیر است.

1 – قاپ زنی:
گرفتن جاروی حریف برای کند کردن سرعت حرکت یا متوقف کردن او. 

2 – ضربه زنی:حرکت به سوی بازیکن حریف برای برخورد با او.
 
3 – قفل زنی:
قفل کردن دستگیره های جادو به منظور منحرف کردن بازیکنان حریف از مسیر.

4 – جرزنی:
این خطا مربوط به مدافعان است. یعنی پرتاب توپ های بازدارنده به سوی جمعیت که منجر به توقف بازی و دخالت مسئولین برای حفظ امنیت تماشاگران می باشد. گاهی اوقات بازیکنان بی وجدان این خطا را برای ممانعت از گل زدن مهاجم حریف انجام می دهد.  

5 – ارنج زنی:
استفاده نا به جا از ارنج برای پرت کردن حریف.

6 – پشت زنی:
این خطا مخصوص دروازه بان ها است. استفاده از هر قسمت بدن برای بر گرداندن سرخگون از درون حلقه. دروازه بان باید در جلوی حلقه قرار گیرد نه پشت ان.

7 – گوی گیری:
گرفتن گوی زرین برای هر بازیکنی به غیر از جستجوگر خطا محسوب می شود. حتی این بازیکنان نباید با گوی زرین تماس پیدا کنند. 

8 – دست نشاندگی:
این خطا فقط مخصوص مهاجمان است. ورود بیش از یک مهاجم به منطقه گل زنی خطا محسوب می شود.

9 – سرخگون گیری:
تماس دست با سرخگون هنگام عبور ان از حلقه خطا است . یعنی مهاجم باید حتما سرخگون را پرتاب کند.

10– سرخگون کاری:
دست کاری کردن سرخگون مثلا سوراخ کردن ان برای اینکه سریعتر یا در مسیر زیگزاگی حرکت کند.

اشنایی با پست های کوییدیج:

1 – دروازه بان:
نقش دروازه بان در طول سالها تغییر کرده است. در قدیم دروازه بانان مانند مهاجمان بازی می کردند و فقط مسئولیتشان بیشتر بوده است. انها مجاز بودند به تمام نقاط زمین بروند و حتی گل بزنند. وقتی منطقه گل زنی به محوطه بازی اضافه گردید وظیفه دروازبان ساده ترشد. به انها توصیه می شود دراین منطقه بمانند و مراقب دروازه ها باشند ولی انها می توانند برای ترساندن مهاجمین تیم حریف یا عقب راندن انها از منطقه گل زنی بیرون بیایند.

2 – مدافعان:
وظیفه مدافعان از قدیم تا به حال تغییر زیادی نکرده است و احتمال می رود که این بازیکنان از زمان ابداع توپ های بازدارنده در این بازی حضور یافته اند. وظیفه انها محافظت از بازیکنان تیمشان در برابر حمله توپ های بازدارنده است و این را به کمک چماق هایشان انجام می دهند. بازیکنان مدافع هیچ گاه گل نزده اند و هیچ مدرکی وجود ندارد که بازیگن مدافع سرخگون را گرفته باشد. مدافعان برای دور کردن توپ های بازدارنده به نیروی بدنی زیادی نیاز دارند و باید حس تعادل زیادی داشته باشند زیرا ممکن است برای ضربه زدن به توپ های بازدانده از هر دو دست کمک بگیرند. 

3 – مهاجمان:
بیشتر ساحره ها مشتاق بازی در این جایگاهند. قدیمیترین بازیکنان در ورزش کوییدیج مهاجمان هستند. زیرا این بازی زمانی تنها گل زدن بود. بازیکنان مهاجم سرخگون را به هم پاس می دادند و هر بار که ان را درون حلقه پرتاب می کردند 10 امتیاز می گرفتند. تنها تغییر برجسته ای که در نقش بازیکنان مهاجم ایجاد شد در سال 1883 اتفاق افتاد. در این سال قانون جدیدی طرح شد که بر طبق ان فقط مهاجمی که سرخگون را به دست دارد می تواند وارد منطقه گلزنی شود و اگر بیش از یک مهاجم وارد منطقه شود گل انها پذیرفته نخواهد شد.
این قانون به منظور ممنوع کردن (دست نشاندگی) طرح شد. حرکتی که در ان دو مهاجم وارد منطقه گل زنی شده و دروازه بان را کنار می زند تا یکی از حلقه های دروازه برای گل زدن مهاجم سوم اماده شود.  

4 – جستجوگر:

بازیکن جستجوگر به طورمعمول سبک وزن ترین و تیز پروازترین بازیکن است که باید چشمهای تیز بین داشته باشد و بتواند با یک دست یا بدون استفاده از دست پرواز کند. بازیکن جستجوگر بیش از هر بازیکن دیگری در معرض خطای بازیکنان حریف قرار دارد و این به خاطر اهمیت این بازیکن در نتیجه نهایی مسابقه است. جستجوگر یک تیم بهترین و با عظمت ترین بازیکن تیم است اما معمولا با بدترین نوع اسیب ها مواجه می شود.

پایان.