اگرچه در آفریقا تعدادی مدارس کوچکتر هم وجود دارد، فقط یکی از آن‌ها توانسته در مقابل سختی‌های روزگار دوام بیاورد – حداقل هزارسال – و به شهرت بین‌المللی رشک‌برانگیزی دست پیدا کند؛ واگادو1، بزرگترین مدرسه جادوگری که پذیرای جادوآموزان از سراسر قاره‌ی پهناورآفریقا می‌باشد. تنها آدرسی که از آن داده شده «کوهستان ماه» است؛ بازدیدکنندگان از عمارتی خیره کننده می‌گویند که در دامنه‌ی کوه تراشیده شده، پنهان در مه بوده و گاهی به نظر می‌رسد در هوا معلق است. غالب جادو (و برخی می‌گویند همه‌ی آن) از آفریقا سرچشمه می‌گیرد و فارغ‌التحصیلان مدرسه‌ی واگِدو مهارت ویژه‌ای در نجوم، کیمیاگری و دگرگون‌نمایی دارند.


چوبدستی یک اختراع اروپایی است و اگرچه جادوگران آفریقایی در قرن اخیر آن را به عنوان ابزاری کارآمد به کارگرفته‌اند، بسیاری از جادوهای آن‌ها، به سادگی با اشاره انگشت و یا حرکات دست انجام می‌شوند. همین مسئله، دفاعیه‌ای قدرتمند برای دانش‌آموزان واگِدو در مقابل اتهام نقض قانون بین‌المللی رازداری محسوب می‌شود. («من فقط داشتم براش دست تکون می‌دادم، نمی خواستم که فک‌ش رو بیارم پایین.») در سمپوزیوم بین المللی جانورنمایی اخیر، مدرسه‌ی واگدو با نمایش تغییرشکل هماهنگش غوغایی به پا کرده و توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. بسیاری از جادوگران و ساحرگان مسن‌تر و باتجربه‌تر، با دیدن بچه‌های چهارده ساله‌ای که می‌توانستند به اختیار خود تبدیل به فیل یا چیتا شوند، احساس خطر کردند؛ حتی آدرین تاتلی2 (جانورنمای موشِ کور) از این بابت یک شکایت رسمی برای کنفدراسیون بین المللی جادوگران ارسال کرد. لیست بلندبالای دانش‌آموزان سابق واگدو، شامل باباجیده آکینگباده3 می‌شود که جانشین آلبوس دامبلدور به عنوان رئیس عالی کنفدراسیون بین‌المللی جادوگران شد.


دانش آموزان توسط خواب‌برهایی که مدیرمدرسه‌ی وقت، ارسال کرده‌است مطلع می‌شوند که حق ورود به واگدو را کسب کرده‌اند. خواب‌برها در رویای دانش‌آموزان ظاهر می‌شوند و نشانه‌ای برای آن‌ها به جای می‌گذارند، معمولا یک سنگ حکاکی شده که بچه‌ها هنگام بیدار شدن آن را در دستشان می‌بینند. هیچ مدرسه دیگری از این روش برای گزینش شاگردان استفاده نمی کند.

***
1. Uagadou
2. Adrian Tutley
۳. Babajide Akingbade