بوسه ی هرمیون به رون ,

تاثیر گذارترین قسمت کتاب هفتم اون بخشی بود که هری رازهایی در مورد دامبلدور فهمید و بعدش رفتن به خاطرات اسنیپ (بی چاره)

مردن دابي كه اوج غم بود.بيجاره اخرين حرفي كه زد "هري باتر"بود.مردن فرد هم غمن انكيز بود.اخرشم با لبخند مرد.مثل زندكيش.هم مردن هر يك از ادماي خوب اشك ادمو در مياورد.

لحظه ای که هری متوجه کارهایی که اسنیپ براش کرده، میشه از همه ی صحنه های تاثیرگذار تر و زیباتره، به طوری که شاید مشابهش در هیچ کدوم از کتاب های هری پاتر دیده نمیشه...

بهترین جای کتاب از نظر مطابق بودن با اصول حماسه ی فانتزی و کتاب های فانتزی..همین قسمتی بود که فهمیدیم دامبلدور چه آدمی بوده...(یه وقت نگین چرت و پرت می گما!!! پروژه ی من اصلا در باره ی هری پاتر بوده! منابع هم از کتاب:دکتر شمیسا بود!!!)D:

ببخشید تاثیر گذارتیرن قسمت کدوم کتاب ؟
به نظرمن تاثیر گذارترین قسمت اون بخشی است که ولدمورت به خانواده پاتر حمله می کنه و دشمنی برای خودش و داستانی برای ما می سازه

لحظه ی مرگ دابی واقعا ناراحت شدم.واز اون بیشتر لحظه ی مرگ فرد.

لحظه ی مرگ سیریوس هم جالب بود.ولحظه ی مر گ دامبلدور.

درکل مرگها رو بهتر از هرجای دیگه ی کتاب توصیف کرد.

راستش اون قسمتی که لرد ولدمرت بعد از مرگ سیریوس بلک وارد جسمش میشه اما وقتی که قلب هری از غم عشقی که تو وجودش بود سر ریز میشه ولدمرت نمیتونه تاب میاره "چون عشق نداشت"
عشقی که اسنیپ به لی لی داشت واقعا زیبا بود
و اون تیکه ای که همه ی بچه ها ی گروه پدر عری تغییر شکل یاد میگیرن برای این که لوپن دوستشون بود و از گرگینه بودنش خجالت نمیکشیدن و نمیترسیدن
و اون قسمتی که ولدمرت از خانواده اش میگه
و توی کتاب آخر هم صحبت های دامبلدور رو خیلی دوست داشتم بعد از رفتن هری به دنیای ما بین این دنیا و اون دنیا

کل فصل حکایت شاهزاده . تنها جایی که بغضم گرفت و های های گریه کردم . دلم واقعا برای اسنیپ سوخت.

تو کتاب شش :من از همه بیشتر واسه مرگ سیریوس گریه کردم و بعد از اون فوق العاده رو من تاثیر گذاشت و از اون موقع بود که من صد برابر عاشق هری پاتر شدم .
وتو کتاب هفت هم : مرگ دابی و مخصوصا نوشته های سنگ قبرش خیلی تاثیر گذار بود«دابی جن آزاد» .