حقیقت - سنت مانگو - نقره - شانس - قانون - اشتباه - معجون - غبار - ممکن - اثر

ديروز در كلاس * معجون * سازي پروفسور اسنيپ چه غوغايي به پا شده بود . نويل پاتيلش را خوب از * غبار * پاك نكرده بود و آن را دستمال نكشيده بود تا رنگ * نقره اي * آن خوب معلوم شود .
خيلي ها در * اثر * اين كار به بيمارستان * سنت مانگو * رفته بودند و خيلي ها هم جون سالم به در بردن ولي نويل لانگ باتمي كه هري مي شناخت از اين جور * شانس ها * نداشت .
بعضي از مامورين وزارت سحر و جادو اين * اشتباه * را * قانون * شكني مي دانند . ولي * حقيقت * موضوع اين بود كه * ممكن * بود نويل دست و يا پايش را نيز از دست بدهد .

ارادتمند شما نيلا لانگ باتم ( راستي به من گفتن اگه خواهر نويل هستم بگم . من واقعا خواهر نويل لانگ باتم در ايران هستم . )

حدود شش روزی می شد که در سنت مانگو بستری شده بود او به شفا دهندگان گفته بود که این تاثیر یک طلسم اشتباهی است
اما حقیقت امر این بود که او معجون را در یکی از ظرف های نقره پدرش درست کرده بود ، پدر به او گوش زد کرده بود که یک اشتباه ممکن است تمام قانون های معجون سازی را به هم بریزد.
به هر حال ان ظرف ، ظرف خاصی بود و نباید مشکلی برایش بوجود می آوردند ، این در حالی بود که ریموس اثر غبار گوگرد را بر ظرف فراموش کرده بود و ظرف هم درمقابل همه معجون را پس زده بود و ریموس را به بیمارستان فرستاده بود تنها شانسی که اورده بود این بود که پدرش سرپرست شفادهندگان بود وگرنه کارش به وزارت خانه میکشید.
اما چاره ای نبود ، ریموس باید میفهمید که این بیماری چهگونه خوب می شود.



خواهشا کلمات مشخص شده رو که به کار می برین با رنگ مشخصی بنویسین که دیده بشه !
تایید شد ، می تونین توی تاپیک کارگاه نمایش نامه نویسی پست بزنین ! ( بادراد ریشو )

کلمات جدید:
حقیقت - سنت مانگو - نقره - شانس - قانون - اشتباه - معجون - غبار - ممکن - اثر


نور خورشید از پنجره شرقی آشپزخانه، به داخل می تابید.در زیر یکی از میزها موجودی سبز رنگ در حال انجام کاری بود که بنظر قانونی نمیرسید.مواد مختلفی را با چاقویی نقره ای خورد، و سپس درون پاتیل کوچکی که بر روی شعله ای کم سو می جوشید، میریخت.
چشمان درشتش بر روی تکه کاغذی پوستی که در مقابلش قرار داشت به آهستگی حرکت میکرد.نمیخواست اشتباهی را مرتکب شود.با خود فکر میکرد که بالاخره این بار به کمک شانس میتواند به اربابش بپیوند و از هاگوارتز نجات پیدا کند.
چشمانش را از روی نوشته چرخاند و به حبابهایی که از درون پاتیل خارج میشد خیره ماند.تقریبا آماده بود.برای آخرین بار شروع به هم زدن معجون کرد که ناگهان متوجه صدایی از پشت در شد.با سرعت تمام معجون را سر کشید و از زیر میز به بیرون خزید.نگران نبود چون بزودی معجون اثر میکرد.
نگاهش به در خشک شد.تمام بدنش شروع به داغ شدن کرد.غیر ممکن بود معجون را اشتباهی ساخته باشد اما حقیقت گویایه چیز دیگری بود.کریچر در آن لحظه به تنها چیزی که فکر میکرد این بود که تا بحال هیچ کسی را به اندازه وینکی دوست نداشته است حتی اربابش را.

انتها - مرگخواران - شومینه - قطار - دختر - یکی - تابلو - لحظه - خالی - ظاهر
........................................................................
شرم آوره ...تو حتی نمیتونی یک بچه رو یک لحظه زیر نظر داشته باشی و مواظب باشی که نقشه های من رو خراب نکنه.
اه ....نگاه کن چه ابله هایی دوروبر من رو گرفتن بعد هم اسم خودشون رو گذاشتن مرگخواران
شرم آوره....شرم آوره
این صدای ولدمورت بود که مثل تازیانه بر سر ایگور فرود میامد.
ــ ولی ارباب شما که میدانید پاتر خیلی زرنگ و باهوش است
طوری که شما هم نتوانستید وی را شکست بدهید.تازه آن پسر و آن دختر هم همراهش بودند .

ولدمورت با عصبانیت مشتش را روی میز کوبید و گفت:
تو خودت را با من مقایسه میکنی؟
تو که نمیتوانی حتی مواظب یکی از آنها باشی خودت را با من مقایسه میکنی؟ من فقط از تو خواسته بودم
که یک کاری کنی که آنها از قطار هاگوارتز
جا بمونن ولی تو آنها رو گم کردی... کرسیو!!

ایگور از درد فریادی کشید و محکم روی زمین افتاد. و در حالی که مثل بچه ها به گریه افتاده بود التماس کرد و گفت:
ـــ ببخشید ، ببخشید ...اگر قطار را هم از دست میدادن به وسیله شومینه به هاگوارتز میرفتن.. من رو ببخشید ..به من رحم کنید.

ــ من احمق نیستم..میدونستم که به وسیله شومینه میرفتن ...
ولی این یکی از مرحله های نقشه بود.
الان هم به تو رحم میکنم. ولی وای به حالت اگر ماموریت بعدی رو انجام ندی.. آن وقت صٌبرم به انتها میرسه و گوش های تو را به جای اون تابلو به دیوار میزنم.



تایید شد ! می تونین توی تاپیک کارگاه نمایش نامه نویسی شروع به نوشتن کنین ! ( بادراد ریشو )

انتها-مرگخواران-شومينه-قطار-دختر-يكي-تابلو-لحظه-خالي-ظاهر

با حداكثر سرعتي كه مي توانست مشغول دويدن بود.مي دانست سيريوس در انتهاي راهرو انتظارش را مي كشد.به اندازه ي كافي وقت تلف كرده بود و نبايد زمان را از دست مي داد.
همينطور كه مي دويد و در عين حال به دعواي امروز صبحش با اسنيپ مي انديشيد ناگهان با دختري كه به طور غير منتظره اي از كتابخانه خارج شده بود برخورد كرد.همراه با يك جيغ كوتاه تعداد زيادي كتاب و لوله هاي كاغذ پوستي بر زمين ريخت.با خودش فكر كرد:لعنتي!اين ديگه يكدفعه از كجا ظاهر شد؟
با كلافگي به انتهاي راهرو نگاهي انداخت.رو به دختر كرد تا با عذرخواهي مختصري قضيه را فيصله دهد.مي دانست كه سيريوس نمي تواند بيش از اين منتظر بماند.اما همين كه نگاهش به دخترك افتاد ناگهان متوقف شد.
چشمان سبز رنگ دخترك با حالتي خشمگين و عصباني به او خيره مانده بودند و در عين حال مي شد سايه اي از وحشت ايجاد شده به خاطر اين برخورد ناگهاني را در نگاهش ديد.از سال گذشته تا كنون بارها از دور به اين چشمهاي شيشه اي سبز خيره مانده بود اما هيچ وقت جرأت بيان جمله اي را نداشت.
با دستپاچگي گفت:
- اه من واقعاً متأسفم.راهرو كاملاً خالي بود و من اصلاً انتظار نداشتم كسي در اين ساعت توي كتابخونه باشه...ام...مگه تو نمي خواي با بقيه ي بچه ها...
در همين موقع صداي فرياد سيريوس از انتهاي راهرو به گوش رسيد:
-هي جيمز.معلوم هست كجايي؟بهتره عجله كني دارن راه مي افتن.
جيمز در حاليكه براي جمع كردن كتابها روي زمين نشسته بود جواب داد:
-باشه سيريوس.بهتره تو بري من تا چند لحظه ي ديگه خودمو مي رسونم.

* * * * * * *
با لحني عصبي زمزمه كرد:«قطار قرمز سريع السير*» و با سرعت از حفره ي به وجود آمده در تابلو عبور كرد.
نگاهش در گوشه و كنار سالن عمومي چرخيد و روي نقطه اي در كنار شومينه متوقف شد.از پشت كاناپه هم مي شد به راحتي آن موهاي تيره ي نا مرتب را تشخيص داد.باعصبانيت فرياد زد:«معلوم هست تو احمق بي مسئوليت يه دفعه كجا غيبت زد؟من و ريموس نزديك يك ساعت توي كافه ي سه دسته جارو منتظرت بوديم.تمام مدت مثل ديوونه ها به اين طرف و اونطرف نگاه مي كرديم چون مطمئن بوديم دير يا زود از طريق راه مخفي پشت مجسمه به ما ملحق مي شي.من ِ احمق رو بگو كه اون نوشيدني هاي خوشمزه ي كره اي رو رها كردم و به مدرسه برگشتم چون مطمئن بودم اتفاق بدي برات افتاده! اونوقت تو در تمام اين مدت با خيال راحت روي كاناپه لم داده بوديو...» سيريوس حرفش را نيمه كاره گذاشت چون تازه متوجه شده بود جيمز در سالن عمومي تنها نيست.
جيمز و لي لي هر دو با نگاههايي مضطرب و متعجب به او خيره شده بودند..
سيريوس با حالتي بهت زده و دهاني باز به آنها نگاه مي كرد.گونه هاي جيمز كمي سرخ بود، عينكش كج شده بود و موهايش نا مرتب تر و به هم ريخته تر از هميشه به نظر مي رسيد.
سيريوس براي مخفي كردن خنده اش سرفه اي كرد و با دستپاچگي گفت:«...اه...من فكر مي كنم...يعني...منظورم اينه كه يه چيزي روي ميز كافه جا گذاشتم و...فكر مي كنم بايد سريعتر به هاگزميد برگردم.»سپس با عجله از حفره خارج شد.از پشت تابلو هم مي شد صداي قهقهه ي او راشنيد.جيمز با شرمندگي سرش را به زير انداخت.لي لي لبخندي زد و با شيطنت گفت:فكر نمي كنم در مورد راه مخفي پشت مجسمه چيزي به من
گفته باشي اينطور نيست؟

------------------------------------
*:اين عبارت به عنوان رمز ورود به سالن عمومي گريفيندور در داستان به كار رفته است.

افرین! خیلی پست خوب و با سوژه ی جالبی زده بودید! توصیفات خوب حالان افراد، دیالوگ های مناسب و همچین شروع و پایان جذاب، از ویژگی های مثبت نوشته ی شما بود. البته کمی در پاراگراف بندی ایراد داشتید که با خواندن پست های افرادی نظیر اسکاور برطرف خواهد شد. تایید شد.

انتها - مرگخواران - شومینه - قطار - دختر - یکی - تابلو - لحظه - خالی - ظاهر
بوووووم تررررررق
- لانگ باتم...ای ابله چند بار باید بگویم که نباید تمام ذخیره پودر تک شاخ را در پاتیلت خالی کنی.این چیزیه که دقیقا سه بار تکرار کردم.اووووه لانگ باتم من فکر میکنم که خرابکاریهای تو از لحظه ای که از قطار هاگوارتز پیاده شدی شروع شد.از پدر و مادر تو پسری خیلی با استعدادتر از تو انتظار میرفت...
بعد ازاین کلمات اسنیپ نویل دیگر هیچ نشنید.صدای دنگ دنگ مبهمی در گوشش احساس میکرد برای چند لحظه احساس کرد دیگر نمیتواند نفس بکشد.وبعد...
ایستاد و فریاد زد: نه
- چی؟
-دیگه به حرفهای شما گوش نمیکنم.متاسفم پروفسور باید یگم که دیگه از توهینهای شما خسته شدم .درسته من خرابکاری میکنم اما شما حق ندارید به من و پدر و مادرم توهین کنید.
همه با تعجب به نویل نگاه میکردند.هیچ کس تا به حال ندیده بود چنین شجاعتی در نویل ظاهر شود.
- بسیار خوب لانگ باتم .خیلی گستاخ شدی.لازمه تا یکی از اون مجازاتای سختمو تقدیمت کنم تا طرز صحبت با یک معلم رو یاد بگیری بعد از کلاس بمون تا بهت بگم چیکار باید بکنی.
نویل در حالی که نفس نفس میزد نشست.رون گفت:آفرین نویل خوب جلوش ایستادی.اما نویل نشنید چون هنوز صدای دنگ دنگ از گوشش بیرون نرفته بود.
بعد از کلاس اسنیپ نویل را فرا خواند و گفت:خوب.برات دو تا کار خوب دارم لانگ باتم.اول باید تمام شومینه های طبقه پنجم تا هفتم رو تمیز کنی و بعدش هم باید تابلوی یوریک دیوانه رو که انتهای راهروی دوم طبقه هفتم رو به زیر زمین ببری و لازمه که بگم اصلا تابلوی سبکی نیست.........
نویل از کلاس خارج شد دیگر هیچ چیز برایش اهمیت نداشت او توانسته بود برای اولین بار در مقابل اسنیپ بایستد.با احساساتی آمیخته با خشم و خوشحالی به طرف برج گریفندور برگشت و در راه با حواس پرتی به یکی از دخترهایی که از کنارش رد می شد تنه زد و او را انداخت.

دوست عزیز. سوژه، شروع و پایان مناسبی برای داستانک خود انتخاب کرده بودید. به شما تبریک میگم. تایید شدید و میتونید در کارگاه نمایشنامه نویسی پست بزنید. موفق باشید

انتها _ مرگ خواران _ شومینه _ قطار _ دختر _ یکی _ تابلو _ لحظه _ خالی _ ظاهر.

در مقابل چشمان خالی از احساس دختر،تابلویی گشوده شده بودکه در آن خاطرات مرگ خواران آینده ی ولدمورت و حرف های آن روز دراکو در قطار هاگوارتز یکی یکی ظاهر می شد.و در آن لحظه با وجود گرمای شومینه سرمای گزنده ای را احساس می کرد و نمی دانست که در عمق و انتهای این خاطرات چه چیز را جست و جو می کند.

در انتهای قطار یکی از دختران مرگخوار در یک لحظه تابلوی خالا بالای شومینه را با ظاهری مخوف برداشت !!!!!!!!!!


ناظر :
این جا با کلمات جمله نسازید ! با کلمات پست ِ رول ، که توش سوژه باشه بنویسین ! موفق باشین .

پاک خواهد شد .