دامبل به سرعت بلند شد و به سمت طبقه بالا حرکت کرد. در راه به حرف های ولدمورت فکر می کرد: اون می خواد دستور یک سری از آزمایش های گلرت رو ازش بگیره ولی اگه اونا خطرناک باشه چی؟ اگه به جادوگرها آسیب برسونه من مقصرم. آبروم میره. همه میگن دامبلدور به ولدمورت در این جنایت ها کمک کرده! ولی پای گلرت در میونه...گلرت گریندوالد!
در همان لحظه هاله ای سفید رنگ به شکل ابر از سر آلبوس خارج شد. در هاله سفید رنگ با فونت بزرگ نوشته شده بود: جامعه جادوگری یا گریندوالد؟ مساله این است!
دامبل مدتی به آن خیره شد و بعد حس در وجودش زبانه کشید و فریاد زد: گریندوالد!
با فریاد دامبل در سالن با شدت باز شد و کل محفل با چوبدستی هایی از نیام برکشیده ریختن بیرون.
-گریندوالد؟
-کجاست؟
-ما آماده ایم.
-با ولدمورت اومده؟
دامبلدور به آنها نگاه کرد و گفت: نه بابا گریندوالد کجا بود؟ من دارم با ولدی میرم یک جای خوب. شما همین جا بمونید و بچه های خوبی باشید.
محفلی ها: با ولدمورت می خواین برین سفر؟
دامبل با شور و اشتیاق گفت: نگو سفر بگو ماه عســــــل...چیزه یعنی یک ماموریته برای نجات جامعه جادوگری! البته من هیچ رفتار دوستانه ای بهش نشون نمیدم و باهاش خشک و رسمیم!
محفلی ها یکصدا فریاد زدند: دامبل با غیرت...دامبل با غیرت...دامبل با غیرت!
در همان هنگام صدایی از میز ناهار خوری به گوش رسید، صدایی که نه سرد و نه بی روح بود و بر خلاف گذشته بسیار محبت آمیز و دوستانه بود: دامبل جون خلال دندون کجاست؟
محفلی ها:

------------------------------------------------------------------------
توی پست بعدی سفر دامبل و ولدی رو شروع کنید. زیاد داستان رو در میدان گریمولد کش ندید!

50 از 10 چه پست خوبی!

سوژه جدید
نیمه شب یک شب بهاری،همه اعضای محفل در خونه شون در میدان گریمولد با خیال آسوده خرپف می کردند که ناگهان متوجه لرزیدن خونه شدند!
آلبوس پاتر با یک عکس العمل ماورا سرعت صوت خودش رو زیر تختش قایم کرد،اما سیریوس رو دید که پتوش رو بقل کرده و شصتش رو میمکه! جیمز هری پاتر و آماندا که زیر میز رفته بودن قیافه ی کرچر رو دیدند که داره لبخند ملیح می زنه!
در همین لحظه آلبوس دامبلدور که دشمن یابی دستش بود با پیژامه سفید با پس زمینه خرگوش صورتی وارد شد و آروم گفت:کریچر این افسون دفاعی کار تو بود؟
کریچر پشتش رو به افرادی که توی سالن بودند کرد و گفت : افسون ویبره!ارباب ریگولوس کشفش کرده بود!مواقعی کار می کنه که دشمنی نزدیک خونه باشه.
محفلی ها:افسون ویبره؟
- دشمن؟!
دامبلدور کلاه خوابش رو در اورد و گفت:البته!بچه های محفل،اگه ممکنه برین بالا،ولدمورت دم دره!
بعد از این که صدای تق تق و جییییغ! های بلندی به گوش رسید و همه خود را غیب کردن ، دامبلدور در رو برای مهمانش باز کرد.
- دامبلدور ، می دونی چند وقته این جا منتظرم؟!ضمنا،من گرسنمه!
دامبلدور او رو به سوی میز غذاخوری هدایت کرد ( آخر ربط دادن به اسم تاپیک!) و گفت : بشین سر میز،با هم بحث می کنیم!

بعد از صرف غذا(کوکوسبزی)
- دامبلدور،فکر کنم در جریان باشی که من می خوام گریندل والد رو پیدا کنم!
دامبلدور:گلرت؟!
ولدمورت ابرو هاش رو بالا انداخت.
دامبلدور سریع دهنش رو با دستمال سفره پاک کرد و گفت:منظورم... اینه که ... برای چه کاری؟
ولدمورت:برای اینکه دستور یه سری آزمایش هایی رو بگیرم که اون انجام داده،طبق اون چیزی که من می دونم ، تو از جای اون اطلاع داری؟درسته؟
دامبلدور که صورتش گر گرفته بود آروم جواب داد: یه ذره!
ولدمورت لبخند زد ادامه داد:خوب،پس با من میای اونجا؟
دامبلدور با تعجب پرسید: با تو؟اما ، تام من و تو ...
ولدمورت:مطمئن باش من و تو توی این سفر با هم دشمن نیستیم.دامبلدور(گویی بردن نام دامبلدور حکم مشوقی را داشت که..!)
دامبلدور با خودش فکر کرد:اگه من با تام نرم،شانس دیدن گلرت رو برای همیشه از دست می دم، و ممکنه نتونم جلوی اون آزمایش های مرگبار اون دو تا رو بگیرم...اما اگه برم...شابد لرد هم بتونه جای خالی گلرت رو برای من پر کنه!
ولدمورت پرسید:خوب نتیجه؟
دامبلدور بالحنی که سعی کرد جدی باشه جواب داد:باشه،اما من باید روی تخت سفری بخوابم!
ولدمورت صدای تق تق انگشتانش رو در اورد و گفت:باشه،پس چمدونت رو ببند که بریم برای یه سفر دور و دراز!

---------------------
موضوع در واقع شرح سفر دامبلدور و ولدمورته!

10 از 10
10 امتیاز هم به خاطر سوژه ی بسیار خوبت!
ممنون

سوژه جدید

در ژرفای پایان شب ، مادام که نسیم به رایحه ی نخستین نفس های سپیده عطر آگین می شد ، آلبوس دامبلدور از جای بر خواست ، کنج اتاق خویش را ترک گفت و در خیال خود به عالمی دیگر فرو رفت : پرفسور مک گونگال باید انتخاب من باشه ، یا گریندل والد ؟ ... نه ... چهره شاداب و با نشاط گلرت رو به چهره عبوس و خسته مینروا ترجیح میدم .

به ناگاه دو مرد قد کوتاه و فربه ظاهر شدند ، اولی سیروانوس و دومی پرانوس ؛ اولی در کالبد فرشته و دیگری شیطان ! پرانوس در حالی که سعی داشت ، لبخند چاپلوسانه خود را هنگام صحبت کردن حفظ کند رو به آلبوس گفت : آفرین بر تو ! شک ندارم که دلیل انتخابت این هست که به یک فرد با نشاط و شاداب و با روحیه خوب احتیاج داری و من اطمینان دارم که گلرت این ها رو در اختیار داره !

سیروانوس با صدای آسمانی خود که تلاشی برای تغییر در آن رویت نمی شد ، رو به دامبلدور گفت : خودت میدونی که دلیل انتخابت این نیست ! و با میل و رغبتی بیش از پیش او را نگریست .

برای دامبلدور اهمیتی نداشت که بی توجهی خودش را ابراز کند ، پس طوری به پرانوس خیره گشت که گویا صحبت مرد دیگر را نشنیده و با بی صبری خطاب به وی گفت : دقیقا درست متوجه شدی ... مسلما گلرت این ها رو در اختیار داره . در نتیجه انتخاب من گلرت هست !

اولی با صدای بلند فریاد زد : چه گناه هولناکی !

و دومی ، با صدایی بلند تر از او بانگ بر آورد : چه فضیلت پسندیده ای !

- پروفسور ... پروفسور دامبلدور ... بیدار شین ... خواهش میکنم بلند شین .

دامبلدور که غرق در خوابی شیرین و عمیق بود ، با تکان ظریفی آن را رها کرد و در عین حالی که با ابهتی وصف ناپذیر روکش زمختش را کنار میزد ، نگاهش به دنبال بر هم زننده آرامش صبحگاهی خود میدوید ؛ دختر جوانی مقابل تخت خواب وی از فرط نگرانی میلرزید و با حالتی عصبی چشمانش را روی قفل درب اتاق ثابت نگاه داشته بود .

- دوشیزه گرنجر ! اتفاقی افتاده ؟

آرامشی که همواره هری از شنیدن صحبت های دامبلدور درمی یافت را تجربه کرد ، بی مهابا به سوی او برگشت و به آرامی گفت : ب بخشید که بیدارتون کردم ، یه نفر اومده و میگه که ... میگه که از طرف اسمش ... اسمشو نبر اومده . همه پایین هستن و جلوی اون دی دیوونه رو گرفتن . آه بلندی کشید و ادامه داد : اون میخواد شما رو ببینه !

دامبلدور که گویا انتظار این ملاقات را از مدت ها پیش میکشید ، به آرامی از جایش بلند شد ، ردایی که لحظه ای قبل بر تن کرده بود را در آیینه مقابلش بر انداز کرد و در حالی که چوبدستیش را در ردایش جا میداد ، با سر به هرمیون اشاره کرد که به دیدن مهمان های ناخوانده بروند ؛ هرمیون بدون انتظار کشیدن اطاعت کرد و جلو تر از دامبلدور به سوی طبقه پایین روانه شد .

طبقه پایین
- اوه آلبوس ... خیلی وقته که انتظار دیدنت رو میکشم !

دامبلدور که چهره و رفتارش حکایت از این نمیکرد که یکی از منفورترین های دنیای جادوگری را ملاقات میکند ، با لحنی صمیمانه ، که خشم نهفته در کلام او را محو می ساخت گفت : فنریر ! نمیتونم اعتراف نکنم که از دیدنت خوشحال نشدم ، ولی چه خوب شد که بهم سر زدی ؛ مطمئنم که تام اطلاعاتی که مایلم در اختیار داشته باشم رو بهت گفته !

آغوشش را باز کرده بود و ناخن های کریهش را به نمایش گذارده بود و به خونی که از پوزه اش میچکید اشاره میکرد ، ولی با شنیدن نام تام ، به آرامی خون غلیظی که از چانه اش جاری بود را با پشت دستش پاک کرد و با ناراحتی و در حالی که زیر لب می غرید گفت : آره ... آره ، این ماموریت مهمی هست برای من و باید رضایت اربابم رو به همراه داشته باشه !

دامبلدور با خونسردی و بدون توجه به چشمان آبی رنگ او که اکنون به سرخی میگرایید پاسخ داد : حتم دارم که همینطوره


پ.ن : اگر با موضوع تاپیک نمیخوره ، یا سوژه مناسبی نیست ، سوژه جدید از ابتدای پست برداشته شه !

لطفا نقد بشه !

بزودی لینک نقد قرار داده خواهد شد
اگر در محفل ققنوس عضو بودی بهت 9 امتیاز از 10 امتیاز میدادم
دلیل کم شدن 1 امتیاز ربط ندادن به نام تاپیک است

ويولت و لاوندر تصميم ميگيرن برن به کوچه ی دياگون...همين که وارد *<شهروند جادوگر>* ميشن ، ويولت دست لاو لاو رو ميگيره و يه گوشه ی خلوت ميکشدش...ويولت که چشاش يه برق شرارت آميزی داشت رو به لاوندر ميکنه و ميگه:لاوندر تو که ميدونی منو تو
چقد دخترايه خوشگل و .... هستيم ...لاو لاو تا آخره قضيه رو ميره و بر ميگرده!!!
________
يکم اونور تر 2 تا جادوگر که خيلی خوشتيپ و جنتلمن داشتن از نمايندگی ساعتهای مچی رولکس با يه کيسه پر از جعبه های ساعت بيرون ميامدن...
________
تق!!!


-من واقعا عذر ميخوام تقصيره من بود...<جادوگر اول گفت>

-اوه مادمازل واقعاً متاسفم اجازه بديد کمکتون کنم..<جادوگر دوم گفت>

- چيز خاصی نيست فکر کنم پاشنه ی کفشم شکسته..<ويولت گفت>...مادرم برام از ايتاليا اورده بود..(ميبنده مثل بنز)


_______
ويولت که پشت به دو جادوگر نشسته بود روی زمين در حال بلند شدن بود(با يه حالات اووه !!!) که دو تا جادوگر اصلاً حواسشون به اين نبود که کيسه ساعت هشون رو زمين مونده
_______


-مرسی ..<ويولت گفت>

ويولت لاو لاو رو ديد که با موفقيت تونسته بود بپيچه به بازی!!!

-ميتونم شما رو به يه نوشيدنی کره اي دعوت کنم مادمازل؟...<جادوگری که چند لحظه پيش اون صحنه ی باور نکردنيو موقع بلند شدن ويولت از زمين ديده بود ديده بود گفت>

-اوه متشکرم ولی من بايد به يه قرار ملاقات مهم تو گرينگاتز
برم تا يه معامله ی 10 ميليون گاليونی ببندم..<ويولت گفت و ادامه داد>...ولی شما ميتونيد برام از نمايندگی منگو MNG يه جفت کفش بخريد...
(پرررررررررررو)


-با کمال ميل مادمازل .. <مرد جادوگر گفت>

________
آنها بدونه اينکه يادشون بياد که اصلاً براي چی اونجا بودن به همراه ويولت به سمت کفش فروشی رفتن و بد از جريانتی که تو مغازه افتاد سر کفش پوشيدنه ويولت و دامنه چاک دارش............ويولت ميخنديد و به سمت مرلينگاه زنانه که لاو لاو در آنجا منتظرش بود ميرفت..
________

-کارت عالی بود اينجا به تعداد نفر به نفر اعضا ساعت اصل هست مطمئنم قيمتشون 10 گاليون که هيچی 1000 تا هم بيشتره..<لاوندر گفت و پريد بغل ويوی
>

حالا نميخواد اينجا بپری بغلم ديدی من و تو نيازی به جيب بری و اينجور صحبتا نداريم؟؟ به همين راحتی!!
... <ويولت گفت و در يه چشم بهم زدن آپارت کردن>

+++++++++++++++++++++++++++++++++
ببخشيدم !! حوصلم سريده بود اومدم ديدم سوژش باحاله يه چی نوشتم ، اگه خوشتون نيومد پاکش کنيد...يکم دقت به ساعته پست بکنيد ميفهميد چی ميگم. الان 5 صبحه!!

به دلیل عضو نبودن شما در محفل ققنوس پست شما نادیده گرفته میشود اما بزودی در نقدستان محفل ققنوس نقد و امتیازدهی خواهد شد

در همین حینات(جمع حین)که شوور خانم گوریل داشتن تشریف فرما میشدن ریموس و لارتن چهار تا پا داشتن (نکته:چهار پا مال هر دو شونه زبونم لال اونا که چارپا نبودن) چهارتا دیگه قرض کردن و تا تونستن دویدن.بالاخره به در باغ وحش که رسیدن وایسادن.و با حالت دیدن که آقا گوریل بیخیال قضیه شده.

کمی بعد

دانگ با حالت هر چی از دهنش در اومد نثار حضرات لارتن و ریموس کرد.آندو که دیگه هیچی نمیتونستم بگن تسلیم شدن: .دانگ دوباره حرفشو تکرار کرد:تا وقتی ده گالیون برام نیاوردین درس نمدم .آهان را ستی باید اون دیوارچه رو هم دیوارش کنید.
ریموس و لارتن بیچاره اینبار تصمیم گرفتن با لباس مبدل یعنی شکلی برن به خیابون همین که به خیابون رسیدن دو تا بستنی زدن به بدن بی صاحاب..معذرت میخوام یعنی بدن ورزیدشون...و بعد یه آقایی رو دیدن که ده گالیون شمرد گذاشت تو کیف گا منگولیش.وآنها با حالت رفتن واسه ده گالیون خوشگل ولی مشکل...

ملت محفلی توی حیات...ببخشید حیاط خلوت ایستاده ان و دارن بر و بر دانگ رو نگاه میکنن و دانگ هم داره دیوار رو نگاه میکنه و دیوار هم داره آسمون رو نگاه میکنه و کلا همه همدیگه رو نگاه میکنن فیض میبرن!
دانگ بعد از مدتی که دیوار رو نظاره کرد به این شکل از محفلی ها میپرسه:شما به این میگین دیوار؟
دوربین روی چیزی که تقریبا با مقدار زیادی ارفاق و تک ماده میشد اسمش رو گذاشت دیوار زوم میکنه!
سیریوس میره جلو و میگه:آره دیگه.چند وقت پیش من و ریموس و بقیه ملت بیکار بودیم.گفتیم دور این تیکه زمین بی صاحاب رو دیوار بکشیم بکنیمش حیاط خلوت.با اینم میشه تمرین کرد دیگه.ببین.من بدون جادو ازش بالا میرم.
دستش رو گذاشت یه ور دیوار و از روش پرید!
دانگ:فراموشش کن!اصلا فراموشش کن!بهتره برگردیم سر همون قضیه جیب بری!شماها میدونین اصلا دیوار چیه؟!ولش کن.بریم سر همون بحث جیب بری.ولی تا وقتی که درست و حسابی جیب یه نفر رو نزنین درس بی درس.امروز که میام میخوام نفری ده گالیون پول دزدی خالص تحویلم بدین.گرفتین؟
ریموس پس مدت مدیدی محاسبه پرسید:یعنی باید ده گالیون کش بریم؟
دانگ:نه.بیشتر.شما ده گالیون رو میدین به من.خودتون میخواید چیکار کنین؟اون کیف پول رو هم بده به من.
دامبل که از شدت دپسردگی میخواست کیف پول خالی ریموس رو توی حلقش فرو کنه اون رو تحویل دانگ داد:خالیه.
دانگ:آره.ولی میدونی خودش چقدر میرزه؟خیله خب تا وقتی که ده گالیون بیشتر گیر بیارین.خداحافظ.
دانگ ناپدید شد و دامبل مدیریت رو در دست گرفت:خیله خب.با همون تقسیمات قبلی برید یه جا دزدی.دلم میخواد کسی با کمتر از بیست تا برگرده.
++++++
درون یک باغ وحش.ریموس و لارتن در حال زدن جیب یک ساحره که جلو قفس گوریل ها وایساده.
ریموس با ترس و لرز قد و بالای خانومه رو برانداز میکنه:لارتن جالب نیست که ما جیب یک خانوم رو بزنیم ها!
لارتن در حالی که به شدت در حالی جست جو در جیب اون خانومه اس میگه:اه.ساکت.بذار ببینم دارم چیـ...آها!
و با خنده یک کیف پول عظیم الچثه رو درآورد.کیف پوله همین که در اومد شروع کرد به جیغ زدن:جیــــــــــــــــــــــــــــغ!دزد.دزد.
خانومه برگشت و لارتن و ریموس دیدن که چه شباهت غریبی به اون گوریل تو قفس داره.ساحره مکرمه به این حالتبه لارتن ریموس نزدیک و اونا به این حالتعقب عقب رفتن که یهو ریموس آستین لارتن رو کشید و به قفس گوریله اشاره کرد.گوریل مهربون با قیافه دوست داتنیش به اونا نزدیک میشد
ریموس:لارتن بیچاره شدیم شوورش اومد!

مانداگاس آهی از ته دل کشید و گفت: نخواستیم بابا ، شما آخرش دزد نمی شین!
صدای همه ی محفلی ها بلند شد.
سیریوس آرام و با لحنی التماس آمیز به مانداگاس گفت: باشه بابا، دیگه شوخی نمی کنم!
مانداگاس سرش را به علامت منفی تکان داد و گفت: نبایدم شوخی کنین! اگه می خواین بریم سراغ درس دوم باید قبلش ناهار بخوریم!
محفلی ها:
مانداگاس چپ چپ آن ها را نگاه کرد و پرسید: نکنه انتظار دارین مفت و مجانی یادتن بدم؟ مغز من که کشش نداره! بعد از ناهار بهتون می گم برنامه چیه!
مانداگاس دهانش را با دستمال سفره پاک کرد و گفت: در درس اول که استعداد زیادی از خودتون نشون ندادین! این طور که من فهمیدم فقط می تونین جیب خودتون رو برنین! برای شروع درس دوم به یه فضایی که دیوار داشته باشه نیاز داریم!
ریموس با تعجب پرسید:مگه ما این جا دیوار نداریم؟
مانداگاس جواب داد:منظورم فضای بازه!
ویولت با هوش و ذکاوت فراوان پرسید: می خوایم ازش بریم بالا؟
مانداگاس گفت: آره ، اما بدون استفاده از جادو!
محفلی ها:
مانداگاس با تعجب به آن ها نگاه کرد بعد از یک تامل کوچیک!یعنی بعد از این که یک سیگار رو از تو جلدش در اورد و اون رو روشن کرد و و آن قدر کشید تا به ش رسید!گفت: بله بدون جادو! خونه خیلی از جادوگران افسون های حفاظتی داره. یکی از مهم ترین افسون ها که تقریبا بیشترین استفاده رو داره از روی رد جادو پی می بره که جادوگر یا ساحره ای وارد خونه می شه یا نه!حالا متوجه شدین؟!
محفلی ها با سر جواب مثبت دادند.سیریوس با درنگ گفت: ما یه حیاط خلوت این جا داریم.می تونیم اون جا تمرین کنیم.
مانداگاس محکم روی میز کوبید ( که باعث چپ شدن ظرف غذا و چشم غره اعضای محفل شد) و فریاد زد: پیش به سوی حیاط خلوت!

تمامی پستهای زده شده امروز تا فردا عصر نقد خواهد شد.موفق باشید.با احترام.

_لاوندر نيگا کن اون رون و هرميون نيستن؟!!
لاوندر به سرعت برگشت و ویولت چوب دستی اش را تکان داد و گردنبند به راحتی در دستانش قرار گرفت.
لاوندر وقتي برگشت و گردنبند رو ديد.نيشش رو وا کرد و گفت:
بيا ويولت ساعت رو پس ميدم،اون گردنبند رو بهم بده!!
ویولت به این شکل در اومد:

------------------------------
ریموس به ته کلاس سینه خیز رفته و از زیر میزی که دامبی داشت کنا راون تمرین می کرد ،پاهای دامبی را سفت چسبید:
خواهش می کنم!عاجزم!علیلم! به من کمک کنید!شونصد سر عائله دارم!دو تا زن دارم!
در اين لحظه صداي تانکس(رو پس زمينه ذهن ريموس ميکس ميشه:تو فقط بيا خونه! )
ريموس در حالي که سعي ميکنه از به هم خوردن دندوناش جلوگيري کنه ريش دامبل رو ميگيره ميکشه:دو نات رد کن بياد...
دامبل اشکاش رو پاک ميکنه و يه دونه اسباب بازي کوکي ميده به ريموس:برو عمو جون باهاش بازي کن!
ريموس با خشانت فراوان اسباب بازي رو توي ريش دامبل فرو ميکنه و کيف پولش رو در مياره ميذاره تو جيبش،توجه داشته باشين که دامبل داشت اشکش رو پاک ميکرد اصلا تو حس کاراي ريموس نبود!!
بعد از رفتن ريموس دامبل کيف چرمي رو که از ريموس کف رفته،از تو ریشش در میاره و بازش می کنه و به این شکل( )در میاد.
_این که از لارتن اون ور تره!یه ذره اون ورتر!
سيريوس در حال شمارش چند گاليونه:يک،دو،سه،..اين دامبي هم پولدار بود و ما نميدونستيم؟!

وقتی ماندی آپارات کرد و رفت،البوس به ملت محفلی نگاهی انداخت. بعد گفت:
-خب،پس تمرین میکنیم.کی اینجا از همه پرت تره؟
ملت با حالت به سمت لارتن برمیگردن.و به دوباره سرشونو به سمت ویولت برمیگردونن.
-بیخود به من نگاه نکنید!این همه ادم پرت تر از من!
البوس که از نگاه های اسلوموشن ملت خسته شده میگه:
-باشه!اصلا نمیخواد..خودم یکی اتونو امتحان میکنم.لارتن بیا اینجا پسرم...
لارتن به سمت آلبوس میره و روبروی اون وایمیسته.
-ام..چه خبر؟
-سلامتی.
-ا!اونجا رو کفتر..نگاه کن!نارنجیه!
با شنیدن این حرف لارتن سرشو به شدت به سمت عقب برمیگردونه و روی در و دیوار و همه جا رو نگاه میکنه که کفتری نارنجی پیدا کنه. در همون لحظه البوس داره به شدت عرق میریزه و جیبای لارتنو میگرده و زیر لب میگه:
-بابا این که از منم گداتره!
و وقتی چیزی پیدا نمیکنه،بعد از اتمام کارش،دو گالیون به لارتن میده(چه دل رحمیه این البوس!چه دزد باشرفی!).در همون لحظه سارا از پله ها میاد پایین و میگه:
-ا؟شروع کردید چرا منو صدا نکردید!
ویولت که نزدیک سارا بوده،بهش میگه.
-ا!سارا،اینجای لباست کثیف شده!
و پشت لباس اونو نشونش میده. سارا تلاش میکنه که سرش به پشتش برسه و در این بین،ویولت ماهرانه چوبدستی اونو از دستش میکشه بیرون.
سارا:من نمیتونم پشتمو ببینم!
البوس و ریموس برای ویولت دست میزنن.
سارا:ا!من الان چوبدستی تو دستم نبود؟واقعا که!از حالا الزایمر..
-نه باب.بیا،اینم چوبدستی ات!
سارا با تعجب چوبدستی اشو از ویولت میگیره و میگه:
-عجب...چطوری این کارو کردی؟
-نا سلامتی ما دزد بودیم...نه؛منظورم اینه که.بوق به نویسنده که زود آدمو لو میده!()من دزد که نبودم،چیز بودم...چی میگن...دله دزد!افتابه میدزدیدم و از این چیزا!
البوس:
بعد از مدتی بالاخره البوس میگه:
-به گروه های دونفری تقسیم بشید و تمرین کنید. لارتن تو با ریموس تمرین کن.
ریموس: این خاک هم تو جیباش نیست..چه برسه به پول!
البوس :نه دیگه!هر کی از هر کسی چیزی دزدید،بهش برمیگردونه!
ملت:
-سارا تو با الیشیا تمرین کن.ویولت با لاوندر و منم با سیریوس!زود باشید!
--------------------------------
شرمنده اگه بد شد!ما تسلیم!

-دیریررررررریگ...دییییینگ

صدا از گوشه آشپزخونه می اومد.همه بی خیال درس شدن و رفتن ببینن چه خبره.

-ااااااا عجب رنگی داره!

-این مال کیه؟

-پاکت پی سیه!!دوربینش هفته!

دانگ که به صورتبه ملت خیره شده بود تو دلش گفت:پیر میشم تا از اینا دزد بسازم!!

سارا که موهاشو توی دیسپلیه گوشی مرتب می کرد گفت:دانگ این مال توا؟

دانگ:اوهوم چوبدستیتو دربیار یادت بدم.

سارا دستشو توی جیبش کرد ولی از چوبدستی خبری نبود.
-چوبدستیم نیست!بذار برم بیارمش.

دانگ دستشو از جیبش درآورد و چوبدسیتیه همه اعضا محفل از جمله آلبوس رو روی میز گذاشت.
ویولت:عجب دزدیه!

دانگ:دزد جد و آبادته!

ویولت:ازت تعریف کردم بابا

دانگ چرخی زد و گفت:درس اول که آسون ترین روش کسب درآمد بی دردسره,اسمش جیب بریه! رمز این کار پرت کردن حواس سوژست.

آلبوس سعی می کرد قبل ار اینکه کسی ببینه چوبدستی رو از روی میز برداره گفت:انقدر اطوار نیا یاد بده بره دیگه.

دانگ:گفتم دیگه,همین بود.باید یه آدم گیج پیدا کنید و حواسشو پرت کنید.

آلبوس که صورتش بنفش شده بود گفت:یالا بیا بهمون تمرین بده.

دانگ:نه بابا,یه ساعت بهم دادی انتظار داری کل روز اینجا معطل بشم؟فعلا حواس پرت کردنو تمرین کنید تا بعد...اینجا سوژه خنگ راحت گیر میاد.
او به آلبوس چشمکی زد و آپارات کرد.