هکتور کمی خم و راست شد و گفت:
-ارباب این شکلک خنده یعنی این که الان شما نیشتون تا بلاگوش بازه؟

لرد ابتدا دهانش را تبدیل به یک خط راست کرد و سپس چوبدستیش را بالا آورد و دوباره به هکتور کروشیو زد اندازه هندوانه شب کریسمس!
ملت مرگخوار بدون توجه به هکتور که روی زمین بندری میزد به اربابشان چشم دوختند. مرلین سمت لرد رفت و کت شلوار دامادی را به اربابش داد.
-عجب... این ما رو بدجور یاد یه چیزی میندازه...

نجینی کمی خم و راست شد و صرفا برای اینکه در دل پدرش مهر بیندازد با مژه هایی ریمل زده و زبان ماری با چاشنی عشوه گفت:
-نه بابایی... بپوشش خوشگله!

لرد که از خشم رنگ به رنگ میشد رو کرد به مورگانا و کروشیو زد! گفت:
-ما خوشگل بپوشیم؟ ما باید خوفناک بپوشیم نه خوشگل! کروشیو هکتور...کروشیو دوباره مورگانا!

نجینی که از رفتار لرد شگفت زده شده بود با تعجب گفت:
-پدر جان مگه نباید به من کروشیو بزنید؟

اما گوش لرد به هیس هیس های ناجینی بدهکار نبود. بنابراین لرد بار دیگری به یکی از مرگخواران از همه جا بی خبرش که زبان ماری نمیدانستند کروشیو زد.
ناگهان لرد چوبدستی پر ابهتش را پایین آورد. چشمان سرخش برقی از عصبانیت زد و لحظه ای بعد، این فریاد های لرد سیاه بود که خانه ریدل را می لرزاند.
-این از همون مدل لباس هاییه که اون زری قاطر ملعون می پوشید. کروشیو سند تو آل!

مورگانا چشم غره ای به هکتور رفت، دهانش را باز کرد تا چیزی بگوید که...
در باز شد و نجینی خودش را با شدت، به داخل پرت کرد.
لرد سیاه چوبش را بالا برد تا طبق معمول به ملت کروشیو بزند.
نجینی ابرویش را بالا برد:«بابا؟»
لرد خیلی سریع مسیر دستش را منحرف کرد و به مرلین، هکتور و مورگانا کروشیو زد:«شما چرا به دختر من ادای ادای احترام نکردین؟هان؟!»
مرلین از درد به خودش پیچید:«ورودشون خیلی ناگهانی بود خب!»
لرد سرفه ای کرد:«حالا هر چی!»
نجینی با نیش باز گفت:«اکشال نداره!دفعه ی بعد ایشالله! حالا بابا اونا رو ول کنین!ببینین براتون چی آوردم...
کت و شلوار مشنگی راه راه گورخری که دستش بود را با افتخار بالا آورد:«اینم لباس که

برای رفتن به سازمان ملل بپوشین!»
لرد اخمی کرد:«تو انتظار داری من این لباسو بپوشم؟تو منو با مشنگا هم سطح می دونی؟»
نجینی دستپاچه نگاهی به مرلین کرد وکمک طلبید:«این حرفا چیه؟جادوگرا هم می پوشن از اینا! مارک دارم هست تازه!اون کسی که لباسا را ازش کش رفت...اِ!چیزه...یعنی خریدم گفت که کت و شلوار دامادیشه!نه!یعنی کت و شلوار دامادیه! مثل این که این مارک خیلی معروفه!»
مرلین برای باز کردن لرد سیاه از سرشون، با لحن ملکوتی ادامه داد:«همین الان آیه ای بر من نازل شد، همه ی جادوگران از این پس،باید کت و شلوار دومادی بپوشن به جای ردا!»
هکتور گفت:«اصلا من همین الان میرم کت و شلوار دامادی می گیرم می پوشم!»
مورگانا:«منم باهات میام!»
لرد کروشیو ای به آن دو نفر زد و گفت:«بیخود!الان شما باید بیاین کمکم کنید کت و شلوار دامادیمو بپوشم!»

لرد که دوباره با دیدن لباس خون مبارکش به جوش آمده بود غرید:
-کروشیو مرلین با این لباست! کروشیو مورگانا که ما رو دوباره به یاد این لباس مزخرف انداختی...
مرلین که جان ملکوتی خودش را در خطر دید، اعتراف کرد:
-ارباب، اصلا من اعتراف میکنم، این لباس رو من ندوختم. یعنی من دوختم، ولی رنگش کار من نبود. اون هکتور بوق شده اومد به من گفت یه معجون داره که میتونه همون چیزی باشه که شما فرمودین. من بی تقصیرم.
لرد چشم غره دیگری نثار مرلین کرد و غرید:
-بگو بیاد این هکتو بوق شده که همه جا سرک میکشه. خودتم از جلو دیدمون دور شو تا ندادیم دخترمون زهرش رو بریزه روت.
دقایقی بعد...
بــــــــــــوم
در از جا کنده شد و هکتور ویبره زنان به داخل پرت شد:
-اربابا... ای والاقدرتا! ای یگانه...
ادامه جمله هکتور با نور سبزی، که موهایش را لمس کرد و نیمی از سرش را کچل کرد، قطع شد.
-ارباب غلط کردم. اصلا چی کار کردم؟
-این چه طرز وارد شدن به اتاق ماست؟ این لباس رو تو برای ما درست کردی؟
هکتور نگاه نگرانش را به لباس دوخت:
-من غلط کرده باشم ارباب. به مرلینم گفتم صبر کنه. عجله کرد، معجونو ریخت روش.
لرد غرید:
-از حالا وظیفه لباس ما با تو و مورگاناست. فقط هم تا فردا فرصت دارید.
هکتور نگاهی به مورگانا کرد:
-ارباب من نمیتونم با ایشون کار کنم. معجون های منو قبول نداره.
لرد نگاهی به مورگانا انداخت:
-قبول نداری مورگانا؟

خلاصه:

قراره روز تولد لرد به نام "لرد ولدمورت مذگان" نامگذاری بشه.این مصوبه از دیوان عالی هم عبور کرده و رسمی شده و قراره که لرد در صحن علنی سازمان ملل جادوگری شرکت کنه و این اتفاق رو رسمی کنه. لرد مشغول آماده کردن مقدمات و لباس و متن سخنرانیش می شه.
تهیه لباس لرد به عهده مرلینه.ولی هیچکدوم از لباسایی رو که مرلین تهیه می کنه لرد نمی پسنده. در آخر مرلین به کمک هکتور لباسی پیدا می کنه که رنگش با تغییر احساسات لرد تغییر می کنه و در صورت لزوم کروشیو هم می زنه.لرد در حال حاضر لباس رو گرفته دستش و داره مرلین رو مرلین کش میکنه که چرا لباس من صورتیه !
--------------------------------------
لرد چشم غره ای تحویل مرلین داد که با کمی ارفاق نسبت به باسیلیسک، میتوانست پس از نگاه مرگبار گنده لات مارها، رتبه دوم نگاه های مرگبار را احراز کند.
مرلین که نمیدانست به جز ریش گره اندر گره خودش، به چه چیزی میتواند متوسل شود، سعی میکرد با رشوه دادن به چیزهایی ماورایی که حتی خودش هم ماهیت آنها را نمیدانست، حال لرد را کمی بهتر کند. البته اگر مقدور بود!!!
لرد مجددا لحظاتی به لباس نگاه کرد و متوجه شد رنگ صورتی لباس نه تنها کمرنگ نمیشود، بلکه ظاهرا به طرز غریبانه ای میل دارد به جای صورتی،قرمز باشد. آنهم از نوع جیغ گریفندوری! بنابراین چوبدستی ملوکانه استخوانی را بالا گرفت اما هنوز وردی جاری نساخته بود که صدای پاقی شنیده شد و یک نفر آدم دودی و سیاه و چقر با موهای بلند،در اتاق لرد ظاهر شد. در حالیکه زیر لب غر میزد.

- ای بر اون روحت لعنت مرلین! می مردی اینو یه کم خطرتر نازل میکردی؟

یک نفر آن پشت ها میپرسد این بخت برگشته الان در اتاق شخصی لرد چه غلطی میکند؟ عرض میکنم الان خدمتتون آقای کرگدن... نه ببخشید کارگردان...

- کروشیو!!!

این صدای لرد بود که از بحث نویسنده و کارگردان به تنگ آمده...

- آخــــــــــــ .....ارباب نزن ارواح جدت... میگم میگم.... اماااان

مورگانای بیچاره که از طلسم شکنجه به شدت به خود میپیچد ناله کرد.

- ارباب جان.ای قدر قدرت.... ای قوی شوکت....نزن تو رو جون دخترت!

لرد طلسم را برداشت.

- بنال تا به جرم قسم خوردن به جان مبارک دخترمان نکشتیمت!
مورگانا که حالا توانسته بود بایستد، خاک و زغال و گرت و اشغال را از روی خودش پاک کرد و وقتی دید لرد به طرز خفنزی، بهش زل زده، گرت و آشغال ها را ریخت توی جیب ملکوتی مرلین بیچاره!
- والا ای ابر ارباب! اقایی که شما باشی! اوشونی که داری میبینیش. گفت من پیرم و پیرم و میلرزم ....
هنوز حرف مورگانا تمام نشده بود که لرد و مورگانا متوجه حرکات نیمه موزون مرلین شدند. لرد گفت:
- حیف که نمیشه بزنم پس گردن ملکوتی ات ! بیشین بینیم باااا. واسه من حرکت میزنه!
مورگانا خنده مخفیانه اش را با چشمغره لرد قورت داد و گفت:
- اقا بی حاشیه! اووشون ما رو برد اتاق خودش گفت کمکش کنم این یادداشت های از قرن بوق تا حالاشو مرتب کنه. و اگه از چیزی هم خوشم اومد میتونم کپی کنم واسه خودم! حالا بماند من در ازمنه های قدیم کمر به قتل اوشون داشتم ولی حالا که زیر سایه اربابیم دیگه....ایشون یه یادداشتی داشت با مضمون آپارات در هر حالت و با هر لباس... حالا حکم لباسش چی بود من نیدونم. ما اومدیم تمرگیدیم روی صندلی و این کاری رو که یادداشت این گفته بود کردیم! که البته تنها حسنش شرفیابی به حضور ارباب بود و الا گند خورد به ریخت و رختمون! مرلین دادا تو چرا اینقدر با لباس ملت مشکل داری؟ میترسم اخرش یه فرضیه از خودت در کنی با مضمون آدم کشی با لباس!
و بعد نگاهش افتاد به دست های لرد و آن لباسی که حالا کاملا قرمز رنگ بود!
- ا؟ این دیگه چیه؟ مرلین دوخته اینو؟

--------------
پی نوشت: ببخشید اگر گند زدم! تجربه اولمه

خلاصه:

قراره روز تولد لرد به نام "لرد ولدمورت مذگان" نامگذاری بشه.این مصوبه از دیوان عالی هم عبور کرده و رسمی شده و قراره که لرد در صحن علنی سازمان ملل جادوگری شرکت کنه و این اتفاق رو رسمی کنه. لرد مشغول آماده کردن مقدمات و لباس و متن سخنرانیش می شه.
تهیه لباس لرد به عهده مرلینه.ولی هیچکدوم از لباسایی رو که مرلین تهیه می کنه لرد نمی پسنده. در آخر مرلین به کمک هکتور لباسی پیدا می کنه که رنگش با تغییر احساسات لرد تغییر می کنه و در صورت لزوم کروشیو هم می زنه.

____________________

-کدوم گوری رفتی باز؟!
-به شهادت رسیدم ارباب! شما زدین منو کشتین. الان دارم به سمت نور سفید پرواز می کنم.
-تو خیلی بی جا می کنی! حتما در دوران زندگیتم تمایل داشتی به سمت سفیدی بری، ولی روت نمی شده بگی...زود برگرد اینجا.احساس می کنیم به اندازه کافی عذابت ندادیم.

مرلین که به چند متری نور سفید رسیده بود متوقف شد. مطمئن بود که اگر باز نگردد لرد خودکشی خواهد کرد و خواهد آمد و یقه او را خواهد گرفت و نور سفید را از تک تک سلول های بدنش بیرون خواهد کشید . بنا براین عقبگرد کرد و به سمت زندگی بازگشت!

-سلام عرض می شه ارباب!
-سلام و زهر دخترم! این چه لباسیه برای ما تدارک دیدی؟ چرا رنگش صورتی شده؟ یعنی احساسات و عواطف ما الان صورتیه؟

مرلین نگاه ملتمسانه ای به ردا انداخت. آرزو کرد که ردا احساسات او را هم درک کند و به رنگ سیاه یا حداقل سورمه ای در آید. ولی لباس نفهم تر از این حرف ها بود و صورتی ماند!
مرلین مجبور بود جواب بدهد.
-ارباب الان ردا رو گرفتین دستتون. قاطی کرده...امواج احساسات بقیه رو از هوا می گیره.مثلا همین الان پیکسی تون از جلوی در رد شد. من مطمئنم که اون افکاری صورتی در سر داره. شما لطف کنید ردا رو بپوشید و ببینید که به چه رنگ با ابهتی در میاد!

دقایقی بعد- اتاق مرلین

مرلین در اتاقش قصد کانکت شدن به عالم ملکوتی رو داشت تا بلکه بتواند راه حلی برای مشکلش بیابد.
-پیس، پیس.
مرلین نگاهی به اطراف میکنه تا منبع صدا رو پیدا کنه.
-پیس، پیس.

مرلین گفت:
-یعنی کانکت شدم؟
- به کجا کانکت شدی بابا؟ پشت سرتو ببین. منم هکتور.

مرلین که تا آن لحظه فکر میکرد تنهاست، با شنیدن صدای هکتور ریش هایش چنان گرهی خورد، که در خطر باز نشدن همیشگی قرار گرفت:
-تو دیگه از کجا پیدات شد؟ اصلا تو اتاق من چی کار میکنی؟

هکتور سینه اش را جلو داد و گفت:
-به دستور ارباب دارم شخصیت پردازی میکنم همه منو بشناسن.
مرلین که از سر و ته حرف های او سر در نیاورده بود، بیخیال موضوع شد و گفت:
-خب حالا اومدی اینجا چی کار؟
هکتور آهی کشید و گفت:
-اومدم به تو کمک کنم دیگه. این معجون رو بریزی رو لباس ارباب افکت های شیکی بهش میده.
-مثلا چه افکت هایی؟
-مثلا اینکه مطابق احساسات ارباب تغییر رنگ بده.(توضیح نویسنده: هیچم غیر ممکن نیست مشنگ ها هم اینو ساختن، چه برسه به جادوگرا )

مرلین متفکرانه دستی به ریش گره خورده اش کشید:
- واقعا؟ دیگه چی کارا میکنه؟
هکتور که به خاطر فکر بی نظیرش دوباره روی کانال ویبره رفته بود گفت:
-ارباب اراده کنن کروشیو هم میزنه.
گره کور ریش های مرلین با شنیدن این حرف باز شد و ریشش حتی مرتب تر و بلندتر از ریش دامبی شد.
-جدا؟ پس بده ببرم پیش ارباب.

و پیش از آنکه هکتور بتواند هشدار های ایمنی از قبیل لامپ اضافه خاموش، مصرف بی رویه ممنوع و... را به او بدهد با سرعت پیامبری خودش کل معجون را روی لباس ریخت و به سمت اتاق لرد به پرواز در آمد.

سیم ثانیه بعد- جلو در اتاق لرد

بوم بوم بوم بوم بوم...

-کروشیو، کی جرات کرده در اتاق ما رو اینطوری بزنه؟
مرلین که از شدت کروشیو روی زمین قل میخورد جلو پای لرد از حرکت ایستاد:
-منم ارباب، لباستون حاضره.

لرد به لباس نگاهی کرد و سپس مثل تی ان تی در شرف انفجار به مرلین خیره شد:
-گویا تمایل داری مزه آوادای ما را بچشی.
-نه ارباب من غلط زیادی بکنم. هکتور گفت... اممم... چیزه، نه. اون نگفت. خودم کشفش کردم ارباب. این لباسه هم کروشیو میزنه، هم با تغییر احساسات شما، رنگی در شان ارباب و احساسشون میگیره.

لرد که توجهش جلب شده بود لباس را از مرلین میگیرد و مشغول بررسی میشوند که...
-مرلین. گفتی به رنگی در شان ما در میاد و ایده خودت بود؟
مرلین که از لحن ملایم لرد احساس خطر کرده بود، در حالی که سرش رو بلند میکرد، گفت:
-بله اربا...
ادامه کلمات مرلین، با دیدن ردای صورتی و بنفشی که به دست لرده و چهره مبارک و پر از آوادای لرد، به دیار مرلینی خودش میرود.
و لحظاتی بعد این پیامبر جادوگران به سمت شهادت پیش میرود.

نیم ساعت بیشتر طول نمی‌کشه که مرلین برمی‌گرده و خودشو داخل اتاق لرد پرتاب می‌کنه. اما بلافاصله "اوپس"ـی از دهنش جاری میشه و دوباره از اتاق خارج می‌شه. در می‌زنه و بعد از بلند شدن صدای فریاد لرد، با همون سرعت قبلی وارد اتاق می‌شه.

- ارباب بهترین لباس ممکن رو براتون آماده کردم. این لباس در اصل فرستاده شده از درگاه ملکوتی‌ـه که به نظرم فقط شایسته شما بود که ازش استفاده کنین.

لرد که از این همه سخنرانی مرلین خسته شده، ردارو از دست مرلین می‌کشه و شروع به برانداز کردنش می‌کنه. اما بعد از چند ثانیه، دیگه حرکتی از جانب لرد دیده نمی‌شه. در عوض همینطور که لباس دستشه برمی‌گرده و به مرلین نگاه می‌کنه. فقط نگاه می‌کنه.

مرلین که احساس می‌کرد هر لحظه داره از طول اقصی نقاط بدنش کم می‌شه و رو به ذوب شدن کامل می‌ره، جلو میاد و تیکه ای از لباس که به زمین کشیده شده رو بالا می‌گیره و می‌گه:

- ارباب لطفا بیشتر دقت کنین. این اصلا و ابدا همون لباس قبلی نیست! اصولا لباس‌های درگاه ملکوتی همگی در نگاه اول شکل ثابتی دارن...

- واسه همین‌ـه که تو کل عمر مرگخواریتت ما لباسی جز این رو ندیدیم که تنت کنی؟ بو کپک زدگی گرفته.

مرلین کمی سرخ و سفید می‌شه اما دوباره به خودش میاد و ادامه میده:

- نه ارباب اینا همه یکی نیستن. همه فرستاده درگاه ملکوتـ... خب ارباب چشم غره نداره می‌خوام اهمیت وجودش رو به خوبی درک کنین ... بله می‌گفتم. در اصل متفاوتن و این همه‌ش برمی‌گرده به بینش ما. فقط آن‌ها که قدرت درک و فهمش را دارند، می‌توانند ابهت و زیبایی نهفته در آن را درک کنند! یعنی فقط باید خردمند باشین تا زیبایی متفاوت اون رو بتونین ببینین.

مرلین که حس می‌کنه تا اینجای کار خوب جلو اومده و تاثیر خودشو رو لرد گذاشته، با تردید اضافه می‌کنه:

- شما که می‌بینین، درسته؟

لرد سکوت می‌کنه و دوباره به لباس خیره می‌شه. پای درک و شعورش به وسط اومده. به نظر ِ مرلین میاد که لرد کاملا متقاعد شده. اما لرد هرچی بیشتر نگاه می‌کنه بیشتر تفاوتی رو حس نمی‌کنه.

- مرلین؟ شما مارو مسخره کردی؟ داستانی که کودکان مشنگی پیش از خواب می‌خونن رو برای ما به اجرا در میاری؟ از حقه‌ی مشنگ ها استفاده می‌کنی؟ باز شانس آوردیم نخواستی مارو لخت جلوی مردم بفرستی! کروشیو مرلین! هرچه سریع تر یه لباس درشان ما آماده می‌کنی و تحویلمون میدی.

مرلین بلافاصله بعد از رها شدن از درد کروشیو لرد، می‌خواد لب باز کنه و حرف دیگه ای برای قانع کردن لرد بزنه، اما چهره برافروخته و عصبانی لرد اونو کاملا از کرده ی خود پشیمون می‌کنه و دوپا داره، دوتا دیگه رم قرض می‌گیره و به سرعت برای تهیه یه لباس دیگه اتاق رو ترک می‌کنه.

لرد ولدمورت تکرار کرد:
-من شصخ شصخی تام مارولو ریدل ملقب به اسمشونبر در اون تشصخ این روز را بدین نام مبارک پذیرفته و مراتب امتناع خود را ابراز میدارم.

دافنه با فرمت: به اربابش زل زد و گفت:
-ارباب شما عصبانی نشدید؟
-نه
-اما...شما الان باید نعره بزنید که: چطور جرئت میکنی به من بگی چیکار کنم...من اونجا برم همشونو با کروشیو همسطح خاک میکنم!

لرد به دافنه نگاهی انداخت و در صندلیش جابجا شد و گفت:
-باید بگم؟
-بله ارباب

لرد نفس عمیقی کشید و بعد نعره ای شیرنشان زد که کل لیتل هنگلتون را لرزاند:
-ای گســـتاخ!چطـــور جرئت میکنی به اربابت این چـــرنـــدیات رو بـــگی؟کـــروشـــیـو!

و از آنجایی که این کروشیو بسیار بلند بود،تمامی اهالی لیتل هنگلتون درد عذاب آوری در نخاع خود حس کردند.

--------------------

و بعد از مدتی...

-ارباب...لباس شما آماده ست.

لرد به مرلین که لباسی را دودستی جلویش نگه داشته بود چشم دوخت و درهمان حالت، لباس را از او گرفت آن را برانداز کرد.سپس روی آواتار مرلین و بعد روی آواتار خودش دقیق شد و گفت:
- این که لباس خودته که مرلین!ما نگفتیم یه لباس درحد و اندازه خودمان باشه؟بعدشم این 2 میلی متر دور یقه ش کوتاهه.کروشیو. برو برای ما یه لباس با ابهت بدوز...مثل اون لباسی که توی فیلم هفت داشتیم. :no:

مرلین که همچنان روی زمین می چرخید و صورتش از درد در هم رفته بود، گفت:
-کدوم فیلم؟
-هیچی...یک لباس خوب برای ما آماده کن...لباسی که خود به خود به همه اعضای محفل و افراد سفید کروشیو بزنه

مرلین:

مرلین که داشت آرزو میکرد کاش همون لحظه آیه ای نازل شده و از بارگاه الهی فراخوانده شود،از لرد پرسید:ارباب شما دقیقا مدل خاصی مد نظر شماست؟
لرد در حالیکه به دلیل جمله بندی مزخرف مرلین بسیار افسوس میخوردجواب داد:بله!مدلی با ابهت!مدلی شایسته مقام ملکوتیمان.مدلی درخور گذشته درخشانمان.روشن شد؟
روشن نشده بود.ولی مگر کسی جرات داشت این را به لرد بگوید؟
مرلین ترسان و لرزان جلو رفت و گفت:
-ارباب!حداقل اجازه بدین اندازه تونو بگیرم.

چرخش ناگهانی لرد باعث شد مرلین با وجود پایش که لب گور بود یک متر به هوا بپرد!
لرد:ساکت!چطور جرات میکنی؟این همه سال در جوار ما بودی و اندازه مونو نمیدونی؟اندازه مونو حدس بزن!

مرلین شادمان از این همه اطلاعاتی که در اختیار داشت رقص کنان و پای کوبان به اتاق خیاطیش رفت تا ردای لرد را آماده کند.

به محض اینکه لرد سیاه خواست نفس راحتی بکشد،دافنه در حالیکه طوماری در دست داشت به او نزدیک شد وگفت:
-ارباب لطفا روی همون صندلی بشینین تا درسمونو شروع کنیم!
لرد با تعجب پرسید:چه درسی؟!
دافنه:درس سخنرانی!شما باید اونجا کلی حرفای خوب خوب بزنین.البته نه که بلد نباشین.بلدین.ولی من سعی میکنم مشاور خوبی در این مسیر برای شما باشم.لطفا همراه من تکرار کنین.من شصخ شصخی تام مارولو ریدل ملقب به اسمشونبر در اون تشصخ این روز را بدین نام مبارک پذیرفته و مراتب امتناع خود را ابراز میدارم.

-ارباب نظر من اینه که...

-کروشیو!

مرلین ریشش را گرفت و روی زمین افتاد.در حالی که از شدت درد پیچ و تاب می خورد از لرد سیاه طلب بخشش کرد.
-ارباب مگه من پیرمرد چی گفتم؟حالا به نظرم گوش فرا می دادین, شاید بدرد بخور بود.

لرد سیاه شکنجه را متوقف کرد.با توجه به شرایط جسمی و سن مرلین بعید نبود زیر شکنجه جان نصفه نیمه اش را از دست بدهد.
-کی نظر تو رو خواست دایناسور؟ما احضارت کردیم که نظر ما رو به خودمون بگی.

مرلین به سختی از روی زمین بلند شد.ریشش را چک کرد که تمام و کمال سر جایش باشد...که بود!
-بله ارباب...الان نظر شما رو بهتون منتقل می کنم.با توجه به اینکه همه جادوگران بزرگ در اون جلسه حضور خواهند داشت...از جمله آلبوس ...پرسیوال...ولفریک...برایان...ارباب چرا اینجوری نگاه می فرمایین؟چرا چشماتون هی تنگ و تنگ تر و نگاه نافذتون تهدید آمیز تر می شه؟!اصلا الان آیه ای نازل شد مبنی بر این که اینجوری نگاه کردن به یک پیرمرد اصلا خوب نیست.

-منتظرم جمله تو تموم کنی تا بعد ها از مرگت ابراز تاسف یا پشیمانی نکنم...بعدا نگم شاید منظورت یکی دیگه بوده...جادوگر بزرگ؟!آلبوس پرسیوال ولفریک برایان چی چی؟....بقیه شو بگو...

مرلین آب دهانش را قورت داد.پیامبر ها دروغ نمی گفتند...ولی خب...جانش در خطر بود.پیامبر ها هم احتمالا نگران جانشان می شدند!
-آلبوس ولفریک برایان گالیونسن.دلقک معروفیه از کشور پرو...احتمال می دم دعوتش کنن.شما بهتره بی خیال این جزئیات بشین.روی لباس تمرکز کنین.به نظر من باید ردای با ابهتی بر تن کنین.مثلا یه چیزی شبیه اینی که تن منه.به آواتارم توجه بفرمایید.

لرد سیاه برای چند ثانیه روی آواتار مرلین تمرکز کرد.
-ما ابهتی نمی بینیم.این که شبیه لباس دیوانه سازه.آستیناش کوتاهه.یه من ریشت هم که نمی ذاره یقه شو ببینیم.ما خوشمون نمیاد!