آلبوس دامبلدور ساندیس مروپ را گرفته و با تردید لبخندی به او می‌زند و تلاش می‌کند تمام تردیدهای منطقی‌اش در مسیر نوشیدن محلولی که توسط توسط دشمنش برای خوراندن بر دشمنان دیگرش که سابقا هم جبه‌ایش بودند تهیه نموده را نادیده بگیرد. ولی پیش از آن که موفق به انجام چنین عملی شود صدای بوق کامیونی بلند شد و همگی هراسان به اطرافشان انداختند.
محفلیان و مرگخواران راست و چپ وسط جایی که تا کنون به آن اشاره مشده و گمان می داریم مثلا سرسرای خالی از میز و نیمکت هاگوارتز باشد به دنبال کامیون گشتند.

- مشوید، جنابمان بودیم.

آقای زاموژسلی به خودش اشاره می کرد.

- صدای چیت بود؟

کوین کارتر طفلی بیش نبوده و به دنبال اسرار جهان می گشت.

- صوت پاقیدنمان بود.
- اون که صداش پاقه، صدای بوق کامیون نیست.

آقای زاموژسلی اندکی با خودش اندیشیده و سپس به سمت دو گروه برگشته و نگاهی به ایشان انداخت.
همگی در همان حالی که بودند سری به تایید تکان دادند.

- تنظیمات تپققمان را تغییر داده و من بعد بوق هجده چرخ می نوازیم.
- ولی توی هاگوارتز که نمی شه غیب و ظاهل شد.

آقای زاموژسلی به جماعت نگاه کرد.
ایشان جملگی سری به تایید تکان دادند.
آقای زاموژسلی که نمی توانست با فشار ناشی از ظهور چنین باگی در روایتش از واقعه حادثه کنار بیاید به سرعت به سمت دامبلدور خوشحال از معطوف شدن توجه ها به سویی دیگر دویده، پاکت ساندیس را از او گرفت و یک نی درش کرد و محتوایش را از دور بر سر و روی پیرمرد پاشیده و سپس به دو در حالی که ادامه کتش در هوا به اهتزاز درآمده بود متواری گشت.

دامبلدور دور شدن وزیر را تماشا کرد و در حالی که معجون از سر و رویش می چکید اندیشید که چه کسی وی را تایید صلاحیت بنموده.

-دلت به حال مرده ها نسوزه هری...
-پروفسور.

محفلیا که نزدیک بود قربانی ساندیس های مروپ بشن با اخرین سرعت پشت دامبلدور سنگر گرفتن.

-نگران زنده ها باش، مخصوصا اونایی که بی عشق زندگی میکنن...
-پروفسور اینا میخوان معجون عشقشونو رومون امتحان کنن اخه.
-چی شده؟

دامبلدور یه نگاه به جمعیت مرگخوار ساندیس به دست اینطرف و جمعیت مرگخوار چکش به دست اونطرف میکنه و برمیگرده تا حلقه مشورتی تشکیل بده.

-برای از هم پاشیدن مرگخوارا معجون عشق آوردید؟
-نه، ما اومدیم با هم آشتی شون بدیم.
-عشق به همنوع و اینارو هم میخواستیم الان بگیم. معجون مال خودشونه.
-تازه یکیشون هم پتانسیلش بالاست مثل شما ریش سفید و بلندی داره. معجون رو به خورد اون بدیم؟
-شعبه دوم محفل.

دامبلدور به زمین بازی برمیگرده و ریشش رو میخارونه. از هم پاشوندن مرگخواران با معجون عشق خود مروپ فکر بدی نبود، شاید حداقل میتونستن ببینن که پتانسیل عشق ورزیدن دارن.
فقط باید کمی مقاومت می کرد و نشون می داد که خبری از معجون عشق نیست.

-من به عنوان کسی که همیشه سعی میکنه قدرت عشق و روشنایی رو به دنیا نشون بده باید بگم که نباید بترسید. من امتحانش میکنم و مطمئنم که ساندیس های خانم ریدل کاملا بهداشتی و پاک هستن.

مروپ که از اینکه خانم ریدل نامیده شده بود لپ هاش گل انداخته بود ملاقه شو تو جیبش گذاشت.
آیا این پیرمرد نقشه ای داشت؟

گابریل از نزدیک شاهد بود ساندیسی که تام خورده بود حاوی معجون عشق بود. برای همین رو به الستور می‌پرسه:
- یعنی ممکنه بقیه ساندیسا هم توشون معجون عشق باشه؟
- اوه کسی چمیدونه؟

مرلین که درست پشت سر اونا وایساده بود، با شنیدن این حرف هوشیار می‌شه. نباید می‌ذاشت جماعتی عاشق مروپ شده و جبهه رو ببازه.
- دست به ساندیسا نزنین!

فریاد مرلین چنان بلند بود که دسته مرگخوارانی که جلوتر بودن و ساندیس‌ها رو برداشته بودن از جا می‌پرن و ساندیسا رو رها می‌کنن.
- چرا؟ مسمومه؟
- معلومه که نیست! به حرفش گوش نکنین و ساندیسایی که مامان مخصوص براتون تدارک دیده رو بنوشین.

مرلین جلو میاد و یکی از ساندیسا رو برمی‌داره.
- ما نمی‌ذاریم! اگه راست می‌گی بذار رو یکی از محفلیا تست کنیم تا مطمئن شیم معجون عشق توشون نریختی!

با خارج شدن این حرف از دهن مرلین، مرگخوارا از تعجب نفس در سینه حبس می‌کنن و محفلیا از ترس!

-همسر مامان خیلی بی جا کرد به مرلین پیوست! برم مهریه مو بذارم اجرا تا پیرهن تنتم در بیارم؟ از کیسه خلیفه میبخشه!

مروپ در حالی که گوش تام را گرفته بود، او را کشان کشان به پشت سنگر های برنجی اش رساند.

-بذار برم! من دیگه جبهه م رو انتخاب کردم!
-جبهه ت رو اشتباه انتخاب کردی خب! الان یه معجون عشق بهت میدم انتخابت درست میشه!

به زور شیشه ای معجون در حلق تام چپاند.

-عزیزم چقدر امروز فرح بخش و دلربا شدی!
-همیشه بودم چشمات نمی دید.

ناگهان تام سرش را از روی سنگر مروپ، به سوی مرلینیان بالا آورد.
-هر چی میوه از درختام جمع کردین بذارین سرجاش...همش برای همسر عزیزمه.

مروپ که از شرایط راضی به نظر می رسید رو به طرفدارانش کرد.
-فرزندان مامان...میدونم حسابی تلاش کردین و گوجه هارو وسط دماغ مرلین زدین. مامان بهتون افتخار میکنه. حالا وقتشه با ساندیسای مامان به خودتون ویتامین رسانی کنین.

کامیونی ساندیس به سمت جبهه مروپیان آمد و کوهی ساندیس را جلویشان خالی کرد.

در این میان تام ریدل که جلوی چشمش گوجه های عزیز باغش که تازه اونا میوه داده بودن رو میکندن و توی سر و صورت هم میکوبیدن عزمش را جزم کرد که باید قطعا طرفی غیر از طرف مروپ را بگیرد. باید مالک جدیدی پیدا میکرد که قدر حاصل زحماتش در خانه ریدل هارا بداند نه اینکه مانند مروپ و یارانش در و دیوار باغ و گلخانه اش را خراب کنند.

-مرلینا معجزاتت رو باور دارم فقط قول بده انتقام سختمو از اون زن قدر نشناس بگیری. نمیدونی چه بلایی سرم آورد خونه خرابم کرد.

-هرکه به ما ایمان داشته باشد از یاران ماست بیا تام. توهم به جمع ما بپیوند.

-به نشانه ی صداقتم میخوام کل میوه های باغمو به عنوان مهمات بهتون تقدیم کنم فقط یادتون باشه از پشت برید چون یاران مروپ هم دارن گوجه هامو از همونجا میکنن.

-بسیار هم عالی فقط یه سئوال اونا بچینن مشکله ما بچینیم مشکلی نیست؟

- نه خب سئوال خوبی پرسیدید جواب خوبی هم داره. میدونید من خسته شدم هر روز تهدید ، هر روز شکنجه دیگه تا کجا باید تحمل کنم مرلینااا.

-وایسید ببینم شوهر مامان تو اونجا چیکار میکنی؟

-بانو اجازه؟ همین الان ایشونم به جبهه مرلین پیوست.

- دیدی هری. حتی همسر بانو هم به ما پیوست باز هم به ما ایمان نمیاری؟

مرلین و مروپ همزمان به سمت هری و محفلیا حمله میکنن، محفلیا و مرگخوارا رو بدون استثنا مثل توپ بولینگی که به مهره‌ها برخورد میکنه پرت میکنن به اینطرف و اونطرف و در حالی که بر اثر برخورد دست و پا و خود ملتی که به اطراف پرت کرده بودن، خودشونم مقداری کبود و زخمی میشن، به هری میرسن، و هر کدوم یکی از دستای هری رو میگیرن و سعی میکنن هری رو به سمت خودشون بکشن.
- هری مامان؟ بیا بریم بهت کلی سبزیجات مقوی بدم.
- نه بیا بریم بهت آموزشات راه و روش مرلینو بدیم و به قدرت‌های فرای تصورت برسونیمت. گوش نکن به حرفش.
- نه به حرف این پیامبر کذاب گوش نکن، بیا با من بریم، کلی غذاهای سالم داریم پیش من.

هری تا اینجا فهمیده بود صاف بین مرگخوارا اومده، ولی نمیدونست این مرگخوارا چرا انقدر عجیبن و چی شده و کاملاً دچار شوک شده بود و زخمش هم درد گرفته بود.
- آی زخمم! ولم کنید! آی دستام! شماها چجوری مرگخوارایی هستید؟!
- بهترین نوع مرگخوارا! پیامبرشونیم. وحی میگیریم از عالم بالا.
- مامان همه مرگخوارا هستم و پسرم که قربونش برم هم دشمن بزرگته و میخواد سر به تنت نباشه، پس میشه گفت بهترین مرگخوارا هستیم با سالم‌ترین غذاها!

هری هنوزم نمی‌فهمید. چرا مرگخوارا به جای کشتنش یا تحویلش به لرد میخواستن بکشوننش سمت یکی از دو جبهه‌شون؟

از قضای روزگار شانس دیزی ازینم بدتر بود و حتی قرار نبود تو قسمت بعدی هم جایگاه ستاره بودنش رو پس بگیره. چون وسط این هاگیر واگیر به ناگاه دودی در گوشه ای بلند میشه و از وسطش یه پسر عینکی خوشتیپ با موهای به هم ریخته و چشمایی که به مادرش رفته بود سر میرسه.
- پراکنده شین دودها! بذارین ببینم بالاخره این زمان‌ برگردون تونست منو به جایی ببره که پدر و مادرمو نجات بدم؟

هری برای چند ثانیه اشک میریزه اما ناگهان حس میکنه توجهات زیادی بهش جلب شده و با محو شدن دودها هزاران چشم میبینه که بهش زل زده بودن.
- اوه... سلام؟ شما کی باشین؟

شاید هری در نگاه اول نتونسته بود جمعیتی که جلوش ایستاده بودن رو تشخیص بده، ولی جمعیت به خوبی تشخیص داده بودن کسی که ظاهر شده هری پاتره! اما به جای اقدامی خشن، به نظرشون بالا آوردن آستین هاشون که نشان مرگخواریشون به نمایش داده بشه به اندازه کافی خوفناک بود.

- هه هه... مرگخوارا... چه سورپرایزی!

هری به سرعت پشتشو به سمت مرگخوارا میکنه، به سراغ زمان برگردانش میره و چند بار رو سرش میکوبه.
- لعنت بهت. اینجا کجا بود منو آوردی؟ پس حامیان پسر برگزیده کجان؟

همین حرف کافی بود تا ناگهان جماعت محفلی که برای محافظت از پسر برگزیده تو جیب‌ ها، گوش‌ هاش، لا به لای دکمه لباسش و هر فضای خالی توی کوله پشتیش که ممکن بود پنهان شده بودن، شروع کنن به بیرون اومدن از مخفیگاهشون.

هری با دیدن محفلیا که از همه جاش میریختن بیرون با قدرت برمیگرده سمت مرگخواران.
- شنیدم کمک میخواستین؟

دو جبهه در حال جنگ مرگخواران با حالت تهدید آمیزی به هم، و بعد به هری و محفلیا نگاه میکنن.
و به این نتیجه میرسن که قطعا کمک میخواستن!

دیزی در دو راهی بزرگی قرار گرفته بود. از یک طرف نمی‎‌تونست معجزات مرلین رو نادیده بگیره و از طرف دیگه وعده‌های وسوسه‌انگیز مادر لرد قرار داشت. همین‌طور که دیزی داشت این‌پا و اون‌پا می‌کرد و تو ذهنش حساب کتاب سرانگشتی می‌کرد که باید چه انتخابی بکنه، ناگهان صدای قار و قور شکمش به هوا بلند می‌شه.

مروپ بدون معطلی یک قدم به جلو میاد.
- می‌بینی آلبالوی مامان؟ اعضا و جوارح بدنت دارن باهات صحبت می‌کنن که کدوم سمت رو باید انتخاب کنی.

اما مرلین هم که کوتاه بیا نبود! پس اونم یه قدم جلو میاد.
- ولی ما همین چند ثانیه پیش معجزه‌ای برات رقم زدیم! گول نخور دختر.

وضعیت طوری می‌شه که مروپ یه قدم جلو میاد و یه جمله می‌گه، و مرلین هم در جواب یه چیز دیگه میاد و قدم دیگه‌ای به جلو برمی‌داره. اینقد این حرکت تکرار می‌شه تا این که مروپ و مرلین چشم در چشم هم در یک قدمی هم قرار می‌گیرن!

- اممم... هی؟ قرار بود من ستاره این قسمت سوژه باشما!

این صدای دیزی بود که به حاشیه رونده شده بود!

- برید سنگر بگیرید!

مرلین این رو میزنه و خودش رو میندازه پشت یکی از سنگر هایی که از حوری های درگاه ملکوتی درست شده بود. الستور به موقع خودش رو نجات میده، با اینکه سایه ش یکم دیر میکنه و در حد یه املت تک تخم مرغی، رُبّی میشه! اسکورپیوس از فرصت بدست آمده استفاده می کنه و چند تا ظرف رو از رب پر می کنه تا بعدا به قیمت گزافی به فروش برسونه. بقیه یاران مرلین نیز هر کدام به نوعی، در این وانفسا املتی میشن!

- دِرررررر... دِرررررر

دیزی همچنان از اینکه می توانست دِررررر کند خوشحال و شادان بود. اما مرلین آنچنان علاقه ای به این اتفاق نداشت. به همین دلیل از بین دو حوری ای که به عنوان سنگر، انتخابشان کرده بود، عصایش را به سمت دیزی گرفت و وردی را زیر لب زمزمه کرد.

- دِرررررر... دِررر... دِر... دِ... عه! چرا خراب شد؟
- ما بودیم فرزندم. دیگر دِرررر نمی کند! این هم یکی دیگر از معجزات ماست. بیا به آغوش ما. بیا به سمت رستگاری و بارگاه ملکوتی و حوری! تمام ضایعات بارگاه ملکوتی را میدیم به خودت تا آبشون کنی. پورسانت هم بیشتر از 90 درصد نمیگیریم ازت. خیالت راحت.

دیزی نگاهی به رگبارش انداخت. تازه داشت دستش گرم میشد. اما پیشنهاد وسوسه کننده مرلین را نیز نمی توانست فراموش کند. از پشت رگبارش پایین آمد و منوی خود را که از انواع ضایعات درست کرده بود، در آورد تا به مرلین تقدیم کرده و به او بپیوندد. تازه منو را از آستینش در آورده بود که مروپ گفت:

- آش شله قلمکار مامان! میدونی که بیای اینور، تا آخر عمرت همه مدل غذا و دسر خوشمزه برات درست می کنیم؟ :pretty:

گوجه پس از برخورد به هدف، پیروزمندانه دست‌های نداشته‌اش رو توی هوا تکون می‌ده و منتظر می‌مونه تا مورد تشویق و قربون صدقه مروپ واقع بشه.

ولی زرشک!
بخاطر نیروی گرانشی بالاخره از هدف جدا، و پهن زمین می‌شه و اینجاست که برای اولین بار فرصت برانداز کردن فرد مورد نظر رو پیدا می‌کنه: یه موجود نسبتا بی آزار با کراوات آبی، که پشت وانتش نشسته و محل برخورد گوجه به سرش رو ماساژ می‌ده.

- من که نشستم این گوشه دارم نون و ماستمو می‌خورم! شیطونه می‌گه همین گوجه رو...

به سمت گوجه برمی‌گرده و با دیدن اون که در حال لرزیدن و عقب عقب رفتن بود، جمله‌اش رو قطع می‌کنه. یه لبخند شیطانی روی صورتش می‌شینه و برخلاف تمام تلاش‌های گوجه بیچاره برای فرار، اون رو برمی‌داره و می‌پره پشت وانت.
- که اینطور... پس وقتشه منم یه خودی نشون بدم...

با یه حرکت چوبدستی، یه رگبار جنگی رو پشت وانتش ظاهر می‌کنه که کمی متفاوته. خشابش به جای گلوله، از گوجه‌هایی قراره پر بشه که همونجا پشت وانت برای فروش قرار گرفته بودن.
دیزی گوجه مامان رو که تا الان تو مشتش بوده، توی مخزن گوجه‌های رگبار می‌ذاره.
- وقتشه ماموریتت رو کامل کنی عیز دلم.

بعد از پر کردن مخزن، وانت که روی حالت راننده خودکار بوده، از گوشه کادر وارد میدون جنگ می‌شه و دیزی هم پشت رگبار، دِرررر دِرررر کنان با فریادهایی شیطانی ملت رو با رب و گوجه یکی می‌کنه!

- دیزی مامان داره از گوجه‌های مامان علیه مامان و غیر مامان استفاده می‌کنه؟

مروپ، با آبکشی به سر و ملاقه‌ای در دست از پشت سنگر بیرون میاد.