به جادوگران خوش آمدید

سلام

نقل قول:

ببینید ، خیلی در این مورد بحث شده و شما دوباره بحث های قدیمی رو که درباره قدرت کم لرد هست رو وسط میکشید ! در واقع ما مرگ دامبلدور و خوار شدنش رو جلوی یک ملت مرگخوار بی ارزش و بی عرضه داشتیم ، با اینکه مرگش نزدیک بود و قدرتش کم ولی میتونست با کوچکترین اراده کل اونها رو از بین ببره ولی در این مورد انقدر کامل بحث نشده !

در واقع توجیه های زیادی وجود داره که لرد قدرتش کم شده بود ، چرا که تکه های زیادی از روحش از بین رفته بود و این قدرتش رو خیلی کم میکرد ، از طرفی هری و رون و هرمیون خیلی پیشرفت کردن از لحاظ مبارزه و فعالیت و هوش و ... و این بود که باعث از بین رفتنش شد ، البته اینکه لرد همیشه جوانبی رو در نظر نمیگیره باعث از بین رفتنش شد ! نمیشه گفت که شخصیت ضعیفی بود !

سلام
به نظر من پرسی درست میگه همه ی این سوالا جواب داده شدن ولی اگر رولینگ این کارو نمی کرد خیلی بهتر بود چون با این کار ولدمورتو قوی ترین و عجیب ترین شخصیتی رو که خودش توی کتاب های هری پاتر ساخته پایین آورده.من همیشه از این قدرت خاصی که ولدمورت توی کتاب ها داره خوشم می اومده اما حالا ولدمورت در حد یه تبهکار معمولیه و این اصلآ خوب نیست چون روی داستان تاثیر زیادی داشته

تو این کتاب رولینگ برا اینکه هری رو بالا بکشه مجبور شد ولدمورت پایین بکشه .ولدی رو همچین به تصویر کشید انگار یه ابله و فقط آدم کشتن بلده و هری قهرمان تمام عیار که همه کارا رو راست و ریست میکنه.اصلا چند فصل آخر کلا با منطق رولینگ فاصله داشت.
البته در مورد نارسیسا باید بگم که در اون لحظه ولدی اونقدر هیجان زده بوده که بره به مخالفانش بگه که هری رو کشته که یادش رفته نارسیسا زیاد دل خوشی از اون ماجراها نداره و ممکن فقط برا اینکه بره تو قلعه و دراکو رو نجات بده دروغ بگه.

سلام


آره میشه گفت ضعف داشتن شخصیت ها ... وقتی تو میخوای داستانی بنویسی که خرگوشی از دست انواع پرنده و خزنده و چرنده و گیاهخوار و گوشت خوار و علیل و ذلیل بتونه فرار کنه و جون سالم به در ببره ، مجبوری طوری بنویسی که شخصیت مثلا شیر رو ضعیف و در بعضی مواقع خرفت نشون بدی ، تا اون خرگوش بتونه جون سالم به در ببره . اگر بخوای شیر رو همونطور که هست ، ازش یاد کنی و در موردش بنویسی ، مسخره میشه ، که یه شیر قوی و سالم و باهوش و زرنگ و نترس و ... نتونه یه خرگوش پیزوری رو بگیره !

اینجا هم دقیقا با این مسئله طرف هستیم ... و سوالاتی که پرسیدی رو رولینگ هر کدوم رو به طرز ماهرانه و دقیقی پاسخ داده !

مثلا در مورد سوال اولت ، باید بگم که ، لرد بخشی از روحش رو از دست داده بود و گیج بود ، فکرش رو نمیکرد که هری وقتی طلسم مرگ بهش برخورد میکنه زنده باشه ، با اینکه اطمینان داشت ، برای اطمینان بیشتر ! به نارسیسا دستور داد که بره و ببینه و وقتی نارسیسا میگه که مرده ، شکش برطرف میشه ... اولا توی اوضاعی نیست که بخواد ذهن نارسیسا رو چک کنه و دوما اینکه حتم داره که مرده هری و نیازی نیست که بخواد ببینه نارسی دروغ گفته یا نه ، چرا که میدونیم لرد ، وقتی احساس میکرد کسی دروغ میگه ذهنش رو میخوند !

1. ولدمورت به دلیل اینکه هورکراکس هاش از بین میرفتن روحش نابود شده و ضعیف و ضعیفتر میشد در نتیجه دیگه اون توان روحی سابق که بتونه دروغ رو تشخیص بده نداره

2. ولدمورت خودش هری رو چک میکنه و فقطم به حرف نارسیسا نیست ولی وقتی در شکنجه با کروشیو هم هری فریاد نمیزنه مطمان میشه هری مرده

3. شناختن یه چیزیه و ایمان اوردن یه چیز دیگه شما میگی ولدمورت چرا به حرف سازندگان چوب جادو در مورد مالکیت چوب گوش نمیداده یا چرا جن های خانگی رو دست کم میگرفته؟
من میپرسم که چرا دکتر ما سیگار میکشه اون از من و شما بهتر میدونه عوارض اون چیه ولی نمیخواد چون ایمان نداره. برای ولدمورت هم محال ممکنه قبول کنه که چوب جادو بتونه واری قدرت اون تصمیم بگیره. اگه اینو قبول کنه پس باید بپذیره چیزی هست که تحت کنترل خودش نیست و در نهایت هم نمیتونه کاری بکنه چون وقتی چوب جادوی ارشد مال اون نباشه و مال هری باشه مساوی با نابودی خودشه پس ولدمورت هیچ راهی نداره

4. در مورد پرسیدن از دراکو در مورد خلع سلاح آلبوس دامبلدور. ولدمورت قبول نمیکنه چوب جادوی ارشد مال اون نیست. شاید پرسده باشه شاید نپرسیده باشه ولی هرگز نمیدونسته اسنیپ با آلبوس نقشه کشیدن و دقیقا تصور میکرده چوب مال اسنیپه. و وقتی هری جریان دراکو رو بهش میگه که دیگه کار از کار گذشته بوده

5. شما باید قبول کنید که جینی هرمیون و بقیه بزرگ شدن و یک الف دل و یک سال و دو سال تمرین پشت سرشونه و دیگه بچه نیستن. بلاتریکس که از کره مریخ نیومده اونم جادوگره و بچه ها بالاخره آموزش میبینن و بزرگ میشن و نویسنده هم یک ثانیه ای اونها را تمرین نداده بلکه دو سال روی اونا کار کرده. گذاشتن جریان الف دال و اینا همینجوری برای پر کرده صفحات کتاب نبوده بلکه به عنوان توجیهی برای همین سوال شما که چطور بلاتریکس از پس سه دختر بر نمیاد به کار رفته


در آخر برای هر مورد که قانع نشدید تاپیک مچزا باز کنید.
ویرایش:
متاسفانه شما مقالات بسیار بسیار مهمی که نوشتم رو نخوندید چون اونجا نوشتم که چرا طلسم کروشیو روی هری بی اثره و علتش اینه که چوب جادوی ارشد مال هریه و هرگز چوب روی صاحبش طلسم انجام نمیده

هری جلیغه ضد طلسم الیاس بوق داره :دی



از کتاب 1 تا 6 اینطوریه قبول دارم . توی کتاب 7 هم تقریبا همینه . ولی خوب شما چطوری میتونی بلاتریکس یا ولدمورت رو با این تعریف مطابقت بدی؟

بلاتریکسی که توی کتاب غیر از جیغ جیغ کردن کاری انجام نمیده !!!! تو کتاب 5 بلاتریکس اینطوری بود؟ توی کتاب 4 اینطوری بود؟ توی کتاب 6 چی؟

در مورد ولدمورت هم بالا نوشتم



درسته . ولدمورت اشتباه زیاد داشته توی طول کتاب ها اینو دیدم . ولی حماقت با اشتباه فرق میکنه در ضمن اینجا ما ولدمورت واقعی نداریم نویسندس که داره ولدمورت رو مینویسه !!!!!!!!!!!!!!!!!!! نویسنده به طور موقت سیستم ذهن خوانی ولدمورت رو خاموش کرده !!!! ( به نظرم باید ولدمورت از الیاس سل خدمات بگیره)
توی کل کتاب تنها چیزی که دیدم نفوذ هری به ذهن ولدمورته ! طوری اطلاعات رو بیرون میکشه که انگار داره از یه مرکز بایگانی اطلاعات استخراج میکنه



یه بار دیگه اون بخش کتاب رو بخون !!!!! به حالت ولدمورت موقعی که بلاتریکس رو میفرسته میگی حس شادی داره؟ مطمئنه؟ حتی جرات نداره خودش بیاد سراغ پاتر بعد از شنیدن حرف نارسیسا مطمئن میشه

یه بار دیگه حرف منو در مورد لوسیوس بخون



این مسئله فقط در مورد ولدمورته ! ولدمورت کسیه که سعی کرد هری رو بکشه و هری جونش رو به خطر انداخت و آماده شد که بگذاره ولدمورت بکشتش تا مردم در مقابل ولدمورت مصون باشن ! فقط ولدمورت نه کس دیگه ای


موافقم

رولینگ میتونست خیلی بهتر کار کنه تو این کتاب
این داستانیه که 17 سال براش فکر شده !!!!!!!! به نظر من بعضی اتفاقات و تناقض های توی کتاب به خاطر اینه که رولینگ آخر داستان رو عوض کرده و خواسته هری رو پیروز کنه ( البته به نظر میاد یادگار های مرگ از اول توی ذهنش بوده)

مالی جان ... یعنی تد جان
سلام!


مثل اینکه منظورم رو درست توضیح ندادم... اینکه دامبلدور چنین گذشته ای داشته باشه واقعأ از نقاط قوت کتابه و من به این ضعف نمی گم... در واقع من می گم حتی اگر بتونیم از دروغ نارسیسا چشم پوشی کنیم خیلی جاها شخصیت ها به پررنگی کتاب های دیگه به تصویر نکشیده شده اند... اینکه هری یهو بره تو گرینگوتز و به حسابی که اژدها ازش محافظت می کرد و بیشترین امنیت رو داشته دستبرد بزنه درست برخلاف حرفیه که هاگرید در کتاب اول به هری میگه، البته این زیاد مهم نیست اما اینکه ولدمورت به این آسونی کشته بشه، می دونم که طلسم خودش به طرف خودش برگشت اما بهتر می بود اون صحنه باعظمت تر توصیف بشه نه مثل مرگ یه کاراکتر معمولی، حداقل طولانی تر!... بعدش هم می رسیم به اسنیپ که اونقدر دست و پاچلفتی نمایش داده شده بود یا حماقت های گروه قاپ زن ها یا فرار های معجزه آسای هری از دست مرگخوارها. یا مرگ بلاتریکس به دست مالی!... درسته که مالی از مرگ بچش عصبانی بود و یهو قدرتمند شده بود اما این چندمین بار بود که بلاتریکس بچه ای رو می کشت؟ و چندمین بار بود که پدرومادرهایی رو که مثل مالی می خواستند باهاش دویل کنند رو خیلی راحت مثل آب خوردن به اون دنیا می فرستاد؟ نشون دادن چنین ضعفی اون هم درحالی که اربابش و البته عشقق به کمک نیاز داشت غیرمنطقیه! به خصوص که ولدمورت در آن لحظه فقط و فقط بلا رو داشت... من به این ها می گم ضعفی که رولینگ در شخصیت پردازی هاش نشون داده...همین!

من قبول ندارم. اگه به سری کتاب های هری پاتر با دقت توجه کنین درس بزرگی می گیرین. همه شخصیت ها خاکستری هستند. بزرگترین جادوگرها نقصهایی دارن و کم ترینشون در مواقع حساس نیروی درونشون رو نشون می دن. بخصوص توی کتاب 7 این مسئله ثابت شد. بارزترین نمونه اش گذشته سیاه دامبلدور. مسیری که در ابتدا انتخاب کرده بود.
نکته مهم اینه که همه اشتباه می کنن و گاهی این اتفاقات در لحظاتی حساس به ضرر فرده.
نارسیسا رو گفتی که چطور رازش آشکار نشد؟ جوابش واضحه. وولدی مطمئنه که بالاخره و به راحتی حریف کوچکش رو شکست داده و نارسیسا رو میفرسته که خبر مرگشو اعلام کنه. اونقدر در حس شادی و پیروزی غرقه که دلیلی برای ذهن جویی نمیبینه.
اینکه چرا بلا از پس سه تا دختر مدرسه ای بر نیومد هم مشخصه. خود هری میگه که به خاطر فداکاریش همه اونایی که در حال نبرد بودن مصون شده بودن!

مونتاگ جان .... راست گفتی. واقعأ راست گفتی، تنها راه نجات هری شخصیت های ضعیف نبودند.. بلکه رولینگ بود که خواست این طور بشه. من نمی فهمم واقعأ نمی فهمم آخه چرا؟ چرا رولینگ باید ما رو با هری آشنا کنه و زندگیمون رو با شخصیت هاش، ماجراهاش و حوادثش غرق کنه و بعد... این بشه نتیجه اش؟

همه اینها به کنار دلیل اصلی که موجب شده من اینقدر ناراحت بشم اینه که متنفرم ببینم نویسنده ای برای اینکه سر و ته کتابی رو هم بیاره، شخصیت ها رو احمق نشون می ده و اصالت کتاب رو از بین می بره. آخه ببینید موضوعات رولینگ، سیر داتانی تمام کتاب ها و شخصیت پردازی هاش به قدری عالی و خوب بوده که همه انتظار یه شاهکار دیگه رو داشتیم... در واقع هوروکراس ها و قدیسان مرگ ایده واقعأ عالی و جذابی بوده... ایده ای که می شد باهاش چندین کتاب دیگه نوشت، ایده ای که ... یعنی واقعأ ایده شهکاری بوده. نمی دونم دیگه چه جوری توصیف کنم ... اما کتاب هفت نقطه ضعف های اساسی داشت.. نمی دونم واقعأ نمی دونم چرا؟

راستی یه ضعف دیگه... هری روش کروشیو انجام شد اون هم به دسنتولدمورت و هری حتی یه آخ کوچولو هم نگفت؟ تبریک می گم بابا، هری شده اسفندیار رویین تن.... اصلأ چرا رون باید به زبون مارها حرف بزنه؟ هاگرید چرا باید تو جنگل پیداش شه و هری رو که فکر می کنه مرده رو حمل کنه؟ .....

ایول...همه شو قبول دارم!!!
آخ داغ دلمو تازه کردی هم یه جورایی جیگرمو خنک کردی
قربانت
ببینین...ببینین....بازم بگین ولدمورتو بلا مظلوم نبودن
>