سلام
پیدا کردم بالاخره اینجارو!
بنده به نمره ام اعتراض دارم.
مرلین شاهده قبل از اینکه توضیحات کلاوس در رابطه با نمره ام رو بخونم هیچ مشکلی باهاش نداشتم. همونطور که میدونید خیلی وقته نیومدم و کمی هم پسرفت کردم.
اما در رابطه با توضیحات دوئل که این بود:
نقل قول:
شخصیت شما به دلیلی که میشه کل داستان اصلاً بر مبنای اون بره جلو، در موقعیتی قرار گرفته که معجون راستی خورده. ینی کلاً پته پوتهش قراره ریخته شه رو آب. حالا این که سؤالهای پرسیده شده چی قراره باشن و جوابا چه چیزیو قراره روشن کنن، تمامشون برمیگرده به شما و شخصیتی که پرداختید.
و توضیحات استاد گرامی در مورد نمره این بود :
نقل قول:
بهنظرم، تاکید بر روی شخصیت گیبن و آشکار شدن ابعادی از اون بوسیلهی معجون رو فراموش کرده بودی. محدودیتی نبود اما حقیقتا باتوجه به توضیحات، انتظار دیگهای از پرداخت این سوژه داشتم. حتا برفرض، موقعیتمحورکردن رول، درعوض شخصیتمحور، همچنان میشد مفصلتر از امکان بسیار کمیک معجون راستی استفاده کرد. دلایل کاهش رول اینها بود اما بهطور کلی خوب بود. سعی کن به سوژهت، و کاری که اون میتونه برای شخصیتت بکنه توجه کنی، خصوصا وقتی تاکیدی درین زمینه وجود داره.
به اون قسمت هایی که قرمز کردم توجه کنید. شخصیت من معجون راستی رو خورده و در هر موقعیتی که جا داشته پته مته ریخته رو اب! اما دلیلی که حس میکنم استاد نمره کم کرده اینه که چرا پته مته ی خودش رو نریخته رو آب و مال بقیه رو ریخته!
مطمئن باشید اگه سوژه اینطور پیش میرفت که گیبن دست و پا بسته رو صندلی یه قلپ معجون راستی میخورد یه دونه مشت! قضیه فرق میکرد. اما همونطور که با نامحدود بودن سوژه اشاره کردین من به طور دیگه ای پیش بردم که از اون خبرا نبود داخلش. و به نظرم استاد محترم فقط درگیر یک سری کلیشه های قدیمی در مورد معجون راستی هستن. و هدفم همین بود که کلیشه ای ننویسم.
مرسی از کلاوس بودلر استاد عزیز
مرسی از هاگوارتز
مرسی از جادوگران
ویرایش: یه نکته دیگه! و مگر اینکه استاد گرامی به خاطر طول پست نمره کم کرده باشن که اونجوری قابل درکه چون از سال های پیش هم رول های بلند تر نمره ی بیشتری میگرفتند.
اصن هاگوارتز یعنی اینقدر مشق بنویسی تا دستات کبود شه!