من عاشق شخصیت مرموز اسنیپ بوده ام و هستم.... اسنیپ کسی که جزو قدرتمند ترین جادوگرا ها بود( به خصوص در جادوی سیاه)، کسی که همش با هری سر جنگ داشت، کشی که تنها دامبلدور به او اعتماد داشت و کسی که هیچ کس از گذشته سخت و دردناک اون چیزی نمی دونست.....
اسنیپ خانواده ای از هم پاشیده داشت، در مدرسه مورد نفرت بچه ها قار گرفته بود.... اما این ها مهم نبودند تا وقتی که لیلی اون رو ترک می کنه و به دشمن خونیش می پیونده...
فقط بر گردید به اون لحظه که سیریوس باهاش یه شوخی می کنه، شوخی ای که می تونست به مرگ اون منجر بشه... درست مثل اینکه شما بدونید پشت در اتاقی ببری است و دوستتون رو بفرستید اون تو... اسنیپ به حقیقت لوپین پی می بره و نزدیک بوده که جونش رو از دست بده که یهو جیمز به خاطر حفظ دوستانش از خطر اخراج سر می رسه.. فقط فکر کنی اسنیپ چه حالی پیدا می کنه وقتی می بینه دامبلدور حتی دارو دسته جیم پاتر رو مجازات نمی کنه و ازش می خواد راز لوپین رو حفظ کنه اون هم در شرایطی که هر جا می ره همه راجع به این که جیمز پاتر اون رو، دشمن خونیش رو نجات داده حرف می زنن و از همه بد تر حتی لیلی هم باورش نمی کنه .............

من همیشه عاشق اسنیپ بودم، مرموز، قدرتمند و با وجود اینکه هیچ کس جز دامبلدور بهش اعتماد نداره وقادار باقی می مونه.... بدون اسنیپ هری هرگز موفق نمی شد....

ریچارد هریس
دامبلدوری که در فیلم های اول و دوم بود عاقل تر، مقتدر تر، مهربون تر و خیلی هم شیک تر بود... در صورتی که دامبلدور دوم حرکاتی شتابزده داره و در طول فیلم ها به جای اینکه دامبلدور متینی رو نشون بده که مهربون و قدرتمنده و همه در کنارش احساس آرامش می کنند دامبلدوری رو نشون داده که دست و پاچلفتیه و باز هم تکرار می کنم حرکاتش شتابزده است.... از همه بدتر چی شد اون کلاه، ردا و انگشترهای پر نگینی که دامبلدور بر تن داشت؟ در فیلم های بعدی تبدیل شد به یه مشت لباس های کهنه و بد رنگ...
من عاشق دامبلدوری هستم که ریچارد هریس نقشش رو ایفا کرده.... وقتی حرف می زد آرامش در صداش منعکس می شد اما دومی... خب دامبلدور دومی بیشتر به دامبلدوری می یاد که همج*نسگرا بوده....

من عاشق اون قسمت فیلم یک هستم که تو آخرای فیلم بر می گرده به هری که رو تخت درمانگاهه می گه: .... عشق هری، عشق!


خدا بیامرزدش... نباید اون رو از دست می دادیم...........

بهترین فن فیکشنی که خوندم... فن فیکشن مرئی نامرئی نوشته فردی با نام مستعارEmerald eyes است که به فارسی ترجمه شده بود. این فن فیکشن خیلی قشنگ بود و در واقعأ باید بگم صحنه های آبکی یا هندی وار یا صحنه هایی که هری یه بی عرضه تمامه و همش شانس بهش رو می کنه یا اتفاقات ناگهانی و بدون مقدمه می افته توش نبوده ... در واقع خیلی هم راجع به هری نبوده اما واقعأ قشنگ بود!
اگر کسی می خواد بهم پی ام بزنه براش بفرستم!
من خیلی رجع به کتاب هایی که می خونم دقیقم و به خصوص فن فیکشن ها! مرئی نامرئی خیلی زیبا و جالب طراحی شده بود و کلأ واقعأ جالب بود.... پشیمون نمی شید از خوندنش!

عالیه! بیست بیسته! خیلی توپه.. من موافقم .. من موافقم!!! چند تا پیشنهاد:(بعضی از نظرات نقل قول سایر بچه هاست، ببخشید اکر داخل کادر نیست.. مشکلی بود بگید ویرایش کنم)

1 بهتره هم جملات قصار هری پاتر باشه و هم یک نشانه ای که فقط هری پاتریست ها بتونند بهش پی ببرند... مثلأ یه آرم مشترک. مثل علامت ارتش دامبلدور یا علامت شوم یا چیزهای مرموزتر و جالب تر.

2 هری پاتر پر از مفاهیمی مثل مرگه. ما که تی شرت صورتی نمی خوایم باعکس ولدمورت . رنگ ها تیره باشند بهتره . فقط شلوغ باشه. (چند رنگ هم باشه که برای عزا و عروسی و تولد و میتینگ و خیابون و ... هم ازش استفاده کنیم لذت ببریم.. ولی کلأ به فضای کتاب ها بخوره)


3 فقط لطف کنید از عکس بازیگران نزنید. فیلم ها به خوبی کتاب نشده ... اصلأ بازیگرها هم با شخصیت ها تناسب ندارند مگر بعضی هاشون.. مثلأ ولدمورت و اسنیپ و بلا و خوبند.. یا شخصیت های دیگه (فقط جون من عکس دنیل نباشه)


4 در ضمن تی شرت ساده نباشه... یکم هم مدل داشته باشه! مثلأ از این یقه گرد ها نباشه! برای دخترها یکم حداقل مدل دار تر باشه! (ولی رنگ روشن جالب نیست)

5 می شه به جز تی شرت، وسایل دیگه هم وارد کرد ؟ مثلأ مچ بند هری پاتری یا چیزهایی مثل این دیگه!

6 و لطفأ یه تی شرت ساده با یه عکس ولدمورت و پس زمینه سفید نباشه.. شلوغ باشه! ( و حتمأ حتمأ حتمأ باید عکس اسنیپ عزیز و ولدمورت و بلا روش باشه ... ) من همین جا بهتون اطمینان می دم که چند تا تی شرت می خرم!!

من کیستم؟
من کسی هستم که قدرت های جادویی فراوانی داره. من کسی هستم که مدتی تنها مالک قدیسان مرگ بوده ام. من کسی هستم که خیلی ها رو کشتم. من یه قاتل حرفه ایم... دامبلدور را کشتم و همین طور اسنیپ را... اشتباه حدس زدید ولدمورت نیستم... من رولینگ هستم!

من چستم؟
من چیزی هستم که تا مدتی تنها چیزی و کسی بودم که از قدیسان مرگ خبر داشتم. من خیلی ها رو کشتم. من شریک جرم همان قاتل حرفه ای هستم که در بالا معرفی شد... من همه جا با او همراه بودم و با کلمات جادو می آفریدم.. درست حدس زدید من قلم رولینگ هستم!

هری پاتر عزیز چرا می خوای اعضا رو مجبور کنی از سایتی که معرفی می کنی استفاده کنند؟ من هم این سایت رو قبول دارم اما طرز بیان و دعوت دیگران به یه چیزی خیلی مهمه!

در ضمن این کاملأ مشخص بود که ولدمورت داشت اسنیپ رو ذهن جویی می کرد. دیگه رولینگ نباید حتمأ می نوشت داشته اکلیومنسی می کرده که. خیلی جاها و تو خیلی کتاب ها درک مواردی این چنین بدیهی رو به عهده 0خواننده می ذارند... وقتی به چشم های اسنیپ خیره شده، عاشق چشماش نشده بود که! تازه بعدش هم می گه:"خوبه، خیلی خوبه"

آهان.. یه چیز دیگه
استن جان من می گم ولدمورت احمق بود و بعد هم می گم که ولدمورت احمق نشون داده شده بود... این ها که با هم فرقی ندارند... چون در هر صورت این رولینگه که شخصیت ها رو حرکت می ده.

سیریوس بلک عزیز... ممنون جمع بندی خوبی بود. فقط می خوام یه نکته رو روشن کنم که ولدمورت حتی در مورد اسنیپ هم اکلیومنسی رو به کار می برد و از اونجایی که هری پاتر همیشه به دنبال مدارک قطعیه باید بگم اگر اینجا هم کسی شک می کنه بهتره بره فصل اول کتاب هفت رو بخونه!


و باید بگم بهترین گزینه جواب شماره یکه چون از اونجا که ولدمورت سخت درگیر قضیه پیش گویی بوده و می خواسته زودتر هری رو بکشه به سمت وزارتخونه(و از اونجایی که ارتباطش با هری براش دردآور بوده) کل پروژه رو به لوسیوس و بلا سپرده و خودش به کارهای محمتری رسیده هرچند ازش بعیده!( اگر کسی مدرک قطعی می خواد اول بره کتاب های یک تا چهار رو بخونه بعدش هم کتاب پنج رو بخونه!)

ببینید دوستان می دونم که الان همه قبول داریم گودریک گریفندور جد هری محسوب میشه اما حالا که هری پاتر خواسته مدرک بیارم بهتره بره مجله برنا ویژه هری پاتر چاپ سال 83 رو پیدا کنه و مصاحبه رولینگ رو بخونه تا بفهمه من الکی صحبت نمی کنم .وقتی می گم مدرک دارم یعنی دارم!

باز هم از دوستان عزیز معذرت می خوام.

ببخشید صفحه برای من باز نمیشه... می شه بگید این کدوم عکسه؟ همونه که اسنیپ علامت شوم روی دستش رو به کارکاروف نشون میده؟

مالی جان ... یعنی تد جان
سلام!


مثل اینکه منظورم رو درست توضیح ندادم... اینکه دامبلدور چنین گذشته ای داشته باشه واقعأ از نقاط قوت کتابه و من به این ضعف نمی گم... در واقع من می گم حتی اگر بتونیم از دروغ نارسیسا چشم پوشی کنیم خیلی جاها شخصیت ها به پررنگی کتاب های دیگه به تصویر نکشیده شده اند... اینکه هری یهو بره تو گرینگوتز و به حسابی که اژدها ازش محافظت می کرد و بیشترین امنیت رو داشته دستبرد بزنه درست برخلاف حرفیه که هاگرید در کتاب اول به هری میگه، البته این زیاد مهم نیست اما اینکه ولدمورت به این آسونی کشته بشه، می دونم که طلسم خودش به طرف خودش برگشت اما بهتر می بود اون صحنه باعظمت تر توصیف بشه نه مثل مرگ یه کاراکتر معمولی، حداقل طولانی تر!... بعدش هم می رسیم به اسنیپ که اونقدر دست و پاچلفتی نمایش داده شده بود یا حماقت های گروه قاپ زن ها یا فرار های معجزه آسای هری از دست مرگخوارها. یا مرگ بلاتریکس به دست مالی!... درسته که مالی از مرگ بچش عصبانی بود و یهو قدرتمند شده بود اما این چندمین بار بود که بلاتریکس بچه ای رو می کشت؟ و چندمین بار بود که پدرومادرهایی رو که مثل مالی می خواستند باهاش دویل کنند رو خیلی راحت مثل آب خوردن به اون دنیا می فرستاد؟ نشون دادن چنین ضعفی اون هم درحالی که اربابش و البته عشقق به کمک نیاز داشت غیرمنطقیه! به خصوص که ولدمورت در آن لحظه فقط و فقط بلا رو داشت... من به این ها می گم ضعفی که رولینگ در شخصیت پردازی هاش نشون داده...همین!