نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
بعد از این که لرد ولدمورت تصمیم به ترک سرزمین جادوگران به مدتی نامعلوم گرفت، ارتش تاریکی بر سر رهبری که هدایت مرگخواران را برعهده بگیرد، به تکاپو افتاده است!
الکساندر پردفوت :
گرچه مرگ دامبلدور و مرگ دابی بسی غمناک بودند ولی به اطلاع می رسانم که هیچ جای کتاب بنده اشکم در نیومد !
رودولف :
کلا من از اول تا اخر کتاب داشتم گریه میکردم! ولی خب تازه اخر کتاب فهمیدم اون کتابی که میخوندم هری پاتر نبوده، فیلمنامه ی یه فیلم هندی بوده
رون ویزلی :
احساس می کردم برای چند لحظه همه چیز متوقف و ارتباط مغز و بدنم با هم قطع شده !
فرانک لانگ باتم نوشته :
وقتی که سریوس مرد واقعا بد بود
اسنیپ نوشته :
1. وقتی بابای هری مرد.
2. وقتی ننه هری مرد.
3. وقتی که لرد ولدمورت ننه بابای هری رو کشت.
4. وقتی که فهمیدم هری یتیم شده.
آبرفورث نوشته :
مصرانه(مسرانه؟) میگم مالی ویزلی از همه جیگر تر بود هم از نظر اخلاقی هم از نظر ظاهری !
مورگانا نوشته :
غم انگیزترین قسمت کتاب که بسی اشک منو درآورد توی قطار هاگوارتز و در همون جلد یک کتاب شکل گرفت. زمانیکه یک نویسندۀ بی ارزش و ناشی و تازه کار، به راحتی از ملکۀ بزرگ آوالان گذشت و نه تنها توضیحی درمورد جزیرۀ زیبای اون و نوع حکمرانیش بر قلب و روح مردمش ننوشت، بلکه برای توصیف حالات جذاب و زیبای اون، به تصویرش بر روی یک کارت شکلات قورباغه ای ناقابل اکتفا کرد.
تد ریموس لوپین نوشته :
1. صفحه سوم فصل آبروریزی لوپن ها در زندگی آزکابان که انگشت اشارم ام رو برید
۲. شیرازه کتاب هفتم که فرق سرم رو به دو قسمت مساوی تقسیم کرد.
ادگار بونز نوشته :
مرگ دامبل و سیریوس واقعن منو دپ بودم
ریموس لوپین نوشته :
اشک من تو کتاب هفت در اومد جایی که نویسنده بوقی زد منو همسرم رو شهید کرد و یگانه بچه خوشگلمونو داد دست عله !
دیگه گریه کردن نداره که داوش من .
