کتابخانه - مرگ - روزنامه - محتوا - محبوب - افتتاح - گردش - اولین - مدال - اخیر
تو چند روز اخیر نمیگذاشتن کسی وارد کتابخانه بشه .انگار از لای در کتابخانه برای اولین بار بوی مرگ به مشام میرسید . اولین روز تعطیلات روزنامه ی پیام امروز و چند روزنامه دیگر درباره ی مرگ یکی از دانش اموزان بعد از روز اهداء مدالش در کتابخانه هاگوارتز نوشته بودند. منم طبق معمول چون محبوب و نور چشمی پروفسور بودم با نامهی اون میتونستم در این شرایط وارد کتابخانه بشم چه برسه به بخش ممنوعه. وقتی رفتم تو اون بخش کتابی که با حروف طلایی روش نوشته بود افتتاح جاودان خودنمایی میکرد . محتوای اون راجع بع مرگ و جان پیچ ها و جادوی سیاه بود . به خاطر همین شب بعد که برای شام به اتاق پرفسور اسلاگهورن رفتیم بعد از شام تو اتاق موندم و سوالاتی در مورد جان پیچ ها از اون کردم.پروفسور گفت هر وسیلیه ای که ادم قسمتی از روحشو درون اون بفرسته میشه جان پیچ ولی باید ادم کشت تا روح ادم به دوقسمت تقسیم بشه. گفتم پرفسور نمیشه ادم روح خودشو به هفت قسمت تقسیم کنه؟ گفت : ریش مرلین تام!کشتن یه ادم به قدر کافی کثیف نیست ؟ حالا این همه ادم بکشیم تا هفت تیکه بشیم؟ و از اون شب به بعد من ....

تایید نشد!

کتابخانه - مرگ - روزنامه - محتوا - محبوب - افتتاح - گردش - اولین - مدال - اخیر

در چند روز اخیر خبر افتتاح اولین کتابخانه ی بزرگ در شهر ما محتوای همه ی روزنامه ها را مال خود کرده بود. اما مرگ مشکوک یکی از سیاستمداران محبوب کشور که دارای مدال لیاقت بود این خبر را از صفحات روزنامه ها محو کرد.

تایید شد!

اخيرا* گردش* برون مدرسه اي* افتتاح* شده بود.تمام *محتواي* روزنامه* ها از اين خبر پر شده بود.ظاهرا موضوع *محبوبي* بود که حتي صاحب طرح واسش *مدال* گرفته بود

تایید شد!

کتابخانه - مرگ - روزنامه - محتوا - محبوب - افتتاح - گردش - اولین - مدال - اخیر

تام در كتابخانه نشسته بود و روزنامه اي را ورق مي زد اما در واقع كاري به محتواي آن نداشت و صرفا ورق ميزد تا اعصابش آرام شود.
نگاهي به مدال ارشد روي سينه اش انداخت، اولين روزي كه آن را گرفته بود همين مدال برايش محبوب ترين چيز دنيا بود اما در روز هاي اخير برايش بي ارزش ترين چيز بود!
او از روزي كه در گردش هاگزميد به حقايقي در رابطه با جد بزرگش دست يافته بود تنها به افتتاح هاگوارتزي بدون مشنگ زاده ها و گروه هاي اضافه فكر ميكرد و اين جز با مرگ ميرتل لوس و خل و چل كه كنارش نشسته بود و حرف هاي بي ارزشي ميزد ميسر نبود. او و امثال او واقعا بي ارزش بودند!

جان در حالي كه مدالش را به سينه زده بود داشت در راهرو هاي طويل هاگوارتز قدم مي زد.از مقابل درب كتابخانه عبور كرد.ياد روزي افتاد كه با رز ويزلي در كتابخانه در باره ي تغيير شكل بحث مفصلي كردند .رز ويزلي محبوب ترين شخص او در هاگوارتز بود.به ياد اولين ديدارشان در سال اول افتاد.چه افتضاحي به بار اومد.و ياد خاطره اي كه با هم براي گردش به هاگزميد رفته بودند.همه ي اينها انگار لحظه اي پيش اتفاق افتاده بودند.
ديدار اخيرشان به جز فرياد زدن چيز ديگري نداشت.حالا در قلبش به جز كينه به رز و تمام ويزلي ها و پاتر ها چيز ديگري نبود.با خود قسم خورد كه يك روز انتقام بگيرد.شايد مرگ برادرش در ماه قبل او را حساس كرده بود.
ديگر ذهنش نمي توانست او را ياري دهد.

تایید شد!

در کتابخانه هاگوارتز نشسته بود و بی حوصله صفحات روزنامه پیام امروز را ورق می زد. حال و هوای دم کرده ی بعد از ظهر یک روز پاییزی کسل کننده. تمام محتوای روزنامه ی به اصطلاح جادویی را اخبار خسته کننده ای در باره ی محبوبیت روز افزون وزیر جدید، گزارش تصویری توزیع مدال های لیگ کوئیدیچ ایرلند و افتتاحیه اولین شعبه ی رستوران جدید دریایی در کوچه دیاگون تشکیل می داد. خمیازه ای کشید و به منظره ی غروب که از پنجره های برج نمایان بود خیره شد. اخیراً هیچ ماجرای سرگرم کننده ای در دنیای پر رمز و راز جادوگری اتفاق نیفتاده بود. نه هیجانی، نه تغییری، نه خطری و نه حتی مرگی! از جایش بلند شد و دستی به موهای تیره اش کشید. با خود فکر کرد شاید یک گردش تفریحی با همکلاسی ها در اطراف جنگل ممنوعه بتواند او را از این حال و هوای کسالت بار نجات دهد. در حالیکه از کتابخانه بیرون می دوید تا پیشنهادش را با آلبوس مطرح کند چشمش به تندیس طلایی رنگ 3 ناجی هاگوارتز و دنیای جادو افتاد که مثل همیشه در راهرو خود نمایی می کرد. چهره هایی آشنا و دوست داشتنی. با افتخار به نام پدرش که با حروفی زرین در زیر یکی از تندیس ها حک شده بود لبخند زد. بعد راهش را به سمت تابلوی بانوی چاق کج کرد و درحالیکه آه می کشید مثل همیشه به دوران هیجان انگیز تحصیل پدرش و دو دوست جدانشدنی او در مدرسه هاگوارتز غبطه خورد.

نیمه شبی سرد بود و برف آرام می بارید. هوای غریبی بود و محبوب برای او. باران نیز به آرامی می بارید. گویی که هوا نمیتوانست یکی از آن دو را انتخاب کند.

روزنامه ی بی محتوای پیام امروز را به کنار انداخت و پوزخند زد. اولین گردش علمی برای یک سری بچه های نق نقوی ماگل دیشب شروع شده بود در یک به اصطلاح کتابخانه. کتابخانه ای که کتاب هایش فقط به درد سوزاندن میخورد!

و حالا او آنجا بود.... و احتمالا این گردش هرگز تمام نمی شد.

با خود فکر کرد : چه شب خوبی بود تا مرگ جان چندین بچه را بگیرد. و شاید بعدها می توانست جان پدر و مادرشان را نیز که عزیزشان را از دست داده بودند را بگیرد.

مرگ دوست او بود و او دوست مرگ! او میکشت و در عوض نمی مرد! اما این قضیه تا کی ادامه می یافت؟ اخیرا احساس پیری کرده بود. احساس کرده بود که مرگ به آرامی سرش را به هنگام خواب نوازش می کند. اما حتی مرگ هم نمیتوانست به او خیانت کند.به یاد افتتاحیه هاگوارتز و گرفتن اولین مدالاش به عنوان برترین دانش آموز افتاد. اما حتی در آن هنگام هم چوب دستی محبوبش در جیبش قرار داشت و طلسم آواداکداورا ورد زبانش....هیچکس نمیتوانست از او بگریزد .... حتی خود ... مرگ!!!!

همزمان دو صدا به پا شد :

- آواداکدا...

اما تنها یکی از آنها ادامه یافت و دیگری خاموش ماند!

- ورا!

و آن شب.... در همان حال، وقتی درست در همان فکر بود، مرگ به او خیانت کرد، و او مرگ بود و هیچ دوستی نداشت و مرگ از کسی که او را دوست می پندارد متنفر است که مایه ضعف اوست.

پروفسور داشت با جاروی پرنده به سوی سرسرا میومد که یک ماگل اورا دید .ویکتور کرام که کنار او بود و داشت چپ چپ به او نگاه می کرد به او گفت هیس وگرنه میکشمت.ماگل بسیار متحیر شده بود

با این کلمات داستان بنویس:
کتابخانه - مرگ - روزنامه - محتوا - محبوب - افتتاح - گردش - اولین - مدال - اخیر

کتابخانه - مرگ - روزنامه - محتوا - محبوب - افتتاح - گردش - اولین - مدال - اخیر

در کتابخانه هم بوی مرگ می آمد. اخیرا در تمام روزنامه های مشهور یا محبوب, خبر مرگ بوقی اعظم( که حالا فرقی نمیکنه کی بوده), عضو انجمن مدال داران جادوگری, ترس و وحشت را در همه جای شهر گسترش داده. شایعات بی محتوایی مبنی بر بازگشت ولدمورت در همه جا به گوش میرسد که در صورت صحت برای اینجانب بسیار لذت بخش خواهند بود. فردا قرار بود اولین گردش تفریحی به مناسبت افتتاحیه ی شعبه ی دوم کلبه ی هاگرید( اینو باید بکنن تست کنکور! همش یه نقش تبعی رو میپذره!) وسط جنگل سیاه, به گردش کوتاهی بریم که با توجه به شایعات امید چندانی وجود نداشت پس ناچارم با دلی پر حسرت, تمام اوقات آزاد امروز رو در کتابخانه برای امتحان تاریخ فردا آماده شوم.

تایید شد!