هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۱۲:۱۱ شنبه ۴ مرداد ۱۳۹۹

لاوندر براون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۲۸ دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۲۴:۵۴ سه شنبه ۱۲ دی ۱۴۰۲
از عشق من دور شو!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 263
آفلاین
لاوندر گوی بلورینش را که ارور" اپراتور خارج شده است" روی آن نقش بسته بود را به گوشه ای انداخت. تکلیف آن جلسه می توانست سخت ترین تکلیف دنیا باشد.
اما قلم پرش را برداشت و روی نزدیک ترین کاغذ پوستی نوشت:
-پروفسور موتویوما!
من موفق شدم در شبانگاه امشب دروئید درون خود را بیدار کنم. من توانستم با جذب نیرو از ماه،ستارگان را به رنگ سبز در بیاورم! این عکس را ضمیمه کردم تا شما هم ببینید
قلمش از حرکت ایستاد.این چرت و پرت ها چه بود که نوشته بود؟ از کجا عکس ستاره سبز می آورد و ضمیمه نوشته می کرد؟ ای خاک بر سر بلف زنش که برای رو کم کنی هرماینی هر کاری می کرد.
اما فکری به ذهنش رسید.چرا که نه؟شاید واقعا می توانست دروئید درون خود را بیدار کند!

سه ساعت چهل و پنج دقیقه ی بعد- مرز جنگل ممنوعه.

-ای ماه تابان! ای ماااه نورااانی! ای ماه!هوی! به من نیرووو بدهههه!نییروووو! تا ستاره هارو سبز کنم!
-چند ساعته اری عربده می زنی لاوندر؟
-تو؟تو اینجا چیکار می کنی هرماینی؟
-دنبال تو می گردم. یه ساعته اینجا وایسادم.بیخیال،تو از پس اینکارا بر نمیای!
-مگه خودت بر میای؟
-آره!
-ثابت کن!

هرماینی با پوزخندی انگشتانش را به سمت آسمان گرفت و همزمان با جرقه ی سبز رنگی،تمام ستاره ها سبز شدند.
-دیدی لاوندر؟لاوندر!

کاری از دستش برنیامد چون لاوندر عکسی از آسمان گرفته و گریخته بود.او عکس را ضمیمه کرد.


تصویر کوچک شده

دختری تنها در میان باد و طوفان...

آیا او را رهایی خواهد بود از این شب غربت؟

یا مامانش دوباره او را به خانه راه خواهد داد؟

او در کوچه ی سرد قدم برمیدارد ومی اندیشد:

آیا ریختن آبلیمو در قهوه ی مادر کار درستیست؟


پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۱۳:۰۱ جمعه ۳ مرداد ۱۳۹۹

تاتسویا موتویاما


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۵۶ دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۹:۲۷ سه شنبه ۸ آذر ۱۴۰۱
گروه:
کاربران عضو
پیام: 137
آفلاین
تدریس کلاس تاریخ جادوگری تاتسویا موتویاما
جلسه ی اول



دوشیزه موتویوما بسیار استادوار مقابل گوی جادویی نشسته بود تا در ترم مجازی هاگوارتز شرکت کند. موهایش را شانه کرده بود و بولیز فرم همیشگی اش را پوشیده این چیزی بود که شاگردانش از پشت گوی هایشان می‌دیدند. چیزی که نمی‌دیدند، پیژامه ی قلب دار و دمپایی های خرگوشی سامورایی بود.

- استاد صداتون قطع شده؟

تاتسویا با کاتانا ضربه به سر گوی زد و پرسید:
- حالا چی، شونن و شوجو ها*؟
- نه هنوزم صداتونو نداریم!

تاتسویا کتاب بزرگ و سنگین "دست‌نوشته‌های دروئیدی (druid) از قبیله ی سلت که نوشتن بلد نبود" را کنار گذاشت و گوی را چرخاند. سرش به قدری پر از مطالب مربوط به جادوگران سه هزار سال پیش بود که نفهمید چطور سربه‌سرش گذاشته اند و چطور پیژامه ی قلب‌دارش را با تک تک جادوآموزانش ‌به اشتراک گذاشته!

- لاوندر؟ من صدای استاد رو نمی‌شنوم!
- آره شیلا، من حتی صدای تورو هم نمی‌شنوم!

سامورایی ناسزای بدی به زبان بیگانه ای گفت و صورتش را به گوی چسباند، نفس عمیقی کشید و با تمام وجود فریاد زد:
- هنوزم مشکل داره؟

تمام گیاهان هاگوارتز خشک شدند و شیشه ها شکستند. دانش‌آموزان دیگر نمی‌خواستند این شوخی را تکرار کنند. تاتسویا با رضایت روی تختش آرام گرفت و به حرف‌هایش ادامه داد:
- همونطوری که گفتم، هر جلسه از جادوگران سه هزار سال پیش به سمت زمان خودمون پیش می‍ریم. درس امروزتون درمورد دروئیدهاست. درمورد دروئیدها ممکنه خیلی اطلاعات داشته باشید. اما کاتانا میگه سر این کلاس باید هرچی قبلا یاد گرفتین رو بریزین دور و به حرفای اون گوشی بدین، مفهومه؟

قطعا مفهوم بود چون تاتسویا بدون مکث، ادامه داد:
- درویدها، جادوگرایی بودن که قدرت خودشون رو از طبیعت و عناصرش می‌گرفتن. مسائلی مثل روز و شب، محیطی که توش بودن و زمانی از سال که میخواستن جادو کنن، روی قدرتشون تاثیر می‌گذاشت. اونا با حیوانات رابطه ی خیلی خوبی داشتن و بهشون احترام می‌گذاشتن. اگه به اندازه ی کافی قدرتمند بودن، می‌تونستن به حیوانات تغییر شکل بدن. مراسم‌های خاص برای شفای مریض‌ها یا پرباری محصولات مزارع برگذار می‌کردن.

هشدار "شارژ گوی شما درحال اتمام است" تاتسویا را وادار کرد حرفش را کوتاه کند.

- خب عزیزانم، به عنوان تکلیف برای هفته ی آینده ازتون رول می‌خوام. منتهی... شاید یک‌سریاتون تمام رول رو نخونده باشین و فقط اومده باشین که تکلیف رو بخونین، پس درکمال تاسف یک مقدار هم ادامه خواهم داد که فکر نکنین کلاس های مجازی رو میشه با خود به کنار شومینه برد و تخمه شکست و گوش داد.
امیدوارم شنیده باشید که می‌گن "بهترین راه یادگیری، تجربه کردنه!" به همین دلیل ازتون می‌خوام بهتون یه بلیت بدم!
یه بلیت برای سفر به زمان و مکانی که بتونین با دروئید درونتون آشنا شین! توی یک رول، به شیوه ی دروئید ها و کاهن های هزاره های گذشته جادو کنین. بهترین راه استفاده از خلاقیت، اینه که خودتونو محدود نکنین!
ازتون می‌خوام که تو این جلسه، خودتون رو به چوب دستی محدود نکنین. با قدرت ستاره‌ها، درختا رو از ریشه دربیارید و با کمک گرفتن از ماه کامل، جهت حرکت رودخونه هارو تغییر بدین.
یا حتی ساده‌تر... با حیوونا معاشرت کنین، مشکلاتشون رو حل کنین، به عنوان دروئید قبیله‌تون، مریض هارو درمان کنین.
اینحا باید به ذهنتون یاد بدین که محدودیتی برای تصوراتش قائل نشه. طنز و جدی بودن رولتون هم به اختیار خودتونه.

پ ن: سوال امتیازی) معایب و مزایای شرکت در کلاس های مجازی را ذکر کنید. (3 نمره)

به امید دیدارتون در هفته ی آینده، تاتسویا.


________________
شونن و شوجوها: پسران و دختران جوان


The true meaning of the
'samurai'
is one who serves and adheres to the power of love.

"Morihei ueshiba"


پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۲۰:۱۱ دوشنبه ۶ شهریور ۱۳۹۶

آرسینوس جیگرold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۵۹ دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۱
آخرین ورود:
۲۱:۴۹ دوشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۷
از وزارت سحر و جادو
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1513
آفلاین
نمرات جلسه آخر تاریخ جادوگری


ریونکلاو

نولا جانستون: 27.5

نقل قول:
صدای زیری که با حباب از دهان کابوس نولا بیرون اومد باعث دلپیچه اش شد :

_فرمانده مارکوس خیلی وقته منتظرته! انقدر این دور و بر پرسه نزن، می دونی که زردمبوها خوششون نمیاد تو محدودشون بری!


اول در مورد لحن پستت... لحن پستت دوگانگی داره. اوایلش اومدی محاوره ای نوشتی، بعد یهو رفتی کتابی کردیش. نکن اینکارو، یا کاملا محاوره ای بنویس، یا کاملا کتابی.

و در مورد لینک دادن... تا حد امکان سعی کن کم از لینک توی پستت استفاده کنی، اگرم استفاده کردی از کدش استفاده کن که بالای همین کادر نوشتن پست هست. ظاهر پستت خراب نشه اینطوری.

دیالوگ رو از گویندش جدا نکن نولا.

صدای زیری که با حباب از دهان کابوس نولا بیرون اومد باعث دلپیچه اش شد :
_فرمانده مارکوس خیلی وقته منتظرته! انقدر این دور و بر پرسه نزن، می دونی که زردمبوها خوششون نمیاد تو محدودشون بری!


لادیسلاو زاموژسلی: 30

حرفی ندارم.

پنه لوپه کلیرواتر: 26

اندکی اینتر... سحر نزدیک است.

در مورد دیالوگ نویسی و ظاهر دیالوگ ها...

نقل قول:
پنه لوپه گفت:نه ...خب فکر کنم ، یه جورایی...خب ،اره.
لب خند لینی پهن ترشد :سه تا جواب به من دادی .هیچ وقت نذار دیگران فکر کنن به یه سوالی جواب کامل ندادی .


به این شکل بنویس:

پنه لوپه گفت:
- نه ...خب فکر کنم ، یه جورایی...خب ،اره.

لب خند لینی پهن ترشد:
- سه تا جواب به من دادی .هیچ وقت نذار دیگران فکر کنن به یه سوالی جواب کامل ندادی .


سوژه پردازیت ولی خوب بود. روی ظاهر پستت خیلی کار کن. چون سوژه پردازی خوب باشه، ظاهر خراب باشه، خواننده عمرا ادامه نمیده رول رو تا تهش. ولی اگر ظاهر خوب باشه، سوژه پردازی هم همزمان خوب باشه، طول رول از تالار ریونکلاو تا دخمه ها هم باشه ملت میخوننش. چون جذبش میشن.

لایتینا فاست: 30

به به.

هافلپاف

آملیا فیتلوورت: 28.5


نقل قول:
فلش بک به ربع ساعت پیش


این تیترهارو بهتره که بولد یا ضخیم کنی. مشخص بشه که تیتر هستن و نه جزئی از توصیف.


نقل قول:
خب معلوم است وقتی پای وسایل س


چی بود این دقیقا؟

یک دور قبل از ارسال، رولت رو بخون آملیا. باعث میشه خیلی از اشتباهاتت رفع بشن.
یکم رولت رو حس میکنم عجله ای نوشتی. زیاد وقت نذاشتی انگار روش.

جسیکا ترینگ: 29

نقل قول:

-آی کیو میگم اینجا چیکار داری؟داری واسه من عنگلیسی حرف میزنی؟فهمیدم بلدی!
-اهم...شما فارصی بلد بودید؟خب ببخشید.اهم.. چیزه میشه تو یکی از جشن های سنتیتون شرکتم بدید بلکه این تکلیف و انجام بدم بره؟


عنگلیسی؟ فارصی؟ نکن اینکارو! غلط ننویس! اینجا هم که اصلا نیاز نبوده غلط نوشتن!

اینجا لینک گذاشتن مشکلی نداشت توی پستت. چون باعث شد خواننده بهتر متوجه شه، حواسش هم پرت نشد.

عالی بود آخرش. غافلگیرم کردی حسابی!

دورا ویلیامز: 28.5

نقل قول:
در کمد خود را باز کرد و به جستجوی لباسی درخور جشن،اما رسمی گشت.

_تا کی باید با این مشکل انتخاب لباس سرو کله بزنم اخه؟


بین دیالوگ و گویندش فاصله ننداز. این فاصله انداختن در حکم جدا کردن والدین و فرزنده. گناه داره. اینطوری باید نوشته میشد اینجا:

در کمد خود را باز کرد و به جستجوی لباسی درخور جشن،اما رسمی گشت.
_تا کی باید با این مشکل انتخاب لباس سرو کله بزنم اخه؟


نقل قول:
و خود جواب سوال را داد.

_تا وقتی به لباس ابدیت برسی.


اینجا هم همون شکل.


گریفیندور

آرتور ویزلی: 30

فکر نکنی این آخر پیشرفتت هست ها... جا واسه پیشرفت هنوز داری. خیلیم داری.

آلیشیا اسپینت: 28

نقل قول:
-حالا چیکار کنم اخه !؟مراسم خاکسپاری کدوم موجود بوقیو بنویسم من!؟؟


از علائم نگارشی مثل علامت سوال یکبار استفاده کنی کافیه. تعداد بیشترش جمله رو سوالی تر نمیکنه اصلا و ابدا.
سوژه پردازیت خوب بود. جالب بود.

پروتی پاتیل: 30

لذت بردم از خوندنش.

آنجلینا جانسون: 30

همون که به آرتور گفتم... خوب شدی، ولی جا داری برای عالی شدن.

کتی بل: 30

رماتیسمت خیلی زیاد شده کتی... خیلی.

مینروا مک گونگال: 26.5

خیلی جای کار داشت مینروا... خیلی. مشخصه عجله ای نوشته بودی.

نیوت اسکمندر: 30

مدت طولانی ای ننوشته بودی چیزی. ولی خوب موندی ها. آفرین.


ویرایش شده توسط آرسینوس جیگر در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۶ ۲۰:۴۵:۰۳
ویرایش شده توسط آرسینوس جیگر در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۷ ۱۲:۰۹:۲۰


پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۲۲:۵۴ یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶

نیوت اسکمندر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۳۰ سه شنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۱۱:۳۰ پنجشنبه ۲۲ تیر ۱۴۰۲
از دپارتمان جانور شناسی یو سی برکلی
گروه:
کاربران عضو
پیام: 144
آفلاین

تکلیفتون از این قراره که میرید سر وقت مردم دریایی... به صورت یک رول، در یکی از مراسماتشون شرکت میکنید. یکی از آیین هاشون. یا حتی از تاریخشون بنویسید. آداب و رسومشون. اصلا اینکه چی شد که شدن مردم دریایی! نیازی نیست شخصیت خودتون داخل رول حضور داشته باشه حتی. یا میتونه حضور داشته باشه. نحوه رفتنتون به تاریخ و اینارو هم شرح بدید. جزئیات کامل یعنی! سی نمره هم داره.


باسلام خدمت به پروفسور اسکمندر
از جنابعالی دعوت میشود که در کنفرانس"هم اندیشی درباره آبدهی گیاهان دریایی و تاثیر آن بر اخلاق هیپوگریف پلکسی پوس" در تاریخ 27 آگوست به عنوان سخنران شکرت کنید.


نیوت از خوشحالی نامه را به زمین انداخت و خودش از خوشحالی به دنیای عرفانی ذهنی اش فرو رفت. او برای اولین بار اسم "هیپوگریف پلکسی پوس" را می شنید واین یعنی یک موضوع دیگر برای کتابش پیدا شده است.

27 آگوست
نیوت آن روز صبح زود بیدار شد و به حمام رفت و دوش گرفت. سی دقیقه طول کشید تا بتواند لباس زیبایی را برای خودش انتخاب کند سپس مسئله ای دیگر این بود که با کدام تسترالش به سالن اجلاس برود.

پس از چند دقیقه سکه انداختن به این نتیجه رسید که کویین بی اش برود. نیوت سوار کویین بی شد و او را در مود "مردم دریایی" گذاشت. از اطراف کویین بی کیسه های هوا بیرون آمد و وی را به شکل هاورکرافت کرد.

3ساعت بعد
نیوت به سالن رسید. او استرس داشت. متنی که اماده کرده بود را برای چندمین بار مرور کرد. در همین زمان صدای مجری سالن آمد که میگفت:
-از جناب آقای اسکمندر دعوت میشود تا برای ما سخنرانی کنند.

در همین زمان که نیوت بالای صحنه رفت و متنش را روی تریبون گذاشت. نیوت خشکش زده بود. او اصلا دقت نکرده بود از جوهر های مشنگی استفاده کرده است. جوهر هایش بر روی برگه پخش شده بود. صفحه ابی جلوی رویش بود. مغز نیوت هم برای بار اول قفل کرده بود. او حرف هایش را یادش رفته بود. به همین خاطر حیله ای به کار برد و گفت:
-من امروز اومدم که فقط تحسین کنم این کار شمارو.... از شدت خوب بودن نتونستم درباره این کارتون چیزی بنویسم و فقط خط خطی کردم.

سپس صفحه را بالابرد و ملت پوکرفیس مابانه به اون نگاه میکردند. نیوت ادامه داد:
-مادر بنده پرورش دهنده هیپوگریف بودن. من از زمان بچگی با هیپوگریفا دوست بودم. با هم قایم باشک بازی میکردیم. از زمانی که گیاهان دریایی آبدهی میشوند اخلاق هیپوگریف ها هم بهتر شده.

سپس گریه کرد. مردم دریایی پوکرفیسانه به او نگاه کردند. نیوت که فهمید کسی احساساتی نمیشود گفت:
-واقعا شما مردم دریایی خیلی محبت کردین که اینکارو کردین. اصلا من عاشق رفتار شما شدم ومیخوام اینجا زندگی کنم.

مردم خوشحال شدند وخندیدند وبرای اون دست وهورا میکشیدند. در همین زمان مسئول سالن با خوشحالی پیش نیوت امد و گفت:
-آقای اسکمندر...تبریک میگم مردم شما رو به عنوان شهروند رسمی قبول کردند.
-چطوری؟
-هیچی چرخ های هیپوگریفتونو در اوردند و هیپوگریفتونو به سمت بالای دریا فرستادند. الان شما تا ابد در اینجا زندگی میکنین.

نیوت مردد ماند. نمیدانست برای خودش غصه بخورد یه کویین بی اش که بی چرخ شده است. او قربانی سنت های زشت مردم دریایی شده بود که ان ها را به دریایی تبدیل میکرد.




ویرایش شده توسط نیوت اسکمندر در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۵ ۲۲:۵۷:۳۳
ویرایش شده توسط نیوت اسکمندر در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۵ ۲۲:۵۹:۳۴


پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۲۲:۱۲ یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶

مینروا مک‌گونگال


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۲۴ دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۳:۵۲ سه شنبه ۹ مرداد ۱۳۹۷
از کنار گوشیم
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 43
آفلاین
تکلیفتون از این قراره که میرید سر وقت مردم دریایی... به صورت یک رول، در یکی از مراسماتشون شرکت میکنید. یکی از آیین هاشون. یا حتی از تاریخشون بنویسید. آداب و رسومشون. اصلا اینکه چی شد که شدن مردم دریایی! نیازی نیست شخصیت خودتون داخل رول حضور داشته باشه حتی. یا میتونه حضور داشته باشه. نحوه رفتنتون به تاریخ و اینارو هم شرح بدید. جزئیات کامل یعنی! سی نمره هم داره.


آرسینوس تکلیف رو گفت و رفت. بچه ها موندن با یه بدبختی جدید. مینروا خیلی آروم و با خونسردی تمام وسایلش رو جمع کرد و از کلاس رفت بیرون. کنار دریاچه رفت و وقتی مطمئن شد که کسی دور و برش نیست، ناراحتی خودش رو آشکار کرد:
-من نمیتونم برم داخل آب. چون من مثل یه گربم. از آب متنفرم. حالا چیکار کنم؟

کمی فکر کرد. اما هیچ راهی به ذهنش نرسید. بیشتر فکر کرد. ولی فایده نداشت. تصمیم گرفت که دلشو به دریاچه بزنه و بره داخل آب . تمام سعیشو کرد و بالاخره وارد آب‌ شد. قبل از اینکه داخل آب بشه از گیاه آبشش زا استفاده کرده بود. خیلی آروم پایین رفت . چشماشو بست تا از ترسش کم بشه. ثانیه ای گذشت و بعد چشمانش رو باز کرد. حالا زیر آب بود. احساس سبکی میکرد. از چوبدستیش کمک گرفت چون شنا بلد نبود.

یکم که پایین رفت، زیبایی دریاچه رو دید. از این همه زیبایی به وجد آمده بود . کم کم به محل زندگی مردم دریایی رسید. چیزی که می دید باور نکردنی بود. چیزی شبیه به یک مراسم. مردم دریایی جمع شده بودن و به نظر داشتن میرقصیدن. مینروا جلوتر رفت تا از نزدیک مراسمشون رو ببینه. براش جالب بود. اونها یه مراسم ازدواج گرفته بودن و داشتند شادی میکردن. مینروا حدود دو ساعت زیر آب بود و تمام جزئیات مراسمشون رو دید. از رقص و شادیشون گرفته تا نوشیدنی دریایی و مراسم شامشون.

احساس کرد که نمیتونه نفس بکشه. فورا با کمک چوبدستیش به سطح آب اومد. از آب بیرون اومد و با اینکه سر تا پاش خیس بود به سمت کلاس تاریخ رفت.


قدم قدم تا روشنایی، از شمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
میجنگیم تا آخرین نفس !!
میجنگیم برای پیروزی !!!
برای عـشـــق !!!!
برای گـریـفـیندور !!!!!

تصویر کوچک شده

#اتحاد_گریف


پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۲۱:۵۱ یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶

کتی بلold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۰۴ سه شنبه ۳ فروردین ۱۳۹۵
آخرین ورود:
۲۰:۱۴ شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۷
گروه:
کاربران عضو
پیام: 75
آفلاین
تکلیفتون از این قراره که میرید سر وقت مردم دریایی... به صورت یک رول، در یکی از مراسماتشون شرکت میکنید. یکی از آیین هاشون. یا حتی از تاریخشون بنویسید. آداب و رسومشون. اصلا اینکه چی شد که شدن مردم دریایی! نیازی نیست شخصیت خودتون داخل رول حضور داشته باشه حتی. یا میتونه حضور داشته باشه. نحوه رفتنتون به تاریخ و اینارو هم شرح بدید. جزئیات کامل یعنی! سی نمره هم داره.

دوربین بیکار و بی عار داشت واسه خودش در اطراف مدرسه میچرخید تا بلکه بتونه یه بخت برگشته ای رو اون وقت روز سوژه کنه. دوربین گشت و گشت و گشت تا اینکه بالاخره یه نفرو پیدا کرد...کتی بل!

دوربین خیلی مشتاق سوژه کردن کتی بل نبود. هر بار که کتی رو سوژه کرده بود کلی خسارت بهش وارد شده بود. ولی از قرار معلوم انتخاب دیگه ای نداشت.
در نتیجه زوم کرد روی کتی که یه طناب بسته بود به یه محفظه شیشه ای بزرگ و با بدبختی اونو میکشید. ظاهرا پاک فراموش کرده بود جادوگره و میتونه برای حمل کردن یه شیشه ی بزرگ مشنگی از یه ورد ساده استفاده کنه. به هرحال دیوونه بود دیگه!

دوربین زوم میکنه؛ بیشتر زوم میکنه؛ خیلی بیشتر زوم میکنه؛ دوربین میرسه به زیر ابروی کتی که برداشته نشده و اینجاست که خانوم فیلمبردار که قبلا ها مرد بود ولی برای اینکه آسلام به خطر نیافته، خانوم شده، اظهار نظر میکنه:
_نوچ نوچ، کتی دیوونه ای باش ولی بهداشت فردیتو رعایت کن.

خانوم فیلمبرداربا احساس تهوع روشو از اون منظره برمیداره. دستشو دراز میکنه و سوهان ناخونشو میگیره و مشغول میشه بلکه چیزی رو که دیده فراموش کنه ولی افاقه نمیکنه. برای همین یه شیشه سم سر میکشه و یه گالن بنزین خالی میکنه رو سرش و یه طناب میندازه گردنش تا خودشو از برج ستاره شناسی پرت کنه پایین.اما کتی بدون توجه به عز و جز کادر فیلمبرداری برای بی خیال کردن فیلمبردار، به هن و هون کردنش در راستای کشیدن شیشه ادامه میده.
آنجلینا از گوشه ی شمال شرقی کادر وارد میشه و بی حوصله به سمت کتی میره.
_کت کت این چیه؟

چند روزی بود آنجلینا کتی رو کت کت صدا میکرد، اونم فقط برای اینکه کتی با یه آزمایش ناموفق پرش از ارتفاع، صاف روی گربه ی مورد علاقه ی آنجلینا فرود اومده بود و گربه ی مرحوم هم جا در جا به دیار مرلین شتافته بود.
کتی بی تفاوت یه هن گفت و بعد گفت:
-میخوام برم تو دریاچه.
_چی؟ چیکار کنی؟ مگه خل شدی؟

آنجلینا اگر اون لحظه یکم فکر میکرد متوجه میشد که در پرسیدن این سوال زیاد دقت به خرج نداده. اصولا نیازی نیست از دیوونه ها پرسید مگه خل شدی؟

کتی دوباره با تاکید گفت:
_میخوام... برم... تو... دریاچه...

_یا مرلین! چی جوری؟

_وای با یه فکر فوق العاده!

کتی دست از هل دادن جعبه ی شیشه ایش برداشت و گفت:
_ میخوام برم تو جعبه ی شیشه ای بعد نیگا یه کپسول اکسیژن مشنگیم دزدیدم.سوار این که شدم میپرم تو دریاچه بعدشو دیگه نمی دونم چی میشه.

آنجلینا:

_ پس برو اونور مزاحم سر راهم نشو.

_ ولی کت کت!

کتی بی توجه به آنجلینا که نفس کشیدن هم یادش رفته بود و عوامل پشت صحنه اومدن با احیای خاک بر سری بهش نفس رسانی کردن به هل دادن جعبه اش ادامه داد.

یک ساعت بعد کنار دریاچه

آنجلینا نصف هاگوارتز رو خبر کرده بود آما اشتباه کرده بود. کتی یه دیوونه است؛ کتی یه دیوونه ای فراتر از دیوونه است و شما حتی اگه کل جمعیت هاگوارتز هم باشید جلوی یه دیوونه نقطه هم نیستید.یعنی نقطه از شما ارزشش بیشتره.

در حالکه چرنده و پرنده اطراف دریاچه جمع شده بودن و بعضا تخمه میشکستن و یه سری نکات ایمنی رو به کتی گوشزد میکردن، کتی سرخوشانه سوار جعبه ی دو در دوی شیشه ایش شد و درشم با چسب آکواریوم که اینم معلوم نبود از کدوم مشنگ کتی زده ای دزدیده بود؛ بست!
بعد از چند ساعت یادش اومد که در کمال تعجب یه ساحره است! چوبشو از جعبه ای که تو جیب پشتی شلوارش بود درآورد و با جیغ جیغ وردی خوند؛ کسی نشنید کتی چی گفت. ولی چیزی که بیشتر از همه تعجب ملتو برانگیخت این بود که ورد کتی کار کرد. شیشه بالا رفت، خیلی بالا رفت. شیشه وسط آسمون که وسط دریاچه هم بود از قضا ایستاد و وسط نفس های حبس شده ی هاگوارتزیا و عوامل پشت و جلوی صحنه، شیشه پرت شد پایین.

گرومـــب....فـــــیش!


جعبه شیشه ای مثل تایتانیک به آرومی توی دریاچه فرو رفت. ظاهرا طلسم کتی خیلی هم خوب کار نکرده بود. ولی حرکت دیوانه وار کتی به شدت به نفع مون شد. چون همه ی جمعیت نفس مصنوعی لازم شدن و مون با خوشحالی خیلیا رو بوس کرد؛ مون درحالیکه سخاوتمندانه ملتو ماچ میکرد مرتب میگفت:
_هووووووو هوووو هوهوهوهوووو( منو این همه خوشبختی محاله!)

کتی که در ثانیه های نخست به اکسیژن محتاج و دست به دامن شده بود از نبوغش در کش رفتن یه کپسول اکسیژن تشکر کرد. بعد مشغول سیاحت اطراف شد به جلبکایی نگاه کرد که دورش بود.حلزون کوچیکی روی برگ یه گیاه دریایی داشت به قدم زدن ظهرانش می پرداخت که کتی اونو با نقطه ای که اضافه وزن داره اشتباه گرفت.دست هاشو به دیواره ی شیشه می کوبید و میگفت:
_پیدات کردم.نقطه... بیا بغل مامان!

اما جز چندتا حباب بزرگ چیزی از دهنش خارج نشد. بااینهمه کتی اشتباه کرد. خیلیم اشتباه کرد. در اثر سرو صدایی که تولید کرد، باعث شد توجه توجه مردمای زیر آب نشین بهش جلب بشه که اتفاقا در حال گذروندن روز بهداشت همگانیشون بودن!

کم کم زیرآبیا دور کتی که همچنان بی وقفه سعی میکرد شیشه ی نشکن رو بشکونه و بره نقطه اشو بغل کنه؛جمع شدن.

_این ساحره اینجا چیکار میکنه؟
_این چیه که توش گیر کرده؟
_حتما زندانی شده؛ببین چه تقلایی میکنه.
- اوف شبیه میکروبه!
- حتما کار جادوگراست. این کارشون اهانت بزرگیه!
_جادوگرها باید پاسخگو باشن چرا مزاحم روز بهداشت همگانی ما شدن و یه چیز کثیف رو توی روز به این مهمی انداختن تو دریاچه!
_بذارید از لا به لای این جلبک ها درش بیاریم اول بعدش میریم سراغ مسئولان هاگوارتز...

یکیشون عصاشو تکون داد و دایره ای در آب کشید؛ شیشه ی کتی بلند شد و بالاخره کتی متوجه شد که این دوستانم هستن!

وقتی کتی بالاخره مثل پرنسس از شیشه خارج شد در اثر شدت آلودگی که با خودش به زیرآب آورده بود همه تا شعاع چند صد متریش مردن. ماهی ها دونه دونه روی آب اومدن. دریاچه جز مناطق فوق خطرناک رفت تو لیست وزارتخونه و ماهی مرکب پا درآورد و از دریاچه فرار کرد تا بره کوه های آلپ اعلام پناهندگی کنه و بقیه عمرش رو به صورت ناشناس تو کافه ها و رستوران ها ظرف بشوره. ولی چون اینطوری سوژه نیم صفحه هم نمیشد و ممکن بود نمره نگیره با پادرمیونی نویسنده و مبلغی زیرمیزی دادن، ملت زیر دریایی زنده شدن.

کتی به سمت مرکز شهر زیر آبی مردم زیر آب نشین برده شد. کم کم مردم دورش شورای حل اختلاف تشکیل دادن و کتی هم که حوصلش سر رفته بود با شنای کف دریاچه حرف میزد.
مردم زیر آب که اون روز، روز بهداشت همگانیشون بود تصمیم گرفتن بعد از اجرای رسم و رسومشون به کتی برسن؛ نگران کتی هم نبودن چون اونام متوجه شدن طرفشون یه دیونه است و آزار چندانی برای اونا نداره.

روز بهداشت همگانی زیرآبیا روزی بود که آشغال های زیر آب رو جمع میکردن و خودشونو میشستن! شاید براتون این سوال پیش بیاد که چرا باید موجوداتی که تو آبن خودشونو بشورن. در واقع کارشون یه جورایی شبیه آبیاری گیاهان دریاییه. ولی خب همینه که هست! در جواب به خبرنگار ما هم جواب قاطعی ندادن و گفتن به شما ربطی نداره!

بعد از گذشت یک ساعت کم کم مردم، گروه گروه به محلی که کتی رو به حال خودش ول کرده بودن اومدن درحالیکه هر کدوم گونی ای رو با خودشون می آوردن. البته نه مثل کتی با مشقت و دشواری. بلکه با کمک جادو.کلا کتی یه ذره آبرو برای دنیای جادویی نذاشته بود!

وقتی گونی های آشغال جمع شدن یه گودال بزرگ ایجاد کردن و آشغال ها رو که عبارت بود از باقی مونده ی اسکلت ماهی های مرده، لباس های کهنه؛ دم های قدیمی و خیلی چیزای دیگه دفن کردن.

اما مرحله ی دوم روز بهداشت همگانیشون جالب بود!هیچکس اجازه نداشت خودش خودشو بشوره؛ باید میرفت روی یه سکو در ملاعام وایمیستاد و آبروی هفت جد و آبادش میرفت تا بقیه با عصاهاشون موج آب ایجاد کنن و بفرستن طرفش. چه رسمای عجیب غریبی دارن این مخلوقات زیر آبی!

تعداد سکوها زیاد بود اما مدت زمان زیادی شستشوشون وقت گرفت و کتیم در این حین روی تن برهنه ی بقیه بی هیچ خجالت و حیا و این داستانا دنبال نقطه میگشت؛ حتی چند بار خال های روی بدن مردمو با نقطه اشتباه گرفت و دست انداخت بکنتشون که بقیه با ریش و سیبیل وسط گذاشتن مانعش شدن.

مردم های زیر آبی که شستشوشون تموم شد تازه یاد دیوونه ی زنجیری ای افتادن که اتفاقا داشت اکسیژنش تموم میشد و صورتش رو به کبودی میرفت. ولی هنوز از رو نرفته بود و داشت تو اون وضعیت دنبال نقطه ی زیر آبی میگشت. مردم زیرآب هم که هیچ علاقه نداشتن یه جنازه رو دستشون بمونه یکی از افراد معروفشونو فرستادن مذاکره ی یک به علاوه ی یه هاگوارتز تا ببینه کتی رو باید پس بدن یا میتونن اینم مثل آشغالا دفن کنن. در هر حال کتی برای سلامت محیط زیستشون به شدت خطرناک بود!

مذاکره طول کشید؛ خیلی طول کشید. هاگوارتزیا تو این چند ساعت بعد از چندین سال فهمیده بودن آرامش چند تا نقطه داره. ولی بعد از اینکه ملت زیر آب تهدید کردن اگر مدرسه حاضر نشه کتی بل رو پس بگیره، مدرسه رو تحریم میکنن و میرن با آمریکا متحد میشن و با موشک های قاره پیما میزنن مدرسه رو میترکونن، مسئولان مدرسه به این نتیجه رسیدن که " مال بد بیخ ریش صاحابشه". در نتیجه کتی بل رو که تو این مدت کل وجودش جلبک بسته بود، کثیفتر از همیشه پس گرفتن.


ویرایش شده توسط کتی بل در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۵ ۲۳:۳۶:۳۵

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر!
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی!!!‏
برای عشق!!!!‏
برای گریفیندور.

تصویر کوچک شده



پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۲۱:۱۱ یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶

ریونکلاو، مرگخواران

لایتینا فاست


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۳۳ شنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۴:۲۱:۲۴ چهارشنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۳
از زیر بزرگترین سایه‌ جهان، سایه ارباب
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
ریونکلاو
کاربران عضو
پیام: 377
آفلاین
هاگوارتز مثل همیشه پر از همهمه بود. صدای جادوآموزانی که تسترال به هوا بازی میکردن یا شاید هم صدای اساتیدی که سر ریاضیات جادویی بهتر است یا فیزیک بحث میکردند. شاید فضای هاگوارتز شلوغ بود اما کنار دریاچه، خلوت بود. حتی پیسکی هم پر نمیزد.

- مردم دریایی! من دارم میام!

در همین لحظه لایتینا در یک حرکت کل سکوت لذت بخش دریاچه رو به هم زد. دختر کنار دریاچه ایستاد و وسایل عجیبی رو از کیفش بیرون آورد. دو ماهیتابه نسوز با کفه‌ی استیل از شرکت عاقرین، یک تنگ ماهی، دو پارو و در نهایت چسب به مقدار لازم.
- خب... شروع میکنم.

لایتینا کنار وسایلش نشست. اول دسته‌ی دو ماهیتابه رو با چسب به پاش چسبود. دوتا پارو رو محکم تو دستاش گرفت و در آخر تنگ ماهی رو روی سرش گذاشت.
- اینم از لباس غواصی. ماگلا هم برای خودشون نابغه هایی هستنا.

لحظه‌ای آهنگ حماسی‌ای پخش تا لایتینا با تجهیزات جدیدش اولین قدمشو برداره.

پاق [اشتباه نکنید،این افکت آپارت نبود. بلکه افکت با مغز اومدن زمین لایتینا بود]

دختر یه بار دیگه بلند شد و این دفعه سعی کرد با دقت بیشتری به سمت دریاچه بره.

شلپ

لایتینا این بار با موفقیت وارد دریاچه شد. اما مشکلی که وجود داشت وسایل‌ش بود. تنگی که روی سرش بود، جلوی آب رو نمیگرفت. ماهیتابه‌ها نه تنها به شنا کردنش کمک نمیکردن بلکه باعث سنگینی و در نتیجه فرو رفتن بیشترش در آب می‌شدن. پارو ها هم در همون لحظه اول از دستش ول شدن.

لایتینا شروع به دست و پا زدن کرد و در همین لحظه چیزی رو متوجه شد، اون شنا بلد نبود! دختر به تلاش های بی ثمر خودش برا نجات پیدا کردن از آب دریاچه ادامه داد که در این لحظه متوجه نکته‎‌ی دیگه‌ای شد... آب دریاچه چقدر شور بود. و بعد از کشف این نکته بود که کم کم پلک هاش بسته شدن و دیگه جایی رو ندید.

دقایقی... ساعاتی... خلاصه یه مدتی بعد

لایتینا آروم چشم هاشو باز کرد. دور و اطرافشو نگاه کرد، خالی از هرگونه رفت و آمدی بود. یاد آخرین اتفاقی که براش رخ داده بود، افتاد. اون درحال غرق شدن بود؛ چطور نجات پیدا کرده بود؟ الان پس الان کجا بود؟
- همه جا آبه!

لایتینا جیغ زنان اینو گفت اما در کمال تعجب آبی داخل دهنش نرفت. این طور معلوم بود اون همچنان تو دریاچه بود اما میتونست حرف بزنه، راه بره! دختر شروع به راه رفتن روی زمین سرد زیر دریاچه کرد، حتی احساس خیسی هم نمیکرد.

- پس بالاخره بیدار شدی.

لایتینا به کسی که این حرفو زده بود نگاهی کرد تا جوابش رو بده.
- یا خودِ مرلین! تو کی هستی؟ اصلا چی هستی؟

مرد شاید نظر اول شبیه هیولا بود اما در نگاه دوم؛ میشد متوجه شد که او هم مانند انسان ها دست و پا دارد فقط مقدار زیادی خزه و جلبک به او چسبیده بود.
- آروم باش. من نیکولاس، پادشاه شهر زیردریاچه هستم.

مرد دریایی دستشو به نشونه‌ی دوستش جلو آورد. اما لایتینا شوکه شده بود و دستشو جلو نیاورد. مرد دریایی نیز اهمیتی به این رفتار دختر نداد و تنها شونه‌ای بالا انداخت. به اون چه که دختر آداب معاشرت بلد نبود.
- خب، شاید برات سوال شده باشه که چطور زنده‌ای. ما روی تو جادوی "زندگی تو آب" رو اجرا کردیم. فقط به خاطر این که دامبلدور درمقابل حفاظت از شما دانش آموزا بهمون حقوق میده، ما هم حقوقمونو میخوایم دیگه. اون وسایل عجیب غریب چین دیگه؟ اصلا تو برای چی با اونا اومدی تو دریاچه؟

لایتینا به مسیری که مرد دریایی اشاره میکرد نگاه کرد، وسایلی که با اونا قصد داشت به سرزمین مردم دریایی بیاد، در گوشه‌ای بودند. دختر که تازه ماجرا از نظرش منطقی شده بود، فرصت کرد به اطرافش نگاه کرد. اتاق کوچیکی با سقف گنبد مانند. وسیله‌ای جز وسایل لایتینا وجود نداشت.
- همه‌ش تقصیر اون جیگره. برین یقه‌ی اونو رو بگیرید.

لایتینا خواست به سمت وسایلش بره اما مرد به سرعت شنا کرد و جلوشو گرفت.
- این جیگَر که میگی چیه؟ اون چه تاثیری روی این که بیای اینجا داشته؟
- چیه؟ آدمه. البته اگه الان اینجا بود به خاطر تلفظ اسمش قطعا نقابشو به صورت عمودی میکرد تو حلقتون. خلاصه که این استاد درس تاریخ ها شده و بیچارمون کرده دیگه. این جلسه هم گفته بیایم ببینیم شما آیین مایین چی دارین و کلا چیکار میکنین.

مرد دریایی به فکر فرو رفت و از دختر غافل شد. بار دیگه لایتینا خواست راهشو بکشه و بره که این دفعه خودش ایستاد. وقتش بود تکلیف تاریخشو کامل کنه.
- اهم... شما مراسمی چیزی ندارین الان؟

مرد دریایی زیر چونه شو خاروند و به لایتینا که منتظر بود نگاه کرد.
- خب معلومه که داریم. درواقع تو باعث‌ش شدی.

لایتینا ذوق زده به مرد دریایی زل زد.

- درواقع تو باعث شدی من بفهمم که معاشرت با آدمای عجیب غریبی مثل تو، چقدر سخته و قدر زندگیمو بدونم.

مرد دریایی لبخند نه چندان ملیحی زد. لایتینا هم که کلا با حرف موجود پوکرفیس شد، مسیری نیکولاس طی کرد رو دنبال کرد. مرد دریایی در اتاق رو باز کرد و با این حرکتش چندتا آدم دریایی که احتمالا به در تکیه داده بودند به داخل اتاق پرت شدند. پشت اون ها هم ده ها آدم دریایی ایستاده بودند.

اما به نظر میومد نیکولاس به هیچ عنوان متعجب نشده. اون فقط به لایتینایی که با دوتا چشمی که نزدیک بود از حدقه بیرون بزنن اشاره کرد.
- مردمان دریایی فضول و کنجکاو من. این آدم به من یاداوری که نسل های پیشین ما چه تصمیم درستی مبنی بر زندگی نکردن با انسان ها گرفته. زین پس امروز را به روز جشن برای این تصمیم در نظر میگیریم. شادی کنید!

لایتینا منتظر بود که مثل انسان ها چند نفر دست بزنند، جیغ بزنند و آهنگ پخش کنند اما همچین اتفاقی نیوفتاد.

- شادی کردن!
-خوشحال بودن زیاد!
- از شدت شادی مردن!

دختر با تعجب به نیکولاس و یارانش نگاه کرد. انگار مردمان دریایی بی حوصله از این بودند تا حرکت کنند،اون ها فقط ابراز خوشحالی میکردند که اگر به صورتشون دقت میکردین، به نظر میومد همچین هم شاد نبودن. لایتینا که هرلحظه متعجب و در نتیجه پوکرفیس تر میشد پرسید:
- همیشه این طوری جشمیگیرین؟
- معلومه. تو هم دیگه زیادی از جشن های ما دیدی، وقت رفتنه.

نیکولاس بشکنی زد و لایتینا تا اومد پوکر فیس شه روی زمین ظاهر شد.
- این مردم های دریایی هم فکر کنم نژادشون از انسان، ماهی و کوآلاهای خسته‌س.

لایتینا بی اهمیت به این موضوع شونه‌ای بالا انداخت و سعی کرد از منظره‌ی بدون آب لذت برد.


ویرایش شده توسط لایتینا فاست در تاریخ ۱۳۹۶/۶/۵ ۲۲:۱۳:۳۹

The MUSIC is making me growing
The only thing that keeps me awake is me knowing
There's no one here to break me or bring me down

Onlyتصویر کوچک شدهaven


پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۲۰:۳۰ یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶

آنجلینا جانسونold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۰۴ یکشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۳:۴۰ پنجشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۶
از یو ویش!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 127
آفلاین
آنجلینا نامه ای از حوت، دوستش که از مردمان دریاییی است دریافت کرده بود.
نقل قول:

آنجلینای عزیزم
امیدوارم حالت خوب باشد. خیلی وقت است که هم را ندیده‌ایم. اینجا مشکلی برای من پیش آمده که شاید تو بتوانی به من کمک کنی. چند هفته‌ی پیش در مهمانی تولدم، گردنبند صدفی یادگار مادرم به سرقت رفت. فردا مهمانی رقص بومی برگزار کرده‌ام و از همه‌ی مهمان‌های جشن تولدم دعوت کرده‌ام. فکر می‌کنی بتوانی تو هم در این جشن شرکت کنی و دزد گردنبند را پیدا کنی؟ من همیشه به توانایی های کاراگاهی تو باور داشتم. برای مراسم رقص بومی، پوشیدن کلاه و همراه داشتن نیزه الزامی است.
پ.ن. برایت اجرتی فرستادم، امیدوارم کافی باشد.


آنجلینا محتویات پاکت نامه را کف دستش خالی کرد. دو مروارید درشت صدفی رنگ کف دستش افتاد. بد نبود.
فردای آن روز آنجلینا در حالی که لباس سرهمی غواصی و کلاه بیس بال پوشیده بود، بر کرانه دریای شمال آپارات کرد. نیزه آهنی‌ای نیز در دست داشت که از یکی از زره های قلعه‌ی هاگوارتز به امانت گرفته بود. از داخل جیبش مقداری گیلی‌وید درآورد و مشغول خوردن شد. بعد از چند دقیقه، آنجلینا در آب های اقیانوس شمال به سمت خانه‌ی حوت شنا می کرد.
حوت با خوشحالی از آنجلینا استقبال کرد و او را به اتاق نشیمن برد تا با سایر مهمان ها آشنایش کند. به مناسبت مجلس رقص بومی، خانه اش را با انواع و اقسام وسایل سنتی قبیله‌اش تزیین کرده بود. انواع سازها و همینطور کاسه و ظروف دست ساز صدفی همه جا به چشم می‌خورد. خودش هم کلاهی که از ترکیب انواع صدف ها، بافته شده در یک نوع حصیر دریایی بود به سر گذاشته بود. اتاق پذیرایی را به دو نصف تقسیم کرده بود و یک سمت اتاق را کاملاً خالی گذاشته بود تا فضا برای رقص آزاد باشد.
همه‌ی مهمان‌ها از نژاد مردمان دریایی بودند. حوت به پسر جوانی با موهایی به سبزی خزه اشاره کرد که کلاه شاپوی مشکی رنگی به سر گذاشته بود:
- ایشون اطلس هستن، کارمند بانک.

پسر که خجالتی به نظر می‌آمد، دست آنجلینا را فشرد. حوت به نفر بعدی اشاره کرد که زن میانسال فربه‌ی بود با یک کلاه پشمی روسی:
- پرنسس داریا از آبهای اقیانوس شمالی مهمان من هستن.

نفر بعدی پیرزن قد بلندی بود که دماغ غوزکرده‌ای داشت. یک کلاه نوک سیخ جادوگری به سر گذاشته بود که به پیرهن ردا مانندش می آمد.
- خانوم مارین کتابدار هستن و در کتابخانه امواج خروشان کار می‌کنن.

سپس حوت به سمت آخرین نفر برگشت که یک مرد میانسال با صورت خیلی جدی و سیبیلی پهن بود کو کلاه نظامی‌ای بر سر داشت:
- مهمان عزیز من کاپیتان کلدواتر که به من منت گذاشتن و برای دومین بار به مهمانی من اومدن.

بعد از معارفه، حوت از دستگاهی که شبیه یک گرامافون بود، آهنگ عجیبی پخش کرد. آهنگ شبیه سمفونی افرادی با صداهای سوپرانو بر روی سازی شبیه گیتار الکتریکی بود. شاید زیاد به گوش انسانی آنجلینا خوشایند نبود، اما خود مراسم رقص، بسیار جالب و هیجان برانگیز بود. همه روی صندلی هایی پشت به اتاق و رو به سمت قسمت خالی اتاق می نشستند. رقصنده‌ی اصلی که حوت بود، یک نفر را انتخاب می‌کرد تا با او بایستد و با حرکات موزون، تظاهر به جنگ با نیزه کنند. سپس حوت می‌نشست و آن نفر خود، نفر بعدی را انتخاب می‌کرد. این پروسه برای حدود یک ساعت ادامه داشت تا اینکه حوت مهمان ها را به پذیرایی از خودشان دعوت کرد. انواع و اقسام سوشی، ساندویچ های میگو و ماهی و چند خرچنگ شکم پر در گوشه‌ی اتاق انتظار مهمان‌ها را می‌کشید. وقتی همه سرگرم خوردن شدند، آنجلینا از موقعیت استفاده کرد و حوت را کنار کشید:
- ببینم حوت، گردنبندت رو کجا نگه می‌داشتی؟
- توی اون گنجه کنار دیوار. اتفاقا ً یک بار هم وسط مهمونی قبلی رفتم و درش آوردم تا مطمئن بشم سر جاشه، ولی وقتی این کار رو کردم، همه مثل الان روی صندلی پشت به این قسمت اتاق نشسته بودند. نمی‌تونستن من رو ببینن چون مطمئنم چک کردم، همه پشتشون به من بود.

بعد از صرف غذا، حوت کیکی را آورد که از لایه های خزه و علف دریایی درست شده بود. نحوه خوردن این کیک به این صورت بود که باید با نیزه‌هایتان تکه‌ای از این کیک را می‌کندید و می‌خوردید. حرکت جالب و خنده‌داری بود، خود کیک هم بر خلاف تصور آنجلینا، خوشمزه و دلچسب بود. آنجلینا به رسم و رسوم جالب مردمان دریایی فکر می‌کرد که ناگهان برق کلاه یکی از مهمان‌ها توجهش را جلب کرد. دوباره حوت را به کناری کشید.
- ببینم حوت، می‌دونم که گفتی تولدت بوده، ولی شماها توی تولد هم رسم به پوشیدن کلاه دارید؟
- راستش نه لزوماً. اما من عاشق رقص بومی هستم، و برای تولدم هم یه مهمونی رقص بومی گرفتم، پس همه‌ با کلاه و نیزه اومده بودن.
- این سوالی که می‌پرسم خیلی مهمه، یادت میاد همه مهمون‌ها همین کلاه‌ها رو پوشیده بودن یا نه؟
- هووم، آره تقریباً مطمئنم. همین کلاه ها سر همه بود.
- حوت، دزد گردنبندت خانوم مارینه. به لبه‌ی کلاه جادوگریش دقت کن که برق میزنه، یه آینه اونجا قایم کرده. از توی همون آینه تو رو دیده که گردنبند رو توی گنجه گذاشتی.

چند روز بعد، آنجلینا بسته‌ای از حوت دریافت کرد. در آن نامه‌ای بود که می‌گفت گردنبند یادگاری مادرش را از مارین پس گرفته. چند تکه کیک دریایی هم برای تشکر فرستاده. آنجلینا، خوشحال و راضی، جعبه کیک را برداشت و به خوابگاه برگشت تا مقداری از کیک را به کتی هم بدهد تا امتحان کند.




کتی بل عشق منه، مال منه، سهم منه!
قدم قدم تا روشنایی،
از شمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
میجنگیم تا آخرین نفس !!
میجنگیم برای پیروزی !!!
برای عـشـــق !!!!
برای گـریـفـیندور !!!!!





?You want to know what Zeus said to Narcisuss
"You better watch yourself"



پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۱۹:۴۵ شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۶

پروتی پاتیل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۵۱ چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۱
آخرین ورود:
۱۸:۱۰ یکشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۱
از آغازی که پایانم بود...
گروه:
کاربران عضو
پیام: 483
آفلاین
عصری متعلق به دومین ماه از پاییز بود.پادما سردرد داشت و بی توجه به اصرار های خواهرش به تالار ریونکلا رفت تا در اتاقش استراحت کند.پروتی هم که کمی بی حوصله بود به سمت دریاچه راه افتاد.کنار درختی که در ساحل دریاچه بود نشست و دفترچه ی نوشته های روزانشو باز و شروع به نوشتن کرد.
_ امروز پادما حال خوبی نداره؛سردرد شدیدی داره و این همش به خاطر استاد معجون سازیه!

_سلام دوست دیرینه ی من.

با صدای کاریوس پروتی سرشو بالا آورد؛ لبخندی زد و گفت:
_سلام کاریوس خوشحالم که می بینمت.
_مدتی مدید به دیدارم نیامدی اتفاقی افتاده؟
_نه فقط کمی دلم گرفته.
_کمکی از دستم بر میاد؟
_ تو بهترین کمک ها رو به من کردی.
_چرا اینگونه فکر میکنی در حالی که من زیر آب هستم و تو در خارج از آن زندگی میکنی.
_کاریوس، دوست خوبم من شاید تنها دانش آموز این مدرسه باشم که میتونم صدای تو رو توی هوا بشنوم؛ این خواست تو بود. این قدرت تو که اجازه میده من صدات رو بشنوم در حالی که بقیه از این مکالمه فقط جیغ های گوش خراش نصیبشون میشه. همین نشون میده تو با دوستی ات به من کمک کردی.
_شاید همین گونه باشد که تو میگویی.
_غمگین نباش؛ اتفاقی افتاده؟ نمی دونم چرا ولی حسش میکنم.
_آری اتفاقی که برای رخ دادنش سالها جنگیدم.
_پس اجازه دادن!
_آری، اینجا آمدم تا بگویم که از تو با تمام وجود میخواهم که در جشن ازدواجم شرکت کنی دوست قدیمی من.

پروتی دست هایش را روی صورتش گذاشت و با ذوقی که از صدایش هم مشخص بود گفت:
_وای کاریوس، باورم نمیشه! این عالیه، عالی... تبریک میگم بهت؛ از صمیم قلبم برات خوشحالم.

کاریوس لبخندی زد و گفت:
_ سپاس؛ همراهی تو همیشه در طول این سالها به من امید جنگیدن داد.در جشن من شرکت خواهی کرد؟ تمام غم هایم را با تو تقسیم کردم؛ حال اجازه بده در شادی نیز سهمی داشته باشی.
_من نمیدونم. این اجازه رو باید پروفسور دامبلدور بده؛ مشکلی دیگه ایم که هست این که من نمی تونم مدت زیادی زیر آب نفس بکشم و حتی لباس های مخصوص شما رو هم ندارم کاریوس.
_ لباس هایت را ندیمه های سانیا تهیه خواهند کرد و اما در مورد اجازه ی پروفسور دامبلدور آن را به من واگذار کن. برای تنفست هم جادویی روی تو انجام میشود که بدون تغییر شکل با هییت عادی ات نفس بکشی. می آی پروتی مگر نه؟
_اگر مشکلات به این راحتی حل میشن باید بگم این آرزوی منه که توی این جشن باشم.

کاریوس لبخند اطمینان بخشی زد. دستش را از آب خارج کرد و دست های این دختر انسان که دوست وفادارش شده بود را گرفت و گفت:
_ سپاس گزارم.
_کاری نکردم. دیدن این روز آرزوی منم بود مثل خودت، خب دیگه بهتره من برگردم به قلعه و تو هم اگر میشه همین امروز برو دیدن پروفسور.
_باشد.به امید دیدار.
_ مراقب خودت و سانیا باش.

پروتی از کاریوس جدا شد و با لبخندی حاکی از خوشبختی یکی از عزیزترین دوستانش به سمت قلعه رفت.
عصر همان روز وقتی در تالار خصوصی گریفیندور کنار جینی ویزلی نشسته بود و غرق در مطالعه ی رمانی مشنگی بود؛ یکی از بچه های سال بالایی پیغام آلبوس دامبلدور را که ازش خواسته بود به دفتر مدیریت برود به او رساند.
پروتی کتابش را روی میز جلوی شومینه گذاشت و از جینی خواست هر وقت به اتاقش رفت کتاب را هم روی تخت پروتی بگذارد.
تالار گریفیندور تا دفتر مدیریت فاصله ی چندانی نداشت که همان را هم پروتی به آرامی پشت سر گذاشت؛ از طرفی ترس مواخذه داشت و از طرفی شوق اجازه ای که شاید به او داده میشد.
پروتی چند دقیقه ای منتظر ماند تا اجازه ی ورودش به دفتر مدیریت داده شد. در زد و وارد شد.دامبلدور پشت میزش نشسته بود اما با دیدن پروتی از جاش بلند شد و با لبخند مهربانی گفت:
_خوش آمدید دوشیزه پاتیل. فکر میکنم بدونید چرا اینجایید درسته؟
_بله پروفسور.
_من از روز اولی که شما با کاریوس هم صحبت شدید از این آشنایی اطلاع داشتم اما گمان نمیکردم تا این حد در این دوستی پیش رفته باشید که برای دعوت شما شخصا از من بخواد اجازه ی حضورتون رو بدم.

پروتی متعجب به صورت دامبلدور خیره شد؛ کاریوس برای دعوت از پروتی شخصا اومده بود؟ کاریوس یکی از اشراف زاده های بالامقام مردمان زیرآب بود و برای چنین اموری هیچ وقت خودش اقدامی نمیکرد.
_پروفسور کاریوس خودش اومد؟
_بله دوشیزه پاتیل.
_باور نکردنیه!
_درسته، من هم از دیدنش تعجب کردم. مردمان زیر آب رسومی دارن که کم پیش میاد زیر پا بگذارنش.در هر صورت از شما خواستم بیاید اینجا تا بهتون اطلاع بدم فردا دو خیاط برای دوخت لباس شما به تالار گریفیندور خواهند اومد. شما هفته ی دیگه روز جمعه در مراسم عروسی کاریوس و بانو سانیا شرکت خواهید کرد البته اگر خودتون هم مایل باشید.
_من، من آرزومه...
_خب پس امیدوارم روز خوبی رو بگذرونید در کنار دوستانتون.
_ممنونم پروفسور.

پروتی با شوقی که جز لبخند زدن راهی برای ابرازش نداشت از دفتر دامبلدور بیرون امد و به تالار گریفیندور رفت.
خبر رفتن پروتی به جشن مردم زیر آب توجه همه را در هاگوارتز جلب کرده بود.روز بعد دو نفر به اتاق پروتی و هم اتاقی هاش رفتند و خیلی سریع اندازه های مورد نیازشون را گرفتند.بعد از رفتن خیاط ها جینی که رفتنشون را دیده بود به اتاق پروتی آمد و با ذوق گفت:
_اومده بودن لباس بدوزن برات؟

پروتی که کمی استرس داشت آرام سری تکان داد و گفت:
_آره.
_حالا چرا اینجوری ای؟
_چی جوری؟
_گرفته ای.
_استرس دارم.
_وا!چرا؟
_چون من تا حالا تو چنین جشن هایی نبودم و الآن هم باید تنهایی برم.
_مگه دوستت اونجا نیست؟
_اون عروسیشه نمی تونه همش مراقب من باشه که...
_ولی من مطمینم بهت خیلی خوش میگذره؛ کاش منم میتونستم بیام...
_امیدوارم.

جمعه؛روز برگذاری عروسی

پروتی با کمک دو نفر از مردمان زیر آب برای جشن آماده شد. جادویی روش اجرا شد که بهش کمک میکرد بدون تغییر شکل زیر آب نفس بکشه...
دامبلدور قبلا مشخص کرده بود از چه سمتی میتونه راحت به دریاچه وارد بشه؛ افرادی که برای حاضر کردنش امده بودند کنارش ایستادند؛ نفس عمیقی کشید و قدمی در آب گذاشت.
سرمای آب دریاچه را حس نکرد؛ گویی آب برایش مثل هوا بود و بود و نبودش حس نمیشد؛ با خیال راحت تری به زیر آب رفت و با دیدن توانایی اش در راه رفتن درون آب یاد شنیده هایش از کاریوس افتاد. به او از قدرت اشراف زاده ها داده بودند؛ اون نیازی به شنا نداشت چون در آب راه می رفت!
به سمت قصر زیبایی که از شیشه هایی از جنس آب ساخته شده بود رفتند؛ تعریف قصر آبگینه را از کاریوس شنیده بود.
با دیدن قصر لبخند زد؛ شبیه رویاهایش بود.

_شما مهمان ویژه ی خاندان کارسند هستید، سمت چپ ردیف دوم در کنار اشراف زاده های جوان این خاندان جایگاه شماست.
_ممنونم.

پروتی با ورودش به جایگاهی که قرار بود عروسی برگذار بشه توجه همه را به خودش جلب کرد. نگاهی گروه متعجب بود و نگاه گروهی بی تفاوت...
پروتی کنار پسر جوانی نشست و چند دقیقه ی بعد تمام سالن خالی از همهمه ی مهمانان شد؛ نوای دلنشینی فضا را در بر گرفت و کاریوس به آرامی به جایگاه داماد آمد.چند دقیقه ی بعد سانیا در حالی بازوی پدرش را گرفته بود؛ با لبخندی دلنشین به کاریوس پیوست.
سانیا و کاریوس در کنار هم ایستادند؛ مردی که در جایگاه کشیش های مردمان عادی ایستاده بود با اجازه از هر دوی آنها زخمی روی انگشت حلقه یشان ایجاد کرد و قطره های خون آنها را در ظرفی بلوری ریخت. قطرات خون کاریوس و سانیا با آب ترکیب شدند و دور انگشت هر کدام از آنها حلقه ای شفاف و بلورین ایجاد شد که رگه های قرمزی در آن به چشم میخورد.
به محض به وجود آمدن حلقه ها صدای طبلی باعث ایجاد موجی در آب شد.
پروتی به تبعیت از باقی مهمانان از صندلی بلند شد و چند بار پیاپی مچ دستش را بهم کوباند؛ قبل از اینکه به مراسم بیاید برایش توضیح داده بودند که به وجود آمدن حلقه ی همراه به معنی حک شدن نام عروس و داماد روی قلب یکدیگر است و با این حک شدن عشق میان آنها هرگز از میان نمی رود و اگر یکی از آن دو خیانتی در حق عشقشان مرتکب شود با پاک شدن اسم زوجش از دنیا میرود.
تبریک مهمانان با کوباندن مچ دست هایشان انجام میشود؛ یکی از مناطق حس ضربات قلب مچ دست است و این تبریک بدین معناست که پیوند قلب هایتان مبارک.
بعد از انجام مراسم عقد به محوطه ی پشتی قصر آبگینه که محل اقامت و زندگی عروس و داماد بود رفتند؛ جشنی بی نظیر برگذار شد که پروتی از لحظه به لحظه ی آن لذت می برد؛ کاریوس در اوایل مهمانی به همراه عروسش، سانیا، برای تشکر به دیدن پروتی آمد و پروتی توانست بعد از چند سال تعریف سانیا را شنیدن او را از نزدیک ببیند و با او همکلام شود.


قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر!
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی!!!‏
برای عشق!!!!‏
برای گریفیندور.



پاسخ به: كلاس تاريخ جادوگري
پیام زده شده در: ۱۱:۰۷ شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۶

آلیشیا اسپینت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۱۰ جمعه ۱۱ تیر ۱۳۹۵
آخرین ورود:
۰:۲۲ شنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۱
از روی جارو
گروه:
کاربران عضو
پیام: 140
آفلاین
تکلیفتون از این قراره که میرید سر وقت مردم دریایی... به صورت یک رول، در یکی از مراسماتشون شرکت میکنید. یکی از آیین هاشون. یا حتی از تاریخشون بنویسید. آداب و رسومشون. اصلا اینکه چی شد که شدن مردم دریایی! نیازی نیست شخصیت خودتون داخل رول حضور داشته باشه حتی. یا میتونه حضور داشته باشه. نحوه رفتنتون به تاریخ و اینارو هم شرح بدید. جزئیات کامل یعنی! سی نمره هم داره.


تکلیف این سری استاد تاریخ،تحقیق راجع به مردم زیر اب بود.مردمی مرموز وعجیب که طبق گفته های خود آرسینوس،اطلاعات اندکی ازشان در دسترس بود.
الیشیا که ساعت ها روی یکی از مبل های راحتی تالار گریفندور نشسته بود،وکاغذ پوستی مقاله نویسی راهم روی پایش گذاشته بود،اهی کشید وبا خود گفت:
-حالا چیکار کنم اخه !؟مراسم خاکسپاری کدوم موجود بوقیو بنویسم من!؟؟

الیشیا وسایلش را جمع کرد وبه کنار دریاچه رفت،به نظرش ارامش اب میتوانست تمرکز از دست رفته اش را برگداند.
حدود نیم ساعت بعد کنار دریاچه رسید وزیر سایه ی درختی نشست.نمیدانست درمورد چه چیزی باید بنویسد.حتی به سختی راجع به مردم دریایی که از دوران قدیم در دریاچه زندگی میکردند می دانست.

حتی نمیدانست که انها با جسد مردگانشان...وافکار الیشیا در همین نقطه متوقف شدند،و جرقه ای در ذهنش زده شد.الیشیا پس از دانستن موضوع تحقیقش،دیگر وقت را تلف نکرد.به سرعت به انبار معجون ها رفت ومقداری گیلی وید برداشت ودوباره به ساحل دریاچه برگشت.نفس عمیقی کشید،وسپس گیاه سبز وتلخ مزه را در دهان گذاشت.

ابتدا چیزی حس نکرد ،اما کم کم دست وپا وگردنش شروع کردند به سوختن ومور مور شدن،وتمایل شدی به اب پیدا کرد،پس به سرعت به سمت دریاچه هجوم برد.چند ثانیه بعد با تمام وجود اکسیژن را از درون آب،به داخل آبشش های تازه در آمده اش فروداد.
-عجب غلطی کردما...حالا چیکار کنم اینجا؟؟؟

همین طور به دور وبرش نگاه میکرد وبه سمت قسمت های عمیق تر دریاچه شنا میکرد،که ناگهان صدای گریه ای شنید.پس مسیر خود را تغییر داد وبه سمت ان صدا رفت.و درآنجا،در عمق دریاچه،منظره ای عجیب دید.مردم دریایی،همگی در حالی که با انواع صدف ها خود را تزیین کرده بودند ولباس های زیبایی از جنس خزه های زیر دریا به تن کرده بودند،دور چیزی حلقه زده بودند.همگی اشک میریختند وغمگین بودند.

آلیشیا به مردی که به نظر میرسید از بقیه آرام تر باشد،نزدیک شد.نگاهی به پاهای مرد که درواقع دم یک ماهی بودند ،انداخت،نفس عمیقی کشید وگفت:
-میتونم بپرسم اینجا چه خبره؟؟
آن مرد ،درحالی که با دستانش روی آبشش هایش را میخاراند،با لحنی پر از اندوه گفت:
-یکی از بزرگان قبیلمون امروز فوت کرد...

الیشیا به کمک جثه لاغر وکوچکش از میان جمعیت عبور کرد وجلو رفت،وسپس به موجود کوچک وعجیبی که داخل یک صدف قرار داشت نگاه کرد.
یکی از مردم دریایی ،با صدای بلند فریاد زد:
-همه سکوت کنید تا با این موجود عزیز خداحافظی کنیم....

همه ساکت شدند.
آلیشیا با کنجکاوی منتظر بود تا حرکت بعدی مردم دریایی را ببیند..
ودید!
آنها با صدای آرامی شروع کردند به آواز خواندن...وکم کم صداهایشان اوج گرفتت تا اینکه تبدیل به فریادی گوشخراش شد.آلیشیا تا ده دقیقع تنها توانست دستانش را روی گوش هایش فشاردهد...واگر به خاطر نمره تاریخ نبود،با تمام سرعت آنجا را ترک میکرد.
-خب...مراسم تمام شد.

کم کم قبرستان خلوت شد،وتنها آلیشیا باقی ماند وچند نفر دیگرکه در حال حفر کردن قبر بودند.بعد از بیست دقیقه هرچه میکندند،دوباره شن جای شن های قبلی را میگرفت.وآلیشیا همچنان با تعجب نظاره میکرد.آن چند مرد،که ریش های خزه بسته شان در مقابل صورتشان شناور بود،صدف را روی زمین گذاشتند واورادی برآن خواندند...و در کمال تعجب،صدف ناگهان اتش گرفت...

آلیشیا آنچنان غرق نگاه آتش فروزان در زیر اب بود،که اصلا متوجه آن چند نفر نشد.آنها از سوی دیگری،با یک صدف بزرگ که روی شانه هایشان آن را حمل میکردند بازگشتند.صدف را روی زمین گذاشتند ودرب آن را باز کردند،وسپس به سوی آتش هلش دادند.

آلیشیا توانست در لحظه آخر چهره پیرمرد از دنیا رفته را ببیند.مو وریشش سپید وبافته شده بود،ولباسی زیبا ودرخشان از جنس خزه وصدف برتن داشت.سپس آلیشیا احساس کرد که زمانش در حال به اتمام رسیدن است. پس در حالی که از تکلیف خود راضی بود،خود را به سطح آب رساند.


تا عشق و امید است چه باک از بوسه ی دیوانه ساز







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۳-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.