بوممم!!!

اعضای کلاس 10 نفر 10 نفر در مهمان خانه ظاهر میشدند ... باور نکردنی بود فضای مهمان خانه به طور کل تغییر کرده بود در میان مهمانخانه حفره ی بزرگی به وجود آمده بود که از چوب های واکس خورده پوشیده شده بود ... در میان حفره حفره ی دیگری بود که انتهای آن نا پیدا بود ...

همه ی افراد حاضر در مهمانخانه در دور حفره نشسته بودن و مشغول نگاه کردن به دانش آموزان هاگوارتز بودند که مات و مبهوت به حفره ی میان نگاه میکردند ...

_خوش آمدید ...

اسنیپ از پشت جمعیت ظاهر شد و به جلوی دانش آموزان آمد و گفت:

خب شما در داخل این حفره به دوئل میپردازید ... اینجا مکان رفت و آمد هستش ... درسته که اینجا امروز در اجاره ی ماست ولی بازم کسی نباید دوئل شما رو ببینه ...

تق !!!!!!!!

اسنیپ به سمت صدا برگشت و گفت:

آقای کریوی برای چی از این حفره عکس گرفتی 10 امتیاز از گریفیندور کسر میشه تا یاد بگیری که دیگه بی خودی عکس نگیری ... اون دوربینتم فعلا در اختیاز من قرار میگیره ...

اسنیپ وردی را زیر لب خواند و دوربین از دست کالین رها و به سمت او به حرکت در آمد....او دوربین رو در جیب ردای همیشه مشکی اش پنهان کرد و گفت:

آقای پادمور شما اول تشریف ببرید ...

همه به استر نگاه میکردند و استر به بقیه ...

اون با یک پرش کوتاه به داخل حفره پرید و به اسنیپ که اکنون در بالای سرش حضور داشت نگاه کرد و منتظر شد ...

اسنیپ به جمعیت نگاه کرد و گفت:

آقای بارتی کراوچ شما بفرمایید ...

بارتی نگاهی به استر کرد و به داخل حفره پرید ... اسنیپ دستاشو به هم زد و کتابخانه های عظیمی از داخل حفره ی بی انتها بیرون آمدند و شروع به حرکت کردند .... او ادامه داد و گفت: این کتابخانه ها در حرکت هستند شما باید از بین آنها یا از کنار آنها ورد های خود را برای حریفتان بفرستید ... 1 ... 2 ... 3

دوئل آغاز شده بود ولی هیچ کدوم از آنها کوچکترین حرکتی نمیکردند ... تا اینکه اسنیپ گفت:

یک تکونی به خودتون بدید ....!!!!!!!!!!!!!!!

استر به خودش آمد و فریاد زد :

انگورجیو !!!

ورد از شانس بدش توسط بارتی به سمت خودش بازگشت و به پشت سرش برخورد کرد ... این بار گویی نوبت بارتی بود ... چون فریاد زد :

دنساگو!!!!

این ورد بدون اینکه حرکتی از سمت استر انجام بشه به اون برخورد کرد و بالافاصله دندانهایش شروع به رشد کرد ... استر به پشت کتابخانه شیرجه زد و چوب خودشو به سمت دندانهایش گرفت و ورد کوچک کننده رو بر زبان آورد ...

تا قبل از اینکه این دوئل دردسری براش بشه باید کارو تموم میکرد...
از گوشه کتابخانه بارتی رو هدف گرفت و فریاد زد :

اکسپلیارموس!!!

بارتی که متوجه نشد ورد از کدام سمت به طرفش می آید شکست خورد و چوب دستی اش به بیرون از حفره پرتاب شد ...

افراد حاضر در مهمانخانه شروع به تشویق کردند ولی اسنیپ در حال پیدا شخص دیگری بود

یا لطیف

پَق ... در کنار پیشخوان مهمانخانه ی پاتیل درزدار و درست در جایی که فضای نسبتا بزرگی را از میز و صندلی ها خالی کرده بودند ، 12-10 دانش آموز با رداهای سیاه در حالی که همگی کلاه جادوگری مندرسی را در دست گرفته بودند ظاهر شدند . جمعیت حاظر در مهمانخانه برای سومین بار به کنار پیشخان نگاه کردند . قبل از این گروه دو گروه دیگر هم با رمزتار به آنجا آمده بودند . در وسط مهمان خانه فاصله ی تقریبا 15 متری ای را با میزهای چوبی پوشانده بودند و روی میز ها اسنیپ با لبخند خشکی ایستاده بود . دانش آموزان تازه وارد به سمت میز ها حرکت کردند . ساحره ها و جادوگران به همراه دانش آموزان هاگوارتز میز را احاطه کرده بودند . همه ی مهمانخانه به غیر از میز های دوئل و اطراف آن در تاریکی فرو رفته بودند . چند جادوگر شنل پوش در گوشه ی تاریک رستوران در حال صحبت بودند .

الیور وود خود را از میان جمعیت به کنار میز رساند . حالا کاملا به محل دوئل نزدیک بود و می توانست همه چیز را راحت ببیند . کنار او جادوگر جوانی ایستاده بود و با هیجان به اسنیپ نگاه می کرد . الیور برق چشمان او را به راحتی می دید . اسنیپ بر روی میز ها شروع به حرکت کرد . با هر قدمش صدای ناله ی میز ها بلند می شد .
- همونطور که می دونید دانش آموز های هاگوارتز برای تمرین دوئل به اینجا اومدن . پرفسور کارکاروف هم منو مسئول برگزاری این دوئل کرده . از بین جادوگرها و ساحره ها کسی هست که بخواد با یکی از دانش آموزای هاگوارتز دوئل کنه ؟!

هنوز صحبت اسنیپ تموم نشده بود که مرد جوان کنار الیور دستش را با سرعت بالا برد . اسنیپ به طرف او چرخید . سرش را آرام تکان داد . مرد با سرعت روی میز پرید . چشمان اسنیپ روی الیور قفل شد . الیور آب دهانش را با صدای بلندی قورت داد . چند نفر اطراف او آرام خندیدند .اسنیپ با صدای بلندی گفت :
- فکر کنم آقای وود فرد مناسبی برای دوئل با ایشون باشه .
الیور چند ثانیه مکس کرد و بعد او هم مثل مرد بالای میز رفت .اسنیپ به الیور و مرد نگاهی انداخت و گفت :
- فقط حق استفاده از طلسم های مجاز رو دارید . قوانین دوئل رو هم باید کاملا رعایت کنین ! آماده اید ؟
الیور و مرد سرشان را به نشانه ی تایید تکان دادند . هر دو چند قدم به سمت عقب رفتند . تعظیم کردند و روبری هم ایستادند . هر دو چوب دستی هایشان را جلوی صورتشان گرفتند . الیور هنوز برق چشمان مرد را می دید . مرد نیشخندی به الیور زد .
- یک ... دو ... سه ...

با شماره ی سه مرد جوان بدون معطلی فریاد زد : " انگورجیو "
اشعه ی زرد رنگ به طرف الیور روانه شد . الیور زیر لب گفت : "سرعتش
از توپ بازدارنده بیشتر نیست ! " و بعد با یک جهش بلند از جلوی طلسم کنار رفت و در حال حرکت فریاد زد : " اکسپلیار موس " اشعه ی قرمز با سرعت به سمت مرد جوان رفت . مرد اول کمی به سمت چپ رفت . اما انگار منصرف شده باشد مسیرش را تغییر داد و به سمت راست ، بدنش را کنار کشید . اما دیگر دیر شده بود . اشعه ی قرمز به شانه ی مرد برخورد کرد . شانه ی مرد به طرف عقب پرت شد . چوب دستی مرد تکان شدیدی خورد اما از دستش نافتاد. مرد چوب دستی اش را محکم در دست گرفت و فریاد زد : "دنسانگو " . اشعه ی فسفری رنگ با سرعت عجیبی به سمت الیور آمد . الیور نتواست جا خالی بدهد. اشعه به او برخورد کرد . بعد از چند ثانیه دندانهای الیور سریع شروع به رشد کردند . صدای خنده ی جمعیت بلند شد . الیور بدون توجه به خنده ها به زحمت دهانش را که به خاطر رشد سریع دندانهایش غیر عادی شده بود را تکان داد : " انگورجیو " اشعه ی آبی به سمت مرد رفت . مرد که تازه از زمین بلند شده بود با عجله به ست چپ رفت . ناگهان صدای شکستن میز به گوش رسید و پای مرد در میان میز گیر کرد . اشعه ی آبی به مرد برخورد کرد . بدن او به سرعت شروع به ورم کردن کرد . الیور چهره ی مرد را نگاه می کرد که از شدت درد در هم رفته است . الیور رو به اسنیپ کرد و به زحمت گفت :
- متوقفش کن !
اسنیپ با آرامش زیر لب چیزی گفت . رشد دندانهای الیور متوقف شد . الیور به طرف مرد رفت و دستش را به طرف او دراز کرد . مرد دست ورم کرده اش را به الیور داد و پایش را از میز بیرون کشید . صدای خنده ی مردم در میان صدای تشویق های آنها گم شد .
....................................
فعلا...
یا علی

هیاهو پاتیل درزدار را فرا گرفته بود.
امروز رستوران از روزهایی دیگر شلوغتر بود.تام با کمرخمیدش از میزی به میز دیگر میرفت تا به سفارشات رسیدگی کند.
در میان شلوغی ناگهان در باز شد و چند دانش آموز به جمعیت اضافه شدند.
گویا آنها دنبال چیز یا کسی بودند.تام که از موضوع خبر داشت با انگشتانش به میزی اشاره کرد و دانش آموزان را به طرف میز راهنمایی کرد.
در پشت میز مردی درحال نوشیدن چایی نچندان گرم بود.
مرد با دیدن بچه ها چایش را در روز میزی که پوشیده از خاک بود گذاشت و بعد از لیسیدن لبانش ایستاد و بعد آنان را به اتاقی راهنمایی کرد.
کف اتاق پوشیده از بالشهاییرنگی بود و در وسط اتاق چیزی دراز و مستطیل شکل وجود داشت.
اسنیپ از میان بچه ها باب و یکی دیگرا را که از لباسش معلوم بود که از هافلپاف است انتخاب کرد و بعد آنان را با دستش به بالای مستطیل خواند.
باب و پسر با علامت اسنیپ شروع به دوئل کردند.
پسر با تمرکز خاصی به باب خیره شد و بعد چوبش رو بلند کرد.
الکتانگو.....
ورد الکتانگو شبیه به زنجیری قرمز رنگ بود که چرخان به سمت باب میامد.
باب با سپری ورد را به سمت پسر باز گرداند و بعد نگاهش را به پسر خیره شد.پسر از ورد بکاه استفاده کرد.
دو ورد به هم برخورد کردند و بعد با صدایی نچندان بلند از بین رفتند.
ناگهان پسر کنترل خود را از دست داد و به عقب پرتاب شد.
اسنیپ بعد از کمی صبر به سمت باب رفت:
استفاده از چشم در دوئل تکنیکی قدیمیست...ولی خب تو برنده شدی.
بعد هم .دستش را گرفت و وی را برنده اعلام کرد.
باب با خوشحالی به سمت پسر رفت.دستش را گرفت و وی را از زمین بلند کرد.و بعد هم همه باهم نوشدنی کره ای خوردند.
-------
ببخشید اگر بد شد.اگر پاره خط ها رو بهم بپسپونید 20 خط میشه.بازم ببخشید

مهمانخانه پاتيل درزدار پس از كلاس طلسمها و وردهاي جادويي :

... صف نسبتا طويل دانش آموزان وارد مهامنخانه ي تاريك شد و پرسي ويزلي كه در ابتداي صف بود چوبدستي را تكان داد و زير لب گفت :
- لوموس !!!
و بر سر چوبدستي حاله اي از نور توليد شد و فضاي مهمانخانه را روشنتر كرد و پروفسور اسنيپ كه پشت پيشخوان مهامنخانه نشتسه بود و جامي از آب كدوهلوايي را سر مي كشيد به سمت آنها آمد و گفت :
- سلام . همانطور كه پروفسور كاركاروف به شما گفتن من اينجا شماها رو سازماندهي مي كنم . خب مي تونين برين اونطرف مهامنخانه و منتظرم ن بمونين تا من بيام ...
... حدودا پنج دقيقه بعد پروفسور اسنيپ با گروهي از مردها و زنها آمد و گفت :
- طبق ليستي كه من دارم . اولين نفر كسي نيست جز پرسي ويزلي ... كي مي خواد با اون دوئل كنه ؟
مردي از پشت جمعيت گفت :
- من ... من ... من حاضرم !
اسنيپ گفت :
- خب اسمتون ؟
مرد گفت :
- ايوان روزيه !!!
با شنيدن اين نام مو بر تن خيلي ها سيخ شد , زيرا او يك مرگخوار بود .
اسنيپ گفت :
- خب ويزلي و آقاي روزيه برين و جلوي يكديگر بايستيد .
آن دو رفتند و جلوي يكديگر ايستادند .
اسنيپ گفت :
- چوبها آمده !
و دو چوب به صورت عمود بر زيمن جلوي يكديگر آمدند .
و اسنيپ ادامه داد :
- حالا برگردينو و 5 قدم برين و با شماره ي 1...2...3 شروع كنين .
آن دو به دستور او برگشتند و پشت به پشت يكديگر 5 قدم در خلاف جهت هم حركت كردند و برگشتند و گارد گرفتند و اسنيپ ادامه داد :
- 1...2...س ... سه !
روزيه به سرعت چوبدستي را تكان داد و چرخي زد و گفت :
- تارانتالگرا !
وپرسي كه معناي آن را مي دانست به سرعت فرياد زد :
- پروتگو !
و جلوي ورد رقص پا را گرفت . و به سرعت فرياد زد :
- انگور جيو !
روزيه به سرعت جاخالي داد و گفت :
- ايمپديمنتا !
پرسي هم در جوابش فرياد زد :
- سكتوم سمپ ...
ولي چون ورد حريف با او فاصله اي نداشت جا خالي داد و چوبدستي را با تمام قدرت به سمت روزيه گرفت و فرياد زد :
- اكسپليارموس !
و چوبدستي آن مرگخوار از دستش بيرون آمد و به زمين افتاد و خود مرد هم تعادلش را از دست داد و به زمين اصبت كرد .
اسنيپ گفت :
- عالي بود . ولي سعي كن دوئل رو زودتر تمام كني . خب ... نفر بعدي مورگان الكتو .
و مورگان هم با كمي دردسر دوئلي خوب را نمايش داد و اسنيپ دوباهر گفت :
- نيوت اسكمندر ! شنيدم تو دانش آموز تازه وارد و ارزشي هستي . سعي كن بتوني از پس اين دوئل بربياي . و گرنه صد در دص از هاگوارتز اخراج مي شي . كسي كه نتونه يه دوئل ساده رو انجام بده به درد هيچكاري نمي خوره .
يوت كه كمي ترسيده بود گفت :
- چشم قربان .
و اسنيپ ادامه داد :
- كي مي خواد با اين دانش آموز دوئل كنه ؟
كه شخصي بيرون آمد و گفت :
- من !
اسنيپ كه كمي تعجب كرده بود با كمي چرب زباني گفت :
- نه پروفسور . شما چرا خودتونو كوچيك مي كنين ؟
شخص گفت :
- اشكالي نداره .
اسنيپ رو به نيوت كرد و گفت :
- خب نيوت تو بايد با پروفسور كوئيرل دوئل كني .
نيوت كه خشكش زده بود از ترس كمي لرزيد و گفت :
- چشم قربان .
و با پروفسور كوئيرل به سمت جايگاه رفتند و اسنيپ گفت :
- چوبها آماده !
و هر دو نفر چوبها را آكاده كردند . كوئيرل كه از ترس نيوت خبردار شده بود با صداي كمي به او. گفت :
- نترس نيوت جان . من زياد سخت نمي گيرم . چون مي دونم كه تو تازه واردي اومدم كمكت كنم .
نيوت هم با همان صداي كم جواب داد :
- ممنون پروفسور .
و اسنيپ گفت :
- برگردين و 5 قدم برين و با شمارش من شروع كن ...
ولي قبل از اينكه حرفش تمام شود نيوت و پروفسور كوئيرل با هم شروع كردند به قدم زدن و رفتند و برگشتند و اسنيپ ادامه داد :
- 1...2... 3 !
و نيوت فرياد زد :
- دنساگو !
و كوئيرل با يك جاخالي آن را پس زد و فرياد زد :
- كروشيو !
ناگهان صداي :
- اووووووووووووووووووووووووووووووووو !
بر سالن جاري شد و نيوت با كمي دستپاچگي فرياد زد :
- اكسپكتوپاترونام .
و دو پرتو نورياني به يكديگر اصابت كردند و همديگر را خنثي كردند و نيوت كه يك لحظه پروفسور كوئيرل را غافل يافته بود فرباد زد :
- دنساگو !
و پرتو نوراني به پروفسور كوئيرل برخورد كرد و ناگهان دهانش مثل غار علي صدر باز شد و دندانش هايش با سرعتي غير قابل تصور رشد كردند و به گردن لاغرش رسيدند و داشتند آن را پاره مي كردند كه پروفسور اسنيپ ضد طلسم آن را به صورت غير لفظي ( غ.ل ) انجام داد و داندانها به صورت اولشان بازگشتند و اسنيپ گفت :
- خب . واسه يه دانش آموز تازه كار خوب بود . ويزلي الكتو و اسكمندر مي تونين برگردين به مدرسه . خداحافظ .
و آن سه از مهمانخانه خارج شدند و به سمت مدرسه با رمزتازي ديگر رفتند .

دانش آموزان چندتا چندتا وارد مهمانخانه پاتیل درزدار شدند !
فضا دم کرده بود و تعدادی جادوگر و ساحره ، عجوزه ها و یک جن در مهانخانه داشتند غذا می خوردند !
اسنیپ جلو آمد . با لحنی سرد و خشک گفت : « سلام ... لطفا همه اونجا بایستید . » و به گوشه ای اشاره کرد که خطی کشیده شده بود و فضای باز نسبتا بزرگی ایجاد کرده بودند تا افراد بتوانند دوئل کنند !
دانش آموزان به آن سمت حرکت کردند و افراد داخل مهمانخانه هم که کنجکاو شده بودند کم کم اطراف آن محوطه تجمع کردند.
اسنیپ جلو امد و ناگهان همه ساکت شدند. اسنیپ اینگونه شروع کرد : « با توجه به درخواست پروفسور کارکاروف ما اینجا اومدیم تا شما دوئل رو تمرین کنید ! خوب شروع می کنیم . نفر اول ! »
سپس لیستی را از جیب ردایش بیرون شکید و اسم اول را خواند ! « اریکا زادینگ » اریکا جلو آمد و اسنیپ رو به جمعیت گفت : « کی حاضره با این خانم دوئل کنه ؟ »
یکی از ساحره ها جلو آمد. موهای طلایی پر پشت و بلند داشت که موج خاص و زیبایی در آن دیده می شد. صورتی کوچک و کشیده داشت و بینی باریک و قلمی . لبانش باریک بود و چشمانش میشی و خلاصه از زیبایی هیچ کم نداشت.
زن جلو آمد و خودش را معرفی کرد : « جوآن برودلی »
سپس تعظیم کوتاهی کرد و ناگهان شروع به دوئل کردند.
« اکسپلیارموس » این صدای اریکا بود.
« پرتگو » جوان بلافاصله بعد از این ورد گفت : « سیکولنتولیس »
« اکسپلیارموس »
جوآن بلافاصله گفت : « استیوپفای »
اریکا جاخالی داد و گفت : « انگورجیو »
« پرتگو »
« اکسپلیارموس »
« اسکورجیفای »
« پرتگو »
« پرتگو»
اریکا از طلسمی که برگشته بود جاخالی داد و اینبار با سرعتی بر نظیر گفت : « دنساگو »
طلسم مستقیم به پیشانی حرف خورد و بلافاصله چشم های او گرد شد و دهانش را باز کرد. لحظاتی بعد همه متوجه شدند او مجبور شده دهانش را باز کنند زیرا دندان های او با سرعت بسیار زیادی رشد می کرد و بزرگ میشد. دندان های زد جلویی و نیش او تا گردنش رسیده بود و هر لحظه داشت دراز تر میشد !
اسنیپ ورد خنثی کننده را زمزمه کرد و گفت : « خوب بود دوشیزه زادینگ ... نفر بعدی ! »

ورود ناگهانی دانش آموزان، جمعیت را به شدت ترساند. سرانجام زمانی که بچه ها از روی زمین برخاستند سوروس اسنیپ از میان تاریکی گوشه مغازه بیرون آمد.
- خب! بلاخره اومدین؟؟ رمز عبور....
لوپین آرام به سمت اسنیپ رفت و نامه ی عربده کش را به او داد. اسنیپ با چوبدستی به آن ضربه ای زد و زمزمه کرد:
لیکارنیوم انی فریموری
نامه آتش گرفت اما بر خلاف همیشه به جای اینکه فریاد بزند،در گوشه ای از مغازه جای گرفت. با قرار گرفتن نامه در آنجا نوری به آسمان برخاست و سریع فرو نشست.
اسنیپ پس از مطمئن شدن از رمز، به سراغ کارش رفت. چوبدستیش را زیر گلویش گرفت و وردی را زیر لب زمزمه کرد. آنگاه در حالی که صدایش، در تمام پاتیل درزدار طنین مینداخت گفت:
- میدونم که همه ی شما منتظر دیدن این لحظات بودید. دانش آموزان هاگوارتز آمده اند که با کسانی که مایلند یک دوئل کوچک انجام دهند. از تمامی کسانی که میخواهند در این دوئل شرکت یا آن را تماشا کنند میخوام که به اتاق کناری بروند
سپس صدایش را به حالت عادی در آورد و همراه دانش آموزان در پشت دری که به تازگی ایجاد شده بود ناپدید شد.
در درون اتاق دوئل غوغایی برپا بود. تمامی مشتریان در اتاق جمع شده بودند و جای سوزن انداختن باقی نگذاشته بودند. سرانجام زمانی که اسنیپ شروع به حرف زدن کرد، سکوت برپا شد:
- خب کسانی که مایلند با دانش آموزان هاگوارتز دوئلی انجام دهند پشت خط قرمز
و با دستش به قسمتی از زمین اشاره کرد که با خط قرمز علامت گذاری شده بود. او ادامه داد:
و دانش آموزان هاگوارتز پشت خط زرد
وقتی همه سر جای خودشون قرار گرفتند اسنیپ گفت: ادوارد بونز و جو رابرتی
زمانی که هر 2 نفر آماده شدند اسنیپ شمارش را آغاز کرد:
-3....2....1
با گفتن آخرین شماره، جو رابرتی فریاد زد:
اکسپلیارموس
اختر سرخرنگ به سمت ادوارد رفت اما او فرزتر بود چوبدستیش را تکانی داد و در ذهنش گفت: اینی گاسوا
ناگهان پرتوی آبی رنگ به سمت اختر رفت و آن را در خود بلعید سپس چرخی زد و نابود شد. ادوارد درنگ نکرد و دوباره در ذهن خود گفت:
- ایونگاایوین
اختری سبز رنگ به رنگ سبز آواداکداورا. همه با تعجب به ادوارد چشم دوخته بودند. مرد از شدت ترس نیروی تکان خوردن را از دست داده بود
اختر به او برخورد کرد مرد بر روی زمین افتاد اما.... او نمرد بلکه ملق زنان در هوا به پرواز در آمد.
تماشاگران از شدت خنده دل هایشان را گرفته بودند. سرانجام زمانی که اسنیپ فهمید که جو نمیتواند ورد را خنثی کند فریاد زد: برنده دوئل ادوارد بونز.
سپس ورد خنثی کننده را برزبان آورد و نام های دیگری را خواند: ریموس لوپین و سام راکنر
دو مردی که اسنیپ نامشان را خوانده بود جلو آمدند و رو به روی هم دیگر قرار گرفتند. چوبدستیشان را در اوردند و سپس تعظیم کردند. برگشتند و 5 قدم رو به عقب رفتند.
اسنیپ شروع کرد: 3.....2.....1
اینبار لوپین پیشقدم شد و وردی قوی را در ذهنش گفت: وتس ترالین
نوری نارنجی رنگ از نوک چوبدستی به سمت سام رفت، سرعتش بالاتر از سرعت طبیعی هر ورد بود، فرصتی باقی نمانده بود، ورد به واکنر برخورد کرد و او را چند متر به هوا بلند کرد سپس او را تکانی داد و دست هایش را بالا کشید. آن نور کم کم تمام بدنش را در بر میگرفت تا او را تبدیل به یک تسترال کند اما درست به موقع چوبش را در میان زمین و هوا گرفت و سپس در حالی که سعی میکرد ورد را صحیح اجرا کند با صدایی ضعیف ورد خنثی کننده را زمزمه کرد. درست زمانی که همه پیروزی لوپین را حتمی میدانستند نور از بین رفت. سام بی درنگ وردی را در میان زمین و هوا روانه لوپین کرد. لوپین تنها زمان این را داشت که جاخالی دهد تازه به خود آمده بود. چوبش را بلند کرد و در حالی که علامت X را بر روی هوا میکشید این ورد را خواند: اینگارتینیوم بترک
یک نور بنفش رنگ به طور زیگ زاگ به سمت سام واکنر رفت اما سام اینبار کاملا حواسش جمع بود چوبش را بالا گرفت و با زمزمه کردن ورد لاگرنکارتیوم، یک سپر را در دور خود به وجود آورد.
ورد به سپر خورد سپر کار ساز نبود و ورد بیش از حد قوی بود. سپر شکست و ورد به سمت قفسه سینه ی سام رفت اما در میان راه میخکوب شد و از بین رفت. لوپین با تعجب به محلی که ورد ازبین رفته بود نگاه میکرد طلسم معلق کننده اش کار نکرده بود لوپین به دقت به زیر ورد نگاه کرد. یک خرگوش در حالی که سعی میکرد، خود را رها کند در آنجا ایستاده بود. مکث او فرصت خوبی بود، سام واکنر وردی را به سمت او فرستاد اما زمانی لوپین متوجه آن شد که دیگر دیر شده بود نیروی ورد لوپین را محکم به عقب پرتاب کرد و آن را در چند متر آنطرف تر بر زمین انداخت. چشمان لوپین آرام آرام بسته شد و او بیهوش شد.

در این تاپیک تکلیف درس کلاس طلسم ها و افسونهای جادویی انجام میشود.

خب فکر کنم متوجه شده باشید...نگاه کنید شما دراین تاپیک رول های تک به تک میزنید و دوئل با اسنیپ را توصیف میکنید!

توجه کنید که توصیف مسافرخانه پاتیل درزدار و نحوه قشنگ بیان دوئل و کوتاه نویسی و پردازش به سوژه باعث گرفتن امتیاز بیشتر میشوند.جدی یا طنز هم فرقی نمیکند!هری پاتری نوشتن هم در الویت کار و منطق در رول هم رعایت شود!
مهمتر از همه در امتیاز دهی نام بردن طلسم ها و اتفاقی که برای حریف می افتد است!

در ضمن پرفسور اسنیپ در مسافرخانه است ،ولی نه برای دوئل به شما!بلکه او از بین تماشاگران فردی را برای دوئل با شما انتخاب میکند!پس خودش را برای دوئل انتخاب نکنید!

اگر مشکلی داشتید در مسنجر یا کلاس کلاس طلسم ها و افسونهای جادویی بپرسید تا جواب بدم!

لینک یک پست خودتان را در کلاس کلاس طلسم ها و افسونهای جادویی بدهید!


*صحبتی به ناظر:پست های این تاپیک نیازی به نقد نیست..پست ها توسط من و در کلاس نقد میشود پس زحمت نکشید!ممنون!

ممنون از همکاری ناظران و دانش آموزان عزیز!

پست پایانی ، علاقه مندان به زودی ادامه داستان را می توانند در تاپیک خوابگاه مدیران دنبال کنند .
ملت هافلی به همراه اریکا پس از صرف چایی با نبات به سمت اتاق خواب میروند و تصمیم میگیرند شبانه هم از پاتیل درزدار بروند و هم گاو صندوق را خالی کنند .

ملت هافلی بجز بورگین که در موبایل خز و خیل دو صفرش کلیپ می بیند بقیه خیره به ساعت هایشان نگاه میکنند ، لودو : اَه ، نباید این ارنی رو میفرستادم ، آدم قحطی بود ؟

دانگ که حسابی تو فکر رفته است می گوید : عیب نداره ، بزار الان میاد اگر همه خواب باشن هم صندوق و خالی میکنیم هم بی سر و صدا میریم .... بورگین تو داری چیکار میکنی ؟

بورگین سریعا چند کلیک روی گشی رو فشار میدهد و پته تته کنان میگوید : هیچی دارم ... آهان ، اس ام اس بازی میکنم .

اریکا به سرعت از جایش یک جهش میزند و گوشی را از دست بورگین میگیرد و مشقول دیدن می شود : مااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ، تم مرلین ، داشتی مراسم سوگواری شصت شهید قزوینی رو میدیدی ؟!!

بورگین ، من هم بعد از هشتصد تا پست آدم شدم :

در همین لحظه ارنی وارد میشود : خوب وقته رفتنه ، اوضاع رو به راه ، همه حاضرید ؟

همه با حرک سر آمادگی خود را نشان میدهند . هافلی ها چمدون ها را در نبود ادی به دست پیوزه تازه وارد میدهند سپس آرام آرام از پله های پایین میروند . با اینکه دیگر کسی قلیون نمیکشد هنوز هم مه قلیضی در هواست ، تام که پشت پیشخان خوابش برده و آب دهانش به روی میز جاری شده است .

لودو به دانگ اشاره میکند : ببین گردنبند گاو صندوق توی گردنشه ، امکان داره وقتی میخوایم برش داریم بیدار شه ....

اما حرکت دانگ و برق چشمهایش لودو را ساکت میکند ، دانگ با حرکتی سریع گردنبند را در می آورد سپس به سمت گاو صندوق میرود و تموم موجودی آن را داخل کیسه ای که از غیب ظاهر کرده است میریزد . سپس با بقیه هافلی ها از از پاتیل درزدار خارج میشود .

سوسیت ( soe soot ) تیریپ سوت زدن برای تاکسی گرفتن : خوابگاه .... ماشین اول با صدای ویژی رد میشود ... دانگ دوباره میگوید : خوابگاه ..... و ماشین می ایستد .

دانگ به کنار پنجره میرود : چقدر میشه تا خوابگاه ، ااااا شوما ... ایول بابا ... شورشت و بخورم ... ضد حذب و و مدیریت ، من عاشق انقلابی های جوونم ... مخصوصا یادگاری از بلاک ساواک داشته باشن ، بشین مجانی ... دانگ فریاد میزند : بچه های بیاید و ملت از پشت درخت میریزن بیرون ....

راننده : این همه ...

دانگ به وسط حرف راننده میپرد : بچه هامون جا موندن تازه ... برو دمت گرم ...


راننده تا آخر راه غرولند میکند اما در نهایت آنها را مجانی به خوابگاه میرساند .


پایان ماموریت .

بورگین که به ساعتش نگاه میکرد با کلافگی گفت : ای بابا! دو تا پست دارین کشش میدین که نقشه رو بگین ! باب یکیتون دهن باز کنه بگه دیگه!

اریکا در حالی که یکی از ابروهاش رو برده بود بالا گفت : خوب تقصیر من چیه؟ هیچی به یادم نیومد مجبور شدم چرت و پرت بنویسم

لودو : ! حالا ولش ، بهتره دیگه این پست ، قال نقشه رو بکنیم دیگه! بدون هیچ معطلی ای بعد از اینکه اریکا اومد حرکت میکنیم به طرف ...
که ناگهان جمله ی لودو با پارازیت بورگین قطع شد.
_ پس کی بخوابیم؟

ملت :

لودو ، بدون توجه به بورگین ، به جمله اش ادامه داد : خوابگاه مدیران تا بعدش اریکا قفل گاو صندوق رو باز کنه و ما نقشه رو از توش در بیاریم و بلاصله به طرف برج وحشت میریم.

_ باید مواظب باشیم که به هیچ مدیری صدمه نزنیم ! به خصوص به کوئیریل ، همچنین مواظب باشین راهو گم نکنین و نیز به اتاق بزرگ و وسطی نرین ، چون اونجا عله خوابیده کسی که اونجا بره دیگه بر نمیگرده ! گویند سگی 45555555555555555 سر در اونجا نگهبانی میده که از دست تروریست های حذب اونو اونجا گذاشتن

_ از لحاظ امنیتی ساختمون هیچی کم نمیاره ، اون طور که خبر داشتم ، کل مساحت حیاط رو با لیزر مشنگی پوشش دادن و امکان راه رفتن از حیاط نیست!

_ در همین رابطه من و ماندانگاس ، شبی جاسوسانه به خوابگاه رفتیم و اونجا رو از دور دید زدیم.

_ مسلماً راه رفتن از تو حیاط غیر قابل ممکنه و عمارت هم در وسط حیاط قرار داره... تنها یک اتاق به دیوار سمت چپی عمارت چسبیده که اون اتاق کریچر هست! تنها راه رفتنمون به عمارت همون جاست... فقط باید مواظب باشین سر و صدا راه نندازین.

لودو نفس عمیقی کشید و قلنج گردنش رو شکوند که ناگهان در کافه با صدای گرومبی باز شد و هیکلی با جنث عنث ( بیایین اینقدر میگین بی ناموسی ننویس ! حالا اینجوری خوبه؟ ) در آستانه در ظاهر شد.

لودو بگمن در حالی که نفس راحتی میکشید گفت : اریکا ! تو اینجایی؟ داشتم نگرانت میشدم!بیا بشین یک چایی بخور...
و با دست به او تعارف کرد که در بین آنها بنشیند.
_0_0_0_0_0_0_0_0_0_0_0_0
اینم از قضیه نقشه که دیگه قالش کنده شد!

برای بار دوم همه ی اونها برگشتن به طبقه ی پایین . بورگین همونطور که از پله ها پایین میومد و هن و هن می کرد غر زد : آخه مگه ما جون اضافه داریم ؟ مگه وزنمون زیادی کرده که هی باید بیایم بالا برگردیم پایین . خب یه گوشه ، همون اطراف هم می تونستیم صحبت کنیم دیگه .

ماندانگاس در حالی که سرش رو چیزی حدود 180 درجه چرخونده بود ، بعد از کلی دید زدن برگشت سمت بقیه و با صدایی آروم گفت : توجه دارین که الان هیچ کدوم از اون افراد خاص (!) اینجا نیستن ؟ نکنه ما اشتباه کرده باشیم ؟

پیوز در حالی که چونه ش رو می خاروند ( نکته کلیدی : آخه روح هم این کارها رو می کنه ؟ ) با گیجی گفت : راست می گی ها ! اینجا انقدر پر از دود و بخار هست که آدم به چشماش شک می کنه ... نکنه همه مون دچار توهم شده باشیم ؟

لودو در حالیکه به این شکل در اومده بود با کلافگی گفت : آخه مگه ما دیوانه ایم ؟ یه چشمای خودتون هم اعتماد ندارید ؟ حالا بگیم یکی مون دچار توهم شده ... همه مون که اون صحنه رو دیدیم ...

تو همین موقع یه نفر اومد جلو و سفارش بچه ها رو گرفت . بعد هم توی سه سوت با یه سینی چای برگشت پیش اونها .
لودو همونطور که استکان چای توی دستش بود با اکراه یه نگاه به چای داخل اون کرد و گفت : دلشون خوشه بهمون چای دادن . نگاه کن ... مثل آب دهن می مونه ... بس که بی رنگه ... الهی پولهای ما توی حلقومشون گیر کنه !

لودو هنوز مشغول غر زدن و ناله و نفرین بود که یه دفعه دو تا دست روی شونه هاش قرار گرفت و باعث شد که یه متر بپره هوا .
یه دفعه صدای ارنی پیچید توی گوشش : من برگشتم .
لودو : آخه من به تو چی بگم ؟ مگه تو بیماری که توی این وضعیت بغرنج (!) منو می ترسونی ؟ بذار برگردیم تالار ، اون موقع برای یک ماه معلقت می کنم .

ارنی : آخه چرا ؟ بالاخره تونستم اریکا رو پیدا کنم . حالا اینم جواب این همه زحمت منه ؟
بورگین : خب ؟ چی شد ؟
ارنی : تا دو ساعت دیگه میرسه اینجا !
ماندانگاس : بهتره ما نقشه مونو بریزیم تا وقت تلف نشه !