ویژگی شخصیتی : توانایی بالا در درک محیط و ارتباط برقرار کردن با محیط اطرافم

گابریل گفت:

- به کوچه دیاگون خوش اومدی ترزا!

خیلی باحال و هیجان انگیز بود! کوچه خیلی طولانی بود و دو طرفش پر از مغازه هایی بود که چیزای عجیب میفروختن! با گابریل توی کوچه پیش رفتم. گابریل محکم دستم رو گرفته بود که توی شلوغی کوچه گم نشم. همینطور که داشتیم پیش میرفتیم گابریل همچنان داشت توضیح میداد:

- الان چون نزدیک شروع ترمه همه اومدن وسایلشونو بخرن وگرنه در حالت عادی اینجا انقدر شلوغ نیست. الان اول باید بریم گرینگوتز. همون بانک جادوگرا منظورمه. اسمش گرینگوتزه. اونجا باید یه صندوق برات باز کنیم که بتونی پولاتو توش بزاری. هاگوارتز برای ماگل زاده ها هر ترم یه بودجه ای در نطر میگیره که میتونی باهاش وسایلتو بخری. ولی گرینگوتز پول ماگلی رو هم به جادویی تبدیل میکنه. برای چیزای متفرقه ای که میخوای بخری میتونی پولت رو تبدیل کنی. بعد از اونجا باید بریم برات ردا و چوبدستی و کتاب بخریم. اوه راستی باید پاتیل و لوازم معجون سازی هم بگیری!

- حیوون چی؟ تو نامه نوشته بود میتونم یه حیوون هم داشته باشم. میتونم گربه بگیرم؟

- خب میدونی جغد خیلی به درد بخورتر از گربه است. نامه هاتو میبره و برات نامه میاره. فکر کنم پولت برسه یه جغد کوچیک هم بخری! ولی اول باید چیزای اصلی رو بخریم.

- واو چه باحال! مثل کبوتر نامه رسان میمونه ولی جغده!

همون موقع بود که به گرینگوتز رسیدیم. یه ساختمون بزرگ سفید بود. وارد شدیم. اونجا پر از موجودات عجیبی با گوشای دراز و قد کوتاه بود. گابریل برام توضیح داد که اونا یه نوع دیگه ای از جن ها هستن. توی گرینگوتز حساب باز کردن یا به قول اونا صندوق گرفتم. یکم از پول های خودم هم که همراهم بود به پول جادویی تبدیل کردم. یه عالمه سکه های طلا و نقره و برنز داشتم. باید یه کیف پول هم برای خودم بخرم یا شایدم هم خودم بدوزم. این سکه ها خیلی زیادن و راحت میتونن گم بشن.

با گابریل رفتیم مغازه ردا فروشی خانم مالکین. همینطور که میرفتیم و خرید میکردیم گابریل داشت باز هم درباره چیزای مختلف یه عالمه توضیح میداد و حرف میزد. من 2 دست ردا خریدم و گابریل هم برای سال جدیدش یه دست ردای اضافه خرید. بعد از اون رفتیم فلوریش و بلاتز اگه اسمش درست یادم باشه. یه کتاب فروشی خیلی بزرگ بود. گابریل لیست کتاب هاش رو به مسئول اونجا داد تا کتاباشو آماده کنه. داشتم بین قفسه های پر از کتاب راه میرفتم. خیلی کتاب دوست دارم. داشتم احساس میکردم کتابایی که من نیاز دارم کجان. تا خانومه داشت لیست گابریل رو آماده میکرد من تونستم همه کتابامو از تو قفسه ها پیدا کنم. با این که تاحالا اونجا نبودم انگار که جای همه کتابا رو بلد بودم. با دستای پر از کتاب سمت صندوق رفتم. یکی دو تا کتاب اضافه تر طلسم و تغییر شکل هم برداشته بودم. گابریل وقتی منو با اون همه کتاب دید چشماش گرد شد. گفت:

- همه کتاباتو پیدا کردی؟!

براش سری تکون دادم و گفتم :

- اوهوم!

خانوم مسئول چند لحظه بعد با کتابای گابریل اومد. به گابریل گفت:

- متاسفم دختر جون کتاب طلسمتون رو تموم کردیم. هفته دیگه میاریم. اون موقع بیا بگیرش.

بهش گفتم:

- همون کتاب طلسم که جلد سبز زمردی داره؟

- آره ولی تو از کجا میدونی؟

- فکر کنم یکی ازش توی گوشه سمت راست پایین قفسه دوم دارین.

خانوم مسئول و گابریل هر دوشون تعجب کردن. خانومه رفت نگاه بکنه. وقتی برگشت یه کتاب با جلد سبز زمردی دستش بود. گفت:

- وای دختر جون راست میگفتی! از کجا میدونستی؟ آخه کتاب های طلسم توی قفسه سومن ولی مثل این که این یه دونه اشتباهی رفته بوده تو قفسه کتابای معجون سازی!

- آمممم نمیدونم! احتمالا وقتی داشتم کتابا رو نگاه میکردم به چشمم خورده!

پول کتابا رو حساب کردیمو بعدش رفتیم وسایل معجون سازی و پاتیل خریدیم و بالاخره نوبت خرید چوبدستی شد. یه مغازه کوچیک بود که توی ویترینش چند تا چوبدستی بود. رفتیم داخل. گابریل صدا زد:

- آقای اولیوندر! هستین؟

صدایی از دور اومد:

- الان میام خانم جوان!

مغازه یه پیش خوان کوچیک داشت و دیوارهاش از زمین تا سقف پر از جعبه های باریک و دراز بود. چند لحظه بعد آقای اولیوندر اومد. چشماش رنگ آبی طوسی داشت و خیلی مرموز بود. گفت:

- سلام خانم گابریل! حتما برای همراهی این بانوی جوان اومدین. شما باید سال اولی باشین. من اولیوندر هستم و شما؟

- ترزا مک کینز. خوشوقتم!

- اوه خانم ترزا بزار ببینم! چشمای آبی. موهای قهوه ای...

از توی رداش متری در آورد و شروع کرد به اندازه گرفتن قدم و طول اجزای مختلف دستم. همزمان که اندازه ها رو یادداشت میکرد گفت:

- چوبدستی خیلی ابزار ظریف و خاصیه. هر چوبدستی خودش صاحبش رو انتخاب میکنه. چوبدستی و صاحبش یک روح واحدن!

اندازه گیری ها تموم شد. آقای الیوندر چندتا وبدستی مختلف آورد و بهم گفت که امتحانشون کنم. از همون اول که وارد مغازه شدم به یکی از جعبه های روی دیوار رو به روم حس متفاوتی داشتم. میدونستم که هیچ کدوم از اون چوبدستی هایی که آقای اولیوندر آورده مال من نیست ولی امتحانشون کردم. هیچ کدوم جواب نداد. اون باز هم برام چوبدستی آورد و من باز هم درحالی که میدونستم هیچ کدوم جواب نمیدن امتحانشون کردم. بعد از این که حدود 15 تا چوبدستی رو امتحان کردم بالاخره تصمیم گرفتم که بگم اون جعبه چوبدستی منه! بهش گفتم:

- آقای اولیوندر میشه اون چوبدستی رو امتحان کنم؟ ردیف سوم از بالا پنجمی از چپ.

- این؟

- بله همون!

- اومممممم! چوب تاک و پرققنوس. 13 اینچ و کاملا منعطف. فکر نمیکنم این مناسب شما باشه بانوی جوان!

- حالا بزارین امتحانش کنم!

- ولی...

- لطفااااااااا!

آقای اولیوندر قبول کرد. وقتی چوبدستی رو گرفتم دستم یه گرمای خوبی همه وجودم رو پر کرد. مطمئن شدم که خودشه! آقای اولیوندر چشماش گرد شده بود. گابریل هم که تمام مدت برخلاف همیشش ساکت نشسته بود و داشت خمیازه میکشید یهو کاملا هشیار شد و از تعجب دهانش باز مونده بود! آقای اولیوندر بهم گفت:

- این عجیب ترین چیزیه که تو این سال ها دیدم! شما حتما در آینده کارهای بزرگی خواهی کرد! چطور این کار رو کردی؟

- خب راستش نمیدونم! فقط از اولش حس میکردم که اون مال منه!

پول پوبدستی رو دادم و با گابریل اومدیم بیرون. هنوز یه مقدار پول داشتم. میتونستم جغد هم بخرم. به مغازه حیوانات خانگی رفتیم. توی همون نگاه اول جغدمو پیدا کردم. یه جغد قهوه ای روشن تقریبا کوچولو. رنگش مثل رنگ موهام بود و چشماش برق میزد. خیلی خوشگل بود! پولشو دادم. فکر کنم دیگه تموم شده بود. همه چی خریدم. به پاتیل درز دار برگشتیم تمام این وقت گابریل برخلاف همیشه ساکت بود. سکوتش برام عجیب بود. ازش پرسیدم:

- حالت خوبه گابریل؟

- آه آره خوبم.

- خیلی ساکت شدی یهو! فقط خواستم ازت تشکر کنم که باهام اومدی. واقعا بدون کمکت نمیدونستم باید چیکار کنم.

- خواهش میکنم! تو هاگوارتز میبینمت ترزا!

برگشتم که برم که گابریل صدام کرد:

- ترزا یه لحظه وایسا!

- بله؟ چیزی شده؟

- خب راستش... امممم... چطوری اون کارا رو کردی؟

- کدوم کار؟

- پیدا کردن کتاب. بعدشم که اون قضیه چوبدستی و حتی انتخاب جغدت. حتی یک دقیقه هم انتخاب جغدت طول نکشید! چطوری اون کارا رو کردی؟

بهش لبخند زدم:

- اوه پس برای همین اینقدر ساکت بودی! خب راستش خودمم نمیدونم. انگار یه جورایی فقط حس میکنم. همیشه خیلی چیزا حس میکردم ولی خب امروز اولین باری بود که احساسم رو امتحان کردم و به نظر میاد که احساسم درسته!

گابریل خندید:

- آره همینطوره! احساسای خوبی داری! من که دوستشون دارم! امیدوارم تو هاگوارتز ببینمت!

- فعلا خدافط! به زودی میبینمت!



---
خوب نوشته بودی! یک سری اشکال ظاهری داری که مطمئنم با شرکت تو کلاسای هاگوارتز همه‌شونو یاد می‌گیری و می‌تونی درستشون کنی.
همچنان توصیه می‌کنم بعد از تموم شدن رولت، حتما خودت یه دور از روش بخون تا متوجه اشکالات تایپی و نگارشی بشی و بتونی درستشون کنی. چون اشکال تایپی زیاد داشتی. راستی، بذار درسته!

تایید شد.

مرحله بعد: گروهبندی

ویژگی شخصیت : مهربون_دورو

خیلی برای امروز هیجان داشتم.
شور و شوق تمام وجودم رو فرا گرفته بود، بع قدری که دستام رو فشار میدادم. قرار بود امروز با گابریل به کوچه ی دیاگون بریم تا وسایل مورد نیازم رو تهیه کنم.
جالا چرا گابریل؟ چون اون یک همدم و دوست واقعیه و میتونه بهم کمک کنه و من هم از تجربه ی اون استفاده کنم تا بهترین وسایل رو بخرم. به سرعت گام های محکم و استوار گذاشتم و از پله ها پایین اومدم. لباس اتو شده ام رو به تن کردم و اماده ی رفتن شدم.
امیلی:مامان! زود باش لطفا
_امیلی عزیزم نگران نباش وقت هست دیرت نمیشه.

و بالاخره، تمام مدت ارزوی این لحظه رو داشتم بهترین خربد با بهترین دوست!
اونقدر شلوغ بود که داشتم لای دست و پای مردم گم میشدم!
امیلی: اره خودشهه او.. اون گابریله!
تند و تیز دویدم و به مردم خوردم.
_امیلی وایسا عزیزم گم میشی! اینجا خیلی بزرگه!
امیلی: نگران نباش مامان. تو برو من نیم ساعت دیگه جلوی همین مغازه میبینمت.
گابریل: امیلیی!
امیلی: گابریللل از دیدنت خوشحالمم عزیزمم.
_منم همینطورر، دلم برات تنگ شده بودد
.
_ دورویی ̟

لبخند بزرگی زدم که ناگهان چشمم به پشت امیلی خورد و کم کم لبخندم محو شد.
_اتفاقی افتاده؟ الو؟ ام؟ امیلی؟..
امیلی: یکی از دوستای قدیمیمه ازش متنقرم دختره ی پررو. ادعای بالایی داره.

_اوو سلام امیلیی حالت چطوره عزیزم؟ خیلی وقت بود ندیده بودمتا.
امیلی: فدات بشمم بهترین دوستم اومدهه.
_اوپس! ببخشید گلم من میرم سریع برمیگردم.
همین که دوست امیلی (لیا) برگشت، امیلی لبخندش اروم اروم محو شد و اخم روی صورتش ایجاد شد و گفت: باید ببینی چقدر بدذاته با اون ادامس خودنش! ایشش چندشش!

_ مهربونی ̟

_ولش کن. چوب دستی جدیدم رو دیدی؟
امیلی: ووو عالیه دوستش دارم!
_بزار انعطاف پذیریش رو چک کنم.
و یک دفعه گابریل چوب رو ناخواسته شکوند.!
امیلی: او نه! وای عزیزم متاسفم چرا این شکلی شد.
_عیب نداره من تو دست و پا چلوفتی بودن مشهورم.
امیلی: کی این حرفو زده؟ تو بهترین و با احتیاط ترین فردی هستی که تو زندگیم به چشم دیدم! هیچکس جای تو رو نمیگیره. تو بهترینی به حرف کسیم گوش نده. حالا عیب نداره باهم میریم یدونه جدید و قشنگ ترش رو میخریم!
گابریل: من خیلی خوشبختم که تورو دارم.


---
هم برای کارگاه و هم پاتیل درزدار یه سری نکته رو ازت خواستم رعایت کنی که حتی به یکیش هم گوش نکردی. اگه می‌خوای تو سایت و نوشتن پیشرفت کنی، بهتره به توصیه‌هایی که بهت می‌شه عمل کنی و سعی کنی رعایتشون کنی. متاسفانه تا وقتی تلاشی برای رعایت نکات گفته شده از سمتت نبینم، نمی‌تونم توی این بخش تاییدت کنم. از طرفی بعضی بخشای پستت به نظر به خاطر عجله تو نوشتن گنگ میاد. مثلا آخر پستت گویا گابریل چوبدستی رو شکونده در حالی که امیلی می‌گه متاسفم.

مجبور نیستی داستان جدیدی بنویسی و می‌تونی همین رول رو مجددا ارسال کنی و فقط نکاتی که تا الان تو هر مرحله بهت گفتم رو رعایت کنی تا تایید بشی.

تایید نشد.

مادرم دست هایم را محکم گرفته بود و من را از چند مغازه شلوغ رد کرد و به مغازه ای قدیمی انطرف کوچه رساند.

در مغازه قدیمی را باز کرد و وارد شد، من هم برای اینکه از او جا نمانم با عجله از بین مردم رد شدم و وارد مغازه شدم. مغازه پر از ردا های مختلف و رنگارنگ بود.
مادر با جدیت جلو رفت و از زن ردایی برای من خواست.

وقتی ردا را بر تن کردم مادر با عصبانیت گفت:
- نه اینم که اندازش نیست، وایی تو چرا هیچی اندازت نمی شه؟؟

با ناراحتی گفتم:
- مگه من مقصرم؟


مادر گفت:
- اخه حیف نیست تو به این باهوشی و با استعدادی و زیبا اون وقت یه ردا اندازه ات پیدا نشه!؟

خندیدم و نگاهی به مادر کردم.

مادر گفت:
- زود بیا اینم بپوش عجله دارم باید برم عمارت.

با عجله ردا را بر تنم کرد و گفت:
-اومم، این بهتره من همین رو می خرم

و پول را با ان زن حساب کرد و دستم را گرفت و از مغازه بیرون رفتیم



---

توصیفات و دیالوگات رو دوست دارم. اما حواست باشه که تو این تاپیک باید یکی از ویژگی‌های شخصیت بلوینا بلک رو برای خواننده معرفی کنی. من متوجه نشدم اینجا قصد داشتی کدوم ویژگی بلوینا رو معرفی کنی؟ این که لباس اندازه‌ش پیدا نمی‌شه؟ اگه مشخص کرده بودی چرا اندازه‌ش نمی‌شه (یعنی لاغره یا چاقه، یا کوتاهه یا بلند که اندازه‌ش نمی‌شه) تاییدت می‌کردم ولی حتی مطمئن نیستم اندازه نشدن ویژگی مد نظرت بوده یا نه. لطفا هم اول پستت مشخص کن ویژگی شخصیتت چیه و هم موقع نوشتن بیشتر بهش بپرداز.

در ضمن دو تا جمله آخرت بدون علائم نگارشی رها شده که همونطور که قبلا گفتم نذار این اتفاق بیفته.

تایید نشد.

ویژگی شخصیت:دلسوز و مهربان


بعد از خداحافظی از مرلین وارد کوچه دیاگون شدیم، از شدت شلوغی کوچه همون لحظه اول داشتم له میشدم.
با زور و فشار وارد مغازه اولیوندر شدیم، بعد از گرفتن نفسی پدرم شروع به صحبت کرد.

#آدنو_گلدشتاین

-به یک چوبدستی برای پسرم احتیاج داریم...

#اولیوندر

-اوه بله، حتما، چند ثانیه بهم وقت بدین...

اولیوندر به انبارش رفت و چند ثانیه بعد با دوتا جعبه چوبدستی توی دست برگشت.

-این دوتا رو تست کن پسر.

یک جعبه رو برداشتم و چوبدستی ای ازش بیرون آوردم و چرخوندمش، همون لحظه انفجاری از سر چوبدستی بیرون زد و با برخورد به قفسه چوبدستی ها همه چیز رو به هم ریخت، اولیوندر با تکون دادن چوبدستیش همه چیز رو به اولش برگردوند.

-اون یکی رو تست کن.

چوبدستی دیگه رو برداشتم و به اون تکونی دادم، سر چوبدستی با نور ملایمی روشن شد و کم کم خاموش شد.

-این برات عالیه، چوب گردوی سیاه با مغزی رگ قلب اژدها، ۳۷.۵ سانت با انعطاف پذیری کم.

پدر پول چوبدستی رو پرداخت کرد و دوتایی از مغازه خارج شدیم و به جمعیت شلوغ ملحق شدیم.
داشتیم از وسط جمعیت رد می‌شدیم که فردی ناشناس از وسط جمعیت هلمون داد و هر دوتامون داخل کوچه ای افتادیم، از جامون بلند شدیم و اطرافمون رو نگاه کردیم، هیچ نوری نبود و کوچه بسیار خلوت بود، به اطرافم نگاه کردم که پدرم شروع به صحبت کرد.

#آدنو_گلدشتاین

-این وای، افتادیم توی کوچه ناکترن!

برگشتیم که از کوچه بریم که صدای جیغی به گوشم رسید، هر دو برگشتیم، خواستم سمت صدا برم که پدرم دستم رو کشید.

-اینجا جای خطرناکه آنتونی، این صداها اینجا عادیه.

-ولی هرکی هست کمک میخواد پدر، باید بریم بهش کمک کنیم...

با سمجی دستم رو از دست پدرم بیرون کشیدم و سمت صدا دویدم، بعد از چند بار پیچیدن به کوچه تنگ و تاریکی رسیدم و پسر کوچیکی رو دیدم که توسط چندتا مرد گنده محاصره شده بود،

صورت مرد ها توی نور کم خیلی معلوم نبود اما زخم های متعدد و خون صورت پسر توی تاریکی هم دیده میشد، قبل اینکه مردها برگردن و متوجه من بشن برگشتم و پشت دیوار قایم شدم، چوبدستیم رو از جیبم در آوردم و به ورد هایی که بدون اجازه پدرم با چوبدستی اون تمرین می‌کردم فکر کردم، لوموس، وینگاردیوم له ویوسا، خودشه، یادم اومد، سریع برگشتم و چوبدستیم رو سمت مردها گرفتم و فریاد زدم.

-پتریفیوس توتالوس

نوری از چوبدستیم بیرون زد و با برخورد به یکی از مرد ها اون رو خشک کرد، دوتای دیگه چوبدستی هاشون رو سمتم گرفتن و شروع به ورد خوندن کردن، دوباره پشت دیوار قایم شدم و وقتی یکی از مرد ها از کوچه خارج شد با مشتی به صورتش توجهش رو به خودم جلب کردم.

-پتریفیوس توتالوس

بعد از خشک شدن این یکی اون یکی هم از کوچه بیرون پرید و چوبدستیش رو سمتم گرفت و وردی خوند.

-آوادا...

قبل از تموم شدن وردش صدایی شنیدم.

-استوپیفای

مرد روی زمین افتاد و پشت سرش پدرم معلوم شد، سمتم دوید و منو توی آغوشش گرفت.

-پسر عزیزم، از نگرانی مردم...

پدر نگاهی به اطرافش انداخت و با دیدن دوتا مرد خشک شده لبخندی زد.

-مثل اینکه اوضاع تحت کنترل بوده...

دوتایی پیش پسر رفتیم، پدر خواست ورد لوموس رو اجرا کنه اما جلوش رو گرفتم و به جاش خودم چوبدستیم رو تکون دادن.

-لوموس

کوچه روشن شد، دست پسرک رو گرفتم و بلندش کردم، موهای بور داشت و چشم های قرمز رنگ، قد کوچیکی داشت در حد یه بچه پنج ساله و چشماش پر اشک بود، همراه پدر از کوچه خارجش کردیم و به خریدمون توی جمعیت شلوغ ادامه دادیم...

---

خیلی از جملاتت رو بدون علائم نگارشی رها کردی که درست نیست. هر جمله‌ای نیاز داره که حتما با علائمی مثل (. ؛ ! ؟ ...) پایان پیدا کنه، یا با ویرگول به جمله بعد مرتبط بشه.

رول خوبی نوشته بودی و اگه هدف این تاپیک فقط خرید کردن بود تایید می‌شدی. اما ویژگی شخصیتی‌ای که بیان کردی یعنی دلسوز و مهربان بودن رو من نتونستم از پستت در مورد آنتونی بفهمم. حواست باشه که اینجا لازمه یه ویژگی در مورد شخصیت "خودت" یعنی آنتونی رو به خواننده معرفی کنی. پس یه موقعیتی خلق کن که ما این ویژگی‌ها رو در مورد آنتونی ببینیم. در واقع خرید کردن بهانه‌ای است برای آشنایی با یکی از ویژگی‌های شخصیتت.

لطفا دوباره تلاش کن و سعی کن ما رو با ویژگی‌ای از شخصیت آنتونی آشنا کنی.

تایید نشد.

---

ویرایش دوم:

لطفا وقتی یک ناظر یا مدیر زیر پستت ویرایشی انجام میده، دیگه اون پست رو ویرایش نکن و یه پست جدید ارسال کن.
این‌بار خیلی بهتر شد.
فقط هنوزم در انتهای خیلی از دیالوگ‌هات، مخصوصا اون‌هایی که یک طلسم هستن فقط؛ از علائم نگارشی پایان جمله استفاده نکردی. لطفات دفعات بعد این موضوع رو حتما رعایت کن.
نقل قول:

#آدنو_گلدشتاین

من راستش متوجه این‌ها نشدم. لطفا از این حالت نوشتار با هشتگ استفاده نکن، و اگر برای مثال میخوای بگی که آدنو گلدشتاین دیالوگی گفته، با توصیف این‌کار رو انجام بده.

تایید شد.

مرحله بعد: گروهبندی

ویژگی شخصیت: خشونت و بی‌رحمی


سالازار اسلیترین با گام‌های محکم و سنگین از حفره‌ای که به تازگی به کوچه دیاگون باز کرده بود، عبور کرد. همه جادوگران و ساحره‌ها با دهان باز و چشمانی پر از وحشت به او نگاه می‌کردند. او با نگاهی سرد و بی‌احساس به اطرافش نگاه کرد و به سمت فروشگاهی که به دنبالش بود، حرکت کرد. هدف او روشن بود: آینه نفاق‌افکن.

وقتی وارد فروشگاه شد، صاحب فروشگاه که یک جادوگر پیر و لرزان بود، به سرعت پشت میز پناه گرفت. سالازار با صدای عمیق و تهدیدآمیز خود گفت:

- آینه نفاق‌افکن کجاست؟

جادوگر پیر با دستان لرزان به سمت پشتی فروشگاه اشاره کرد و گفت:

- آ... آینه نفاق‌افکن... در پ... پشت قفسه‌هاست. لطفاً... به من آسیبی نرسونین.

سالازار بدون هیچ حرف دیگری به سمت قفسه‌های پشتی حرکت کرد. جادوگران حاضر در فروشگاه با ترس و وحشت به او نگاه می‌کردند و هیچ‌کس جرأت نمی‌کرد جلوی او بایستد. وقتی به آینه نفاق‌افکن رسید، آن را از قفسه برداشت و نگاهی عمیق به سطح آینه انداخت. انعکاس او در آینه چیزی بیش از یک تصویر ساده نبود؛ آینه عمیق‌ترین آرزوهای قلبی او را نشان می‌داد. با خشونتی که در نگاهش موج می‌زد، آینه را در دست گرفت و به سمت جادوگر پیر برگشت. با صدایی سرد و بی‌احساس پرسید.

- چقدر می‌خوای؟

جادوگر پیر با صدای لرزان پاسخ داد:

- این... این آینه فروشی نیست... اما اگر اصرار دارید... ده هزار گالیون.

سالازار به آرامی دستش را به سمت چوب‌دستی‌اش برد و گفت:

- کروشیو!

جادوگر پیر از درد فریاد کشید و به زمین افتاد، در حالی که بدنش از درد به خود می‌پیچید. سالازار با نگاه سرد و بی‌احساس به او خیره شد و گفت:

- فکر می‌کنم بهتره اون رو رایگان به من بدی، مگه اینکه بخوای مغازه‌ و جونت رو با هم از دست بدی.

جادوگر پیر با چشمانی پر از ترس گفت:

- بس... بس کنین، خواهش می‌کنم. آینه را بردارین و برید. فقط به من آسیبی نرسونین.

سالازار با نیشخندی تلخ آینه را در دست گرفت و به سمت در خروجی حرکت کرد. یکی از جادوگران جوان که شهامت پیدا کرده بود جلوی او ایستاد و گفت:

- تو نمی‌تونی به این راحتی هر چی می‌خوای برداری و بری!

سالازار چوب‌دستی‌اش را به سمت او نشانه گرفت و با صدای عمیق و خطرناک گفت:

- آوادا کداورا!

نور سبزی از چوب‌دستی سالازار خارج شد و جادوگر جوان بی‌جان به زمین افتاد.

- کسی دیگه دوست داره در مورد عدالت باهام حرف بزنه؟

سالازار کمی صبر کرد و وقتی فرد دیگری صحبت نکرد، با نیشخندی مرگبار از فروشگاه خارج شد و به کوچه دیاگون برگشت. در حالی که همه جادوگران با ترس و وحشت از او فاصله می‌گرفتند، خشونت و بی‌رحمی او برای همه آشکار بود و هیچ‌کس جرأت نمی‌کرد جلوی او بایستد. او با آینه نفاق‌افکن در دستانش ، به مسیر خود ادامه داد. ذهنش پر از نقشه‌های تاریک و خطرناک بود و او مصمم بود که قدرت و عظمت خود را به همه نشان دهد.

جادو آموزان عزیز به مرحله شیرین خرید از کوچه دیاگون خوش آمدید!

اینجا جایی است که میتوانید از شاخ گابلین تا پر ققنوس را پیدا کنید! پس کیف پولتان را دربیاورید و هر چیزی احتیاج دارید بخرید!

ولی کوچه دیاگون فقط محدود به پیدا کردن وسایل نیست...
شما میتوانید اینجا " ویژگی شخصیت " خودتان را پیدا کنید!

آیا میخواهید جادو آموز برجسته ایی باشید؟ یا میخواهید در بین بقیه جادو آموزان بدرخشید؟ باید خودی نشان داده و به بقیه بگویید که شما متفاوت هستید! به همین دلیل اینجا جایست که میتوانید شخصیتتان را بسط دهید و " ویژگی منحصر به فرد" خودتان را تعریف کنید.

حالا چطور این کار را انجام دهید؟

نگران نباشید ما با شما هستیم!

ابتدا بیایید ویژگی شخصیت را تعریف کنیم. ویژگی شخصیت به معنی یک رفتار یا یک نمای ظاهری (و یا ترکیبی از اینها) است که مخصوص به شخصیت شماست. افراد دیگر شما را با این ویژگی شناخته و به یاد می آورند و میتوانید از این ویژگی در رول نویسی استفاده کنید.

مثلا اما ونیتی به تسخیر افراد علاقه داشته و ملحفه ایی را روی سرش میکشد که خود را شبیه به ارواح کند.
یا مروپ گانت شخصیتی مهربان است که به انتهای اسم اشیاء و افراد کلمه "مامان" را اضافه میکند.
یا ساکورا آکاجی یه خودکشی علاقه داشته و مدام میخواهد جام مرگ را سر بکشد.

برای تعریف این " ویژگی شخصیت" آزاد هستید و میتوانید از خلاقیتتان استفاده کنید. دقت کنید که ویژگی شما با شخصیتتان باقی میماند و بهتر است چیزی را انتخاب کنید که نوشتن در موردش را دوست داشته باشید.

وقتی ویژگی شخصیتتان را انتخاب کردید ، کوچه دیاگون جایی است که این ویژگی را تعریف میکنید. در واقع شما باید در حین خرید در دیاگون ماجرایی را شرح دهید که در آن ویژگی شخصیت شما شکوفا میشود و از این ویژگی برای جلو بردن داستان استفاده کنید. میتوانید در این خرید کسی را به داستانتان اضافه کنید و یا خرید را به تنهایی انجام دهید. همچنین نیازی نیست که خرید همه وسایل را شرح دهید و خرید یک وسیله هم کافی است.

مثلا اما ونیتی برای خرید چوبدستی به مغازه ایی میرود اما چون پول همراهش نیست سعی میکند ملحفه ایی به سرش کشیده و فروشنده را تسخیر کند. در نهایت موفق میشود و فروشنده را تسخیر کرده و چوبدستی را رایگان از او میگیرد.
با مروپ گانت برا خرید جغد رفته اما در مغازه حیوانات جادویی از مار بزرگی خوشش میاید و با او حرف میزند. در نهایت با اسم " جوجوی مامان" او را به عنوان حیوان جادویی اش میخرد.

خرید خوبی داشته و موفق باشید!